Kinderen
alle pijlers
2 miskramen in 4 maanden, rustpauze nemen?
dinsdag 15 juli 2008 om 13:35
Beste lotgenoten,
Ik heb eind februari een miskraam gehad met 7,5 week,enorm verdrietig maar we hoopten dat het eenmalig zou zijn.....
Ik kwam op een dag thuis en kon helemaal niets alleen maar liggen ik was zo naar en zo koud van binnen!
Vanaf dat moment waren alle zwangerschapsklachten weg, geen zere borsten meer niet meer misselijk, terwijl ik dat 24 uur was enz. Ik ben toen na een kleine week naar de huisarts gegaan omdat ik zoiets had van ik ben zwanger maar het is misgegaan die dag.
Ik mocht van de huisarts een echo maar de verloskundige zei: ach joh je verliest nog niet eens bloed, nee hoor je vergist je kom over een week maar terug dan krijg je dan een echo en dan zal je vast zien dat het goed is.
nou een dag later begon ik met vloeien...............
Wel dus!!
Ik werd na 5 weken ongesteld en was gelijk weer zwanger! we waren hier superblij mee,vergeten doe je het nooit maar ik kon het toen wel beter een plekje geven doordat ik al weer blij was met deze zwangerschap.
ik mocht een vroege echo met 7 weken omdat we dan meer zekerheid zouden hebben.
Met 7,5 week een echo; en ja helemaal geweldig het hartje klopte! en het zag er allemaal goed uit!
Helemaal blij natuurlijk!!!
tot 3 weken later ik begon met vloeien.
Gelijk had ik zoiets van oh nee niet weer!!!!!\we hadden het net aan iedereen verteld.....
In die week voorafgaand had ik wel gemerkt dat mijn symtomen begonnen af te nemen. dus bij de intake van de verloskundige zei ik; dat ik mij zorgen maakte omdat het afnam en ik daardoor de vorige keer ook wist dat het niet goed zou gaan.
Maarja de Vk zei: nee joh je bent bijna 3 maand, dus dan nemen die klachten al weer af.
Maar ik had er geen goed gevoel bij want ik heb 1 kindje en bij die zwangerschap heb ik 16 weken overgegeven.
Maar na 3 dagen begon ik weer te vloeien en wist ik gelijk: zie je wel......
het was allemaal erg heftig, zondagsavons is het vruchtje er in de vruchtzak uitgekomen en was bijna compleet heel bijzonder!
ik had echt weeen gehad en perste zo hard ik kon en daar kwam bijna alles tegelijk.
de dag erna ging het aardig goed met me totdat ik swoensdag vreselijk begon te vloeien en enorm buikpijn kreeg, waardoor ik alsnog gecurreteerd moest worden.
Terwijl ik dacht dat ik echt alles kwijt was.
ik loop nu met enorm veel vragen:
* wel onderzoek of niet?
*snel weer zwanger(proberen)te worden of eerst maar eens even ontzwangeren?
*waarom?
*waarom zie je vaak dat als je er een krijgt er vaak meer volgen?
ik hoop dat jullie misschien ervaringen kunnen delen en hoor graag jullie mening.
Liefs mij
Ik heb eind februari een miskraam gehad met 7,5 week,enorm verdrietig maar we hoopten dat het eenmalig zou zijn.....
Ik kwam op een dag thuis en kon helemaal niets alleen maar liggen ik was zo naar en zo koud van binnen!
Vanaf dat moment waren alle zwangerschapsklachten weg, geen zere borsten meer niet meer misselijk, terwijl ik dat 24 uur was enz. Ik ben toen na een kleine week naar de huisarts gegaan omdat ik zoiets had van ik ben zwanger maar het is misgegaan die dag.
Ik mocht van de huisarts een echo maar de verloskundige zei: ach joh je verliest nog niet eens bloed, nee hoor je vergist je kom over een week maar terug dan krijg je dan een echo en dan zal je vast zien dat het goed is.
nou een dag later begon ik met vloeien...............
Wel dus!!
Ik werd na 5 weken ongesteld en was gelijk weer zwanger! we waren hier superblij mee,vergeten doe je het nooit maar ik kon het toen wel beter een plekje geven doordat ik al weer blij was met deze zwangerschap.
ik mocht een vroege echo met 7 weken omdat we dan meer zekerheid zouden hebben.
Met 7,5 week een echo; en ja helemaal geweldig het hartje klopte! en het zag er allemaal goed uit!
Helemaal blij natuurlijk!!!
tot 3 weken later ik begon met vloeien.
Gelijk had ik zoiets van oh nee niet weer!!!!!\we hadden het net aan iedereen verteld.....
In die week voorafgaand had ik wel gemerkt dat mijn symtomen begonnen af te nemen. dus bij de intake van de verloskundige zei ik; dat ik mij zorgen maakte omdat het afnam en ik daardoor de vorige keer ook wist dat het niet goed zou gaan.
Maarja de Vk zei: nee joh je bent bijna 3 maand, dus dan nemen die klachten al weer af.
Maar ik had er geen goed gevoel bij want ik heb 1 kindje en bij die zwangerschap heb ik 16 weken overgegeven.
Maar na 3 dagen begon ik weer te vloeien en wist ik gelijk: zie je wel......
het was allemaal erg heftig, zondagsavons is het vruchtje er in de vruchtzak uitgekomen en was bijna compleet heel bijzonder!
ik had echt weeen gehad en perste zo hard ik kon en daar kwam bijna alles tegelijk.
de dag erna ging het aardig goed met me totdat ik swoensdag vreselijk begon te vloeien en enorm buikpijn kreeg, waardoor ik alsnog gecurreteerd moest worden.
