Relaties
alle pijlers
Getrouwde minnaar, wat nu??
woensdag 27 augustus 2008 om 23:39
Okee, ik zal een reactie geven. Ik heb een relatie gehad met een GM. Mijn huwelijk was qua liefdesleven niet al te denderend, maar aangezien meneer lover no 2 was kon ik niet echt bogen op heel veel ervaring. Laten we het er maar op houden dat vuurwerk maar eens per jaar was. In de straat op 31 december.
De GM kwam na 3 jaar van mijn scheiding langs en zette mij in vuur en vlam. Eenmaal passie, altijd passie! Ja, ik wist van mevrouw GM en nee, ik wilde geen vaste relatie en daar denk ik nu nog steeds zo over. Hij mocht vooral niet scheiden. Mijn fout was dat ik mij teveel ging hechten aan GM, dingen accepteerde die ik niet wilde en er daarom een eind aan maakte.
Ben ik er trots op? Nee, want ik weet dat hij getrouwd is. Maar mijn verliefde gevoelens kenden geen grenzen. Wat dat betreft ben ik eender als elke vrouw. Deze man maakte in mij een hele hoop los waarvan ik niet eens wist dat ik het had, passie, hartstocht, noem maar op.
Voel ik mij schuldig? Ja, ondanks het feit dat ik dat misschien niet hoef omdat ik vrije meid ben. Ik voelde me schuldiger dan hij, terwijl hij getrouwd is.
Ze zeggen wel eens, gelegenheid maakt de dief. Meds zei hier al, de man ziet een mogelijkheid, de minnares geeft hem die. Of in dergelijke bewoordingen.
Vergeet ook niet - geen excuus, constatering - dat na een tijdje in veel relaties een sleur ontstaat. Het gras is altijd groener aan de overkant. Maar het moet ook gemaaid worden en dat vergeet de GM vaak. Daarom wordt het vaak zo'n drama.
Een minnares dankbaar zijn klinkt raar. Maar als de man zich nu daardoor realiseert dat hij met zijn eigen vrouw gelukkiger is, dan is dat wel een gedachtestreepje. Maar moet je daarvoor vreemdgaan om je dat te realiseren, zoals Julus (geloof ik) zeg?. Kan dat besef niet anders komen?
Ik vraag me in alle oprechtheid wel eens af, en dat is niet een verzoek tot vrijbrief, maar zijn wij van nature wel monogaam? En kunnen wij ons hele leven trouw blijven aan 1 persoon? Veranderen wij in de loop der jaren niet soms zodanig, dat wij de partner die wij indertijd hebben getrouwd, nu nog steeds zouden trouwen? Ik ben 40+ maar mijn vriendjes van toen ik 20+ was, zou ik niet hebben willen trouwen......
Muis, in filosofisch overpeizingsstand......
De GM kwam na 3 jaar van mijn scheiding langs en zette mij in vuur en vlam. Eenmaal passie, altijd passie! Ja, ik wist van mevrouw GM en nee, ik wilde geen vaste relatie en daar denk ik nu nog steeds zo over. Hij mocht vooral niet scheiden. Mijn fout was dat ik mij teveel ging hechten aan GM, dingen accepteerde die ik niet wilde en er daarom een eind aan maakte.
Ben ik er trots op? Nee, want ik weet dat hij getrouwd is. Maar mijn verliefde gevoelens kenden geen grenzen. Wat dat betreft ben ik eender als elke vrouw. Deze man maakte in mij een hele hoop los waarvan ik niet eens wist dat ik het had, passie, hartstocht, noem maar op.
Voel ik mij schuldig? Ja, ondanks het feit dat ik dat misschien niet hoef omdat ik vrije meid ben. Ik voelde me schuldiger dan hij, terwijl hij getrouwd is.
Ze zeggen wel eens, gelegenheid maakt de dief. Meds zei hier al, de man ziet een mogelijkheid, de minnares geeft hem die. Of in dergelijke bewoordingen.
Vergeet ook niet - geen excuus, constatering - dat na een tijdje in veel relaties een sleur ontstaat. Het gras is altijd groener aan de overkant. Maar het moet ook gemaaid worden en dat vergeet de GM vaak. Daarom wordt het vaak zo'n drama.
Een minnares dankbaar zijn klinkt raar. Maar als de man zich nu daardoor realiseert dat hij met zijn eigen vrouw gelukkiger is, dan is dat wel een gedachtestreepje. Maar moet je daarvoor vreemdgaan om je dat te realiseren, zoals Julus (geloof ik) zeg?. Kan dat besef niet anders komen?
Ik vraag me in alle oprechtheid wel eens af, en dat is niet een verzoek tot vrijbrief, maar zijn wij van nature wel monogaam? En kunnen wij ons hele leven trouw blijven aan 1 persoon? Veranderen wij in de loop der jaren niet soms zodanig, dat wij de partner die wij indertijd hebben getrouwd, nu nog steeds zouden trouwen? Ik ben 40+ maar mijn vriendjes van toen ik 20+ was, zou ik niet hebben willen trouwen......
