Kinderen ongewenst?

Nee, kindvrije restaurants kan ik totaal niet normaal vinden. Rookvrij kan ik me nog voorstellen, da's een gewoonte en volgens sommige mensen een vieze gewoonte, maar kinderen zijn onderdeel van de samenleving.

Er is hier vroeger, voor jouw tijd denk ik, ook zo'n topic geweest. Dat was best een grappig topic, maar er werd ook veel geklaagd over hoe vervelend kinderen wel niet waren. Saillant detail is wel dat een paar van de fanatieke deelneemsters van dat topic inmiddels of zwanger zijn of al kinderen hebben, dus hoe serieus je dergelijke uitspraken moet nemen, ik weet het niet.



Maar dat terzijde. Ik vind in zijn algemeenheid, in de echte wereld, Nederland wel erg kindonvriendelijk inderdaad. Ik vind vaak dat mensen heel erg onverdraagzaam richting kinderen zijn, erg asociaal richting zwangeren en jonge moeders, en dat valt me in vrijwel het hele maatschappelijke verkeer op. Het viel me minder op toen ik zelf nog geen kind had, maar vanaf het moment dat ik me hoogzwanger en later met kinderwagen of baby in draagzak op straat begaf, viel het me écht op hoeveel mensen zonder enige aanleiding echt ronduit vijandig of zelfs agressief op je reageren. Dat uit zich in kleine dingetjes, zoals demonstratief niet opstaan in het OV, zuchtend en smiezend gaan lopen klagen als er iemand met een jong kind het lef heeft zich in een horeca gelegenheid te begeven, nét effe te hard klagen over kinderen als er een kind in je buurt komt, tot ronduit geweigerd worden in een lege horeca gelegenheid op zondagmiddag om een uur of 4, omdat de andere gasten dat niet op prijs stellen ( welke andere gasten, vroeg ik me verbouwereerd af? die tent was leeg!)



Pas nu ik de wereld deels door de ogen van mijn onbevangen spontane peuter bekijk, valt me op hoe verzuurd en naar een heleboel volwassenen zijn. Ik heb zelf een beetje medelijden met die mensen. Tuurlijk, niemand hoeft mijn kind net zo leuk te vinden als ik, maar als je werkelijk chagrijnig wordt van een vrolijke peuter die "hallooooooo!!!" roept en zwaait, alleen maar omdat het een peuter is, dan ben je toch echt een belangrijk deel van je levensvreugde verloren. Maar dat vind ik.

Nee, ik persoonlijk vind de mensen die zeggen dat ze alle kinderen vervelend vinden maar zuurpruimen. Ik vind ook lang niet alle kinderen leuk; hell! sommigen zijn gewoon etterbakken, maar om nu te roepen dat alle kinderen vervelend zijn gaat te ver. Heb overigens het artikel ook gelezen (Stentor?) en nu moet ik wel zeggen dat er niet zo'n goed voorbeeld werd aangehaald van een jongetje dat zijn moeder de kop gek zeurt om een ijsje ("ijssieijssieijssie") waarop de moeder snauwt "jehepneteenbakfrietinjemik"! Dit voorbeeld bevestigt de kindvrijen alleen maar het oordeel wat ze hebben over kinderen. Beetje jammer dat er nu net geen voorbeeld werd aangehaald van hoe het dus wel kan.

Dat mensen geen kinderen willen, prima dat is hun keuze. En tussen kinderen onderling zit vaak een groot verschil. Ook die van mij zijn wel eens vervelend, maar meestal zijn ze gezellig en beleefd. Ze zijn wel regelmatig nadrukkelijk aanwezig, vooral de jongste van 18 maanden die tegen iedereen hoi wil zeggen.



Waar ik wel begrip voor heb zijn restaurants die kinderen beneden de 12 jaar willen weren. Als ik in een wat duurder restaurant ga eten zou ik het ook vervelend vinden als ik daar tussen de 'rondrennende' kinderen zou zitten te eten. Gelukkig zie ik in dat soort restaurants ook vrijwel nooit kleine kinderen, als ouder vind ik het geen goed idee om mijn kinderen mee naar toe te nemen. Om met kinderen ergens te gaan eten zijn er ook voldoende alternatieven.

traincha ; zo raar vind ik het anders niet dat een kind zeurt om een ijsje ...en dat die moeder nee zegt na een bak patat óók niet. Als een kind expres zijn ijs aan de suede jas van iemand smeert met een "leker pûh " ..... dán begrijp ik dat je kinderhaat bevestigt wordt........

