Kinderen
alle pijlers
Buurvrouw flipt om gegil dochter, is dit normaal?
vrijdag 8 augustus 2008 om 09:05
Vanmorgen vroeg een leuk akkefietje.
Dochterlief van tweeënhalf krijgt om half acht ’s ochtends een flinke peuterdriftbui, gillen, schreeuwen en niet voor rede vatbaar. Vervelend natuurlijk, maar ervaring leert dat negeren het beste en snelste helpt. Dus dat is t plan.
Ondertussen komt de buurvrouw schreeuwend naar buiten dat dit echt niet kan, met veel GVD’s en dat ze het helemaal zat is om elke ochtend door d’r buurmeisje wakker geschreeuwd te worden. Ze slaat daarbij ook nog een pan en blijft keihard in haar tuin staan schreeuwen naar ons huis totdat dochter stil is.
Als ik later m’n fiets ga pakken hoor ik haar nog op hoge toon binnenshuis hard mopperen over dat wij ook niet weten hoe je rekening met elkaar houdt in de stad en dat we met onze kak ‘R’ maar snel terug moeten naar waar we vandaan komen. Maar naar buiten komen en me aanspreken doet ze niet, terwijl ze wel hoort dat ik buiten ben.
Nou heeft dochter natuurlijk best eens vaker driftbuien, gelukkig niet elke dag en zeker niet elke ochtend. Maar dan nog zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe ik haar sneller stil moet krijgen. Ik snap dat de buurvrouw het niet fijn vindt, maar volgens mij heeft de rest van de straat heel wat meer last van haar viswijven gegil dat van mijn kind.
Wij wonen in een nogal ‘volkse’ buitenwijk in de randstad in een redelijk rustig wijk en ik vind zelf dat wij heel rustig zijn, geen harde muziek en geen andere overlast dingen, behalve een peuter die wel eens gilt. Maar we laten haar bijvoorbeeld nooit voor tien uur ‘s ochtends in de tuin spelen, juist om buren niet te irriteren.
Buurvrouw heeft regelmatig de muziek vol aan en zingt dan keihard mee met Celine Dion of Gordon oid, en we horen haar ook regelmatig als ze haar viswijven geschreeuw op zoon of man loslaat.
Een heel verhaal, wat ik vind het wel erg vervelend, maar de vraag is dus: is dit normaal? En iemand tips?
Dochterlief van tweeënhalf krijgt om half acht ’s ochtends een flinke peuterdriftbui, gillen, schreeuwen en niet voor rede vatbaar. Vervelend natuurlijk, maar ervaring leert dat negeren het beste en snelste helpt. Dus dat is t plan.
Ondertussen komt de buurvrouw schreeuwend naar buiten dat dit echt niet kan, met veel GVD’s en dat ze het helemaal zat is om elke ochtend door d’r buurmeisje wakker geschreeuwd te worden. Ze slaat daarbij ook nog een pan en blijft keihard in haar tuin staan schreeuwen naar ons huis totdat dochter stil is.
Als ik later m’n fiets ga pakken hoor ik haar nog op hoge toon binnenshuis hard mopperen over dat wij ook niet weten hoe je rekening met elkaar houdt in de stad en dat we met onze kak ‘R’ maar snel terug moeten naar waar we vandaan komen. Maar naar buiten komen en me aanspreken doet ze niet, terwijl ze wel hoort dat ik buiten ben.
Nou heeft dochter natuurlijk best eens vaker driftbuien, gelukkig niet elke dag en zeker niet elke ochtend. Maar dan nog zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe ik haar sneller stil moet krijgen. Ik snap dat de buurvrouw het niet fijn vindt, maar volgens mij heeft de rest van de straat heel wat meer last van haar viswijven gegil dat van mijn kind.
Wij wonen in een nogal ‘volkse’ buitenwijk in de randstad in een redelijk rustig wijk en ik vind zelf dat wij heel rustig zijn, geen harde muziek en geen andere overlast dingen, behalve een peuter die wel eens gilt. Maar we laten haar bijvoorbeeld nooit voor tien uur ‘s ochtends in de tuin spelen, juist om buren niet te irriteren.
Buurvrouw heeft regelmatig de muziek vol aan en zingt dan keihard mee met Celine Dion of Gordon oid, en we horen haar ook regelmatig als ze haar viswijven geschreeuw op zoon of man loslaat.
Een heel verhaal, wat ik vind het wel erg vervelend, maar de vraag is dus: is dit normaal? En iemand tips?
