Kinderen ongewenst?

quote:Carlice schreef op 23 juli 2008 @ 23:30:

@traincha: wat een onzin, zo moeilijk om voor te stellen dat niet iedereen in verrukking uitbarst als ze een kind zien?ja.

quote:fashionvictim schreef op 23 juli 2008 @ 23:27:

Hahaha, Traincha, ben blij dat je het met me eens bent. Wel erg Hollands trouwens ook, om alleen het pannenkoekenhuis als eetgelegenheid te zien voor kinderen. Volgens mij was het in ditzelfde topic (heb het begin niet meer nagelezen) dat ik al opmerkte dat London wat dat betreft een verademing was. Overal kinderstoelen, zelfs in de duurste restaurants. En geen kip die het vreemd vond dat mijn zoon om 20.30 nog gewoon mee ging eten.



Vond ik vroeger in Spanje ook altijd zo leuk en gezellig, toen had ik nog geen kind, maar daar zag je altijd overal gewoon lekker kleintjes een beetje rondscharrelen en heerlijk mee-eten, ook na achten.



Eigelijk word ik er boos van. Hoe durven mensen die geen kinderen willen en die kinderen niet leuk vinden, mensen met kinderen naar de Mac te bonjouren. Alsof het eten daar zo gezond is en dan krijg je daar weer gezeur over want je geeft je kind niet fatsoenlijk te eten.



Zonder gekheid: ik heb ook weinig tot geen slechte ervaringen gehad met het mee uit eten nemen van mijn kinderen. De meeste restaurants hebben ook wel wat speelgoed volgens mij. Ik ben weinig restaurants tegengekomen waar geen kleurboek met kleurpotloden aanwezig was.

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 07:29:

[...]





Precies! Op 'n forum chargeer je vanzelf meer om je punt duidelijk te maken. De realiteit is idd dat ik niets met kinderen heb en mij vaak erger als ze te druk zijn, maar dat ik ook best een keer kan lachen om of met 'n kind. Laatst kwam ik in de apotheek, kwam er een ca. 8-jarig meisje op haar rollerskates binnen. Ik had toen ik stond te wachten uit verveling de tandeborstel op een display bekeken en toen ik 'm aanraakte ging ie trillen (ik had gelezen dat 't dat zou doen, maar wilde even weten hoe dat ging bij een niet-elektrische) Even later staat dat meisje naast me en is ook nieuwsgierig naar dat ding en drukt er op (zonder gelezen te hebben waar 't om ging) en die sprong verschrikt achteruit. We hebben daar beiden hard om gelachen. Het is in de realiteit dus idd niet zo zwart/wit als op 'n forum toch meestal tot uitdrukking komt om nu eenmaal de stelling te kunnen ontkrachten dat mensen kinderen persé leuk moeten vinden.



@ Allen:

Jullie hebben vannacht nog zoveel doorgelult in dit topic dat 't even te veel is om iedereen te quoten.



In hetgeen tussen waar ik gisteren ging slapen en deze reply kwam ik vooral veel enorm foute veronderstellingen tegen. Waarom zou 'n mens die niet per definitie vertederd raakt van 'n kind verzuurd zijn of zelfhaat kennen? Waarom zou 'n mens zonder kinderen jaloers zijn op vrijheid? Jullie vrijheid? Die van de ouder die z'n handjes meer dan vol heeft? Inderdaad geeft 't zien van mensen met kinderen het besef van mijn eigen gevoel van vrijheid weer even 'n bump, want ik kan idd doen en laten wat ik wil. Ik woon vrijstaand in 'n bosrijke omgeving, ik ben hier als 'n vogeltje zo vrij tussen mijn normale verplichtingen zoals werk door. En ouders die promoten dat je met 'n kind weer zo leuk naar kinderdingen als pretparken kunt: newsflash: zonder kleine kinderen kun je veel leuker naar pretparken, want dan mag je overal in en je gezelschap gaat niet staan dreinen als we ergens een kwartiertje moeten wachten.



