moeder van 2, 8 jaar samen, toch niet gelukkig?

21-08-2008 02:11 58 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo iedereen,

Ben nieuw hier, maar moet dit even kwijt en wat feedback tips of ervaringen stel ik erg op prijs,

Mijn verhaal: zo kort mogelijk.



BEn nu 8 jaar samen met mn vriend, hebben 2 prachtige kinderen en een koopwoning. Wat wil ik nog meer.? zou je zeggen. We hebben zelfs maand of 2 geleden over trouwen gesproken.

Ik heb toch afgelopen weken erg veel twijfels. Begon na een ruzie tussen ons, eigenlijk voor wat kleins. maar toen zei hij: ja..en zo heb je het over trouwen?? Vanaf dat moment voelde ik me echt "raar" alsof de "twijfelknopje" ineens aan ging. Wil je dit iegenlijk wel. Hoe meer ik over onze relatie denkt hoe meer twijfels ik krijgt....het lijkt dat ik op automatisch piloot draait. Ben een jonge moeder (25) maar doet alles met plezier voor mijn gezin, maar voel weinig waardering van hem terug. Ook als we ruzie hebben zegt hij telkens dingen die mij diep kwetsen. En ondanks dat we daarna over praten, gebeurd het de volgende keer weer. Zijn reden: als ik boos ben zegt ik dingen die ik niet meen. Maar hoe boos je ook ben, hoeft je de ander niet te kwetsen? En als ik mij gekwest voel dan ga ik ook dingen zeggen en krijgen we zo'n cirkel. Daarvoor gingen we nooit boos naar bed. En nu zijn we afgelopen week een hele week boos gebleven.

Het is al 3 jaar geleden uit geweest voor 6 maanden. Voelde mij eigenlijk goed en zonder stress, druk op mijn schouders. Maar toch zijn we weer bij elkaar gekomen. Heb toen alles opgebiecht aan hem wat ik had gedaan in die periode. Nu afgelopen week hoor ik dat ik een slet ben enz. (in die ruzie) Je heb toch een keuze gemaakt 3 jaar geleden, maar enfin.



Ik voel me gewoon niet lekker in mijn vel in de relatie en voel me eigenlijk een beetje schuldig om een punt achter te zetten. Voor de kinderen, maar ook voor al die jaren en door angst dat ik het niet zal redden, heb namelijk geen familie hier. Twijfels...twijfels en nog meer twijfels......hoor dit in een relatie? Ishet een fase? Helpppp
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je snel van het idee af moet dat je het praktisch niet redt zonder je vriend. Zo'n afhankelijkheid vind ik erg ongezond voor een jonge vrouw. Natuurlijk kun jij ook werken om in je eigen levensonderhoud te voorzien.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen familie hier, mijn moeder is 3 jaar geleden (ja, toen die breuk) en eigenlijk voor werk, oppas, woning end. Ik zou niet weten hoe ik dat allemaal zal moeten regelen ALS het zover komt, denkt dat DAT mijn grootste angsten zijn. Toen die breuk had vriendinnen die me erg goed hebben geholpen, ben met een samen gaan wonen, ook zij had een kind en geen vriend meer. We redden het toen prima, maar heb toen ik terug was bij hem al contact verbroken met ze, na afdwingen van hem. Volgens hem deed ik die dingen doordat met zij omging en dat zij ook slettenbakken zijn, dat ik beinvloed werd door ze enz. Dat ze boos waren toen ik bij hem tergging omdat ze mij het "geluk" niet gunnen end.
Alle reacties Link kopieren
quote:wanda_p schreef op 21 augustus 2008 @ 13:04:

Ik denk dat je snel van het idee af moet dat je het praktisch niet redt zonder je vriend. Zo'n afhankelijkheid vind ik erg ongezond voor een jonge vrouw. Natuurlijk kun jij ook werken om in je eigen levensonderhoud te voorzien.





Ik heb al een goeie baan, ben psychiatrische verpleegkundige! En toch...qua oppas weet ik het met mijn werktijden en onregelmaat geen raad. En dan het huis (pas gekocht) gaan verkopen end...ik krijgt het benauwd van het gedachte al. Sorry mensen, hoop dat ik niet de enige ben die zich zo voel...dat bedoel ik meer met de zekerheid en "veilig". Misschien angst voor het onbekende?
Alle reacties Link kopieren
Je hebt niet per se familie nodig om zelfstandig te kunnen zijn. Er zijn in Nederland ontzettend veel regelingen en voorzieningen.



