Kinderen
alle pijlers
Kinderen ongewenst?
zondag 9 september 2007 om 19:35
In onze krant van gisteren stond een heel artikel met deze titel. Het ging erover dat steeds meer mensen een hekel hebben aan kinderen, dat er steeds meer vraag is naar bijvoorbeeld kindvrije restaurants, kindvrije campings, hotels en meer van dat soort dingen.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
donderdag 24 juli 2008 om 01:33
Carlice,
Nogmaals: geen kinderwens hebben is in mijn ogen echt iets heel anders dan negatief doen tegen kinderen of kinderen haten.
Mijn observatie gaat dus puur over het feit dat mij opvalt dat hier in Nederland zelfs mensen mét kinderen ontzettend lullig doen over en tegen kinderen. En dat mensen zich heel erg storen aan kinderen.
Dat bevestigt het beeld wat ik toch al van Nederland had en waarvan ik dacht dat het wellicht mijn eigen negatieve perceptie door negatieve ervaringen was. Maar nu ik een kind heb valt me op dat ik me dat niet inbeeld, maar dat het echt zo is: dat Nederlanders veel vaker zeiken over dingen die gewoon bij het leven horen, bijvoorbeeld over kinderen die geluid maken. En dat ze daarin doorslaan op een manier die de indruk wekt dat dit een land is vol gefrustreerde, ongelukkige, negatieve zeikerds.
Nogmaals: geen kinderwens hebben is in mijn ogen echt iets heel anders dan negatief doen tegen kinderen of kinderen haten.
Mijn observatie gaat dus puur over het feit dat mij opvalt dat hier in Nederland zelfs mensen mét kinderen ontzettend lullig doen over en tegen kinderen. En dat mensen zich heel erg storen aan kinderen.
Dat bevestigt het beeld wat ik toch al van Nederland had en waarvan ik dacht dat het wellicht mijn eigen negatieve perceptie door negatieve ervaringen was. Maar nu ik een kind heb valt me op dat ik me dat niet inbeeld, maar dat het echt zo is: dat Nederlanders veel vaker zeiken over dingen die gewoon bij het leven horen, bijvoorbeeld over kinderen die geluid maken. En dat ze daarin doorslaan op een manier die de indruk wekt dat dit een land is vol gefrustreerde, ongelukkige, negatieve zeikerds.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 01:37
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 01:31:
[...]
Die reactie -en ik ben echt niet achterlijk hoor, ik zie het heus wel als iets iemand onverschillig laat- ben ik echt nog helemaal geen enkele keer tegegekomen. Terwijl ik me echt geneer voor de onbeschaamdheid waarmee mijn dochter aandacht zit te trekken, dus het is echt niet dat het míj niet opvalt dat ze aandacht zit te trekken van iemand. Maar blijkbaar wil het er bij jou niet in dat ik niemand tegen ben gekomen die zo onverschillig reageert. Het is óf terugglimlachen, óf de mondhoeken naar beneden en de andere kant opkijken. Meer smaken zijn er niet.
Mijn verwachting was juist dat véél meer mensen het gewoon zouden negeren en gewoon door zouden gaan met waar ze mee bezig waren: gewoon de andere kant opkijken ofzo. Uiteindelijk is mijn kind zo interessant niet, ik ben realistisch genoeg om dat zelf ook wel te snappen. Maar de door mij verwachte reactie, namelijk precies wat jij beschrijft, kwam niet. Zelfs van mensen bij wie ik verwacht had dat er weinig zou gebeuren, kreeg ze een glimlach en een woordje terug.
Ik ben door mijn handicap redelijk geoefend in het aflezen van emoties van gezichten, ik zie echt wel het verschil tussen geen emotie, positieve emotie of negatieve emotie. Ik ben bovendien van dichtbij bekend met het bestaan van mensen die niet van kinderen houden, die er zelfs een afkeer van hebben. En toch: de "geen emotie" komt tot mijn stomme verbazing dus niet voor in het assortiment reacties op mijn baby. Dat kun je wel niet willen geloven, maar dat is wel wat ik in de praktijk tegenkom. Hoe graag ik je ook had verteld dat -inderdaad- er een heleboel mensen zijn die het niet zo veel boeit (wat mij zoals gezegd veel liever was geweest, want: depressief en helemaal geen behoefte aan dat gevroetel-troetel van "ach wat lief, schattig, poezelig, wat een leuk klein béééébietje! issut een méisje?!"), in de praktijk blijkt dat dus niet het geval te zijn. Sorry.
Haha, je kan het niet laten he?
Maar ik wil je bijvallen: ook ik kom nooit iets tegen dat op onverschilligheid duidt. Het is of een positieve reactie, of een duidelijk negatieve reactie. En daarbij zie ik ook vaak dat mensen in weerwil van zichzelf positief reageren. Dat ik denk "he verdorie, laat die mevrouw met rust" en dat ook vaak genoeg zeg, omdat ik zie dat mevrouw in kwestie heel druk is of haar "val me niet lastig"hoofd op heeft staan, en dat ze ondanks dat tóch moet lachen en dan zegt "nee hoor, dat geeft toch helemaal niet".
Onverschilligheid kom ik inderdaad ook nooit tegen.
[...]
Die reactie -en ik ben echt niet achterlijk hoor, ik zie het heus wel als iets iemand onverschillig laat- ben ik echt nog helemaal geen enkele keer tegegekomen. Terwijl ik me echt geneer voor de onbeschaamdheid waarmee mijn dochter aandacht zit te trekken, dus het is echt niet dat het míj niet opvalt dat ze aandacht zit te trekken van iemand. Maar blijkbaar wil het er bij jou niet in dat ik niemand tegen ben gekomen die zo onverschillig reageert. Het is óf terugglimlachen, óf de mondhoeken naar beneden en de andere kant opkijken. Meer smaken zijn er niet.
Mijn verwachting was juist dat véél meer mensen het gewoon zouden negeren en gewoon door zouden gaan met waar ze mee bezig waren: gewoon de andere kant opkijken ofzo. Uiteindelijk is mijn kind zo interessant niet, ik ben realistisch genoeg om dat zelf ook wel te snappen. Maar de door mij verwachte reactie, namelijk precies wat jij beschrijft, kwam niet. Zelfs van mensen bij wie ik verwacht had dat er weinig zou gebeuren, kreeg ze een glimlach en een woordje terug.