Ik raak vertederd door de meeste jonge dieren. Ik smelt nog steeds bij 't zien van mijn aanhankelijke konijntje. Een baby die nog in z'n maxicosi ligt en die nog niet rondhuppelt en niet ligt te janken vind ik zeker niet storend. Maar het komt bij mij toch vooral op geluidsoverlast aan waar ik 't meest over val. Daar ben ik gewoon heel gevoelig voor: net zo goed voor brommers, erg irritant vind ik dat. En op 'n klein kind zit nu eenmaal geen rem op dat vlak. Daarom woon ik ook niet in een stad of drukke buurt, ik heb voor mijzelf gewoon ruimte en rust nodig.



Voor mij lijken de kinderliefhebbers in deze topic wel 'n beetje op verstokte rokers in een andere forumdiscussie waar ik elders bij betrokken ben. Rokers kloppen zichzelf op de borst dat 't alleen bij de rokers gezellig is en dat niet-rokers verzuurde mensen zijn. Het lijkt er in mijn ogen dus op dat datzelfde zich afspeelt in deze discussie waar mensen zich maar niet kunnen voorstellen dat een mens dat niets met kinderen heeft een supergezellig leven kan hebben. Ik was van 't weekend met een aantal vriendinnen uit eten en wij (allen niet-rokers) verzuchtten dankbaar dat 't nu nog veel gezelliger is zo zonder in de rook te moeten zitten.Ik vind je nog steeds niet genuanceerd en ik heb ook nergens gezegd dat het hebben van een kind per definitie alleen maar leuk is. En dat een kind je vrijheid beknot is echt de grootst mogelijke misvatting die er maar is; ik kan namelijk met kinderen nog steeds doen en laten wat ik wil. Volgens mij denken mensen zonder kinderen dat je 24 uur per dag met je kind bezig bent of dat, als je eenmaal kinderen hebt, op dat moment je leven enkel en alleen in het teken van kinderen staat. Newsflash: is niet zo.

quote:traincha2 schreef op 24 juli 2008 @ 09:20:

[...]





Ik vind je nog steeds niet genuanceerd en ik heb ook nergens gezegd dat het hebben van een kind per definitie alleen maar leuk is. En dat een kind je vrijheid beknot is echt de grootst mogelijke misvatting die er maar is; ik kan namelijk met kinderen nog steeds doen en laten wat ik wil. Volgens mij denken mensen zonder kinderen dat je 24 uur per dag met je kind bezig bent of dat, als je eenmaal kinderen hebt, op dat moment je leven enkel en alleen in het teken van kinderen staat. Newsflash: is niet zo.

Dat jij dat zo ziet komt omdat je kind voor jou een onmisbaar iets is. Voor mij zou het een belemmering zijn omdat ik niet het type mens ben dat de hele tijd mensen om zich heen wil hebben. Na een dag op kantoor heb ik behoefte aan alleen zijn, na een weekendje weg met vrienden ook. Ook ben ik gewend spontaan de deur uit te stappen en 'n dag of weekend weg te blijven. Met 'n kind zul je toch eerst maatregelen moeten treffen om ergens oppas voor 'm te regelen. Zelf reis ik ontzettend graag en veel (rondreizen door landen buiten Europa). Met 'n kind zou ik me dat financieel niet meer kunnen veroorloven. Voor mij zou het op alle fronten dus een gevoel van belemmering veroorzaken en het soort vrijheden die voor mij belangrijk zijn ernstig beknotten.



Mensen zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde en houden niet van dezelfde dingen. Ik ga hier toch ook niet lopen roepen dat mensen die elk jaar naar een drukke franse camping op vakantie gaan wel erg verzuurde mensen moeten zijn omdat ze het niet ambiëren of kunnen veroorloven om wat meer van de wereld te gaan zien?

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 07:29:

[...]





Precies!





-knip ivm lange quote -



Ik was van 't weekend met een aantal vriendinnen uit eten en wij (allen niet-rokers) verzuchtten dankbaar dat 't nu nog veel gezelliger is zo zonder in de rook te moeten zitten.



