Kinderen
alle pijlers
Manlief kan niet zo goed met onze 2 kleine kinderen omgaan..
zaterdag 20 september 2008 om 19:05
We hebben 2 kleine kinderen vlak achter elkaar gekregen: oudste is nu 16 maanden, jongste is 4 maanden. Dus druk druk druk duk.
Maar... manlief kan emoties tegenover kinderen niet onderdrukken. We hebben allemaal wel eens dat gevoel van als ze weer eens huilen, dreinen, jengelen etc.
Even een voorbeeldje. Ik sta net te douchen met de oudste. Manlief zou even de keuken opruimen en op kleine letten. Kleine gaat huilen en stopt niet. Ik sta net boven af te drogen als ik veel gevloek hoor en dan vrij luid: "hou em dan ook in je muil, lummel!" (over de speen die uit zijn mondje viel).
Ik vind dit dus ECHT niet kunnen, maar als ik er wat van zeg, dan hebben we 3 dagen herrie in de tent. Af en toe weet ik niet meer hoe ik dit op moet lossen. Want op dit na is het echt wel een goeie vent hoor. Alleen kan ie er gewoon niet mee omgaan als alles tegelijkertijd komt....
Jullie meningen/opmerkingen/oplossingen? Misschien een opvoedcursus?
P.S. Mijn oplossing zou zijn: even met de kleine zitten en 5 minuten later de keuken opruimen... die loopt niet weg..
Maar... manlief kan emoties tegenover kinderen niet onderdrukken. We hebben allemaal wel eens dat gevoel van als ze weer eens huilen, dreinen, jengelen etc.
Even een voorbeeldje. Ik sta net te douchen met de oudste. Manlief zou even de keuken opruimen en op kleine letten. Kleine gaat huilen en stopt niet. Ik sta net boven af te drogen als ik veel gevloek hoor en dan vrij luid: "hou em dan ook in je muil, lummel!" (over de speen die uit zijn mondje viel).
Ik vind dit dus ECHT niet kunnen, maar als ik er wat van zeg, dan hebben we 3 dagen herrie in de tent. Af en toe weet ik niet meer hoe ik dit op moet lossen. Want op dit na is het echt wel een goeie vent hoor. Alleen kan ie er gewoon niet mee omgaan als alles tegelijkertijd komt....
Jullie meningen/opmerkingen/oplossingen? Misschien een opvoedcursus?
P.S. Mijn oplossing zou zijn: even met de kleine zitten en 5 minuten later de keuken opruimen... die loopt niet weg..
zaterdag 20 september 2008 om 23:01
Hij kan wel een potje depressief gaan zitten doen en dan vinden dat alles en iedereen daar maar begrip voor moet hebben als hij uitbarst, dus niet alleen jij maar ook twee kleine kinderen, maar zo werkt de wereld dus mooi niet. Vergeet niet dat hij er net zo goed bij was toen jullie kinderen gemaakt werden, het kan niet dat alles nu op jouw bord terecht komt. Dus, hij zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en heeeeel snel hulp gaan zoeken.
zaterdag 20 september 2008 om 23:03
Vervelende situatie. Als ie inderdaad een soort van overspannen is, dan is het niet zo 1-2-3 op te lossen. Zijn overgevoeligheid voor prikkels is niet zomaar weg te nemen (misschien te verminderen met medicijnen, maar dan nog...).
Als het met name 's avonds rond spitsuur speelt, is het dan geen optie dat ie pas thuis komt als de kinderen naar bed zijn?
Als het met name 's avonds rond spitsuur speelt, is het dan geen optie dat ie pas thuis komt als de kinderen naar bed zijn?
zaterdag 20 september 2008 om 23:03
Je stelt je twee kleinekinderen bloot aan een depressieve agressieve vader bij wie valium niets uithaalt?
Je laat ze met hem alleen en hij scheld een baby van 4 (!!) maanden zo uit?
Ik snap dat niet,ook al is hij hun vader, je neemt een potentieel gevaar voor je kinderen in verdediging terwijl je dat voor je kinderen zou moeten doen.