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:07
Hallo Nitro,
Een vervelende situatie. Hoe is je contact verder met de buurvrouw?
Ik denk dat je de eer aan jezelf moet houden en er boven moet gaan staan. Bel op een rustig moment bij haar aan met een bloemetje o.i.d. en zeg iets van 'laatst erg vervelend dat mijn dochter zo'n lawaai maakte. Daar zou ik het graag over willen hebben'. Zeg pas iets later dat je haar reactie erg overtrokken vond. Misschien kweek je, als je de dialoog openhoudt, zo wat wederzijds begrip.
Succes!
Een vervelende situatie. Hoe is je contact verder met de buurvrouw?
Ik denk dat je de eer aan jezelf moet houden en er boven moet gaan staan. Bel op een rustig moment bij haar aan met een bloemetje o.i.d. en zeg iets van 'laatst erg vervelend dat mijn dochter zo'n lawaai maakte. Daar zou ik het graag over willen hebben'. Zeg pas iets later dat je haar reactie erg overtrokken vond. Misschien kweek je, als je de dialoog openhoudt, zo wat wederzijds begrip.
Succes!
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:11
Ik zou het onderscheid maken tussen situaties van slecht opgevoede kinderen, die echt herrie maken, en waarbij de ouders kunnen ingrijpen, en anderzijds situaties waar ouders niets aan kunnen doen.
Als het gaat om een peuter, kunnen de ouders er waarschijnlijk niet al te veel aan doen. Dan vind ik eigenlijk dat je daar maar tegen moet kunnen, en zo niet, dat je er op aardige manier iets over gaat zeggen, en vraagt of er toch niets aan gedaan kan worden...
Verdraagzaamheid is soms ver weg.
Als het gaat om een peuter, kunnen de ouders er waarschijnlijk niet al te veel aan doen. Dan vind ik eigenlijk dat je daar maar tegen moet kunnen, en zo niet, dat je er op aardige manier iets over gaat zeggen, en vraagt of er toch niets aan gedaan kan worden...
Verdraagzaamheid is soms ver weg.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:11
quote:HaagsLoesje schreef op 08 augustus 2008 @ 10:01:
[...]
Wat jij niet begrijpt is dat het soms niet minder kán. Je kan een peuter met een driftbui niet altijd direct tot bedaren brengen, hoe graag je ook wilt.
Je kan een kleuter die probeert de grenzen op te zoeken niet zijn zin geven om hem stil te krijgen, wat dan doet hij het de volgende keer weer. Dat heet dus opvoeden.
Ik stel de vraag nogeens. Wat voor volwassen denk jij dat voortkomt uit kinderen die bij elke driftbui hun zin krijgen om op die manier geluid overlast te voorkomen.
Ik denk toch echt dat je van die volwassen meer last zal hebben dat ooit van die kinderen! En daar sta jij niet bij stil en denk alleen op korte termijn, maar kinderen is iets van de lange termijn!
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
[...]
Wat jij niet begrijpt is dat het soms niet minder kán. Je kan een peuter met een driftbui niet altijd direct tot bedaren brengen, hoe graag je ook wilt.
Je kan een kleuter die probeert de grenzen op te zoeken niet zijn zin geven om hem stil te krijgen, wat dan doet hij het de volgende keer weer. Dat heet dus opvoeden.
Ik stel de vraag nogeens. Wat voor volwassen denk jij dat voortkomt uit kinderen die bij elke driftbui hun zin krijgen om op die manier geluid overlast te voorkomen.
Ik denk toch echt dat je van die volwassen meer last zal hebben dat ooit van die kinderen! En daar sta jij niet bij stil en denk alleen op korte termijn, maar kinderen is iets van de lange termijn!
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:12
quote:Vl43inder schreef op 08 augustus 2008 @ 10:07:
[...]
Snap wat je bedoelt Haagsloesje, maar vaak stapelt de ergernis bij iemand langzaam op. En als je weet dat je kind het af en toe op een krijsen zet en daar niets aan wilt/kunt doen. Dan zou ik zorgen dat ik extra veel rekening zou houden met de dingen waarbij dat wel kan.
Een kind dat 10 keer de trap op rent is niet zo erg, en kind dat krijst kun je ook nog wel handelen. Beide wordt al een ander verhaal.
Daar ben ik het ook wel mee eens hoor, zeker. Mijn zoon heeft er ook een handje van om door de kamer te rennen, ook zonder schoenen dreunt dat door. Ondanks dat de buurvrouw gezegd heeft het niet erg te vinden, mag het niet. Ook hij moet leren rekening met andere te houden.