Een kind úitlachen vind ik heel iets anders dan door een kind geraakt of ontroerd worden. Tekenend dat dat het enige voorbeeld is dat je kunt verzinnen.



Ook tekenend vind ik dat de enige vorm van vrijheid die je je kennelijk kunt voorstellen meer een extreme vorm van egocentrisme is, want het was in ieder geval níet wat ik met vrijheid bedoelde. Met vrijheid bedoelde ik het feit dat kinderen nog niet begrensd worden door verbitterdheid, door teleurstelling, door sociale conventies of door gêne.



Ik vind je ook nog steeds niet genuanceerd, ik vind je slechts egocentrisch, hedonistisch en verbitterd overkomen.

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 09:35:

[...]



Dat jij dat zo ziet komt omdat je kind voor jou een onmisbaar iets is. Voor mij zou het een belemmering zijn omdat ik niet het type mens ben dat de hele tijd mensen om zich heen wil hebben. Na een dag op kantoor heb ik behoefte aan alleen zijn, na een weekendje weg met vrienden ook. Ook ben ik gewend spontaan de deur uit te stappen en 'n dag of weekend weg te blijven. Met 'n kind zul je toch eerst maatregelen moeten treffen om ergens oppas voor 'm te regelen. Zelf reis ik ontzettend graag en veel (rondreizen door landen buiten Europa). Met 'n kind zou ik me dat financieel niet meer kunnen veroorloven. Voor mij zou het op alle fronten dus een gevoel van belemmering veroorzaken en het soort vrijheden die voor mij belangrijk zijn ernstig beknotten.



Mensen zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde en houden niet van dezelfde dingen. Ik ga hier toch ook niet lopen roepen dat mensen die elk jaar naar een drukke franse camping op vakantie gaan wel erg verzuurde mensen moeten zijn omdat ze het niet ambiëren of kunnen veroorloven om wat meer van de wereld te gaan zien?Jij hebt echt een totaal vertekend beeld van het moederschap. Je zegt dat je geen hekel hebt aan kinderen: na wat ik van je gelezen heb kan ik niet anders concluderen dat dat wel het geval is. Kinderen zijn in jouw ogen per definitie al vervelende schreeuwende etters. Nu ik er zo over nadenk, ben ik eigenlijk wel blij dat ik niet in jouw schoenen sta. Ga jij maar lekker die verre wereldreis maken, dan hou ik me wel bezig met mijn kinderen. Die zijn onbetaalbaar en die wereldreis met kinderen komt ook echt nog wel.

Wat mij opvalt in bv Griekenland en Spanje is dat daar aan de ene kant veel relaxter wordt omgegaan met de kids (ze nemen kleine kids gerust nog om 23:00 uur het restaurant in) aan de andere kant zijn ze wel vaak strenger tegen die kids.

De kleintjes worden bij iedereen op schoot getrokken, ze drentelen en spelen een beetje om de tafels heen en natuurlijk maken ze geluid want dat hoort er nu eenmaal bij. Ook vreemden geven die kids een aai over de bol etc.

Maar die kids zie je bijna nooit jengelen, janken of zeuren. En als ze dat wel doen dan is er altijd iemand (of dat nu de ouders zijn, opa, een tante of iemand aan een andere tafel) die daar iets van zegt en het is over.

En ondanks dat die kids ook spelen, ze nemen niet het hele restaurant over. En dat laatste zie je kinderen van toeristen uit bv NL en Engeland wél doen.

Het verschil zit 'm volgens mij in hoe er over kids wordt gedacht. Ik zie zoveel bijna verkrampte ouders in NL, die zo bezig zijn een perfect plaatje te creëren en die hun kind bijna op een troon zetten. Hun hele leven draait erom dat ze de uitstraling hebben van een perfect gezinnetje. Ik zie veel ouders die amper 'nee' durven te verkopen aan kind, met als gevolg dat kindlief vaak een draak wordt. (in Linda. staat een leuk artikel over superverwende kids)

In Spanje en Griekenland draait de wereld ook om de kids, maar dan anders. De kids zijn verwend met aandacht, maar ze luisteren wel. Ook al maken ze herrie en komen ze bij je aan je tafeltje staan kletsen, dat is toch vaak anders dan kids uit NL.





