Gezondheid
alle pijlers
Onrustig/gejaagd gevoel
dinsdag 20 januari 2015 om 02:42
Eigenlijk zegt de titel het al, ik voel me de hele dag en nacht heel erg onrustig en gejaagd vanbinnen. Ik heb ook het gevoel heel veel te doen op een dag terwijl dit niet zo is. Misschien komt het doordat ik veel pieker en nadenk maar dat weet ik ook niet zeker. Het lukt niet om rust te nemen doordat ik het gevoel heb er geen tijd en rust voor te hebben, het is best wel vermoeiend.
Heeft iemand dit ook eens gehad en wat heeft daarvoor geholpen?
Heeft iemand dit ook eens gehad en wat heeft daarvoor geholpen?
dinsdag 20 januari 2015 om 11:49
quote:Pelikaan schreef op 20 januari 2015 @ 09:01:
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Prachtige post!
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Prachtige post!
dinsdag 20 januari 2015 om 11:55
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 07:59:
[...]
Ik heb geen behoefte om hier te praten, ik vraag enkel om herkenning en tips, zoveel mensen die dat hier doen.Er zijn hier maar heel weinig mensen die zichzelf doodhongeren en geen hulp willen. Her en erkenning ga je vinden in een kliniek waar je lotgenoten treft.
[...]
Ik heb geen behoefte om hier te praten, ik vraag enkel om herkenning en tips, zoveel mensen die dat hier doen.Er zijn hier maar heel weinig mensen die zichzelf doodhongeren en geen hulp willen. Her en erkenning ga je vinden in een kliniek waar je lotgenoten treft.
dinsdag 20 januari 2015 om 11:56
quote:Pelikaan schreef op 20 januari 2015 @ 09:01:
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Peli jij bent ook van ver gekomen zeg. Gaat het nu goed met je?
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Peli jij bent ook van ver gekomen zeg. Gaat het nu goed met je?
dinsdag 20 januari 2015 om 11:57
quote:kiaorahoi schreef op 20 januari 2015 @ 11:07:
[...]
Ik zeg toch niet "ik ben de eerste die je dit advies gaat geven...." En ik begin met dat ik terug heb gelezen of iig een deel.... Voldoende gelezen om te weten dat ze niets heeft aan adviezen om onrust te reduceren maar dat ze echt professionele hulp nodig heeft. Dan mag ik dat toch gewoon tegen haar zeggen of trap ik dan anderen op de teentjes?Nee tuurlijk mag dat. Het is alleen misschien een beetje zonde van je tijd maar dat moet je helemaal zelf weten. Ik moet zelf ook gewoon verstandiger zijn wat de topics van Bente betreft. Ik word er de laatste tijd alleen nog maar pissig over, de eindeloze herhaling van zetten. En moet dus eigenlijk wegblijven hier.... Eigenlijk he.
[...]
Ik zeg toch niet "ik ben de eerste die je dit advies gaat geven...." En ik begin met dat ik terug heb gelezen of iig een deel.... Voldoende gelezen om te weten dat ze niets heeft aan adviezen om onrust te reduceren maar dat ze echt professionele hulp nodig heeft. Dan mag ik dat toch gewoon tegen haar zeggen of trap ik dan anderen op de teentjes?Nee tuurlijk mag dat. Het is alleen misschien een beetje zonde van je tijd maar dat moet je helemaal zelf weten. Ik moet zelf ook gewoon verstandiger zijn wat de topics van Bente betreft. Ik word er de laatste tijd alleen nog maar pissig over, de eindeloze herhaling van zetten. En moet dus eigenlijk wegblijven hier.... Eigenlijk he.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:15
quote:Pelikaan schreef op 20 januari 2015 @ 09:01:
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Zo voelt het inderdaad. Ik bedoel hiermee ook niet dat ik direct beter wil worden, maar ik wil echt heel graag van die onrust af. Ik geloof ook dat er andere mensen zijn die deze onrust/spanning ook wel zo ervaren maar misschien door een andere oorzaak, dus dan is er misschien ook iets anders aan te doen denk ik dan direct te genezen? Daarom opende ik dit topic, misschien zijn er tips en manieren om het minder te laten worden.