Enthousiast om 7 uur s'ochtens naar de auto rennen met bijbehorend geluid, ook direct afkappen, zitten mensen op dat tijdstip niet op te wachten. Ik zeg er ook altijd bij waarom hij het niet mag en dat is het altijd "oh ja, sorry mama".
Ik vind inderdaad dat je op andere vlakken waar het juist zo gemakkelijk is om rekening met elkaar te houden, het zeker ook moet doen.
[...]
Snap wat je bedoelt Haagsloesje, maar vaak stapelt de ergernis bij iemand langzaam op. En als je weet dat je kind het af en toe op een krijsen zet en daar niets aan wilt/kunt doen. Dan zou ik zorgen dat ik extra veel rekening zou houden met de dingen waarbij dat wel kan.
Een kind dat 10 keer de trap op rent is niet zo erg, en kind dat krijst kun je ook nog wel handelen. Beide wordt al een ander verhaal.
Daar ben ik het ook wel mee eens hoor, zeker. Mijn zoon heeft er ook een handje van om door de kamer te rennen, ook zonder schoenen dreunt dat door. Ondanks dat de buurvrouw gezegd heeft het niet erg te vinden, mag het niet. Ook hij moet leren rekening met andere te houden.
Enthousiast om 7 uur s'ochtens naar de auto rennen met bijbehorend geluid, ook direct afkappen, zitten mensen op dat tijdstip niet op te wachten. Ik zeg er ook altijd bij waarom hij het niet mag en dat is het altijd "oh ja, sorry mama".
Ik vind inderdaad dat je op andere vlakken waar het juist zo gemakkelijk is om rekening met elkaar te houden, het zeker ook moet doen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:15
quote:elninjoo schreef op 08 augustus 2008 @ 10:11:
[...]
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Zelfs als je ziet dat ouders het ook rot vinden zo'n hysterische aanval, dan is het gelijk enorm veel verdraagzamer.
Zodra je je begrepen voelt als geluids-overlast-hebbende is het echt veel minder erg.
[...]
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Zelfs als je ziet dat ouders het ook rot vinden zo'n hysterische aanval, dan is het gelijk enorm veel verdraagzamer.
Zodra je je begrepen voelt als geluids-overlast-hebbende is het echt veel minder erg.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:16
quote:elninjoo schreef op 08 augustus 2008 @ 10:11:
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Ik denk dat een deel van jouw onbegrip ook voortkomt aan het niet weten wat opvoeden soms inhoudt.
Een voorbeeld. Mijn zoon wil iets in een winkel, snoep ofzo, mag hij niet. Hij dramt door. Ik grijp in, maar een peuter is niet altijd direct onder de indruk en gaat door. Op een gegeven moment helpt niets anders dan negeren. En net op dat moment loop jij het plaatje binnen het hebt van het hele ingrijpen niets gezien.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat er ook gewoon ouders zijn die er niets aan doen en denken laat maar gaan. Ik wil met mijn voorbeeld alleen zeggen dat het niet altijd zo zwart/wit is als je misschien denkt.
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Ik denk dat een deel van jouw onbegrip ook voortkomt aan het niet weten wat opvoeden soms inhoudt.
Een voorbeeld. Mijn zoon wil iets in een winkel, snoep ofzo, mag hij niet. Hij dramt door. Ik grijp in, maar een peuter is niet altijd direct onder de indruk en gaat door. Op een gegeven moment helpt niets anders dan negeren. En net op dat moment loop jij het plaatje binnen het hebt van het hele ingrijpen niets gezien.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat er ook gewoon ouders zijn die er niets aan doen en denken laat maar gaan. Ik wil met mijn voorbeeld alleen zeggen dat het niet altijd zo zwart/wit is als je misschien denkt.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:16
Ik ben zelf heus dol op kinderen, heb ze zelf ook. Maar word ook niet graag wakker door mijn buren.
Of het nu een boor of een kind is om half 8, het irrriteert behoorlijk en zeker als het regelmatig gebeurt.
Ik vind dat de buurvrouw het vreemd aanpakt, maar snap echt wel dat ze het flink zat kan worden.
Of het nu een boor of een kind is om half 8, het irrriteert behoorlijk en zeker als het regelmatig gebeurt.