Muis, in filosofisch overpeizingsstand......
donderdag 28 augustus 2008 om 00:32
Nou Pom, echt dankbaar ben ik niet, dat is wat overdreven, maar ik ben ook niet haatdragend. Zeg maar dat ik er vrede mee heb. Ik heb het verwerkt en ik begrijp waarom de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen.
Alleen vind ik het wel naar dat haar kinderen zoveel problemen met hem hebben (het is een hele moeilijke man) Die hebben immers nergens om gevraagd.
Alleen vind ik het wel naar dat haar kinderen zoveel problemen met hem hebben (het is een hele moeilijke man) Die hebben immers nergens om gevraagd.
donderdag 28 augustus 2008 om 01:04
Hoi Muis, je slaat de spijker op zijn kop. Ik viel vroeger vooral op foute mannen, de aardige sloeg ik over. De ene relatie na de andere. Mijn ex was ook een foute man. Inmiddels ben ik wijzer en heb ik de liefste, leukste, slimste en meest grappige man van de wereld! Ik wil niet meer terug.
Ik zie het om me heen dat mensen op latere leeftijd een andere partner zoeken waar zij meer aansluiting bij vinden. Als je jong aan een huwelijk begint, weet je vaak nog niet eens waar je aan begint, je kent jezelf niet, hoe moet je dan de ander kennen? En je interesses en behoeften veranderen met de tijd, je huwelijk kan jouw persoonlijke ontwikkeling danig in de weg zitten als je je niet gesteund en gestimuleerd voelt door je partner om jezelf te ontwikkelen.
Vroeger ging je het huwelijk in 'tot de dood ons scheidt'. Omdat we langer leven, de dood in tijd flink is opgeschoven, is dat ineens niet meer haalbaar. Vroeger ging je gewoon dood als je 40 of 50 was en alles was klaar. Nu komt er nog een heel leven van 10tallen jaren bovenop, wat gevuld moet worden, liefst met een partner waar je raakvlakken mee hebt. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik met mijn ex oud had moeten worden, hij is nu al zo uitgeblust en in een paar jaren heel oud geworden. Hij was niet gelukkig met mij, maar hij is het nu ook niet met haar. Hij is gewoon niet gelukkig. Dat is triest om te zien, maar het is wel zo dat geluk niet van een partner af mag hangen, geluk moet je zelf meebrengen en doorgeven.
Ik zie het om me heen dat mensen op latere leeftijd een andere partner zoeken waar zij meer aansluiting bij vinden. Als je jong aan een huwelijk begint, weet je vaak nog niet eens waar je aan begint, je kent jezelf niet, hoe moet je dan de ander kennen? En je interesses en behoeften veranderen met de tijd, je huwelijk kan jouw persoonlijke ontwikkeling danig in de weg zitten als je je niet gesteund en gestimuleerd voelt door je partner om jezelf te ontwikkelen.
Vroeger ging je het huwelijk in 'tot de dood ons scheidt'. Omdat we langer leven, de dood in tijd flink is opgeschoven, is dat ineens niet meer haalbaar. Vroeger ging je gewoon dood als je 40 of 50 was en alles was klaar. Nu komt er nog een heel leven van 10tallen jaren bovenop, wat gevuld moet worden, liefst met een partner waar je raakvlakken mee hebt. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik met mijn ex oud had moeten worden, hij is nu al zo uitgeblust en in een paar jaren heel oud geworden. Hij was niet gelukkig met mij, maar hij is het nu ook niet met haar. Hij is gewoon niet gelukkig. Dat is triest om te zien, maar het is wel zo dat geluk niet van een partner af mag hangen, geluk moet je zelf meebrengen en doorgeven.
donderdag 28 augustus 2008 om 09:33
Muis, dat vraag ik me dus ook af. Dat velen onder ons vreemdgaan cq flirten met de andere sexe, geeft te denken.
Tel daarbij op dat vreemdgaan niet alleen gebeurt als je in een slechte relatie zit, dan zou je haast moeten concluderen dat (de behoefte om ) vreemdgaan losstaat van de al bestaande relatie. De meesten van ons willen exclusiviteit, dat onze partner ons als DE nummer 1 beschouwt en het belangrijkste in het leven. Komt daar een ander om de hoek kijken dan is van die exclusiviteit geen sprake meer en dat is m.i. hetgeen waar je het meeste verdriet van hebt. Althans, dat gold voor mij. Dat ik niet meer het allerbelangrijkste was voor hem, was het meest pijnlijke van dit hele gebeuren. Ik wil de leukste, liefste, aardigste voor hem zijn, er mag/kan gewoon niemand anders zijn die hem dit ook kan bieden. Maar mijn verstand zegt dat dit niet realistisch immers. Hoef je alleen nog maar te bedenken dat hij voor mij ook genoeg relaties heeft gehad. Als het over is heb je enorm liefdesverdriet, maar al gauw komt er weer iemand waar je weer helemaal vol voor gaat. Volgens onze normen en waarden is het normaal dat je er geen twee tegelijkertijd op na houdt, maar is dat eigenlijk niet tegen de natuur in? Het is iets wat je niet hoort te doen, wat pijnlijk is voor de eigen partner, maar je gevoel kun je niet zomaar uitzetten. Je zou je ertegen moeten verzetten indien je een relatie hebt, want je kunt het niet maken. Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat dat heel moeilijk is. Het zou al een heel ander verhaal worden, indien de vreemdganger open en bloot zijn dilemma bespreekt met de partner, en dat er samen naar een oplossing wordt gezocht. Dat je erkent dat er een probleem is, en dat je ermee in je maag zit. Dat zou al zoveel ellende kunnen besparen.
