Gezondheid alle pijlers

even weer van mijn goede weg af

06-11-2014 20:43 7 berichten
Hoi allemaal



Heb dit topic een tijd geleden geopend. :



newname in "elke dag een glaasje drank..."





Naderhand ging het wel weer een aantal maanden goed. Maar nu weer een week of 5-6 ben ik weer terug bij af. Zelfde situatie waar ik over scheef in mijn OP.

Ik baal baal baal dat ik in mijn hoofd bezig ben met mijn moeder, mijn leven zonder mijn moeder, en wie er dan nog "over" is. Mijn vader dus, ik heb geen broers en zussen. Ik heb het idee dat ik wat vrienden aan het kwijtraken ben omdat ik door het aandacht geven aan mezelf, de aandacht van mij aan anderen wat verslapt is. En van die vrienden heb ik vervolgens ook weinig gehoord. En dat steeks maar ik weet dat het vanuit allebei de kanten wat mnder is dus dat ik niet de ander de schuld moet geven van minder contact.



Soms wordt me gevraagd : Enne.. hoe is het nou met je mam? En dan antwoord ik: stabiel. Want dat is ook zo. Het gaat niet beter - dat is namelijk niet mogelijk. En het gaat niet slechter. En dan vraagt er eigenlijk niemand verder.

Ik ben wel eens zelf begonnen met iets meer info vertellen. Maar merk dat de vraag over mijn moeder meer een vorm van beleefdheid is dan een echte vraag met interesse. Alsof ze niet zo boeiend vinden wat het antwoord is omdat ik merk dat er gauw genoeg over iets ander gekletst wordt. En dan zou ik wel eens willen schreeuwen... hoe gaat het met mijn moeder??? Hoe gaat het godver%$#mme met mij!! Bedankt dat je het vraagt.... laat maar zitten.



Pffff. Even k*t hoor :( Ik zit echt weer mega in een dip.
Alle reacties Link kopieren
Het drinken lijkt mee te vallen ( 1 a 2 glazen per dag) toch? Of is dat echt een erg iets? Misschien kan je het hier voorlopig wel bij houden?



Op dit moment heb je best wel wat op je bordje liggen. De situatie met je moeder is natuurlijk zwaar en tegelijkertijd ben je teleurgesteld in je vrienden, je had meer interesse in jou verwacht. Zie eerst maar eens met die twee zaken te dealen al dan niet met behulp van professionele begeleiding. Wees in ieder geval niet zo streng voor jezelf.
1 of 2 glazen op een avond als ik de dag erna moet werken

(gemeten als normale wijnglazen deze keer!!) en ik denk 1 of 2 avonden per week niets.



maar als ik minder of niets drink dan snoep ik me een ongeluk....

dus op een of andere manier moet ik wel iets met mijn frustraties.

ik ga vaker savonds een rondje wandelen of fietsen om even mijn hoofd leeg te maken.



maar echt huilen, ik denk dat dat maar eens in de maand een keer gebeurt.

het liefste alleen, juist op een moment dat ik even dieper dan diep zit en bijvoorbeeld iets op tv zie of hier iets op het forum lees over kanker of een ouder verliezen. En dan meestal als ik op bijv. een vrijdagavond echt teveel gedronken heb.



door de week is het echt max 3 want dan heb ik een soort van roesje-gevoel.

Ik wil me niet brak voelen als ik wakker word sochtends. die maat houden lukt gelukkig nog wel.
Is er niet een vriendin waar je een dieper contact mee op kunt bouwen? Eentje die je dag en nacht kunt appen of een nicht ofzo? Je moet volgens mij gewoon je ei kwijt en die steun zou je als zoveel helpen. Dan komen die oppervlakkige vragen over je moeder ook niet zo hard aan denk ik..
Lees nu hier je nieuwe topic. Wat naar dat je je zo voelt.

Je hoeveelheden alcohol zijn nog steeds niet schrikbarend, maar waarom je drinkt is niet goed natuurlijk. Is het misschien een optie om in de avonturen nd sportschool of iets dergelijks te gaan? Het drinken en of snoepen vervangen voor iets anders.....

Knuffel in ieder geval!
Alle reacties Link kopieren
Kun je niet naar je huisarts voor een doorverwijzing en met iemand gaan praten? Dan kun je leren hoe je moet omgaan op een gezonde manier met die frustraties.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
Ik vind juist dat je best sterk overkomt hoor, je doet het prima, je bent je heel bewust van evt drinkgedrag en dat je 's avonds even een stukje gaat lopen of fietsen om je hoofd leeg te maken dat is de juiste manier om tot rust te komen en stress kwijt te raken en ik denk dat praten met een psycholoog eens per week of gewoon iemand waar je je verhaal aan kwijt kunt de helft scheelt, je zult je dan ook rot voelen wat je zit gewoon in een nare situatie dus begrijp en accepteer je gevoelens ook want die horen bij het proces.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven