Relaties
alle pijlers
Vreemdgaande moeders
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:24
Hoi, ik zou graag willen weten of hier vrouwen zijn die lieve ouders hebben/hadden, ouders met een huwelijk dat goed was (of althans goed leek) maar van wie de moeder toch is vreemdgegaan.
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:39
Misschien zou je stiefdochter kunnen bedenken dat moeders net echte mensen zijn!
Tsja ......met gewone verlangens, en sexuele gevoelens .....oh lalala!
En dat er in dat huwelijk weinig ruzie was......tsja, je moet wel ruzie durven te maken natuurlijk.....daar zit 'm misschien al de kneep!
Kijk het is nooit leuk als je ouders gaan scheiden....en je stiefdochter zal daar best verdriet van hebben.....praten kan helpen....ik zou zeggen, steun haar zoveel mogelijk in deze moeilijke tijd.
Tsja ......met gewone verlangens, en sexuele gevoelens .....oh lalala!
En dat er in dat huwelijk weinig ruzie was......tsja, je moet wel ruzie durven te maken natuurlijk.....daar zit 'm misschien al de kneep!
Kijk het is nooit leuk als je ouders gaan scheiden....en je stiefdochter zal daar best verdriet van hebben.....praten kan helpen....ik zou zeggen, steun haar zoveel mogelijk in deze moeilijke tijd.
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:47
Kun je het niet beter aan haar vragen? Een scheiding is ook een soort van rouwproces maar niet iedereen heeft moeite met dezelfde dingen.
Ik was 10. Mijn moeder ging vreemd maar ik heb zo'n vaag flauw vermoeden dat hun huwelijk niet was wat ik er van dacht. Maar goed, ik was nog klein. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader bleek na een aantal jaar homofiel. Ik vond het het ergst dat mijn ouders elkaar niet konden luchten of zien daarna en elkaar volkomen zwart maakten waar wij bij waren.
Ik ben inmiddels al een tijdje volwassen en heb er geen noemenswaardige problemen aan overgehouden. Volgens mij
Ik was 10. Mijn moeder ging vreemd maar ik heb zo'n vaag flauw vermoeden dat hun huwelijk niet was wat ik er van dacht. Maar goed, ik was nog klein. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader bleek na een aantal jaar homofiel. Ik vond het het ergst dat mijn ouders elkaar niet konden luchten of zien daarna en elkaar volkomen zwart maakten waar wij bij waren.
Ik ben inmiddels al een tijdje volwassen en heb er geen noemenswaardige problemen aan overgehouden. Volgens mij
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:54
[quote]toetyfroety schreef op 05 augustus 2008 @ 23:39:
Misschien zou je stiefdochter kunnen bedenken dat moeders net echte mensen zijn!
Tsja ......met gewone verlangens, en sexuele gevoelens .....oh lalala!
Dat begrijpt ze heel goed, dat is het probleem niet. Ze heeft haar moeder nooit iets kwalijk genomen, haar vader wel.
En dat er in dat huwelijk weinig ruzie was......tsja, je moet wel ruzie durven te maken natuurlijk.....daar zit 'm misschien al de kneep!
Kijk het is nooit leuk als je ouders gaan scheiden....en je stiefdochter zal daar best verdriet van hebben.....praten kan helpen....ik zou zeggen, steun haar zoveel mogelijk in deze moeilijke tijd.
Het is intussen al tien jaar geleden, en ik weet niet hoe ik haar zou kunnen steunen, want ze wil er niet over praten.
[
/quote]
Misschien zou je stiefdochter kunnen bedenken dat moeders net echte mensen zijn!
Tsja ......met gewone verlangens, en sexuele gevoelens .....oh lalala!
Dat begrijpt ze heel goed, dat is het probleem niet. Ze heeft haar moeder nooit iets kwalijk genomen, haar vader wel.
En dat er in dat huwelijk weinig ruzie was......tsja, je moet wel ruzie durven te maken natuurlijk.....daar zit 'm misschien al de kneep!
Kijk het is nooit leuk als je ouders gaan scheiden....en je stiefdochter zal daar best verdriet van hebben.....praten kan helpen....ik zou zeggen, steun haar zoveel mogelijk in deze moeilijke tijd.
Het is intussen al tien jaar geleden, en ik weet niet hoe ik haar zou kunnen steunen, want ze wil er niet over praten.
[
/quote]
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:57
quote:Pammie schreef op 05 augustus 2008 @ 23:47:
Kun je het niet beter aan haar vragen? Een scheiding is ook een soort van rouwproces maar niet iedereen heeft moeite met dezelfde dingen.
Het probleem is dat ze er niet over wil praten, ze gaat sindsdien heel afstandelijk met haar vader om, maar wil niet zeggen waarom.
Ik was 10. Mijn moeder ging vreemd maar ik heb zo'n vaag flauw vermoeden dat hun huwelijk niet was wat ik er van dacht. Maar goed, ik was nog klein. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader bleek na een aantal jaar homofiel. Ik vond het het ergst dat mijn ouders elkaar niet konden luchten of zien daarna en elkaar volkomen zwart maakten waar wij bij waren.