Over dat 'verzuurd' wegkijken; ik heb ook weleens een kutopmerking naar m'n hoofd gekregen van een moeder omdat ik niet reageerde op haar kind en mijn hoofd omdraaide en naar buiten keek. Wat ze zei weet ik niet meer hoor, maar het kwam erop neer dat ik een sjaggerijnig wijf was. Toen Meneer Nilsson zei dat dit sjaggerijnige wijf de volgende dag haar zus moest begraven en hard haar best deed om overeind te blijven kon er geen sorry vanaf.........

Ik bedoel maar, niet altijd oordelen. Ik weet van mijzelf van toen dat juist die onbevangenheid van kids dan heel erg kan steken. En dat wil je niet in de trein of de supermarkt of op straat.

Je hoeft kinderen idd niet leuk te vinden, een hekel aan kinderen hebben en kinderen proberen te vermijden, lijkt mij onbegonnen werk.

Je bent hier behoorlijk uitgesproken in.

Waarom spreek je ouders in je omgeving niet op het gedrag aan van hun kinderen, als ze zich werkelijk als ettertjes gedragen?

quote:traincha2 schreef op 24 juli 2008 @ 09:06:

[...]





ja.Meen je dat?

quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 juli 2008 @ 09:55:

Wat mij opvalt in bv Griekenland en Spanje is dat daar aan de ene kant veel relaxter wordt omgegaan met de kids (ze nemen kleine kids gerust nog om 23:00 uur het restaurant in) aan de andere kant zijn ze wel vaak strenger tegen die kids.

De kleintjes worden bij iedereen op schoot getrokken, ze drentelen en spelen een beetje om de tafels heen en natuurlijk maken ze geluid want dat hoort er nu eenmaal bij. Ook vreemden geven die kids een aai over de bol etc.

Maar die kids zie je bijna nooit jengelen, janken of zeuren. En als ze dat wel doen dan is er altijd iemand (of dat nu de ouders zijn, opa, een tante of iemand aan een andere tafel) die daar iets van zegt en het is over.

En ondanks dat die kids ook spelen, ze nemen niet het hele restaurant over. En dat laatste zie je kinderen van toeristen uit bv NL en Engeland wél doen.

Het verschil zit 'm volgens mij in hoe er over kids wordt gedacht. Ik zie zoveel bijna verkrampte ouders in NL, die zo bezig zijn een perfect plaatje te creëren en die hun kind bijna op een troon zetten. Hun hele leven draait erom dat ze de uitstraling hebben van een perfect gezinnetje. Ik zie veel ouders die amper 'nee' durven te verkopen aan kind, met als gevolg dat kindlief vaak een draak wordt. (in Linda. staat een leuk artikel over superverwende kids)In Spanje en Griekenland draait de wereld ook om de kids, maar dan anders. De kids zijn verwend met aandacht, maar ze luisteren wel. Ook al maken ze herrie en komen ze bij je aan je tafeltje staan kletsen, dat is toch vaak anders dan kids uit NL.





Over dat 'verzuurd' wegkijken; ik heb ook weleens een kutopmerking naar m'n hoofd gekregen van een moeder omdat ik niet reageerde op haar kind en mijn hoofd omdraaide en naar buiten keek. Wat ze zei weet ik niet meer hoor, maar het kwam erop neer dat ik een sjaggerijnig wijf was. Toen Meneer Nilsson zei dat dit sjaggerijnige wijf de volgende dag haar zus moest begraven en hard haar best deed om overeind te blijven kon er geen sorry vanaf.........

