Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 om 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
zaterdag 7 november 2015 om 14:52
Er zouden een stuk minder homo's zijn als hetero's ze niet steeds zouden baren.
Je zoon is nog steeds je zoon. Je hebt op zijn buik geblazen toen hij een baby was, je hebt hem de eerste keer naar school gebracht, samen met hem de kaarsjes op zijn taart uitgeblazen. Dat is allemaal nog steeds waar en gebeurd. Nu blijkt dat je zoon al een poos weet dat hij homoseksueel is en hij heeft jullie dat verteld. Ik neem aan dat je hem in je leven wilt houden. Dus zul je hiermee om moeten leren gaan. Ik weet van een heel langdurig acceptatieproces in mijn familie. Ik weet van de pijn die die zoon gehad heeft, omdat zijn ouders het niet wilden weten, het verzwegen. Ik weet dat ik maar moeilijk jouw gevoelens kan bepalen, maar probeer zo'n langdurig proces te voorkomen. Zoek daar eventueel hulp bij.
Je zoon is nog steeds je zoon. Je hebt op zijn buik geblazen toen hij een baby was, je hebt hem de eerste keer naar school gebracht, samen met hem de kaarsjes op zijn taart uitgeblazen. Dat is allemaal nog steeds waar en gebeurd. Nu blijkt dat je zoon al een poos weet dat hij homoseksueel is en hij heeft jullie dat verteld. Ik neem aan dat je hem in je leven wilt houden. Dus zul je hiermee om moeten leren gaan. Ik weet van een heel langdurig acceptatieproces in mijn familie. Ik weet van de pijn die die zoon gehad heeft, omdat zijn ouders het niet wilden weten, het verzwegen. Ik weet dat ik maar moeilijk jouw gevoelens kan bepalen, maar probeer zo'n langdurig proces te voorkomen. Zoek daar eventueel hulp bij.
zaterdag 7 november 2015 om 14:52
Ik had gehoopt dat het OT een grapje was, een heel slechte grap. Helaas...
Je zult je verwachting moeten bijstellen en dat zul je uit liefde moeten doen. Hij is je kind. Hij verdient het om door zijn eigen moeder te worden gesteund, te worden gezien om wie hij is. Niet om op wie hij valt (vrouw of man, lekker belangrijk).
Homoseksualiteit is geen modegril. Je voelt wat je voelt. Zoon accepteert jou dat je hetero bent, dat is jouw seksuele voorkeur (neem ik even aan). Probeer te bedenken dat hij zichzelf niet kan dwingen om voor jouw geluk, niet voor zijn eigen geluk, op vrouwen te moeten leren vallen. Zeg zelf, gaat zijn leven om wie hij zelf is, om wat hij voelt, met wie hij een relatie wil hebben? Of gaat zijn leven om wat JIJ van hem verwacht...
'Goede seks is altijd vies', zeg je. Is dat jouw ervaring, of is jou dat als kind verteld?
Je kent in jouw omgeving geen enkele homo. Dat is vreemd. Een op de tien mannen in jouw omgeving is homoseksueel, dus ga maar na hoeveel je er eigenlijk kent. Het lijkt me namelijk sterk dat alle homo's in jouw omgeving 'toevallig' naar de grote stad zijn verhuisd omdat jouw hele regio homo-vrij is. Waarschijnlijk zitten deze mannen/vrouwen nog steeds in de kast, hebben voor de schijn een heterorelatie waarin ze helemaal niet gelukkig zijn. Ik vraag me af of je dat voor je eigen kind zou willen: dat hij niet mag zijn wie hij is, dat hij geen recht heeft op een gelukkige liefdesrelatie.
Jouw verwachting is dat hij met een vrouw een gezin sticht. Dat gebeurt ook vrij vaak, dus ik begrijp je wel, maar er zijn ook genoeg heterostellen die er bewust voor kiezen niet aan kinderen te beginnen. Dus je beeld vind ik vrij bekrompen, maar ergens wel begrijpelijk, hoor.