Dat lijkt me inderdaad vreselijk!
Ik ben inmiddels al een tijdje volwassen en heb er geen noemenswaardige problemen aan overgehouden. Volgens mij
Fijn voor jou! De andere dochter van mijn man gelukkig ook niet
Kun je het niet beter aan haar vragen? Een scheiding is ook een soort van rouwproces maar niet iedereen heeft moeite met dezelfde dingen.
Het probleem is dat ze er niet over wil praten, ze gaat sindsdien heel afstandelijk met haar vader om, maar wil niet zeggen waarom.
Ik was 10. Mijn moeder ging vreemd maar ik heb zo'n vaag flauw vermoeden dat hun huwelijk niet was wat ik er van dacht. Maar goed, ik was nog klein. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader bleek na een aantal jaar homofiel. Ik vond het het ergst dat mijn ouders elkaar niet konden luchten of zien daarna en elkaar volkomen zwart maakten waar wij bij waren.
Dat lijkt me inderdaad vreselijk!
Ik ben inmiddels al een tijdje volwassen en heb er geen noemenswaardige problemen aan overgehouden. Volgens mij
Fijn voor jou! De andere dochter van mijn man gelukkig ook niet
woensdag 6 augustus 2008 om 00:01
quote:mormeltje schreef op 05 augustus 2008 @ 23:50:
hm,ik had een vreemdgaande vader,of is dat weer anders
Dat vraag ik me dus ook af, mormeltje.
Als de vader vreemdgaat, of zijn vrouw verlaat voor een andere man, is het dikwijls zo dat de kinderen de moeder steunen en troosten.
Maar ik heb het idee dat, als de moeder vreemdgaat en haar man verlaat, de kinderen dikwijls niet hetzelfde doen voor de vader, integendeel.
hm,ik had een vreemdgaande vader,of is dat weer anders
Dat vraag ik me dus ook af, mormeltje.
Als de vader vreemdgaat, of zijn vrouw verlaat voor een andere man, is het dikwijls zo dat de kinderen de moeder steunen en troosten.
Maar ik heb het idee dat, als de moeder vreemdgaat en haar man verlaat, de kinderen dikwijls niet hetzelfde doen voor de vader, integendeel.
woensdag 6 augustus 2008 om 00:06
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 augustus 2008 @ 00:01:
Gelooft zij dat je partner zijn toenmalige partner ertoe gedreven heeft om vreemd te gaan ?Kennelijk wel, en ik weet ook dat haar moeder heel veel rare dingen over mijn man (haar vader dus) verteld heeft. Zowel tegen vrienden als tegen haar kinderen. Maar mijn stiefdochter zegt er niets concreets over, ze wil het er niet over hebben, al meer dan tien jaar lang. Bovendien moet mijn stiefdochter toch wel weten hoe haar vader is, je kunt pubers toch niet zomaar van alles wijs maken?? Of wel? Maar als dat zo is, waarom komt ze dan niet met concrete verwijten?
Gelooft zij dat je partner zijn toenmalige partner ertoe gedreven heeft om vreemd te gaan ?Kennelijk wel, en ik weet ook dat haar moeder heel veel rare dingen over mijn man (haar vader dus) verteld heeft. Zowel tegen vrienden als tegen haar kinderen. Maar mijn stiefdochter zegt er niets concreets over, ze wil het er niet over hebben, al meer dan tien jaar lang. Bovendien moet mijn stiefdochter toch wel weten hoe haar vader is, je kunt pubers toch niet zomaar van alles wijs maken?? Of wel? Maar als dat zo is, waarom komt ze dan niet met concrete verwijten?
woensdag 6 augustus 2008 om 00:12
quote:coldsister schreef op 06 augustus 2008 @ 00:01:
Ik ben erachter gekomen door de 'roddels' en de manier waarop mijnheer geintroduceerd werd in ons gezinsleven, hij was extreem overmatig aanwezig. Ik heb mijn moeder éénmaal geconfronteerd met dit gegeven en heb alles schuld bij haar neergelegd, ik vind dat mijn vader geen enkele blaam treft.
Bedoel je dat je vindt dat je vader een lieve man was en (voor zover je dat kon weten) een goede echtgenoot ?
Psychische problemen heb ik er niet van gekregen, tenminste, niet dat ik weet... begrijp ook niet helemaal hoe dit in verband met elkaar zou moeten staan?
Met psychische problemen bedoel ik dat ze, zoals ze zelf zegt, grote spanningen ervaart als ze haar vader ziet. Vandaar dat ze het contact zo afstandelijk mogelijk houdt. Ze heeft er zelfs hulp voor gezocht (geen psycholoog, maar een kaartenlegster). Na tien jaar vind ik dat toch behoorlijk ernstig. Ik heb ook geen idee waarom ze nu nog altijd die spanningen ervaart, en ook niet waarom ze die specifiek bij haar vader ervaart. Ik vraag me af of ze zich misschien ergens schuldig over voelt, bijvoorbeeld omdat ze hem de eerste jaren na de scheiding helemaal niet opgezocht heeft.
