Relaties
alle pijlers
tGrote liefde in het buitenland...
maandag 11 augustus 2008 om 19:49
Hallo allemaal,
Even mijn hart luchten en kijken of ik mijn ervaringen met andere meiden kan delen. Ik ben 32 jaar, heb een fulltimebaan en ben 2 jaar geleden gescheiden. Mijn vrijgezellenleventje beviel me prima. Even tot mezelf komen, bijkomen van alle ellende. Voor mij even geen man meer in mijn leven riep ik steeds! Totdat er zomaar weer eentje je leven binnen wandelt. Is wel eerder gebeurd, maar die waren absoluut niet de moeite waard.
Nou deze wel. Heb hem op 13 juni 2008 ontmoet in mijn stamkroeg. Het Nederlands elftal had gevoetbald en gewonnen. Groot feest in de kroeg dus. Lekker druk en er werd flink gefeest. Ineens kruisten mijn ogen zijn ogen. Poosje oogcontact gehad en toen liep hij op me af. Hij sprak alleen maar Frans. Hij komt uit het franstalige gedeelte van Canada. En was op vakantie bij zijn broer. Het Frans spreken ging me tot mijn verbazing enorm goed af en we raakten verzeild in een leuk gesprek. Aan het eind van de avond vroeg hij mijn nummer en de dag erop hing hij meteen aan de telefoon. Vanaf toen hebben we veel tijd samen doorgebracht. Ben niet altijd even lief voor hem geweest. Probeerde me te verzetten tegen mijn gevoel. Zelfbescherming. Ik wilde toch geen man in mijn leven? En wat moet ik in hemelsnaam met een Canadees. Maar hij hield vol en wist mijn hart voor hem te winnen. We hebben een heerlijke tijd gehad samen. Het voelde zoals het voelen moest. Liefde! Op 28 juli moest hij terug naar Canada. Hij mocht hier niet langen dan drie maanden verblijven. De dagen ervoor hebben we veel gepraat en veel gehuild. Maar ook van elkaar genoten. En toen kwam die dag, die dag die ik zo graag had willen uitwissen. Op 28 juli heb ik hem 's avonds in Amsterdam op de bus gezet. Hij ging via Parijs naar Canada. Wat een vreselijke avond was dat. Ik heb me groot gehouden, maar eenmaal thuis heb ik enorm gehuild. Dinsdag op woensdagnacht belde hij dat hij veilig was aangekomen, dat had hij me beloofd. Ergens ben je enorm onzeker en ben je bang niks meer te horen. Het bellen van Canada naar Nederland is niet makkelijk. Slechte verbindingen. Inmiddels heeft hij een keer of drie gebeld en me een kaart gestuurd. Dat voelt enorm goed, maar toch is er constant een bepaalde onzekerheid. Zoveel kilometers van elkaar verwijderd. Ik heb momenteel vijf weken vakantie, ben bezig aan mijn vierde weken. En ik kan mijn draai maar moeilijk vinden. Niks is hetzelfde zonder hem. Tja en dat is dan liefde...Wen er maar aan! Ik mis het enorm!
Als alles goed gaat, komt hij in oktober naar Nederland. En niet voor een vakantie, maar om hier te wonen! Ik hou al mijn vingers gekruisd en kan niet wachten. Oktober is niet meer zo ver weg. Maar voor mij duurt iedere dag een eeuwigheid.
Ik heb veel contact met zijn moeder en zijn broer. Dat helpt me enorm. Ze zijn enorm lief voor me en zo blijf ik voor mijn gevoel in contact met hem.
Verder schrijf ik hem brieven en kaarten...
En tja...Nu is het gewoon wachten, wachten en nog eens wachten.
Ik ben benieuwd of er meiden zijn met een zelfde soort ervaring. Hoe zij hier mee omgaan.
Groetjes,
Karin
Even mijn hart luchten en kijken of ik mijn ervaringen met andere meiden kan delen. Ik ben 32 jaar, heb een fulltimebaan en ben 2 jaar geleden gescheiden. Mijn vrijgezellenleventje beviel me prima. Even tot mezelf komen, bijkomen van alle ellende. Voor mij even geen man meer in mijn leven riep ik steeds! Totdat er zomaar weer eentje je leven binnen wandelt. Is wel eerder gebeurd, maar die waren absoluut niet de moeite waard.
Nou deze wel. Heb hem op 13 juni 2008 ontmoet in mijn stamkroeg. Het Nederlands elftal had gevoetbald en gewonnen. Groot feest in de kroeg dus. Lekker druk en er werd flink gefeest. Ineens kruisten mijn ogen zijn ogen. Poosje oogcontact gehad en toen liep hij op me af. Hij sprak alleen maar Frans. Hij komt uit het franstalige gedeelte van Canada. En was op vakantie bij zijn broer. Het Frans spreken ging me tot mijn verbazing enorm goed af en we raakten verzeild in een leuk gesprek. Aan het eind van de avond vroeg hij mijn nummer en de dag erop hing hij meteen aan de telefoon. Vanaf toen hebben we veel tijd samen doorgebracht. Ben niet altijd even lief voor hem geweest. Probeerde me te verzetten tegen mijn gevoel. Zelfbescherming. Ik wilde toch geen man in mijn leven? En wat moet ik in hemelsnaam met een Canadees. Maar hij hield vol en wist mijn hart voor hem te winnen. We hebben een heerlijke tijd gehad samen. Het voelde zoals het voelen moest. Liefde! Op 28 juli moest hij terug naar Canada. Hij mocht hier niet langen dan drie maanden verblijven. De dagen ervoor hebben we veel gepraat en veel gehuild. Maar ook van elkaar genoten. En toen kwam die dag, die dag die ik zo graag had willen uitwissen. Op 28 juli heb ik hem 's avonds in Amsterdam op de bus gezet. Hij ging via Parijs naar Canada. Wat een vreselijke avond was dat. Ik heb me groot gehouden, maar eenmaal thuis heb ik enorm gehuild. Dinsdag op woensdagnacht belde hij dat hij veilig was aangekomen, dat had hij me beloofd. Ergens ben je enorm onzeker en ben je bang niks meer te horen. Het bellen van Canada naar Nederland is niet makkelijk. Slechte verbindingen. Inmiddels heeft hij een keer of drie gebeld en me een kaart gestuurd. Dat voelt enorm goed, maar toch is er constant een bepaalde onzekerheid. Zoveel kilometers van elkaar verwijderd. Ik heb momenteel vijf weken vakantie, ben bezig aan mijn vierde weken. En ik kan mijn draai maar moeilijk vinden. Niks is hetzelfde zonder hem. Tja en dat is dan liefde...Wen er maar aan! Ik mis het enorm!
Als alles goed gaat, komt hij in oktober naar Nederland. En niet voor een vakantie, maar om hier te wonen! Ik hou al mijn vingers gekruisd en kan niet wachten. Oktober is niet meer zo ver weg. Maar voor mij duurt iedere dag een eeuwigheid.
Ik heb veel contact met zijn moeder en zijn broer. Dat helpt me enorm. Ze zijn enorm lief voor me en zo blijf ik voor mijn gevoel in contact met hem.
Verder schrijf ik hem brieven en kaarten...
En tja...Nu is het gewoon wachten, wachten en nog eens wachten.
Ik ben benieuwd of er meiden zijn met een zelfde soort ervaring. Hoe zij hier mee omgaan.
Groetjes,
Karin
dinsdag 12 augustus 2008 om 20:06
Laatst was er een aflevering op tv van 'grenzeloos verliefd' over een canadees die verliefd werd op een nederlandse vrouw. Zij werd zelfs zwanger van hem, maar het lukte haar niet om hem hier heen te laten emigreren. Ze hadden het twee jaar geprobeerd zonder succes en dus besloot ze dat zij dan maar naar Canada moest gaan emigreren.
Ik moet zeggen dat ik er bij het programma verbaasd over was dat het na twee jaar nog steeds niet gelukt was om een canadees naar nederland te halen (ook niet als je zelfs een kind van de man in kwestie hebt). Maar ja, het schijnt tegenwoordig erg lastig te zijn om iemand naar Nederland te halen. Ik hoop dat jij meer succes hebt en het wel binnen twee jaar lukt...
Ik moet zeggen dat ik er bij het programma verbaasd over was dat het na twee jaar nog steeds niet gelukt was om een canadees naar nederland te halen (ook niet als je zelfs een kind van de man in kwestie hebt). Maar ja, het schijnt tegenwoordig erg lastig te zijn om iemand naar Nederland te halen. Ik hoop dat jij meer succes hebt en het wel binnen twee jaar lukt...
dinsdag 12 augustus 2008 om 20:35
quote:Bijke schreef op 12 augustus 2008 @ 20:06:
Laatst was er een aflevering op tv van 'grenzeloos verliefd' over een canadees die verliefd werd op een nederlandse vrouw. Zij werd zelfs zwanger van hem, maar het lukte haar niet om hem hier heen te laten emigreren. Ze hadden het twee jaar geprobeerd zonder succes en dus besloot ze dat zij dan maar naar Canada moest gaan emigreren.
Ik moet zeggen dat ik er bij het programma verbaasd over was dat het na twee jaar nog steeds niet gelukt was om een canadees naar nederland te halen (ook niet als je zelfs een kind van de man in kwestie hebt). Maar ja, het schijnt tegenwoordig erg lastig te zijn om iemand naar Nederland te halen. Ik hoop dat jij meer succes hebt en het wel binnen twee jaar lukt...Als je voldoende inkomen hebt (momenteel ¤ 1457,75 netto per maand excl. vakantiegeld) en aan de overige voorwaarden voldoet kun je je partner naar NL halen. Of je getrouwd bent of samen een kind hebt maakt niets uit. Ik had toevallig het geluk dat ik een vaste baan heb met voldoende inkomen, maar er zijn inderdaad genoeg mensen die dat geluk niet hebben. Op www.ind.nl kun je precies lezen waar je aan moet voldoen.
De relatie van die vrouw die naar Canada ging heeft het volgens mij ook niet gered, ik dacht dat ze verliefd werd op de buurman ofzo als ik me niet vergis.
Laatst was er een aflevering op tv van 'grenzeloos verliefd' over een canadees die verliefd werd op een nederlandse vrouw. Zij werd zelfs zwanger van hem, maar het lukte haar niet om hem hier heen te laten emigreren. Ze hadden het twee jaar geprobeerd zonder succes en dus besloot ze dat zij dan maar naar Canada moest gaan emigreren.
Ik moet zeggen dat ik er bij het programma verbaasd over was dat het na twee jaar nog steeds niet gelukt was om een canadees naar nederland te halen (ook niet als je zelfs een kind van de man in kwestie hebt). Maar ja, het schijnt tegenwoordig erg lastig te zijn om iemand naar Nederland te halen. Ik hoop dat jij meer succes hebt en het wel binnen twee jaar lukt...Als je voldoende inkomen hebt (momenteel ¤ 1457,75 netto per maand excl. vakantiegeld) en aan de overige voorwaarden voldoet kun je je partner naar NL halen. Of je getrouwd bent of samen een kind hebt maakt niets uit. Ik had toevallig het geluk dat ik een vaste baan heb met voldoende inkomen, maar er zijn inderdaad genoeg mensen die dat geluk niet hebben. Op www.ind.nl kun je precies lezen waar je aan moet voldoen.
De relatie van die vrouw die naar Canada ging heeft het volgens mij ook niet gered, ik dacht dat ze verliefd werd op de buurman ofzo als ik me niet vergis.
zondag 24 augustus 2008 om 10:58
Met alleen Frans zal ie toch een probleem hebben in NL met dagelijks omgang met mensen.