Ik ken genoeg homoseksuele mannen en vrouwen die kinderen hebben gekregen dus je kunt, als je zoon en zijn partner dat willen, misschien evengoed oma worden.
Maar het allerbelangrijkste is dat je achter je kind staat, hem steunt. Dat je jezelf toestaat om open te staan voor mensen die anders in het leven staan dan jij. We zijn niet allemaal als jij. Iedereen is anders. Jij kunt anderen niet dwingen om te zijn zoals jij. Probeer je zoon te accepteren zoals hij is. Hij wil zichzelf zijn, net zoals jij jezelf wil zijn. Steun hem als moeder om zichzelf te mógen zijn...
Je zult je verwachting moeten bijstellen en dat zul je uit liefde moeten doen. Hij is je kind. Hij verdient het om door zijn eigen moeder te worden gesteund, te worden gezien om wie hij is. Niet om op wie hij valt (vrouw of man, lekker belangrijk).
Homoseksualiteit is geen modegril. Je voelt wat je voelt. Zoon accepteert jou dat je hetero bent, dat is jouw seksuele voorkeur (neem ik even aan). Probeer te bedenken dat hij zichzelf niet kan dwingen om voor jouw geluk, niet voor zijn eigen geluk, op vrouwen te moeten leren vallen. Zeg zelf, gaat zijn leven om wie hij zelf is, om wat hij voelt, met wie hij een relatie wil hebben? Of gaat zijn leven om wat JIJ van hem verwacht...
'Goede seks is altijd vies', zeg je. Is dat jouw ervaring, of is jou dat als kind verteld?
Je kent in jouw omgeving geen enkele homo. Dat is vreemd. Een op de tien mannen in jouw omgeving is homoseksueel, dus ga maar na hoeveel je er eigenlijk kent. Het lijkt me namelijk sterk dat alle homo's in jouw omgeving 'toevallig' naar de grote stad zijn verhuisd omdat jouw hele regio homo-vrij is. Waarschijnlijk zitten deze mannen/vrouwen nog steeds in de kast, hebben voor de schijn een heterorelatie waarin ze helemaal niet gelukkig zijn. Ik vraag me af of je dat voor je eigen kind zou willen: dat hij niet mag zijn wie hij is, dat hij geen recht heeft op een gelukkige liefdesrelatie.
Jouw verwachting is dat hij met een vrouw een gezin sticht. Dat gebeurt ook vrij vaak, dus ik begrijp je wel, maar er zijn ook genoeg heterostellen die er bewust voor kiezen niet aan kinderen te beginnen. Dus je beeld vind ik vrij bekrompen, maar ergens wel begrijpelijk, hoor.
Ik ken genoeg homoseksuele mannen en vrouwen die kinderen hebben gekregen dus je kunt, als je zoon en zijn partner dat willen, misschien evengoed oma worden.
Maar het allerbelangrijkste is dat je achter je kind staat, hem steunt. Dat je jezelf toestaat om open te staan voor mensen die anders in het leven staan dan jij. We zijn niet allemaal als jij. Iedereen is anders. Jij kunt anderen niet dwingen om te zijn zoals jij. Probeer je zoon te accepteren zoals hij is. Hij wil zichzelf zijn, net zoals jij jezelf wil zijn. Steun hem als moeder om zichzelf te mógen zijn...
zaterdag 7 november 2015 om 14:53
quote:ecam2015 schreef op 07 november 2015 @ 14:47:
Weet je wat ik echt triest vind....
Jullie zoon heeft er 19 jaar over gedaan om te vertellen wie hij is.
Al die jaren is hij waarschijnlijk ongelukkig geweest omdat hij niet uit kon komen voor zijn gevoelens.
De eerste veilige plek is je thuis, bij je ouders.
Als die dan teleurgesteld reageren dan denk ik dat je als kind de wereld om je heen voelt weg zakken.
Wist je dat homo jongeren vaker suïcidaal zijn en depressief.