Mijn man heeft haar nooit iets kwalijk genomen, hij is iemand die nooit boos wordt en heel begripvol is, dus daar kunnen die spanningen niet vandaan komen.
Ik ben erachter gekomen door de 'roddels' en de manier waarop mijnheer geintroduceerd werd in ons gezinsleven, hij was extreem overmatig aanwezig. Ik heb mijn moeder éénmaal geconfronteerd met dit gegeven en heb alles schuld bij haar neergelegd, ik vind dat mijn vader geen enkele blaam treft.
Bedoel je dat je vindt dat je vader een lieve man was en (voor zover je dat kon weten) een goede echtgenoot ?
Psychische problemen heb ik er niet van gekregen, tenminste, niet dat ik weet... begrijp ook niet helemaal hoe dit in verband met elkaar zou moeten staan?
Met psychische problemen bedoel ik dat ze, zoals ze zelf zegt, grote spanningen ervaart als ze haar vader ziet. Vandaar dat ze het contact zo afstandelijk mogelijk houdt. Ze heeft er zelfs hulp voor gezocht (geen psycholoog, maar een kaartenlegster). Na tien jaar vind ik dat toch behoorlijk ernstig. Ik heb ook geen idee waarom ze nu nog altijd die spanningen ervaart, en ook niet waarom ze die specifiek bij haar vader ervaart. Ik vraag me af of ze zich misschien ergens schuldig over voelt, bijvoorbeeld omdat ze hem de eerste jaren na de scheiding helemaal niet opgezocht heeft.
Mijn man heeft haar nooit iets kwalijk genomen, hij is iemand die nooit boos wordt en heel begripvol is, dus daar kunnen die spanningen niet vandaan komen.
woensdag 6 augustus 2008 om 00:25
quote:Reiger100 schreef op 05 augustus 2008 @ 23:24:
Hoi, ik zou graag willen weten of hier vrouwen zijn die lieve ouders hebben/hadden, ouders met een huwelijk dat goed was (of althans goed leek) maar van wie de moeder toch is vreemdgegaan.
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
Mijn moeder heeft hem voorgesteld als een gewone vriend en zo wilde ze het ook naar de buiten wereld doen lijken. Zelfs naar mijn vader toe. Ik was toen 16 en ik wist het eigenlijk direct, haar hele houding veranderde. Mijn vader was er kapot van, dat vond ik persoonlijk het allerergst, mijn vader zien huilen en liegen over waar mijn moeder was terwijl ik wist dat hij het wist. Uiteindelijk is het tot een scheiding gekomen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet goed weet hoe mijn broertje en zusje dit hebben ervaren. Ik weet dat mijn broertje nog heel lang de hoop heeft gehad dat ze terug bij elkaar zouden komen. Ik had voor dit alles een slechte band met mijn vader (overigens is hij niet mijn biologische vader, ingewikkeld verhaal), en een hele hechte band met mijn moeder. Ik voelde me in de steek gelaten door mijn moeder die eigenlijk elk weekend weg was. De spanning was om te snijden thuis. Op school ging het automatisch ook slecht en ik bleef zitten. Ik voelde me heel erg alleen en ik ging op in mijn nieuwe baantje waar ik meer dan 35 uur per week werkte. Ik logeerde bij mijn beste vriendin voor een paar weken. Op een gegeven moment had mijn moeder een huisje toegewezen gekregen en gingen we verhuizen. Ik heb me daar onbewust helemaal voor afgesloten, ik heb er geen herinneringen aan en ik heb ook niet meegeholpen. Ik was er simpelweg gewoon niet. Ik heb pas weer herinneringen vanaf het moment dat ik in mijn nieuwe, helemaal ingerichte kamer kwam, die niet voelde als mijn kamer. Vanaf dat moment is het allemaal wel veel beter gegaan. Ik heb een hele sterke band met mijn vader nu en allebei mijn ouders zijn veel gelukkiger dan voor de scheiding. Mijn moeder is overigens niet bij die man gebleven. Ik denk dat mijn zusje nog steeds wel boos is over hoe het toen is gegaan, van mijn broertje weet ik het niet. Ik heb het idee dat zij ook meer het gevoel hadden dat ze moesten kiezen voor of tegen pap of mam. Ik heb die keuze nooit gemaakt, gelukkig. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, iedere situatie is natuurlijk anders. Als je nog wat wilt weten hoor ik het wel.
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
Hoi, ik zou graag willen weten of hier vrouwen zijn die lieve ouders hebben/hadden, ouders met een huwelijk dat goed was (of althans goed leek) maar van wie de moeder toch is vreemdgegaan.