(heb een tijdje een franssprekende vriend gekend hier, uiteindelijk voelde hij zich geisoleerd wegens de taal).
Realiseerde zich toen ook dat voor buiten het franssprekende (zeer kleine) deel van de wereld hij toch echt wel engels moest gaan leren.....
Frans is de diplomaten taal maar Engels "is the language of communication".
(heb een tijdje een franssprekende vriend gekend hier, uiteindelijk voelde hij zich geisoleerd wegens de taal).
Realiseerde zich toen ook dat voor buiten het franssprekende (zeer kleine) deel van de wereld hij toch echt wel engels moest gaan leren.....
Frans is de diplomaten taal maar Engels "is the language of communication".
zondag 24 augustus 2008 om 11:45
Ja klinkt wel bekend. Ik had buitenlandse vriendjes afgezworen maar blijkbaar heb ik er moeite mee Nederlanders te ontmoeten. Mijn hart ligt inmiddels in Amerika. Hij probeert ook terug te komen maar dat ligt helaas iets ingewikkelder. Terugkomen zal hij dan overigens niet alleen voor mij doen, hij heeft hier ook een rijk sociaal leven gehad en vond het hier gewoon leuker als waar hij nu weer woont. Hij kan alleen niet zomaar die stap nemen aangezien hij wel op eigen houtje terug wil komen en een baan wil vinden die hem genoeg te bieden heeft.
Nou ja, er staat inmiddels zoveel tussen ons in dat ik het heb uitgemaakt. Ik ben daarin gewoon anders. Ik ben zo'n kip zonder kop en hij denkt juist honderd keer over alles na. Toch hebben we nog dagelijks contact (mail, msn en soms als ik ben wezen stappen is hij nog op skype) en mis ik hem enorm. Als het goed is komt hij in oktober voor vakantie naar Nederland
Waar ik wel inderdaad aan zou denken is zijn sociale leven. Is hij het typ dat er zelf ook op uit trekt? Dat hij alleen Frans spreekt lijkt mij persoonlijk niet zo'n groot probleem afhankelijk van waar je woont. Ik woon in een vrij grote en multiculturele stad en er zijn zat Franstalige mensen te vinden. Ook worden er zat dingen georganiseerd op het gebied van buitenlanders die hier wonen of alleen werken. Denk bijvoorbeeld aan legal aliens, couchsurfing... Maar ik denk dat het voor hem wel erg leuk zou zijn om ook Nederlands te leren. Gelukkig zijn er dan weer niet zoveel Franssprekenden als Engelssprekenden in Nederland dus hij zal zich wel een beetje gedwongen gaan voelen om dat te doen
Nou ja, er staat inmiddels zoveel tussen ons in dat ik het heb uitgemaakt. Ik ben daarin gewoon anders. Ik ben zo'n kip zonder kop en hij denkt juist honderd keer over alles na. Toch hebben we nog dagelijks contact (mail, msn en soms als ik ben wezen stappen is hij nog op skype) en mis ik hem enorm. Als het goed is komt hij in oktober voor vakantie naar Nederland
Waar ik wel inderdaad aan zou denken is zijn sociale leven. Is hij het typ dat er zelf ook op uit trekt? Dat hij alleen Frans spreekt lijkt mij persoonlijk niet zo'n groot probleem afhankelijk van waar je woont. Ik woon in een vrij grote en multiculturele stad en er zijn zat Franstalige mensen te vinden. Ook worden er zat dingen georganiseerd op het gebied van buitenlanders die hier wonen of alleen werken. Denk bijvoorbeeld aan legal aliens, couchsurfing... Maar ik denk dat het voor hem wel erg leuk zou zijn om ook Nederlands te leren. Gelukkig zijn er dan weer niet zoveel Franssprekenden als Engelssprekenden in Nederland dus hij zal zich wel een beetje gedwongen gaan voelen om dat te doen