Ik herken je beschrijving van onrust. Toen ik diep in mijn eetstoornis zat, voelde ik me net zo. De hele dag onrustig, het gevoel opgejaagd te worden, het gevoel hebben nog iets te moeten. Ik poetste gerust dagen achter elkaar telkens de kelderkast. Omdat ik toch iets moest doen en omdat het nooit goed genoeg was. Ik werd soms echt verplicht stilgezet door mijn omgeving, ook omdat ze al die inspanningen met mijn ondergewicht eng vonden. Ik wilde bezig blijven. Achteraf snap ik dat mijn armetierige lijf bezighouden makkelijker was dan stilstaan en bedenken waar ik nou eigenlijk mee bezig was. De onrust kwam voort uit de ziekte: calorieën verbranden en geen emoties hoeven voelen. Nu kan ik je prima vertellen wat je zou kunnen doen, maar ik weet ook dat een anorect pas beter kan worden als ze daar zelf achterstaat. Ik krijg de indruk dat je nog niet zo ver bent. Één ding kan ik je wel vertellen: alle winst die je denkt te hebben van je es, is juist funest. Je leven zal makkelijker, fijner en aangenamer zijn als jij jezelf weer voeding gunt. Jij bent de enige die dit kan oplossen. Sterkte, ik weet hoe sterk de stem van een eetstoornis is.Zo voelt het inderdaad. Ik bedoel hiermee ook niet dat ik direct beter wil worden, maar ik wil echt heel graag van die onrust af. Ik geloof ook dat er andere mensen zijn die deze onrust/spanning ook wel zo ervaren maar misschien door een andere oorzaak, dus dan is er misschien ook iets anders aan te doen denk ik dan direct te genezen? Daarom opende ik dit topic, misschien zijn er tips en manieren om het minder te laten worden.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:20
dinsdag 20 januari 2015 om 12:21
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:15:
[...]
Zo voelt het inderdaad. Ik bedoel hiermee ook niet dat ik direct beter wil worden, maar ik wil echt heel graag van die onrust af. Ik geloof ook dat er andere mensen zijn die deze onrust/spanning ook wel zo ervaren maar misschien door een andere oorzaak, dus dan is er misschien ook iets anders aan te doen denk ik dan direct te genezen? Daarom opende ik dit topic, misschien zijn er tips en manieren om het minder te laten worden.kom op bente, je weet wel beter dan dat.
[...]
Zo voelt het inderdaad. Ik bedoel hiermee ook niet dat ik direct beter wil worden, maar ik wil echt heel graag van die onrust af. Ik geloof ook dat er andere mensen zijn die deze onrust/spanning ook wel zo ervaren maar misschien door een andere oorzaak, dus dan is er misschien ook iets anders aan te doen denk ik dan direct te genezen? Daarom opende ik dit topic, misschien zijn er tips en manieren om het minder te laten worden.kom op bente, je weet wel beter dan dat.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:23
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:21:
Ja het grote probleem aanpakken zou waarschijnlijk het beste zijn yasmijn, maar zoals ik al vaker heb aangegeven kan ik dit nu niet.
Dus vraag ik om andere manieren voor de kleine dingen waar ik tegen aan loop.noem het maar kleine dingen. Het is zeuren over dat je servies vies wordt terwijl je huis in brand staat.
Ja het grote probleem aanpakken zou waarschijnlijk het beste zijn yasmijn, maar zoals ik al vaker heb aangegeven kan ik dit nu niet.
Dus vraag ik om andere manieren voor de kleine dingen waar ik tegen aan loop.noem het maar kleine dingen. Het is zeuren over dat je servies vies wordt terwijl je huis in brand staat.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:23
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:21:
Ja het grote probleem aanpakken zou waarschijnlijk het beste zijn yasmijn, maar zoals ik al vaker heb aangegeven kan ik dit nu niet.
Dus vraag ik om andere manieren voor de kleine dingen waar ik tegen aan loop.Alles om maar niet het echte probleem aan te pakken. Er zijn geen simpele oplossingen voor jouw problemen, je zult de moeilijke weg moeten nemen.
Ja het grote probleem aanpakken zou waarschijnlijk het beste zijn yasmijn, maar zoals ik al vaker heb aangegeven kan ik dit nu niet.