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
Mijn moeder heeft hem voorgesteld als een gewone vriend en zo wilde ze het ook naar de buiten wereld doen lijken. Zelfs naar mijn vader toe. Ik was toen 16 en ik wist het eigenlijk direct, haar hele houding veranderde. Mijn vader was er kapot van, dat vond ik persoonlijk het allerergst, mijn vader zien huilen en liegen over waar mijn moeder was terwijl ik wist dat hij het wist. Uiteindelijk is het tot een scheiding gekomen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet goed weet hoe mijn broertje en zusje dit hebben ervaren. Ik weet dat mijn broertje nog heel lang de hoop heeft gehad dat ze terug bij elkaar zouden komen. Ik had voor dit alles een slechte band met mijn vader (overigens is hij niet mijn biologische vader, ingewikkeld verhaal), en een hele hechte band met mijn moeder. Ik voelde me in de steek gelaten door mijn moeder die eigenlijk elk weekend weg was. De spanning was om te snijden thuis. Op school ging het automatisch ook slecht en ik bleef zitten. Ik voelde me heel erg alleen en ik ging op in mijn nieuwe baantje waar ik meer dan 35 uur per week werkte. Ik logeerde bij mijn beste vriendin voor een paar weken. Op een gegeven moment had mijn moeder een huisje toegewezen gekregen en gingen we verhuizen. Ik heb me daar onbewust helemaal voor afgesloten, ik heb er geen herinneringen aan en ik heb ook niet meegeholpen. Ik was er simpelweg gewoon niet. Ik heb pas weer herinneringen vanaf het moment dat ik in mijn nieuwe, helemaal ingerichte kamer kwam, die niet voelde als mijn kamer. Vanaf dat moment is het allemaal wel veel beter gegaan. Ik heb een hele sterke band met mijn vader nu en allebei mijn ouders zijn veel gelukkiger dan voor de scheiding. Mijn moeder is overigens niet bij die man gebleven. Ik denk dat mijn zusje nog steeds wel boos is over hoe het toen is gegaan, van mijn broertje weet ik het niet. Ik heb het idee dat zij ook meer het gevoel hadden dat ze moesten kiezen voor of tegen pap of mam. Ik heb die keuze nooit gemaakt, gelukkig. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, iedere situatie is natuurlijk anders. Als je nog wat wilt weten hoor ik het wel.
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
woensdag 6 augustus 2008 om 00:37
Lieve Reiger,
In je vorige topic, over wanneer jullie je (stief)kleinkind mochten zien zijn volgens mij hele rake en zinnige dingen gezegd over het gedrag van je stiefdochter naar je man toe. Je hebt hier al vaker over geschreven en hoe zeg ik dat nou goed, volgens mij is die ene (stief)dochter gewoon niet zo 'leuk', en is er niet zoveel aan te doen. Althans dat is mijn gevoel nav je eerdere topics. Gelukkig heeft je man goed contact met zijn andere dochter.
Het is duidelijk iets wat jullie veel verdriet doet, je zou het graag oplossen voor je man denk ik, en dat maakt je een hele betrokken en liefdevolle partner. Meer kun je misschien ook niet zijn.
In je vorige topic, over wanneer jullie je (stief)kleinkind mochten zien zijn volgens mij hele rake en zinnige dingen gezegd over het gedrag van je stiefdochter naar je man toe. Je hebt hier al vaker over geschreven en hoe zeg ik dat nou goed, volgens mij is die ene (stief)dochter gewoon niet zo 'leuk', en is er niet zoveel aan te doen. Althans dat is mijn gevoel nav je eerdere topics. Gelukkig heeft je man goed contact met zijn andere dochter.
Het is duidelijk iets wat jullie veel verdriet doet, je zou het graag oplossen voor je man denk ik, en dat maakt je een hele betrokken en liefdevolle partner. Meer kun je misschien ook niet zijn.
woensdag 6 augustus 2008 om 00:40
Tsja, lijkt me vreselijk als je ontdekt dat je moeder vreemd is gegaan, en dat daardoor het huwelijk van de ouders gestrand is.........maar dat verklaard toch nog niet de psychische problemen.......ik ken vrouwen die met een moeder leven die niet alleen vreemd gaat bij het leven, maar die ook nog es 5 kinderen heeft van 5 verschillende mannen......en die hebben echt geen psychische problemen.....niet dat ze het erg leuk vinden....maar ze leven er gewoon mee en gaan gewoon hun eigen gang!
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.
woensdag 6 augustus 2008 om 00:44
quote:toetyfroety schreef op 06 augustus 2008 @ 00:40:
Tsja, lijkt me vreselijk als je ontdekt dat je moeder vreemd is gegaan, en dat daardoor het huwelijk van de ouders gestrand is.........maar dat verklaard toch nog niet de psychische problemen.......ik ken vrouwen die met een moeder leven die niet alleen vreemd gaat bij het leven, maar die ook nog es 5 kinderen heeft van 5 verschillende mannen......en die hebben echt geen psychische problemen.....niet dat ze het erg leuk vinden....maar ze leven er gewoon mee en gaan gewoon hun eigen gang!
