Kinderen
alle pijlers
Moeilijk slapertje
donderdag 31 juli 2008 om 15:01
Hallo,
Mijn dochtertje heeft veel moeite met het in slaap komen. Nu heeft ze dit al vanaf haar tweede week en het gaat al wel iets beter, maar toch.
Ik houd me strak aan ritme en regelmaat en doe haar volgens een strak schema in bed.
Ze huilt steevast als ik haar kamertje uit loop. Tot twee weken geleden bleef ik dan bij haar zitten en hield haar speen in haar mond tot ze in slaap viel.
Op een gegeven moment moest ik kolven (ik kolf full time) en toen ik haar op bed legde begon ze dus ook te huilen. Omdat het kolven lastig gaat als zij huilt, ben ik naar beneden gelopen en heb even de babyfoon uitgezet. Na 10 minuten had mevrouw zich in slaap gehuild.
Alhoewel ik het moeilijk vind om haar te laten huilen, heb ik het sindsdien dus wel zo gedaan. Een week lang kwam ze zo binnen 10 minuten in slaap.
Toen ze 11/12 weken was hield dat op. Ze bleef huilen en kwam niet in slaap. Ik weet dat aan haar sprongetje (oei ik groei) en toen ze door dat sprongetje heen was begon ze het soms weer te doen (in slaap huilen).
Mijn vraag is nu deze: de ene keer lukt het haar wel om zichzelf in slaap te huilen en vaak lukt het haar ook niet. Ik laat haar dan 2x 10 minuten huilen en daarna ga ik naar haar toe om haar te helpen. Ik geef haar de speen of mijn vinger, aai met mijn vinger over haar neusbrug en meestal valt ze dan wel in slaap.
Heeft iemand ook dit 'probleem' en heeft iemand misschien goede raad?
Haar langer laten huilen is geen optie omdat ze totaal over de rooie gaat en (mijn vriend heeft het een keer geprobeerd) ze houdt het heel erg lang uit. Ik vond dit vreselijk, maar hij ging steeds na een kwartier troosten. Toch komt ze dan niet in haar slaap.
Groetjes
Anna
Mijn dochtertje heeft veel moeite met het in slaap komen. Nu heeft ze dit al vanaf haar tweede week en het gaat al wel iets beter, maar toch.
Ik houd me strak aan ritme en regelmaat en doe haar volgens een strak schema in bed.
Ze huilt steevast als ik haar kamertje uit loop. Tot twee weken geleden bleef ik dan bij haar zitten en hield haar speen in haar mond tot ze in slaap viel.
Op een gegeven moment moest ik kolven (ik kolf full time) en toen ik haar op bed legde begon ze dus ook te huilen. Omdat het kolven lastig gaat als zij huilt, ben ik naar beneden gelopen en heb even de babyfoon uitgezet. Na 10 minuten had mevrouw zich in slaap gehuild.
Alhoewel ik het moeilijk vind om haar te laten huilen, heb ik het sindsdien dus wel zo gedaan. Een week lang kwam ze zo binnen 10 minuten in slaap.
Toen ze 11/12 weken was hield dat op. Ze bleef huilen en kwam niet in slaap. Ik weet dat aan haar sprongetje (oei ik groei) en toen ze door dat sprongetje heen was begon ze het soms weer te doen (in slaap huilen).
Mijn vraag is nu deze: de ene keer lukt het haar wel om zichzelf in slaap te huilen en vaak lukt het haar ook niet. Ik laat haar dan 2x 10 minuten huilen en daarna ga ik naar haar toe om haar te helpen. Ik geef haar de speen of mijn vinger, aai met mijn vinger over haar neusbrug en meestal valt ze dan wel in slaap.
Heeft iemand ook dit 'probleem' en heeft iemand misschien goede raad?
Haar langer laten huilen is geen optie omdat ze totaal over de rooie gaat en (mijn vriend heeft het een keer geprobeerd) ze houdt het heel erg lang uit. Ik vond dit vreselijk, maar hij ging steeds na een kwartier troosten. Toch komt ze dan niet in haar slaap.