Ik vind dat de buurvrouw het vreemd aanpakt, maar snap echt wel dat ze het flink zat kan worden.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:25
quote:elninjoo schreef op 08 augustus 2008 @ 10:11:
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.En dan zijn er nog de kinderen waar zichtbaar niets aan mankeert, maar die wel dusdanige beperkingen hebben dan ouders op hun kop kunnen gaan staan maar die dan echt niet rustig worden. Als mijn zoon flipt (autistisch + verstandelijke beperking) dan werkt echt niets. En ja ik vind het verschrikkelijk dat mijn buren hem aan de andere kant van de straat hem kunnen horen. Maar wat moet ik doen? In het hutje op de hei naast je gaan wonen? Geloof me dat we er alles aandoen om hem te kalmeren, maar dat er genoeg momenten zijn dat er werkelijk niets helpt.
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.En dan zijn er nog de kinderen waar zichtbaar niets aan mankeert, maar die wel dusdanige beperkingen hebben dan ouders op hun kop kunnen gaan staan maar die dan echt niet rustig worden. Als mijn zoon flipt (autistisch + verstandelijke beperking) dan werkt echt niets. En ja ik vind het verschrikkelijk dat mijn buren hem aan de andere kant van de straat hem kunnen horen. Maar wat moet ik doen? In het hutje op de hei naast je gaan wonen? Geloof me dat we er alles aandoen om hem te kalmeren, maar dat er genoeg momenten zijn dat er werkelijk niets helpt.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:29
quote:Vl43inder schreef op 08 augustus 2008 @ 10:15:
[...]
Zelfs als je ziet dat ouders het ook rot vinden zo'n hysterische aanval, dan is het gelijk enorm veel verdraagzamer.
Zodra je je begrepen voelt als geluids-overlast-hebbende is het echt veel minder erg.
Klopt helemaal. En zeker als ze ook nog sorry zeggen en laten blijken dat ze snappen dat omstanders/omwonenden er hinder door ondervinden. Als iemand zich verontschuldigt voor al dan niet bewust veroorzaakte overlast, dan komt dat gewoon gelijk 'n stuk positiever over zodat je er zelf ook veel minder aan tilt.
Maar de houding van 'je hebt 't maar te verdragen want 't is 'n kind', wekt uiteraard juist het tegenovergestelde op.
[...]
Zelfs als je ziet dat ouders het ook rot vinden zo'n hysterische aanval, dan is het gelijk enorm veel verdraagzamer.
Zodra je je begrepen voelt als geluids-overlast-hebbende is het echt veel minder erg.
Klopt helemaal. En zeker als ze ook nog sorry zeggen en laten blijken dat ze snappen dat omstanders/omwonenden er hinder door ondervinden. Als iemand zich verontschuldigt voor al dan niet bewust veroorzaakte overlast, dan komt dat gewoon gelijk 'n stuk positiever over zodat je er zelf ook veel minder aan tilt.
Maar de houding van 'je hebt 't maar te verdragen want 't is 'n kind', wekt uiteraard juist het tegenovergestelde op.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:31
quote:elninjoo schreef op 08 augustus 2008 @ 10:11:
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Zelfs straffen is aandacht geven. Negatieve aandacht, maar toch: aandacht. Helemaal niks doen, wat voor jou dus overkomt als "het kind zijn gang laten gaan" is soms voor de lange termijn gewoon beter: als je een negatieve vraag om aandacht niet "beloont" (een beetje een rare woordkeus misschien als de beloning straf is), leert een peuter het hopelijk sneller af.
Leefgeluiden horen erbij, en een peuter moet nog leren wat normale leefgeluiden zijn. Zolang je als ouder je best doet om je kind dat te leren, moet buuv maar gewoon even slikken.
[...]
Zeker niet hun zin geven, naar binnen halen zodat ze buiten geen overlast meer geven en straf geven tot ze zich weer rustig gedragen.
Als je ziet dat de ouders ingrijpen als hun kind in 't openbaar zo te keer gaat, dan zou ik ook minder geneigd zijn te gaan klagen dan wanneer ze het z'n gang laten gaan.
Zelfs straffen is aandacht geven. Negatieve aandacht, maar toch: aandacht. Helemaal niks doen, wat voor jou dus overkomt als "het kind zijn gang laten gaan" is soms voor de lange termijn gewoon beter: als je een negatieve vraag om aandacht niet "beloont" (een beetje een rare woordkeus misschien als de beloning straf is), leert een peuter het hopelijk sneller af.
