"Gaat snel he?" en andere oerdomme clichees

quote:SnoopySnoopy schreef op 01 augustus 2008 @ 21:04:

[...]





De moeder van een vriendin van mij is aan een hartstilstand overleden in de voortuin toen vriendin erbij was... ik vroeg haar of ze het niet heel vervelend vond dat het zo snel was gegaan, maar zij was juist 'blij' dat het zo snel was gegaan en haar moeder niet hoefde te lijden. Het is maar net hoe je het bekijkt denk ik, dat is gewoon heel persoonlijk. Soms (vaak) weten mensen niet het juiste te zeggen in dit soort situaties, is ook heel moeilijk.Natuurlijk is het veel beter als iemand een lijdensweg bespaard blijft. Het woordje 'blij' deed mijn stekels overeind staan, overmand door emoties en verdriet. Maar nogmaals, goed bedoeld van diegene...

Spitsmuisje, gefeliciteerd met het feit dat er een jongetje aan het groeien is!



En weeer zo herkenbaar...



Laatst kwamen we op vakantie een mannetje tegen, met rollator, heel vriendelijk. Hij vond onze kinderen (jongens tweeling van 6) zo voorbeeldig (ook de eerste keer hoor..)

En toen kwam ik met ons jongste zoontje op mijn arm aanlopen. Hij vroeg "wat dit dan geworden was", dus ik antwoord keurig dat het een jongetje is.

Zegt hij: "Och, wat jammer".

Echt waar!



Ik heb heel serieus gezegd dat we hem nog terug wilde doen, maar dat het niet gelukt was.

Hij moest er even over nadenken, en droop toen langzaam af.

Ik heb er hard om gelachen.



Net als de fijne opmerking: een tweeling? Nou, dat is zeker wel heel druk he! Of: Ik heb ook een tante, buurvrouw, kennis, bla bla, die ook een tweeling heeft...en dan komt er weer een heel zwetsverhaal.



Ik merk wel, dat het minder wordt, naarmate de kinderen ouder worden.



Er is dus nog hoop, Muisje!

Ik vind het anders inderdaad snel gaan hoor Nijntje. Vandaag de laatste spullen ingepakt om weg te geven aan zusje. Goodbye, tot nooit meer ziens. Alle kleine kleertjes, weg. Alle speeltjes, weg. De eerste boekjes, weg. De box, weg. D'r wiegje met piepkleine lakentjes (door oma geborduurd), weg. Ze is pas drie, maar de babytijd is voorgoed weg! Een keer meegemaakt en dan weet je wel hoe snel snel is : (

Herfstrood, niet om het een of ander, maar IS een tweeling dan niet ook (naast leuk lief en aardig) heel druk? Ik bedoel, doorgaans zegt men dat het krijgen van 1 kind al best wennen kan zijn. Laat staan als je er twee kleintjes bijkrijgt. Ik zou ook denken, poehee, da's vast best druk? Of niet dan? Mag je dat niet meer vragen dan?

Nee hoor dit kan ECHT niet, een kind van een blanke en een zwarte MOET ALTIJD een tintje hebben



(ik heb dus een ultrablank kind van een neger )



Of: joh zou je wel zoveel/zulke dure kleertjes kopen,ze zijn er zooooo uit...



Mijn dochter is heel klein, dus doet al meer dan een jaar met maat 86....

Tuurlijk mag dat Intiem. Maar weet je, als ik naar het dorp liep, en het werd me om de twee meter gevraagd, dan werd ik daar wel eens kriegel van.

Nu ben ik ook niet echt van het assertieve type, dus antwoordde ik standaard: Ja, het is wel druk, maar ik weet ook niet beter, want het zijn mijn eerste.

Ik snap heel goed hoor, dat mensen dat goed bedoelen. Maar de ene dag kon ik daar beter tegen dan de andere.

Ach ja, bijna vergeten, maar toen ik mijn tweede meisje gebaard had en het zo wel goed vond......kreeg ik veel advies in de trant van 3x is scheepsrecht.....want tja, 2 meiden, dan zal je je toch wel bekocht voelen, dan ga je toch echt nog es proberen voor een jongetje.....niet dus.



En wat sterfgevallen betreft....mijn vader overleed plotseling aan een hartaanval, ik woonde toen in het buitenland....commentaar van sommige mensen "Ach je zag hem toch al nooit"

Die opmerking was ik zooooo kwaad over dat ik het contact met die mensen verbroken heb. Ik kon ze niet meer zien!

Toetyfroety, vooral het blegh onderaan doet het 'm

Oh ja in de kraamweek: ik totaal ontredderd aan de kalmerende middelen wegens horrorbevalling en mislukken bv...



"Geniet er nog maar even lekker van! "



WAARVAN??

Heb jij 1 nijntje of toch als konijnen liggen ....?

Want ik vind het niet erg dat er niet meer kinderen komen. Maar het weggeven van het spul maakt alles wel superdefinitief. Dat je weet dat het een fase is die definitief afgerond is. Want ik vind het echt superleuk dat ze groot wordt en geniet van elk nieuw stapje. Maar wat ze vandaag nog in haal volle enthousiasme doet, doet ze over een half jaar waarschijnlijk niet meer (oh boy, moet volgens maar een sentimenten topic openen).



Zoals ze vandaag in een doos kroop om daar in te gaan zitten spelen. Het paste nog net. Zoals ze trots is op d'r eigen brouwsel in de pot, dat is over een half jaar de gewoonste zaak van de wereld. Zoals ze liedjes zingt met ontzettend kromme zinnen en woorden die net niet helemaal kloppen (maar die ik nog niet allemaal verbeteren wil, want het is zo heerlijk peuternaief, zo is het dus zebraatje, ipv zebrapaardje en zo weet ik nog duizend dingen ).

oh hellepie, terug die box en wieg en en en. Al kan ik er alleen maar af en toe naar kijken (en me ergeren dat het chronisch in de weg staat). ik bedoel, ik dacht, ha fijn, als eindelijk die buggy weg is, ruimt het zo lekker op. Krijgen we voor dochter een peuterfiets incl.zijwielen. Dus vergeet het maar die extra ruimte. Want tegen de tijd dat die de deur uit kan, hebben we 3 grote fietsen staan. Dus de ruimte is nogal relatief

quote:mars 74 schreef op 01 augustus 2008 @ 22:58:

Oh ja in de kraamweek: ik totaal ontredderd aan de kalmerende middelen wegens horrorbevalling en mislukken bv...



"Geniet er nog maar even lekker van! "



WAARVAN??Haha, kraamweek is totaal over-rated!!!

Maar Nijntje, vind je niet, dat als je terugkijkt, de tijd snel ging dan?

Als ik ze nu zie, en filmpjes van een paar jaar geleden, dan is de tijd zo snel gegaan voor mijn gevoel..

Als je er midden in zit, dan ervaar je dat toch anders denk ik.

En ik heb ook een foto gemaakt, van de kids in mijn bakfiets, voordat hij werd opgehaald hoor, toch iets van weemoed of zo.

Hahahahaha, geweldig topic dit. Ik heb ook al heeeeeeeel wat cliches gehoord.

Oudste twee, even groot, schelen elf maanden. Is het een tweeling? Nee. Weet je het zeker?



Oudste en tweede zijn beiden jongens. Mijn relatie liep stuk tijdens de zwangerschap van de de tweede. Na zijn geboorte: O, nu ga je zeker voor een meid? Met wie dan???



Zou je dat wel doen, een derde? Nee, ik laat een abortus doen omdat jij het te druk/te duur/whatever vind.



De derde ook een jongen? Wat jammer. Jongens zijn óók leuk hoor. En van dezelfde groep die een derde te duur/tedruk/whatever vond: Nou dan word de vierde een meisje.



De vierde werd inderdaad een meisje, terwijl ik eigenlijk liever een vierde knul had gehad. Ach, wat een geluk, heb je eindelijk een dochter. Zie je wel, gewoon doorgaan voor een dochter. Nou, nu ben je klaar he. Huh, klaar? Ja, je hebt nu toch alles al. Mogen we dat zelf uitmaken?



Zowel de eerste en tweede als de derde en vierde schelen minder dan een jaar. Zo vaak als ik: Het was zeker een ongelukje!? heb gehoord is niet meer te tellen.



Hoe lang ben je zwanger? En dan zo een kleine buik? er is zeker iets mis. Je hebt je zeker vergist met tellen. Weet je zeker dat je al zolang zwanger bent.



Goh, hij is wel groot he? Derde is ook groot, maar dat hoef ik echt geen 30 keer per dag te horen.



Hoe oud is hij (die grote dus)? Nee, dat kan niet. Nee ik vergis me in de geboortedatum van mijn kind.



Geniet er maar van! Voor je het weet ben je bevallen en is het gedaan met de rust. Kotsmisselijk, negen manden lang en al twee schoolgaande kinderen en bij de vierde dus met een uk. Waar moet ik precies van genieten en welke rust bedoel je?