Er zijn alle ingredienten aanwezig voor kindermishandeling, of erger: kindermoord.
En dan niet roepen: dat doet ie anders nooit hoor....
onvoorstelbaar!!! Neem je verantwoordelijkheid als moeder!
Je laat ze met hem alleen en hij scheld een baby van 4 (!!) maanden zo uit?
Ik snap dat niet,ook al is hij hun vader, je neemt een potentieel gevaar voor je kinderen in verdediging terwijl je dat voor je kinderen zou moeten doen.
Er zijn alle ingredienten aanwezig voor kindermishandeling, of erger: kindermoord.
En dan niet roepen: dat doet ie anders nooit hoor....
onvoorstelbaar!!! Neem je verantwoordelijkheid als moeder!
zaterdag 20 september 2008 om 23:04
quote:minny schreef op 20 september 2008 @ 23:01:
Hij kan wel een potje depressief gaan zitten doen en dan vinden dat alles en iedereen daar maar begrip voor moet hebben als hij uitbarst, dus niet alleen jij maar ook twee kleine kinderen, maar zo werkt de wereld dus mooi niet. Vergeet niet dat hij er net zo goed bij was toen jullie kinderen gemaakt werden, het kan niet dat alles nu op jouw bord terecht komt. Dus, hij zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en heeeeel snel hulp gaan zoeken.
Depressie, overspannenheid, e.d. zit iets complexer in elkaar dan dat jij het nu voorstelt...
Maar ben het wel met je eens dat het goed zou zijn als hij hulp zoekt...
Hij kan wel een potje depressief gaan zitten doen en dan vinden dat alles en iedereen daar maar begrip voor moet hebben als hij uitbarst, dus niet alleen jij maar ook twee kleine kinderen, maar zo werkt de wereld dus mooi niet. Vergeet niet dat hij er net zo goed bij was toen jullie kinderen gemaakt werden, het kan niet dat alles nu op jouw bord terecht komt. Dus, hij zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en heeeeel snel hulp gaan zoeken.
Depressie, overspannenheid, e.d. zit iets complexer in elkaar dan dat jij het nu voorstelt...
Maar ben het wel met je eens dat het goed zou zijn als hij hulp zoekt...
zaterdag 20 september 2008 om 23:07
quote:opperdepop schreef op 20 september 2008 @ 23:04:
[...]
Depressie, overspannenheid, e.d. zit iets complexer in elkaar dan dat jij het nu voorstelt...
Maar ben het wel met je eens dat het goed zou zijn als hij hulp zoekt...Wat voor mij altijd de grote vraag is, zou de depressieve partner zich ook zo gedragen als er niet iemand was die alle taken overnam? Met andere woorden, wordt hem misschien niet teveel ruimte gegeven en er teveel rekening met hem gehouden? TO moet niet alleen voor 2 kleine kinderen zorgen maar ook nog eens de last van haar partner op haar schouders nemen en zoals ik het lees vindt haar partner dat maar vanzelfsprekend. Tja...
[...]
Depressie, overspannenheid, e.d. zit iets complexer in elkaar dan dat jij het nu voorstelt...
Maar ben het wel met je eens dat het goed zou zijn als hij hulp zoekt...Wat voor mij altijd de grote vraag is, zou de depressieve partner zich ook zo gedragen als er niet iemand was die alle taken overnam? Met andere woorden, wordt hem misschien niet teveel ruimte gegeven en er teveel rekening met hem gehouden? TO moet niet alleen voor 2 kleine kinderen zorgen maar ook nog eens de last van haar partner op haar schouders nemen en zoals ik het lees vindt haar partner dat maar vanzelfsprekend. Tja...
zaterdag 20 september 2008 om 23:07
zaterdag 20 september 2008 om 23:14
quote:minny schreef op 20 september 2008 @ 23:10:
Ervoor gekozen of niet, hij hoort het niet op de kinderen uit te kuren. Kan hij wel overspannen zijn maar dat kan gewoon niet.
