Relaties
alle pijlers
Emotioneel verwaarloosd
zaterdag 24 oktober 2015 om 07:35
Dit is één van de valkuilen waar ik mijn hele leven last van heb. Ik kan me niet verbinden met anderen. Momenteel zit ik niet in een relatie en de relaties die ik heb gehad waren gebaseerd op gebrek van beide kanten. Altijd gedoemd om te mislukken en dat is ook de uitkomst van dit patroon: me niet kunnen hechten aan iemand. En eindelijk kan ik het onvermogen om me te binden onder ogen komen en zit ik hier een potje te janken. Het doet pijn en het lucht op. Er is niks mis met mijn behoefte aan verbondenheid en er is niets mis het willen van een relatie, fijne vriendschap, alleen is het verdomd lastig om dat te bereiken aangezien ik geen idee heb hoe zoiets voelt. Liefde, genegenheid, verbinding...echt geen idee. Ik zoek het wel en tast wat af, maar alles wat ik aanraak doet pijn. Dus heb ik het opgegeven en blijf liever alleen. Wat eerst leek op een bewuste keuze - liever alleen blijven - is een onbewuste keuze gebleken; ik wil helemaal niet alleen zijn, ik wil leren met een ander te zijn zonder het gevoel te hebben dat ieder moment de grond onder mijn voeten wegzakt.
Wat ik wil met dit topic? Ervaringen, gevoelens, gedachten delen. En knuffels, heel veel knuffels. En voor iemand adviseert dat ik hulp moet zoeken: ik zit in een intensief behandeltraject en juist daarom kan ik dit nu helder zien en nog belangrijker; voelen hoe klote pijnlijk dit is. Ik vind het makkelijker om afstand te nemen en boos te zijn, dan te voelen hoe verdomd leeg en eenzaam ik me voel. Ik heb dit bij relaties geplaatst en niet bij psyche omdat naar mijn mening relaties met anderen de basis vormen voor een gelukkig of ongelukkig bestaan.
zondag 25 oktober 2015 om 09:03
quote:marielle75 schreef op 25 oktober 2015 @ 08:49:
[...]
Ja zeker. Soms was ik er best door van slag, maar daarna merkte ik dat ik verder kon. Stappen had gezet. Emoties slaan bij mij terug op mijn lijf. Zowel positieve als negatieve emoties. Daar ben ik blijkbaar erg gevoelig voor. Dus een lichaamsgerichte therapie deed letter en figuurlijk pijn. Na iedere sessie kon ik een stukje van die pijn achterlaten en stap voor stap werd de pijn minder in mijn lijf. Dat gaf en geeft mij ruimte om weer nieuwe stappen te zetten.
dat dus!
Ik heb precies hetzelfde, maar ik begreep van de therapeute dat niet iedereen het zo lichamelijk ervaart. Ik dacht dat het voor iedereen gold, maar kennelijk zijn er gradaties. Ik sla ook alles lichamelijk op. Hoe meer ik loslaat, hoe beter het lichamelijk met me gaat, meer energie krijg en ik kan weer fulltime werken zonder dat continue overspannen gevoel. Hoofdpijnen zijn minder, maag en darmstreek zijn rustiger, ik kan op een dag meer doen dan ik ooit voor mogelijk hield en werk zelfs met plezier, misschien wel voor het eerst in mijn leven.
Wat ik ook steeds meer begin te beseffen is hoe mijn gedachten, gevoelens en gedrag mijn emotionele verwaarlozing in stand houden. Dat is zowel pijnlijk als bemoedigend. Pijnlijk omdat ik het mezelf aandoe en bemoedigend dat ik het kan eindigen. Zoals met relaties wist ik altijd net die mannen toe te laten (slechte keuzes) die me emotioneel compleet in de steek lieten. Hoe verder ik in het proces kom, hoe minder ik me aangetrokken voel tot zulke types. De gezondere types 'lichten op' waar voorheen door mijn beschadigde perceptie de ongeschikte mannen er uit sprongen. De spannende man is nu de saaie niet de moeite waard man. De niet zo spannende saaie man is nu de aantrekkelijke man. Niet dat ik nu een relatie wil - eerst maar de grond waar ik op sta iets meer verstevigen - maar ben wel erg blij met de verschuiving in mijn realiteit.
[...]
Ja zeker. Soms was ik er best door van slag, maar daarna merkte ik dat ik verder kon. Stappen had gezet. Emoties slaan bij mij terug op mijn lijf. Zowel positieve als negatieve emoties. Daar ben ik blijkbaar erg gevoelig voor. Dus een lichaamsgerichte therapie deed letter en figuurlijk pijn. Na iedere sessie kon ik een stukje van die pijn achterlaten en stap voor stap werd de pijn minder in mijn lijf. Dat gaf en geeft mij ruimte om weer nieuwe stappen te zetten.
dat dus!
Ik heb precies hetzelfde, maar ik begreep van de therapeute dat niet iedereen het zo lichamelijk ervaart. Ik dacht dat het voor iedereen gold, maar kennelijk zijn er gradaties. Ik sla ook alles lichamelijk op. Hoe meer ik loslaat, hoe beter het lichamelijk met me gaat, meer energie krijg en ik kan weer fulltime werken zonder dat continue overspannen gevoel. Hoofdpijnen zijn minder, maag en darmstreek zijn rustiger, ik kan op een dag meer doen dan ik ooit voor mogelijk hield en werk zelfs met plezier, misschien wel voor het eerst in mijn leven.
Wat ik ook steeds meer begin te beseffen is hoe mijn gedachten, gevoelens en gedrag mijn emotionele verwaarlozing in stand houden. Dat is zowel pijnlijk als bemoedigend. Pijnlijk omdat ik het mezelf aandoe en bemoedigend dat ik het kan eindigen. Zoals met relaties wist ik altijd net die mannen toe te laten (slechte keuzes) die me emotioneel compleet in de steek lieten. Hoe verder ik in het proces kom, hoe minder ik me aangetrokken voel tot zulke types. De gezondere types 'lichten op' waar voorheen door mijn beschadigde perceptie de ongeschikte mannen er uit sprongen. De spannende man is nu de saaie niet de moeite waard man. De niet zo spannende saaie man is nu de aantrekkelijke man. Niet dat ik nu een relatie wil - eerst maar de grond waar ik op sta iets meer verstevigen - maar ben wel erg blij met de verschuiving in mijn realiteit.
zondag 25 oktober 2015 om 09:09
quote:Sensy12 schreef op 25 oktober 2015 @ 09:03:
[...]
dat dus!
Ik heb precies hetzelfde, maar ik begreep van de therapeute dat niet iedereen het zo lichamelijk ervaart. Ik dacht dat het voor iedereen gold, maar kennelijk zijn er gradaties. Ik sla ook alles lichamelijk op. Hoe meer ik loslaat, hoe beter het lichamelijk met me gaat, meer energie krijg en ik kan weer fulltime werken zonder dat continue overspannen gevoel. Hoofdpijnen zijn minder, maag en darmstreek zijn rustiger, ik kan op een dag meer doen dan ik ooit voor mogelijk hield en werk zelfs met plezier, misschien wel voor het eerst in mijn leven.
Wat ik ook steeds meer begin te beseffen is hoe mijn gedachten, gevoelens en gedrag mijn emotionele verwaarlozing in stand houden. Dat is zowel pijnlijk als bemoedigend. Pijnlijk omdat ik het mezelf aandoe en bemoedigend dat ik het kan eindigen. Zoals met relaties wist ik altijd net die mannen toe te laten (slechte keuzes) die me emotioneel compleet in de steek lieten. Hoe verder ik in het proces kom, hoe minder ik me aangetrokken voel tot zulke types. De gezondere types 'lichten op' waar voorheen door mijn beschadigde perceptie de ongeschikte mannen er uit sprongen. De spannende man is nu de saaie niet de moeite waard man. De niet zo spannende saaie man is nu de aantrekkelijke man. Niet dat ik nu een relatie wil - eerst maar de grond waar ik op sta iets meer verstevigen - maar ben wel erg blij met de verschuiving in mijn realiteit.Heel herkenbaar Sensy!
[...]
dat dus!
Ik heb precies hetzelfde, maar ik begreep van de therapeute dat niet iedereen het zo lichamelijk ervaart. Ik dacht dat het voor iedereen gold, maar kennelijk zijn er gradaties. Ik sla ook alles lichamelijk op. Hoe meer ik loslaat, hoe beter het lichamelijk met me gaat, meer energie krijg en ik kan weer fulltime werken zonder dat continue overspannen gevoel. Hoofdpijnen zijn minder, maag en darmstreek zijn rustiger, ik kan op een dag meer doen dan ik ooit voor mogelijk hield en werk zelfs met plezier, misschien wel voor het eerst in mijn leven.