Ik bedoel maar, niet altijd oordelen. Ik weet van mijzelf van toen dat juist die onbevangenheid van kids dan heel erg kan steken. En dat wil je niet in de trein of de supermarkt of op straat.Ik heb het gelezen. Ik vond het ook een goed artikel. Ik heb het ook met verbazing gelezen trouwens: bijv. dat je, bij een kinderverjaardag ook iets meeneemt voor broertjes en zusjes, want anders is het zo zielig: dat heb ik nog nooit gedaan. Eerlijk gezegd was zoiets ook niet in mij opgekomen. Gewoon een niet te duur kadootje voor de jarige en niet voor de broertjes en zusjes.

quote:Branwen76 schreef op 24 juli 2008 @ 06:59:

Ik denk dat veel mensen zich bij voorbaat al ergeren aan kinderen, omdat veel kinderen nauwlijks worden opgevoed. Die mogen in een restaurant alles maar, lopen te rennen, te schreeuwen, te klieren, kijken niet uit voor andere mensen, houden nergens rekening mee. En dat kan je zo'n kind niet kwalijk nemen, aangezien het de ouders zijn die hier in gebreke blijven. Maar daar komt denk ik wel dus die irritatie vandaan. Nu zijn er best genoeg mensen wiens kind (en dan heb ik het over 5, 6, 7, 8, 9 - jarigen, geen baby's) zich gedraagt, maar er zijn ook heel veel ouders die hun kind helemaal los laten gaan, en daar kan ik me zeker wel aan ergeren. Er zijn genoeg plekken waar een kind zich helemaal kan uitleven, en schreeuwen, en doen, en klieren en mensen omver lopen en wat al niet meer, maar m.i. niet in een restaurant.





Wat ik nou zo apart vind: toen ik geen kind had, kwam ik ook nooit kinderen tegen. Ja, hooguit in de koffiehoek van De Bijenkorf of V & D of bij Ikea, maar echt nóóit in restaurants, bars, clubs, de meeste winkels, bioscopen, etcetera. Apart dat zoveel kinderlozen wel zo veel kinderen tegenkomen, dat ligt dan kennelijk ook een beetje aan jezelf en het soort gelegenheden dat je uitkiest.



Zelf vond ik dus ook niets van andermans opvoedkunsten toen ik zelf geen kind had. Nu ik wél een kind heb en me automatisch in een kinderrijke omgeving begeef, kom ik het soort kinderen dat jullie schetsen echter ook nauwelijks tegen. Alle kinderen die ik ken worden gewoon opgevoed, krijgen standjes, straf en waarschuwingen bij wangedrag en gedragen zich in de regel gewoon als kinderen.



Begeef je je zelf dan niet in hele rare omgevingen, dat jouw ervaring zo anders is?

Ja of de vraag 'krijg ik op de begrafenis van oma ook een kadootje?'.......

Overdrijven is ook 'n vak Traincha. Ik vind 't prima dat mensen voor kinderen kiezen en hun leven daarom heen inrichten, dat ga ik niet af lopen katten zoals jij nu mijn keuze van leven afkat. Waar komt die agressie bij jou vandaan t.o.v. mensen die niet diezelfde keus maken? Leven en laten leven!



Ik heb geen vertekend beeld van 't moederschap. Ik zie echt wel hoe mensen met kinderen hun leven in moeten richten. En mijn keus zal dat dus niet zijn, ook al kan ik me goed voorstellen dat er mensen bestaan die niets liever willen: niemand is 't zelfde tenslotte. En zelfs als ik wel smolt bij het zien van andermans kinderen zou het mijn keuze niet zijn om zelf een kind te nemen simpelweg omdat ik geen drukte-mens ben en niet 24/7 mensen om mij heen kan verdragen. Is dat nu echt zo moeilijk te begrijpen of te accepteren?

quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 juli 2008 @ 09:56:

[...]





Meen je dat?Nou, in zoverre dat ik me dus niet kan voorstellen dat je een kind wat je gewoon vriendelijk groet - wat mijn zoon dus meestal doet - niet leuk vind. Ik vind het dan zielig dat er dan niks teruggezegd wordt. Dan denk ik: goh, het kind is toch vriendelijk? Is het dan zoveel moeite om even terug te groeten?

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 10:01:

Overdrijven is ook 'n vak Traincha. Ik vind 't prima dat mensen voor kinderen kiezen en hun leven daarom heen inrichten, dat ga ik niet af lopen katten zoals jij nu mijn keuze van leven afkat. Waar komt die agressie bij jou vandaan t.o.v. mensen die niet diezelfde keus maken? Leven en laten leven!