Derde dreigde te vroeg te komen, dus zorgen te over. Maar hij liep ruim voor in de groei. O, dan is het niet zo erg als hij eerder komt. Hij is groot zat. Dat te vroeg geboren kinderen die groot zijn het juist vaak moeilijker hebben snapte niemand. en dat grootte niets zegt over rijpheid snapte ook niemand.



Uitgerekend in februari: Maak er maar een kerstkindje van! Ja joh, acht weken te vroeg kan best.



Is wel een heel verschil zeker, zo een meisje erbij? Nou nee, er gaat boven eten in en er komt onder prut uit, het verschilt die eerste maanden juist echt niet.



Mijn zoontje van toen een maandje of 8, 9 was nogal an de maat. Loopt hij nog niet? Nee? Nou die van de buurvrouw van een ichtje van de aangetrouwde neef van mijn man liep ook pas met 18 maanden hoor. Hallo, hij is nog niet eens een jaar!



Hij praat nog niet veel he? Nee, hij is een maandje of 11, 12.



Inmiddels is hij 18 maanden, loopt en praat nog steeds niet. Loopt achter door een schedelafwijking. Nou dat komt echt wel goed hoor! wat weet jij er nou van, kun je in de toekomst kijken dan? Ach, mijn buurvrouws nichtje haar man zijn broer is ook geestelijk niet helemaal oke, maar die is heel gelukkig hoor. Eeeeeh, er is geestelijk verder niets mis met hem. Hij ontwikkelt alleen wat langzamer.



Door dezelfde afwijking heeft hij een bult/richel op zijn voorhoofd. Ach, daar zie je niets van hoor. Nadat ze hebben gevraagd wat die bult op zijn voorhoofd nou is. Nee, je ziet niets, jaja.



Zijn ene oogkas ontwikkelt minder goed. Als je dat verteld roepen ze meteen: Zeker de linkse?! ja inderdaa. Nou dat zie je echt niet hoor.



En de stomste over zijn afwijking: Ik dacht al, wat is er nou met zijn hoofd, maar ik dacht ik zeg maar niets.



Kijkend naar de vierde: Heeft zij ook die stoornis? Nee en het is geen stoornis. Zucht.



Ik denk dat ik maar eens stop..... mijn bloeddruk gaat alweer omhoog...

Ook leuk: Wil je een meisje of een jongen? Nou doe maar een jongen. Nee, als het maar gezond is toch? Wáárom vraag je dan wat ik wil als je het antwoord niet wil horen?



Logisch dat je er nog kinderen bij hebt gekregen! Eeeeeh hoezo? Nou je nieuwe man wilde natuurlijk kinderen van zichzelf. (Oudste twee hebben een andere biovader). Ik wilde zelf al meer kinderen voor we een relatie kregen, maar goed.



Aan de kleur kun je zien dat de oudste twee een andere (donkere) vader hebben. Als men hoort dat we uit elkaar zijn gegaan: Ja, dat doen ze altijd, vrouwen met kinderen laten zitten. Wie zijn ze en hoezo doen ze dat? Ik ben bij hem weggegaan.



En eentje die iedere vrouw die overtijd loopt wel eens heeft gehoord: Er is er nog nooit een blijven zitten hoor! Hahahahahaha, dat wil je echt horen!

Durf het trouwens bijna niet toe te geven, maar ik vind het dus ook hard gaan. Oudste is negen, bijna tien en begint al een tikkie te puberen. Tweede is acht, bijna negen. Het worden ineens van die lange lummels. Wereldwijs, volgen het nieuws, hebben een mening, weten dingen waarvan ik dacht dat ze daar nog lang niet aan toe waren etc. Dan ineens denk je: Wow, jij was gisteren nog een ukkie. Wat is er gebeurd?

Ja lang geleden ben ik eens door een duitse herder in mijn neus gebeten. 't zag er niet uit en ik had plastisch chirurgie nodig om een en ander er weer toonbaar uit te laten zien.



Kreeg toen de boel nog aan het helen was ook steeds opmerkingen in de trant van "Ben je in het prikkeldraad gevallen?"

En als ik het dan uitlegde....voor de zoveelste keer.....nou je ziet er al bijna niks meer van! ja ja....dat deed echt heel veel voor mijn zelfvertrouwen.