Daar ben ik het helemaal mee eens. Mijn partner werd dagbehandeling geadviseerd en ik zou het ook niet geaccepteerd hebben als mijn partner had gezegd: ik ga niet in dagbehandeling. Dan zou ik de kinderen gepakt hebben en weggegaan zijn.
PS: weet overigens niet of mijn situatie helemaal vergelijkbaar is. Mijn vriendin kon niet eens meer een formulier met naam, adres, sofi-nummer invullen, dus...
Ervoor gekozen of niet, hij hoort het niet op de kinderen uit te kuren. Kan hij wel overspannen zijn maar dat kan gewoon niet.
Daar ben ik het helemaal mee eens. Mijn partner werd dagbehandeling geadviseerd en ik zou het ook niet geaccepteerd hebben als mijn partner had gezegd: ik ga niet in dagbehandeling. Dan zou ik de kinderen gepakt hebben en weggegaan zijn.
PS: weet overigens niet of mijn situatie helemaal vergelijkbaar is. Mijn vriendin kon niet eens meer een formulier met naam, adres, sofi-nummer invullen, dus...
zaterdag 20 september 2008 om 23:14
Zal best, maar die last op je kinderen laden is nooit goed te praten. We hebben het hier over kleine kinderen. Op deze leeftijd zijn het net kleine sponsjes, ze nemen alles in zich op. Meer dan je denkt. Hun zelfbeeld wordt in de kindertijd gevormd en hij kan heel erg veel schade aan dat zelfbeeld berokkenen met dit gedrag.
Kan hij wel overspannen zijn maar dat betekent niet dat hij zich op de kinderen mag uitkuren. Dat heet volwassen zijn.
Kan hij wel overspannen zijn maar dat betekent niet dat hij zich op de kinderen mag uitkuren. Dat heet volwassen zijn.
zaterdag 20 september 2008 om 23:17
quote:opperdepop schreef op 20 september 2008 @ 23:14:
[...]
Daar ben ik het helemaal mee eens. Mijn partner werd dagbehandeling geadviseerd en ik zou het ook niet geaccepteerd hebben als mijn partner had gezegd: ik ga niet in dagbehandeling. Dan zou ik de kinderen gepakt hebben en weggegaan zijn.
PS: weet overigens niet of mijn situatie helemaal vergelijkbaar is. Mijn vriendin kon niet eens meer een formulier met naam, adres, sofi-nummer invullen, dus...Dat bedoel ik, hij zal ook hulp moeten zoeken en zich dan ook laten helpen. Maar helaas zie ik al te vaak dat de overspannen partner/ouder er niks aan doet en vindt dat het hele gezin "maar rekening te houden heeft". Overal wordt begrip voor geeist maar er wordt niks teruggegeven. En vaker wel dan niet heeft dat mede te maken met teveel ruimte en begrip krijgen voor dit gedrag.
Goed dat jouw partner hulp heeft gezocht.
[...]
Daar ben ik het helemaal mee eens. Mijn partner werd dagbehandeling geadviseerd en ik zou het ook niet geaccepteerd hebben als mijn partner had gezegd: ik ga niet in dagbehandeling. Dan zou ik de kinderen gepakt hebben en weggegaan zijn.
PS: weet overigens niet of mijn situatie helemaal vergelijkbaar is. Mijn vriendin kon niet eens meer een formulier met naam, adres, sofi-nummer invullen, dus...Dat bedoel ik, hij zal ook hulp moeten zoeken en zich dan ook laten helpen. Maar helaas zie ik al te vaak dat de overspannen partner/ouder er niks aan doet en vindt dat het hele gezin "maar rekening te houden heeft". Overal wordt begrip voor geeist maar er wordt niks teruggegeven. En vaker wel dan niet heeft dat mede te maken met teveel ruimte en begrip krijgen voor dit gedrag.
Goed dat jouw partner hulp heeft gezocht.
zaterdag 20 september 2008 om 23:20
quote:BellBell schreef op 20 september 2008 @ 22:57:
Deze ontwikkeling baart mij wel ernstig zorgen, zeker omdat ik merk dat ik aarzel om voor mijn kinderen op te komen. Soms praat ik het goed in mijn eigen hoofd, met het feit dat ze nog jong zijn en er niet zoveel van merken.