Ik zou mijn kinderen uberhaupt niet meenemen naar een druk of duur restaurant. Ik kies bewust restaurants of cafeetjes uit waar het wat rustiger is, en waar ik rustig met mijn kindertjes even wat kan eten of koffiedrinken.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 09 september 2007 @ 19:57:

traincha ; zo raar vind ik het anders niet dat een kind zeurt om een ijsje ...en dat die moeder nee zegt na een bak patat óók niet. Als een kind expres zijn ijs aan de suede jas van iemand smeert met een "leker pûh " ..... dán begrijp ik dat je kinderhaat bevestigt wordt........Het ging niet er niet zozeer om dat ie om een ijsje zeurde, maar de manier waarop als ik het artikel moet geloven. Het jongetje in kwestie zeurde niet, maar schreeuwde. En het tafereel werd dan aanschouwd door 2 kindvrije mensen die maar wat blij waren niet zo'n krijsende koter te hebben (was misschien wel handig geweest dat erbij te vermelden).

Er zijn al een stuk minder kinderen dan vroeger..........waar wij wel met -tig kinderen na het eten nog een poosje buiten konden spelen lopen er nu hooguit tien...... de gezinnen zijn stukken kleiner dus meer dan 2 keer 2 buurkinderen heb je ook al niet meer...... kinderen lopen weet ik veel hoever voor een voetbalveldje waar wij gewoon een balletje trapten op het schoolplein ( nu groot hek erom en na schooltijd dicht ) of voor de deur ( met die dure auto's voor de deur een slecht plan ) .

Hoevaak lopen kinderen nog met een blaaspijp met pijltjes of klapbessen , hoevaak ligt er nog sneeuw en gooien ze op je raam , hoevaak trekken/ lellen ze nog belletje vandaag de dag ? Hoevaak krijten ze voor je deur, word je gek van de hinkelversjes of het geluid van een kind wat cowboytje speelt ? Ik vind ze maar saai............ klein in aantal....en minder lastig dan ik in mijn tijd was.

Eow, ik denk echt niet dat de kinderen van tegenwoordig anders zijn.

Rondrennende, hysterische, niet-luisterende kinderen zijn van alle tijden. Het valt me nu op, maar niet omdat het er nu meer zijn dan vroeger.

Vroeger viel het me gewoon niet op omdat ik totaal niet op kinderen lette of omdat ik er zelf misschien wel eentje was

Een restaurant is toch een openbare gelegenheid? Mogen die zomaar bepaalde mensen weigeren? Hmmmm, vreemd.

Bert,



Ik vind dat ik als ouder nog altijd zelf bepaal waar ik mijn kind mee naar toe wil nemen. Als dat naar een twee sterren restaurant is waar ik een klap geld neer moet tellen, dan verwacht ik dat mijn kind net zo hoffelijk behandeld wordt als ik, ik betaal dan toch ook gewoon voor hem?



Wat een onzin zeg, dat kinderen niet welkom zouden zijn. Mijn zoon is 3, en gedraagt zich echt prima in restaurants. Hij rent thuis niet rond als we zitten te eten, en in een restaurant dus ook niet. Hij smijt niet met eten, want dat doet ie thuis ook niet. Hij schreeuwt niet aan tafel, want dat doet ie thuis ook niet.



En ja, 4 uur gaan zitten tafelen is geen goed idee. Maar toevallig ben ik net een week met hem elke avond uit eten geweest omdat we op familiebezoek in het buitenland waren, en dat waren allemaal echt veel duurdere en chiquere restaurants dan in Nederland, en geen centje pijn hoor. Zelf was ik bang dat hij lastig kon worden omdat we daar veel later aten dan thuis, we gingen meestal pas weg op een tijdstip waarop hij thuis al lang slaapt. Maar niks van dat al, ik heb echt in elke gelegenheid complimenten gekregen over wat een lief kind ik wel niet had, en hij gedroeg zich ook echt keurig. Maar ja, daar ben je toch ook bij, als ouder? Okee, je moet misschien een paar keer van tafel om even bij de visjes te gaan kijken in het peperdure Chinese restaurant, maar die maitre d' vond dat alleen maar prachtig. Ik moest de man op een gegeven moment zelfs zeggen dat ik vond dat hij nu maar weer eens aan tafel moest komen zitten omdat het hier geen speeltuin was. En in 1 restaurant heb ik hem 1 keer in de hoek gezet, omdat hij aan tafel zat te klieren met zijn bestek. Mag hij thuis ook niet, dus in een restaurant al helemaal niet. Nou, dan loop je met je kind onder de arm naar de garderobe, spreekt hem daar streng toe en zegt dat hij pas terug mag komen als hij normaal kan doen.



