Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 3 augustus 2008 om 21:27
Welkom Klara! Hartstikke goed dat je voor jezelf gekozen hebt. En nu doorzetten!
Met mij gaat het goed. Leuk weekend gehad, bij vriendinnen op bezoek geweest en SATC-film gezien. Ik heb genoten! Ik voel me of ik de hele wereld aan kan! En na het lezen hier vraag ik me ook af of ik sterk wil zijn of het ook daadwerkelijk ben...Het liefst zou ik em af en toe kwetsbaar opstellen, hoewel dat met vriendinnen prima gaat. Hulp neem ik aan, ja hoor.
Loyaliteit is ook zo'n ding. Past zeker hier Perel. Ik herken het zeer.
xx
Met mij gaat het goed. Leuk weekend gehad, bij vriendinnen op bezoek geweest en SATC-film gezien. Ik heb genoten! Ik voel me of ik de hele wereld aan kan! En na het lezen hier vraag ik me ook af of ik sterk wil zijn of het ook daadwerkelijk ben...Het liefst zou ik em af en toe kwetsbaar opstellen, hoewel dat met vriendinnen prima gaat. Hulp neem ik aan, ja hoor.
Loyaliteit is ook zo'n ding. Past zeker hier Perel. Ik herken het zeer.
xx
zondag 3 augustus 2008 om 21:41
zondag 3 augustus 2008 om 21:52
Ik vind je echt geweldig Zonnepitje, ik vóel gewoon dat je er weer bent. Het spat van het scherm af! Ik vind jou ook lief
Herkenning ook, bij je gevoel. Ik had het er vandaag nog met mijn man over. Dat 'ik ben er weer' dat heb ik ook zo ontzettend gevoeld. Dan klapte ik bijna uit elkaar van geestdrift, het deed zeer allemaal, ik was nog beurs maar ik leefde zo erg. Ik zoog de dagen en nachten in me op als een spons en ademde regelmatig even heel diep in, gewoon om mijn longen even lekker aan het werk te zetten. Ik heb een keer een middag, tijdens een storm, keihard tegen de zee staan schreeuwen. Alles er uit gegooid, letterlijk gezandstraald door het rondwaaiende zand maar schoon en leeg en toch zo vol van het leven.
She's back ladies en gentleman, Zonnepitje!
Herkenning ook, bij je gevoel. Ik had het er vandaag nog met mijn man over. Dat 'ik ben er weer' dat heb ik ook zo ontzettend gevoeld. Dan klapte ik bijna uit elkaar van geestdrift, het deed zeer allemaal, ik was nog beurs maar ik leefde zo erg. Ik zoog de dagen en nachten in me op als een spons en ademde regelmatig even heel diep in, gewoon om mijn longen even lekker aan het werk te zetten. Ik heb een keer een middag, tijdens een storm, keihard tegen de zee staan schreeuwen. Alles er uit gegooid, letterlijk gezandstraald door het rondwaaiende zand maar schoon en leeg en toch zo vol van het leven.
She's back ladies en gentleman, Zonnepitje!
zondag 3 augustus 2008 om 22:02
Kids liggen in bed en de telefoon gaat continu. Ik pak niet meer op omdat ik weet wat er gaat komen. Excuses, spijt en berouw. Maar wanneer ik daar niet voor open sta dan word me medegedeeld hoe slecht ik ben dat ik de kids uit hun vertrouwde omgeving haal. Maar das eigenlijk zijn keuze, hij had me belooft dat als het weer mis zal gaan hij zou verdwijnen. Nee hij kan niet weg, kan bij niemand terecht en natuurlijk zijn spulletjes missen. Hij vind zichzelf belangrijke dan de kinderen. Maar ne ik ben degene die gaat, ik hoef toch niet weg. De l….
Heb net de kinderen naar bed gebracht, ze zijn verdrietig. De jongste omdat hij pappa mist en zijn slaapkamertje en de oudste omdat hij zich realiseert dat we misschien nooit meer terug gaan.