Ik ben door mijn handicap redelijk geoefend in het aflezen van emoties van gezichten, ik zie echt wel het verschil tussen geen emotie, positieve emotie of negatieve emotie. Ik ben bovendien van dichtbij bekend met het bestaan van mensen die niet van kinderen houden, die er zelfs een afkeer van hebben. En toch: de "geen emotie" komt tot mijn stomme verbazing dus niet voor in het assortiment reacties op mijn baby. Dat kun je wel niet willen geloven, maar dat is wel wat ik in de praktijk tegenkom. Hoe graag ik je ook had verteld dat -inderdaad- er een heleboel mensen zijn die het niet zo veel boeit (wat mij zoals gezegd veel liever was geweest, want: depressief en helemaal geen behoefte aan dat gevroetel-troetel van "ach wat lief, schattig, poezelig, wat een leuk klein béééébietje! issut een méisje?!"), in de praktijk blijkt dat dus niet het geval te zijn. Sorry.
Haha, je kan het niet laten he?
Maar ik wil je bijvallen: ook ik kom nooit iets tegen dat op onverschilligheid duidt. Het is of een positieve reactie, of een duidelijk negatieve reactie. En daarbij zie ik ook vaak dat mensen in weerwil van zichzelf positief reageren. Dat ik denk "he verdorie, laat die mevrouw met rust" en dat ook vaak genoeg zeg, omdat ik zie dat mevrouw in kwestie heel druk is of haar "val me niet lastig"hoofd op heeft staan, en dat ze ondanks dat tóch moet lachen en dan zegt "nee hoor, dat geeft toch helemaal niet".
Onverschilligheid kom ik inderdaad ook nooit tegen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 01:37
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 01:31:
[...]
Die reactie -en ik ben echt niet achterlijk hoor, ik zie het heus wel als iets iemand onverschillig laat- ben ik echt nog helemaal geen enkele keer tegegekomen. Terwijl ik me echt geneer voor de onbeschaamdheid waarmee mijn dochter aandacht zit te trekken, dus het is echt niet dat het míj niet opvalt dat ze aandacht zit te trekken van iemand. Maar blijkbaar wil het er bij jou niet in dat ik niemand tegen ben gekomen die zo onverschillig reageert. Het is óf terugglimlachen, óf de mondhoeken naar beneden en de andere kant opkijken. Meer smaken zijn er niet.
Mijn verwachting was juist dat véél meer mensen het gewoon zouden negeren en gewoon door zouden gaan met waar ze mee bezig waren: gewoon de andere kant opkijken ofzo. Uiteindelijk is mijn kind zo interessant niet, ik ben realistisch genoeg om dat zelf ook wel te snappen. Maar de door mij verwachte reactie, namelijk precies wat jij beschrijft, kwam niet. Zelfs van mensen bij wie ik verwacht had dat er weinig zou gebeuren, kreeg ze een glimlach en een woordje terug.
Ik ben door mijn handicap redelijk geoefend in het aflezen van emoties van gezichten, ik zie echt wel het verschil tussen geen emotie, positieve emotie of negatieve emotie. Ik ben bovendien van dichtbij bekend met het bestaan van mensen die niet van kinderen houden, die er zelfs een afkeer van hebben. En toch: de "geen emotie" komt tot mijn stomme verbazing dus niet voor in het assortiment reacties op mijn baby. Dat kun je wel niet willen geloven, maar dat is wel wat ik in de praktijk tegenkom. Hoe graag ik je ook had verteld dat -inderdaad- er een heleboel mensen zijn die het niet zo veel boeit (wat mij zoals gezegd veel liever was geweest, want: depressief en helemaal geen behoefte aan dat gevroetel-troetel van "ach wat lief, schattig, poezelig, wat een leuk klein béééébietje! issut een méisje?!"), in de praktijk blijkt dat dus niet het geval te zijn. Sorry.je hoeft mij nergens van te overtuigen, ik zeg volgens mij ook nergens dat ik je niet geloof. Het ging mij erom dat je conclusies verbond aan het feit dat er mensen zijn, die dus niet reageren op een lachend kindje en niet jouw zonnestraaltje als zodaning ervaren, dat dit zure gefrustreerde types zijn. Dit is wat jij, en anderen, een aantal posts terug, zegt over 'dat soort' mensen. Ik probeer uit te leggen, dat die mensen heus niet gefrustreerd of zuur hoeven zijn, omdat jij dit zo meent te ervaren of te moeten vinden. That's all!/
[...]
Die reactie -en ik ben echt niet achterlijk hoor, ik zie het heus wel als iets iemand onverschillig laat- ben ik echt nog helemaal geen enkele keer tegegekomen. Terwijl ik me echt geneer voor de onbeschaamdheid waarmee mijn dochter aandacht zit te trekken, dus het is echt niet dat het míj niet opvalt dat ze aandacht zit te trekken van iemand. Maar blijkbaar wil het er bij jou niet in dat ik niemand tegen ben gekomen die zo onverschillig reageert. Het is óf terugglimlachen, óf de mondhoeken naar beneden en de andere kant opkijken. Meer smaken zijn er niet.
Mijn verwachting was juist dat véél meer mensen het gewoon zouden negeren en gewoon door zouden gaan met waar ze mee bezig waren: gewoon de andere kant opkijken ofzo. Uiteindelijk is mijn kind zo interessant niet, ik ben realistisch genoeg om dat zelf ook wel te snappen. Maar de door mij verwachte reactie, namelijk precies wat jij beschrijft, kwam niet. Zelfs van mensen bij wie ik verwacht had dat er weinig zou gebeuren, kreeg ze een glimlach en een woordje terug.
Ik ben door mijn handicap redelijk geoefend in het aflezen van emoties van gezichten, ik zie echt wel het verschil tussen geen emotie, positieve emotie of negatieve emotie. Ik ben bovendien van dichtbij bekend met het bestaan van mensen die niet van kinderen houden, die er zelfs een afkeer van hebben. En toch: de "geen emotie" komt tot mijn stomme verbazing dus niet voor in het assortiment reacties op mijn baby. Dat kun je wel niet willen geloven, maar dat is wel wat ik in de praktijk tegenkom. Hoe graag ik je ook had verteld dat -inderdaad- er een heleboel mensen zijn die het niet zo veel boeit (wat mij zoals gezegd veel liever was geweest, want: depressief en helemaal geen behoefte aan dat gevroetel-troetel van "ach wat lief, schattig, poezelig, wat een leuk klein béééébietje! issut een méisje?!"), in de praktijk blijkt dat dus niet het geval te zijn. Sorry.je hoeft mij nergens van te overtuigen, ik zeg volgens mij ook nergens dat ik je niet geloof. Het ging mij erom dat je conclusies verbond aan het feit dat er mensen zijn, die dus niet reageren op een lachend kindje en niet jouw zonnestraaltje als zodaning ervaren, dat dit zure gefrustreerde types zijn. Dit is wat jij, en anderen, een aantal posts terug, zegt over 'dat soort' mensen. Ik probeer uit te leggen, dat die mensen heus niet gefrustreerd of zuur hoeven zijn, omdat jij dit zo meent te ervaren of te moeten vinden. That's all!/
donderdag 24 juli 2008 om 01:38
Ik denk dat je het in Nederland nog relatief getroffen hebt als bewust-zonder-kinderen, want in de andere landen waar ik geweest ben en gemingeld heb met de locals is het totaal onbestaanbaar dat er vrouwen zijn die geen kinderen wíllen. Kinderen kríjg je gewoon. En het is heus wel begrijpelijk als dat vanwege gezondheidsredenen niet gebeurt, maar anders komen ze er gewoon. Nadat je met je man getrouwd bent. (En volgens de Italianen die ik erover gesproken heb, word je dan vanzelf katholiek, als je kinderen krijgt. Want dan zie je ineens helder wat de katholieke kerk je te bieden heeft. )
Ik zou zeggen: tel je zegeningen eens. Dat vind ik persoonlijk een stuk zinvoller levensinvulling dan de rest van de wereld ervan overtuigen dat kinderen niet leuk zijn, dat je echt heus waar totaal niet op kinderen reageert en dat je -arme jij- gedwongen bent om je boodschappen te doen op onchristelijke tijdstippen omdat je anders -godbeterd- wel eens een kínd tegen het lijf zou lopen in onze op schandalige wijze richting kinderen georganiseerde maatschappij.