Dat je vriend je dwingt om contacten te verbreken vind ik erg zorgwekkend. Is er geen mogelijkheid om je oude vriendschappen weer op te halen?
Alle reacties Link kopieren
Sunnydayz, al die praktische overwegingen moeten niet de reden zijn om bij je vriend te blijven. Bovendien zou je het écht redden hoor, je bent sterker dan je denkt!!

Verspil alsjeblieft niet teveel tijd met ongelukkig zijn! Doe er iets aan in je huidige relatie óf ga bij je vriend weg en kies voor jezelf en je kinderen!



Alle reacties Link kopieren
quote:wanda_p schreef op 21 augustus 2008 @ 13:12:

Is er geen mogelijkheid om je oude vriendschappen weer op te halen?





Ik zal me doodschamen!!! Ik zie die vingers al richting mij wijzen: zo van zie wel! Eigenschuld! Ik moet gewoon nieuwe mensen om mij heen, ik heb echt behoefte aan vriendinnen en kennisen. Op mijn werk voelt ik me super, kan mezelf zijn en lekker "gek"doen. Zoals ik ben. Thuis past ik me zoal een beetej aan zijn karakter.
Alle reacties Link kopieren
quote:sunnydayz schreef op 21 augustus 2008 @ 13:16:

[...]







Ik zal me doodschamen!!! Ik zie die vingers al richting mij wijzen: zo van zie wel! Eigenschuld! Ik moet gewoon nieuwe mensen om mij heen, ik heb echt behoefte aan vriendinnen en kennisen. Op mijn werk voelt ik me super, kan mezelf zijn en lekker "gek"doen. Zoals ik ben. Thuis past ik me zoal een beetej aan zijn karakter.Ga dan mee met het uitje van je werk!
Oef.



Herkenning.



Ik had een relatie van zeven jaar en een kind van 5. Getrouwd twee jaar voor we uit elkaar gingen. Achteraf snap ik ook niet zo goed waarom...



Mijn ex was overdag op zijn werk en 's avonds het liefs weg voor zijn hobby. Hij was in ieder geval 3 avonden per week weg en dan zat ik alleen thuis. Als hij thuis was nam hij altijd mensen mee, altijd het 'hok' vol zeg maar. Iedereen kon mee-eten etc.



Maar ooo weee als IK een keerjte iets had. Een vaste avond weg voor een hobby voor mijzelf? Nou, daar heb ik voor moeten knokken want het was één van zijn hobby-avonden en ook al had hij geen vastigheid en kon hij heel makkelijk zijn hobby op andere avonden uitvoeren, het was natuurlijk een ramp voor hem! En al het werk dat ik heb gehad voor zijn evenementen (die zijn hobby met zich meebrachten) tja, dat deed ik ook allemaal gewoon....



Het huishouden was mijn pakkie aan. Dus ook dat deed ik (ondanks fysieke problemen) gewoon....



De financiele kant was ook mijn pakkie aan. Dat hij zijn geld regelmatig al had uitgegeven aan spullen voor zijn hobby/ boetes/ etc. maakte niet uit, ik was de hele dag thuis dus ik moest maar wat regelen... Dus ook dat deed ik maar gewoon....



Onze zoon: zwemlessen, schoolavonden, leuke dingen doen, minder leuke dingen doen, hij had geen tijd/zin en dus deed ik dat gewoon....



Toen ik een aantal malen in het ziekenhuis had gelegen vanwege rugoperaties en hij na het weekend weer aan het werk ging had ik geen hulp meer (behalve 3 uur thuiszorg in de week). Tja, je kunt ook zittend/liggend aardappelen schillen en eten maken, regel het... en ook al verknoeide ik mijn rug er weer mee en kon/mocht het helemaal niet, deed ik het gewoon....



Alles in huis draaide om mijn ex. Ik zorgde voor alles en hij kon als hotelbewoner gewoon zijn eigen gangetje gaan.



Tót hij begon te klooien met mijn vriendin en ik op mijn strepen ging staan, toen was het over. Ik heb niet meer over mij laten lopen, ben mijn eigen ding gaan doen, heb mijn eigen plan getrokken. Voor mij en mijn zoontje.



