Relaties
alle pijlers
Famile op bezoek, problemen met partner
maandag 11 augustus 2008 om 14:29
Ik zit met een probleem. Ik ben en woon nu zo’n 8 mnd samen met mijn partner. Heb hem leren kennen via een datingsite (was liefde op het eerste gezicht) en ja, het is idd snel gegaan tussen ons: woonden binnen een paar weken samen. Komt ook doordat we beide vanuit huis werken en bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn, in zo’n heel korte tijd leer je elkaar dus heel goed kennen en dat gaat prima samen, mits er geen andere mensen bijkomen….
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:10
Als hij bijgeslapen is en jou er toch niet uit blijkt te willen gooien, als dit inderdaad zijn manier van ruzie maken is, en als jij hem en zijn familie na dit drama nog wilt accepteren als onderdeel van je leven - als dat allemaal het geval is, zou ik er, zoals Wanda zegt, als de wiedeweerga voor zorgen dat jullie financieel de boel heel wat beter gaan verdelen.
Het lijkt me, zeker als jullie nadenken over trouwen en kinderen, heel verstandig dat je het zo regelt dat hij je niet bij de volgende ruzie het huis uit kan schoppen. Zorg dat het huis op jullie beider namen komt te staan en zorg dat je tot aan je huwelijk een samenlevingscontract hebt, waarin je de financiele zaken goed regelt.
Naar aanleiding van Elninjoo: houd je eigen rekening aan, naast een en/of-rekening, zodat je, mocht het misgaan, kunt beschikken over je eigen geld, zonder dat je daar allerlei toeren voor moet uithalen. Dat is geen teken van wantrouwen, dat is tegenwoordig heel normaal. Kijk naar zijn relatiegeschiedenis: de kans dat het een keer misgaat is statistisch gezien gewoon aanwezig. Dus zorg dat je jezelf niet in je vingers snijdt omwille van de romantiek.
Het lijkt me, zeker als jullie nadenken over trouwen en kinderen, heel verstandig dat je het zo regelt dat hij je niet bij de volgende ruzie het huis uit kan schoppen. Zorg dat het huis op jullie beider namen komt te staan en zorg dat je tot aan je huwelijk een samenlevingscontract hebt, waarin je de financiele zaken goed regelt.
Naar aanleiding van Elninjoo: houd je eigen rekening aan, naast een en/of-rekening, zodat je, mocht het misgaan, kunt beschikken over je eigen geld, zonder dat je daar allerlei toeren voor moet uithalen. Dat is geen teken van wantrouwen, dat is tegenwoordig heel normaal. Kijk naar zijn relatiegeschiedenis: de kans dat het een keer misgaat is statistisch gezien gewoon aanwezig. Dus zorg dat je jezelf niet in je vingers snijdt omwille van de romantiek.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:15
quote:queenie1 schreef op 12 augustus 2008 @ 14:13:
Dat is toch allemaal helemaal niet meer aan de orde? Hij heeft de relatie toch verbroken? Of zie ik het nu helemaal verkeerd?
(Ik dacht dat de relatie voor de ene post al was verbroken, maar dat bleek niet zo te zijn. Dacht dat de 6 maanden-post een toevoeging was die de breuk wederom niet bevestigde, maar blijkbaar was dit wel de druppel. Excuus!)
Dat is toch allemaal helemaal niet meer aan de orde? Hij heeft de relatie toch verbroken? Of zie ik het nu helemaal verkeerd?
(Ik dacht dat de relatie voor de ene post al was verbroken, maar dat bleek niet zo te zijn. Dacht dat de 6 maanden-post een toevoeging was die de breuk wederom niet bevestigde, maar blijkbaar was dit wel de druppel. Excuus!)
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:15
Parnell, dank je voor je tips. Tja, als, als, als....
Moet dan eerst heel goe gepraat gaan worden...
Idd trouwen en kinderen hopen mogen te krijgen sowieso even niet!! Moet er niet aan denken wat als.....