Ik denk oprecht dat je er in Nederland nog verrékte goed vanaf komt. Wees daar gewoon eens blij om. Glimlach er eens om. Dat is zowel voor jou als voor "ons" een stuk ontspannener en vrolijker.
Ik zou zeggen: tel je zegeningen eens. Dat vind ik persoonlijk een stuk zinvoller levensinvulling dan de rest van de wereld ervan overtuigen dat kinderen niet leuk zijn, dat je echt heus waar totaal niet op kinderen reageert en dat je -arme jij- gedwongen bent om je boodschappen te doen op onchristelijke tijdstippen omdat je anders -godbeterd- wel eens een kínd tegen het lijf zou lopen in onze op schandalige wijze richting kinderen georganiseerde maatschappij.
Ik denk oprecht dat je er in Nederland nog verrékte goed vanaf komt. Wees daar gewoon eens blij om. Glimlach er eens om. Dat is zowel voor jou als voor "ons" een stuk ontspannener en vrolijker.
donderdag 24 juli 2008 om 01:41
quote:Carlice schreef op 24 juli 2008 @ 01:37:
[...]
je hoeft mij nergens van te overtuigen, ik zeg volgens mij ook nergens dat ik je niet geloof. Het ging mij erom dat je conclusies verbond aan het feit dat er mensen zijn, die dus niet reageren op een lachend kindje en niet jouw zonnestraaltje als zodaning ervaren, dat dit zure gefrustreerde types zijn. Dit is wat jij, en anderen, een aantal posts terug, zegt over 'dat soort' mensen. Ik probeer uit te leggen, dat die mensen heus niet gefrustreerd of zuur hoeven zijn, omdat jij dit zo meent te ervaren of te moeten vinden. That's all!/Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.
[...]
je hoeft mij nergens van te overtuigen, ik zeg volgens mij ook nergens dat ik je niet geloof. Het ging mij erom dat je conclusies verbond aan het feit dat er mensen zijn, die dus niet reageren op een lachend kindje en niet jouw zonnestraaltje als zodaning ervaren, dat dit zure gefrustreerde types zijn. Dit is wat jij, en anderen, een aantal posts terug, zegt over 'dat soort' mensen. Ik probeer uit te leggen, dat die mensen heus niet gefrustreerd of zuur hoeven zijn, omdat jij dit zo meent te ervaren of te moeten vinden. That's all!/Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.
donderdag 24 juli 2008 om 01:43
quote:fashionvictim schreef op 24 juli 2008 @ 01:33:
Carlice,
Nogmaals: geen kinderwens hebben is in mijn ogen echt iets heel anders dan negatief doen tegen kinderen of kinderen haten.
ik betwist ook niet dat je het verschil niet ziet.
Mijn observatie gaat dus puur over het feit dat mij opvalt dat hier in Nederland zelfs mensen mét kinderen ontzettend lullig doen over en tegen kinderen. En dat mensen zich heel erg storen aan kinderen.
is mij niet opgevallen, maar dat zou kunnen, ik kan er niets zinniges over zeggen.
Dat bevestigt het beeld wat ik toch al van Nederland had en waarvan ik dacht dat het wellicht mijn eigen negatieve perceptie door negatieve ervaringen was. Maar nu ik een kind heb valt me op dat ik me dat niet inbeeld, maar dat het echt zo is: dat Nederlanders veel vaker zeiken over dingen die gewoon bij het leven horen, bijvoorbeeld over kinderen die geluid maken. En dat ze daarin doorslaan op een manier die de indruk wekt dat dit een land is vol gefrustreerde, ongelukkige, negatieve zeikerds.een hele hele brutalte vraag/opmerking: als je dit zo ervaart, waarom ga je dan niet naar een land waar mensen het tegenovergestelde zijn? Dan zit je niet meer opgescheept met al die gefrustreerde zeikerds. Met klem zeg ik erbij: dit bedoel ik niet naar! Maar ik snap mensen niet, die NL zo erg vinden en er dan toch blijven wonen. Het staat je vrij elders je geluk te vinden. Als mensen zo over NL klagen, vraag ik me af wie dan de zeikerd is... snap je?
Carlice,
Nogmaals: geen kinderwens hebben is in mijn ogen echt iets heel anders dan negatief doen tegen kinderen of kinderen haten.
ik betwist ook niet dat je het verschil niet ziet.
Mijn observatie gaat dus puur over het feit dat mij opvalt dat hier in Nederland zelfs mensen mét kinderen ontzettend lullig doen over en tegen kinderen. En dat mensen zich heel erg storen aan kinderen.
is mij niet opgevallen, maar dat zou kunnen, ik kan er niets zinniges over zeggen.
Dat bevestigt het beeld wat ik toch al van Nederland had en waarvan ik dacht dat het wellicht mijn eigen negatieve perceptie door negatieve ervaringen was. Maar nu ik een kind heb valt me op dat ik me dat niet inbeeld, maar dat het echt zo is: dat Nederlanders veel vaker zeiken over dingen die gewoon bij het leven horen, bijvoorbeeld over kinderen die geluid maken. En dat ze daarin doorslaan op een manier die de indruk wekt dat dit een land is vol gefrustreerde, ongelukkige, negatieve zeikerds.een hele hele brutalte vraag/opmerking: als je dit zo ervaart, waarom ga je dan niet naar een land waar mensen het tegenovergestelde zijn? Dan zit je niet meer opgescheept met al die gefrustreerde zeikerds. Met klem zeg ik erbij: dit bedoel ik niet naar! Maar ik snap mensen niet, die NL zo erg vinden en er dan toch blijven wonen. Het staat je vrij elders je geluk te vinden. Als mensen zo over NL klagen, vraag ik me af wie dan de zeikerd is... snap je?
donderdag 24 juli 2008 om 01:47
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 01:41:
[...]
Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.
Vergeet vooral de net-niet-zacht-genoeg gemompelde klaagzang of de diepe verontwaardigde zucht niet.
Die reactie heb ik alleen nog maar in Nederland gehad. en tuurlijk, een weekje in een ander land geeft een vertekend beeld, wellicht als ik daar zou wonen dat ik die reactie ook tegen zou komen. Toch vind ik het opvallend dat ik in een week in een ander land nul keer die reactie tegenkom, en in Nederland minimaal 1 keer op een dag een dergelijke reactie tegenkom. Afkeurende neergetrokken mondhoeken, zuur opmerkinkje tegen iemand anders dan ik, gevolgd door een diepe zucht.
Dat geeft mij de indruk dat Nederlanders zich in zijn algemeenheid vaker aan kinderen - en heel veel andere "normale" dingen - storen dan mensen in andere landen.
[...]
Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.
Vergeet vooral de net-niet-zacht-genoeg gemompelde klaagzang of de diepe verontwaardigde zucht niet.
Die reactie heb ik alleen nog maar in Nederland gehad. en tuurlijk, een weekje in een ander land geeft een vertekend beeld, wellicht als ik daar zou wonen dat ik die reactie ook tegen zou komen. Toch vind ik het opvallend dat ik in een week in een ander land nul keer die reactie tegenkom, en in Nederland minimaal 1 keer op een dag een dergelijke reactie tegenkom. Afkeurende neergetrokken mondhoeken, zuur opmerkinkje tegen iemand anders dan ik, gevolgd door een diepe zucht.
Dat geeft mij de indruk dat Nederlanders zich in zijn algemeenheid vaker aan kinderen - en heel veel andere "normale" dingen - storen dan mensen in andere landen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 01:49
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 01:41:
[...]
Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.je wordt wel erg venijnig nu, is dat nodig? Hoezo zou het iets zijn wat ik niet wil horen, dat maak jij er even van. Laatste keer: het feit dat jij bepaalde dingen zo ervaart (en dat trek ik dus totaal niet in twijfel) wil dus niet zeggen dat iedereen, die niet positief al dan totaal niet reageert op een lachend kind, niet een zure gefrustreerde medeburger hoeft te zijn. Dit was dus wel iets waar jij en FV op aanstuurde in jullie posts. Wat jij persoonlijk ervaart met jouw kind is allemaal prima, daar hoor je mij toch niet over? Zeg ik ergens dat dit niet zo is?
[...]
Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? Ik ben nog niemand tegengekomen die niet reageert. Iederéén reageert en het gros positief. Er zijn er alleen een paar die négatief reageren, met een grimas en een vertrokken gezicht: de mondhoeken zakken omlaag en ze kijken nadrukkelijk de andere kant op.
Ik snap dat dit niet is wat je wilt horen, maar dit is wel de realiteit. En ja, mensen die de mondhoeken naar beneden trekken en met een verkrampte grimas de andere kant op kijken, wekken een gefrustreerde, verzuurde indruk. Niet alleen bij mij trouwens.je wordt wel erg venijnig nu, is dat nodig? Hoezo zou het iets zijn wat ik niet wil horen, dat maak jij er even van. Laatste keer: het feit dat jij bepaalde dingen zo ervaart (en dat trek ik dus totaal niet in twijfel) wil dus niet zeggen dat iedereen, die niet positief al dan totaal niet reageert op een lachend kind, niet een zure gefrustreerde medeburger hoeft te zijn. Dit was dus wel iets waar jij en FV op aanstuurde in jullie posts. Wat jij persoonlijk ervaart met jouw kind is allemaal prima, daar hoor je mij toch niet over? Zeg ik ergens dat dit niet zo is?
donderdag 24 juli 2008 om 01:56
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 01:38:
Ik zou zeggen: tel je zegeningen eens. Dat vind ik persoonlijk een stuk zinvoller levensinvulling dan de rest van de wereld ervan overtuigen dat kinderen niet leuk zijn, dat je echt heus waar totaal niet op kinderen reageert en dat je -arme jij- gedwongen bent om je boodschappen te doen op onchristelijke tijdstippen omdat je anders -godbeterd- wel eens een kínd tegen het lijf zou lopen in onze op schandalige wijze richting kinderen georganiseerde maatschappij.
Ik denk oprecht dat je er in Nederland nog verrékte goed vanaf komt. Wees daar gewoon eens blij om. Glimlach er eens om. Dat is zowel voor jou als voor "ons" een stuk ontspannener en vrolijker.
Doe een even normaal zeg!!! Tjongje jonge, je gaat echt te ver nu. Nergens in dit topic probeer ik iemand ervan te overtuigen, noch dat ik ergens me negatief uitlaat over kinderen. Ik zeg daadwerkelijk niks negatiefs, ik uit geen haat hier. Ga mij niet verwarren met voorgaande posts over kinderen van andere forummers als Elninjoo. Het enige wat ik hier heb gezegd is: he hallo mensen, er zijn ook mensen op deze wereld die kinderen niet vanzelfsprekend leuk vinden. Ook niet als ze leuk praten of lachen. Dan hoeven dit geen nare, zure en gefrustreerde mensen te zijn. Dat is alles maar dan ook alles wat ik heb gezegd.
Ik zeur totaal niet over het feit dat ik er zelf voor kies om op andere tijdstippen naar de supermarkt te gaan. Zit ik daar ook maar ergens in een post zielig over te doen, of eindeloos over te zeiken? Nee. Volgens mij zei ik: kinderen mogen van mij lekker naar de supermarkt. Ik ga dan wel op een ander tijdstip, dat is alles. Als ik dat liever doe, dan doe ik dat zonder gemopper, ik vind het prima. Je schildert me nu ineens af, als iemand die kinderen haat en afzeikt en er bij mij geen glimlach vanaf kan. Ik vind dat je nu ineens heel raar aan het reageren bent.
Ik zou zeggen: tel je zegeningen eens. Dat vind ik persoonlijk een stuk zinvoller levensinvulling dan de rest van de wereld ervan overtuigen dat kinderen niet leuk zijn, dat je echt heus waar totaal niet op kinderen reageert en dat je -arme jij- gedwongen bent om je boodschappen te doen op onchristelijke tijdstippen omdat je anders -godbeterd- wel eens een kínd tegen het lijf zou lopen in onze op schandalige wijze richting kinderen georganiseerde maatschappij.
Ik denk oprecht dat je er in Nederland nog verrékte goed vanaf komt. Wees daar gewoon eens blij om. Glimlach er eens om. Dat is zowel voor jou als voor "ons" een stuk ontspannener en vrolijker.