Niemand die daar last van had verder, de serveerster moest er wel om lachen en toen hij op hangende pootjes terug kwam was het daarna alleen maar gezellig. Hoe moet in kind in vredesnaam leren hoe hij zich in het openbaar dient te gedragen, als hij nooit in het openbaar mag komen?



En denk niet dat ik zo'n moeder ben die zelf denkt dat haar kind lief is terwijl het een etterbak is, dat is echt niet zo. Mijn zoon kan je er prima bij hebben, maar dat heb ik volgens mij vooral te danken aan het feit dat hij ook altijd mee gaat. Als je gewoon goed op je kind ingespeeld bent, duidelijke regels hebt en zorgt dat je ook gewoon vertrekt als je kind het echt niet meer trekt, is er toch niks aan de hand? Toen hij jonger was ging ik gewoon even met hem wandelen in de wagen als hij moe dreigde te worden, voordat hij begon te jengelen was het jas aan, wagen in, rondje om het restaurant lopen en dan reed ik hem binnen 10 minuten zo slapend weer naar binnen. Moeder een leuke avond, kind een leuke avond gehad en daarna gewoon lekker stil, niks aan het handje hoor.

Inderdaad , hoe kun je kinderen bepaalde zaken leren als je ze niet kunt oefenen ? En als ik patat eet bij fred-kroket zijn rondrennende kinderen net zo gewenst als in een dure toko .

ik kan best begrip hebben voor gevoelens van "niks met kinderen hebben", want gek genoeg heb ik ook niet zoveel op met kinderen in het algemeen. Zelfs niet nu ik zelf een kind heb. OK, tis zeker wel beter geworden, omdat je erin groeit. Maar voordat ik mijn dochter kreeg kon ik mij ook vaak wel ergeren aan kinderen die in mijn ogen druk, onopgevoed, asociaal of wat dan ook waren. En ook in zelfs leuke kinderen kon ik wel eens geen zin hebben.

Als ik ergens in m'n uppie (of met z'n tweetjes) wat ging drinken, dan deed ik dat voor mijn ontspanning en zat ik niet per se te wachten op een schattig snoetje dat aan mijn tafel kwam staan en verstop spelletjes wilde spelen ofzo (haha, nou ja, meestal moesten kinderen alleen maar huilen van mij geloof ik). En dan -als je geluk hebt- nog een beleefde ouder komt vragen of je het niet erg vindt. Euh, ik kreeg niet echt het gevoel dat er dan ruimte was om te zeggen dat je er niet op zat/zit te wachten. Want tistochzooooooo schattig ofniedan????



Maar zo'n zure pruim als kindlozen op mij overkomen, hell nee, zo ben ik nooit geweest (hoop ik). Dat is niet per se een hekel hebben aan kinderen, da's gewoon een hekel hebben aan mensen. Iedereen die duidelijk maakt dat het een aanwezig persoon is (wat kinderen nu eenmaal gewoon doen in hun onschuld) zal denk ik irritatie opwekken bij kindlozen. Want deze mensen hebben volgens mij chronisch moeite om de ruimte in de wereld te delen met iedereen die anders is dan zij zijn. Ik krijg echt zo'n gevoel van veel ruimte nodig hebben en een ander (kind meestal) die "hun" ruimte verstoort. Maar het gekke is dat het niet "hun" ruimte is en dat er wat dat betreft ook weinig te verstoren valt. Ieder zou zijn/haar plekkie mogen hebben, kinderen incl.

Psychologisch gezien zou ik het echt alleen maar kunnen verklaren door psychisch te weinig ruimte hebben.

Want ik merk dat als ik weinig ruimte heb, dat (drukke) kinderen mij ook eerder irriteren dan wanneer ik energie genoeg heb.



Ik kan kindlozen daarom alleen maar aanraden om vooral bij zichzelf te blijven en zichzelf af te vragen waarom die sterke antikinderen gevoelens er zijn en die niet per se te projecteren op de kinderen. Een uitzondering of tig daargelaten qua onopgevoede kinderen.

Wat Fash zegt.



Het za even mooi worden, dat we nog 11 jaar in pannekoekenhuizen en de Mac zouden moeten eten omdat kinders onder de 12 niet welkom zijn. En die kinderen op hun twaalfde helemaal geschokt omdat er geen kipnuggets of pannekoeken ziijn.



MK gaat mee naar restaurants, ik zorg dat we iets rustigs maar leuks voor haar bnij ons hebben zodat ze tussen de gangen doorkan spelen, af en toe visjes danwel open haard of andere attractie bekijken, en voila, volgende gang en weer eten.