Wat ik ook steeds meer begin te beseffen is hoe mijn gedachten, gevoelens en gedrag mijn emotionele verwaarlozing in stand houden. Dat is zowel pijnlijk als bemoedigend. Pijnlijk omdat ik het mezelf aandoe en bemoedigend dat ik het kan eindigen. Zoals met relaties wist ik altijd net die mannen toe te laten (slechte keuzes) die me emotioneel compleet in de steek lieten. Hoe verder ik in het proces kom, hoe minder ik me aangetrokken voel tot zulke types. De gezondere types 'lichten op' waar voorheen door mijn beschadigde perceptie de ongeschikte mannen er uit sprongen. De spannende man is nu de saaie niet de moeite waard man. De niet zo spannende saaie man is nu de aantrekkelijke man. Niet dat ik nu een relatie wil - eerst maar de grond waar ik op sta iets meer verstevigen - maar ben wel erg blij met de verschuiving in mijn realiteit.Heel herkenbaar Sensy!
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..
zondag 25 oktober 2015 om 09:15
Geronimo, wat een mooie reactie. Ik heb je maar niet gequote (en als ik mensen heb gequote die dat liever niet willen, geef het aan dan haal ik het weg), maar wil je zeggen dat je de vinger op de zere plek legt; ik kan net als jij precies vertellen wat er gebeurd is, zonder een spiertje te verrekken. Wát de dingen die er gebeurd zijn met gedaan hebben is een totaal andere dimensie. Daar zit juist de hele energie opgesloten die er graag uit wil. Ik zie trauma's ook niet meer als iets slechts. Er gebeurde wat, ik kon het als kind niet vatten, sloeg het op in mijn lichaam tot de tijd rijp was om het uit te pakken. En bij iedere uitpaksessie komt mijn ware ik naar buiten, tuurt ze eerst nog angstig naar buiten, maar begint dan eindelijk voor het eerst te ademen.
Leuk trouwens om op deze manier de verbinding met jullie aan te gaan. Niets is zo fijn dan het verhaal achter sommige forummers te weten; ik snap nu beter waarom ik met jullie op één lijn lig.
Leuk trouwens om op deze manier de verbinding met jullie aan te gaan. Niets is zo fijn dan het verhaal achter sommige forummers te weten; ik snap nu beter waarom ik met jullie op één lijn lig.
zondag 25 oktober 2015 om 09:35
Geronimo, dat kleine meisje, dat gewonde meisje, dat is zo herkenbaar. Dat meisje dat ooit in een harnas klom, gewapend staal, want dat geeft kracht om overeind te blijven. Maar verstikt ook, geeft niet mee, houd je gevangen.
Ik heb heel lang met schuldgevoel gelopen, over dat ik zo gepest ben en dat dat vast lag aan dat ik waardeloos was. Maar dat schuldgevoel werd heel algemeen, het was er altijd. Toen ik in therapie ging, was dat helemaal niet omdat ik me met het verleden bezig wilde houden, dacht dat ik dat had afgesloten. Niets bleek minder waar.
Op een gegeven moment lag ik 's avonds op bed, had die dag of de dag ervoor therapie gehad, was dat aan het overdenken, en opeens was die kleine Woll er, bijna letterlijk, op mijn schoot, in mijn armen. De kleine, gewonde Woll en de volwassen, groeiende Woll. Samen, heel knus, dicht bij elkaar. Toen heb ik kunnen zeggen tegen kleine Woll, "het is niet jouw schuld" en kleine Woll kunnen troosten.
Daarna was dat schuldgevoel weg en het is nooit meer terug gekomen. Een dierbaar, mooi moment was dat.
Ik heb heel lang met schuldgevoel gelopen, over dat ik zo gepest ben en dat dat vast lag aan dat ik waardeloos was. Maar dat schuldgevoel werd heel algemeen, het was er altijd. Toen ik in therapie ging, was dat helemaal niet omdat ik me met het verleden bezig wilde houden, dacht dat ik dat had afgesloten. Niets bleek minder waar.