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.Het hoeft niet te lijden tot psychische problemen, maar dat wil niet zeggen dat dat zo bij iedereen is. Ik ken ook een vrouw wiens ouders heel rottig gescheiden zijn nadat haar moeder er meerdere mannen op nahield. Zij heeft heel erg veel moeite gehad met vertrouwen hebben in relaties, was heel onzeker en ging er vanuit dat trouw niet bestaat. Gelukkig voor haar is dat na een poos therapie nu beter en voor zover ik weet is ze nog steeds gelukkig met haar inmiddels man.
Tsja, lijkt me vreselijk als je ontdekt dat je moeder vreemd is gegaan, en dat daardoor het huwelijk van de ouders gestrand is.........maar dat verklaard toch nog niet de psychische problemen.......ik ken vrouwen die met een moeder leven die niet alleen vreemd gaat bij het leven, maar die ook nog es 5 kinderen heeft van 5 verschillende mannen......en die hebben echt geen psychische problemen.....niet dat ze het erg leuk vinden....maar ze leven er gewoon mee en gaan gewoon hun eigen gang!
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.Het hoeft niet te lijden tot psychische problemen, maar dat wil niet zeggen dat dat zo bij iedereen is. Ik ken ook een vrouw wiens ouders heel rottig gescheiden zijn nadat haar moeder er meerdere mannen op nahield. Zij heeft heel erg veel moeite gehad met vertrouwen hebben in relaties, was heel onzeker en ging er vanuit dat trouw niet bestaat. Gelukkig voor haar is dat na een poos therapie nu beter en voor zover ik weet is ze nog steeds gelukkig met haar inmiddels man.
woensdag 6 augustus 2008 om 01:00
Ook mijn moeder is vreemdgegaan, meerdere malen. Ze zijn uiteindelijke met veel ellende uitelkaar gegaan toen ik 14 was. Ben zo ontzettend kwaad op haar geweest, niet op mn vader. Het heeft wel een paar jaar geduurd voor ik klaar met mijn woede was. Maar nog steeds vind ik dat de manier waarop zij zich heeft gedragen alles behalve normaal was. Ik ken inmiddels haar verhaal, ben inmiddels 10 jaar ouder (en wijzer) dus ik kan iets van haar gedrag in die tijd begrijpen. Ik heb haar vergeven, maar vergeten zal ik het nooit. Mn zus is nooit kwaad op haar geweest, maar ook niet op mn vader. Dus ja woede hoeft niet perse. Op dit moment kom ik er achter dat het hele gezeur in die tijd meer invloed op me heeft gehad dan ik altijd dacht (op relatiegebied) ook bij mn zus gaat het niet allemaal even goed op het gebied van de relaties. We zijn allebei bezig om uit te zoeken wat het nu precies is wat ons tegenhoud om een goede relatie in stand te houden/aan te gaan.
woensdag 6 augustus 2008 om 01:06
ik denk dat je je ook niet moet vergissen in de invloed die woorden ten tijde van de scheiding op kinderen kunnen hebben. Verhalen die ze van vader of moeder hoor of het nu klopt of niet dat blijft hangen. Ik heb tot op de dag van vandaag sneller medelijden met mn vader omdat ik hem zo kapot heb gezien. Mn zus kan mn moeder veel beter begrijpen omdat ze in die tijd een beter contact had met haar dan ik had. Ik zie mn moeder veel "slechter" dan zij omdat ik altijd bij mn vader was en veel meer geconfronteerd werd met zijn verdriet. Dus als je stiefdochter in die tijd veel slechte dingen over haar vader heeft gehoord kan dat nu nog zo in haar systeem zitten (ook al is ze nu veel ouder) dat ze het gewoon niet kan zien zoals het werkelijk is.
woensdag 6 augustus 2008 om 01:09
quote:felicia schreef op 06 augustus 2008 @ 01:06:
ik denk dat je je ook niet moet vergissen in de invloed die woorden ten tijde van de scheiding op kinderen kunnen hebben. Verhalen die ze van vader of moeder hoor of het nu klopt of niet dat blijft hangen. Ik heb tot op de dag van vandaag sneller medelijden met mn vader omdat ik hem zo kapot heb gezien. Mn zus kan mn moeder veel beter begrijpen omdat ze in die tijd een beter contact had met haar dan ik had. Ik zie mn moeder veel "slechter" dan zij omdat ik altijd bij mn vader was en veel meer geconfronteerd werd met zijn verdriet. Dus als je stiefdochter in die tijd veel slechte dingen over haar vader heeft gehoord kan dat nu nog zo in haar systeem zitten (ook al is ze nu veel ouder) dat ze het gewoon niet kan zien zoals het werkelijk is.Klopt helemaal, de ervaring van broers en zussen kan ontzettend verschillen al zaten ze in dezelfde situatie.