In mijn eigen situatie is het op die manier gegaan, zo ongeveer. Het is verteld, we hebben het besproken, alleen werd ik voor een voldongen feit gesteld. En daar ging het mis. De beslissing om voor haar te kiezen werd al genomen, terwijl ik het rdelijk hd gevonden als we nog samen naar een oplossing gezocht zouden hebben. Maar dan komt de verliefdheid (weg ratio) om de hoek, en de vatbaarheid voor rede is weg.
Daarom kan ik veel meer begrip opbrengen voor de vreemdganger die verliefd is op een ander, dan voor de vreemdganger die het alleen voor sex en spanning doet. Dat vind ik te makkelijk, teveel vertoon van primitief gedrag. Bij die eerste geloof ik ook dat er eerder over gesproken zal worden, want er is een serieus probleem in de relatie. Bij die tweede groep zal het altijd stiekem gebeuren, omdat er geen excuus is, geen goede reden.
Je kunt iemand niet verwijten dat hij verliefd wordt op een ander, dat heb je niet in de hand. Er volwassen mee omgaan mag je wel verwachten, en op zulke momenten leer je iemand heel goed kennen. Dan komt het er echt op aan.
In het geval van Nell; voor jou is het dus achteraf gezien goed geweest dat het is gebeurd. Je zult niet de eerste zijn, maar ja, dat is achteraf. Je zult er heus veel verdriet van hebben gehad, want het voelt toch als verraad.
Tel daarbij op dat vreemdgaan niet alleen gebeurt als je in een slechte relatie zit, dan zou je haast moeten concluderen dat (de behoefte om ) vreemdgaan losstaat van de al bestaande relatie. De meesten van ons willen exclusiviteit, dat onze partner ons als DE nummer 1 beschouwt en het belangrijkste in het leven. Komt daar een ander om de hoek kijken dan is van die exclusiviteit geen sprake meer en dat is m.i. hetgeen waar je het meeste verdriet van hebt. Althans, dat gold voor mij. Dat ik niet meer het allerbelangrijkste was voor hem, was het meest pijnlijke van dit hele gebeuren. Ik wil de leukste, liefste, aardigste voor hem zijn, er mag/kan gewoon niemand anders zijn die hem dit ook kan bieden. Maar mijn verstand zegt dat dit niet realistisch immers. Hoef je alleen nog maar te bedenken dat hij voor mij ook genoeg relaties heeft gehad. Als het over is heb je enorm liefdesverdriet, maar al gauw komt er weer iemand waar je weer helemaal vol voor gaat. Volgens onze normen en waarden is het normaal dat je er geen twee tegelijkertijd op na houdt, maar is dat eigenlijk niet tegen de natuur in? Het is iets wat je niet hoort te doen, wat pijnlijk is voor de eigen partner, maar je gevoel kun je niet zomaar uitzetten. Je zou je ertegen moeten verzetten indien je een relatie hebt, want je kunt het niet maken. Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat dat heel moeilijk is. Het zou al een heel ander verhaal worden, indien de vreemdganger open en bloot zijn dilemma bespreekt met de partner, en dat er samen naar een oplossing wordt gezocht. Dat je erkent dat er een probleem is, en dat je ermee in je maag zit. Dat zou al zoveel ellende kunnen besparen.
In mijn eigen situatie is het op die manier gegaan, zo ongeveer. Het is verteld, we hebben het besproken, alleen werd ik voor een voldongen feit gesteld. En daar ging het mis. De beslissing om voor haar te kiezen werd al genomen, terwijl ik het rdelijk hd gevonden als we nog samen naar een oplossing gezocht zouden hebben. Maar dan komt de verliefdheid (weg ratio) om de hoek, en de vatbaarheid voor rede is weg.
Daarom kan ik veel meer begrip opbrengen voor de vreemdganger die verliefd is op een ander, dan voor de vreemdganger die het alleen voor sex en spanning doet. Dat vind ik te makkelijk, teveel vertoon van primitief gedrag. Bij die eerste geloof ik ook dat er eerder over gesproken zal worden, want er is een serieus probleem in de relatie. Bij die tweede groep zal het altijd stiekem gebeuren, omdat er geen excuus is, geen goede reden.
Je kunt iemand niet verwijten dat hij verliefd wordt op een ander, dat heb je niet in de hand. Er volwassen mee omgaan mag je wel verwachten, en op zulke momenten leer je iemand heel goed kennen. Dan komt het er echt op aan.