Op een gegeven moment lag ik 's avonds op bed, had die dag of de dag ervoor therapie gehad, was dat aan het overdenken, en opeens was die kleine Woll er, bijna letterlijk, op mijn schoot, in mijn armen. De kleine, gewonde Woll en de volwassen, groeiende Woll. Samen, heel knus, dicht bij elkaar. Toen heb ik kunnen zeggen tegen kleine Woll, "het is niet jouw schuld" en kleine Woll kunnen troosten.
Daarna was dat schuldgevoel weg en het is nooit meer terug gekomen. Een dierbaar, mooi moment was dat.
zondag 25 oktober 2015 om 09:47
Wat jij omschrijft Wollie is wat ik met schaamte had. Ik ademde schaamte in en uit. Als iemand me maar aankeek voelde ik me vies. Of als ik het woord moest nemen bekroop me dat schaamtegevoel. En dit ging allemaal zonder het werkelijk te registreren. Nou goed, toen stortte ik in en kwam er na een paar maanden een enorme vechtlust naar boven. Wat?! IK me schamen? Voor dingen die ik niet eens gedaan heb, maar anderen? Nee, dit is de omgekeerde wereld.
En net zoals bij jou is die schaamte nooit meer teruggekomen. The scale finally tipped over to the bright side
En net zoals bij jou is die schaamte nooit meer teruggekomen. The scale finally tipped over to the bright side
zondag 25 oktober 2015 om 09:50
quote:SaveTheDay schreef op 25 oktober 2015 @ 09:42:
Ik voel me altijd een enorme aansteller, ik weiger een trauma te erkennen. Ja het was vervelend maar hé, mensen hebben ergere dingen meegemaakt. Zeur niet zo. Verleden is verleden, nu is nu. Helaas werkt het zo niet.Dit, en dat ervaar ik ook tijdens het vertellen daarvan. Tijdens therapie maar ook naar anderen toe. Eigenlijk zelfs al bij het typen.
Ik voel me altijd een enorme aansteller, ik weiger een trauma te erkennen. Ja het was vervelend maar hé, mensen hebben ergere dingen meegemaakt. Zeur niet zo. Verleden is verleden, nu is nu. Helaas werkt het zo niet.Dit, en dat ervaar ik ook tijdens het vertellen daarvan. Tijdens therapie maar ook naar anderen toe. Eigenlijk zelfs al bij het typen.
zondag 25 oktober 2015 om 09:51
quote:SaveTheDay schreef op 25 oktober 2015 @ 09:42:
Ik voel me altijd een enorme aansteller, ik weiger een trauma te erkennen. Ja het was vervelend maar hé, mensen hebben ergere dingen meegemaakt. Zeur niet zo. Verleden is verleden, nu is nu. Helaas werkt het zo niet.Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.
Ik voel me altijd een enorme aansteller, ik weiger een trauma te erkennen. Ja het was vervelend maar hé, mensen hebben ergere dingen meegemaakt. Zeur niet zo. Verleden is verleden, nu is nu. Helaas werkt het zo niet.Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.
zondag 25 oktober 2015 om 10:07
quote:Sensy12 schreef op 25 oktober 2015 @ 09:51:
[...]
Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.
Het is ook wetende wat je nu weet en wetende hoe "sterk" je nu kan zijn. Dat je dit hebt laten gebeuren. Maar hoe had je er als kind iets aan kunnen veranderen? Of in mijn vorige relatie, beschamend lang met oogkleppen en kop in het zand gelopen. Dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Ik ben of heel sterk zonder al te veel emoties of instabiel en stroom over van de emoties.
Een middenweg is erg lastig te vinden en het vasthouden is nog moeilijker. Het lukt tegenwoordig steeds vaker en beter maar de downside is daarmee niet weg.
[...]
Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.
Het is ook wetende wat je nu weet en wetende hoe "sterk" je nu kan zijn. Dat je dit hebt laten gebeuren. Maar hoe had je er als kind iets aan kunnen veranderen? Of in mijn vorige relatie, beschamend lang met oogkleppen en kop in het zand gelopen. Dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Ik ben of heel sterk zonder al te veel emoties of instabiel en stroom over van de emoties.
Een middenweg is erg lastig te vinden en het vasthouden is nog moeilijker. Het lukt tegenwoordig steeds vaker en beter maar de downside is daarmee niet weg.
zondag 25 oktober 2015 om 10:23
Kracht is volgens mij een heel zacht iets. Niet iets wat onbuigzaam is en gespeend van emoties. Als kind weet je natuurlijk niets behalve dat er dingen gebeuren die niet leuk zijn. De vocabulaire om het te verwoorden is er niet en door de kinderlijke veerkracht, ga je gewoon door. Ik ging over van de 1e naar de 2e klas. Basisschool klaar en hop naar de middelbare school. Ik denk daarom en steeds vaker trouwens dat kinderen een natuurlijke bescherming hebben die - wanneer ze er klaar voor zijn - afgeworpen kan worden.