Mijn hart verscheurt ik wil ze dit niet aan doen, maar ook niet dat ze zien dat hun moeder een pak slaag krijgt, word gewurgd en vervolgens bloedend op het toilet ligt.
Ik weet dat ik de juiste keuze maak, maar het is zo ………….
Dankjewel dat ik hier welkom ben
Heb net de kinderen naar bed gebracht, ze zijn verdrietig. De jongste omdat hij pappa mist en zijn slaapkamertje en de oudste omdat hij zich realiseert dat we misschien nooit meer terug gaan.
Mijn hart verscheurt ik wil ze dit niet aan doen, maar ook niet dat ze zien dat hun moeder een pak slaag krijgt, word gewurgd en vervolgens bloedend op het toilet ligt.
Ik weet dat ik de juiste keuze maak, maar het is zo ………….
Dankjewel dat ik hier welkom ben
zondag 3 augustus 2008 om 22:09
Er is voor iedereen een point of no return Klara. Voor jou hoop ik eigenlijk dat dit dat punt is. Als je voelt dat dat zo is dan kun je kracht putten uit dat gevoel en een leuker leven voor jezelf gaan nastreven. Geslagen worden hoeft niet. Aan jou de keuze. Het enige wat je hoeft te doen is weggaan bij de man die je slaat.
Natuurlijk zijn je kinderen verdrietig maar ze kunnen hun vader blijven zien. Hij gaat scheiden van jou (of jij van hem) maar hij blijft de vader van jullie kinderen.
Ga naar een advocaat als je denkt dat je echt zo ver bent en regel voorlopige voorzieningen. Zet de machine in werking, ga voor jezelf aan de slag, één ding tegelijk. Kijk naar Yasmijn, die doet het nu ook even met tijdelijke woonruimte maar ze houdt de moed er in, voor praktische zaken is altijd een oplossing. Geloof mij maar, ik heb ook gezeten waar jij nu zit, alleen dan zonder kinderen.
Hoe voel je je?
Natuurlijk zijn je kinderen verdrietig maar ze kunnen hun vader blijven zien. Hij gaat scheiden van jou (of jij van hem) maar hij blijft de vader van jullie kinderen.
Ga naar een advocaat als je denkt dat je echt zo ver bent en regel voorlopige voorzieningen. Zet de machine in werking, ga voor jezelf aan de slag, één ding tegelijk. Kijk naar Yasmijn, die doet het nu ook even met tijdelijke woonruimte maar ze houdt de moed er in, voor praktische zaken is altijd een oplossing. Geloof mij maar, ik heb ook gezeten waar jij nu zit, alleen dan zonder kinderen.
Hoe voel je je?
zondag 3 augustus 2008 om 22:15
Vertel je kinderen dat je snapt dat ze hun kamertje en hun papa missen, maar dat het niet anders kan, dat jij en hun papa uit elkaar móeten. Dat jij niet verder wil, hoe vervelend ook voor hen, dat jij niet elke dag ruzie wilt hebben met hun papa en dat dat wel gaat gebeuren als jullie bij elkaar blijven.
Als ze zeggen dat papa heeft beloofd dat dat nooit meer zal gebeuren, vertel hen dat je hem niet gelooft.
Het gaat niet léuk voor ze worden, maar ze accepteren voldongen feiten wel. Daar zijn het kinderen voor.
-mijn kinderen waren overigens zielsgelukkig toen ze weer terug in hun eigen huisje konden. Ze hebben wel, moesten wel, de tijd uitgezeten dat ik met hen in een vluchthuis zat-
Als ze zeggen dat papa heeft beloofd dat dat nooit meer zal gebeuren, vertel hen dat je hem niet gelooft.
Het gaat niet léuk voor ze worden, maar ze accepteren voldongen feiten wel. Daar zijn het kinderen voor.