Groetjes
Anna
donderdag 31 juli 2008 om 15:30
een herkenbaar en frustrerend probleem, je wilt je kindje graag helpen maar wordt vast ook gek van het gehuil.......
ik weet niet of je er wat aan hebt maar zal je kort vertellen hoe het ging met mijn eigen zoontje. hij kon de eerste weken ook alleen maar in slaap komen als dat bij mij of mijn man op schoot was. dit wilde ik liever niet, maar deed het wel steeds omdat het de makkelijkste weg was Maar zo kom je nooit aan je eigen rust toe!!
we zijn vanwege zijn bewegingsonrust ook gaan inbakeren, dat hielp een heel stuk doordat hij zichzelf áls hij eenmaal sliep niet meer wakker "maaide" met zijn armpjes. Omdat ik al die doeken zo'n gedoe vond bond ik gewoon een molton luier om zijn schouders en bovenarmpjes en speldde die vast met een grote veiligheidsspeld.
hij huilde steevast hartverscheurend een kwartier met een blik in zijn ogen van "dat jij me dit aandoet vergeef ik je nooit". Ik keek altijd heel bewust op de klok, omdat 5 minuten huilen aanvoelt als 3 kwartier........ al snel werd het huilen steeds korter, maar hij heeft dit in totaal toch zo'n 10 weken vol gehouden. gemiddeld huilde hij dan 2 tot 5 minuten en hard! vaak was het dan ook ineens stil.
Al die tijd heb ik er voor gekozen dit alleen in zijn eigend bed te doen. Een enkele keer heb ik geprobeerd dit elders te doen, maar daar werkte het nooit (wat mij dan weer erg frustreerde).
afijn, toen het huilen eenmaal gestopt was (hij was toen 14 weken oud) ging hij thuis altijd lekker slapen. in een vreemd bed was dat toen nog wel eens moeilijk. Toen het huilen gestopt was ben ik even later ook gestopt met inbakeren, gewoon boem in een keer, geen probleem.
inmiddels is mijn topper een lief knulletje van bijna 2,5 jaar oud en hij slaapt nog altijd als de beste! sinds lange tijd ook in vreemde bedden!
Ik beschouw die eerste (slopende) 14 weken nog altijd als investering in een nu stabiel slaapritme.
mijn advies is dus, mits je zeker weet dat er niks anders meer loos kan zijn (geen honger, geen vieze luier, niet te veel prikkels, geen reflux oid, etc) kies telkens voor te slapen leggen in het eigen bedje, volhouden met laten huilen en hierbij op de klokkijken en jezelf niet laten verleiden tot voortijdig troosten. moeilijk, maar bij ons werkte het goed.
sterkte en succes!
ik weet niet of je er wat aan hebt maar zal je kort vertellen hoe het ging met mijn eigen zoontje. hij kon de eerste weken ook alleen maar in slaap komen als dat bij mij of mijn man op schoot was. dit wilde ik liever niet, maar deed het wel steeds omdat het de makkelijkste weg was Maar zo kom je nooit aan je eigen rust toe!!
we zijn vanwege zijn bewegingsonrust ook gaan inbakeren, dat hielp een heel stuk doordat hij zichzelf áls hij eenmaal sliep niet meer wakker "maaide" met zijn armpjes. Omdat ik al die doeken zo'n gedoe vond bond ik gewoon een molton luier om zijn schouders en bovenarmpjes en speldde die vast met een grote veiligheidsspeld.
hij huilde steevast hartverscheurend een kwartier met een blik in zijn ogen van "dat jij me dit aandoet vergeef ik je nooit". Ik keek altijd heel bewust op de klok, omdat 5 minuten huilen aanvoelt als 3 kwartier........ al snel werd het huilen steeds korter, maar hij heeft dit in totaal toch zo'n 10 weken vol gehouden. gemiddeld huilde hij dan 2 tot 5 minuten en hard! vaak was het dan ook ineens stil.
Al die tijd heb ik er voor gekozen dit alleen in zijn eigend bed te doen. Een enkele keer heb ik geprobeerd dit elders te doen, maar daar werkte het nooit (wat mij dan weer erg frustreerde).
afijn, toen het huilen eenmaal gestopt was (hij was toen 14 weken oud) ging hij thuis altijd lekker slapen. in een vreemd bed was dat toen nog wel eens moeilijk. Toen het huilen gestopt was ben ik even later ook gestopt met inbakeren, gewoon boem in een keer, geen probleem.
inmiddels is mijn topper een lief knulletje van bijna 2,5 jaar oud en hij slaapt nog altijd als de beste! sinds lange tijd ook in vreemde bedden!