Dus vraag ik om andere manieren voor de kleine dingen waar ik tegen aan loop.Alles om maar niet het echte probleem aan te pakken. Er zijn geen simpele oplossingen voor jouw problemen, je zult de moeilijke weg moeten nemen.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:29
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:19:
Rastan, ik ga hier verder niet van me af schrijven, dus ik denk dat het hier het beste hoort.Tuurlijk Bente. Kijk jezelf eens aan in de spiegel en herhaal al die onzin eens tegen jezelf. Het is ondertussen wel duidelijk dat je jezelf dood wilt hongeren maar waarom maak je er zo'n enorme show van? Serieuze vraag.
Rastan, ik ga hier verder niet van me af schrijven, dus ik denk dat het hier het beste hoort.Tuurlijk Bente. Kijk jezelf eens aan in de spiegel en herhaal al die onzin eens tegen jezelf. Het is ondertussen wel duidelijk dat je jezelf dood wilt hongeren maar waarom maak je er zo'n enorme show van? Serieuze vraag.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:35
Raar dat het duidelijk is want ik wil mezelf namelijk niet doodhongeren.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:39
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:35:
Raar dat het duidelijk is want ik wil mezelf namelijk niet doodhongeren.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.jij wil je niet laten behandelen, het gevolg is dat je allerlei klachten krijgt en deze zullen steeds erger worden. Je gaat je slechter en slechter voelen. Dit is het gevolg. Er zijn twee opties: of je gaat er wat aan doen of je accepteert het.
Raar dat het duidelijk is want ik wil mezelf namelijk niet doodhongeren.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.jij wil je niet laten behandelen, het gevolg is dat je allerlei klachten krijgt en deze zullen steeds erger worden. Je gaat je slechter en slechter voelen. Dit is het gevolg. Er zijn twee opties: of je gaat er wat aan doen of je accepteert het.
dinsdag 20 januari 2015 om 12:51
Hoe kunnen wij nou tips geven ? Wij weten toch waar jouw onrust en andere gedoe door ontstaat?
Dat is gerelateerd aan elkaar.
Als je nu onrustig was door dreigend baanverlies, een ziek kind, een vreselijke manager, een dooie goudvis of relatieproblemen of want dan ook, dan wordt het een heel ander verhaal. Dan worden er heus wel tips gegeven.
Met jou complexe aandoening is dat godsonmogelijk.
Dat is gerelateerd aan elkaar.
Als je nu onrustig was door dreigend baanverlies, een ziek kind, een vreselijke manager, een dooie goudvis of relatieproblemen of want dan ook, dan wordt het een heel ander verhaal. Dan worden er heus wel tips gegeven.
Met jou complexe aandoening is dat godsonmogelijk.
dinsdag 20 januari 2015 om 13:05
Ik schrijf niet in Bente's topics omdat ik er niet tegen kan als mensen zich niet willen laten helpen.
Maar beseft iedereen die dat wel doet, wel dat Bente graag een publiek wil? Ze wil juist dat iedereen naar haar kijkt en luistert terwijl ze zichzelf doodhongert. En jullie verschaffen haar een podium. Ik doe daar liever ook niet aan mee. Ik bespeur persoonlijkheidsproblematiek hier en niemand gaat het ooit winnen van Bente hoor. Ze zegt zelf herhaaldelijk dat ze niet beter wil worden. De beste manier is dan om te negeren. Steeds blijven luisteren maakt dat ze niet naar de juiste hulpverleners hoeft te stappen. Ik vind, als iemand zo graag dood wil, laat ze dan los. Want daar draait het om, het niet willen leven.
Bente, je kunt WEL beter worden maar dat wil je niet. Je wil zoveel mogelijk aandacht zonder het werk te moeten doen. Als ik jouw begeleider was, was het eerste wat ik deed, jouw account hier op laten zeggen. Het weerhoudt je ervan stappen te maken namelijk. Je hebt nu meerdere mensen leren kennen die je graag willen helpen en waar je later verder mee kunt praten, nu moet je eerst beter worden. Je bent niet bang voor de dood maar wel voor het leven, dat snap ik. Maar je mag mensen niet zo met je mee laten leven als je dood wilt. Alleen als je voor het leven kiest, heb je mijn medeleven. Wat zeg je ervan, ga je nu knokken voor jezelf of niet? Besef je dat de meeste mensen die zichzelf niet willen helpen op dit forum een paar reacties krijgen en dat ze daarna genegeerd worden? Jij hebt een hele kudde volgelingen die je heel trouw zijn. Ga ze nou eens blij maken. En vooral jezelf. Ik ga iig niet meer reageren op je topics omdat je geen actie onderneemt. Ik raad anderen aan hetzelfde te doen.
