Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 17 augustus 2008 om 14:11
Voel me gewoon zo rot want weer moet ik op 0 beginnen, weer moet ik mijn hele leven omgooien. Ben een paar jaar geleden voor hem verhuisd en nu dus weer terug verhuisd. Had het op mijn relatie na goed voor elkaar daar en nu zit er niks anders op dan weer alles opnieuw beginnen ook al is de omgeving een beetje vertrouwd. Vandaag zoveel stress in mn nek zitten omdat over een paar weken mn studie weer begint en ik niemand ken. Ben zo bang dat nieuwe mensen leren kennen me moeilijk af zal gaan. Denk dat juist daarom mijn gevoel om terug te gaan er ook wel is. Want dat hoef ik niet opnieuw te beginnen dan gaat mn oude leven gewoon door. Ik weet dat als ik straks een half jaar verder ben en ik mn plekje weer gevonden heb, ik me vast wel beter voel. Maar ja daarvoor moet ik eerst door deze periode heen.
zondag 17 augustus 2008 om 14:16
Felicia, als je teruggaat stel je het weggaan -en dus je leven opnieuw van de grond krijgen- met een x periode uit.
Stel je voor dat je bij hem bent en de rest van je leven zal er uitzien zoals het er de afgelopen jaren uitgezien heeft. Tachtig worden. Ziet dat er hoopvol uit?
De andere optie is nu opnieuw beginnen en nog zeker veertig jaar hebben tot je tachtigste om wél iets moois van je leven te maken.
Stel je voor dat je bij hem bent en de rest van je leven zal er uitzien zoals het er de afgelopen jaren uitgezien heeft. Tachtig worden. Ziet dat er hoopvol uit?
De andere optie is nu opnieuw beginnen en nog zeker veertig jaar hebben tot je tachtigste om wél iets moois van je leven te maken.
zondag 17 augustus 2008 om 14:29
Teruggaan is voor mijn geen optie ook al heb ik die gevoelens wel. Ik weet dat het niks oplost ik moet hier gewoon doorheen en sterk zijn. Ik ben nog maar 24, de wereld ligt wat dat betreft aan mn voeten. Ik ga mn best doen om er wat van te maken ook al is het ontzettend moeilijk allemaal en voelt het zo eenzaam.. Ik weet waar ik me op moet richten, mezelf dat heb ik de afgelopen 6 jaar niet gedaan. Het is gewoon zo fijn dat je hier herkenning vind, dat voel ik me tenminste niet zo stom dat ik dit allemaal heb laten gebeuren.
zondag 17 augustus 2008 om 14:43
Bekijk het positief Felicia, je bent jong en krachtig. Je gaat lekker weer aan een nieuw studiejaar beginnen. Je gaat nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe uitdagingen aan. Nu lijkt het eng, straks zal je merken dat het een goede afleiding is en zeer zeker heel erg leuk.
Het ontbreekt nu je even aan wat wilskracht, je bent uitgeput van de relatie. Weinig puf om verder te gaan. Allemaal dingen die er wel een beetje bij horen. Misschien toch eens even naar je huisarts gaan om dit door te spreken, wie weet komt hij nog met een paar goede suggesties.
Zeg niet te vaak dat je stom was om dit te laten gebeuren. Je hebt dit echt laten gebeuren alleen omdat je ervan overtuigd was dat het goed zou komen. En wat is daar nu zo stom aan?
Niks toch?
Het ontbreekt nu je even aan wat wilskracht, je bent uitgeput van de relatie. Weinig puf om verder te gaan. Allemaal dingen die er wel een beetje bij horen. Misschien toch eens even naar je huisarts gaan om dit door te spreken, wie weet komt hij nog met een paar goede suggesties.
Zeg niet te vaak dat je stom was om dit te laten gebeuren. Je hebt dit echt laten gebeuren alleen omdat je ervan overtuigd was dat het goed zou komen. En wat is daar nu zo stom aan?
Niks toch?
zondag 17 augustus 2008 om 14:53
Ik herken die stukjes zeker. Heb zelf regelmatig geroepen dat er geen respect was maar ondertussen liet ik het toch keer op keer weer gebeuren. 1000 keer voor de spiegel gestaan en gezegd het is of accepteren of weggaan. 999 keer voor accepteren gekozen,... En idd het werd alleen maar erger, vooral het lichamelijk geweld. Deze relatie voegde niets aan mijn leven toe, het beperkte mij alleen in mijn behoeftes, in wat ik werkelijk wilde. Dat stukje over wat er met kinderen gebeurd, dat is precies waarom hij zo was. Want hij was kind van ouders die precies zo deden als wij. Ik dacht altijd als ik 30 ben geweest dan krijgt hij wel meer respect voor mij en ben ik ook wijs genoeg geworden om het te laten werken. Wat je wel niet verzint om jezelf overeind te houden
zondag 17 augustus 2008 om 15:01
Ja, of als hij eenmaal een nieuwe baan heeft, of als we een huis hebben, of een kind krijgen, of getrouwd zijn, of .... enz. enz. Terwijl het probleem ín hem zit. Het wordt alleen maar erger met dat soort stressfactoren. Ik denk als je dat beseft, dat het probleem niet van buitenaf komt zoals hij altijd doet voorkomen, maar in hém zit, je al een eind bent. Als jij het niet bent, is een ander het wel. Als het één hem niet irriteert, dan wel weer het andere. Het maakt echt niet uit, want die boosheid en ontevredenheid zitten in hem. Waarschijnlijk kan hij ze in het bijzijn van anderen redelijk onder controle houden, maar een uitlaatklep hebben ze uiteindelijk wel nodig. En dat ben jij.