-mijn kinderen waren overigens zielsgelukkig toen ze weer terug in hun eigen huisje konden. Ze hebben wel, moesten wel, de tijd uitgezeten dat ik met hen in een vluchthuis zat-
zondag 3 augustus 2008 om 22:21
Ja dat klopt ook wel, moet nu echt doorzetten. Voel me een mislukkeling dat het echt niet is gelukt maar aan de andere kant ik heb er alles voor gedaan. In je eentje kan je niet vechten.
Weetje ik ben nog maar twee dagen weg en ik ben zo moe, kan mijn ogen bijna niet open houden. Ik ben vandaag op de bank in slaap gevallen dat overkomt me normaal nooit.
Eerst goed slapen, morgen de hechtingen eruit daarna de volgende stap.
Zal er goed voor gaan zitten wat de volgende stap moet zijn.
Van mijn ouders mag ik na hun vakantie ook nog een tijdje blijven zeiden ze me net. Das al 1 deur die voor me open gaat.
Weetje ik ben nog maar twee dagen weg en ik ben zo moe, kan mijn ogen bijna niet open houden. Ik ben vandaag op de bank in slaap gevallen dat overkomt me normaal nooit.
Eerst goed slapen, morgen de hechtingen eruit daarna de volgende stap.
Zal er goed voor gaan zitten wat de volgende stap moet zijn.
Van mijn ouders mag ik na hun vakantie ook nog een tijdje blijven zeiden ze me net. Das al 1 deur die voor me open gaat.
zondag 3 augustus 2008 om 22:28
Die moeheid geeft wel aan hoe zeer je jezelf hebt verwaarloosd in de afgelopen tijd..
Moet je scheiden? Advocaat. Die kan een heel hoop ook praktische zaken in gang zetten zoals een voorlopige voorziening in welke je het huis krijgt toegewezen.
Was je samenwonend? Een maatschappelijk werkster kan je helpen op alle praktische zaken te letten. Urgentie aanvragen voor een nieuwe woning, of alweer via een advocaat een voorlopige voorziening aanvragen dat je in je eigen huis kunt gaan wonen en hij eruit, is het belangrijkste.
Uitkering regelen -weet het niet zeker maar evt. alimentatie kan daar mee worden verrekend-
Dat laatste gaat wel een week of acht duren, dus als je zo lang bij je ouders zou kunnen verblijven zou dat wel fijn zijn.
Huis en geld, dat zijn de meest urgente zaken. En evt. scheiding in gang zetten. De rest kan ook wel in de weken/maanden na nu.
Moet je scheiden? Advocaat. Die kan een heel hoop ook praktische zaken in gang zetten zoals een voorlopige voorziening in welke je het huis krijgt toegewezen.
Was je samenwonend? Een maatschappelijk werkster kan je helpen op alle praktische zaken te letten. Urgentie aanvragen voor een nieuwe woning, of alweer via een advocaat een voorlopige voorziening aanvragen dat je in je eigen huis kunt gaan wonen en hij eruit, is het belangrijkste.
Uitkering regelen -weet het niet zeker maar evt. alimentatie kan daar mee worden verrekend-
Dat laatste gaat wel een week of acht duren, dus als je zo lang bij je ouders zou kunnen verblijven zou dat wel fijn zijn.
Huis en geld, dat zijn de meest urgente zaken. En evt. scheiding in gang zetten. De rest kan ook wel in de weken/maanden na nu.
zondag 3 augustus 2008 om 22:30
Deuren gaan altijd open. Ik merk het ook.
Ben nu zo'n 2 weken weg en eenieders deur staat open.
De eerste opvang was cruciaal, heeft me goed gedaan. Dat was mijn exman, daar heb ik een paar dagen gezeten, heerlijke rust.
Hij bleef ook lekker thuis voor me, ging niet stappen zoals elk weekend, dat heeft me zo goed gedaan.
Heb je aangifte gedaan trouwens? Hechtingen, dat klinkt niet goed.
Wat zeiden ze in het ziekenhuis?