Doe een even normaal zeg!!! Tjongje jonge, je gaat echt te ver nu. Nergens in dit topic probeer ik iemand ervan te overtuigen, noch dat ik ergens me negatief uitlaat over kinderen. Ik zeg daadwerkelijk niks negatiefs, ik uit geen haat hier. Ga mij niet verwarren met voorgaande posts over kinderen van andere forummers als Elninjoo. Het enige wat ik hier heb gezegd is: he hallo mensen, er zijn ook mensen op deze wereld die kinderen niet vanzelfsprekend leuk vinden. Ook niet als ze leuk praten of lachen. Dan hoeven dit geen nare, zure en gefrustreerde mensen te zijn. Dat is alles maar dan ook alles wat ik heb gezegd.
Ik zeur totaal niet over het feit dat ik er zelf voor kies om op andere tijdstippen naar de supermarkt te gaan. Zit ik daar ook maar ergens in een post zielig over te doen, of eindeloos over te zeiken? Nee. Volgens mij zei ik: kinderen mogen van mij lekker naar de supermarkt. Ik ga dan wel op een ander tijdstip, dat is alles. Als ik dat liever doe, dan doe ik dat zonder gemopper, ik vind het prima. Je schildert me nu ineens af, als iemand die kinderen haat en afzeikt en er bij mij geen glimlach vanaf kan. Ik vind dat je nu ineens heel raar aan het reageren bent.
donderdag 24 juli 2008 om 01:56
Wat mij al heel vaak gebeurd is: ik kom een eetgelegenheid binnen, met kinderwagen. Kind heeft nog niks gezegd, slaapt misschien zelfs, het enige wat er gebeurt is dat ik met een buggy met daarin een kind de gelegenheid binnenkom.
Werkelijk, nog vóórdat ik aan een tafeltje ben gaan zitten, beginnen er al mensen te klagen. Niet direct tegen mij, maar tegen elkaar, onderwijl boze of geirriteerde blikken naar mijn buggy werpend. Du moment dat mijn zoon het waagt geluid te maken (al is dat slechts antwoord op de vraag wat hij wil drinken) beginnen mensen demonstratief mijn kant op te kijken en demonstratief te zuchten. Of staan zelfs op om demonstratief ergens anders te gaan zitten.
Die reactie heb ik echt alleen nog maar in Nederland gezien, en niet 1 keer, maar echt meerdere keren. Het simpele feit dat ik me met kind-in-buggy in een eetgelegenheid begeef is dan kennelijk al genoeg om irritatie op te wekken en dát begrijp ik dus niet. Want van overlast is dan nog geen enkele sprake.
Dat is ook precies de reden dat ik niet begrijp dat mensen vooraf al besluiten dat hun neefjes en nichtjes niet welkom zijn op hun bruiloft of hun verjaardag of op de begrafenis van oma. Dat vind ik verzuurd, om vantevoren uit te gaan van negativiteit.
Werkelijk, nog vóórdat ik aan een tafeltje ben gaan zitten, beginnen er al mensen te klagen. Niet direct tegen mij, maar tegen elkaar, onderwijl boze of geirriteerde blikken naar mijn buggy werpend. Du moment dat mijn zoon het waagt geluid te maken (al is dat slechts antwoord op de vraag wat hij wil drinken) beginnen mensen demonstratief mijn kant op te kijken en demonstratief te zuchten. Of staan zelfs op om demonstratief ergens anders te gaan zitten.
Die reactie heb ik echt alleen nog maar in Nederland gezien, en niet 1 keer, maar echt meerdere keren. Het simpele feit dat ik me met kind-in-buggy in een eetgelegenheid begeef is dan kennelijk al genoeg om irritatie op te wekken en dát begrijp ik dus niet. Want van overlast is dan nog geen enkele sprake.
Dat is ook precies de reden dat ik niet begrijp dat mensen vooraf al besluiten dat hun neefjes en nichtjes niet welkom zijn op hun bruiloft of hun verjaardag of op de begrafenis van oma. Dat vind ik verzuurd, om vantevoren uit te gaan van negativiteit.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 02:02
Ik heb dit nooit zo meegemaakt of gezien, maar als jij dit zo ervaart en het is in het buitenland echt totaal anders en kindvriendelijker, dan zal dat wel zo zijn.
Dat mensen van tevoren hun neefjes en nichtjes niet uitnodigen, waarom is dat verzuurd? Dat vind ik dus een stempel ergens opdrukken. Zo van: ik ben zo'n lekker blij en vrolijk mens, en kinderen versterken dat in mij. Mensen die dit niet vinden zijn zuurpruimen. Waarom zo veroordelend over mensen, die anders denken over de aanwezigheid van kinderen.
Dat mensen van tevoren hun neefjes en nichtjes niet uitnodigen, waarom is dat verzuurd? Dat vind ik dus een stempel ergens opdrukken. Zo van: ik ben zo'n lekker blij en vrolijk mens, en kinderen versterken dat in mij. Mensen die dit niet vinden zijn zuurpruimen. Waarom zo veroordelend over mensen, die anders denken over de aanwezigheid van kinderen.
donderdag 24 juli 2008 om 02:06
donderdag 24 juli 2008 om 02:10
quote:Carlice schreef op 24 juli 2008 @ 02:02:
Ik heb dit nooit zo meegemaakt of gezien, maar als jij dit zo ervaart en het is in het buitenland echt totaal anders en kindvriendelijker, dan zal dat wel zo zijn.
Dat mensen van tevoren hun neefjes en nichtjes niet uitnodigen, waarom is dat verzuurd? Dat vind ik dus een stempel ergens opdrukken. Zo van: ik ben zo'n lekker blij en vrolijk mens, en kinderen versterken dat in mij. Mensen die dit niet vinden zijn zuurpruimen. Waarom zo veroordelend over mensen, die anders denken over de aanwezigheid van kinderen.
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
Ik heb 'm al gesteld, maar ik heb nog geen antwoord: wat vind je van kuikens, puppies, kittens, lammetjes, etc.? Roepen die ook helemaal geen reactie bij je op?
Ik heb dit nooit zo meegemaakt of gezien, maar als jij dit zo ervaart en het is in het buitenland echt totaal anders en kindvriendelijker, dan zal dat wel zo zijn.
Dat mensen van tevoren hun neefjes en nichtjes niet uitnodigen, waarom is dat verzuurd? Dat vind ik dus een stempel ergens opdrukken. Zo van: ik ben zo'n lekker blij en vrolijk mens, en kinderen versterken dat in mij. Mensen die dit niet vinden zijn zuurpruimen. Waarom zo veroordelend over mensen, die anders denken over de aanwezigheid van kinderen.