Dat is niet waar. Ze merken het wel. Sterker nog: dit is het moment waarop de basis van hun veiligheidsgevoel gelegd wordt. Alles wat daar nu in beschadigd wordt, zal gevolgen hebben voor hun hele verdere leven.
[knip]
Normaal zou ik zeggen: de tijd voor actie is nu. Maar omdat je man morgen jarig is, zou ik zeggen: de tijd voor actie is overmorgen. Als je depressief bent, dan zijn dingen als je verjaardag de krenten in de pap. Ga dat niet "ook nog eens" verpesten voor hem door morgenochtend zijn gedrag aan te kaarten. Laat hem morgen gewoon jarig zijn, neem de zorg voor jullie kinderen uit zijn handen en kaart het overmorgen aan.
Maar kaart het aan en onderneem actie. Dat hij overspannen en depressief is, is heel naar. Maar dat hij daarin niet meer ziet waar de grens ligt tussen hem-en-zijn-ziekte en een volkomen onschuldige buitenstaander, dat is echt verwijtbaar en ernstig. Als hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt, dan moet jij 'm nemen. Dit moet stoppen in ieder geval, voor het ook maar de kans krijgt om uit de hand te lopen!
Deze ontwikkeling baart mij wel ernstig zorgen, zeker omdat ik merk dat ik aarzel om voor mijn kinderen op te komen. Soms praat ik het goed in mijn eigen hoofd, met het feit dat ze nog jong zijn en er niet zoveel van merken.
Dat is niet waar. Ze merken het wel. Sterker nog: dit is het moment waarop de basis van hun veiligheidsgevoel gelegd wordt. Alles wat daar nu in beschadigd wordt, zal gevolgen hebben voor hun hele verdere leven.
[knip]
Normaal zou ik zeggen: de tijd voor actie is nu. Maar omdat je man morgen jarig is, zou ik zeggen: de tijd voor actie is overmorgen. Als je depressief bent, dan zijn dingen als je verjaardag de krenten in de pap. Ga dat niet "ook nog eens" verpesten voor hem door morgenochtend zijn gedrag aan te kaarten. Laat hem morgen gewoon jarig zijn, neem de zorg voor jullie kinderen uit zijn handen en kaart het overmorgen aan.
Maar kaart het aan en onderneem actie. Dat hij overspannen en depressief is, is heel naar. Maar dat hij daarin niet meer ziet waar de grens ligt tussen hem-en-zijn-ziekte en een volkomen onschuldige buitenstaander, dat is echt verwijtbaar en ernstig. Als hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt, dan moet jij 'm nemen. Dit moet stoppen in ieder geval, voor het ook maar de kans krijgt om uit de hand te lopen!
anoniem_19631 wijzigde dit bericht op 20-09-2008 23:50
Reden: privacy
Reden: privacy
% gewijzigd
zaterdag 20 september 2008 om 23:21
quote:minny schreef op 20 september 2008 @ 23:07:
[...]
Wat voor mij altijd de grote vraag is, zou de depressieve partner zich ook zo gedragen als er niet iemand was die alle taken overnam? Met andere woorden, wordt hem misschien niet teveel ruimte gegeven en er teveel rekening met hem gehouden? TO moet niet alleen voor 2 kleine kinderen zorgen maar ook nog eens de last van haar partner op haar schouders nemen en zoals ik het lees vindt haar partner dat maar vanzelfsprekend. Tja...
Ik ben het hier wel mee eens. Ben ook zo overspannen als een deur geweest en heb nog niet echt de veerkracht die je in een gezonde situatie nodig hebt, maar goed, ik ben alleen en dus heb ik gewoon geen keuze. Overspannen zijn is geen optie, en de boel de boel laten ook niet. dus waar hetd an ook vanaan komt, ik móet wel normaal doen.