In het geval van Nell; voor jou is het dus achteraf gezien goed geweest dat het is gebeurd. Je zult niet de eerste zijn, maar ja, dat is achteraf. Je zult er heus veel verdriet van hebben gehad, want het voelt toch als verraad.
donderdag 28 augustus 2008 om 09:37
Wil ik jullie iets voorleggen (iets wat bij ons is gebeurd, en waar ik veel over nagedacht hebt);
vriend gaat vreemd, kiest meteen voor haar. Dus met ons is het op dat moment uit (in theorie, voor mijn gevoel was hij nog steeds mijn vriend). Hij en ik houden contact, hij blijft langskomen maar er gebeurt verder niks. Dan blijft hij op een dag slapen, en er gebeurt wat. Vriend zegt daarna, dat dat als verraad voelde naar haar toe. Toen brak mijn klomp.
Wat vinden jullie; is dat logisch? Ik vond namelijk dat het verraad naar mij toe was, dat hij met haar iets begon. Dus in mijn ogen volkomen legitiem dat wij in bed belandden..
vriend gaat vreemd, kiest meteen voor haar. Dus met ons is het op dat moment uit (in theorie, voor mijn gevoel was hij nog steeds mijn vriend). Hij en ik houden contact, hij blijft langskomen maar er gebeurt verder niks. Dan blijft hij op een dag slapen, en er gebeurt wat. Vriend zegt daarna, dat dat als verraad voelde naar haar toe. Toen brak mijn klomp.
Wat vinden jullie; is dat logisch? Ik vond namelijk dat het verraad naar mij toe was, dat hij met haar iets begon. Dus in mijn ogen volkomen legitiem dat wij in bed belandden..
donderdag 28 augustus 2008 om 10:18
Dat is een lastige.........
Tegen haar heeft hij het niet gezegd, maar wel direct een beslissing genomen door te vertekken. Hij wilde jou ook niet blijven bedonderen. Op zich heel juist.
Maar nu herhaalt het zich, zijn ontrouw, en nu voelt hij verrraad.
Ik vermoed dat hij vooral zeer ontevreden is naar zichzelf toe.
Trek je dit niet al te persoonlijk aan, dit is echt iets wat bij hem ligt.
Tegen haar heeft hij het niet gezegd, maar wel direct een beslissing genomen door te vertekken. Hij wilde jou ook niet blijven bedonderen. Op zich heel juist.
Maar nu herhaalt het zich, zijn ontrouw, en nu voelt hij verrraad.
Ik vermoed dat hij vooral zeer ontevreden is naar zichzelf toe.
Trek je dit niet al te persoonlijk aan, dit is echt iets wat bij hem ligt.
donderdag 28 augustus 2008 om 10:41
Dat zei hij inderdaad ook...hij wilde heel graag bij mij blijven slapen (al eerder, kon me niet loslaten) maar wilde niet weer vreemdgaan. Dus deed hij het niet. Totdat hij opeens zelf had besloten dat hij het toch wilde, wetende dat er iets zou gebeuren. Blijkbaar had hij ingecalculeerd dat het de moeite zou zijn. Hij had nooit van zichzelf verwacht dat hij ooit in zo'n situatie terecht zou komen, dus inderdaad, zeer ontevreden naar zichzelf..
Ik was gewoon verbolgen over het feit dat hij het nu opeens verraad tov haar noemde, terwijl hij mij had bedonderd en dat blijkbaar niet als verraad zag. Heel krom. Ik vond dat ik meer rechten had, maar dat werkt zo dus niet. En het was idd al uit, dus zij was zijn vriendin. Bah wat ingewikkeld. En ach, ik denk dat zij het al voelde aankomen, zij was nl enorm bang dat hij weer voor mij zou zwichten (blijkbaar signalen afgegeven, hij was tot in het irritante eerlijk over wat hij voelde).
Misschien is bovenstaand verhaal ook van nut voor de minnaressen die er nu middenin zitten, ik denk nl dat zij niet zo in de gaten hebben, hoe de verhouding tussen hun lover en de partner zich verhoudt. Maar afgaande op mijn eigen situatie; als je al jaren bij elkaar bent, kun je iemand niet 1,2,3 loslaten. Dus wordt het ordinair getouwtrek, ook al ontkent je minnaar dat. En ik heb het ze niet altijd makkelijk gemaakt, door contact te onderhouden. Moet voor haar ook moeilijk zijn geweest. (en ja, kwam meestal van zijn kant, ook het blijven slapen).
Ik was gewoon verbolgen over het feit dat hij het nu opeens verraad tov haar noemde, terwijl hij mij had bedonderd en dat blijkbaar niet als verraad zag. Heel krom. Ik vond dat ik meer rechten had, maar dat werkt zo dus niet. En het was idd al uit, dus zij was zijn vriendin. Bah wat ingewikkeld. En ach, ik denk dat zij het al voelde aankomen, zij was nl enorm bang dat hij weer voor mij zou zwichten (blijkbaar signalen afgegeven, hij was tot in het irritante eerlijk over wat hij voelde).
