Kinderen
alle pijlers
onschuldige spelletjes of een vorm van verwerking?
maandag 15 september 2008 om 16:14
al een hele tijd lees ik mee op dit forum,nu zit ik
ik heb een dochter van drie die de laatste tijd heel vaak speelt dat haar poppen of knuffelbeesten ziek zijn. op zich heel gewoon lijkt mij, ze is zelf nogal klungelig en meer dan eens bij een dokter of de eerste hulp- geweest na een ongeluk(je).
de reden dat ik mij nu zorgen begin te maken is dat ze laatst huilend wakker werd dat ze met mama mee wilde in de ta-tu.
een paar maanden geleden ben ik thuis opgehaald door een ambulance en toen een kleine twee weken van huis geweest. een paar dagen daarna moest ik opnieuw het ziekenhuis in voor een operatie maar dat was een dag opname.
ik heb haar toen ze huilend wakker werd wel verteld dat mama ziek is geweest en nu weer beter is en dat ik niet meer met de ta-tu weg gaat, maar ze is nog steeds erg in de weer met haar zieke poppen en beren die volgens haar niet meer beter worden.
moet ik mij hier zorgen over maken of is dit gewoon kinderfantasie?
ik heb een dochter van drie die de laatste tijd heel vaak speelt dat haar poppen of knuffelbeesten ziek zijn. op zich heel gewoon lijkt mij, ze is zelf nogal klungelig en meer dan eens bij een dokter of de eerste hulp- geweest na een ongeluk(je).
de reden dat ik mij nu zorgen begin te maken is dat ze laatst huilend wakker werd dat ze met mama mee wilde in de ta-tu.
een paar maanden geleden ben ik thuis opgehaald door een ambulance en toen een kleine twee weken van huis geweest. een paar dagen daarna moest ik opnieuw het ziekenhuis in voor een operatie maar dat was een dag opname.
ik heb haar toen ze huilend wakker werd wel verteld dat mama ziek is geweest en nu weer beter is en dat ik niet meer met de ta-tu weg gaat, maar ze is nog steeds erg in de weer met haar zieke poppen en beren die volgens haar niet meer beter worden.
moet ik mij hier zorgen over maken of is dit gewoon kinderfantasie?
maandag 15 september 2008 om 16:37
maandag 15 september 2008 om 16:40
Ik maakte (op die leeftijd) van spannende dingen altijd een verhaal met een ander kind in de hoofdrol (wel zelfde geslacht+leeftijd). Zo durfde mijn zoon veel meer te praten over de gevoelens van dat 'andere' kind. En kon ik veel gerichter vragen stellen. Hier bijv: Wat denk je dat Lotte ervan vond toen haar moeder in de ambulance moest? Moest ze huilen? Waarom? etc etc
Met spannende dingen kun je dat verhaal gewoon dagelijks vertellen, totdat ze er grip op heeft. Het gaat om het bezweren van hele grote angsten en gevoelens. Het is heel goed en gezond dat je dochter de situatie naspeelt met haar knuffels en er met jou over praat.
Met spannende dingen kun je dat verhaal gewoon dagelijks vertellen, totdat ze er grip op heeft. Het gaat om het bezweren van hele grote angsten en gevoelens. Het is heel goed en gezond dat je dochter de situatie naspeelt met haar knuffels en er met jou over praat.
maandag 15 september 2008 om 16:58
quote:justline schreef op 15 september 2008 @ 16:37:
Misschien is dit handig om te doen voordat ze gaat slapen zodat ze wat rustiger wordt.Zou ik juist niet doen. Ik zou het gewoon tussendoor overdag aankaarten, bijvoorbeeld door mee te gaan spelen en zo het gesprek op gang te brengen. Als je er zelf een zwaar onderwerp van maakt (wat even heel expliciet besproken moet worden, voor het slapen gaan of wanneer dan ook), dan wordt een kind bevestigd in z'n angstige vermoedens. Ik zou er zelf zo normaal mogelijk over doen: niet superluchtig, niet superzwaar, maar gewoon: dat is gebeurd en dat is nu een onderwerp om over te spelen.
Misschien is dit handig om te doen voordat ze gaat slapen zodat ze wat rustiger wordt.Zou ik juist niet doen. Ik zou het gewoon tussendoor overdag aankaarten, bijvoorbeeld door mee te gaan spelen en zo het gesprek op gang te brengen. Als je er zelf een zwaar onderwerp van maakt (wat even heel expliciet besproken moet worden, voor het slapen gaan of wanneer dan ook), dan wordt een kind bevestigd in z'n angstige vermoedens. Ik zou er zelf zo normaal mogelijk over doen: niet superluchtig, niet superzwaar, maar gewoon: dat is gebeurd en dat is nu een onderwerp om over te spelen.
maandag 15 september 2008 om 17:41
Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Voor kinderen is spelen een manier om dat soort dingen te verwerken. Een poosje geleden moest mijn zoontje plots besneden worden. Had heel veel indruk gemaakt. Daarna praatte hij er heel veel over en speelde ook heel vaak doktertje/ziekenhuisje. Ging vanzelf over...
maandag 15 september 2008 om 19:37
Ik heb nog niks gelezen, maar mijn dochter van drie is ook helemaal gefascineerd door ziekzijn, dokters, bloed (vooral bloed), pleisters en spuiten en ga zo maar door. Ik heb haar maar een dokterssetje gegeven, zodat ze nu op professionele wijze haar dokterskunsten kan vertonen haha. En ik probeer het ook wel een beetje te remmen hoor, anders blijft ze er maar over doorgaan.
Ik bedoel, een val van maanden geleden kon ze nog aan wildvreemden vertellen alsof het gisteren gebeurd is, die vervolgens weer geschokt reageren met echt, oh wat erg meisje, laat eens zien waar je auw hebt. Tja, dan houdt het zichzelf in stand dat het een spannende gebeurtenis is. Dus zei dan ook, nee hoor schat, dat is alweer heel lang geleden en nu is het helemaal over. Klaar, en dan weer over op de normale orde van de dag.
Ik vind die fascinatie voor bloed ergens wel grappig, maar ook wel gek hoor. Kreeg er een beetje sensatie gevoel bij van haar (nou ja, ik laat het maar gaan, het zal vanzelf wel over gaan).
Fietsen we langs het medisch centrum, waar inderdaad de huisartsen praktijk zit en de apotheek, maar dus ook het consultatiebureau. Komt er een ouder met maxicosi naar buiten en huilend babietje erin, zegt dochter, "kijk mama, dat babietje huilt. Die is ziek, die moest naar de dokter. Waarom huilt het babietje?"
Ik zeg dat het babietje waarschijnlijk even naar het consultatiebureau moest en dat babietjes daar gewogen worden en hoe lang het is en dat ze daar kijken hoe het met het babietje gaat en dat ze zelf daar ook is geweest als babietje. "Nee hoor mama" zegt dochter "dat babietje heeft veel bloed en moest naar de dokter". Dus tja, laat maar dan. Het zit in d'r koppie en het moet er toch uit.
Dus laat je dochter hier maar beetje in, maar kader het wel af en wees vooral resoluut over die ziekenauto dat er niks aan de hand is. Zodat het niet een eigen (eng) leven gaat leiden in haar hoofd. Wat ik ook vaak doe is boekjes halen bij de bieb over onderwerpen waar ze het over heeft en dan plaatjes kijken ofzo. Kan ze er op die manier over praten.
Ik bedoel, een val van maanden geleden kon ze nog aan wildvreemden vertellen alsof het gisteren gebeurd is, die vervolgens weer geschokt reageren met echt, oh wat erg meisje, laat eens zien waar je auw hebt. Tja, dan houdt het zichzelf in stand dat het een spannende gebeurtenis is. Dus zei dan ook, nee hoor schat, dat is alweer heel lang geleden en nu is het helemaal over. Klaar, en dan weer over op de normale orde van de dag.
Ik vind die fascinatie voor bloed ergens wel grappig, maar ook wel gek hoor. Kreeg er een beetje sensatie gevoel bij van haar (nou ja, ik laat het maar gaan, het zal vanzelf wel over gaan).