Terwijl ik dacht dat ik echt alles kwijt was.
ik loop nu met enorm veel vragen:
* wel onderzoek of niet?
*snel weer zwanger(proberen)te worden of eerst maar eens even ontzwangeren?
*waarom?
*waarom zie je vaak dat als je er een krijgt er vaak meer volgen?
ik hoop dat jullie misschien ervaringen kunnen delen en hoor graag jullie mening.
Liefs mij
vrijdag 1 augustus 2008 om 10:53
Dubiootje, er wordt toch nergens gezegd dat dat niet mág?
Er wordt een mening gegeven vanuit het gevoel van de ervaring
en die ervaring is voor iedereen anders.
Tuurlijk mag TO het sterretjes noemen, voor de een voelt dat goed en voor de ander overdreven....so be it.
Het is alleen ontzettend jammer dat TO zich nu aangevallen voelt en niet meer reageert want ik weet zeker dat dat niet de bedoeling was.
Zo heb ik zelf wel eens op de sterretjes-site gekeken en dan vind ik het vaak respectloos van de vrouwen die een miskraam van een zwangerschap van een paar weken uitroepen tot eenzelfde *ster* als een kindje dat is verloren tijdens de geboorte, verre zwangerschap of in kindertijd.
Niet dat TO dat heeft gedaan...integendeel zelfs.
En dubiootje, niet zo druk om maken joh.
Er wordt een mening gegeven vanuit het gevoel van de ervaring
en die ervaring is voor iedereen anders.
Tuurlijk mag TO het sterretjes noemen, voor de een voelt dat goed en voor de ander overdreven....so be it.
Het is alleen ontzettend jammer dat TO zich nu aangevallen voelt en niet meer reageert want ik weet zeker dat dat niet de bedoeling was.
Zo heb ik zelf wel eens op de sterretjes-site gekeken en dan vind ik het vaak respectloos van de vrouwen die een miskraam van een zwangerschap van een paar weken uitroepen tot eenzelfde *ster* als een kindje dat is verloren tijdens de geboorte, verre zwangerschap of in kindertijd.
Niet dat TO dat heeft gedaan...integendeel zelfs.
En dubiootje, niet zo druk om maken joh.
vrijdag 1 augustus 2008 om 11:04
quote:Zitah schreef op 18 juli 2008 @ 15:08:
Dit klinkt hard wat ik zo ga zeggen (ik vind het ook moeilijk om op te schrijven) maar het feit dat jij jezelf '2 sterretjes' noemt vind ik wel heel ver gaan. Sterretjes zijn echt kindjes die overleden zijn. Jouw miskramen waren vroeg, met name de eerste, dat het nog geen echt kindjes waren. Het was een droom, een verlangen een mooie toekomst dat wel. Maar het zijn geen echte kindjes geweest. Naar mijn idee til je er erg zwaar aan. Het is niet leuk wat je hebt meegemaakt, absoluut niet! Je moet het niet onderschatten maar je moet het ook niet dramatischer maken dan het is. Probeer realistisch te kijken. Je hebt een kindje, richt je daar op. Het is een keer goed gegaan, dus het kan.
Ik zou je adviseren om het eerst luchtiger te kunnen zien en dan pas verder gaan.
Hier val ik dus over. 2sterretjes wordt niet alleen het recht op haar nick ontkend, maar ook haar verdriet. Echt niet te geloven.
Met mij gaat het overigens prima hoor, thanks for asking
Dit klinkt hard wat ik zo ga zeggen (ik vind het ook moeilijk om op te schrijven) maar het feit dat jij jezelf '2 sterretjes' noemt vind ik wel heel ver gaan. Sterretjes zijn echt kindjes die overleden zijn. Jouw miskramen waren vroeg, met name de eerste, dat het nog geen echt kindjes waren. Het was een droom, een verlangen een mooie toekomst dat wel. Maar het zijn geen echte kindjes geweest. Naar mijn idee til je er erg zwaar aan. Het is niet leuk wat je hebt meegemaakt, absoluut niet! Je moet het niet onderschatten maar je moet het ook niet dramatischer maken dan het is. Probeer realistisch te kijken. Je hebt een kindje, richt je daar op. Het is een keer goed gegaan, dus het kan.
Ik zou je adviseren om het eerst luchtiger te kunnen zien en dan pas verder gaan.
Hier val ik dus over. 2sterretjes wordt niet alleen het recht op haar nick ontkend, maar ook haar verdriet. Echt niet te geloven.
Met mij gaat het overigens prima hoor, thanks for asking
Ga in therapie!
vrijdag 1 augustus 2008 om 11:50
quote:dubiootje schreef op 01 augustus 2008 @ 11:04:
[...]
Hier val ik dus over. 2sterretjes wordt niet alleen het recht op haar nick ontkend, maar ook haar verdriet. Echt niet te geloven.
Met mij gaat het overigens prima hoor, thanks for asking
Ik ontneem absoluut TO haar recht op verdriet niet, integendeel. Ik probeer haar alleen in te laten zien dat ze naar mijn idee te zwaar met het verlies omgaat. Dit is ontzettend moeilijk om te omschrijven en kan snel verkeert worden opgevat zoals jij doet.