Ga je er eens in verdiepen, ga met je zoon in gesprek.
Ga desnoods zelf ergens op gesprek, respecteer hem om wie hij is.
Hij is al homo vanaf dag 1 dat hij geboren is.
Je hebt zelfs bijeenkomsten voor ouders waarvan het kind homo is.
Je gaat hem echt verliezen.... Ik zie dit nu in mijn omgeving en deze jongen is zwaar suïcidaal.
Hou van je kind, hij houdt namelijk zo veel van jullie om te doen alsof hij op meisjes valt en dit 19 jaar te verbergenJa en dat heeft niks met zijn geaardheid te maken maar alles met geliefden (ouders) die kinderen niet accepteren zoals ze zijn. Als je zelfs niet terug kan vallen op je ouders hoe moet je dan ooit vertrouwen krijgen in de samenleving of jezelf?
Weet je wat ik echt triest vind....
Jullie zoon heeft er 19 jaar over gedaan om te vertellen wie hij is.
Al die jaren is hij waarschijnlijk ongelukkig geweest omdat hij niet uit kon komen voor zijn gevoelens.
De eerste veilige plek is je thuis, bij je ouders.
Als die dan teleurgesteld reageren dan denk ik dat je als kind de wereld om je heen voelt weg zakken.
Wist je dat homo jongeren vaker suïcidaal zijn en depressief.
Ga je er eens in verdiepen, ga met je zoon in gesprek.
Ga desnoods zelf ergens op gesprek, respecteer hem om wie hij is.
Hij is al homo vanaf dag 1 dat hij geboren is.
Je hebt zelfs bijeenkomsten voor ouders waarvan het kind homo is.
Je gaat hem echt verliezen.... Ik zie dit nu in mijn omgeving en deze jongen is zwaar suïcidaal.
Hou van je kind, hij houdt namelijk zo veel van jullie om te doen alsof hij op meisjes valt en dit 19 jaar te verbergenJa en dat heeft niks met zijn geaardheid te maken maar alles met geliefden (ouders) die kinderen niet accepteren zoals ze zijn. Als je zelfs niet terug kan vallen op je ouders hoe moet je dan ooit vertrouwen krijgen in de samenleving of jezelf?
zaterdag 7 november 2015 om 14:54
quote:sabbaticalmeds schreef op 07 november 2015 @ 14:52:
[...]
Huh? een hele harde wereld? Leven homo's in een andere wereld? Ja er zijn mensen die moeite hebben met homoseksualiteit, maar dat zegt meer over die mensen dan over homo's. Homohaat is er ook, net zoals haat tegen buitenlanders en vrouwenhaat. Dus je mag hopen dat jouw homokind man en blank is, dan valt het nog wel mee. Hopen dat je kind een lieve partner vindt is niet anders voor ouders van homo's van ouders van hetero's.
Al die gedachten over homoseksuelen snijden niet zoveel hout hoor
Ik wilde net hetzelfde schrijven.
Het blijven gewoon mensen hoor, die in dezelfde maatschappij als wij leven.
[...]
Huh? een hele harde wereld? Leven homo's in een andere wereld? Ja er zijn mensen die moeite hebben met homoseksualiteit, maar dat zegt meer over die mensen dan over homo's. Homohaat is er ook, net zoals haat tegen buitenlanders en vrouwenhaat. Dus je mag hopen dat jouw homokind man en blank is, dan valt het nog wel mee. Hopen dat je kind een lieve partner vindt is niet anders voor ouders van homo's van ouders van hetero's.
Al die gedachten over homoseksuelen snijden niet zoveel hout hoor
Ik wilde net hetzelfde schrijven.
Het blijven gewoon mensen hoor, die in dezelfde maatschappij als wij leven.
zaterdag 7 november 2015 om 14:54
quote:dadelduifje schreef op 07 november 2015 @ 13:46:
[...]