Je hersenen draaien op glucose, dat is hun brandstof, net als in een auto. En als dat op is, gaan ze eiwitten in je lichaam afbreken om die om te zetten in glucose. Raad eens waar je hersenen uit bestaan? Eiwitten. Je hersenen zijn je lichaam en zichzelf aan het opeten omdat je geen voedsel eet. Daar word je steeds zieker door. Wat jij beschrijft zijn alarmsignalen van je hersenen en centrale zenuwstelsel: S.O.S. we hebben geen brandstof meer. Stuur voedsel want we gaan eraan. Bente, eet! Alsjeblieft! Voor mij dan? Voor al die forummers die zo lief voor je zijn. Ze willen je niet dood zien gaan. Ik wil ook dat je het leven omarmt. Je gaat echt dood als je niet gaat eten. Je lijf is zichzelf aan het opeten omdat jij niet eet. That's and that's all.
Maar beseft iedereen die dat wel doet, wel dat Bente graag een publiek wil? Ze wil juist dat iedereen naar haar kijkt en luistert terwijl ze zichzelf doodhongert. En jullie verschaffen haar een podium. Ik doe daar liever ook niet aan mee. Ik bespeur persoonlijkheidsproblematiek hier en niemand gaat het ooit winnen van Bente hoor. Ze zegt zelf herhaaldelijk dat ze niet beter wil worden. De beste manier is dan om te negeren. Steeds blijven luisteren maakt dat ze niet naar de juiste hulpverleners hoeft te stappen. Ik vind, als iemand zo graag dood wil, laat ze dan los. Want daar draait het om, het niet willen leven.
Bente, je kunt WEL beter worden maar dat wil je niet. Je wil zoveel mogelijk aandacht zonder het werk te moeten doen. Als ik jouw begeleider was, was het eerste wat ik deed, jouw account hier op laten zeggen. Het weerhoudt je ervan stappen te maken namelijk. Je hebt nu meerdere mensen leren kennen die je graag willen helpen en waar je later verder mee kunt praten, nu moet je eerst beter worden. Je bent niet bang voor de dood maar wel voor het leven, dat snap ik. Maar je mag mensen niet zo met je mee laten leven als je dood wilt. Alleen als je voor het leven kiest, heb je mijn medeleven. Wat zeg je ervan, ga je nu knokken voor jezelf of niet? Besef je dat de meeste mensen die zichzelf niet willen helpen op dit forum een paar reacties krijgen en dat ze daarna genegeerd worden? Jij hebt een hele kudde volgelingen die je heel trouw zijn. Ga ze nou eens blij maken. En vooral jezelf. Ik ga iig niet meer reageren op je topics omdat je geen actie onderneemt. Ik raad anderen aan hetzelfde te doen.
Je hersenen draaien op glucose, dat is hun brandstof, net als in een auto. En als dat op is, gaan ze eiwitten in je lichaam afbreken om die om te zetten in glucose. Raad eens waar je hersenen uit bestaan? Eiwitten. Je hersenen zijn je lichaam en zichzelf aan het opeten omdat je geen voedsel eet. Daar word je steeds zieker door. Wat jij beschrijft zijn alarmsignalen van je hersenen en centrale zenuwstelsel: S.O.S. we hebben geen brandstof meer. Stuur voedsel want we gaan eraan. Bente, eet! Alsjeblieft! Voor mij dan? Voor al die forummers die zo lief voor je zijn. Ze willen je niet dood zien gaan. Ik wil ook dat je het leven omarmt. Je gaat echt dood als je niet gaat eten. Je lijf is zichzelf aan het opeten omdat jij niet eet. That's and that's all.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
dinsdag 20 januari 2015 om 13:12
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 12:35:
Raar dat het duidelijk is want ik wil mezelf namelijk niet doodhongeren.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.
Waarom zouden anderen jou (nog) willen helpen als jij jezelf niet wilt helpen en tips heb je gehad normaal gaan eten en therapie/opname..