Weet niet zo goed hoe ik nu me moet gedragen tegen schoonzus. Ze heeft mij ook het een en ander in vertrouwen verteld over haar broer gisteravond, maar MIJN gedachten verteld ze daarstraks we zonder blikken en blozen aan hem....
Moet dan eerst heel goe gepraat gaan worden...
Idd trouwen en kinderen hopen mogen te krijgen sowieso even niet!! Moet er niet aan denken wat als.....
Weet niet zo goed hoe ik nu me moet gedragen tegen schoonzus. Ze heeft mij ook het een en ander in vertrouwen verteld over haar broer gisteravond, maar MIJN gedachten verteld ze daarstraks we zonder blikken en blozen aan hem....
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:17
quote:Keetie schreef op 12 augustus 2008 @ 14:15:
Parnell, dank je voor je tips. Idd trouwen en kinderenhopen mogen te krijgen sowieso even niet!! Moet er niet aan denken wat als.....
Weet niet zo goed hoe ik nu me moet gedragen tegen schoonzus. Ze heeft mij ook het een en ander in vertrouwen verteld over haar broer gisteravond, maar MIJN gedachten verteld ze daarstraks we zonder blikken en blozen aan hem....
Gewoon normaal doen, geen dingen meer tegen haar zeggen over haar broer. Ditjes en datjes / koetjes en kalfjes, dat soort praat. In ieder geval geen dingen die ze tegen je kunnen gebruiken!
Sterkte!
Parnell, dank je voor je tips. Idd trouwen en kinderenhopen mogen te krijgen sowieso even niet!! Moet er niet aan denken wat als.....
Weet niet zo goed hoe ik nu me moet gedragen tegen schoonzus. Ze heeft mij ook het een en ander in vertrouwen verteld over haar broer gisteravond, maar MIJN gedachten verteld ze daarstraks we zonder blikken en blozen aan hem....
Gewoon normaal doen, geen dingen meer tegen haar zeggen over haar broer. Ditjes en datjes / koetjes en kalfjes, dat soort praat. In ieder geval geen dingen die ze tegen je kunnen gebruiken!
Sterkte!
...
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:29
Klinkt alsof de hele familie (inclusief je vriend) een klap van de molenwiek hebben gehad.
Je kent je vriend nog vrij kort, en nu al komt er een donkere kant van hem naar boven; je weet nu waartoe hij in staat is, en elke keer als er stress/vermoeidheid is agv familieperikelen, dan kun je dit soort acties verwachten. Hoe lang ga je dat volhouden, stukje bij beetje word je afgebroken en jouw liefde voor hem ook. Als dit nou een eenmalig akkefietje zou zijn, ok, maar zijn familie is er nou eenmaal en zodra zij in beeld verschijnen, word je vriend een heel ander mens. Ik begrijp dat je dit wilt afwachten, want het is nogal wat om ineens geen relatie meer te hebben. Jij hoopt dat hij bij zinnen komt, als hij weer rustig is. En dat zal heus gebeuren en dan is het een tijd heel leuk omdat je samen bent. Totdat de familie op de stoep staat..mag je weer vertrekken. Het is van de zotte dat jij op mag rotten op het moment dat zijn familie in beeld komt. Hij moet achter jou staan, hij deelt zijn leven met jou. Jij staat alleen op de eerste plaats als zijn familie er niet is, en dan nog vraag ik me af of je zo belangrijk voor hem bent..
ook al ben je boos/woedend, dan nog zeg je niet dat je al na drie maanden niet meer van iemand hield als dat niet zo is.
Ik denk dat je dit serieus moet nemen, liefde zit er of zit er niet, en als iemand dit gebruikt in een ruzie dan zit er meer achter. Toen je zei dat hij niet geinteresseerd was in zijn ex, werd dat bevestigd voor mij. Deze jongen zal zichzelf en zijn familie altijd op de eerste plaats zetten, jij bent er voor de leegte, en omdat het makkelijker is. Hij gaat niet voor je door het vuur, maar zet je als vuilnis buiten als hij dat wenst.