Ach ik ben alles behalve vervelend en naar. Het is werkelijk weerzinwekkend wat je allemaal over je heen krijgt als je homoseksualiteit afkeurt.Maar als je niet je hele leven in een hutje op de hei zonder enig contact met de buitenwereld hebt geleefd, weet je toch wel een beetje wat je (hier) verwachten kunt?
[...]
Ach ik ben alles behalve vervelend en naar. Het is werkelijk weerzinwekkend wat je allemaal over je heen krijgt als je homoseksualiteit afkeurt.Maar als je niet je hele leven in een hutje op de hei zonder enig contact met de buitenwereld hebt geleefd, weet je toch wel een beetje wat je (hier) verwachten kunt?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 7 november 2015 om 14:54
quote:Manonna schreef op 07 november 2015 @ 14:48:
[...]
De homowereld is een hele harde wereld en het idee dat je kind daarin terecht komt is niet fijn. Dan komt er nog de toenemende homohaat bij. Ook niet prettig. Daar heb je geen achterlijke ouders voor nodig hoor. Zelf zou ik nog beschermender worden als mijn kind homo of lesbienne bleek te zijn en hopen dat hij of zij een lieve partner vindt.Je bent zelf homo of lesbiëtte of verzin je dat van die hardd wereld zelf?
[...]
De homowereld is een hele harde wereld en het idee dat je kind daarin terecht komt is niet fijn. Dan komt er nog de toenemende homohaat bij. Ook niet prettig. Daar heb je geen achterlijke ouders voor nodig hoor. Zelf zou ik nog beschermender worden als mijn kind homo of lesbienne bleek te zijn en hopen dat hij of zij een lieve partner vindt.Je bent zelf homo of lesbiëtte of verzin je dat van die hardd wereld zelf?
zaterdag 7 november 2015 om 14:58
WOW echt WOW! Dat arme kind! Je zal van die homo haters als ouders hebben.
Ik vind het zo dapper van die jongen, dat hij het heeft durven vertellen aan zijn ouders. Hij wist echt wel van tevoren hoe deze erover dachten en het dan nog durven vertellen. Echt super van hem.
Ik ga niet opschrijven hoe ik over zijn ouders denk.
Ik vind het zo dapper van die jongen, dat hij het heeft durven vertellen aan zijn ouders. Hij wist echt wel van tevoren hoe deze erover dachten en het dan nog durven vertellen. Echt super van hem.
Ik ga niet opschrijven hoe ik over zijn ouders denk.
If you can dream it, you can do it.
zaterdag 7 november 2015 om 14:59
To, wat is dan de reden dat zoon's vriend nu niet meer welkom is? Hij kwam eerder wel over de vloer dus het zal vast geen vervelende vent zijn?
JIJ vindt goede sex altijd vies
JIJ kan zoon's geaardheid niet accepteren
JIJ voelt je voorgelogen
JIJ bepaalt dat vriend niet meer welkom is
Dit draait toch niet om jou? Realiseer je je dat door zo met jullie zoon om te gaan, dit hem kan schaden? Grote kans dat hij in de toekomst last gaat krijgen van issues als 'ben ik wel goed genoeg' Díe toekomstzorgen zou je moeten hebben.
Als je al bij de toekomst van je zoon wordt betrokken want als ik hem was, zou ik me voor kunnen stellen dat jullie relatie flink bekoeld.
Echt, ik snap je niet TO. Het geluk van je kind is toch belangrijker dan jouw moeite met het feit dat hij op jongens valt?
JIJ vindt goede sex altijd vies
JIJ kan zoon's geaardheid niet accepteren
JIJ voelt je voorgelogen
JIJ bepaalt dat vriend niet meer welkom is
Dit draait toch niet om jou? Realiseer je je dat door zo met jullie zoon om te gaan, dit hem kan schaden? Grote kans dat hij in de toekomst last gaat krijgen van issues als 'ben ik wel goed genoeg' Díe toekomstzorgen zou je moeten hebben.
Als je al bij de toekomst van je zoon wordt betrokken want als ik hem was, zou ik me voor kunnen stellen dat jullie relatie flink bekoeld.