Leefgeluiden horen erbij, en een peuter moet nog leren wat normale leefgeluiden zijn. Zolang je als ouder je best doet om je kind dat te leren, moet buuv maar gewoon even slikken.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:35
Goh, wat heb ik dan verdraagzame buren! We hebben 4 kinderen waaronder een driftige bijna-peuter en een autist. En ja, ze mogen van mij niet met schoenen aan door het huis denderen, van de trap af bonken en gillen en schreeuwen wordt over het algemeen afgestraft. Maar een autist met een driftbui of een anderhalfjarige met een pestbui, die heb je niet zomaar stil. Onze buren zeggen regelmatig dat ze de kinderen nooooiit horen, zulke lieve kinderen...het is dat ik weet dat ze niet doof(en niet sarcastisch) zijn, maar anders..
De buren aan de andere kant hebben zelf twee krijsers(waar ik me niet zo aan stoor, ze horen die van ons net zo goed). Een van onze zonen was een huilbaby, valt toch echt weinig aan te doen. Ze hebben daar wel eens iets over gezegd, maar toen hun eigen spruit hetzelfde deed heb ik ze er niet meer over gehoord. Bovendien hebben buuf en buur zo vaak heftige ruzie dat de polite op de stoep staat, lijkt mij dat ze dan zelf weinig te klagen meer hebben.
De buren aan de andere kant hebben zelf twee krijsers(waar ik me niet zo aan stoor, ze horen die van ons net zo goed). Een van onze zonen was een huilbaby, valt toch echt weinig aan te doen. Ze hebben daar wel eens iets over gezegd, maar toen hun eigen spruit hetzelfde deed heb ik ze er niet meer over gehoord. Bovendien hebben buuf en buur zo vaak heftige ruzie dat de polite op de stoep staat, lijkt mij dat ze dan zelf weinig te klagen meer hebben.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:39
quote:Miffy schreef op 08 augustus 2008 @ 10:31:
[...]
Leefgeluiden horen erbij, en een peuter moet nog leren wat normale leefgeluiden zijn. Zolang je als ouder je best doet om je kind dat te leren, moet buuv maar gewoon even slikken.
Mijn buuv vroeg me laatst of ik wel eens last had van de hysterische gilbuien van haar jongste. Ze vertelde me er wat over, dat ze er niets aan kon/wilde doen vanwege opvoeding etc. Ze vertelde me ook wanneer dat ongeveer gebeurde.
Zo kan het ook. Een buuv die niet denkt "Nou slik het maar". Toevallig hoor ik het kind niet vaak (vrijstaand huis) maar af en toe wel en dan hoef ik niet bang te zijn dat er achter de schutting iemand levensgevaarlijk gewond is geraakt ofzo.
Kijk een hysterisch kind in de super ok, daar ben je zelf ook zo weer weg. Maar bij de buren, nou.....dat is wel wat anders.
[...]
Leefgeluiden horen erbij, en een peuter moet nog leren wat normale leefgeluiden zijn. Zolang je als ouder je best doet om je kind dat te leren, moet buuv maar gewoon even slikken.
Mijn buuv vroeg me laatst of ik wel eens last had van de hysterische gilbuien van haar jongste. Ze vertelde me er wat over, dat ze er niets aan kon/wilde doen vanwege opvoeding etc. Ze vertelde me ook wanneer dat ongeveer gebeurde.
Zo kan het ook. Een buuv die niet denkt "Nou slik het maar". Toevallig hoor ik het kind niet vaak (vrijstaand huis) maar af en toe wel en dan hoef ik niet bang te zijn dat er achter de schutting iemand levensgevaarlijk gewond is geraakt ofzo.
Kijk een hysterisch kind in de super ok, daar ben je zelf ook zo weer weg. Maar bij de buren, nou.....dat is wel wat anders.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:40
Niet om het goed te praten want je buurvrouw reageert wel erg overdreven, maar misschien had zij ook gewoon een slechte dag?
Misschien helpt het als je haar rustig aanspreekt en vertelt dat je zelf ook niet geniet van een driftige peuter maar dat het gewoon niet altijd te voorkomen is. Ze heeft zelf een zoon dus ik neem aan dat ze er toch wel begrip voor zou moeten kunnen opbrengen..
Leven en laten leven is jammer genoeg voor veel mensen (zoals je buurvrouw) een onbekende term.
Misschien helpt het als je haar rustig aanspreekt en vertelt dat je zelf ook niet geniet van een driftige peuter maar dat het gewoon niet altijd te voorkomen is. Ze heeft zelf een zoon dus ik neem aan dat ze er toch wel begrip voor zou moeten kunnen opbrengen..
Leven en laten leven is jammer genoeg voor veel mensen (zoals je buurvrouw) een onbekende term.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:41
Ik zou je dochter een tekening laten maken en een klein begeleidend briefje in de brievenbus gooien met: Sorry voor mijn driftbuien, ik ben nog maar klein, ik en mijn mama werken er samen heel hard aan.