Misschien is bovenstaand verhaal ook van nut voor de minnaressen die er nu middenin zitten, ik denk nl dat zij niet zo in de gaten hebben, hoe de verhouding tussen hun lover en de partner zich verhoudt. Maar afgaande op mijn eigen situatie; als je al jaren bij elkaar bent, kun je iemand niet 1,2,3 loslaten. Dus wordt het ordinair getouwtrek, ook al ontkent je minnaar dat. En ik heb het ze niet altijd makkelijk gemaakt, door contact te onderhouden. Moet voor haar ook moeilijk zijn geweest. (en ja, kwam meestal van zijn kant, ook het blijven slapen).
donderdag 28 augustus 2008 om 11:32
Ja, natuurlijk heb ik verdriet gehad van onze scheiding Julus, hoewel ik daar zelf het initiatief voor nam. Als je zo lang met elkaar leeft ben je ondanks dat het de laatste jaren geen goed huwelijk meer was met veel lijntjes met elkaar vergroeid en dat wordt ineens afgescheurd, je moet helemaal jezelf weer 'resetten', wie was ik ook alweer, wat vind IK nou eigenlijk van dingen, en niet meer WIJ.
Maar na een half jaar treuren kwam de euforie. Ik werd me bewust dat ik niks verloren had behalve illusies.Ik ben toen opgebloeid, dat is nooit meer weggegaan.
Wat je boven zegt over dat halfslachtige van je ex-man, is denk ik wel een situatie die veel voorkomt. Ik herken dat in veel verhalen die ik er over gelezen heb. Bij mezelf herken ik dat niet zo, ik heb voor mezelf en de kinderen gekozen, ik kan persoonlijk niet zo goed tegen zulke onduidelijke situaties en een heen en weer zwalkende man zie ik totaal niet zitten. Dus ik zorg dat ik daar niet in terecht kom. Uit is uit. Soms moet je harde beslissingen nemen om jezelf te beschermen, voor je het weet wordt je gebruikt.
Maar na een half jaar treuren kwam de euforie. Ik werd me bewust dat ik niks verloren had behalve illusies.Ik ben toen opgebloeid, dat is nooit meer weggegaan.
Wat je boven zegt over dat halfslachtige van je ex-man, is denk ik wel een situatie die veel voorkomt. Ik herken dat in veel verhalen die ik er over gelezen heb. Bij mezelf herken ik dat niet zo, ik heb voor mezelf en de kinderen gekozen, ik kan persoonlijk niet zo goed tegen zulke onduidelijke situaties en een heen en weer zwalkende man zie ik totaal niet zitten. Dus ik zorg dat ik daar niet in terecht kom. Uit is uit. Soms moet je harde beslissingen nemen om jezelf te beschermen, voor je het weet wordt je gebruikt.
donderdag 28 augustus 2008 om 12:44
quote:Julus schreef op 28 augustus 2008 @ 09:37:
Wil ik jullie iets voorleggen (iets wat bij ons is gebeurd, en waar ik veel over nagedacht hebt);
vriend gaat vreemd, kiest meteen voor haar. Dus met ons is het op dat moment uit (in theorie, voor mijn gevoel was hij nog steeds mijn vriend). Hij en ik houden contact, hij blijft langskomen maar er gebeurt verder niks. Dan blijft hij op een dag slapen, en er gebeurt wat. Vriend zegt daarna, dat dat als verraad voelde naar haar toe. Toen brak mijn klomp.
Wat vinden jullie; is dat logisch? Ik vond namelijk dat het verraad naar mij toe was, dat hij met haar iets begon. Dus in mijn ogen volkomen legitiem dat wij in bed belandden..
De invalshoek is letterlijk anders. Voor jou is hij nog steeds, of, althans op het moment dat hij bleef slapen, jouw vriend. Dat hij 'ondertussen' met die ander was, was verraad, jij was 'zijn vrouw' (al dan niet voor de wet, maar in ieder geval in geestelijke zin).
Voor hem was 'die ondertussen' zijn vrouw. Hij zag die nieuwe als zijn vrouw, jou niet langer. Daarom vond hij het ook verraad.
Tot zover de rationele invulling.
Emotioneel gezien vind ik dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie omdat hij wist hoe jij tegenover hem stond. Daarentegen, het is een feit dat hij dus ook haar bedondert, net zoals jou. Zegt veel over hem. Niet dat je daar nu zoveel troost van ondervindt....
Wil ik jullie iets voorleggen (iets wat bij ons is gebeurd, en waar ik veel over nagedacht hebt);
vriend gaat vreemd, kiest meteen voor haar. Dus met ons is het op dat moment uit (in theorie, voor mijn gevoel was hij nog steeds mijn vriend). Hij en ik houden contact, hij blijft langskomen maar er gebeurt verder niks. Dan blijft hij op een dag slapen, en er gebeurt wat. Vriend zegt daarna, dat dat als verraad voelde naar haar toe. Toen brak mijn klomp.
Wat vinden jullie; is dat logisch? Ik vond namelijk dat het verraad naar mij toe was, dat hij met haar iets begon. Dus in mijn ogen volkomen legitiem dat wij in bed belandden..
De invalshoek is letterlijk anders. Voor jou is hij nog steeds, of, althans op het moment dat hij bleef slapen, jouw vriend. Dat hij 'ondertussen' met die ander was, was verraad, jij was 'zijn vrouw' (al dan niet voor de wet, maar in ieder geval in geestelijke zin).
Voor hem was 'die ondertussen' zijn vrouw. Hij zag die nieuwe als zijn vrouw, jou niet langer. Daarom vond hij het ook verraad.