Echt, ik snap je niet TO. Het geluk van je kind is toch belangrijker dan jouw moeite met het feit dat hij op jongens valt?
zaterdag 7 november 2015 om 15:00
quote:Manonna schreef op 07 november 2015 @ 14:48:
[...]
De homowereld is een hele harde wereld en het idee dat je kind daarin terecht komt is niet fijn. Dan komt er nog de toenemende homohaat bij. Ook niet prettig. Daar heb je geen achterlijke ouders voor nodig hoor. Zelf zou ik nog beschermender worden als mijn kind homo of lesbienne bleek te zijn en hopen dat hij of zij een lieve partner vindt.
De heterowereld is lekker flex wil je zeggen?
Kom nou. De heterowereld is net zo hard.
Homoseksuelen zijn onderling vaak een stuk toleranter naar elkaar dan hetero's hoor.
De wereld is hard tegen homo's kun je beter zeggen.
[...]
De homowereld is een hele harde wereld en het idee dat je kind daarin terecht komt is niet fijn. Dan komt er nog de toenemende homohaat bij. Ook niet prettig. Daar heb je geen achterlijke ouders voor nodig hoor. Zelf zou ik nog beschermender worden als mijn kind homo of lesbienne bleek te zijn en hopen dat hij of zij een lieve partner vindt.
De heterowereld is lekker flex wil je zeggen?
Kom nou. De heterowereld is net zo hard.
Homoseksuelen zijn onderling vaak een stuk toleranter naar elkaar dan hetero's hoor.
De wereld is hard tegen homo's kun je beter zeggen.
zaterdag 7 november 2015 om 15:01
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Spreek even voor jezelf en niet voor een ander!
Ik kan oprecht zeggen dat het mij niet uitmaakt of mijn dochter met een jongen of meid thuis gaat komen! Het enige wat ik wil, is dat mijn kind gelukkig wordt.
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Spreek even voor jezelf en niet voor een ander!
Ik kan oprecht zeggen dat het mij niet uitmaakt of mijn dochter met een jongen of meid thuis gaat komen! Het enige wat ik wil, is dat mijn kind gelukkig wordt.
If you can dream it, you can do it.
zaterdag 7 november 2015 om 15:02
Ik zou het ook voor mij houden en dan toch een poging heterorelatie aan te gaan, als ik zo werd afgewezen door mijn ouders...zo zielig. Hij wilt gewoon dat jullie zeggen: geen probleem schat, wordt verliefd en geliefd en zeker gelukkig. Koffie?
Ik zou juist verdrietig zijn als mijn kind zou denken dat hij in de kast zou moeten gaan zitten uit angst voor reactie. Kom gewoon thuis met wie je waardig vindt om voor te stellen aan ons.
Enne HOE te accepteren? Nou gewoon zo, er is niets mis mee. (punt!)
Ik zou juist verdrietig zijn als mijn kind zou denken dat hij in de kast zou moeten gaan zitten uit angst voor reactie. Kom gewoon thuis met wie je waardig vindt om voor te stellen aan ons.
Enne HOE te accepteren? Nou gewoon zo, er is niets mis mee. (punt!)
zaterdag 7 november 2015 om 15:04
quote:Eleonora-1 schreef op 07 november 2015 @ 15:00:
[...]
De heterowereld is lekker flex wil je zeggen?
Kom nou. De heterowereld is net zo hard.
Homoseksuelen zijn onderling vaak een stuk toleranter naar elkaar dan hetero's hoor.
De wereld is hard tegen homo's kun je beter zeggen.er is maar één wereld. (k3)
[...]
De heterowereld is lekker flex wil je zeggen?
Kom nou. De heterowereld is net zo hard.
Homoseksuelen zijn onderling vaak een stuk toleranter naar elkaar dan hetero's hoor.
De wereld is hard tegen homo's kun je beter zeggen.er is maar één wereld. (k3)
zaterdag 7 november 2015 om 15:04