Jullie buuv gedraagt zich erg onbehoorlijk en zelfs als een klein kind maar misschien is dit net het gebaar.
Je houdt idd de eer aan jezelf
Jullie buuv gedraagt zich erg onbehoorlijk en zelfs als een klein kind maar misschien is dit net het gebaar.
Je houdt idd de eer aan jezelf
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:48
quote:elninjoo schreef op 08 augustus 2008 @ 10:29:
[...]
Klopt helemaal. En zeker als ze ook nog sorry zeggen en laten blijken dat ze snappen dat omstanders/omwonenden er hinder door ondervinden. Als iemand zich verontschuldigt voor al dan niet bewust veroorzaakte overlast, dan komt dat gewoon gelijk 'n stuk positiever over zodat je er zelf ook veel minder aan tilt.
Maar de houding van 'je hebt 't maar te verdragen want 't is 'n kind', wekt uiteraard juist het tegenovergestelde op.Echt, daar ben ik het helemaal mee eens en de houding in je laatste alinea, vind ik ook niet leuk. Maar om te reageren zoals jij voorstelt zit wel de voorwaarde aan vast dat diegene die last ondervind normaal reageert en niet uit hun bol gaan.
[...]
Klopt helemaal. En zeker als ze ook nog sorry zeggen en laten blijken dat ze snappen dat omstanders/omwonenden er hinder door ondervinden. Als iemand zich verontschuldigt voor al dan niet bewust veroorzaakte overlast, dan komt dat gewoon gelijk 'n stuk positiever over zodat je er zelf ook veel minder aan tilt.
Maar de houding van 'je hebt 't maar te verdragen want 't is 'n kind', wekt uiteraard juist het tegenovergestelde op.Echt, daar ben ik het helemaal mee eens en de houding in je laatste alinea, vind ik ook niet leuk. Maar om te reageren zoals jij voorstelt zit wel de voorwaarde aan vast dat diegene die last ondervind normaal reageert en niet uit hun bol gaan.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:52
In mijn vorige huis had ik buren die hun peuterdochter echt de hele nacht lieten krijsen en gillen. Pap en mam sliepen een verdieping eronder en kwamen gewoon niet. Ik kan sindsdien niet tegen gillende kinderen, schiet meteen in de stress. (Yep, geen kinderen hier).
Het was zo erg dat ex en ik zelfs met oordopjes gingen slapen.
En als we ze er op aanspraken, werd het doodleuk ontkend.
Dat is heel anders dan wat jij hebt. Jouw dochter heeft maar af en toe een huil/drift/schreeuwbui. Ja, kan irritant zijn, maar zoals je je buurvrouw beschrijft, zou ik het me niet te veel aantrekken.
Het was zo erg dat ex en ik zelfs met oordopjes gingen slapen.
En als we ze er op aanspraken, werd het doodleuk ontkend.
Dat is heel anders dan wat jij hebt. Jouw dochter heeft maar af en toe een huil/drift/schreeuwbui. Ja, kan irritant zijn, maar zoals je je buurvrouw beschrijft, zou ik het me niet te veel aantrekken.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:54
Ik snap de reactie van de buurvrouw echt helemaal niet. Maar misschien ligt het aan haar sociaal niveau om zo te keer te gaan.
Maar ik kan me wel inleven in hoe vervelend zij het misschien vindt. Wij hebben aan de ene kant buren die hun kinderen alternatief opvoeden en geen grenzen stellen, in niets. Nou dan krijg je dus regelmatig erge overlast. Aan de andere kant hebben ze 4 honden die in de tuin of in huis erg kunnen blaffen. Soms uren aan een stuk. Wij hebben met alle twee de buren gepraat en afgesproken met de buren met kinderen dat ze ze in het weekend niet meer voor tienen in de tuin "loslaten". Dan blijven ze nl maar gillen en kunnen niet normaal praten. Kunnen wij uitslapen, daarna nemen we het maar voor lief.
Met de buren met honden, die proberen ook de overlast te beperken, maar soms als zij weg zijn worden wij gek van het blaffen en vervloek ik ze wel eens, maar omdat ze allemaal ons best doen om het werkbaar te laten zijn, ben je ook makkelijker, vergeeflijker zeg maar. Wat ik dus wilde zeggen met dit verhaal is dat je buurvrouw niet helemaal normaal reageert en misschien kun je door te praten er samen uitkomen. Succes!
Maar ik kan me wel inleven in hoe vervelend zij het misschien vindt. Wij hebben aan de ene kant buren die hun kinderen alternatief opvoeden en geen grenzen stellen, in niets. Nou dan krijg je dus regelmatig erge overlast. Aan de andere kant hebben ze 4 honden die in de tuin of in huis erg kunnen blaffen. Soms uren aan een stuk. Wij hebben met alle twee de buren gepraat en afgesproken met de buren met kinderen dat ze ze in het weekend niet meer voor tienen in de tuin "loslaten". Dan blijven ze nl maar gillen en kunnen niet normaal praten. Kunnen wij uitslapen, daarna nemen we het maar voor lief.
Met de buren met honden, die proberen ook de overlast te beperken, maar soms als zij weg zijn worden wij gek van het blaffen en vervloek ik ze wel eens, maar omdat ze allemaal ons best doen om het werkbaar te laten zijn, ben je ook makkelijker, vergeeflijker zeg maar. Wat ik dus wilde zeggen met dit verhaal is dat je buurvrouw niet helemaal normaal reageert en misschien kun je door te praten er samen uitkomen. Succes!
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:55
Luna, zo reageerde mijn beneden buurvrouw ook. (Dus niet van het akkefietje). Ze hoort hem wel, maar vind niet vervelend. Zij heeft geen kinderen en zegt zelf dat het erbij hoort. Daarbij hoort ze liever mijn zoon (te hard) spelen dan het geruzie van de broers die er voor ons woonde.
Dat wil overigens niet zeggen dat hij het mag hoor. Hier ook geen gegil en geschreew in of buiten huis, schoenen uit, etc.
Dat wil overigens niet zeggen dat hij het mag hoor. Hier ook geen gegil en geschreew in of buiten huis, schoenen uit, etc.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:01
De buren die last van onze zoon hadden, hebben dus zelf een jong hond die wat afblast en jankt. Mijn man heeft er ooit een keer luchtig over gehad met de buurman. Mijn man vroeg ook of ze nog op puppy cursus gingen. "Nee" zei hij "Daar hebben we geen tijd voor" Enorm ergelijk om dan naar het gejank te luisteren. Verder hebben we het er niet meer over gehad omdat, zoals ik al eerder zei, je woont in een grote stad en wil niet onverdraagzaam zijn.
Maar ik begrijp dus wel dat het ook ligt aan de houding van de ouders. Als die erg onverschillig zijn naar de buren, kan ik mij jullie ergenis goed voorstellen!
Maar ik begrijp dus wel dat het ook ligt aan de houding van de ouders. Als die erg onverschillig zijn naar de buren, kan ik mij jullie ergenis goed voorstellen!
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:03
quote:Vl43inder schreef op 08 augustus 2008 @ 10:39:
[...]
Mijn buuv vroeg me laatst of ik wel eens last had van de hysterische gilbuien van haar jongste. Ze vertelde me er wat over, dat ze er niets aan kon/wilde doen vanwege opvoeding etc. Ze vertelde me ook wanneer dat ongeveer gebeurde.
Zo kan het ook. Een buuv die niet denkt "Nou slik het maar". Er stond niet dat de buurvrouw "het" moet slikken, ik schreef dat de buurvrouw "even moet slikken" (denk erachteraan: en overgaan tot de orde van de dag) - subtiel verschil misschien, maar net een beetje anders. Er is niks mis mee je buuv te laten weten dat je je bewust bent dat het vervelend is voor haar, en dat maakt het slikken en weer doorgaan misschien ook best een beetje makkelijker, maar aan de herrie op zich verandert het niks.
[...]
Mijn buuv vroeg me laatst of ik wel eens last had van de hysterische gilbuien van haar jongste. Ze vertelde me er wat over, dat ze er niets aan kon/wilde doen vanwege opvoeding etc. Ze vertelde me ook wanneer dat ongeveer gebeurde.
Zo kan het ook. Een buuv die niet denkt "Nou slik het maar". Er stond niet dat de buurvrouw "het" moet slikken, ik schreef dat de buurvrouw "even moet slikken" (denk erachteraan: en overgaan tot de orde van de dag) - subtiel verschil misschien, maar net een beetje anders. Er is niks mis mee je buuv te laten weten dat je je bewust bent dat het vervelend is voor haar, en dat maakt het slikken en weer doorgaan misschien ook best een beetje makkelijker, maar aan de herrie op zich verandert het niks.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:06
Bedankt voor de reacties.
Ik zit nu te twijfelen wat ik zal doen. Haar negeren of toch bij haar langs gaan met bloemtje.
Ik snap best dat ze het vervelnd vind, maar zoals hiervoor ook aangegeven, doen we ramen en deuren dicht en heeft ze dat soort buien niet in de tuin. "s nachts of 's avonds hoor je haar nooit maar overdag wel eens. Ik kan er helaas gewoon echt niets aan doen.
Voor mn gevoel is het niet nodig om bij haar langs te gaan, haar viswijven geschreeuw tegen haar man / zoon en honden veroorzaakt meer overlast en daar hoor je ons nooit over.
Maar omdat ze volgens mij gewoon behoorlijk gestoord is en ik de relatie wel enigszins normaal wil houden zit ik er toch over te twijfelen om over mijn gevoel heen te stappen en naar haar toe te gaan.
En wat betreft andere mensen uit de buurt, helaas is het een echte volkswijk waairn men het doodnormaal vind om je kinderen keihard stijf te vloeken, dus ik vrees dat zij op meer begrip kan rekenen dan wij, omdat wij nogal uit de toon vallen.
Ik zit nu te twijfelen wat ik zal doen. Haar negeren of toch bij haar langs gaan met bloemtje.
Ik snap best dat ze het vervelnd vind, maar zoals hiervoor ook aangegeven, doen we ramen en deuren dicht en heeft ze dat soort buien niet in de tuin. "s nachts of 's avonds hoor je haar nooit maar overdag wel eens. Ik kan er helaas gewoon echt niets aan doen.
Voor mn gevoel is het niet nodig om bij haar langs te gaan, haar viswijven geschreeuw tegen haar man / zoon en honden veroorzaakt meer overlast en daar hoor je ons nooit over.
Maar omdat ze volgens mij gewoon behoorlijk gestoord is en ik de relatie wel enigszins normaal wil houden zit ik er toch over te twijfelen om over mijn gevoel heen te stappen en naar haar toe te gaan.
En wat betreft andere mensen uit de buurt, helaas is het een echte volkswijk waairn men het doodnormaal vind om je kinderen keihard stijf te vloeken, dus ik vrees dat zij op meer begrip kan rekenen dan wij, omdat wij nogal uit de toon vallen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:11
Nitro, zelf vind ik langs gaan met bloemen erg overdreven en totaal niet nodig. Ik vind dat erg ondergeschikt overkomen, zeker gezien zijzelf ook niet 'goed' heeft gehandeld.
Wanneer je 'gewoon' langs gaat om te proberen er rustig over te praten en je verschuldigingen aanbiedt voor het gegil lijkt mij meer dan voldoende toch? Persoonlijk zou ik het er in dit gesprek niet over beginnen dat zijzelf ook overlast veroorzaakt, maar wanneer het op een ander tijdstip weer eens voordoet zou ik er wel naar toe gaan en het proberen bespreekbaar te maken.
M.i. geef je zo een signaal af dat je het echt wel rot vindt als zij last hebben van jou kind, maar laat je direct ook merken dat je niet over je heen laat lopen en ook hen er op aan durft te spreken.
Maar goed, zoveel mensen zoveel meningen
Wanneer je 'gewoon' langs gaat om te proberen er rustig over te praten en je verschuldigingen aanbiedt voor het gegil lijkt mij meer dan voldoende toch? Persoonlijk zou ik het er in dit gesprek niet over beginnen dat zijzelf ook overlast veroorzaakt, maar wanneer het op een ander tijdstip weer eens voordoet zou ik er wel naar toe gaan en het proberen bespreekbaar te maken.
M.i. geef je zo een signaal af dat je het echt wel rot vindt als zij last hebben van jou kind, maar laat je direct ook merken dat je niet over je heen laat lopen en ook hen er op aan durft te spreken.
Maar goed, zoveel mensen zoveel meningen
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:11
Ik kan niet wáchten tot mijn nieuwe buren hier komen wonen. Drie dochters (ik schat tussen de 7 en 12 jaar) hebben ze, heerlijk, eindelijk wat leven hier in de buurt. Moppekind (5) is hier het enige kind, verder alleen maar vutters en aow-ers, dus is het een verademing dat er verjonging komt.
Overigens hebben we (vrijstaand huis) nog nooit klachten gehad over een "enthousiast luidruchtig" Moppekind. Leven en laten leven ?
Overigens hebben we (vrijstaand huis) nog nooit klachten gehad over een "enthousiast luidruchtig" Moppekind. Leven en laten leven ?