Fietsen we langs het medisch centrum, waar inderdaad de huisartsen praktijk zit en de apotheek, maar dus ook het consultatiebureau. Komt er een ouder met maxicosi naar buiten en huilend babietje erin, zegt dochter, "kijk mama, dat babietje huilt. Die is ziek, die moest naar de dokter. Waarom huilt het babietje?"
Ik zeg dat het babietje waarschijnlijk even naar het consultatiebureau moest en dat babietjes daar gewogen worden en hoe lang het is en dat ze daar kijken hoe het met het babietje gaat en dat ze zelf daar ook is geweest als babietje. "Nee hoor mama" zegt dochter "dat babietje heeft veel bloed en moest naar de dokter". Dus tja, laat maar dan. Het zit in d'r koppie en het moet er toch uit.
Dus laat je dochter hier maar beetje in, maar kader het wel af en wees vooral resoluut over die ziekenauto dat er niks aan de hand is. Zodat het niet een eigen (eng) leven gaat leiden in haar hoofd. Wat ik ook vaak doe is boekjes halen bij de bieb over onderwerpen waar ze het over heeft en dan plaatjes kijken ofzo. Kan ze er op die manier over praten.
maandag 15 september 2008 om 19:57
Mijn zoon is vier jaar lang kind aan huis geweest in het ziekenhuis waarbij hij ook doktertje speelde om het 1 en ander te verwerken denk ik. Verder heb ik er altijd luchtig over gedaan. Altijd voor zover ik kon een 'feestje' van gemaakt als hij weer eens voor vervelende onderzoeken moest komen. Zo is het nooit een hot item geweest.
Toen ik een keer sávonds opgehaald werd door de ambulance heeft dat ook veel indruk gemaakt. Ook daar heb ik iets luchtigs van gemaakt en interessant gepraat over een ziekenauto, heel onschuldig verhaal over gehouden. Dat het best wel lekker ligt op zo een brancard en dat ze zo goed voor mama hebben gezorgd.
Zo min mogelijk drama van gemaakt. Ja, soms gebeuren die dingen en mama is nu weer lekker veilig thuis. En de dokters hebben daarbij geholpen. Fijn he? Verder alles zo normaal laten verlopen als mogelijk. Hoe meer gewicht er aan wordt gehangen door volwassenen, hoe indrukwekkender het wordt.
Toen ik een keer sávonds opgehaald werd door de ambulance heeft dat ook veel indruk gemaakt. Ook daar heb ik iets luchtigs van gemaakt en interessant gepraat over een ziekenauto, heel onschuldig verhaal over gehouden. Dat het best wel lekker ligt op zo een brancard en dat ze zo goed voor mama hebben gezorgd.
Zo min mogelijk drama van gemaakt. Ja, soms gebeuren die dingen en mama is nu weer lekker veilig thuis. En de dokters hebben daarbij geholpen. Fijn he? Verder alles zo normaal laten verlopen als mogelijk. Hoe meer gewicht er aan wordt gehangen door volwassenen, hoe indrukwekkender het wordt.
maandag 15 september 2008 om 20:00
maandag 15 september 2008 om 20:01
Over bloed...
Ik heb heel simpel uitgelegd wat voor een goede dingen bloed doet in het lichaam. En vooral de mooie kleur benadrukt. En hoe goed je huidje wondjes weer sluit helemaal vanzelf bij kleine wondjes en dat een dokter soms helpt als het wondje wat groter is.
Kinderen raken snel in paniek als ouders dat ook doen of dingen spannender maken dan ze hoeven te zijn voor kinderen.
Ik heb heel simpel uitgelegd wat voor een goede dingen bloed doet in het lichaam. En vooral de mooie kleur benadrukt. En hoe goed je huidje wondjes weer sluit helemaal vanzelf bij kleine wondjes en dat een dokter soms helpt als het wondje wat groter is.
Kinderen raken snel in paniek als ouders dat ook doen of dingen spannender maken dan ze hoeven te zijn voor kinderen.
maandag 15 september 2008 om 20:04
Hier ook een dochter van inmiddels 4,5 die erg gefascineerd is door ambulances, ziekenhuizen en artsen.