Ik heb geen vertekend beeld van 't moederschap. Ik zie echt wel hoe mensen met kinderen hun leven in moeten richten. En mijn keus zal dat dus niet zijn, ook al kan ik me goed voorstellen dat er mensen bestaan die niets liever willen: niemand is 't zelfde tenslotte. En zelfs als ik wel smolt bij het zien van andermans kinderen zou het mijn keuze niet zijn om zelf een kind te nemen simpelweg omdat ik geen drukte-mens ben en niet 24/7 mensen om mij heen kan verdragen. Is dat nu echt zo moeilijk te begrijpen of te accepteren?





agressie.......



practice what you preach zou ik zo zeggen....

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 10:01:

Overdrijven is ook 'n vak Traincha. Ik vind 't prima dat mensen voor kinderen kiezen en hun leven daarom heen inrichten, dat ga ik niet af lopen katten zoals jij nu mijn keuze van leven afkat. Waar komt die agressie bij jou vandaan t.o.v. mensen die niet diezelfde keus maken? Leven en laten leven!



Ik heb geen vertekend beeld van 't moederschap. Ik zie echt wel hoe mensen met kinderen hun leven in moeten richten. En mijn keus zal dat dus niet zijn, ook al kan ik me goed voorstellen dat er mensen bestaan die niets liever willen: niemand is 't zelfde tenslotte. En zelfs als ik wel smolt bij het zien van andermans kinderen zou het mijn keuze niet zijn om zelf een kind te nemen simpelweg omdat ik geen drukte-mens ben en niet 24/7 mensen om mij heen kan verdragen. Is dat nu echt zo moeilijk te begrijpen of te accepteren?





Het leven dat jij schetst lijkt anders in de verste verte niet op het mijne en ik heb toch echt een kind.



En tuurlijk, je mag egocentrisch zijn, maar erkén dan ook gewoon dat je egocentrisch bent.

quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 juli 2008 @ 10:00:

Ja of de vraag 'krijg ik op de begrafenis van oma ook een kadootje?'.......Ja onbegrijpelijk niet?! Het kind kan er natuurlijk niks aan doen. Ik geef mijn zoon trouwens nauwelijks een kadootje. Behalve met Sinterklaas en zijn verjaardag en dan nog doen we het niet te gek. Het komt niet eens in me op om van die dure kado's te kopen. Ik vind het ook niet nodig trouwens.

Dat artikel in de Linda heb ik ook gelezen en het was wel geinig hoor, maar het is vooral erg hip om kinderen hebben in een zo negatief mogelijk daglicht te zetten. Elk damesblaadje doet aan die trend mee, en wederom: de realiteit van het leven met kinderen is in mijn omgeving in ieder geval best anders. Ik ken werkelijk geen kip die vindt dat alle kinderen een cadeau moeten krijgen als er 1 jarig is, dat lees ik alleen maar hier op het forum en in bladen eigenlijk.

quote:fashionvictim schreef op 24 juli 2008 @ 10:04:

[...]





Het leven dat jij schetst lijkt anders in de verste verte niet op het mijne en ik heb toch echt een kind.

Jij hebt 'n nanny? Ik zie toch echt dat mensen moeten jugglen om hun kind dagelijks naar school te krijgen, op te halen, naar vriendjes, clubjes, sport te brengen en te halen. En tussen de bedrijven door moeten ze ook nog werken natuurlijk. In 't weekend naar de sport of wedstrijdjes daarvan. Het hele leven staat in 't teken van de kids. Lijkt me zwaar vermoeiend als ik eerlijk ben. Maar het is wel een basisding dat je voor kinderen over moet hebben, want ze horen wel alle kansen te krijgen.



quote:En tuurlijk, je mag egocentrisch zijn, maar erkén dan ook gewoon dat je egocentrisch bent.Iedereen is egoistisch of ie nu wel of geen kinderen heeft, want welke keus je ook hebt gemaakt, je maakt die in de allereerste plaats omdat je er zelf gelukkiger door denkt te worden

En ook hier op het forum vind ik de meeste dingen die ik over ouderschap lees totaal onwerkelijk en onbegrijpelijk. Ik heb vaak het idee dat mensen hier een beetje de boel mooier - of naar wat zij denken dat mooier is - zitten voor te spiegelen dan in werkelijkheid.