Ze mag verdriet hebben, ze 'moet' zelfs verdriet hebben maar blijf wel realistisch. Iets wat natuurlijk niet direct kan als je net een miskraam hebt gehad maar probeer het na een tijdje van een afstand te bekijken, zonder de verse emoties erbij. Dan kan je realistisch zijn. Huilen mag, verdrietig zijn mag, er over praten mag maar 'stik' er niet in. Dat is wat ik kwijt wilde, ik wil haar helpen en haar absoluut niet kwetsen. Zoals ik aangaf heb ik het zelf 5 keer mogen meemaken dus ik denk wel dat ik hier een mening over mag hebben. Ik wil haar helpen met mijn ervaring, thats it!
[...]
Hier val ik dus over. 2sterretjes wordt niet alleen het recht op haar nick ontkend, maar ook haar verdriet. Echt niet te geloven.
Met mij gaat het overigens prima hoor, thanks for asking
Ik ontneem absoluut TO haar recht op verdriet niet, integendeel. Ik probeer haar alleen in te laten zien dat ze naar mijn idee te zwaar met het verlies omgaat. Dit is ontzettend moeilijk om te omschrijven en kan snel verkeert worden opgevat zoals jij doet.
Ze mag verdriet hebben, ze 'moet' zelfs verdriet hebben maar blijf wel realistisch. Iets wat natuurlijk niet direct kan als je net een miskraam hebt gehad maar probeer het na een tijdje van een afstand te bekijken, zonder de verse emoties erbij. Dan kan je realistisch zijn. Huilen mag, verdrietig zijn mag, er over praten mag maar 'stik' er niet in. Dat is wat ik kwijt wilde, ik wil haar helpen en haar absoluut niet kwetsen. Zoals ik aangaf heb ik het zelf 5 keer mogen meemaken dus ik denk wel dat ik hier een mening over mag hebben. Ik wil haar helpen met mijn ervaring, thats it!
vrijdag 1 augustus 2008 om 11:52
vrijdag 1 augustus 2008 om 11:56
Zitah, ik denk ook dat het krijgen van 5 miskramen je misschien wat 'harder' maakt dan 2 miskramen achter elkaar...
Zoals jij (en ikzelf ook een beetje) worden kwaad dat het weer misgaat.
Ik denk dat de 2e miskraam je vooral een gevoel geeft van hopeloos verdriet, angst voor een volgende miskraam en onbegrip.
Wij hebben door de onderzoeken gehoord dat het een kwestie is van 'pech' en dat maakt je boos.
2 miskramen kort op elkaar maakt je onzeker.
Misschien dat je posting daarom op anderen een beetje bot overkomt?
Maar ik begrijp het gevoel in je postings ook goed hoor.
Zoals jij (en ikzelf ook een beetje) worden kwaad dat het weer misgaat.
Ik denk dat de 2e miskraam je vooral een gevoel geeft van hopeloos verdriet, angst voor een volgende miskraam en onbegrip.
Wij hebben door de onderzoeken gehoord dat het een kwestie is van 'pech' en dat maakt je boos.
2 miskramen kort op elkaar maakt je onzeker.
Misschien dat je posting daarom op anderen een beetje bot overkomt?
Maar ik begrijp het gevoel in je postings ook goed hoor.
vrijdag 1 augustus 2008 om 12:02
2sterretjes: Wat verdrietig dat het 2 keer is misgegaan.
Echter mijn zus heeft er ook twee in korte tijd gehad en nu gezond zwanger .....(al ruim 4 maanden)
Dus hou de moed erin!
Jouw droom kan ook uitkomen, maar ik zou wel eerst even tijd nemen dit te verwerken want als ik je lees heb je dat nog niet gedaan. Of in ieder geval totdat je je weer goed genoeg voelt er weer voor te gaan.
Succes meid.
Zitah: Heftig hoor 5 keer...
Echter mijn zus heeft er ook twee in korte tijd gehad en nu gezond zwanger .....(al ruim 4 maanden)
Dus hou de moed erin!
Jouw droom kan ook uitkomen, maar ik zou wel eerst even tijd nemen dit te verwerken want als ik je lees heb je dat nog niet gedaan. Of in ieder geval totdat je je weer goed genoeg voelt er weer voor te gaan.
Succes meid.
Zitah: Heftig hoor 5 keer...
vrijdag 1 augustus 2008 om 12:15
quote:parel27 schreef op 01 augustus 2008 @ 11:56:
Zitah, ik denk ook dat het krijgen van 5 miskramen je misschien wat 'harder' maakt dan 2 miskramen achter elkaar...
Zoals jij (en ikzelf ook een beetje) worden kwaad dat het weer misgaat.
Ik denk dat de 2e miskraam je vooral een gevoel geeft van hopeloos verdriet, angst voor een volgende miskraam en onbegrip.
Wij hebben door de onderzoeken gehoord dat het een kwestie is van 'pech' en dat maakt je boos.
2 miskramen kort op elkaar maakt je onzeker.
Misschien dat je posting daarom op anderen een beetje bot overkomt?
Maar ik begrijp het gevoel in je postings ook goed hoor.
Dat denk ik ook wel, dat ik er een stuk harder in ben geworden. Mijn eerste gevoel hierbij was ook, kom op stel je niet aan het zijn er maar 2 er gebeuren ergere dingen. Dan pas ga je nadenken over het gevoel van TO en haar situatie. En die is gewoon ronduit verdrietig, daarom wil ik haar helpen. Het komt idd alleen harder over dan dat ik het omschrijf.