Vanaf dat moment is het alleen maar beter gegaan! Ik ben van hem af en red het in mijn eentje (en nu met nieuwe, lieve partner) duizend keer beter dan met die egoistische l*l !!



Ik wens je heel veel sterkte. Bij mij waren er meerdere mensen die al eerder zeiden dat ik niet over mij moest laten lopen etc. etc., maar mijn ogen moesten écht open gaan voor ik de beslissing had genomen. Wat mij tegenhield? Ik wilde mijn zoon een vader gunnen. Ook was onze financiele situatie slecht, ik was bang dat ik het alleen niet zou redden. En nog meer van dat soort onzin-redenen.



Succes, liefs,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
quote:wanda_p schreef op 21 augustus 2008 @ 13:28:



Ga dan mee met het uitje van je werk!





Ik wilde heel graag gaan, was gisteren, maar ik wilde die kleine beetje eigenwaarde en trots die nog over is niet kwijt. Ik was razend!! Aan de telefoon verteld dat ik hem een egoistisch vond. Zei hij op een sarcastisch manier, ja wil je dat ik de kinderen komt aophalen kun jij gezellig met je collegas uit, want blijkbaar is het erg belangrijk voor jou en heeft het inpact op je gedaan dat je niet gaat.
Alle reacties Link kopieren
quote:sunnydayz schreef op 21 augustus 2008 @ 13:37:

Ik wilde heel graag gaan, was gisteren, maar ik wilde die kleine beetje eigenwaarde en trots die nog over is niet kwijt.Ik zit niet in jouw situatie dus ik heb makkelijk praten, maar ik denk dat je je eigenwaarde juist toont door wel te gaan. Je bent een zelfstandig mens en je hebt ook recht op leuke dingen, ook al zegt je vriend van niet.
quote:sunnydayz schreef op 21 augustus 2008 @ 09:56:

@ Kik,



Idd, heb het gevoel dat ik ook na al de inspanning die het moeder zijn eis, ook recht heb op wat leuke dingen voor mijzelf, maar blijkbaar vindt hij dat anders. Ook niet dingen MET de kinderen doet hij weing. Zwemmen vindt hij niet leuk, dus ALS hij meegaat, na bijna half dag aandringen, zwemt ie niet. Dus ga ik meestal alleen met de kids. Na de strand wil al dagen gaan, maar wat is daarop zijn reactie, ja als je om 11 uur wil vertrekken dan hoeft het niet want ik wil niet in de file staan.....AAaaaaaggggghhh...ik wordt niet goed van, doe je voor plezier met je gezin te hbben of niet.

Daar heeft ie dus wel gelijk in natuurlijk. Als je naar 't strand of andere toeristenfuik gaat moet je gewoon lekker om 7-8 uur wegrijden, ben je de drukte voor en is het tenminste nog 'n beetje te doen de eerste paar uur.



Maar kon ie voordat jullie aan kinderen begonnen niet bedenken dat hij helemaal geen zin heeft om kinderdingen te doen? En helemaal nadat er al eentje was. Vind dat veel mensen (vooral mannen) zo ondoordacht aan kinderen beginnen terwijl ze helemaal niet nadenken dat ze heel veel dingen die daar aan vasthangen niet leuk vinden. 'k Hoor het regelmatig van mannen dat ze de vrouw een kind gegund hebben maar dat ze dan denken hun eigen leventje gewoon door te kunnen laten gaan, omdat ze veronderstellen zij wilde zo nodig dus zij zorgt er ook maar voor.
Ook mijn ex had er een handje van om dingen op mijn "slechte"vriendinnen af te schuiven. Het komt door hun dat je dit en dat doet. Door hun word je boos op mij, door hun wil je zonodig uit gaan. Voel je je niet in je vrijheid beperkt? voel je je niet eenzaam in je relatie? ben je niet boos op hem omdat hij dingen van je afpikt?