Het is in mijn omgeving ook niet zoals in dat artikel is geschetst hoor, maar het komt vast voor.

T, zie mijn voorbeeld. In mijn geval was dat echt teveel moeite. En dat weet jij niet en je kind al helemaal niet, maar soms trek je dat gewoon niet. Kind of geen kind hoor, dat maakt in mijn geval niet zoveel uit.

Ik ben toen wel vaker een coupé verder gaan zitten omdat iemand een praatje begon en ik kon dat gewoon niet handelen, ik had genoeg aan mijn verdriet, kon er gewoon niks bij hebben.

Dat staat misschien verzuurd, dat kan best zo overkomen.

Joh, dat gebeurde al op partijtjes toen ik klein was. En ik kreeg ook weleens een kadootje als mijn zus jarig was.

quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 10:10:

[...]



Jij hebt 'n nanny? Ik zie toch echt dat mensen moeten jugglen om hun kind dagelijks naar school te krijgen, op te halen, naar vriendjes, clubjes, sport te brengen en te halen. En tussen de bedrijven door moeten ze ook nog werken natuurlijk. In 't weekend naar de sport of wedstrijdjes daarvan. Het hele leven staat in 't teken van de kids. Lijkt me zwaar vermoeiend als ik eerlijk ben. Maar het is wel een basisding dat je voor kinderen over moet hebben, want ze horen wel alle kansen te krijgen.





[...]





Iedereen is egoistisch of ie nu wel of geen kinderen heeft, want welke keus je ook hebt gemaakt, je maakt die in de allereerste plaats omdat je er zelf gelukkiger door denkt te worden



Egocentrisch is iets anders dan egoistisch, vandaar dat ik je egocentrisch noemde. Jij vindt dat het leven alleen om jouw genot draait en vindt zelfs dat anderen zich aan jouw genot moeten aanpassen door bijvoorbeeld kinderen te weren uit de publieke ruimtes. Dat vind ik extreem egocentrisch.



En nee, ik heb geen nanny, en ik ben zelfs alleenstaand, en toch herken ik het beeld dat je schetst niet of nauwelijks. Het enige "jugglen" dat ik moet doen is 's ochtends een kind afleveren en 's avonds weer ophalen en dat is de enige verandering in mijn dagelijkse routine, dat ik 1 extra stop moet maken voordat ik naar mijn werk of naar huis ga. Nou poeh poeh, wat een ellende. Verder ga ik nog steeds uit eten, kan ik nog steeds reizen, naar dezelfde bestemmingen als waar ik zonder kind heen ging, (doe het alleen niet uit geldgebrek, maar dat geldgebrek heeft niets met kind te maken) , gedraag ik me op die bestemmingen precies hetzelfde als vroeger, alleen heb ik nu altijd gezelschap. Op vakantie neem ik nog steeds een koffer vol boeken mee die ik aan het eind van de vakantie uit heb, slaap ik nog steeds uit, ga ik nog steeds de hele avond uit eten, drink ik nog steeds gezellig wijntjes op het strand, spreek ik nog steeds af met vrienden, er is niets áf gegaan, er zijn alleen dingen bíj gekomen.



Mijn wereld is juist vergroot door een kind, in plaats van gekrompen.

quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 juli 2008 @ 10:15:

Joh, dat gebeurde al op partijtjes toen ik klein was. En ik kreeg ook weleens een kadootje als mijn zus jarig was.Echt? Ik ken het totaal niet en doe het ook zelf niet. Ik zou het ook niet op prijs stellen als iemand een cadeau voor mijn zoon meeneemt als ik jarig ben, hallo, IK ben toch jarig, niet hij?