Wat jij omschrijft SaveTheDay is net als koorddansen. De middenweg vinden die genoeg houvast biedt en tegelijkertijd ruimte laat voor veranderingen. Als ik met een verandering geconfronteerd werd dan wiebelde ik te veel en werd ik paniekerig en onrustig. Om de "rust" te bewaren ging ik op standje bevriezen (lees: "kracht") en stapte ik ogenschijnlijk cool and collected verder. Probleem alleen was dat mijn lichaam me op een gegeven de middelvinger gaf en me liet voelen hoe overbelast het was door die continue spanning en mezelf sterk houden.
Nu kan ik een verandering ondergaan zonder in de rondte met mijn armen te slaan op zoek naar houvast. De sensaties kan mijn lichaam aan, het laat spanning los en zo eng is de verandering bij nader inzien niet.
Wat jij omschrijft SaveTheDay is net als koorddansen. De middenweg vinden die genoeg houvast biedt en tegelijkertijd ruimte laat voor veranderingen. Als ik met een verandering geconfronteerd werd dan wiebelde ik te veel en werd ik paniekerig en onrustig. Om de "rust" te bewaren ging ik op standje bevriezen (lees: "kracht") en stapte ik ogenschijnlijk cool and collected verder. Probleem alleen was dat mijn lichaam me op een gegeven de middelvinger gaf en me liet voelen hoe overbelast het was door die continue spanning en mezelf sterk houden.
Nu kan ik een verandering ondergaan zonder in de rondte met mijn armen te slaan op zoek naar houvast. De sensaties kan mijn lichaam aan, het laat spanning los en zo eng is de verandering bij nader inzien niet.
zondag 25 oktober 2015 om 10:32
quote:Sensy12 schreef op 25 oktober 2015 @ 09:51:
[...]
Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.Precies! Laten we dat laatste nu niet meer gaan doen. Wordt het vast een stuk mooier van. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik natuurlijk ook, maar hoe klein een stapje daar naar toe ook is, ieder stapje is er één.
[...]
Het nu is ook nu, maar wel een klote nu als je verleden door je heen beweegt, praat, denkt en beslissingen voor je neemt. Ik ging altijd op zoek naar nog ergere verhalen van anderen zodat ik geen reden had om te klagen over mijn lot. Achteraf is dat mezelf totaal niet serieus nemen, niet goed voor mezelf zorgen en dat is precies waar dit topic overgaat; mezelf nog meer emotioneel verwaarlozen.Precies! Laten we dat laatste nu niet meer gaan doen. Wordt het vast een stuk mooier van. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik natuurlijk ook, maar hoe klein een stapje daar naar toe ook is, ieder stapje is er één.
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..
zondag 25 oktober 2015 om 10:46
Inderdaad te vergelijken met koorddansen Sensy. En boos dat ik kan worden als ik eraf pleur. Echt vloeken tegen mezelf. Goffer, stom wijf, houdt het nu eens bijelkaar allemaal! Soms kan ik achteraf er de vinger op leggen wat de trigger was maar soms ook helemaal niet.
Dat is een mooi streven Marielle.
Een fijne dag Wollie.
Dat is een mooi streven Marielle.
Een fijne dag Wollie.
zondag 25 oktober 2015 om 12:42
zondag 25 oktober 2015 om 12:53
quote:SaveTheDay schreef op 25 oktober 2015 @ 10:46:
Inderdaad te vergelijken met koorddansen Sensy. En boos dat ik kan worden als ik eraf pleur. Echt vloeken tegen mezelf. Goffer, stom wijf, houdt het nu eens bijelkaar allemaal! Soms kan ik achteraf er de vinger op leggen wat de trigger was maar soms ook helemaal niet.
Dat is een mooi streven Marielle.
Een fijne dag Wollie. En? Helpt het vloeken tegen jezelf ?
Inderdaad te vergelijken met koorddansen Sensy. En boos dat ik kan worden als ik eraf pleur. Echt vloeken tegen mezelf. Goffer, stom wijf, houdt het nu eens bijelkaar allemaal! Soms kan ik achteraf er de vinger op leggen wat de trigger was maar soms ook helemaal niet.