De praktische zaken zijn geen redenen om te blijven. Dat vind zn weg wel. Ook ik had niets meer toen ik een maand geleden vertrok. Voor jou is het wel moeilijker omdat je kinderen heb, dat begrijp ik. Maar je bent nog zo jong, 1 jaar ouder dan ik. We hebben nog een heel leven voor ons. Het is niet makkelijk, ook ik vind het nog steeds niet makkelijk. Maar als je kijkt naar de toekomst wat zie je dan? spreekt het leven met hem en je kinderen je meer aan dan een leven alleen met je kinderen, waarin je zelf kan doen wat je wil en waarin je niet word uitgescholden?
Alle reacties Link kopieren
quote:felicia schreef op 21 augustus 2008 @ 15:38:

Voor jou is het wel moeilijker omdat je kinderen hebIn zo'n geval kun je natuurlijk co ouderschap afspreken. Dan zijn de kinderen 50 procent bij mama en 50 procent bij papa. Dan is 4 of 5 dagen per week werken ook geen probleem.
Alle reacties Link kopieren
wat verwacht je van gelukkig zijn? Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze niet gelukkig zijn, maar ik vraag me af of ze wel een relalistisch

beeld van geluk hebben.
Alle reacties Link kopieren
Allemaal erg bedankt voor jullie reacties,

Heb veel zitten na denken, kan makkelijk mijn spullen paken maar voor de kinderen en de liefde voor hem, heb ik hem uitnodigd om samen met de kinderen uit te gaan eten. Heb al mijn boosheid en trots opzij gezet. tijdens het etentje hebben we echt niet over de afgelopen ruzieen gepraat, hebben gewoon van het moment genoten en de kinderen hebben het ook gezellig gehad. Bij thuiskomst hebben we kids naar bed gebracht en in elkaars armen gepraat (zo gaat het anders nooit) Hij gaf aan mij te hebben gemist afgelopen dagen. Heb duidelijk tegen hem verteld wat mij dwarszit en dat hij neg dingen zegt maar weinig goed zoals sgat ik hou van je ik mis je. (zoals net) Hij was erg open en vertelde mij het erg moeilijk te vinden om zulke dingen te zeggen, ik voelt ze wel sgat, zitten aan de puntje van mijn tong en toch komen ze niet uit. Hij vertelde dat hij meer uit onmacht en niet weten hoe om te gaan met dingen dat hij gelijk zulke dingen zegt. Wel vond ik erg tof dat hij EINDELIJK begrip toonde voor hoe het bij mij overkwam en hoe het voelde. Zei zelf aan te gaan werken!!!! ik kon mijn oren niet geloven!! Hij zei erg gestressd te zijn geweest door al die verbouwingen enz.

Vanavond zei hij ik hou van jou meer dan al die 8 jaren bij elkaar!!! En jawel het voelde heerlijk. Hij meende het echt niet bewust tedoen en dat hij erg gelukkig en tevreden is met mij en de kids en zal het laten merken in de toekomst. Ben benieuwd! Het voelt wel super, een hele last van mijn schouders. Voelt me weer kiplekker, heb die dingen al jaren niet gehoord. Ben blij mijn verhaal hier te hebben geschreven en door al jullie reactie ben echt intensief aan het denken geweest. Dankjewel nogmaals allemaaaal!!!!!
Goedzo sunnydayz! ik wens je alle geluk en hoop echt dat het zo blijft!
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel Felicia!
Alle reacties Link kopieren
quote:meds schreef op 21 augustus 2008 @ 17:11:

wat verwacht je van gelukkig zijn? Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze niet gelukkig zijn, maar ik vraag me af of ze wel een relalistisch

beeld van geluk hebben.Goed punt meds!
The time is now
Alle reacties Link kopieren
quote:meds schreef op 21 augustus 2008 @ 17:11:

wat verwacht je van gelukkig zijn? Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze niet gelukkig zijn, maar ik vraag me af of ze wel een relalistisch

beeld van geluk hebben.



TO geeft wel duidelijk aan waarom ze ongelukkig is in haar relatie:



vriend kraakt haar af

vriend toont geen waardering

vriend scheldt haar uit

vriend verbiedt haar contacten met vriendinnen

vriend let vooral op eigen belang

'vriend doet niks qua huishouden en kinderverzorging



Ik geloof dat iedereen daar ongelukkig van zou worden.
Alle reacties Link kopieren
quote:wanda_p schreef op 22 augustus 2008 @ 11:42:

[...]





