Juf grijpt niet in

Sinds dit schooljaar gaat mijn zoon naar groep 5. Naast hem zit een nieuw jongetje, komt van een andere school en is vorig jaar blijven zitten. Vanaf de eerste dag zit het joch te etteren. Voortdurend aanstoten, schoppen, afleiden, met potloden prikken, kletsen, noem maar op. Al in de eerste week ben ik met zijn juf gaan praten. Ze zei niet veel, alleen dat ze er van wist(en ze keek enigszins berustend) en dat ze er op zou letten. Het er op letten heeft bijzonder weinig opgeleverd, hij blijft vervelend. Gisteren kwam mijn zoon beteuterd uit school; omdat het joch zo zat te klieren had hij zijn sommen niet af en moest hij dat onder speeltijd inhalen. Mijn zoon is normaal gesproken een snelle leerling, heeft altijd op tijd zijn werk af en krijgt zelfs verdiepingsstof omdat hij voor loopt op zijn klasgenoten. Ik was dan ook best kwaad dat hij blijkbaar zo wordt afgeleid dat hij zijn normale werk niet eens af krijgt. Ik ben dus maar weer met de juf gaan praten. En daar kwam wederom niets uit. Ja, ze wist dat hij zat te klieren(ze zitten tegenover de juf, tegen haar bureau aan, dus dat moet je wel zien ja) en ze had met mijn zoon afgesproken dat hij het meteen zou zeggen als hij vervelend deed. En volgens haar was zijn buurman niet de enige die vervelend was...zoon is geen heilig boontje, hij zal vast ook wel eens wat doen, maar ik heb tot nu toe van geen enkele docent gehoord dat hij vervelend is of kinderen van hun werk houdt. Hij wordt over het algemeen omschreven als een (te) lief, sociaal en dromerig kind. Volgens zoon zelf heeft hij alleen een keer de hand van het joch vastgepakt toen hij wilde slaan.



Maar goed, zoon is nu dus veroordeeld tot klikspaan omdat hij voortdurend moet melden dat het joch slaat, prikt, schopt en kletst. Hij kan zijn werk niet goed doen en heeft gisteren zelfs aan de juf gevraagd of hij zijn werk op de gang mocht doen zodat hij kon doorwerken.

Op mijn vraag waarom ze het joch niet ergens anders neerzet kreeg ik als antwoord dat hij dan toch vevelend bleef doen, alleen dan tegen een ander kind. En op mijn vraag waarom ze hem dan niet alleen voor het bord ofzo zette kreeg ik als antwoord dat zij het beleid in de klas bepaalde. Niet erg geneigd tot een oplossing zoeken dus. Ik heb gemeld dat ik deze situatie niet vind kunnen en dat ik naar de directeur stap als er niet snel wat verandert. Nou, dat moest ik dan maar doen.

Wat moet ik hier nu mee? Ik kan natuurlijk naar de directeur gaan, maar ik ben bang dat ik dan de relatie verstoor en hij moet nog een heel jaar met de juf doen. Maar ik wil ook niet dat mijn zoon met tegenzin naar school gaat en dat geëtter een heel jaar moet verdragen en te boek staan als klikspaan en zeurkous omdat juf hem opgedragen heeft elk vergrijp te melden.



Tips?

Digijuf, heb ik geprobeerd. Hij is bang dat hij door dit gedoe zal blijven zitten. Erg voorbarig omdat het schooljaar net is begonnen en hij prima kan leren, maar goed, als dat zijn angst is ga ik daar serieus op in. Toen ik dat aan juf vertelde deed ze wat lacherig. Waar hij bij stond. Geeft hem vast veel vertrouwen.



Vandaag ging het overigens best aardig. De meester die ze een dag per week hebben is blijkbaar wat beter wat betreft grenzen stellen en heeft ook betere ogen. Joch werd op heterdaad betrapt toen hij op het plein zoon een schop gaf.

Mijn man heeft vanmorgen een poging gedaan om met haar te praten en is tot dezelfde conclusie gekomen; valt niet mee te praten. Zij vindt dat de oplossing die zij gekozen heeft(dus steeds melden zodra joch iets doet) een goede oplossing is. Dat haar oplossing niets oplost voor het gemak vergetend. Ze was ook "vergeten" dat mijn zoon zijn werk niet afkrijgt door het geklier en was ook "vergeten" dat hij heeft gevraagd om op de gang zijn werk af te maken om van het geklier af te zijn. Ze was ook erg verbaasd te horen dat mijn zoon door zijn "geklik" op het schoolplein een extra doelwit is voor het joch.

Met veel moeite heeft mijn man het voor elkaar gekregen om vrijdagmiddag na schooltijd een gesprek met haar en de meester en ons te regelen. Ze was overigens wel van plan om te zijner tijd te gaan rouleren, maar wanneer wist ze nog niet...

Klinkt allemaal niet erg hoopvol.