Ik moet zeggen dat ik zelf bij de eerste twee miskramen nog het idee had van 'ach, kan. hoort erbij, er zijn zoveel vrouwen die een miskraam krijgen' Pas bij de 4e was ik helemaal kapot.
De 5e had ik wel weer verwacht, daar was ik uiteraard ook verdrietig over. Je voelt je gewoon machteloos.
En nu... weer vrolijk verder blijven dromen.
Zitah, ik denk ook dat het krijgen van 5 miskramen je misschien wat 'harder' maakt dan 2 miskramen achter elkaar...
Zoals jij (en ikzelf ook een beetje) worden kwaad dat het weer misgaat.
Ik denk dat de 2e miskraam je vooral een gevoel geeft van hopeloos verdriet, angst voor een volgende miskraam en onbegrip.
Wij hebben door de onderzoeken gehoord dat het een kwestie is van 'pech' en dat maakt je boos.
2 miskramen kort op elkaar maakt je onzeker.
Misschien dat je posting daarom op anderen een beetje bot overkomt?
Maar ik begrijp het gevoel in je postings ook goed hoor.
Dat denk ik ook wel, dat ik er een stuk harder in ben geworden. Mijn eerste gevoel hierbij was ook, kom op stel je niet aan het zijn er maar 2 er gebeuren ergere dingen. Dan pas ga je nadenken over het gevoel van TO en haar situatie. En die is gewoon ronduit verdrietig, daarom wil ik haar helpen. Het komt idd alleen harder over dan dat ik het omschrijf.
Ik moet zeggen dat ik zelf bij de eerste twee miskramen nog het idee had van 'ach, kan. hoort erbij, er zijn zoveel vrouwen die een miskraam krijgen' Pas bij de 4e was ik helemaal kapot.
De 5e had ik wel weer verwacht, daar was ik uiteraard ook verdrietig over. Je voelt je gewoon machteloos.
En nu... weer vrolijk verder blijven dromen.
vrijdag 1 augustus 2008 om 12:59
Aruba, ja ik heb allerlei onderzoeken gehad maar ze kunnen niks vinden. Ze vinden het geen toeval (5x is veel) maar de medische wereld is nog niet zover qua miskramen. En da's wel even moeilijk, de kans op herhaling is niet uitgesloten. De kans dat het wel goed komt ook niet en daar houden we ons dan maar aan vast.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:04
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:13
Klopt, ik heb een gezonde meid van 4,5 jaar. Mijn trots!
We vragen ons idd wel af waarom het nu niet meer gaat (zwanger worden zelf is al moeilijk, de laatste zw is, even tellen, 20 maanden geleden) maar eigenijk wil ik er niet teveel over nadenken. Meestal als ik teveel ga malen verdwijn ik ook even van het forum, dan richt ik me meer op de dingen die ik wel heb en dat maakt je weer happy.
Deze vakantie gaan we wel een knoop doorhakken denk ik, we mogen in sept terug komen in het ziekenhuis. Ze willen ons dan wel helpen met zwanger worden. Die knoop moet even doorgehakt worden, willen we geholpen worden, modderen we zelf nog verder of stoppen we ermee.
Hoe is het met jou dan verder, wanneer krijgen jullie de uitslagen binnen?
We vragen ons idd wel af waarom het nu niet meer gaat (zwanger worden zelf is al moeilijk, de laatste zw is, even tellen, 20 maanden geleden) maar eigenijk wil ik er niet teveel over nadenken. Meestal als ik teveel ga malen verdwijn ik ook even van het forum, dan richt ik me meer op de dingen die ik wel heb en dat maakt je weer happy.
Deze vakantie gaan we wel een knoop doorhakken denk ik, we mogen in sept terug komen in het ziekenhuis. Ze willen ons dan wel helpen met zwanger worden. Die knoop moet even doorgehakt worden, willen we geholpen worden, modderen we zelf nog verder of stoppen we ermee.
Hoe is het met jou dan verder, wanneer krijgen jullie de uitslagen binnen?
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:18
Als je er niet teveel over na wilt denken dan laten we het zo hierbij.
Lastig, die knoop doorhakken. Als je er voor gaat blijf ik je wel volgen als je dat niet erg vindt. Ben erg benieuwd wat ze voor je kunnen doen.
Met mij gaat het nu goed. Krijg over ongeveer een week á anderhalf de algemene onderzoeken terug en ik denk over een week of 3 de chromosoomonderzoeken. Daarnaast krijg ik over 3-4 weken een kijkoperatie. Heb chronische pijnen in mijn eierstokken. Spannend tijd dus.
Lastig, die knoop doorhakken. Als je er voor gaat blijf ik je wel volgen als je dat niet erg vindt. Ben erg benieuwd wat ze voor je kunnen doen.
Met mij gaat het nu goed. Krijg over ongeveer een week á anderhalf de algemene onderzoeken terug en ik denk over een week of 3 de chromosoomonderzoeken. Daarnaast krijg ik over 3-4 weken een kijkoperatie. Heb chronische pijnen in mijn eierstokken. Spannend tijd dus.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:22
quote:Zitah schreef op 01 augustus 2008 @ 11:50:
[...]
Ik ontneem absoluut TO haar recht op verdriet niet, integendeel. Ik probeer haar alleen in te laten zien dat ze naar mijn idee te zwaar met het verlies omgaat. Dit is ontzettend moeilijk om te omschrijven en kan snel verkeert worden opgevat zoals jij doet.