Tot zover de rationele invulling.
Emotioneel gezien vind ik dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie omdat hij wist hoe jij tegenover hem stond. Daarentegen, het is een feit dat hij dus ook haar bedondert, net zoals jou. Zegt veel over hem. Niet dat je daar nu zoveel troost van ondervindt....
zondag 31 augustus 2008 om 10:55
Hierbij een kleine update van mijn situatie ... om te beginnen ben ik een hopeloze trut die echt heel snel het licht moet gaan zien want ik haal mezelf alleen maar naar beneden en het erge is dat ik het weet dat ik dat doe maar er niets aan verander, sterker nog ik maak het alleen maar nog moeilijker voor mezelf.
Zoals ik al schreef liep het eea tussen GM en mij niet helemaal lekker. Hij had duidelijk minder aandacht in de week voor en in zijn vakantie.Helaas sprongen de sterren er na zijn vakantie (afgelopen week) er niet van af. Voor een project ( ik ben projectmanager voor dit project) moet hij een week met een investeerder naar het buitenland, wel ondanks dat het niet nodig is dat ik daar bij ben heeft hij gevraagd of ik mee ga. Doe ik graag maar wordt natuurlijk een afstandelijke week omdat er een derde bij is. Dus hooguit wat stiekeme nachten maar geen vrijheid blijheid.
Affijn mijn gevoel gaf signalen af dat het niet allemaal koek en ei is, maar hij wil er duidelijk niets over zeggen. Gisteren middag was ik op kantoor, hij was daar s ochtends geweest. Om een lang verhaal kort te maken ik moest even iets opzoeken op internet maar mijn computer was vastgelopen en gebruikte dus snel die van hem. Moest wat googlen en zag toen vrolijk welke zoektermen hij die morgen had opgegeven, hij was in mijn ogen duidelijk op zoek naar sex (vip excort, sexsating....)
Heb hem dus direct gesmst dat ik dat gezien had en wat ik hier mee moest, en dat ik 1 en 1 wel op kon tellen. Hij smsde direct terug (vreemd normaal moet ik uren wachten) dat hij via youtube wat lachsexfilmpjes had gezien en daarna op die andere site s kwam. ( is gelogen hij kwam er via google). Smsde ook dat hij daar vroeger ook wel eens naar keek alleen keek maar niets mee deed. ( ik kan jullie vertellen dat hij me in vertrouwen wel eens heeft verteld dat hij zich nu en dan eens liet "masseren en verwennen".) Nu denk ik dat je als je blote dames wil zien dat beter op andere sites kan zoeken dan op adressen van club's en escort service enzovoort. Daarna heeft hij ook nog kort gebeld om het eea uit te leggen. (ook vreemd normaal kunnen wij niet bellen... en nu wel, dat heb ik hem ook meteen gezegd)
Na het belletje heb ik dus gezegd...(getver wat ben ik een supertrut)..."oo maar kijken/lezen mag, vind dit niet leuk maar snap dat mannenbrein anders werkt, zolang het maar bij kijken/lezen blijft dan heb ik daar geen probleem mee".. Probleem voor hem dus min of meer opgelost, ik me de hele dag klote gevoeld, maar wel extra (lieve) smsjes ontvangen van hem. Echter vannacht schrok ik me ineens kapot.. 1 en 1 is waarschijnlijk toch 2....Van de zakenrelatie die morgen mee op reis gaat had hij een uitnodiging gekregen voor een groot verjaardagsfeest welke gisternavond plaats vond. Tegen mij en tegen de zakenrelatie heeft hij gezegd dat hij het thuis niet kon maken om te komen aangezien hij de week daarna ook al weg is (morgen dus). In de vroege avond uren voor stuurde hij mij 2 smsjes, dacht nog dat is lief, veel info die ik normaal niet krijg. (bellen hadden moeten gaan rinkelen maar deden het niet). En toen om 12 uur een welterusten sms. Hij gaat altijd uiterlijk 11 uur naar bed BEHALVE als er een feestje, verjaardag is..
Mijn vermoeden is dus dat hij er toch op uit is geweest, tegen zakenrelatie en mij gezegd dat hij niet kwam, en thuis gezegd dat hij wel naar die feestelijke happening toe moest aangezien het een zeer belangrijke zakenrelatie is.
Tja... en onderstussen zit ik maar te malen in mijn hoofd. Wat moet ik doen als hij me morgenochtend komt ophalen? Natuurlijk moet ik er wat van zeggen, maar mijn hartje wil dat niet. Vervolgens zit ik morgen 10 uur naast hem in het vliegtuig en 4 dagen dag en nacht bij elkaar. Heb zojuist nog gekeken of ik van stoelen kon wisselen maar helaas zit alles vol. Ben gewoon echt misselijk van al de gedachtes die in mijn hoofd rond gaan. Ik moet hiermee kappen, maar ik wil dat niet, nooit nooit gedacht dat ik mezelf zo zou kunnen verliezen in iemand. Alles is ook zo moeilijk.