En gek genoeg werkt dat ook heel erg helend. Overspannenheid is toch ook, hoe stom het ook klinkt, een beetje een luxe probleem.
[...]
Wat voor mij altijd de grote vraag is, zou de depressieve partner zich ook zo gedragen als er niet iemand was die alle taken overnam? Met andere woorden, wordt hem misschien niet teveel ruimte gegeven en er teveel rekening met hem gehouden? TO moet niet alleen voor 2 kleine kinderen zorgen maar ook nog eens de last van haar partner op haar schouders nemen en zoals ik het lees vindt haar partner dat maar vanzelfsprekend. Tja...
Ik ben het hier wel mee eens. Ben ook zo overspannen als een deur geweest en heb nog niet echt de veerkracht die je in een gezonde situatie nodig hebt, maar goed, ik ben alleen en dus heb ik gewoon geen keuze. Overspannen zijn is geen optie, en de boel de boel laten ook niet. dus waar hetd an ook vanaan komt, ik móet wel normaal doen.
En gek genoeg werkt dat ook heel erg helend. Overspannenheid is toch ook, hoe stom het ook klinkt, een beetje een luxe probleem.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 20 september 2008 om 23:22
quote:opperdepop schreef op 20 september 2008 @ 23:07:
@isabon: nou nou, beetje ongefundeerd en extreem (kindermoord..) allemaal hoor. Volgens mij neemt TO eea heel serieus en is ze zeker niet van plan om het hierbij te laten. Beetje begrip voor de vader kan ook geen kwaad. Die heeft ook niet voor depressie/overspannenheid gekozen hoor..Ik vind dat niet zo ongefundeerd en extreem hoor. Ik deel dezelfde zorg.
@isabon: nou nou, beetje ongefundeerd en extreem (kindermoord..) allemaal hoor. Volgens mij neemt TO eea heel serieus en is ze zeker niet van plan om het hierbij te laten. Beetje begrip voor de vader kan ook geen kwaad. Die heeft ook niet voor depressie/overspannenheid gekozen hoor..Ik vind dat niet zo ongefundeerd en extreem hoor. Ik deel dezelfde zorg.
zaterdag 20 september 2008 om 23:25
Volgens mij vind je man het ook erg hoe hij reageert op de kinderen. Of niet Bellbell? Alleen hij wil of kan er niet over praten, en dan vertrekt ie maar naar boven...Dreinende, moeie, huilende kinderen kunnen natuurlijk ook wel heel erg in je hoofd dringen hé...en als je dan al doodop ben en overspannen...ja, dan is dat net te veel. Kan hij niet in de ziektewet gaan en behoorlijk gaan bijslapen of denk je dat er meer aan de hand is?
zaterdag 20 september 2008 om 23:26
quote:fashionvictim schreef op 20 september 2008 @ 23:21:
[...]
Ik ben het hier wel mee eens. Ben ook zo overspannen als een deur geweest en heb nog niet echt de veerkracht die je in een gezonde situatie nodig hebt, maar goed, ik ben alleen en dus heb ik gewoon geen keuze. Overspannen zijn is geen optie, en de boel de boel laten ook niet. dus waar hetd an ook vanaan komt, ik móet wel normaal doen.
En gek genoeg werkt dat ook heel erg helend. Overspannenheid is toch ook, hoe stom het ook klinkt, een beetje een luxe probleem.Klopt. Het is wel luxe als je je er aan kan overgeven omdat je weet dat er toch wel iemand is die het opvangt.
Toen ik mijn ex-partner, eindelijk, had aangegeven voor mishandeling en ik na een zeer nare lange relatie waarin ik de laatste maanden letterlijk in een hel leefde compleet gesloopt was. Maandenlang maar 2 a 3 uur geslapen per nacht, naast een full time baan en de volledige zorg voor 2 kinderen omdat meneer het ook niet aankon volgens hemzelf, maar hij zocht nooit hulp want het lag allemaal aan mij en de kinderen en niet aan hem, compleet op was ik. Het liefst was ik in een hoekje gekropen en er niet meer uitgekomen. Maarrr...de kinderen werden de volgende ochtend gewoon wakker, er moest gewoon gewerkt worden, de afwas verdween niet vanzelf....noem maar op.