Vandaag heb ik zelf even een dipje, ben erg rustig en sterk geweest de laatste 2 weken, maar ineens komt in volle vaart op me af wat ik allemaal heb laten gebeuren.
Ik zit vol boosheid. Niet naar hem toe, wel naar mezelf.
Ik heb het verdomme zelf laten gebeuren. Dat geloof je toch niet??
De godenzijgedankt dat ik maar een jaar met hem gewoond heb.
Ik ben boos op mezelf, heel boos.
Ben nu zo'n 2 weken weg en eenieders deur staat open.
De eerste opvang was cruciaal, heeft me goed gedaan. Dat was mijn exman, daar heb ik een paar dagen gezeten, heerlijke rust.
Hij bleef ook lekker thuis voor me, ging niet stappen zoals elk weekend, dat heeft me zo goed gedaan.
Heb je aangifte gedaan trouwens? Hechtingen, dat klinkt niet goed.
Wat zeiden ze in het ziekenhuis?
Vandaag heb ik zelf even een dipje, ben erg rustig en sterk geweest de laatste 2 weken, maar ineens komt in volle vaart op me af wat ik allemaal heb laten gebeuren.
Ik zit vol boosheid. Niet naar hem toe, wel naar mezelf.
Ik heb het verdomme zelf laten gebeuren. Dat geloof je toch niet??
De godenzijgedankt dat ik maar een jaar met hem gewoond heb.
Ik ben boos op mezelf, heel boos.
Geen bijzonderheden
zondag 3 augustus 2008 om 22:38
Woonden jullie in zijn koophuis, Yasmijn?
Hier bestaat urgentie ook niet, je krijgt hooguit verlenging van inschrijvingsduur, maar door alleen maar vragen -wellicht zeuren- heeft mijn ex toch een woning toegewezen gekregen, terwijl hij helemaal níks had. Geen inschrijvingsduur, geen medehuurderschap, hij was niet eens bekend als inwonende in mijn huis.
Die boosheid, voel hem maar even, maar blijf er niet in hangen. Ga je vast en zeker niet doen. Probeer liever uit te vissen hoe hij je zo ver kon krijgen dat jij niet meer jezelf was.
Hier bestaat urgentie ook niet, je krijgt hooguit verlenging van inschrijvingsduur, maar door alleen maar vragen -wellicht zeuren- heeft mijn ex toch een woning toegewezen gekregen, terwijl hij helemaal níks had. Geen inschrijvingsduur, geen medehuurderschap, hij was niet eens bekend als inwonende in mijn huis.
Die boosheid, voel hem maar even, maar blijf er niet in hangen. Ga je vast en zeker niet doen. Probeer liever uit te vissen hoe hij je zo ver kon krijgen dat jij niet meer jezelf was.
zondag 3 augustus 2008 om 22:38
Lieve Klara,
Hechtingen er uit......meid, ik ben er naar van als je zoiets schrijft. Wat verschrikkelijk voor je.
Zet uit je hoofd dat je een mislukkeling bent. Het vergt sterke schouders om een relatie als die van jou te kunnen dragen. Je bent ab-so-luut geen mislukkeling. Ik hoop dat wij jou daarvan kunnen overtuigen. Je blijft omdat je hoop hebt, omdat je diepste wens is dat alles goed zal komen, ook al moet dat ten kosten van jezelf. Dat is heel dapper en op een gegeven moment is het op.
Nogmaals, voor jou hoop ik dat het nu op is. Dat je je niet laat verleiden tot nog een poging met je man. Maar, je moet het zelf weten. Hopelijk trek je een grens voor jezelf. Daar begint het mee. Anders verval je in jojo gedrag van het proberen, klappen krijgen, daarvan bijkomen hier of daar en het dan weer gaan proberen. iets vermoeienders is er niet te bedenken.