Ze heeft zelf best wat nare dingen meegemaakt in het ziekenhuis en heeft daarvoor verschillende gespreken gehad met de pedagogisch medewerker vh ziekenhuis.
Ik heb idd ook de boekjes in huis gehaald van de bieb over het ziekenhuis en opnames en wat artsen doen enz.
Dochterlief heeft een ook keer in de ambulance mogen kijken (gewoon even vragen:) )
Vanuit het ziekenhuis kreeg ze een popje mee waar ze op kon tekenen. Dat deed haar goed. Waar zij pijn had, was het popje rood gekleurd enz. Het dokterssetje is hier ook een succes. Ik praat er idd ook over met haar, stel open vragen. Las ze niet wil praten, ook goed.
Veel succes.
Ze heeft zelf best wat nare dingen meegemaakt in het ziekenhuis en heeft daarvoor verschillende gespreken gehad met de pedagogisch medewerker vh ziekenhuis.
Ik heb idd ook de boekjes in huis gehaald van de bieb over het ziekenhuis en opnames en wat artsen doen enz.
Dochterlief heeft een ook keer in de ambulance mogen kijken (gewoon even vragen:) )
Vanuit het ziekenhuis kreeg ze een popje mee waar ze op kon tekenen. Dat deed haar goed. Waar zij pijn had, was het popje rood gekleurd enz. Het dokterssetje is hier ook een succes. Ik praat er idd ook over met haar, stel open vragen. Las ze niet wil praten, ook goed.
Veel succes.
maandag 15 september 2008 om 20:09
Een vriendin van mij heeft poos in het ziekenhuis gelegen en ik heb toen veel op haar kinderen (4 en 6) gepast. Die waren ook veel met doktertje spelen bezig en met een stethoscoop op de beer aan het luisteren en zo. Heb ze vragen gesteld als ze aan het spelen waren, (heeft beer pijn? maak jij hem beter? Wat fijn voor beer, kan ie weer spelen, dat soort dingen). En na een tijdje verdween het weer.
De oudste durfde wel niet meer alleen te slapen en heb ik gewoon bij mij in bed genomen in het begin, ze was regelmatig overstuur, maar ook dat trok weer bij. Ben iig niet streng tegen ze geweest in die periode.
Maar veel en luchtig praten, lekker laten spelen en daar in mee gaan. Dat helpt.
De oudste durfde wel niet meer alleen te slapen en heb ik gewoon bij mij in bed genomen in het begin, ze was regelmatig overstuur, maar ook dat trok weer bij. Ben iig niet streng tegen ze geweest in die periode.
Maar veel en luchtig praten, lekker laten spelen en daar in mee gaan. Dat helpt.
maandag 15 september 2008 om 20:41
Ik denk ook dat het mee spelen met je dochter zinvol kan zijn, samen de zieke poppen en beren weer beter maken, net zoals een echte dokter dat bij jou gedaan heeft...ga in het spel mee dat ze ziek zijn en verzorgd moeten worden maar dat ze gelukkig wel weer beter worden.
Maak samen een "beter worden" drankje (..gele en rode limonade door elkaar bv...zeg maar wat) of verbindt armen en benen van pop met echt ( nat)verband en haal het daarna met veel tamtam eraf omdat ie beter is...."bouw" een feestje omdat ze weer helemaal beter zijn, net als bij mama!
Zou het idd ook luchtig houden en bij een volgende keer, als haar pop/beer weer niet beter wordt...zeggen...O, maar dan kan jij hem beter maken, jij kan een goede dokter spelen toch?
Meer de nadruk leggen op het beter maken dan op ziek zijn..
( en soms, heb ik gemerkt...maar dat ligt helemaal aan het kind....kan je als ouder soms beslissen en afspreken om niet langer aan vervelende dingen te denken, omdat het gewoon over is....Herken het bij mijn dochter een beetje....was uiteindelijk gerust gesteld omdat ik zei...nu is het over en denken we verder weer aan leuke dingen...)