Meer tips zijn er niet voor jou.!
Raar dat het duidelijk is want ik wil mezelf namelijk niet doodhongeren.
Dat de meesten hier willen dat ik in opname ga is duidelijk, maar dat is voor mij gewoon nog niet haalbaar. Voor mij voelt het niet toegeven aan die onrust en spanning en drang om te bewegen wel als een stap, al is hij veel kleiner dan dat jullie willen waarschijnlijk. En waarom anderen dan hier niet bij willen helpen of tips geven snap ik ook echt niet.
Waarom zouden anderen jou (nog) willen helpen als jij jezelf niet wilt helpen en tips heb je gehad normaal gaan eten en therapie/opname..
Meer tips zijn er niet voor jou.!
dinsdag 20 januari 2015 om 13:13
Gladoortje, iedereen beseft het. Het wordt elke zoveel pagina's in haar andere topic herhaalt. Iedereen bijt zich erop stuk. En om de zoveel pagina's roept iemand dit weer. Bente heeft al bans voor bepaalde pijlers (eten en lijf en lijn). Ze heeft afspraken met de moderators over wat ze wel en niet mag zeggen hier.
Ook bij mij heeft de frustratie ervan af gespat, maar ik trek me op aan de manier hoe Meds ermee omgaat. Zo kan ik meeschrijven zonder er meer wakker van te liggen. Bente doet dit namelijk ook niet. Ik ben in zoverre een trouwe volgeling van Bente dat ik wil blijven herhalen wat ze moet doen: in therapie gaan, opgenomen worden. Niets anders dan dat. Ik heb geen illusie (meer) dat ik het verschil ga maken. Het wachten is tot ze de bodem bereikt en hopelijk belandt ze dan op de IC in plaats van op het kerkhof. Maar dat is afwachten.
Ook bij mij heeft de frustratie ervan af gespat, maar ik trek me op aan de manier hoe Meds ermee omgaat. Zo kan ik meeschrijven zonder er meer wakker van te liggen. Bente doet dit namelijk ook niet. Ik ben in zoverre een trouwe volgeling van Bente dat ik wil blijven herhalen wat ze moet doen: in therapie gaan, opgenomen worden. Niets anders dan dat. Ik heb geen illusie (meer) dat ik het verschil ga maken. Het wachten is tot ze de bodem bereikt en hopelijk belandt ze dan op de IC in plaats van op het kerkhof. Maar dat is afwachten.
dinsdag 20 januari 2015 om 13:15
Ik vind het niet erg als mensen hier mij gaan negeren, ik probeer alleen mijn dag wat dragelijker te maken, daarvoor vraag ik soms tips, en ik ben al gestopt met van mij af te schrijven hier dus zo veel val ik ook anderen niet meer lastig denk ik, maar ik hoop dat anderen die dan nog wel willen beantwoorden.
Verder ben ik niet gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis, gladoortje.
Verder ben ik niet gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis, gladoortje.
dinsdag 20 januari 2015 om 13:17
quote:Bente- schreef op 20 januari 2015 @ 13:15:
Ik vind het niet erg als mensen hier mij gaan negeren, ik probeer alleen mijn dag wat dragelijker te maken en daarvoor vraag ik soms tips, en ik hoop dat anderen die dan nog wel willen beantwoorden.
Verder ben ik niet gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis, gladoortje.Dat gebeurd toch? Opname/therapie en normaal gaan eten.!
Ik vind het niet erg als mensen hier mij gaan negeren, ik probeer alleen mijn dag wat dragelijker te maken en daarvoor vraag ik soms tips, en ik hoop dat anderen die dan nog wel willen beantwoorden.
Verder ben ik niet gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis, gladoortje.Dat gebeurd toch? Opname/therapie en normaal gaan eten.!
dinsdag 20 januari 2015 om 13:19
Je vind het wel erg als mensen je negeren Bente. Want je wil graag gehoord worden. Maar de enige plek waar jij echt gehoord gaat worden is in opname, bij je hulpverleners en lotgenoten. Niet hier, waar mensen net hun prima lunch op hebben of (zoals ik) weer eens gruwelijk te laat zijn en nu alsnog een broodje en een beker melk gaan maken voor zichzelf.