Mamzelle heeft gelijk, doe je telefoon uit, dan kan er gewoon niks. Wat moet je nog horen van die man? Dat jij spijt heeft? Da's heel mooi, hopelijk heeft hij dat nog heel lang, hopelijk heeft hij zoveel spijt dat hij onmiddellijk naar een arts gaat om zich door te laten verwijzen naar een psycholoog en gaat hij aan de slag met zijn agressie. Voor spijt, het woord, koop je niks. Helemaal niks en niemendal.
Ik heb afgelopen week ook iemand in mijn directe omgeving ontzettend veel spijt horen hebben, oprechte spijt maar de schade werd wel al jarenlang keer op keer weer aangericht en op een bepaald moment is de maat vol.
Ik zeg het nog maar eens, ik hoop dat dat voor jou nu ook het geval is. Spijt is mooi maar daar ben jij niet mee geholpen. Een man die je slaat is iemand die niet van je houdt. Ook niet als hij zegt dat jij je juist slaat omdát hij zoveel van je houdt. Iemand waar je van houdt die sla je niet. Nooit.
Verwar niet liefde met een verslaving aan elkaar als stel. Gewend zijn aan je partner, precies weten hoe de ander in elkaar zit, leven met iemand die een lastig karakter heeft en daarom altijd op je tenen lopen, maken een verslaafde van je. Je denkt dat je niet zonder zo iemand kan, je bent een junkie geworden, terwijl als je logisch nadenkt dan weet je dat liefde en slaan niet bij elkaar horen. Dat is géén liefde. Voor de liefde hoef je namelijk niet op je hoede te zijn en al helemaal geen angst te voelen.
Zet door meid, voor jezelf, voor je jongens. Je mag gelukkig zijn voor je doodgaat en een relatie met geweld is een gevangenis. Je bent er vrijwillig ingegaan, omdat je (waarschijnlijk) niet wist waar je aan begon, je mag er nu ook gewoon weer uitstappen en kiezen voor een leven zonder klappen en zonder hechtingen.
Grijp die kans!
Hechtingen er uit......meid, ik ben er naar van als je zoiets schrijft. Wat verschrikkelijk voor je.
Zet uit je hoofd dat je een mislukkeling bent. Het vergt sterke schouders om een relatie als die van jou te kunnen dragen. Je bent ab-so-luut geen mislukkeling. Ik hoop dat wij jou daarvan kunnen overtuigen. Je blijft omdat je hoop hebt, omdat je diepste wens is dat alles goed zal komen, ook al moet dat ten kosten van jezelf. Dat is heel dapper en op een gegeven moment is het op.
Nogmaals, voor jou hoop ik dat het nu op is. Dat je je niet laat verleiden tot nog een poging met je man. Maar, je moet het zelf weten. Hopelijk trek je een grens voor jezelf. Daar begint het mee. Anders verval je in jojo gedrag van het proberen, klappen krijgen, daarvan bijkomen hier of daar en het dan weer gaan proberen. iets vermoeienders is er niet te bedenken.
Mamzelle heeft gelijk, doe je telefoon uit, dan kan er gewoon niks. Wat moet je nog horen van die man? Dat jij spijt heeft? Da's heel mooi, hopelijk heeft hij dat nog heel lang, hopelijk heeft hij zoveel spijt dat hij onmiddellijk naar een arts gaat om zich door te laten verwijzen naar een psycholoog en gaat hij aan de slag met zijn agressie. Voor spijt, het woord, koop je niks. Helemaal niks en niemendal.
Ik heb afgelopen week ook iemand in mijn directe omgeving ontzettend veel spijt horen hebben, oprechte spijt maar de schade werd wel al jarenlang keer op keer weer aangericht en op een bepaald moment is de maat vol.
Ik zeg het nog maar eens, ik hoop dat dat voor jou nu ook het geval is. Spijt is mooi maar daar ben jij niet mee geholpen. Een man die je slaat is iemand die niet van je houdt. Ook niet als hij zegt dat jij je juist slaat omdát hij zoveel van je houdt. Iemand waar je van houdt die sla je niet. Nooit.