Dat is een mooi streven Marielle.
Een fijne dag Wollie. En? Helpt het vloeken tegen jezelf ?
zondag 25 oktober 2015 om 12:54
quote:parquette schreef op 25 oktober 2015 @ 12:42:
Herkenbare dingen worden hier gezegd al ben ik op dit moment nog voornamelijk aan het koorddansen. Hopelijk over een tijdje wat meer in balans.
Sensy; wat fijn voor je dat je eindelijk een goede therapie gevonden hebt die je echt helpt.
Ik lees je vaak als een mooi en wijs mens op dit forum.Koorddansen is leuk als je na een paar keer vallen toch nog de moed hebt om verder te dansen
Herkenbare dingen worden hier gezegd al ben ik op dit moment nog voornamelijk aan het koorddansen. Hopelijk over een tijdje wat meer in balans.
Sensy; wat fijn voor je dat je eindelijk een goede therapie gevonden hebt die je echt helpt.
Ik lees je vaak als een mooi en wijs mens op dit forum.Koorddansen is leuk als je na een paar keer vallen toch nog de moed hebt om verder te dansen
zondag 25 oktober 2015 om 13:10
quote:Sensy12 schreef op 25 oktober 2015 @ 12:54:
[...]
Koorddansen is leuk als je na een paar keer vallen toch nog de moed hebt om verder te dansen Of wanneer je ook eens mag oefenen met koorddansen met een 'vangnet'. Dat je niet steeds helemaal opnieuw hoeft te beginnen, omdat mensen bereid zijn om je te (blijven) steunen.
[...]
Koorddansen is leuk als je na een paar keer vallen toch nog de moed hebt om verder te dansen Of wanneer je ook eens mag oefenen met koorddansen met een 'vangnet'. Dat je niet steeds helemaal opnieuw hoeft te beginnen, omdat mensen bereid zijn om je te (blijven) steunen.
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..
zondag 25 oktober 2015 om 13:20
Ja, dat herken ik ook wel. Blijf het ook spannend vinden hoor. Ik had eerst een hulpverlenende instantie als 'vangnet.'Sinds een maand heb ik alle hulpverlening afgesloten. Nu probeer ik dus mijn (opnieuw opgebouwde) netwerk te mogen ervaren en zien als 'vangnet.' In januari heb ik nog een follow up gesprek bij betreffende instantie. Indien nodig mag ik natuurlijk contact opnemen, maar ga het eerst proberen.
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..
zondag 25 oktober 2015 om 13:26
Eigenlijk is dat gemis heel logisch. Je ervaart hoe het fijn het kan zijn en hoe naar het is dat je dat vangnet niet hebt, de blijvende dichtbijheid van andere mensen. Waardoor dat gemis weer extra pijnlijk wordt en je weer terug kruipt om maar niet teveel te voelen en daardoor dus mensen die misschien wel bij je willen blijven afstoot. Maar he, het zou maar net zijn dat die mensen eigenlijk toch niet bij je willen blijven wat weer heel veel pijn op gaat leveren, pijn die je misschien niet (nog een keer) aan kan.
En door een nieuwe goede ervaring voel je het gemis weer en gaat het cirkeltje weer rond.
Hoe moeilijk die pijn ook is Sensy waar je nu tegen aan loopt en door heen moet toch vind ik het fijn voor je dat je eindelijk die pijn ervaart en er mee aan de slag kan. Dat je door al die lagen heen hebt geworsteld om bij een kern te komen. En vandaar uit kan gaan helen.
Misschien is dit wel één van de beste dingen die je kan overkomen nu, hoe pijnlijk, intens en angstig het ook is. Ik wens je toe wat je nodig hebt
En door een nieuwe goede ervaring voel je het gemis weer en gaat het cirkeltje weer rond.
Hoe moeilijk die pijn ook is Sensy waar je nu tegen aan loopt en door heen moet toch vind ik het fijn voor je dat je eindelijk die pijn ervaart en er mee aan de slag kan. Dat je door al die lagen heen hebt geworsteld om bij een kern te komen. En vandaar uit kan gaan helen.
Misschien is dit wel één van de beste dingen die je kan overkomen nu, hoe pijnlijk, intens en angstig het ook is. Ik wens je toe wat je nodig hebt