Ik beschouw die eerste (slopende) 14 weken nog altijd als investering in een nu stabiel slaapritme.
mijn advies is dus, mits je zeker weet dat er niks anders meer loos kan zijn (geen honger, geen vieze luier, niet te veel prikkels, geen reflux oid, etc) kies telkens voor te slapen leggen in het eigen bedje, volhouden met laten huilen en hierbij op de klokkijken en jezelf niet laten verleiden tot voortijdig troosten. moeilijk, maar bij ons werkte het goed.
sterkte en succes!
donderdag 31 juli 2008 om 18:06
Dat hebben wij ook gedaan hoor en ik doe het nu dus nog steeds. Feit is echter dat Senna reflux heeft (krijgt ze Losec voor) en ze is een heel gevoelig meisje. Op de CB hebben ze mij aangeraden om haar niet te lang te laten huilen omdat zij zo gevoelig is en schijnbaar erg veel behoefte heeft aan mamma.
Daarom ga ik naar haar toe na 20 minuten huilen en troost haar in haar eigen bed. Ik haal haar er niet uit.
We hebben haar (voordat het CB dit adviseerde) ook langer laten huilen hoor, maar het huilen hield aan van voeding tot voeding. En vaak haalde ik haar dan overstuur uit bed. Dit vond (en vind) ik niet normaal en daarom ga ik er nu steevast na 20 min. naar toe. Ik hoop dat het op een dag (waarschijnlijk als ze vaster voedsel krijgt en meer haar energie kwijt kan) beter gaat.
Daarom ga ik naar haar toe na 20 minuten huilen en troost haar in haar eigen bed. Ik haal haar er niet uit.
We hebben haar (voordat het CB dit adviseerde) ook langer laten huilen hoor, maar het huilen hield aan van voeding tot voeding. En vaak haalde ik haar dan overstuur uit bed. Dit vond (en vind) ik niet normaal en daarom ga ik er nu steevast na 20 min. naar toe. Ik hoop dat het op een dag (waarschijnlijk als ze vaster voedsel krijgt en meer haar energie kwijt kan) beter gaat.
donderdag 31 juli 2008 om 22:52
hmm huilen van voeding tot voeding is inderdaad niet normaal. Het in slaap laten huilen moet binnen afzienbare tijd resultaat opleveren (zoals de eerste weken wel liet zien).
toch reflux zeg je, dat maakt een groot verschil Er is een aanwijsbare oorzaak voor het huilen, steeds terugkomende voeding brand in de slokdarm. Erg vervelend, vooral voor je kindje. Ik neem aan dat je het bedje in een schuine stand hebt, om zo de zwaartekracht zijn werk te laten doen? wat zeggen de deskundigen over de duur van de symptomen?
verder heeft ons zoontje de eerste weken regelmatig (overdag) in de draagzak gebivakeerd, lekker dicht bij je en zo kwam hij toch aan zijn slaap toe en kon ik zelf nog wat doen, misschien is dat een optie voor je? (het verhaal wat ik eerder schreef betrof het naar bed brengen 's avonds).
toch reflux zeg je, dat maakt een groot verschil Er is een aanwijsbare oorzaak voor het huilen, steeds terugkomende voeding brand in de slokdarm. Erg vervelend, vooral voor je kindje. Ik neem aan dat je het bedje in een schuine stand hebt, om zo de zwaartekracht zijn werk te laten doen? wat zeggen de deskundigen over de duur van de symptomen?
verder heeft ons zoontje de eerste weken regelmatig (overdag) in de draagzak gebivakeerd, lekker dicht bij je en zo kwam hij toch aan zijn slaap toe en kon ik zelf nog wat doen, misschien is dat een optie voor je? (het verhaal wat ik eerder schreef betrof het naar bed brengen 's avonds).
donderdag 31 juli 2008 om 23:01
Ik heb mijn dochtertje nooit lang laten huilen, telkens om de ongeveer 5 minuten (lag eraan hoe haar huiltje was) even troosten (aai over bol, blazen en zeggen 'ga maar slapen'). Wij hebben echt drama's gehad met slapen. Wel gaf ik haar telkens haar speen. De eerste 8 weken is ze trouwens altijd bij ons in slaap gevallen, daarna zijn we gaan oefenen met zelf in slaap vallen. Vanaf dat ze 5 maanden was gaat het beter, toen pakte ze haar duim. En vanaf 6 maanden, toen ze eindelijk 2 maanden later bedacht dat ze na op haar buik te draaien ook wel kon gaan slapen , gaat het over het algemeen helemaal super! Ik kan het me nog wel goed herinneren hoor, hoe moedeloos en radeloos ik werd van dat gehuil, werd er soms echt knettergek van. Maar ik kon niet anders dan telkens maar troosten. Ben blij dat ik dat altijd gedaan heb en haar nooit lang heb laten huilen. Achteraf gezien denk ik dat ze gewoon niet zo goed haar draai kon vinden in bed en niet zo goed met haar ontwikkelingen om kon gaan. Ze is sowieso een erg gevoelig, alert, wakker, vrolijk en vooral druk meisje dat zich best snel ontwikkelt (ze is nu 7 maanden).
Persoonlijk vind ik 20 minuten laten huilen echt zielig. Ze heeft er niets aan (want raakt eerder overstuur en valt niet in slaap) en ze heeft denk ik gewoon nodig dat ze weet dat je er voor haar bent. Verwennen doe je er echt nog niet mee. Wij hebben nu een kindje dat zo makkelijk gaat slapen! (als het niet te warm is dan en ze dan ook nog eens snotverkouden is ).
Dat het beter wordt met bijvoeding, betwijfel ik, heeft er weinig mee te maken denk ik. En het meer haar energie kwijt kunnen, ze kan straks natuurlijk meer, maar er is dan nog zoveel wat ze dan nog niet kan en dat is ook heel frusterend soms... (voor haar dus).
Persoonlijk vind ik 20 minuten laten huilen echt zielig. Ze heeft er niets aan (want raakt eerder overstuur en valt niet in slaap) en ze heeft denk ik gewoon nodig dat ze weet dat je er voor haar bent. Verwennen doe je er echt nog niet mee. Wij hebben nu een kindje dat zo makkelijk gaat slapen! (als het niet te warm is dan en ze dan ook nog eens snotverkouden is ).
Dat het beter wordt met bijvoeding, betwijfel ik, heeft er weinig mee te maken denk ik. En het meer haar energie kwijt kunnen, ze kan straks natuurlijk meer, maar er is dan nog zoveel wat ze dan nog niet kan en dat is ook heel frusterend soms... (voor haar dus).
donderdag 31 juli 2008 om 23:25
Mijn zoon, inmiddels 10 jaar, was ook een moeilijk slapertje.
Na een week of 10 kwamen we er achter dat mijn borstvoeding niet goed was en dat hij last had van koemelkeiwit allergie (hierdoor hebben ze ook last van krampen).
Toen ging ik over op fles voeding speciaal voor de k.m.e.allergie (was van Nutrilon weet de naam niet meer).
Het ging meteen stukken beter.
Na een week of 10 kwamen we er achter dat mijn borstvoeding niet goed was en dat hij last had van koemelkeiwit allergie (hierdoor hebben ze ook last van krampen).
Toen ging ik over op fles voeding speciaal voor de k.m.e.allergie (was van Nutrilon weet de naam niet meer).
Het ging meteen stukken beter.
donderdag 31 juli 2008 om 23:34
Hier hebben we ook gedacht aan koemelkallergie, ook vanwege eczeem. Ben op een allergeenvrij dieet gegaan voor een paar maanden, maar het maakte niets uit, eczeem werd wel minder. Nu eet ik alles weer en het gaat goed.
Met koemelkallergie is je borstvoeding trouwens wel gewoon goed hoor, alleen wat je eet dan dus even niet...
Met koemelkallergie is je borstvoeding trouwens wel gewoon goed hoor, alleen wat je eet dan dus even niet...
donderdag 31 juli 2008 om 23:45
Er zat in mijn borst alleen maar vocht zeg maar. Geen voedingstoffen die baby's nodig hebben. Vandaar de overgang op flesvoeding. In eerste instantie de gewone en na een aantal weken kwamen we achter de km.e.allergie. Toen over gegaan op Pepti (paarsig blik).....herinner me het in ene weer . Toen der tijd mocht hij tot zo'n acht maanden geen vast voedsel. Alleen de fles, echter dit vulde niet terwijl hij wel actiever werd. Hij kwam om de 2 uur voor een fles, wat was ik blij toen hij de fles zelf vast kon houden en dat hij op een gegeven moment vast voedsel mocht eten. Het was wel een gepuzzel met potjes want er was niet veel wat goed was voor een k.m.e.dieet. Kookte veel zelf voor hem, maar potje was makkelijk als je een dagje weg gaat.
Gelukkig had hij het niet heel erg, toen hij een jaar of vier was is hij er overheen gegroeid. Vanaf zijn 6e kan hij alles eten.
Gelukkig had hij het niet heel erg, toen hij een jaar of vier was is hij er overheen gegroeid. Vanaf zijn 6e kan hij alles eten.
vrijdag 1 augustus 2008 om 00:12
Was zeker anders 10 jaar geleden. Toen hij zo'n jaar of 3 was stond er op meeste potjes babyvoeding dat ze koemelkeiwit vrij waren. En ik liep toen stad en land af om weer eens wat anders te zoeken.