Aprilletje
Zoals ik al schreef liep het eea tussen GM en mij niet helemaal lekker. Hij had duidelijk minder aandacht in de week voor en in zijn vakantie.Helaas sprongen de sterren er na zijn vakantie (afgelopen week) er niet van af. Voor een project ( ik ben projectmanager voor dit project) moet hij een week met een investeerder naar het buitenland, wel ondanks dat het niet nodig is dat ik daar bij ben heeft hij gevraagd of ik mee ga. Doe ik graag maar wordt natuurlijk een afstandelijke week omdat er een derde bij is. Dus hooguit wat stiekeme nachten maar geen vrijheid blijheid.
Affijn mijn gevoel gaf signalen af dat het niet allemaal koek en ei is, maar hij wil er duidelijk niets over zeggen. Gisteren middag was ik op kantoor, hij was daar s ochtends geweest. Om een lang verhaal kort te maken ik moest even iets opzoeken op internet maar mijn computer was vastgelopen en gebruikte dus snel die van hem. Moest wat googlen en zag toen vrolijk welke zoektermen hij die morgen had opgegeven, hij was in mijn ogen duidelijk op zoek naar sex (vip excort, sexsating....)
Heb hem dus direct gesmst dat ik dat gezien had en wat ik hier mee moest, en dat ik 1 en 1 wel op kon tellen. Hij smsde direct terug (vreemd normaal moet ik uren wachten) dat hij via youtube wat lachsexfilmpjes had gezien en daarna op die andere site s kwam. ( is gelogen hij kwam er via google). Smsde ook dat hij daar vroeger ook wel eens naar keek alleen keek maar niets mee deed. ( ik kan jullie vertellen dat hij me in vertrouwen wel eens heeft verteld dat hij zich nu en dan eens liet "masseren en verwennen".) Nu denk ik dat je als je blote dames wil zien dat beter op andere sites kan zoeken dan op adressen van club's en escort service enzovoort. Daarna heeft hij ook nog kort gebeld om het eea uit te leggen. (ook vreemd normaal kunnen wij niet bellen... en nu wel, dat heb ik hem ook meteen gezegd)
Na het belletje heb ik dus gezegd...(getver wat ben ik een supertrut)..."oo maar kijken/lezen mag, vind dit niet leuk maar snap dat mannenbrein anders werkt, zolang het maar bij kijken/lezen blijft dan heb ik daar geen probleem mee".. Probleem voor hem dus min of meer opgelost, ik me de hele dag klote gevoeld, maar wel extra (lieve) smsjes ontvangen van hem. Echter vannacht schrok ik me ineens kapot.. 1 en 1 is waarschijnlijk toch 2....Van de zakenrelatie die morgen mee op reis gaat had hij een uitnodiging gekregen voor een groot verjaardagsfeest welke gisternavond plaats vond. Tegen mij en tegen de zakenrelatie heeft hij gezegd dat hij het thuis niet kon maken om te komen aangezien hij de week daarna ook al weg is (morgen dus). In de vroege avond uren voor stuurde hij mij 2 smsjes, dacht nog dat is lief, veel info die ik normaal niet krijg. (bellen hadden moeten gaan rinkelen maar deden het niet). En toen om 12 uur een welterusten sms. Hij gaat altijd uiterlijk 11 uur naar bed BEHALVE als er een feestje, verjaardag is..
Mijn vermoeden is dus dat hij er toch op uit is geweest, tegen zakenrelatie en mij gezegd dat hij niet kwam, en thuis gezegd dat hij wel naar die feestelijke happening toe moest aangezien het een zeer belangrijke zakenrelatie is.
Tja... en onderstussen zit ik maar te malen in mijn hoofd. Wat moet ik doen als hij me morgenochtend komt ophalen? Natuurlijk moet ik er wat van zeggen, maar mijn hartje wil dat niet. Vervolgens zit ik morgen 10 uur naast hem in het vliegtuig en 4 dagen dag en nacht bij elkaar. Heb zojuist nog gekeken of ik van stoelen kon wisselen maar helaas zit alles vol. Ben gewoon echt misselijk van al de gedachtes die in mijn hoofd rond gaan. Ik moet hiermee kappen, maar ik wil dat niet, nooit nooit gedacht dat ik mezelf zo zou kunnen verliezen in iemand. Alles is ook zo moeilijk.
Aprilletje
zondag 31 augustus 2008 om 11:51
"Helaas" hebben TD en Capibara gelijk. Mijn GM had dan weliswaar een 'relatie' met mij maar daarnaast ook de nodige ONS. Je wordt nooit meer, en hoewel ik dat ook niet wilde, werd ik het gelieg, want jouw hele post, Aprilletje, staat bol van de leugens van hem, werd ik het gelieg zat. Hijzelf werd er ook ziek van, althans, als je het gras bij alle buren groener vindt, dan moet dat ook onderhouden worden en dat kost tijd. Kijk, jij ziet het nog niet, maar hij wel. Jij kan hem chanteren met jezelf, en die sites. Want owee als zijn vrouw er achter komt....daarom is hij poeslief naar je. Deed mijn GM ook. Op dit moment heb ik ruzie met mijn GM en meneer is weliswaar ontzettend grof naar me maar - sorry voor de uitdrukking - schijt ook zeven kleuren omdat hij weet dat ik allemaal mailtjes van hem heb bewaard, waarin meneer expliciet vertelt wat hij voor spannends met me wil gaan doen en ook wat hij allemaal buiten mijn en zijn vrouws deur heeft uitgevroten. Om van de sms'jes nog maar te zwijgen.