Verwar niet liefde met een verslaving aan elkaar als stel. Gewend zijn aan je partner, precies weten hoe de ander in elkaar zit, leven met iemand die een lastig karakter heeft en daarom altijd op je tenen lopen, maken een verslaafde van je. Je denkt dat je niet zonder zo iemand kan, je bent een junkie geworden, terwijl als je logisch nadenkt dan weet je dat liefde en slaan niet bij elkaar horen. Dat is géén liefde. Voor de liefde hoef je namelijk niet op je hoede te zijn en al helemaal geen angst te voelen.
Zet door meid, voor jezelf, voor je jongens. Je mag gelukkig zijn voor je doodgaat en een relatie met geweld is een gevangenis. Je bent er vrijwillig ingegaan, omdat je (waarschijnlijk) niet wist waar je aan begon, je mag er nu ook gewoon weer uitstappen en kiezen voor een leven zonder klappen en zonder hechtingen.
Grijp die kans!
zondag 3 augustus 2008 om 22:39
Welkom Klara.
Heb je aangifte gedaan bij de politie van mishandeling? Als dat een stap te ver is voor je zou je kunnen kiezen voor het maken van een melding. Het is dan bekend bij de politie dat je in een zeer benarde positie zit en zij kunnen de noodzakelijke hulp bieden. Voor iemand die voor behandeling in het ziekenhuis is geweest echt iets wat noodzakelijk is.
Met die telefoon kun je 2 dingen doen;
Net als Mamzelle zegt uitzetten
Of gewoon opnemen en tegen hem nogmaals heel duidelijk zeggen dat het over en uit is en hij je met rust moet laten.
Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je doodmoe bent. Hopelijk zijn je ouders weer snel terug en kunnen zij je weer eens ouderwets verzorgen.
Voel je je veilig genoeg daar alleen bij je ouders?
Heb je aangifte gedaan bij de politie van mishandeling? Als dat een stap te ver is voor je zou je kunnen kiezen voor het maken van een melding. Het is dan bekend bij de politie dat je in een zeer benarde positie zit en zij kunnen de noodzakelijke hulp bieden. Voor iemand die voor behandeling in het ziekenhuis is geweest echt iets wat noodzakelijk is.
Met die telefoon kun je 2 dingen doen;
Net als Mamzelle zegt uitzetten
Of gewoon opnemen en tegen hem nogmaals heel duidelijk zeggen dat het over en uit is en hij je met rust moet laten.
Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je doodmoe bent. Hopelijk zijn je ouders weer snel terug en kunnen zij je weer eens ouderwets verzorgen.
Voel je je veilig genoeg daar alleen bij je ouders?
zondag 3 augustus 2008 om 22:46
Mamzelle, nee, een duur huurhuis in de particuliere sector en dat kan ik in mijn eentje niet opbrengen.
En al zou ik dat wel kunnen, ik zou dat huis niet eens meer willen.
Brrrrr. Teveel ellende en negativiteit.
Ik heb gedacht, ik hou dat huis (huurcontract staat op mijn naam) en ik verhuur de zolder aan een student.
Even later: neen.
Wil dat huis niet, die buurt niet, niks niet. Zo klaar ben ik ermee.
Hier is het zo dat de woonruimtes op internet staan en dan kun je reageren. En dan bepaalt de computer de gelukkige, een lotingssysteem.
Ik gok zelf op 3 maanden.
En al zou ik dat wel kunnen, ik zou dat huis niet eens meer willen.
Brrrrr. Teveel ellende en negativiteit.
Ik heb gedacht, ik hou dat huis (huurcontract staat op mijn naam) en ik verhuur de zolder aan een student.
Even later: neen.
Wil dat huis niet, die buurt niet, niks niet. Zo klaar ben ik ermee.
Hier is het zo dat de woonruimtes op internet staan en dan kun je reageren. En dan bepaalt de computer de gelukkige, een lotingssysteem.
Ik gok zelf op 3 maanden.