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
Ik heb 'm al gesteld, maar ik heb nog geen antwoord: wat vind je van kuikens, puppies, kittens, lammetjes, etc.? Roepen die ook helemaal geen reactie bij je op?
donderdag 24 juli 2008 om 02:11
Voor iedereen die dit leest en denkt "moet er niet aan denken om kindertjes op mijn feest/bruiloft/etc. te hebben". Wij wilden juist graag de gehele gezinnen bij onze bruiloft hebben maar omdat we weten hoe het gaat met 6 gezinnen met twee of meer kindertjes onder de 7.....wij hebben twee nannies ingehuurd (bekenden) die zich volledig met de kindjes bezig hielden ('s middags en 's avonds). De ouders waren er gewoon bij, maar vonden het ook heerlijk dat ze niet volledig voor 100% zich op hun kinderen hoefden te focussen tijdens het feest.
Dat kan dus ook, dat je als niet-ouder de wel-ouders tegemoet komt door zelf een oppas ter plaatse in te huren. Het was echt een succes.
Dat kan dus ook, dat je als niet-ouder de wel-ouders tegemoet komt door zelf een oppas ter plaatse in te huren. Het was echt een succes.
donderdag 24 juli 2008 om 02:19
donderdag 24 juli 2008 om 02:28
quote:qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 02:10:
[...]
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
Ik heb 'm al gesteld, maar ik heb nog geen antwoord: wat vind je van kuikens, puppies, kittens, lammetjes, etc.? Roepen die ook helemaal geen reactie bij je op?
Een feest met alleen volwassen vind ik totaal anders dan als er kinderen doorheen rennen (ze zijn nou eenmaal wat uitbundig bij dergelijke bijeenkomsten). Ik vind het persoonlijk doorgaans een stuk relaxter en meer genieten zonder die kids. Maar om kinderen compleet te weren vind ik ook zo wat. Als er dus iets aparts te doen is voor kinderen op dergelijke feesten, zodat de volwassenen onder elkaar even kunnen zitten, eten, drinken en praten dan vind ik dat heel erg fijn.
Jonge dieren vind ik soms best leuk, maar eigenlijk vind ik vooral katten leuk. Stel je de meest irritante moeder voor, die zo stom tegen babies praat. Zo'n randdebiel ben ik met katten. Van de meest lelijke chagrijnige valse kat tot het koddigste kleine kitten. Ik raak afegleid, ga op mijn knieen om tegen ze te praten, ik zie ze ook overal en nergens. Als mensen heel enthousiast zijn over een kind en ik niet, probeer ik me gewoon voor te stellen dat zij voelen wat ik voel als ik een kat zie. Ik mag dan ongevoelig zijn voor de meeste kids, ik kan me best inleven in een ander
[...]
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
Ik heb 'm al gesteld, maar ik heb nog geen antwoord: wat vind je van kuikens, puppies, kittens, lammetjes, etc.? Roepen die ook helemaal geen reactie bij je op?
Een feest met alleen volwassen vind ik totaal anders dan als er kinderen doorheen rennen (ze zijn nou eenmaal wat uitbundig bij dergelijke bijeenkomsten). Ik vind het persoonlijk doorgaans een stuk relaxter en meer genieten zonder die kids. Maar om kinderen compleet te weren vind ik ook zo wat. Als er dus iets aparts te doen is voor kinderen op dergelijke feesten, zodat de volwassenen onder elkaar even kunnen zitten, eten, drinken en praten dan vind ik dat heel erg fijn.
Jonge dieren vind ik soms best leuk, maar eigenlijk vind ik vooral katten leuk. Stel je de meest irritante moeder voor, die zo stom tegen babies praat. Zo'n randdebiel ben ik met katten. Van de meest lelijke chagrijnige valse kat tot het koddigste kleine kitten. Ik raak afegleid, ga op mijn knieen om tegen ze te praten, ik zie ze ook overal en nergens. Als mensen heel enthousiast zijn over een kind en ik niet, probeer ik me gewoon voor te stellen dat zij voelen wat ik voel als ik een kat zie. Ik mag dan ongevoelig zijn voor de meeste kids, ik kan me best inleven in een ander
donderdag 24 juli 2008 om 04:32
[quote]qwertu schreef op 24 juli 2008 @ 02:10:
[...]
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
quote]
Pardon?
Ik ga volgend jaar trouwen, en ONS feest is 18+, het etentje is wel voor iedereen,
Moet ik/wij ons trouwfeest aan gaan passen aan de koters in de familie? WTF het is toch ons feest? En wie het daar mee niet eens is, ontkent een deel van mij, van ons,
Mijn eigen kind is al groot, en ik moet er niet aan denken om een of andere truttige bruiloft met rondrennende kinderen op touw te zetten,
Het heeft geen reet te maken met protocollen, maar enkel en alleen dat het een ranzig feest gaat worden, met bands en dj's. Niets voor kids dus, en die willen we dan ook niet hebben,
[...]
Ik vind het verkrampt als je in z'n algemeenheid mensen die familie van je zijn niet uitnodigt op je bruiloft omdat je bang bent dat ze zich niet aan de door jou bedachte protocollen houden. Je ontkent daarmee in mijn ogen een deel van je zelf.
quote]
Pardon?
Ik ga volgend jaar trouwen, en ONS feest is 18+, het etentje is wel voor iedereen,
Moet ik/wij ons trouwfeest aan gaan passen aan de koters in de familie? WTF het is toch ons feest? En wie het daar mee niet eens is, ontkent een deel van mij, van ons,
Mijn eigen kind is al groot, en ik moet er niet aan denken om een of andere truttige bruiloft met rondrennende kinderen op touw te zetten,
Het heeft geen reet te maken met protocollen, maar enkel en alleen dat het een ranzig feest gaat worden, met bands en dj's. Niets voor kids dus, en die willen we dan ook niet hebben,
donderdag 24 juli 2008 om 04:42
Voor de rest vind ik het idee van kindluwe/vrije restaurants best lekker,
Kids zijn leuk hoor, maar veel ouders vinden hun eigen koters net iets té geweldig. Ik ben "gezegend" met een heel aantrekkelijk uiterlijk voor peuterprinsesjes (denk aan een grote bos krulextensions, en kleurrijke kleding, fout hier op het forum, maar erg leuk voor kids), en die willen vaak aandacht, dan wel interactie.
Op zich niet zo'n probleem.... meestal, want het is zelfs wel eens voorgekomen dat zo'n spruit tijdens een fijn etentje met mijn schat bij mij op schoot kwam zitten, pa en ma glimlachend een tafeltje verderop.
Je wordt dan geacht dat leuk te MOETEN vinden, want kind is ozo schattig. Als je daar niet altijd zin in hebt, niet altijd zin in schattig/leuk terug doen, ja, dan ben je een zure oude taart, een zuurpruim?
Ik vind het echt prima dat er zoveel ouders fan zijn van hun eigen kind (dat ben ik ook) maar reageer aub niet zo overspannen als de buurvrouw dat niet blijkt te zijn,
Kids zijn leuk hoor, maar veel ouders vinden hun eigen koters net iets té geweldig. Ik ben "gezegend" met een heel aantrekkelijk uiterlijk voor peuterprinsesjes (denk aan een grote bos krulextensions, en kleurrijke kleding, fout hier op het forum, maar erg leuk voor kids), en die willen vaak aandacht, dan wel interactie.