Jij zult nu telkens onzeker zijn, wachtend op zijn volgende aanval en wat er dan weer gaat komen. Dat is geen leven, dat is geen liefde.
Je kent je vriend nog vrij kort, en nu al komt er een donkere kant van hem naar boven; je weet nu waartoe hij in staat is, en elke keer als er stress/vermoeidheid is agv familieperikelen, dan kun je dit soort acties verwachten. Hoe lang ga je dat volhouden, stukje bij beetje word je afgebroken en jouw liefde voor hem ook. Als dit nou een eenmalig akkefietje zou zijn, ok, maar zijn familie is er nou eenmaal en zodra zij in beeld verschijnen, word je vriend een heel ander mens. Ik begrijp dat je dit wilt afwachten, want het is nogal wat om ineens geen relatie meer te hebben. Jij hoopt dat hij bij zinnen komt, als hij weer rustig is. En dat zal heus gebeuren en dan is het een tijd heel leuk omdat je samen bent. Totdat de familie op de stoep staat..mag je weer vertrekken. Het is van de zotte dat jij op mag rotten op het moment dat zijn familie in beeld komt. Hij moet achter jou staan, hij deelt zijn leven met jou. Jij staat alleen op de eerste plaats als zijn familie er niet is, en dan nog vraag ik me af of je zo belangrijk voor hem bent..
ook al ben je boos/woedend, dan nog zeg je niet dat je al na drie maanden niet meer van iemand hield als dat niet zo is.
Ik denk dat je dit serieus moet nemen, liefde zit er of zit er niet, en als iemand dit gebruikt in een ruzie dan zit er meer achter. Toen je zei dat hij niet geinteresseerd was in zijn ex, werd dat bevestigd voor mij. Deze jongen zal zichzelf en zijn familie altijd op de eerste plaats zetten, jij bent er voor de leegte, en omdat het makkelijker is. Hij gaat niet voor je door het vuur, maar zet je als vuilnis buiten als hij dat wenst.
Jij zult nu telkens onzeker zijn, wachtend op zijn volgende aanval en wat er dan weer gaat komen. Dat is geen leven, dat is geen liefde.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:36
quote:Keetie schreef op 12 augustus 2008 @ 14:33:
Beste Julus, daar heb je gelijk in. Die onzekerheid, dat onstabielmakende gevoel....Dat zijn dingen die vaak pas na een paar maanden naar boven komen. Je ex-vriend is sociaal vaardig genoeg om een relatie aan te gaan maar voor het behouden van een relatie mist hij een heleboel.
Beste Julus, daar heb je gelijk in. Die onzekerheid, dat onstabielmakende gevoel....Dat zijn dingen die vaak pas na een paar maanden naar boven komen. Je ex-vriend is sociaal vaardig genoeg om een relatie aan te gaan maar voor het behouden van een relatie mist hij een heleboel.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:46
Ik ben het helemaal met Julus eens, zei het ook al eerder. Die familie verander je niet en dit gaat van kwaad tot erger. Wil niet zeggen let maar op want dat gun je niemand maar als je al zo doet als je moe bent, dan hou ik mijn hart vast hoe hij gaat doen als er .................... wat ik al zei, iets is met de baby of noem maar iets op waar je stress en slapeloosheid van kan krijgen.
En ook niet zo slim dat hij nu jouw bankpasje heeft.Laat hij zelf een nieuwe aanvragen. Ik zou je zaakjes toch beter regelen want voor je het weet sta je op straat. Je ziet dat hij ertoe in staat is. Bij die familie zou ik mijlen ver vandaan blijven. Die sporen ook niet. Ja als het hun uitkomt en bij jullie willen logeren en op jullie zak teren. Je bent ook gek ook dat je het toelaat.
Ik ben heel benieuwd, ik denk je vriend te kennen, wonen jullie in Noordholland? Of het moet toeval zijn dat ik precies bij een vriend hetzelfde heb meegemaakt. Echt letterlijk hetzelfde. Ook ouders in buitenland enz. Elk detail klopt. Leeftijd ook, echt alles. Toeval of niet?