Digijuf, zoon is verbaal wel heel assertief hoor, alleen fysiek niet. Maar bij een kind als zijn buurman bereik je verbaal niet zoveel. In het eerste gesprek heb ik hem het woord laten doen, maar ze reageerde nauwelijks op hem. Omdat we as. vrijdag allebei bij de juf en meester zitten blijft hij met zijn broertjes op het schoolplein. Ik denk dat ik hem tijdens het gesprek even naar binnen roep om hem te laten vertellen hoe hij zich voelt hieronder.(slecht, kan ik alvast melden, het arme kind zat gisteren te huilen onder het eten. Toen mijn man dat aan juf vertelde, waar zoon overigens niet bij was, vroeg ze hoe hij kon weten dat zoon daarom huilde, misschien was er wel wat anders. Ja, hallo, het kind kan praten hoor! En bovendien kennen wij hem al vanaf zijn geboorte en zij 3 weken, ik neem aan dat wij iets meer zicht daar op hebben).

@digijuf, nee ze is al een tijd juf. Vers is ze dus niet.



Misschicken, alleen als ze geen gesprek onder 4(of 6) ogen wilde zou mijn man direct doorlopen. Daar is ze op enig aandringen toch mee accoord gegaan, dus heeft het wel ièts opgeleverd. Ik wil wel netjes het protocol volgen, anders loop je weer het risico dat de directeur zegt dat je eerst maar eens een gesprek met de juf aan moet gaan voordat hij zich ermee gaat bemoeien.

quote:Elmie schreef op 27 augustus 2008 @ 14:14:

Wat naar dat je zoon zo gepest wordt en ook dat de juf er niets mee doet. Ik denk dat je zoon het heel goed aanpakt en doet wat in zijn vermogen ligt om het pesten te laten stoppen. Ik denk ook, omdat je zelf vroeger gepest bent, dat je weet dat het niet makkelijk is om tegen zo iemand op te kunnen. Hij geeft tenminste grenzen aan bij de pester zelf en bij de juf (al wordt daar niet naar geluisterd). Erg goed ook dat je hem probeert te helpen door met de juf te praten of eventueel de directeur.



In je postings noem je je zoon wel geregeld een watje of heb je het erover dat hij weinig pit heeft. In onderstaand kom je op mij wat je zoon betreft (wat) negatief op mij over:



"Ja, dat AU! roepen heb ik ook tegen hem gezegd, maar dat durft hij ook niet(hij heeft niet vooraan gestaan in de rij bij het uitdelen van pit...), bang dat de juf hem straft. "En wat dan nog!" heb ik gezegd, als ze jou er uit stuurt om zoiets heeft ze een probleem. Maar nee, hij doet het niet.

Ach ja, en de beuk...hij is zo ongeloofelijk braaf en schijterig. Ik zou bijna staan te juichen als het hem echt eens te veel wordt en er op beukt, maar nee."



En als hij dit bij jou voelt, dan komt dat zijn weerbaarheid niet ten goede. Hij heeft het nodig dat jij hem volledig accepteert zoals hij is.



Ik spreek ook een beetje uit ervaring. Ik was vroeger ook een kind dat gepest werd en niet durfde te beuken. Mijn moeder zei dat inderdaad altijd tegen mij: sla er dan op los maar dat lukte me niet. En het feit dat mijn moeder dat eigenlijk van mij verwachtte maakte de situatie er niet beter op. Ik voelde erg de druk van mijn moeder dat ik niet sloeg, want dat zou alles oplossen. Ik moet wel zeggen dat mijn moeder verder niet veel met het pesten deed. Ik kan me niet herinneren dat ze ooit met mijn juf heeft gesproken. En mijn reactie, bij wijze van spreken verstarren, had ook met een ervaring uit het verleden te maken. Ik ben nu trouwens gewoon goed assertief. Ik heb dit wel echt moeten leren en ook positieve ervaringen op moeten bouwen om te zien dat assertief gedrag positief kan uitwerken. En geslagen heb ik iemand nog nooit. Meestal heeft praten gewoon nut Maar ik snap de tip wel hoor om terug te slaan. Het zal dan vast ophouden maar goed, je moet het wel durven/kunnen.



Je praat trouwens zeker niet alleen negatief over je zoon hoor lees ik uit je postings maar ik wilde je toch even waarschuwen dat als je kind aanvoelt dat je hem een watje vindt (omdat hij niet terugslaat) dit negatief kan werken bij je zoon.



Ik hoop dat de situatie snel beter wordt!!Oh, ik accepteer hem ook zoals hij is hoor. Zoon en ik hebben regelmatig goede gesprekken(dat is wel handig, een kind dat zich verbaal heel goed uit kan drukken) en hij weet dat wij heel veel van hem houden, dat hij alles tegen ons kan zeggen en dat wij het prima vinden dat hij fysiek niet assertief/agressief is. Hij mag dan een watje zijn, hij is veel meer dan alleen een watje. Hij is beslist geen onzeker kind, integendeel.(en het zou fijn zijn dat dit hele gedoe is opgelost voordat hij wèl een onzeker kind wordt) En daarom kan ik ook rustig met hem bespreken dat hij wat mij betreft de bully een dreun mag geven, maar ik heb ook gezegd dat ik snap waarom hij dat niet doet.

Gisteren hebben we het gesprek met de juf gehad. Komende week gaat ze rouleren en ze heeft gezegd dat mijn zoon de rest van het jaar niet meer naast het joch wordt geplaatst.