ik denk dat je je ook niet moet vergissen in de invloed die woorden ten tijde van de scheiding op kinderen kunnen hebben. Verhalen die ze van vader of moeder hoor of het nu klopt of niet dat blijft hangen. Ik heb tot op de dag van vandaag sneller medelijden met mn vader omdat ik hem zo kapot heb gezien. Mn zus kan mn moeder veel beter begrijpen omdat ze in die tijd een beter contact had met haar dan ik had. Ik zie mn moeder veel "slechter" dan zij omdat ik altijd bij mn vader was en veel meer geconfronteerd werd met zijn verdriet. Dus als je stiefdochter in die tijd veel slechte dingen over haar vader heeft gehoord kan dat nu nog zo in haar systeem zitten (ook al is ze nu veel ouder) dat ze het gewoon niet kan zien zoals het werkelijk is.Klopt helemaal, de ervaring van broers en zussen kan ontzettend verschillen al zaten ze in dezelfde situatie.
woensdag 6 augustus 2008 om 08:41
quote:coldsister schreef op 06 augustus 2008 @ 00:22:
Een goede echtgenoot... hmm, moeilijke vraag. Iemand die z'n vrouw laat vreemdgaan, is dat een goede, begripvolle echtgenoot... of is dat een slappe zak hooi?
Coldsister, dit begrijp ik niet helemaal. Ik denk niet dat je als echtgenoot je vrouw kunt beletten om vreemd te gaan als ze dat wil. Bovendien was het in het geval van mijn man zo, dat hij tot lange tijd na de scheiding niet eens wist (maar wel soms vermoedde) dat zijn toenmalige vrouw vreemdging. zij ontkende het in elk geval.
Contact met mijn vader verloopt lang niet altijd soepel, maar ik zie hierin echt geen verband tussen het vreemdgaan van mijn moeder, en dan nu het contact met mijn vader.
Dat spanningen niet komen van het begripvol zijn, dat zie ik heel anders. Ik vind het gebrek van een ruggengraat, een mening en het hebben van 'kracht' juist een reden voor spanning tussen mij en m'n vader. Ik ben het kind en wil niet de ouderrol... Dat zorgt voor spanning bij ons.
Dit is interessant! Jij heb ervaart dus ook spanningen met je vader na het vreemdgaan van je moeder! Die spanningen zijn volgens jou te wijten aan zijn gebrek aan ruggengraat en kracht. Kun je een beetje uitleggen waarom jou dat spanningen geeft?
Uit hij misschien zijn beklag tegenover jou en moet jij hem troosten?
Ik denk echter niet dat dat bij mijn stiefdochter de reden is. Zij heeft hem in het begin wel verweten dat hij zich (tegenover haar moeder) als slachtoffer gedroeg terwijl hij volgens haar niet eens het slachtoffer was, maar later heeft ze eens gezegd dat hij heel sterk is. Zij heeft ook nooit voor haar vader een ouderrol hoeven te spelen, hivoor haar moeder echter wel. Haar moeder besprak bijvoorbeeld met haar de alimentatiekwestie en schakelde haar in om haar vader ertoe te bewegen om steeds meer te gaan betalen dan het bedrag dat door de rechter was vastgesteld.
Ik denk zelf eerder dat ze het haar vader kwalijk neemt dat hij er snel bovenop gekomen is. Het is ook nooit goed
Een goede echtgenoot... hmm, moeilijke vraag. Iemand die z'n vrouw laat vreemdgaan, is dat een goede, begripvolle echtgenoot... of is dat een slappe zak hooi?
Coldsister, dit begrijp ik niet helemaal. Ik denk niet dat je als echtgenoot je vrouw kunt beletten om vreemd te gaan als ze dat wil. Bovendien was het in het geval van mijn man zo, dat hij tot lange tijd na de scheiding niet eens wist (maar wel soms vermoedde) dat zijn toenmalige vrouw vreemdging. zij ontkende het in elk geval.
Contact met mijn vader verloopt lang niet altijd soepel, maar ik zie hierin echt geen verband tussen het vreemdgaan van mijn moeder, en dan nu het contact met mijn vader.
Dat spanningen niet komen van het begripvol zijn, dat zie ik heel anders. Ik vind het gebrek van een ruggengraat, een mening en het hebben van 'kracht' juist een reden voor spanning tussen mij en m'n vader. Ik ben het kind en wil niet de ouderrol... Dat zorgt voor spanning bij ons.
Dit is interessant! Jij heb ervaart dus ook spanningen met je vader na het vreemdgaan van je moeder! Die spanningen zijn volgens jou te wijten aan zijn gebrek aan ruggengraat en kracht. Kun je een beetje uitleggen waarom jou dat spanningen geeft?
Uit hij misschien zijn beklag tegenover jou en moet jij hem troosten?
Ik denk echter niet dat dat bij mijn stiefdochter de reden is. Zij heeft hem in het begin wel verweten dat hij zich (tegenover haar moeder) als slachtoffer gedroeg terwijl hij volgens haar niet eens het slachtoffer was, maar later heeft ze eens gezegd dat hij heel sterk is. Zij heeft ook nooit voor haar vader een ouderrol hoeven te spelen, hivoor haar moeder echter wel. Haar moeder besprak bijvoorbeeld met haar de alimentatiekwestie en schakelde haar in om haar vader ertoe te bewegen om steeds meer te gaan betalen dan het bedrag dat door de rechter was vastgesteld.