Op zich niet zo'n probleem.... meestal, want het is zelfs wel eens voorgekomen dat zo'n spruit tijdens een fijn etentje met mijn schat bij mij op schoot kwam zitten, pa en ma glimlachend een tafeltje verderop.
Je wordt dan geacht dat leuk te MOETEN vinden, want kind is ozo schattig. Als je daar niet altijd zin in hebt, niet altijd zin in schattig/leuk terug doen, ja, dan ben je een zure oude taart, een zuurpruim?
Ik vind het echt prima dat er zoveel ouders fan zijn van hun eigen kind (dat ben ik ook) maar reageer aub niet zo overspannen als de buurvrouw dat niet blijkt te zijn,
donderdag 24 juli 2008 om 04:54
Eens met MysticAngel.
Had een tijdje terug een romantisch etentje gepland met mijn man. En het was ook heel leuk, ware het niet dat er mensen waren met 2 kinderen die de hele tijd door het restaurant mochten rennen.
Grappig vind ik altijd om te zien hoe waanzinnig het personeel zich daaraan kan ergeren,
Op een gegeven moment komt het jochie naast onze tafel staan en is duidelijk van plan een heel gesprek met me te voeren over wat er op mijn bord ligt.
Ik vraag aan het kind waar zijn ouders zijn en hij wijst naar de betreffende tafel. Ik zeg dus tegen dat kind dat ik denk dat hij dan maar beter daar kan gaan staan.
Het kind droop af, maar de reactie van die moeder: "Oh, kom maar hier hoor Jantje, die mevrouw houdt niet van kinderen!!!".
En ze zei het echt heel hard. Hahaha, nu vind ik kinderen best leuk, maar is het nou echt zo moeilijk om ze een beetje op te voeden?
Ik kreeg wel een hoop gegrijns van de bediening.
Ik weet nog dat mijn moeder vroeger altijd zei dat je kinderen moest zien en niet horen in gezelschap. Ben het er nog steeds mee eens...
Had een tijdje terug een romantisch etentje gepland met mijn man. En het was ook heel leuk, ware het niet dat er mensen waren met 2 kinderen die de hele tijd door het restaurant mochten rennen.
Grappig vind ik altijd om te zien hoe waanzinnig het personeel zich daaraan kan ergeren,
Op een gegeven moment komt het jochie naast onze tafel staan en is duidelijk van plan een heel gesprek met me te voeren over wat er op mijn bord ligt.
Ik vraag aan het kind waar zijn ouders zijn en hij wijst naar de betreffende tafel. Ik zeg dus tegen dat kind dat ik denk dat hij dan maar beter daar kan gaan staan.
Het kind droop af, maar de reactie van die moeder: "Oh, kom maar hier hoor Jantje, die mevrouw houdt niet van kinderen!!!".
En ze zei het echt heel hard. Hahaha, nu vind ik kinderen best leuk, maar is het nou echt zo moeilijk om ze een beetje op te voeden?
Ik kreeg wel een hoop gegrijns van de bediening.
Ik weet nog dat mijn moeder vroeger altijd zei dat je kinderen moest zien en niet horen in gezelschap. Ben het er nog steeds mee eens...
donderdag 24 juli 2008 om 06:59
Ik denk dat veel mensen zich bij voorbaat al ergeren aan kinderen, omdat veel kinderen nauwlijks worden opgevoed. Die mogen in een restaurant alles maar, lopen te rennen, te schreeuwen, te klieren, kijken niet uit voor andere mensen, houden nergens rekening mee. En dat kan je zo'n kind niet kwalijk nemen, aangezien het de ouders zijn die hier in gebreke blijven. Maar daar komt denk ik wel dus die irritatie vandaan. Nu zijn er best genoeg mensen wiens kind (en dan heb ik het over 5, 6, 7, 8, 9 - jarigen, geen baby's) zich gedraagt, maar er zijn ook heel veel ouders die hun kind helemaal los laten gaan, en daar kan ik me zeker wel aan ergeren. Er zijn genoeg plekken waar een kind zich helemaal kan uitleven, en schreeuwen, en doen, en klieren en mensen omver lopen en wat al niet meer, maar m.i. niet in een restaurant.
donderdag 24 juli 2008 om 07:29
quote:Carlice schreef op 24 juli 2008 @ 01:03:
[...]
Misschien is Elninjoo wat extreem geweest in de uitspraken, maar het is soms echt vermoeiend om duidelijk te maken dat je kinderen niet leuk vindt. Je krijgt er altijd gezeur mee, je moet je altijd verdedigen. Dan krijg je dus soms uitspraken, zoals TO in haar openingspost noemt, waar mensen van schrikken. Maar of het allemaal zo gemeend is? Je zou je ook eens moeten voorstellen dat mensen die kinderen niet leuk vinden, leven in een maatschappij waar men erg gericht is op kindertjes en kindertjes zijn gewoon leuk en schattig. Dat is de algemene opvatting. En zeker als vrouw moet je op kindjes gericht zijn en mama willen worden. Ga daar maar eens tegenin, daar word je wel eens recalcitrant van. Dan kun je wel eens wat extremere negatieve uitspraken doen over kinderen, misschien dat dit ook het geval is bij Elninjoo.
Precies! Op 'n forum chargeer je vanzelf meer om je punt duidelijk te maken. De realiteit is idd dat ik niets met kinderen heb en mij vaak erger als ze te druk zijn, maar dat ik ook best een keer kan lachen om of met 'n kind. Laatst kwam ik in de apotheek, kwam er een ca. 8-jarig meisje op haar rollerskates binnen. Ik had toen ik stond te wachten uit verveling de tandeborstel op een display bekeken en toen ik 'm aanraakte ging ie trillen (ik had gelezen dat 't dat zou doen, maar wilde even weten hoe dat ging bij een niet-elektrische) Even later staat dat meisje naast me en is ook nieuwsgierig naar dat ding en drukt er op (zonder gelezen te hebben waar 't om ging) en die sprong verschrikt achteruit. We hebben daar beiden hard om gelachen. Het is in de realiteit dus idd niet zo zwart/wit als op 'n forum toch meestal tot uitdrukking komt om nu eenmaal de stelling te kunnen ontkrachten dat mensen kinderen persé leuk moeten vinden.
@ Allen:
Jullie hebben vannacht nog zoveel doorgelult in dit topic dat 't even te veel is om iedereen te quoten.