Ik had simpelweg de luxe niet om in te storten, dus....deed ik het niet. Dat was oneerlijk geweest tegenover de kinderen want die verdienen beter.
[...]
Ik ben het hier wel mee eens. Ben ook zo overspannen als een deur geweest en heb nog niet echt de veerkracht die je in een gezonde situatie nodig hebt, maar goed, ik ben alleen en dus heb ik gewoon geen keuze. Overspannen zijn is geen optie, en de boel de boel laten ook niet. dus waar hetd an ook vanaan komt, ik móet wel normaal doen.
En gek genoeg werkt dat ook heel erg helend. Overspannenheid is toch ook, hoe stom het ook klinkt, een beetje een luxe probleem.Klopt. Het is wel luxe als je je er aan kan overgeven omdat je weet dat er toch wel iemand is die het opvangt.
Toen ik mijn ex-partner, eindelijk, had aangegeven voor mishandeling en ik na een zeer nare lange relatie waarin ik de laatste maanden letterlijk in een hel leefde compleet gesloopt was. Maandenlang maar 2 a 3 uur geslapen per nacht, naast een full time baan en de volledige zorg voor 2 kinderen omdat meneer het ook niet aankon volgens hemzelf, maar hij zocht nooit hulp want het lag allemaal aan mij en de kinderen en niet aan hem, compleet op was ik. Het liefst was ik in een hoekje gekropen en er niet meer uitgekomen. Maarrr...de kinderen werden de volgende ochtend gewoon wakker, er moest gewoon gewerkt worden, de afwas verdween niet vanzelf....noem maar op.
Ik had simpelweg de luxe niet om in te storten, dus....deed ik het niet. Dat was oneerlijk geweest tegenover de kinderen want die verdienen beter.
zaterdag 20 september 2008 om 23:27
Qwertu: daar had ik overheen gelezen, dat de kinderen het wel niet zouden merken.
Mijn ervaring: ze merken meer dan je denkt. Bij ons hebben de kinderen gelukkig weinig er aan overgehouden, maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik er bovenop zat. Met name in het eerste jaar ben ik 24/7 bezig geweest met de kinderen beschermen. Ik heb ook regelmatig met haar behandelaars gepraat, en die waren ook altijd heel bezorgd omdat er kinderen in het spel waren. Ze pikken dingen op, voelen spanning, merken oorzaak en gevolg (althans: hun interpretatie daarvan), en gaan zich daarnaar gedragen...
Mijn ervaring: ze merken meer dan je denkt. Bij ons hebben de kinderen gelukkig weinig er aan overgehouden, maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik er bovenop zat. Met name in het eerste jaar ben ik 24/7 bezig geweest met de kinderen beschermen. Ik heb ook regelmatig met haar behandelaars gepraat, en die waren ook altijd heel bezorgd omdat er kinderen in het spel waren. Ze pikken dingen op, voelen spanning, merken oorzaak en gevolg (althans: hun interpretatie daarvan), en gaan zich daarnaar gedragen...
zaterdag 20 september 2008 om 23:28
quote:qwertu schreef op 20 september 2008 @ 23:25:
Ja, sorry hoor.
Toen ik zo depressief was, zou ik het ècht niet getrokken hebben als mijn man óók nog eens mijn verjaardag verpest zou hebben met ruzie. Ik snap je, maar het had zo een Lama's uitspraak kunnen zijn bij slechtste levensmotto's "De tijd voor aktie is overmorgen". Kwam gewoon erg grappig over
Ja, sorry hoor.
Toen ik zo depressief was, zou ik het ècht niet getrokken hebben als mijn man óók nog eens mijn verjaardag verpest zou hebben met ruzie. Ik snap je, maar het had zo een Lama's uitspraak kunnen zijn bij slechtste levensmotto's "De tijd voor aktie is overmorgen". Kwam gewoon erg grappig over