Woonplaats toen waar hij woonde begon met een W.
Ps, het was gewoon een vriend hoor, geen ex.
En ook niet zo slim dat hij nu jouw bankpasje heeft.Laat hij zelf een nieuwe aanvragen. Ik zou je zaakjes toch beter regelen want voor je het weet sta je op straat. Je ziet dat hij ertoe in staat is. Bij die familie zou ik mijlen ver vandaan blijven. Die sporen ook niet. Ja als het hun uitkomt en bij jullie willen logeren en op jullie zak teren. Je bent ook gek ook dat je het toelaat.
Ik ben heel benieuwd, ik denk je vriend te kennen, wonen jullie in Noordholland? Of het moet toeval zijn dat ik precies bij een vriend hetzelfde heb meegemaakt. Echt letterlijk hetzelfde. Ook ouders in buitenland enz. Elk detail klopt. Leeftijd ook, echt alles. Toeval of niet?
Woonplaats toen waar hij woonde begon met een W.
Ps, het was gewoon een vriend hoor, geen ex.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:51
‘Totdat de familie op de stoep staat..mag je weer vertrekken. Het is van de zotte dat jij op mag rotten op het moment dat zijn familie in beeld komt.’
Maar wacht even, partner is dan wel heeel koppig en het moet het liefst gaan qua ‘his way or the highway', maar het feit dat ik mag vertrekken komt niet omdat zijn zus er nu is, maar omdat hij moe is, moe van alle discussies die we hebben om zaken als zijn ex (ik maak haar in mijn hoofd heel belangrijk, en I know… slaat ergens op) en zijn ouders (zijn hier ALTIJD welkom, zegt hij, mits ze zich idd wel wat aanpassen).
Zoals toen zijn moeder belde van ‘mag je zus met zoon 3 wkn komen’, toen hebben we een fikse discussie gehad. Achteraf kwam eruit dat hij ook zoiets had van ‘ik sta er ook niet om te springen hoor, we komen er samen wel uit’, maar dat had hij liever meteen kunnen duidelijk maken, want dat had idd een discussie gescheeld.
Maar wacht even, partner is dan wel heeel koppig en het moet het liefst gaan qua ‘his way or the highway', maar het feit dat ik mag vertrekken komt niet omdat zijn zus er nu is, maar omdat hij moe is, moe van alle discussies die we hebben om zaken als zijn ex (ik maak haar in mijn hoofd heel belangrijk, en I know… slaat ergens op) en zijn ouders (zijn hier ALTIJD welkom, zegt hij, mits ze zich idd wel wat aanpassen).
Zoals toen zijn moeder belde van ‘mag je zus met zoon 3 wkn komen’, toen hebben we een fikse discussie gehad. Achteraf kwam eruit dat hij ook zoiets had van ‘ik sta er ook niet om te springen hoor, we komen er samen wel uit’, maar dat had hij liever meteen kunnen duidelijk maken, want dat had idd een discussie gescheeld.
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:10
Keetie, dat jouw vriend zo moe is, is een direct gevolg van het in zijn hoofd bezig zijn met zijn familie. Hij is moe omdat hij gestressed is. De stressfactor betreft jou versus zijn familie.
En die stressfactor (zo begrijp ik), was er ook in zijn vorige relaties. Dat betekent dat deze factor enorm zwaarwegend is.
Stel dat het gaat om een nieuwe baan, dan weet je dat het iets tijdelijks is, of het is op te lossen. Maar in dit geval ben ik bang dat het iets onoplosbaars betreft. Dit zal altijd zo blijven, hij reageert blijkbaar enorm buiten proporties als het aankomt op zijn familie. Je hebt bovendien niet alleen te maken met je vriend, maar zijn familie nodigt zichzelf te pas en te onpas uit. Dat betekent dat jij elke keer discussie krijgt, en elke keer als ze er dan zijn, krijg jij stress. Dat begint al doordat hij geen rekening met je houdt; jij wilt liever niet dat ze komen, ze komen toch (daar gaat het al fout), daarna wordt hij boos op jouw reactie (slaat ook nergens op), dan is het herrie als ze er zijn waarbij je vriend het niet voor jou opneemt (klopt van geen kanten), hij erkent jou niet als zijn partner, zijn gelijke, want hij beschouwt het als ZIJN huis, hij doet niks met jouw gevoel.