Geen bijzonderheden
zondag 3 augustus 2008 om 22:52
Telefoon staat uit, pak niet meer op.
Heb geen aangiste gedaan, was wel een optie maar ik durfde niet.
Heb al wel een gesprek gehad met vroeghulp huiselijkgeweld, dat is maatschappelijkwerk dat samenwerkt met de politie.
Aanstaande woensdag weer een gesprek, heb geen idee wat zij voor me kunnen betekenen maar ga er wel naar toe.
Ik voel me nu niet onveilig, de buren van mijn ouders zijn ook ingelicht dus mocht er wat komen dan staat de politie voor de deur.
Ik ben blij met de tips die ik nu allemaal krijg, zijn allemaal stappen vooruit, ik ga er mee aan de slag.
Yasmijn, dat boos zijn herken ik ook. Bah denk ik telkens hoe serieus neem ik mezelf.
Heb geen aangiste gedaan, was wel een optie maar ik durfde niet.
Heb al wel een gesprek gehad met vroeghulp huiselijkgeweld, dat is maatschappelijkwerk dat samenwerkt met de politie.
Aanstaande woensdag weer een gesprek, heb geen idee wat zij voor me kunnen betekenen maar ga er wel naar toe.
Ik voel me nu niet onveilig, de buren van mijn ouders zijn ook ingelicht dus mocht er wat komen dan staat de politie voor de deur.
Ik ben blij met de tips die ik nu allemaal krijg, zijn allemaal stappen vooruit, ik ga er mee aan de slag.
Yasmijn, dat boos zijn herken ik ook. Bah denk ik telkens hoe serieus neem ik mezelf.
zondag 3 augustus 2008 om 22:53
Yasmijn, eerlijk gezegd heb ik me ook niet kunnen voorstellen dat ik in een topic als dit terecht zou komen. En ik ben nog wel een doetje.
Zie hier wel meer vrouwen waarvan ik me dat helemaal niet kan voorstellen.
Zou het dan toch maar zo zijn dat het je overkómt, als je pech hebt -als je even zwak bent-
Zie hier wel meer vrouwen waarvan ik me dat helemaal niet kan voorstellen.
Zou het dan toch maar zo zijn dat het je overkómt, als je pech hebt -als je even zwak bent-
zondag 3 augustus 2008 om 22:59
Drie maanden is dan snel,. een vriendin heeft een half jaar gewacht.
Ach, ik zie wel.
Ik was ontvankelijk toen hij kwam. Een jaar na mijn scheiding waar ik nog diep van zat. En hij kwam, charmant, vol humor en ik ging voor de bikkels.
En eigenlijk wist ik 6 maanden geleden al dat het helemaal niet goed was.
Maar die oogkleppen.....iedereen zag het, behalve ik. Ja, deepdown wist ik het wel. Maar ik wilde er niet aan.
En dan ben je een vet eind in de 40 en ik wilde het niet zien.
Hij woont er nog, ik heb de huur opgezegd en hij neemt het huurcontract op zijn naam over. Moet ie mooi doen.
Klara, fijn dat je je veilig voelt. Hebben je kinderen meegekregen hoe en wat?
Ach, ik zie wel.
Ik was ontvankelijk toen hij kwam. Een jaar na mijn scheiding waar ik nog diep van zat. En hij kwam, charmant, vol humor en ik ging voor de bikkels.
En eigenlijk wist ik 6 maanden geleden al dat het helemaal niet goed was.
Maar die oogkleppen.....iedereen zag het, behalve ik. Ja, deepdown wist ik het wel. Maar ik wilde er niet aan.
En dan ben je een vet eind in de 40 en ik wilde het niet zien.
Hij woont er nog, ik heb de huur opgezegd en hij neemt het huurcontract op zijn naam over. Moet ie mooi doen.
Klara, fijn dat je je veilig voelt. Hebben je kinderen meegekregen hoe en wat?
Geen bijzonderheden