Het feit dat hij zo overdreven sms't is een teken.
Wat je morgen moet doen? Hem eens even het vuur aan de schenen leggen. Ga hem maar eens 10 uur lang laten zweten. Jij kan zweten, of hij. Hem de keuze stellen, hij vertelt het zijn vrouw of jij doet het. Of je het echt doet, is de vraag. Maar zeg het maar eens, laat hem maar eens flink zweten! Kijk, iedereen belazert de boel, ik ook, net zo hard. Ik ben er ook niet trots op, wat mijn verliefde excuses ook moge zijn. Maar ik heb wel mijn grenzen en op het moment dat meneer zich denigrerend uitliet over mij, mijn status als alleenstaande moeder en alle vrouwen in het algemeen, en zijn vrouw in het bijzonder, was de maat vol. Kijk, de bedrogene en de minnares zullen zelden vrienden worden. Maar het zijn wel vrouwen. En vrouwen kunne op onverwachte momenten solidair zijn met elkaar. Hij was op een gegeven moment zo grof over zijn vrouw (wat mij verbaasde, ik verdenk hem er soms van echt twee persoonlijkheden erop na te kunnen houden) dat het het niveau van 'mijn vrouw begrijpt me niet' oversteeg. Het was grover dan grof.
Leg hem maar eens fijn het vuru aan de schenen. En hou je kamerdeur op slot. Dat is heel moeilijk, geloof me, want ik ben ook in boze bui begonnen en voor de bijl gegaan. Maar hou die deur dicht! Of, en dat moet je jezelf afvragen, wil je een van de velen zijn? Meneer zoekt zijn heil overal. Als je een van de velen wilt zijn, prima, niets mis mee, als je dat kan en daar goede afspraken over maakt. Maar wil je meer, en daar lijkt het wel op, dan hou je die deur dicht.
Het feit dat hij zo overdreven sms't is een teken.
Wat je morgen moet doen? Hem eens even het vuur aan de schenen leggen. Ga hem maar eens 10 uur lang laten zweten. Jij kan zweten, of hij. Hem de keuze stellen, hij vertelt het zijn vrouw of jij doet het. Of je het echt doet, is de vraag. Maar zeg het maar eens, laat hem maar eens flink zweten! Kijk, iedereen belazert de boel, ik ook, net zo hard. Ik ben er ook niet trots op, wat mijn verliefde excuses ook moge zijn. Maar ik heb wel mijn grenzen en op het moment dat meneer zich denigrerend uitliet over mij, mijn status als alleenstaande moeder en alle vrouwen in het algemeen, en zijn vrouw in het bijzonder, was de maat vol. Kijk, de bedrogene en de minnares zullen zelden vrienden worden. Maar het zijn wel vrouwen. En vrouwen kunne op onverwachte momenten solidair zijn met elkaar. Hij was op een gegeven moment zo grof over zijn vrouw (wat mij verbaasde, ik verdenk hem er soms van echt twee persoonlijkheden erop na te kunnen houden) dat het het niveau van 'mijn vrouw begrijpt me niet' oversteeg. Het was grover dan grof.
Leg hem maar eens fijn het vuru aan de schenen. En hou je kamerdeur op slot. Dat is heel moeilijk, geloof me, want ik ben ook in boze bui begonnen en voor de bijl gegaan. Maar hou die deur dicht! Of, en dat moet je jezelf afvragen, wil je een van de velen zijn? Meneer zoekt zijn heil overal. Als je een van de velen wilt zijn, prima, niets mis mee, als je dat kan en daar goede afspraken over maakt. Maar wil je meer, en daar lijkt het wel op, dan hou je die deur dicht.
zondag 31 augustus 2008 om 12:24
Goh Aprilletje, als je je laatste post nog eens naleest, dan zie je hoeveel je met hem bezig bent en er eigenlijk helemaal niks voor terug krijgt.
Alhoewel, je krijgt er genoeg voor terug, maar dan alleen maar negativiteit.
April, je bent een jonge leuke vrije meid volgens mij. Je kunt doen en laten wat je maar wilt. Waarom dan toch in die wachtkamer van het geluk gaan zitten?
Ga je helemaal suf daten en kom er achter dat er echt hele leuke vrije mannen op deze aardbol en nog wel in Nederland rondlopen.
Have fun!
Alhoewel, je krijgt er genoeg voor terug, maar dan alleen maar negativiteit.
April, je bent een jonge leuke vrije meid volgens mij. Je kunt doen en laten wat je maar wilt. Waarom dan toch in die wachtkamer van het geluk gaan zitten?
Ga je helemaal suf daten en kom er achter dat er echt hele leuke vrije mannen op deze aardbol en nog wel in Nederland rondlopen.
Have fun!
zondag 31 augustus 2008 om 12:48
woensdag 10 september 2008 om 21:44