Maar hij hoefde ze in ene niet meer, vond ze te flauw. Hij is een hartige eter.
Je zal zelf beleven als jouw kinderen groter zijn dat er dan weer hele andere dingen spelen v.w.b. baby's.
Eigenlijk maakte het voor mij niet uit dat mijn borstvoeding niet goed was. Na de overgang op flesvoeding ging het slapen stukken beter bij hem.
Maar hij hoefde ze in ene niet meer, vond ze te flauw. Hij is een hartige eter.
Je zal zelf beleven als jouw kinderen groter zijn dat er dan weer hele andere dingen spelen v.w.b. baby's.
Eigenlijk maakte het voor mij niet uit dat mijn borstvoeding niet goed was. Na de overgang op flesvoeding ging het slapen stukken beter bij hem.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:39
denk dat de refulx wel een grote rol speelt in dit verhaal,
ik weet niet of iemand "brandend maagzuur" gehad heeft tijdens de laatste weken van de zwangerschap? ikke wel en gellof me, dat is echt niet om te harden, kon er ook niet van slapen en het huilen stond me dan nader dan het lachen.
je babytje kan zich nog niet anders uiten dan huilen, helaas.
snoopysnoopy, ik denk dat je een kind in het eerste jaar zeker WEL kunt verwennen, geef het maar eens alleen maar hagelslag... moet jij eens opletten.........
ik weet niet of iemand "brandend maagzuur" gehad heeft tijdens de laatste weken van de zwangerschap? ikke wel en gellof me, dat is echt niet om te harden, kon er ook niet van slapen en het huilen stond me dan nader dan het lachen.
je babytje kan zich nog niet anders uiten dan huilen, helaas.
snoopysnoopy, ik denk dat je een kind in het eerste jaar zeker WEL kunt verwennen, geef het maar eens alleen maar hagelslag... moet jij eens opletten.........
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:47
vrijdag 1 augustus 2008 om 22:21
Ons zoontje had ook reflux, daardoor moesten we hem tot anderhalf uur na de voeding overeind houden omdat ie zo'n last had. Daarna kon ie pas slapen, om omgeveer een uur later weer honger te hebben...
Pas rond 3 maanden bleek het dus om reflux te gaan. De zantac (medicijn) die hij toen kreeg bleek erg goed te werken en mannetje kon weer slapen.
Hij is er vrij snel overheen gegroeid, maar nu hij bijna 3 is spuugt hij nog steeds gemakkelijk.
Pas rond 3 maanden bleek het dus om reflux te gaan. De zantac (medicijn) die hij toen kreeg bleek erg goed te werken en mannetje kon weer slapen.
Hij is er vrij snel overheen gegroeid, maar nu hij bijna 3 is spuugt hij nog steeds gemakkelijk.
vrijdag 1 augustus 2008 om 22:21
Timzalot, ik bedoel inderdaad verwennen met aandacht... maar ik heb het nergens over het eerste jaar hoor... Frodo's dochtertje is nog maar 14 weken oftewel net 3 maanden. Na een half jaar moet je gaan uitkijken, ligt ook aan het kind. Maar een aai over de bol en even blazen (wat wij dus doen), daar kan je een kind echt niet mee verwennen. Echt leuk maak je het dan niet, maar je laat wel weten dat je er voor haar bent. Wij hebben het altijd zo gedaan en ze valt over het algemeen nu heel makkelijk in slaap. Ze had het gewoon nog even nodig, onze aandacht en geruststelling. En ze is wat temperament betreft echt niet het makkelijkste kindje.
En je weet niet of het door de reflux komt, maar juist daarom zou ik haar niet te lang laten huilen. Ik was ook altijd 'bang' dat er iets was en wilde haar daarom niet laten huilen.
Dat voorbeeld van een kind van 6 dat altijd bij mama slaapt, op een gegeven moment moet je gewoon 'hard' (klinkt zo zielig ) en duidelijk zijn. Maar niet met 3 maanden al.
En je weet niet of het door de reflux komt, maar juist daarom zou ik haar niet te lang laten huilen. Ik was ook altijd 'bang' dat er iets was en wilde haar daarom niet laten huilen.
Dat voorbeeld van een kind van 6 dat altijd bij mama slaapt, op een gegeven moment moet je gewoon 'hard' (klinkt zo zielig ) en duidelijk zijn. Maar niet met 3 maanden al.
vrijdag 1 augustus 2008 om 22:23