In hetgeen tussen waar ik gisteren ging slapen en deze reply kwam ik vooral veel enorm foute veronderstellingen tegen. Waarom zou 'n mens die niet per definitie vertederd raakt van 'n kind verzuurd zijn of zelfhaat kennen? Waarom zou 'n mens zonder kinderen jaloers zijn op vrijheid? Jullie vrijheid? Die van de ouder die z'n handjes meer dan vol heeft? Inderdaad geeft 't zien van mensen met kinderen het besef van mijn eigen gevoel van vrijheid weer even 'n bump, want ik kan idd doen en laten wat ik wil. Ik woon vrijstaand in 'n bosrijke omgeving, ik ben hier als 'n vogeltje zo vrij tussen mijn normale verplichtingen zoals werk door. En ouders die promoten dat je met 'n kind weer zo leuk naar kinderdingen als pretparken kunt: newsflash: zonder kleine kinderen kun je veel leuker naar pretparken, want dan mag je overal in en je gezelschap gaat niet staan dreinen als we ergens een kwartiertje moeten wachten.
Ik raak vertederd door de meeste jonge dieren. Ik smelt nog steeds bij 't zien van mijn aanhankelijke konijntje. Een baby die nog in z'n maxicosi ligt en die nog niet rondhuppelt en niet ligt te janken vind ik zeker niet storend. Maar het komt bij mij toch vooral op geluidsoverlast aan waar ik 't meest over val. Daar ben ik gewoon heel gevoelig voor: net zo goed voor brommers, erg irritant vind ik dat. En op 'n klein kind zit nu eenmaal geen rem op dat vlak. Daarom woon ik ook niet in een stad of drukke buurt, ik heb voor mijzelf gewoon ruimte en rust nodig.
Voor mij lijken de kinderliefhebbers in deze topic wel 'n beetje op verstokte rokers in een andere forumdiscussie waar ik elders bij betrokken ben. Rokers kloppen zichzelf op de borst dat 't alleen bij de rokers gezellig is en dat niet-rokers verzuurde mensen zijn. Het lijkt er in mijn ogen dus op dat datzelfde zich afspeelt in deze discussie waar mensen zich maar niet kunnen voorstellen dat een mens dat niets met kinderen heeft een supergezellig leven kan hebben. Ik was van 't weekend met een aantal vriendinnen uit eten en wij (allen niet-rokers) verzuchtten dankbaar dat 't nu nog veel gezelliger is zo zonder in de rook te moeten zitten.
[...]
Misschien is Elninjoo wat extreem geweest in de uitspraken, maar het is soms echt vermoeiend om duidelijk te maken dat je kinderen niet leuk vindt. Je krijgt er altijd gezeur mee, je moet je altijd verdedigen. Dan krijg je dus soms uitspraken, zoals TO in haar openingspost noemt, waar mensen van schrikken. Maar of het allemaal zo gemeend is? Je zou je ook eens moeten voorstellen dat mensen die kinderen niet leuk vinden, leven in een maatschappij waar men erg gericht is op kindertjes en kindertjes zijn gewoon leuk en schattig. Dat is de algemene opvatting. En zeker als vrouw moet je op kindjes gericht zijn en mama willen worden. Ga daar maar eens tegenin, daar word je wel eens recalcitrant van. Dan kun je wel eens wat extremere negatieve uitspraken doen over kinderen, misschien dat dit ook het geval is bij Elninjoo.
Precies! Op 'n forum chargeer je vanzelf meer om je punt duidelijk te maken. De realiteit is idd dat ik niets met kinderen heb en mij vaak erger als ze te druk zijn, maar dat ik ook best een keer kan lachen om of met 'n kind. Laatst kwam ik in de apotheek, kwam er een ca. 8-jarig meisje op haar rollerskates binnen. Ik had toen ik stond te wachten uit verveling de tandeborstel op een display bekeken en toen ik 'm aanraakte ging ie trillen (ik had gelezen dat 't dat zou doen, maar wilde even weten hoe dat ging bij een niet-elektrische) Even later staat dat meisje naast me en is ook nieuwsgierig naar dat ding en drukt er op (zonder gelezen te hebben waar 't om ging) en die sprong verschrikt achteruit. We hebben daar beiden hard om gelachen. Het is in de realiteit dus idd niet zo zwart/wit als op 'n forum toch meestal tot uitdrukking komt om nu eenmaal de stelling te kunnen ontkrachten dat mensen kinderen persé leuk moeten vinden.
@ Allen:
Jullie hebben vannacht nog zoveel doorgelult in dit topic dat 't even te veel is om iedereen te quoten.
In hetgeen tussen waar ik gisteren ging slapen en deze reply kwam ik vooral veel enorm foute veronderstellingen tegen. Waarom zou 'n mens die niet per definitie vertederd raakt van 'n kind verzuurd zijn of zelfhaat kennen? Waarom zou 'n mens zonder kinderen jaloers zijn op vrijheid? Jullie vrijheid? Die van de ouder die z'n handjes meer dan vol heeft? Inderdaad geeft 't zien van mensen met kinderen het besef van mijn eigen gevoel van vrijheid weer even 'n bump, want ik kan idd doen en laten wat ik wil. Ik woon vrijstaand in 'n bosrijke omgeving, ik ben hier als 'n vogeltje zo vrij tussen mijn normale verplichtingen zoals werk door. En ouders die promoten dat je met 'n kind weer zo leuk naar kinderdingen als pretparken kunt: newsflash: zonder kleine kinderen kun je veel leuker naar pretparken, want dan mag je overal in en je gezelschap gaat niet staan dreinen als we ergens een kwartiertje moeten wachten.
Ik raak vertederd door de meeste jonge dieren. Ik smelt nog steeds bij 't zien van mijn aanhankelijke konijntje. Een baby die nog in z'n maxicosi ligt en die nog niet rondhuppelt en niet ligt te janken vind ik zeker niet storend. Maar het komt bij mij toch vooral op geluidsoverlast aan waar ik 't meest over val. Daar ben ik gewoon heel gevoelig voor: net zo goed voor brommers, erg irritant vind ik dat. En op 'n klein kind zit nu eenmaal geen rem op dat vlak. Daarom woon ik ook niet in een stad of drukke buurt, ik heb voor mijzelf gewoon ruimte en rust nodig.
Voor mij lijken de kinderliefhebbers in deze topic wel 'n beetje op verstokte rokers in een andere forumdiscussie waar ik elders bij betrokken ben. Rokers kloppen zichzelf op de borst dat 't alleen bij de rokers gezellig is en dat niet-rokers verzuurde mensen zijn. Het lijkt er in mijn ogen dus op dat datzelfde zich afspeelt in deze discussie waar mensen zich maar niet kunnen voorstellen dat een mens dat niets met kinderen heeft een supergezellig leven kan hebben. Ik was van 't weekend met een aantal vriendinnen uit eten en wij (allen niet-rokers) verzuchtten dankbaar dat 't nu nog veel gezelliger is zo zonder in de rook te moeten zitten.