Maak samen een "beter worden" drankje (..gele en rode limonade door elkaar bv...zeg maar wat) of verbindt armen en benen van pop met echt ( nat)verband en haal het daarna met veel tamtam eraf omdat ie beter is...."bouw" een feestje omdat ze weer helemaal beter zijn, net als bij mama!
Zou het idd ook luchtig houden en bij een volgende keer, als haar pop/beer weer niet beter wordt...zeggen...O, maar dan kan jij hem beter maken, jij kan een goede dokter spelen toch?
Meer de nadruk leggen op het beter maken dan op ziek zijn..
( en soms, heb ik gemerkt...maar dat ligt helemaal aan het kind....kan je als ouder soms beslissen en afspreken om niet langer aan vervelende dingen te denken, omdat het gewoon over is....Herken het bij mijn dochter een beetje....was uiteindelijk gerust gesteld omdat ik zei...nu is het over en denken we verder weer aan leuke dingen...)
maandag 15 september 2008 om 20:56
Inderdaad, speel met haar mee maar laat het evrhaal positief eindigen. Wees samen de superdokter die iedereen beter gaat maken, Laat de zieke beren weer thuiskomen en geef een "welkom thuis"-feestje, en zorg dat het verhaal afgerond wordt. Vier desnoods een evrlaat "mama-is-ook weer-thuis-feestje"samen met de zieke beren.
Ik kan mij zo voorstellen, en let wel; ik ken jouw dochter niet, dat eht evrhaal voor jouw meisje helemaal nog niet af is. Jij was net thuis, hieperdepiep hoera, en toen ging je weer weg. Het was maar voor een dag, maar voor een kind kan een dag anvoorstelbaar lang duren, zeker als ze zo blij was dat je er net weer was. En wie garandeerd haar dat je niet wéér opgenomen zult worden? Jij, maar hey..dat vertrouwen is mogelijk heel even weg. Niet erg, dat komt wel weer, maar dat heeft wel tijd nodig.
Zorgen hierover maken zou ik me sowieso niet als ik jou was. Integendeel, Jouw dochter is aan het verwerken, zo lijkt mij, en dat is een goed teken.
Ga jezelf daar nou niets over evrwijten, het hoort er allemaal bij (helaas, want wat zou je graag de illusie hebben dat je je kinderen tegen evrdriet en angst kon beschermen...).
Ik kan mij zo voorstellen, en let wel; ik ken jouw dochter niet, dat eht evrhaal voor jouw meisje helemaal nog niet af is. Jij was net thuis, hieperdepiep hoera, en toen ging je weer weg. Het was maar voor een dag, maar voor een kind kan een dag anvoorstelbaar lang duren, zeker als ze zo blij was dat je er net weer was. En wie garandeerd haar dat je niet wéér opgenomen zult worden? Jij, maar hey..dat vertrouwen is mogelijk heel even weg. Niet erg, dat komt wel weer, maar dat heeft wel tijd nodig.
Zorgen hierover maken zou ik me sowieso niet als ik jou was. Integendeel, Jouw dochter is aan het verwerken, zo lijkt mij, en dat is een goed teken.
Ga jezelf daar nou niets over evrwijten, het hoort er allemaal bij (helaas, want wat zou je graag de illusie hebben dat je je kinderen tegen evrdriet en angst kon beschermen...).
Wat wilde ik nou toch typen?
dinsdag 16 september 2008 om 11:02
Jewena (ik heb niet alles heel goed gelezen dus misschien ben ik mosterd), maar is het een idee om alles zelf eens met haar na te spelen, met duplo ofzo. Dus poppetje wordt ziek en dan komt niet de ambulance (dat autootje zet je er wel bij, maar gebruik je niet), maar dat gewoon de dokter komt en dat die een pilletje geeft of iets dergelijks. En dat steeds opnieuw en dan de ambulance na een paar keer er helemaal niet eens meer bij zetten? Dus gewoon; ziek --> pilletje --> weer lekker verder slapen? Zo leert ze dat het vrijwel altijd zonder ambulance kan worden opgelost als je 's nachts ziek wordt.