En lieverd, je begint echt niet weer bij nul hoor. Je bent vrij! Vrij! Dat is spannend en eng en beangstigend en opwindend, allemaal tegelijk. Dan zit je nog met een paar onzichtbare draadjes aan hem vast: natuurlijk ben je in de war en onzeker. Je staat aan het begin van een mooie, intense weg. En het is juist zo belangrijk dat je de bagage van deze relatie meeneemt op die weg. Dan kun je stukje bij beetje eruit nemen en bekijken wat het met je heeft gedaan, en wat jij daarin hebt betekend. En dan gooi je het weg, ben je er klaar mee.
Zo wordt je rugzak steeds lichter en het leven steeds leuker. De bagage die je uiteindelijk overhoudt, is zelfvertrouwen, een gezond gevoel van eigenwaarde, plezier, liefde, rust. Die wegen haast niks
En lieverd, je begint echt niet weer bij nul hoor. Je bent vrij! Vrij! Dat is spannend en eng en beangstigend en opwindend, allemaal tegelijk. Dan zit je nog met een paar onzichtbare draadjes aan hem vast: natuurlijk ben je in de war en onzeker. Je staat aan het begin van een mooie, intense weg. En het is juist zo belangrijk dat je de bagage van deze relatie meeneemt op die weg. Dan kun je stukje bij beetje eruit nemen en bekijken wat het met je heeft gedaan, en wat jij daarin hebt betekend. En dan gooi je het weg, ben je er klaar mee.
Zo wordt je rugzak steeds lichter en het leven steeds leuker. De bagage die je uiteindelijk overhoudt, is zelfvertrouwen, een gezond gevoel van eigenwaarde, plezier, liefde, rust. Die wegen haast niks
Ga in therapie!
zondag 17 augustus 2008 om 23:33
Hallo,
ben er ook weer even...is verdorie veel geschreven hier; kan het niet meer bijhouden.
Zonnepitje, wat leuk, dat je een huis hebt gekocht; wat een stap!
Iseo en Dubio, wat fijn om te lezen, dat het een fijne vakantie is geweest; kunnen jullie er weer even tegen!
Hier gaat het wel, veel nadenken, is veel gebeurd; ook met de kids.... Dochterlief relatie verbroken met vriendje na 7 maanden, en wil gelijk verder met een andere jongen...ben het er niet mee eens, heb het haar verboden, en haar dus tegen me opgezet, niet zo slim.... Hopelijk loopt het met een sisser af, en draait ze weer bij....
Relatie wankelt vaak, vanuit mij. Hij lijkt steeds meer ervan overtuigd, dat hij met mij verder wil; mij benauwt dit; ik hou van hem, maar zoals jullie weten, zijn er dingen die niet kunnen....
ben er ook weer even...is verdorie veel geschreven hier; kan het niet meer bijhouden.
Zonnepitje, wat leuk, dat je een huis hebt gekocht; wat een stap!
Iseo en Dubio, wat fijn om te lezen, dat het een fijne vakantie is geweest; kunnen jullie er weer even tegen!
Hier gaat het wel, veel nadenken, is veel gebeurd; ook met de kids.... Dochterlief relatie verbroken met vriendje na 7 maanden, en wil gelijk verder met een andere jongen...ben het er niet mee eens, heb het haar verboden, en haar dus tegen me opgezet, niet zo slim.... Hopelijk loopt het met een sisser af, en draait ze weer bij....
Relatie wankelt vaak, vanuit mij. Hij lijkt steeds meer ervan overtuigd, dat hij met mij verder wil; mij benauwt dit; ik hou van hem, maar zoals jullie weten, zijn er dingen die niet kunnen....
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:57
dinsdag 19 augustus 2008 om 23:32
Lief dat jullie even vragen hoe het gaat. De afgelopen dagen redelijk goed. Weet gewoon dat het de goede beslissing is en ja dat missen, dat is ook wel logisch als je 6 jaar je leven hebt gedeeld. Vandaag te horen gekregen dat ik eigen woonruimte heb en daar ben ik heel erg blij mee. Mn nieuwe leven gaat nu echt beginnen Ga opzoek naar nieuwe leuke mensen en aan mezelf werken. Dat ik mezelf zolang zo heb laten behandelen is toch wel iets om over na te denken. Ik wil dat graag begrijpen. Iseo ben je nog ziek? en zonnepitje is je huis al rond? Ik kan me iets voorstellen bij wat je voelt, aangezien ik ook mn eigen woonruimte heb nu.
dinsdag 19 augustus 2008 om 23:36
Hoi Felicia
Gefeliciteerd met dat je nu eigen woonruimte hebt, super zeg!
Kun je er iets over vertellen?
Er breekt echt een nieuwe tijd aan.
Ja ik ben nog wel wat ziek, gaat wel beter hoor.
Maar heb zo weinig energie. Zou je graag een heel verhaal schrijven, op allemaal dingen reageren. Tis niet echt mijn dag ofzo.
Liefs!
Gefeliciteerd met dat je nu eigen woonruimte hebt, super zeg!
Kun je er iets over vertellen?
Er breekt echt een nieuwe tijd aan.
Ja ik ben nog wel wat ziek, gaat wel beter hoor.
Maar heb zo weinig energie. Zou je graag een heel verhaal schrijven, op allemaal dingen reageren. Tis niet echt mijn dag ofzo.
Liefs!