Zie je dat dit in essentie niet eens gaat om de familie knots, maar om hoe hij jou ziet? Moet je je voorstellen dat jullie voor een ander grote beslissing staan...
En die stressfactor (zo begrijp ik), was er ook in zijn vorige relaties. Dat betekent dat deze factor enorm zwaarwegend is.
Stel dat het gaat om een nieuwe baan, dan weet je dat het iets tijdelijks is, of het is op te lossen. Maar in dit geval ben ik bang dat het iets onoplosbaars betreft. Dit zal altijd zo blijven, hij reageert blijkbaar enorm buiten proporties als het aankomt op zijn familie. Je hebt bovendien niet alleen te maken met je vriend, maar zijn familie nodigt zichzelf te pas en te onpas uit. Dat betekent dat jij elke keer discussie krijgt, en elke keer als ze er dan zijn, krijg jij stress. Dat begint al doordat hij geen rekening met je houdt; jij wilt liever niet dat ze komen, ze komen toch (daar gaat het al fout), daarna wordt hij boos op jouw reactie (slaat ook nergens op), dan is het herrie als ze er zijn waarbij je vriend het niet voor jou opneemt (klopt van geen kanten), hij erkent jou niet als zijn partner, zijn gelijke, want hij beschouwt het als ZIJN huis, hij doet niks met jouw gevoel.
Zie je dat dit in essentie niet eens gaat om de familie knots, maar om hoe hij jou ziet? Moet je je voorstellen dat jullie voor een ander grote beslissing staan...
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:50
Keetie, ik kwam net thuis van mijn werk en heb jouw topic gelijk gelezen om te kijken hoe het nu is. Ik vind het heel erg voor je dat het nu hierop uitloopt. Aan de andere kant: in de slechtste tijden leer je elkaar pas echt kennen. Ik denk dat je nu een kant hebt leren kennen van je vriend die niet echt bewonderenswaardig is. Het zegt veel over hoe hij omgaat met stress en vermoeidheid en waar jij staat in de ranglijst van prioriteiten. Want hoe boos je ook bent, zeggen dat je vanaf 3 maanden al niet meer van iemand gehouden hebt, valt niet meer goed te praten, dat doe je gewoon niet.
Ik zou als ik jou was uitgaan van het ergste: kopier alle bankafschriften en papieren die van belang kunnen zijn. Uit alles blijkt immers dat hij niet met je verder wil en mocht hij toch van gedachten veranderen kom je voor de vraag te staan:
1) lukt het jullie dit incident te vergeten
2) hoe lang voordat het weer gebeurd
3) zal hij het ooit afleren
4) overleefd jullie relatie de lange termijn want zeker als je ooit wil trouwen en kinderen wil, zal dit maar een lachertje zijn kwa stress.
Mister Zwieber en ik hebben ook heel wat discussies over familie gehad (de zijne, welteverstaan hoor!) maar zoals jullie ging het hier echt nooit aan toe.
Meid, als je een nachtje ergens anders wil slapen omdat je hem zat bent en afstand wil nemen, ben je van harte welkom om hier te slapen. Heel veel sterkte in ieder geval. En die zus moet je echt niet vertrouwen, zij is niets van jou en haar loyaliteit zal altijd eerder bij haar broer dan bij jou liggen.
Ik zou als ik jou was uitgaan van het ergste: kopier alle bankafschriften en papieren die van belang kunnen zijn. Uit alles blijkt immers dat hij niet met je verder wil en mocht hij toch van gedachten veranderen kom je voor de vraag te staan:
1) lukt het jullie dit incident te vergeten
2) hoe lang voordat het weer gebeurd
3) zal hij het ooit afleren
4) overleefd jullie relatie de lange termijn want zeker als je ooit wil trouwen en kinderen wil, zal dit maar een lachertje zijn kwa stress.
Mister Zwieber en ik hebben ook heel wat discussies over familie gehad (de zijne, welteverstaan hoor!) maar zoals jullie ging het hier echt nooit aan toe.
Meid, als je een nachtje ergens anders wil slapen omdat je hem zat bent en afstand wil nemen, ben je van harte welkom om hier te slapen. Heel veel sterkte in ieder geval. En die zus moet je echt niet vertrouwen, zij is niets van jou en haar loyaliteit zal altijd eerder bij haar broer dan bij jou liggen.
woensdag 13 augustus 2008 om 22:22
Keetie: wat erg dat hij zo ontspoort!!! Echt te gek voor woorden. Ik zou je ook niet aanraden om aan hem te blijven hangen (meer word je blijkbaar niet van hem...).
Hij heeft je meerdere keren laten merken niet meer met je verder te willen, hoe kun je je relatie nu nog weer in orde maken? Hoe stel je dat voor? Hij zal dan structureel moeten veranderen, dat deed hij niet voor zijn exen, waarom wel voor jou?
Familie is een terugkerend probleem en hij spreekt erg verbitterd over zijn exen, alsof iedereen erop uit is om hem te bedonderen. Hij zal je wrs nooit toe kunnen laten tot de mensen die hij echt vertrouwd, wrs heeft hij het idee dat hij alleen op zijn ouders aan kan... wat het kringetje weer in stand houdt....problemen met relaties met ouders als stressor.
Financieel zitten er ook nog wat rare kantjes aan, regel dat zsm!
Zie je zelf nog mogelijkheden om hem als zijn uitspraken en acties te vergeven? Ik denk dat dat erg, erg moeilijk moet zijn.
Hij heeft je meerdere keren laten merken niet meer met je verder te willen, hoe kun je je relatie nu nog weer in orde maken? Hoe stel je dat voor? Hij zal dan structureel moeten veranderen, dat deed hij niet voor zijn exen, waarom wel voor jou?
Familie is een terugkerend probleem en hij spreekt erg verbitterd over zijn exen, alsof iedereen erop uit is om hem te bedonderen. Hij zal je wrs nooit toe kunnen laten tot de mensen die hij echt vertrouwd, wrs heeft hij het idee dat hij alleen op zijn ouders aan kan... wat het kringetje weer in stand houdt....problemen met relaties met ouders als stressor.
Financieel zitten er ook nog wat rare kantjes aan, regel dat zsm!
Zie je zelf nog mogelijkheden om hem als zijn uitspraken en acties te vergeven? Ik denk dat dat erg, erg moeilijk moet zijn.
zaterdag 16 augustus 2008 om 10:19
Keetie, je weet even niet meer wat je moet doen. Neem afstand, ga bij een vriendin logeren ofzo en ga woonruimte voor jezelf zoeken en zorg dat je alles zo goed mogelijk regelt voor jezelf.
Ook al zou hij misschien wel weer met je verder willen, is dit dan het soort relatie dat je wilt? Ik snap dat je je toekomstdromen die je een tijdje geleden met hem had, moet opgeven, maar uiteindelijk is dat het beste, dit wordt alleen maar erger.
Ik heb ook niet echt een leuke schoonmoeder. Toen mijn moeder overleed, heeft ze me niet eens gecondoleerd. Toen mijn vriend later vroeg waarom ze dat niet gedaan had, kwam ze met een of andere kulreden. Afijn, mijn vriend heeft haar verteld dat hij het echt niet oke vond. Ik wil ook geen contact met mijn schoonmoeder (misschien over een hele tijd) en mijn vriend respecteert dat. Schoonzusje trouwens net zo, ook niks van gehoord, totdat ze laatst vroeg of ze een weekend kon komen (lekker adresje in A'dam he), nou niet dus.
Ik snap dat het voor mijn vriend ook niet een leuke situatie is, maar hij staat wel achter mij. En zo hoort het in een relatie.
Ook al zou hij misschien wel weer met je verder willen, is dit dan het soort relatie dat je wilt? Ik snap dat je je toekomstdromen die je een tijdje geleden met hem had, moet opgeven, maar uiteindelijk is dat het beste, dit wordt alleen maar erger.
Ik heb ook niet echt een leuke schoonmoeder. Toen mijn moeder overleed, heeft ze me niet eens gecondoleerd. Toen mijn vriend later vroeg waarom ze dat niet gedaan had, kwam ze met een of andere kulreden. Afijn, mijn vriend heeft haar verteld dat hij het echt niet oke vond. Ik wil ook geen contact met mijn schoonmoeder (misschien over een hele tijd) en mijn vriend respecteert dat. Schoonzusje trouwens net zo, ook niks van gehoord, totdat ze laatst vroeg of ze een weekend kon komen (lekker adresje in A'dam he), nou niet dus.
Ik snap dat het voor mijn vriend ook niet een leuke situatie is, maar hij staat wel achter mij. En zo hoort het in een relatie.
Cum non tum age
woensdag 20 augustus 2008 om 16:59
Keetie, na jouw bericht en berichten erna gelezen te hebben gaan bij mij gigantisch de alarmbellen rinkelen en kan ik het wel uitschreeuwen naar je: ga daar weg, kies voor jezelf!
Het is namelijk of ik mijn eigen verhaal lees... gelukkig alweer een tijd geleden, maar zo herkenbaar.
- Het 'gestoorde' gedrag van je vriend, want sorry, je vindt het vast niet leuk om te lezen, maar het ís gestoord. Natuurlijk kunnen vermoeidheid en stress reacties naar voren brengen die er normaal gesproken niet zijn, maar toch niet op deze manier? Niets ontziend? Egoïstisch? Jouw gevoelens die er blijkbaar helemaal niet toe doen? Maar vooral de ingehouden woede van je vriend, want die proef ik uit je hele verhaal...
- de invloed die je schoonouders hebben op je vriend is voor mij ook heel erg herkenbaar. Weet je, je schoonouders kunnen doen wat ze willen, dat maakt niet uit (onbegrijpelijk waar deze mensen het lef vandaan halen om te denken dat ze jullie leven kunnen bepalen, maar ja, zolang ze er niet in worden tegengehouden zullen ze het als normaal gaan ervaren). Zolang jouw vriend achter jóu blijft staan is er echter niets aan de hand. Maar dat doet hij niet. Eerst zegt hij een aantal keren dat hij het met je eens is, maar uiteindelijk krijg jíj de schuld, druk jij je stempel, enz. Misselijk vind ik dat. En alleen omdat hij moe is, gestresst is mag hij zo met je omgaan? Mag hij je uit huis gooien? Mag hij alles tegen je zeggen wat hij heeft gezegd? Dat meen je toch niet... Hoe voel jíj je nu? En reageer je naar hem toe op dezelfde manier?
Weet je, zelf ben ik ongelooflijk lang in deze valkuil gestapt en heb deze ellende (incl. een hoop meer) 6 jaar lang volgehouden. Omdat ik in elkaar zat zoals jij. Omdat ik mezelf keer op keer voor de gek hield en hoopte op verandering. Als er 'dit' maar gebeurt, dan zal het wel goed gaan. Als er 'dat' maar gebeurt verandert hij wel en komt alles goed. En zo verlegde ik iedere keer opnieuw mijn grenzen en hield me elke dag opnieuw vast aan mijn positieve aard, waardoor het me steeds lukte om de wereld aan te kunnen. Maar ondertussen hield ik mezelf danig voor de gek.
Want waar hoop je op? Op verandering? Die komt er niet. Natuurlijk is verandering bij mensen mogelijk, natuurlijk zijn er situaties denkbaar waarbij iemand even niet zichzelf is. Maar in dit geval is het duidelijk het aard van het beestje, al jarenlang, al relaties lang. En dat is niet te veranderen.
Ik schrijf je dit omdat ik hoop dat er voor jou herkenbare dingen in naar voren komen, maar stiekem heb ik het idee (als je net zo in elkaar zit als ik in die tijd) dat je echt helemaal zelf zult gaan ontdekken waarom dit niet zal gaan werken... Gatver, dit klinkt voor jou waarschijnlijk heel ontmoedigend, zo is het niet bedoeld. Voor een buitenstaander is het helaas wel zo de situatie wat realistischer in te schatten en daar ben jij - midden in deze ellende - nu (denk ik) nog niet toe in staat. Aan de andere kant, in 'mijn' tijd had ik nog geen forum met tips en ervaringen achter me staan
Veel wijsheid en sterkte!
Het is namelijk of ik mijn eigen verhaal lees... gelukkig alweer een tijd geleden, maar zo herkenbaar.
- Het 'gestoorde' gedrag van je vriend, want sorry, je vindt het vast niet leuk om te lezen, maar het ís gestoord. Natuurlijk kunnen vermoeidheid en stress reacties naar voren brengen die er normaal gesproken niet zijn, maar toch niet op deze manier? Niets ontziend? Egoïstisch? Jouw gevoelens die er blijkbaar helemaal niet toe doen? Maar vooral de ingehouden woede van je vriend, want die proef ik uit je hele verhaal...
- de invloed die je schoonouders hebben op je vriend is voor mij ook heel erg herkenbaar. Weet je, je schoonouders kunnen doen wat ze willen, dat maakt niet uit (onbegrijpelijk waar deze mensen het lef vandaan halen om te denken dat ze jullie leven kunnen bepalen, maar ja, zolang ze er niet in worden tegengehouden zullen ze het als normaal gaan ervaren). Zolang jouw vriend achter jóu blijft staan is er echter niets aan de hand. Maar dat doet hij niet. Eerst zegt hij een aantal keren dat hij het met je eens is, maar uiteindelijk krijg jíj de schuld, druk jij je stempel, enz. Misselijk vind ik dat. En alleen omdat hij moe is, gestresst is mag hij zo met je omgaan? Mag hij je uit huis gooien? Mag hij alles tegen je zeggen wat hij heeft gezegd? Dat meen je toch niet... Hoe voel jíj je nu? En reageer je naar hem toe op dezelfde manier?
Weet je, zelf ben ik ongelooflijk lang in deze valkuil gestapt en heb deze ellende (incl. een hoop meer) 6 jaar lang volgehouden. Omdat ik in elkaar zat zoals jij. Omdat ik mezelf keer op keer voor de gek hield en hoopte op verandering. Als er 'dit' maar gebeurt, dan zal het wel goed gaan. Als er 'dat' maar gebeurt verandert hij wel en komt alles goed. En zo verlegde ik iedere keer opnieuw mijn grenzen en hield me elke dag opnieuw vast aan mijn positieve aard, waardoor het me steeds lukte om de wereld aan te kunnen. Maar ondertussen hield ik mezelf danig voor de gek.
Want waar hoop je op? Op verandering? Die komt er niet. Natuurlijk is verandering bij mensen mogelijk, natuurlijk zijn er situaties denkbaar waarbij iemand even niet zichzelf is. Maar in dit geval is het duidelijk het aard van het beestje, al jarenlang, al relaties lang. En dat is niet te veranderen.
Ik schrijf je dit omdat ik hoop dat er voor jou herkenbare dingen in naar voren komen, maar stiekem heb ik het idee (als je net zo in elkaar zit als ik in die tijd) dat je echt helemaal zelf zult gaan ontdekken waarom dit niet zal gaan werken... Gatver, dit klinkt voor jou waarschijnlijk heel ontmoedigend, zo is het niet bedoeld. Voor een buitenstaander is het helaas wel zo de situatie wat realistischer in te schatten en daar ben jij - midden in deze ellende - nu (denk ik) nog niet toe in staat. Aan de andere kant, in 'mijn' tijd had ik nog geen forum met tips en ervaringen achter me staan
Veel wijsheid en sterkte!