Ze vindt het helemaal geweldig als ze zelf mag kiezen wat ze eet, als ze haar water in een wijnglas krijgt, zelf zout en of peper mag strooien, etc.

Ze is nog geen drie. Gaat al mee uit eten sinds ze een maand of 8 is. Toen ze 21 maanden was, heeft ze zich helemaal geweldig gedragen tijdens een 4 uur durende chique lunch. Geen centje pijn. Ook niet toen ze niks lustte: dan zorgde ik ervoor dat we ergens gingen eten waar ze het eten wel lust.



Mensen die al raar kijken als je met een kind naar het toilet gaat om een luier te verschonen, vind ik helemaal raar. Die hebben de hele tijd totaal geen last gehad van haar, en dan opeens moeilijk lopen doen? Kom op zeg.



Maar goed, dat is voornamelijk in NL. In Belgie zijn mensen een stuk blijer met kinderren, en over het algemeen geldt: hoe zuidelijker je komt, hoe meer mensen kinderen juist heel erg leuk vinden.

quote:fashionvictim schreef op 09 september 2007 @ 19:51:

Tuurlijk, niemand hoeft mijn kind net zo leuk te vinden als ik, maar als je werkelijk chagrijnig wordt van een vrolijke peuter die "hallooooooo!!!" roept en zwaait, alleen maar omdat het een peuter is, dan ben je toch echt een belangrijk deel van je levensvreugde verloren. Maar dat vind ik.



Ik ook! Ik heb zo'n peuter die loopt vrolijk rond, zwaait naar voorbijgangers op de fiets en in de auto. Zegt "Hallo" of "Dag" en als je geluk hebt roept hij "Hallootjes" wat ik persoonlijk erg schattig vind. En het merendeel van de mensen kijkt niet, kijkt verbaasd of trekt een zuurpruim-mondje. Sommigen kunnen een glimlachje laten zien en een enkeling zegt vriendelijk iets terug of zwaait even.



Ik vind wel dat de kinderen van tegenwoordig een stuk brutaler en vrijer zijn geworden. Dat heeft denk ik met een aantal factoren te maken die hier invloed op uitoefenen. Zoals idd de kleine gezinnen, maar ook de opvoedtendens. De ouders zijn vaak redelijk autoriair opgevoed willen dat niet voor hun kind en zijn dan nu laissez-faire aan het opvoeden.

Het betreffend artikel heb ik zelf ook met verbazing gelezen en ik moet zeggen ik heb er ook wel even om gelachen, vooral om "Als ik het niet verwekt heb, dan wil ik er ook geen last van hebben". Maar ergens is het best triest. Dat het zo gaat.

Mensen zijn minder verdraagzaam geworden denk ik... Het is van alle eeuwen dat er op de jongere generatie gevit wordt. Maar vroeger kreeg je nu eenmaal kinderen, nu heb je een keuze (in dit land). En ik merk ook dat dat niet ten goede komt aan de kindvriendelijkheid.



Dat merkte mijn moeder al, we hebben een tijd in het buitenland gewoond en ok je kreeg wel zwaardere straffen dan hier en je moest toch wel een stuk beleefder zijn, maar kinderen werden geadoreerd en hoorden echt overal bij. In Nederland is dat toch anders. Maar ja hoeveel kinderen zag ik zelf nou toen ik jonger was? Alleen wat jongere neefjes en nichtjes en wat grut op straat maar niet op de manier zoals in andere culturen bv gebruikelijker is, ik deed er niks mee in ieder geval. Ik had nog nooit een baby verschoond of zo, ok anderen hebben dan wel weer oppas ervaring bijvoorbeeld. Maar hier is het toch meer ieder gezin voor zichzelf. Het is toch net als met bejaarden, hier stoppen we alles in het eigen hok, waar wij woonden waren de bejaarden juist de spil van het dorp en ok er zal er echt wel een eenzame tussen hebben gezeten maar er werd veel vanzelfsprekender voor gezorgd door de gemeenschap dan hier, en met de kinderen net zo, ook wat corrigeren betreft.



En Nederlanders zijn best zuurpruimen ja die elkaar soms ook niks gunnen; boehoe zij krijgt zwangerschapsverlof ik wil ook 'vrij'! Of toeslagen of wat dan ook, en ooh die kinderbijslag krijgen ze ook nog eens... Ok over de noodzaak valt te discussieren haha maar kinderen worden niet echt meer gezien als een natuurlijke gang van zaken, het is wel heel mooi dat je het meer kan sturen of je ze krijgt of niet maar het slaat soms best door wat de bejegening betreft naar degenen die wel kinderen hebben.