Ik denk zelf eerder dat ze het haar vader kwalijk neemt dat hij er snel bovenop gekomen is. Het is ook nooit goed
woensdag 6 augustus 2008 om 08:47
Lieve Reiger,
Ik heb alles gelezen en sluit me qua reactie aan bij Dametje. Daar heb ik een reden voor. De ouders van mijn beste vriend, die ik al 20 jaar ken, zijn gescheiden en beiden hebben een nieuwe partner. De moeder van mijn beste vriend en haar nieuwe man, hadden een verhouding ten tijde van hun huwelijk. Het was een bevriend stel enzovoort, enzovoort.
Toen het uitkwam hebben ze allebei voor hun huwelijk gekozen en pas 16 jaar later, toen beiden (al jaren) gescheiden waren inmiddels, hebben de twee (toen) vreemdgangers elkaar gevonden.
Er waren vier kinderen bij betrokken. Mijn beste vriend en zijn broer en de twee dochters van het andere echtpaar. De twee jongens en een van de meisjes, hebben de relatie van hun ouders geaccepteerd, ondanks het verleden. Een dochter niet en tot op heden, nog steeds niet. Ze heeft een man en kinderen, haar moeder is inmiddels overleden maar haar vader wil ze niet meer zien en speken. Hij heeft werkelijk álles geprobeerd en stuurt haar ieder jaar nog steeds een brief maar nee, antwoord komt er nooit en zoals het er nu naar uitziet zal dat ook niet gaan gebeuren.
Denk jij niet dat het soms ook aan het karakter van het kind kan liggen? Die onwil? Niet dat het een rotmeid is per se, maar ze heeft háár redenen om zich op te stellen zoals ze doet. Dat hoeft niet aan gebrek aan begrip of gebrek aan inzet van haar omgeving te liggen, dat kan ook in haar persoonlijkheid zitten.
Denk ik dan.......
Ik heb alles gelezen en sluit me qua reactie aan bij Dametje. Daar heb ik een reden voor. De ouders van mijn beste vriend, die ik al 20 jaar ken, zijn gescheiden en beiden hebben een nieuwe partner. De moeder van mijn beste vriend en haar nieuwe man, hadden een verhouding ten tijde van hun huwelijk. Het was een bevriend stel enzovoort, enzovoort.
Toen het uitkwam hebben ze allebei voor hun huwelijk gekozen en pas 16 jaar later, toen beiden (al jaren) gescheiden waren inmiddels, hebben de twee (toen) vreemdgangers elkaar gevonden.
Er waren vier kinderen bij betrokken. Mijn beste vriend en zijn broer en de twee dochters van het andere echtpaar. De twee jongens en een van de meisjes, hebben de relatie van hun ouders geaccepteerd, ondanks het verleden. Een dochter niet en tot op heden, nog steeds niet. Ze heeft een man en kinderen, haar moeder is inmiddels overleden maar haar vader wil ze niet meer zien en speken. Hij heeft werkelijk álles geprobeerd en stuurt haar ieder jaar nog steeds een brief maar nee, antwoord komt er nooit en zoals het er nu naar uitziet zal dat ook niet gaan gebeuren.
Denk jij niet dat het soms ook aan het karakter van het kind kan liggen? Die onwil? Niet dat het een rotmeid is per se, maar ze heeft háár redenen om zich op te stellen zoals ze doet. Dat hoeft niet aan gebrek aan begrip of gebrek aan inzet van haar omgeving te liggen, dat kan ook in haar persoonlijkheid zitten.
Denk ik dan.......
woensdag 6 augustus 2008 om 08:50
.
Ik voelde me in de steek gelaten door mijn moeder die eigenlijk elk weekend weg was. De spanning was om te snijden thuis. Op school ging het automatisch ook slecht en ik bleef zitten. Ik voelde me heel erg alleen en ik ging op in mijn nieuwe baantje waar ik meer dan 35 uur per week werkte. Ik logeerde bij mijn beste vriendin voor een paar weken.
Dat moet voor jou wel een hele nare tijd geweest zijn!
Ik heb pas weer herinneringen vanaf het moment dat ik in mijn nieuwe, helemaal ingerichte kamer kwam, die niet voelde als mijn kamer. Vanaf dat moment is het allemaal wel veel beter gegaan. Ik heb een hele sterke band met mijn vader nu
Die band is er dus gekomen door de scheiding, aangezien je voor de scheiding geen goede band had met je vader? Heb je een idee hoe het komt dat de band met je vader verbeterd is?
en allebei mijn ouders zijn veel gelukkiger dan voor de scheiding.
Dat is hier ook zo, en ik heb me wel eens afgevraagd of het voor een kind niet vervelend is om te merken dat haar ouders gelukkiger zijn met een ander dan met elkaar! Hoe ervaar jij dat?