Ze mag verdriet hebben, ze 'moet' zelfs verdriet hebben maar blijf wel realistisch. Iets wat natuurlijk niet direct kan als je net een miskraam hebt gehad maar probeer het na een tijdje van een afstand te bekijken, zonder de verse emoties erbij. Dan kan je realistisch zijn. Huilen mag, verdrietig zijn mag, er over praten mag maar 'stik' er niet in. Dat is wat ik kwijt wilde, ik wil haar helpen en haar absoluut niet kwetsen. Zoals ik aangaf heb ik het zelf 5 keer mogen meemaken dus ik denk wel dat ik hier een mening over mag hebben. Ik wil haar helpen met mijn ervaring, thats it!
Natuurlijk mag je hier een mening over hebben. Wat mij betreft ook als je nooit een miskraam zou hebben gehad. Ik begrijp wel dat je - zoals wij allemaal - vanuit je eigen ervaring reageert. Ik vatte jouw woorden op als een bagatelliseren van het verdriet van TO. Niet te dramatisch over doen, "niet leuk maar", luchtiger mee omgaan, het waren geen echte kindjes. Dat vat ik op als "je overdrijft". Dat is misschien verkeerd opgevat door mij, of misschien verkeerd uitgedrukt door jou
Ik denk dat je het heel goed bedoelt en juist wil dat TO niet zo veel verdriet voelt. Maar ja, dat verdriet zit er wel. Ik vond het zelf pijnlijk als mensen mijn verdriet (voor mijn gevoel) wegwuifden. "Wees blij dat...", "het kan erger want bij mij/die of die...", dat soort opmerkingen. Dat was goed bedoeld, om te relativeren. Maar relativeren heeft weinig zin als je daar zelf nog niet gevoelsmatig aan toe bent. Dat komt als het goed is vanzelf, zoals bij jou. Bij anderen blijft die pijn misschien altijd zo scherp. Dat kan een ander met relativerende opmerkingen niet veranderen.
Ik denk dat het voor de verwerking van die pijn goed is als die er mag zijn en als het oké is als je die voelt. En als je daar zelf je eigen woorden voor mag kiezen. Ik vind het heel iets anders als je dat op een site doet waar 'sterretje' een bepaalde betekenis heeft, zeker als het om zo'n gevoelig onderwerp gaat. Dan moet je gewoon oppassen. Maar ik vind dat TO het recht heeft op haar eigen manier over haar miskramen te praten. Dat is haar eigen manier van verwerken. Ik hoop dus ook dat ze terugkomt en nog iets kan hebben aan dit topic.
[...]
Ik ontneem absoluut TO haar recht op verdriet niet, integendeel. Ik probeer haar alleen in te laten zien dat ze naar mijn idee te zwaar met het verlies omgaat. Dit is ontzettend moeilijk om te omschrijven en kan snel verkeert worden opgevat zoals jij doet.
Ze mag verdriet hebben, ze 'moet' zelfs verdriet hebben maar blijf wel realistisch. Iets wat natuurlijk niet direct kan als je net een miskraam hebt gehad maar probeer het na een tijdje van een afstand te bekijken, zonder de verse emoties erbij. Dan kan je realistisch zijn. Huilen mag, verdrietig zijn mag, er over praten mag maar 'stik' er niet in. Dat is wat ik kwijt wilde, ik wil haar helpen en haar absoluut niet kwetsen. Zoals ik aangaf heb ik het zelf 5 keer mogen meemaken dus ik denk wel dat ik hier een mening over mag hebben. Ik wil haar helpen met mijn ervaring, thats it!
Natuurlijk mag je hier een mening over hebben. Wat mij betreft ook als je nooit een miskraam zou hebben gehad. Ik begrijp wel dat je - zoals wij allemaal - vanuit je eigen ervaring reageert. Ik vatte jouw woorden op als een bagatelliseren van het verdriet van TO. Niet te dramatisch over doen, "niet leuk maar", luchtiger mee omgaan, het waren geen echte kindjes. Dat vat ik op als "je overdrijft". Dat is misschien verkeerd opgevat door mij, of misschien verkeerd uitgedrukt door jou
Ik denk dat je het heel goed bedoelt en juist wil dat TO niet zo veel verdriet voelt. Maar ja, dat verdriet zit er wel. Ik vond het zelf pijnlijk als mensen mijn verdriet (voor mijn gevoel) wegwuifden. "Wees blij dat...", "het kan erger want bij mij/die of die...", dat soort opmerkingen. Dat was goed bedoeld, om te relativeren. Maar relativeren heeft weinig zin als je daar zelf nog niet gevoelsmatig aan toe bent. Dat komt als het goed is vanzelf, zoals bij jou. Bij anderen blijft die pijn misschien altijd zo scherp. Dat kan een ander met relativerende opmerkingen niet veranderen.
Ik denk dat het voor de verwerking van die pijn goed is als die er mag zijn en als het oké is als je die voelt. En als je daar zelf je eigen woorden voor mag kiezen. Ik vind het heel iets anders als je dat op een site doet waar 'sterretje' een bepaalde betekenis heeft, zeker als het om zo'n gevoelig onderwerp gaat. Dan moet je gewoon oppassen. Maar ik vind dat TO het recht heeft op haar eigen manier over haar miskramen te praten. Dat is haar eigen manier van verwerken. Ik hoop dus ook dat ze terugkomt en nog iets kan hebben aan dit topic.