Het is wel zo dat we aan de andere kant al eeuwen bekend staan om onze vrijere opvoeding en mondige kinderen dus als dat echt zo zou zijn in vergelijking met anderen landen snap ik het ook wel van mensen die zich toch behoorlijk ergeren eraan. Maar ja niet alle kinderen zijn gelijk. En veel mensen veranderen inderdaad als ze ze zelf krijgen, dan haalt de harde realiteit ze vanzelf wel in dat er echt geen aan/uit knop op zit



En wat retaurants betreft, als we gezellig niet te lang ergens willen eten gaat kind gewoon mee, maar gaan we niet naar een sjieke tent. Als we lekker lang/duurder willen tafelen blijft ie bij opa en oma en logeren. Maar dat is meer voor onszelf dus.

Kijk, als je je kind dan in de hoek wil zetten of even streng wil toespreken, dan loop je uiteraard even de tent uit of naar een plek ( in dit geval garderobe) waar de andere gasten er geen last van hebben als je kind wel een keel opzet. En met bestellen vraag je gewoon of kinds eten als eerste gebracht kan worden, maar dat vind ik allemaal gewoon dingen die bij logisch nadenken horen. Je moet je wat aanpassen als je een kind meeneemt, maar je kan moeilijk de rest van je leven thuisblijven of alleen maar bij McDrek gaan eten omdat anderen vinden dat kinderen niet bij de maatschappij horen.



(En anders krijg je van die fijne Madeleine McCann toestanden, nee, dat is lekker... Dan duizend keer liever gewoon mijn kind meenemen en hem gewoon netjes opvoeden zodat hij weet hoe hij zich heeft te gedragen.)

quote:Eowynn_ schreef op 09 september 2007 @ 20:18:





BGB, dat stond ook in dat artikel, dat er nu veel minder kinderen waren en dat mensen veel minder gewend zijn van kinderen omdat ze veel minder zichtbaar zijn dan 50 jaar geleden.Zo hé.....en ik schud dat zo uit mijn mouw....

ohjee, heb nu echt zo'n zuurpruim schets van mezelf achtergelaten boehoe. was niet de bedoeling. Maar eerlijkheidshalve zijn mijn ík-heb-geen-zin-in-kinderen-gevoelens' echt te linken geweest aan hoe ik er psychisch zelf voorstond. Niet zo best. Weinig ruimte voor niks of niemand, dus al helemaal niet voor kinderen. Hoop dat bewust kindlozen daarom wat beter voor zichzelf gaan zorgen en de oorzaak niet bij de kinderen leggen, maar zichzelf gewoon eens wat beter zouden onderzoeken...einde bericht

quote:blijfgewoonbianca schreef op 09 september 2007 @ 20:04:

Er zijn al een stuk minder kinderen dan vroeger..........waar wij wel met -tig kinderen na het eten nog een poosje buiten konden spelen lopen er nu hooguit tien...... de gezinnen zijn stukken kleiner dus meer dan 2 keer 2 buurkinderen heb je ook al niet meer...... kinderen lopen weet ik veel hoever voor een voetbalveldje waar wij gewoon een balletje trapten op het schoolplein ( nu groot hek erom en na schooltijd dicht ) of voor de deur ( met die dure auto's voor de deur een slecht plan ) .

Hoevaak lopen kinderen nog met een blaaspijp met pijltjes of klapbessen , hoevaak ligt er nog sneeuw en gooien ze op je raam , hoevaak trekken/ lellen ze nog belletje vandaag de dag ? Hoevaak krijten ze voor je deur, word je gek van de hinkelversjes of het geluid van een kind wat cowboytje speelt ? Ik vind ze maar saai............ klein in aantal....en minder lastig dan ik in mijn tijd was.Ik mis dat ook ja als die spelletjes etc op straat. Vroeger deden wij dat ook. Nou moet ik zeggen dat er in de afgelopen zomervakantie hier voor de deur wel erg veel kinderen verstoppertje speelden. Zomaar uit het niets was dat helemaal hot. Met als gevolg dat onze zoon (bijna 2) (die dat kabaal dus helemaal niet gewend was en enkel glas op zijn kamer heeft) nog niet sliep om 21.15 omdat ernog kinderen van 8 op straat speelden... (Ik zelf vind dat kinderen onder de 10 voor 20 uur in bed horen te liggen, maar das een andere discussie) Erg grappig was wel dat hij bijvoorbeeld overdag: "tien!!! Ik kom!!!!" riep, hihi.