Mijn moeder is overigens niet bij die man gebleven. Ik denk dat mijn zusje nog steeds wel boos is over hoe het toen is gegaan, van mijn broertje weet ik het niet. Ik heb het idee dat zij ook meer het gevoel hadden dat ze moesten kiezen voor of tegen pap of mam. Ik heb die keuze nooit gemaakt, gelukkig. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, iedere situatie is natuurlijk anders. Als je nog wat wilt weten hoor ik het wel.
Dank je wel, Ambrosia, ik heb er zeker wat aan!
Ik voelde me in de steek gelaten door mijn moeder die eigenlijk elk weekend weg was. De spanning was om te snijden thuis. Op school ging het automatisch ook slecht en ik bleef zitten. Ik voelde me heel erg alleen en ik ging op in mijn nieuwe baantje waar ik meer dan 35 uur per week werkte. Ik logeerde bij mijn beste vriendin voor een paar weken.
Dat moet voor jou wel een hele nare tijd geweest zijn!
Ik heb pas weer herinneringen vanaf het moment dat ik in mijn nieuwe, helemaal ingerichte kamer kwam, die niet voelde als mijn kamer. Vanaf dat moment is het allemaal wel veel beter gegaan. Ik heb een hele sterke band met mijn vader nu
Die band is er dus gekomen door de scheiding, aangezien je voor de scheiding geen goede band had met je vader? Heb je een idee hoe het komt dat de band met je vader verbeterd is?
en allebei mijn ouders zijn veel gelukkiger dan voor de scheiding.
Dat is hier ook zo, en ik heb me wel eens afgevraagd of het voor een kind niet vervelend is om te merken dat haar ouders gelukkiger zijn met een ander dan met elkaar! Hoe ervaar jij dat?
Mijn moeder is overigens niet bij die man gebleven. Ik denk dat mijn zusje nog steeds wel boos is over hoe het toen is gegaan, van mijn broertje weet ik het niet. Ik heb het idee dat zij ook meer het gevoel hadden dat ze moesten kiezen voor of tegen pap of mam. Ik heb die keuze nooit gemaakt, gelukkig. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, iedere situatie is natuurlijk anders. Als je nog wat wilt weten hoor ik het wel.
Dank je wel, Ambrosia, ik heb er zeker wat aan!
woensdag 6 augustus 2008 om 08:57
quote:dametje27 schreef op 06 augustus 2008 @ 00:37:
Lieve Reiger,
In je vorige topic, over wanneer jullie je (stief)kleinkind mochten zien zijn volgens mij hele rake en zinnige dingen gezegd over het gedrag van je stiefdochter naar je man toe. Je hebt hier al vaker over geschreven
Ja, ik weet het, ik kan het maar niet loslaten en pieker me suf om te begrijpen waarom het allemaal zo moet lopen...
en hoe zeg ik dat nou goed, volgens mij is die ene (stief)dochter gewoon niet zo 'leuk', en is er niet zoveel aan te doen. Althans dat is mijn gevoel nav je eerdere topics. Gelukkig heeft je man goed contact met zijn andere dochter.
Ik heb er altijd moeite mee om aan te nemen dat een mens 'zomaar' 'niet leuk' is, ik ben altijd geneigd om te denken dat dat een oorzaak heeft, bijvoorbeeld slechte communicatie, misverstanden, verkeerde informatie,... en dat het opgelost kan worden door te praten. Misschien moet ik die hoop maar opgeven.
Het is duidelijk iets wat jullie veel verdriet doet, je zou het graag oplossen voor je man denk ik, en dat maakt je een hele betrokken en liefdevolle partner. Meer kun je misschien ook niet zijn.
Dank je wel, Dametje, voor je lieve woorden!
Lieve Reiger,
In je vorige topic, over wanneer jullie je (stief)kleinkind mochten zien zijn volgens mij hele rake en zinnige dingen gezegd over het gedrag van je stiefdochter naar je man toe. Je hebt hier al vaker over geschreven
Ja, ik weet het, ik kan het maar niet loslaten en pieker me suf om te begrijpen waarom het allemaal zo moet lopen...
en hoe zeg ik dat nou goed, volgens mij is die ene (stief)dochter gewoon niet zo 'leuk', en is er niet zoveel aan te doen. Althans dat is mijn gevoel nav je eerdere topics. Gelukkig heeft je man goed contact met zijn andere dochter.
Ik heb er altijd moeite mee om aan te nemen dat een mens 'zomaar' 'niet leuk' is, ik ben altijd geneigd om te denken dat dat een oorzaak heeft, bijvoorbeeld slechte communicatie, misverstanden, verkeerde informatie,... en dat het opgelost kan worden door te praten. Misschien moet ik die hoop maar opgeven.
Het is duidelijk iets wat jullie veel verdriet doet, je zou het graag oplossen voor je man denk ik, en dat maakt je een hele betrokken en liefdevolle partner. Meer kun je misschien ook niet zijn.
Dank je wel, Dametje, voor je lieve woorden!