Ga in therapie!
vrijdag 1 augustus 2008 om 15:38
Dubiootje, ik ben het met je eens hoor.
De vraag van TO was echter moet ik een rustpauze inlassen of niet. Mijn antwoord daarop was (alleen anders omschreven) Ja, doe dat want je zit er nog te diep in. En ik heb haar geprobeerd wat handvaten te geven. De manier waarop is voor haar misschien wat te hard geweest maar ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten omschrijven. Elk antwoord die 'bekritiserend' is is hard, helemaal met dit onderwerp.
Aruba, lief dat je me wilt volgen. Als je vragen hebt dan moet je ze gewoon stellen. Dat bedoelde ik niet dat ik er niet te diep over na wil denken. Als ik je op de 1 of andere manier kan helpen dan doe ik dat graag. Ben de komende drie weken alleen met vakantie, dus het kan even duren voordat je antwoord hebt.
Spannende tijd waar jullie in zitten. Aan de ene kant hoop je dat ze iets vinden, wat uiteraard met een makkelijke oplossing te verhelpen is maar aan de andere kant is het zoveel beter dat ze niks vinden. Lastig hoor, ik duim voor je.
Chronische pijn aan je eierstokken zei je, is dat de hele maand door? Klinkt wel logisch bij chronisch natuurlijk
Ben benieuwd of daar wat uit komt. Ik voel mijn eierstokjes ook bijna de hele maand door. Alleen de week voor de eisprong niet en net een paar dagen na mijn eisprong ook niet. Voor de rest de hele maand door. Ulg.
Ik hou je op de hoogte en hou jou ook in de gaten.
De vraag van TO was echter moet ik een rustpauze inlassen of niet. Mijn antwoord daarop was (alleen anders omschreven) Ja, doe dat want je zit er nog te diep in. En ik heb haar geprobeerd wat handvaten te geven. De manier waarop is voor haar misschien wat te hard geweest maar ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten omschrijven. Elk antwoord die 'bekritiserend' is is hard, helemaal met dit onderwerp.
Aruba, lief dat je me wilt volgen. Als je vragen hebt dan moet je ze gewoon stellen. Dat bedoelde ik niet dat ik er niet te diep over na wil denken. Als ik je op de 1 of andere manier kan helpen dan doe ik dat graag. Ben de komende drie weken alleen met vakantie, dus het kan even duren voordat je antwoord hebt.
Spannende tijd waar jullie in zitten. Aan de ene kant hoop je dat ze iets vinden, wat uiteraard met een makkelijke oplossing te verhelpen is maar aan de andere kant is het zoveel beter dat ze niks vinden. Lastig hoor, ik duim voor je.
Chronische pijn aan je eierstokken zei je, is dat de hele maand door? Klinkt wel logisch bij chronisch natuurlijk
Ben benieuwd of daar wat uit komt. Ik voel mijn eierstokjes ook bijna de hele maand door. Alleen de week voor de eisprong niet en net een paar dagen na mijn eisprong ook niet. Voor de rest de hele maand door. Ulg.
Ik hou je op de hoogte en hou jou ook in de gaten.
vrijdag 1 augustus 2008 om 15:46
vrijdag 1 augustus 2008 om 16:10
Dag dames,
Hier ben ik toch maar weer.
Ik was behoorlijk uit mijn doen inderdaad door sommige opmerkingen.
Wat ik erg vervelend vind is dat ik steeds reacties krijg over mijn nickname.
Ik heb al gezegd dat dit niet zo`n verstandige keuze was en daarom reageer ik eigenlijk nergens meer, om reacties op te naam te voorkomen. ook heb ik uitgelegd hoe ik deze naam gekozen heb en dat het zeker niet de gedachte is van: ik heb 2 kinderen verloren.
Ook heb ik gevraagd of iemand weet hoe ik mijn naam kan veranderen, maar helaas.......
weet niemand dit?
Ik ben op internet gaan zoeken naar meer herkenning over miskramen omdat ik bijna niemand ken dit ook heeft meegemaakt. Mij is aangeraden om naar een psygoloog te gaan om mijn miskramen beter te kunnen verwerken, een beter plekje te kunnen geven. Ik dacht als ik er met lotgenoten over praat werkt dat vast veel beter. Vandaar mijn vragen op dit topic.
Zitha, het was vast goed bedoelt van je, maar het komt dus helaas niet goed aan.
In jouw reacties proef ik inderdaad veel van: doe niet zo overdreven, stel je niet aan.
Ik had dus echt zoiets van; zie je nou ik kan zelfs met lotgenoten er niet over praten, laat maar, ik kap met dit hele topic. en ik doe het wel in mijn eentje!
En dat terwijl ik dus wel veel lieve opbeurende reacties gehad heb waar ik wel veel aan heb gehad.
Ook zei je dat ik maar van jouw aan moest nemen dat het verdriet om geen kinderen en om overleden kinderen velen malen zwaarder was dan dit. Helaas hoef ik dat niet van jou aan te nemen, want mijn nichtje is in de vijver verdonken op 2 jarige leeftijd en wij hebben 2 stellen vrienden waarbij kinderen krijgen uitgesloten is.
Ik weet dat dat verschrikkelijk is, en ik kijk daar ook naar als ik in een dip zit; van wij hebben een gezonde dochter.