TO geeft wel duidelijk aan waarom ze ongelukkig is in haar relatie:



vriend kraakt haar af

vriend toont geen waardering

vriend scheldt haar uit

vriend verbiedt haar contacten met vriendinnen

vriend let vooral op eigen belang

'vriend doet niks qua huishouden en kinderverzorging



Ik geloof dat iedereen daar ongelukkig van zou worden.Niet ongelukkig genoeg om twee kinderen met hem te nemen. Dit gedrag komt toch niet ineens uit de lucht vallen na de geboorte van de jongste. Ik snap dat niet waarom neem je kinderen met een man die je uitscheldt? Dan moet er gescheiden worden en de kids zijn weer de dupe
Alle reacties Link kopieren
Zit ik hier weer! Na 9 maanden. In mijn eigen "digitale dagboek" te lezen. Krijg van mijn laaste posting een spiegel voor mijn neus; niets is veranderd en ben ik bang dat het ook nooit zál veranderen.



Ik ben zo blij dat ik deze forum heb ontdekt! Ik heb hier verschillende verhalen en reacties hierop gelezen. Ik vergelijk mijn relatie niet met de andere hier, maar ben wel hierdoor wel zeker bewuster van geworden dat de mijne niet een gezonde is.



Heb de tips van andere in deze topic zeker toegepast. Zo vaak als ik kon, bleef rustig als Mr Sunny weer uit het niets of voor iets heel kleins weer lomp reageerde. Vroeg bijvoorbeeld waarom hij zo reageerde, of hij een slechte bui had of er iets aan de hand was. Dit leek enigzins te helpen maar er waren ook momenten dat ik weer kwaad werd en vervolgens weer op een verwijtend toon hem duidelijk dat hij mij wéér zonder reden zit te kwesten. Kwaad omdat het wéér voorkwam!

Heb hem een keertje letterlijk gezegd dat onze relatie als een roos was en dat als hij deze geen water (liefde) zou geven, dat deze op den doen zal sterven.



Ook met de kids, niets veranderd. Ben steeds degene die dingen met de kids onderneemt. Heb het ook weer met hem besproken (paar dagen geleden). Mr Sunny: ja maar zulke dingen zitten niet in me en ik ben niet met die dingen opgegroeit. Jah Mr Sunny ; ik ook niet en juist daarom wil ik mijn kinderen het geven! Ik vind het ook niet altijd even leuk om "gezellig"de eendjes te gaan voeren, maar doe het toch! voor mijn kinderen en geniet op dat moment wel van omdat hun zich gelukkig voelen. "lekker"op de grond zitten, groot vel papier en potten verf, ik doe het toch! voor mijn kinderen. Naar de speeltuin etc ik doe het voor hun! en niet voor eigen plezier. Nooit hoor ik; sgat laat maar ik doe ze wel in bad..nooit.



Mr Sunny lijkt in zijn eigen wereldje te zitten terwijl ik juist van deze wereldje wil genieten.

Ik heb geen enkele sociale contact meer dan mijn collegas. Bijna zielig voor woorden. Voel me meer een nanny of hulpje ipv moeder/partner/vrouw. Krijgt niets terug van mijn partner terwijl ik hiernaar vraag. Ik denk nu waar moet ik verder voor vechten? Misschien dat als wij niet meer samen zijn, hij misschien meer waardering voor zijn kinderen krijgt en doet hij, die ene keer in het weekeind wél iets leuks met ze.

Ik voel me leeggezogen en heb geen energie meer om te geven. Een man die zo passief leeft, zuig mij helemaal leeg.



Ik snap het helemaal niet meer; als ik deze dingen benoemd zeg Mr.Sunny jah maar er zijn een hoop dingen waarmee ik rondloopt. Bijvoorbeeld het feit dat jij tot s nacht achter de pc zit, met wie zou je dan zitten chatten denkt ik dan. En waarom werk je soms zoveel dagen achter elkaar of neemt je soms je mobiel niet op je werk? En wat is de reden waarom hij die dingen denkt? Weet hij niet! Maar zeg niets over om de sfeer niet te verpesten. Al maanden!! Naar mr Sunny benoemd dat nadat iedereen naar bed is, ik eindelijk wat tijd voor mezelf heb en deze brengt ik zo door. En dat ik met niets verkeerd bezig ben.

Ik aan de ene kant die waardering en familiegevoel vraagt en hij die passief, zonder enige aanleiding mij wantrouw! Wat voor nut heeft dit nog?



Dames en heren van viva ik wil gewoon mijn hart luchten en hoop toch stiekem een hoop moed bij elkaar te kunnen krijgen om voor mijn eigen geluk en van de kinderen te kunnen kiezen!