Dochter van 4 weken in de armen van visite (oom en tante van man), lekker wakker, erg alert, kijkt alle kanten op, heeft net aan de borst gelegen, perfect visitemoment dus. Tante: 'oooh, ze gaapt (ehm, ze heeft alleen d'r mondje even open), zou ze moe zijn? Ja, wat ben jij moe he, mama moet je zo maar naar bed brengen (ehm, nee, ze heeft net een tijd geslapen, is nu wakker zodat ze hopelijk vannacht lekker een tijdje doorslaapt), nee, ze is echt moe hoor, of ze heeft honger, misschien moet ze eerst nog wat drinken, ja, dan moet je bij mama zijn he, dat heb ik niet voor je, oooh je geeft borstvoeding, heb je wel genoeg voeding dan?'. *zucht*



Met 35 weken zwangerschap, sta te wachten bij de lift van een flatgebouw. Wildvreemde mevrouw staat ook te wachten:

"Wil je ook mee met de lift"

* "Ja graag, naar de 7e verdieping lopen is zo'n end met zo'n buik en zulke voeten (hield nogal wat vocht vast en 't was erg warm)"

"Ja, dat is een end als je met z'n tweeën bent... of met z'n drieën."

* (naïef) "Nee, 't is er echt maar één hoor."

- inmiddels in de lift -

"Is het je eerste?"

* "Ja, inderdaad."

"Nou, dan ben je wel zwaar he, voor een eerste"

* Ehm... (mond vol tanden, gelukkig scheidden onze wegen zich hier). Was zwanger van een heel gemiddeld kind, was wel wat aangekomen, maar zij wist toch niet hoe ik er voor m'n zwangerschap uitzag??? En dan nog... dat zég je toch niet?

quote:herfstrood schreef op 01 augustus 2008 @ 22:34:

Spitsmuisje, gefeliciteerd met het feit dat er een jongetje aan het groeien is!



En weeer zo herkenbaar...



Laatst kwamen we op vakantie een mannetje tegen, met rollator, heel vriendelijk. Hij vond onze kinderen (jongens tweeling van 6) zo voorbeeldig (ook de eerste keer hoor..)

En toen kwam ik met ons jongste zoontje op mijn arm aanlopen. Hij vroeg "wat dit dan geworden was", dus ik antwoord keurig dat het een jongetje is.

Zegt hij: "Och, wat jammer".

Echt waar!



Net als de fijne opmerking: een tweeling? Nou, dat is zeker wel heel druk he! Of: Ik heb ook een tante, buurvrouw, kennis, bla bla, die ook een tweeling heeft...en dan komt er weer een heel zwetsverhaal.



Ik merk wel, dat het minder wordt, naarmate de kinderen ouder worden.



Er is dus nog hoop, Muisje!



Ha Herfstrood! Leuk dat ik je hier tref; ik was je al een tijdje kwijt!



Ik kan alleen maar zeggen: "Je stuk over jongens is een en al herkenning!" Wat een erge opmerking van die man zeg! Soms vraag ik me echt af of sommigen wel nadenken voordat ze iets zeggen. (doe ik ook niet altijd en ik flap er regelmatig onhandige dingen uit, pot/ketel dus.)



Dat gemier over het hebben van een tweeling ken ik ook maar al te goed. Helaas, want ik word er af en toe simpel van. Vooral de opmerking "Druk he, een tweeling", waarna ik mijn standaard riedeltje (zelfde als die van jou) afdraai. Soms antwoord ik niet eens en loop gewoon door, maar het kan zijn dat dat aan de hormonen ligt.



Intiem, natuurlijk mag iemand zeggen dat het diegene druk lijkt om een tweeling te hebben, maar het is meer de manier waarop. Mijn ervaring is dat de meeste mensen die deze opmerking maken, het domweg in hun hoofd hebben dat het hebben/krijgen van een tweeling écht niet leuk is. Zij luisteren dan ook niet naar mijn standaardantwoord, maar herhalen zichzelf nog een keer en lopen daarna weg. Daarnaast word ik als "moeder van een tweeling" regelmatig aangesproken en, hoe goed bedoeld het ook is, ik heb er niet altijd zin in. Geen zin in mensen die je de weg blokkeren om in je wagen te loeren, geen zin in opmerkingen als "Ja, maar die is veel boller!", geen zin in wildvreemden die aan mijn kinderen zitten, geen zin in de opmerkingen als "Een jongen en een meisje was leuker geweest, hé?", domweg geen zin! Overigens haal je degenen die het oprecht leuk vinden dat je met een dubbelpak loopt er doorgaans direct uit en dan vind ik het wel leuk om een gesprekje aan te gaan. (ben na bijna anderhalf jaar gepokt en gemazeld geraakt )