Maar ik heb wel 2 miskramen gehad en heb ik daar toch heel veel verdriet van. Het is toch niet zo van het kan erger dus, waar heb je het over?
Ik weet niet of jij je reactie helemaal baseerd op mijn nickname of dat je zowiezo vind dat ik het allemaal dramatischer maak dan dat het is, maar ook al vind je dat, je kan het ook op een andere manier zeggen.
Jij vind dat ik te zwaar met het verlies om ga, hoezo alleen om de naam of is er nog meer?
Als het alleen om de naam gaat, ik heb het toch uitgelegd?
voorbeeldje:
Mijn man is veel positiever ingesteld als ik, maar daarom gaat hij nog niet tegen mij zeggen: ach joh, maak het niet dramatiser dan dat het is.
Hij weet dat ik negatiever ben van aard en luistert naar mijn verhaal en zegt wel: je moet er niet in blijven hangen en probeer aan positieve dingen te denken!
Maar hij geeft mij niet het gevoel dat ik een aansteller ben.
en dat gevoel heb ik door jouw reacties wel gekregen.
ondanks dat ze goed bedoelt waren.
Niet iedereen is hetzelfde,iedereen beleeft iets op zijn eigen manier en gaat daar weer anders mee om.
Hier ben ik toch maar weer.
Ik was behoorlijk uit mijn doen inderdaad door sommige opmerkingen.
Wat ik erg vervelend vind is dat ik steeds reacties krijg over mijn nickname.
Ik heb al gezegd dat dit niet zo`n verstandige keuze was en daarom reageer ik eigenlijk nergens meer, om reacties op te naam te voorkomen. ook heb ik uitgelegd hoe ik deze naam gekozen heb en dat het zeker niet de gedachte is van: ik heb 2 kinderen verloren.
Ook heb ik gevraagd of iemand weet hoe ik mijn naam kan veranderen, maar helaas.......
weet niemand dit?
Ik ben op internet gaan zoeken naar meer herkenning over miskramen omdat ik bijna niemand ken dit ook heeft meegemaakt. Mij is aangeraden om naar een psygoloog te gaan om mijn miskramen beter te kunnen verwerken, een beter plekje te kunnen geven. Ik dacht als ik er met lotgenoten over praat werkt dat vast veel beter. Vandaar mijn vragen op dit topic.
Zitha, het was vast goed bedoelt van je, maar het komt dus helaas niet goed aan.
In jouw reacties proef ik inderdaad veel van: doe niet zo overdreven, stel je niet aan.
Ik had dus echt zoiets van; zie je nou ik kan zelfs met lotgenoten er niet over praten, laat maar, ik kap met dit hele topic. en ik doe het wel in mijn eentje!
En dat terwijl ik dus wel veel lieve opbeurende reacties gehad heb waar ik wel veel aan heb gehad.
Ook zei je dat ik maar van jouw aan moest nemen dat het verdriet om geen kinderen en om overleden kinderen velen malen zwaarder was dan dit. Helaas hoef ik dat niet van jou aan te nemen, want mijn nichtje is in de vijver verdonken op 2 jarige leeftijd en wij hebben 2 stellen vrienden waarbij kinderen krijgen uitgesloten is.
Ik weet dat dat verschrikkelijk is, en ik kijk daar ook naar als ik in een dip zit; van wij hebben een gezonde dochter.
Maar ik heb wel 2 miskramen gehad en heb ik daar toch heel veel verdriet van. Het is toch niet zo van het kan erger dus, waar heb je het over?
Ik weet niet of jij je reactie helemaal baseerd op mijn nickname of dat je zowiezo vind dat ik het allemaal dramatischer maak dan dat het is, maar ook al vind je dat, je kan het ook op een andere manier zeggen.
Jij vind dat ik te zwaar met het verlies om ga, hoezo alleen om de naam of is er nog meer?
Als het alleen om de naam gaat, ik heb het toch uitgelegd?
voorbeeldje:
Mijn man is veel positiever ingesteld als ik, maar daarom gaat hij nog niet tegen mij zeggen: ach joh, maak het niet dramatiser dan dat het is.
Hij weet dat ik negatiever ben van aard en luistert naar mijn verhaal en zegt wel: je moet er niet in blijven hangen en probeer aan positieve dingen te denken!
Maar hij geeft mij niet het gevoel dat ik een aansteller ben.
en dat gevoel heb ik door jouw reacties wel gekregen.
ondanks dat ze goed bedoelt waren.
Niet iedereen is hetzelfde,iedereen beleeft iets op zijn eigen manier en gaat daar weer anders mee om.
vrijdag 1 augustus 2008 om 16:58
2ster, fijn dat je toch besloten hebt om weer te komen schrijven want je zult zeker steun, herkenning en lieve reacties krijgen.
Toen ik 3 miskramen had gehad en zo'n opmerking las als zitah bij jou deed werd ook zo ontzettend kwaad!
Kon maar niet begrijpen hoe iemand daar zo luchtig over kon denken?! Verdriet is verdriet en dat bestond voor mij niet in gradaties.
Als jij straks wel een goede zwangerschap achter de rug hebt zul je precies hetzelfde gaan denken.
Ik kon me dat toen niet voorstellen hoor....
Zitah wil je duidelijk maken (en ik ook) niet te verdrinken in je verdriet.
Miskramen worden onderschat ja, dat is en blijft toch nog een behoorlijk taboe helaas.
Als jij eenmaal openlijk in je omgeving erover gaat praten zul merken dat er heel veel mensen een miskraam hebben gehad.
En als je denkt dat een psycholoog je erbij kan helpen? DOEN!
Ik kom vanavond nog even terug om wat antwoorden op je vragen te geven maar wilde wel nog even zeggen dat ik het dapper vind dat je over de moeilijke reacties bent heengestapt want hier kun je echt wel je hart luchten.....
Toen ik 3 miskramen had gehad en zo'n opmerking las als zitah bij jou deed werd ook zo ontzettend kwaad!
Kon maar niet begrijpen hoe iemand daar zo luchtig over kon denken?! Verdriet is verdriet en dat bestond voor mij niet in gradaties.
Als jij straks wel een goede zwangerschap achter de rug hebt zul je precies hetzelfde gaan denken.
Ik kon me dat toen niet voorstellen hoor....
Zitah wil je duidelijk maken (en ik ook) niet te verdrinken in je verdriet.
Miskramen worden onderschat ja, dat is en blijft toch nog een behoorlijk taboe helaas.
Als jij eenmaal openlijk in je omgeving erover gaat praten zul merken dat er heel veel mensen een miskraam hebben gehad.
En als je denkt dat een psycholoog je erbij kan helpen? DOEN!
Ik kom vanavond nog even terug om wat antwoorden op je vragen te geven maar wilde wel nog even zeggen dat ik het dapper vind dat je over de moeilijke reacties bent heengestapt want hier kun je echt wel je hart luchten.....
vrijdag 1 augustus 2008 om 17:05
Welkom terug meid.
Een nieuwe nickname kan je zo aanmaken, maar dan mag je niet meer met je oude postten (staat in de regels). Dus als jij je daar beter bij voelt: gewoon doen!
Zoals ik al zei: ik ben meer van de dingen bij z'n naam noemen, maar als jij het woord sterretje wil gebruiken moet je dat natuurlijk helemaal zelf weten. Ik vind niet dat je daarom veroordeelt moet worden hier. Hopelijk gaat het snel beter met je.
Een nieuwe nickname kan je zo aanmaken, maar dan mag je niet meer met je oude postten (staat in de regels). Dus als jij je daar beter bij voelt: gewoon doen!
Zoals ik al zei: ik ben meer van de dingen bij z'n naam noemen, maar als jij het woord sterretje wil gebruiken moet je dat natuurlijk helemaal zelf weten. Ik vind niet dat je daarom veroordeelt moet worden hier. Hopelijk gaat het snel beter met je.
vrijdag 1 augustus 2008 om 17:23
TO, jammer dat je mijn woorden toch verkeerd opvat. Ik heb vaak aangegeven dat mijn omschrijving niet geheel juist is maar dat ik echt niet weet hoe ik het anders moet omschrijven.
Ik heb je geen aansteller genoemd en dat zal ik ook niet doen. Je hebt recht op je verdriet.
Zoals jij het zegt met ACH JOH, maak het niet dramatischer dan het is heb je mij niet horen zeggen. En daar doel ik op de ACH JOH.
Ik vind het jammer dat je alleen reacties van mensen die met je meeleven wel ontvangt maar handvaten van iemand juist met ervaring in miskramen niet. Ik snap dat ze hard aan komen en de melevende berichtjes niet maar hoe je het ook op schrijft het blijft hard.
Het is vreselijk dat je van dichtbij hebt moeten mee maken hoe het is om kinderen te verliezen. Misschien is dat wel de reden waarom je het nu zo zwaar hebt, er zat al verdriet en dit komt erbij.
We zullen het denk ik niet eens met elkaar worden, dus ik sluit hierbij dit topic voor mij af. Het spijt me dat ik je niet heb kunnen helpen. Sterkte met verwerken, hopelijk kan je het een plekje gaan geven.
PS. geen idee hoe je je nick kunt veranderen, misschien kan je die vraag stellen bij een viva-angel.
Einde voor mij, we zitten er beide te verschillend en wellicht te emotioneel in.
Ik heb je geen aansteller genoemd en dat zal ik ook niet doen. Je hebt recht op je verdriet.
Zoals jij het zegt met ACH JOH, maak het niet dramatischer dan het is heb je mij niet horen zeggen. En daar doel ik op de ACH JOH.
Ik vind het jammer dat je alleen reacties van mensen die met je meeleven wel ontvangt maar handvaten van iemand juist met ervaring in miskramen niet. Ik snap dat ze hard aan komen en de melevende berichtjes niet maar hoe je het ook op schrijft het blijft hard.
Het is vreselijk dat je van dichtbij hebt moeten mee maken hoe het is om kinderen te verliezen. Misschien is dat wel de reden waarom je het nu zo zwaar hebt, er zat al verdriet en dit komt erbij.
We zullen het denk ik niet eens met elkaar worden, dus ik sluit hierbij dit topic voor mij af. Het spijt me dat ik je niet heb kunnen helpen. Sterkte met verwerken, hopelijk kan je het een plekje gaan geven.
PS. geen idee hoe je je nick kunt veranderen, misschien kan je die vraag stellen bij een viva-angel.
Einde voor mij, we zitten er beide te verschillend en wellicht te emotioneel in.
anoniem_14927 wijzigde dit bericht op 01-08-2008 17:53
Reden: Gaf mijn mening maar daar kan je niks mee, dus weer verwijderd
Reden: Gaf mijn mening maar daar kan je niks mee, dus weer verwijderd
% gewijzigd