Voel me leeg(gezogen) Die roos is helemaal uitdroogt.
Alle reacties Link kopieren
quote:sunnydayz schreef op 21 augustus 2008 @ 09:23:

Dankje wel allemaal voor jullie reacties.



De oudste kind is van voor de breuk, zij is 5 en de jongste na de breuk, hij is anderhalf.



Soms denkt ik idd, dat hij alles zegt uit frustratie of onmacht, maar aan de andere kant heb meerdere malen aangeven dat zulke dingen mij kwetsen, als je om die persoon geeft zou je de volgende keer toch op je tanden bijten voordat je weer wat zegt.

Hij is een lieve man opzich, maar het voelt niet lekker. Al het goed is tussen ons horen niet vaak mijn positieve kanten, wel als ik wat verkeerd doet. Vaak hebben we ruzie over het schoonmaak, hij is er zuinig op de spullen en ik ook, maar hij vraag zich dan af waarom ik niet zelf opkomt om de tafel (hoogglans) met een zeem te schonen, maar dan op zo'n disstructieve manier. Hij geeft me dan t gevoel dat ik niets goeds doet. Hij hoeft bijna niets in huis te doen. Voordat ik ga werken, maak ik schoon, kook ik en zet de kids in bad en toch.

Maandag was het zo'n beetje echt de druppel: ik zei sgat op het werk hebben ze een uitje georga voor de wat jongere collegas namelijk naar tikibad woensdag: wat was zijn eerste vraag: gaan de kids mee? Nee, sgat het is voor collegas onder elkaar. Ja sorry hoor maar ik ga niet thuis blijven oppassen zodat jij lol kan maken. Ik was verbijsterd, ik ben echt een huisvrouw geworden die niet te veel vraag en bijna nooit uitgaat. Mijn vriendenkring gaat niet verder dan mijn collega's, niet dat ik het erg vind maar zo'n reactie had ik echt niet verwacht en hebben we dus daarover weer ruzie gekregen en tot nu toe heb ik niet de behoefte om met hem te praten of in mijn buurt te hebben.



Daar ben je zelf bij. De taakverdeling tussen jou en je partner is een kwestie van onderhandelen, evenals de ruimte die je krijgt om je eigen dingen te doen.

In een relatie hoor je gericht te zijn op de ander, dus de wensen en behoeften van je partner op de 1e plaats te zetten. Rekening houden met de ander is niet voldoende. Dit heb ik niet zelf bedacht, maar een goede psycholoog. Als ik het zo lees dan geef jij te veel en hij te weinig. Doen jullie wel eens samen iets leuks? Zo niet, dan kan ik me er wel iets bij voorstellen als je vriend het niet leuk vindt dat je er zonder hem op uit gaat. Aan de andere kant is het belangrijk dat je elkaar in een relatie leuke dingen voor jezelf gunt en dat is een kwestie van geven en nemen.



Een fout die veel stellen maken (aldus dezelfde psych) is eindeloos blijven discussiëren over een bepaald voorval, waardoor een patstelling onstaat. Belangrijker is om te achterhalen waarom het voorval je zo kwetst, en welke behoefte of gemis er achter zit. en dat te uiten ipv verwijten te maken.

Bijv. Voel je je niet serieus genomen? Voel je je niet belangrijk genoeg voor de ander? Heb je meer behoefte aan waardering? Wat verwacht je van de ander?

Patronen zijn vaak moeilijk te veranderen, maar het kan wel, evt. met professionele hulp.



En als de discussie verhit raakt, zou je een time out kunnen nemen. Ga even apart zitten zodat je allebei tot bedaren kunt komen. Een hele week boos blijven lijkt me niet gezond. Wat voor een voorbeeld is dat naar de kinderen als pa en ma een koude oorlog voeren?

Nog een andere tip die ik heb gehoord: als je ruzie maakt waar de kinderen bij zijn, maak het dan ook goed waar de kinderen bij zijn. Vaak zien kinderen alleen de ruzie, maar het goedmaken gebeurt buiten hun gezichtsveld. Ze zien dan niet dat het later weer goed komt.
Alle reacties Link kopieren
quote:sunnydayz schreef op 20 mei 2009 @ 01:31:





Ook met de kids, niets veranderd. Ben steeds degene die dingen met de kids onderneemt. Heb het ook weer met hem besproken (paar dagen geleden). Mr Sunny: ja maar zulke dingen zitten niet in me en ik ben niet met die dingen opgegroeit.

Mr Sunny lijkt in zijn eigen wereldje te zitten terwijl ik juist van deze wereldje wil genieten.



Ik heb geen enkele sociale contact meer dan mijn collegas. Bijna zielig voor woorden. Voel me meer een nanny of hulpje ipv moeder/partner/vrouw.



Hebben jullie een plan gemaakt voordat de kinderen kwamen? Rond de tafel gezeten om te bespreken wat jullie verwachtten van een gezin en van elkaar, om vervolgens afspraken te maken over de taakverdeling?



Naar mr Sunny benoemd dat nadat iedereen naar bed is, ik eindelijk wat tijd voor mezelf heb en deze brengt ik zo door. En dat ik met niets verkeerd bezig ben.



Als de kinderen naar bed zijn, sluit jij je op achter de computer ipv aandacht te besteden aan je vriend. En dan vraag jij je af waarom hij niet meer aandacht aan zijn gezin besteedt? Geef je zelf wel de juiste signalen af dan?



Dames en heren van viva ik wil gewoon mijn hart luchten en hoop toch stiekem een hoop moed bij elkaar te kunnen krijgen om voor mijn eigen geluk en van de kinderen te kunnen kiezen!



Voel me leeg(gezogen) Die roos is helemaal uitdroogt.Jammer want volgens mij kun je wel degelijk nog iets van je relatie maken, als je maar wilt. Het kost jullie beiden energie en tijd en die bereidheid moet je hebben, maar om het bijltje er bij neer te gooien zonder op een constructieve manier aan de zaak te hebben gewerkt, lijkt me niet zo volwassen.
Alle reacties Link kopieren
Hmm enigzins herkenbaar Sunny.

Ik doe de huishouding en dingen met de kinderen, soms gaat hij mee, als ik dat echt wil.

Maar daar tegenover staat dat ik veel complimenten krijg over mijn uiterlijk, moederschap etc.

Dat voelt goed en ik vind het niet erg om alleen naar de zwemles te gaan of alleen het huishouden te regeren.

Ik doe deze dingen namelijk beter en hij vult me hier in aan door met de kinderen in gesprek te gaan als hen iets dwars zit en praat veel met hen.



Soms ben ik ontevreden en bespreek dat met hem en dan kan ik soms op onbegrip stuiten, vervelend maar we zijn nu eenmaal heel anders.



Gut, ik zou soms dingen anders willen, hij net zo goed maar al met al zijn we blij met elkaar.



Probeer niet te focussen op wat hij niet goed doet maar juist op de goede dingen .

En leg je er bij neer dat deze dingen niet veranderen of verander er zelf iets aan.
Alle reacties Link kopieren
@ wereldmeid: Als de kinderen naar bed zijn, sluit jij je op achter de computer ipv aandacht te besteden aan je vriend. En dan vraag jij je af waarom hij niet meer aandacht aan zijn gezin besteedt? Geef je zelf wel de juiste signalen af dan?



Nee, niet als de kinderen naar bed gaan, dan blijven we nog even samen op de bank tv kijken. Hij gaat rond 22.00uur naar bed en da blijft ik wakker en ga dan achter de pc.



Hebben jullie een plan gemaakt voordat de kinderen kwamen? Rond de tafel gezeten om te bespreken wat jullie verwachtten van een gezin en van elkaar, om vervolgens afspraken te maken over de taakverdeling?

Nee hebben we niet gedaan. Dit ging eigenlijk vanzelf zo, maar wel heb ik vaak aangegeven dat er te veel op mijn bordje komt.



En het waarom dingen mij zo kwesten is door het feit dat hij daar tegenover niets leuks zeg of doe voor mij. Dit heb ik ook wel aan tafel met hem besproken. Als ik die dingen die hij zegt en mij kwesten wil overwegen met de leuke dingen die hij doet of zegt, zijn de slechte dingen zwaarder en komen ze bij mij driekeer zo hard. Dit heb ik ook naar hem benoemd dat ik me niet gewaardeerd voelt en ook nog steeds gekwest wordt door zijn woorden. Juist omdat ik wij geen leuke dingen doen kan ik me niet daarop focussen. Helaas

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven