Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 om 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
zaterdag 7 november 2015 om 14:21
quote:jamie09 schreef op 07 november 2015 @ 13:57:
Ik zit met tranen in mijn ogen alle reacties te lezen. Misschien is het fijn dat sommigen hier een loltopic van kunnen maken, maar voor mij is dit wel serieus. Ik lees en schrijf hier al langer mee onder een andere nick. Ik had inderdaad ook verwacht dat er hardere reacties zouden komen (vandaar dat ik een nieuwe heb aangemaakt), maar ik weet ook dat hier veel ouders meeschrijven die homoseksuele kinderen hebben. Ik had graag wat ervaringen gehoord over HOE jullie ertoe gekomen zijn om je kind te aanvaarden. Is dit voor iedereen iets wat er gewoon is en dus zo maar accepteert? Voor mij ligt dit moeilijker. Want als ik gewoon kon aanvaarden, had ik dit wel gedaan. Ik wil mijn zoon hierover niet verliezen. Het is ook niet dat ik niet met mijn zoon hierover wil praten, maar het is moeilijk om te horen hoe gelukkig je zoon is met een man, terwijl hij twee weken geleden nog een vriendin had. Met 'moderverschijnsel' bedoel ik ook dat er geen ruimte meer is om het er moeilijk mee te hebben (gezien ook de reacties op dit topic).
Toen zoon het anderhalf jaar geleden zei, was het iets wat hij snel snel tussendoor vertelde. We hadden naar aanleiding van iets wat we op televisie zagen een gesprek, waarbij zoon al lachend zei "Misschien ben ik ook wel homo." Toen ik later tegen zijn vader zei wat zoon verteld had, zei zoon dat hij niet zeker was dat hij homo was, dat hij daar wel eens aan denkt, maar dat iedereen dat doet,... Zoon was laat in zijn ontwikkeling, was op zijn 16e bij wijze van spreken nog bezig met spelen ipv seks. Ik dacht dat het een fase van experimenteren was. Na een tijdje zei hij zelf dat hij het zeker was en geen homo was. Ik dacht simpelweg dat dit waar was. Maar nu heeft hij 'opeens' een vriend en is hij er al lichamelijk mee geweest.
Met 'vies' bedoel ik trouwens niet de seks tussen twee mannen. Goede seks is altijd vies, als je bedenkt wat er allemaal bij komt kijken. Ik bedoel dat ik het een vies idee vind, dat ik het toekomstbeeld die ik zoon zo gegund heb nu moet bijstellen. Om eerlijk te zijn, ken ik inderdaad niemand die homoseksueel is. Mijn enige beeld dat ik ervan heb, is hetgene die ik zie in de media en dat vind ik geen mooi beeld.
Ik begrijp de verwarring, maar ik denk dat je zoon zich simpelweg geaccepteerd wilde voelen door zijn ouders. En terecht. Hij kan het alleen niet langer opbrengen om zich anders voor te doen en daarmee aan jullie ideaalbeeld te voldoen.
Het is niet zijn schuld dat jouw toekomstbeeld/verwachtingen van hem weinig realistisch zijn.
Ik zit met tranen in mijn ogen alle reacties te lezen. Misschien is het fijn dat sommigen hier een loltopic van kunnen maken, maar voor mij is dit wel serieus. Ik lees en schrijf hier al langer mee onder een andere nick. Ik had inderdaad ook verwacht dat er hardere reacties zouden komen (vandaar dat ik een nieuwe heb aangemaakt), maar ik weet ook dat hier veel ouders meeschrijven die homoseksuele kinderen hebben. Ik had graag wat ervaringen gehoord over HOE jullie ertoe gekomen zijn om je kind te aanvaarden. Is dit voor iedereen iets wat er gewoon is en dus zo maar accepteert? Voor mij ligt dit moeilijker. Want als ik gewoon kon aanvaarden, had ik dit wel gedaan. Ik wil mijn zoon hierover niet verliezen. Het is ook niet dat ik niet met mijn zoon hierover wil praten, maar het is moeilijk om te horen hoe gelukkig je zoon is met een man, terwijl hij twee weken geleden nog een vriendin had. Met 'moderverschijnsel' bedoel ik ook dat er geen ruimte meer is om het er moeilijk mee te hebben (gezien ook de reacties op dit topic).
Toen zoon het anderhalf jaar geleden zei, was het iets wat hij snel snel tussendoor vertelde. We hadden naar aanleiding van iets wat we op televisie zagen een gesprek, waarbij zoon al lachend zei "Misschien ben ik ook wel homo." Toen ik later tegen zijn vader zei wat zoon verteld had, zei zoon dat hij niet zeker was dat hij homo was, dat hij daar wel eens aan denkt, maar dat iedereen dat doet,... Zoon was laat in zijn ontwikkeling, was op zijn 16e bij wijze van spreken nog bezig met spelen ipv seks. Ik dacht dat het een fase van experimenteren was. Na een tijdje zei hij zelf dat hij het zeker was en geen homo was. Ik dacht simpelweg dat dit waar was. Maar nu heeft hij 'opeens' een vriend en is hij er al lichamelijk mee geweest.
Met 'vies' bedoel ik trouwens niet de seks tussen twee mannen. Goede seks is altijd vies, als je bedenkt wat er allemaal bij komt kijken. Ik bedoel dat ik het een vies idee vind, dat ik het toekomstbeeld die ik zoon zo gegund heb nu moet bijstellen. Om eerlijk te zijn, ken ik inderdaad niemand die homoseksueel is. Mijn enige beeld dat ik ervan heb, is hetgene die ik zie in de media en dat vind ik geen mooi beeld.
Ik begrijp de verwarring, maar ik denk dat je zoon zich simpelweg geaccepteerd wilde voelen door zijn ouders. En terecht. Hij kan het alleen niet langer opbrengen om zich anders voor te doen en daarmee aan jullie ideaalbeeld te voldoen.
Het is niet zijn schuld dat jouw toekomstbeeld/verwachtingen van hem weinig realistisch zijn.
zaterdag 7 november 2015 om 14:22
zaterdag 7 november 2015 om 14:22
De vader van een goede vriend van mij is homo, maar in de 70er jaren was dat lang niet zo normaal als nu. Gevolg was dat de vader door de moeder werd betrapt met een andere kerel, moeder was des duivels en het draaide uit op een heel lelijke scheiding. Die vriend van mij heeft daar erg onder geleden, en nu nog. De ouders kunnen niet eens samen in dezelfde kamer zijn, zelfs na 43 jaar niet.
Dat wil je toch niet voor je kind??
Dat wil je toch niet voor je kind??
zaterdag 7 november 2015 om 14:23
quote:mienbillekesjeuken schreef op 07 november 2015 @ 14:15:
[...]
En wat dan nog als hij darkrooms induikt of met leren chaps op een boot staat tijdens de Gay Pride. Zijn leven, zijn beslissingen.
Natuurlijk.
Maar zo ver is TO voorlopig nog niet. En ze mag zich best realiseren dat homo's net zo divers zijn als hetero's, niet één of andere aparte soort die je kunt herkennen aan hun stemhoogte, hobby's en carrièrekeuzes.
[...]
En wat dan nog als hij darkrooms induikt of met leren chaps op een boot staat tijdens de Gay Pride. Zijn leven, zijn beslissingen.
Natuurlijk.
Maar zo ver is TO voorlopig nog niet. En ze mag zich best realiseren dat homo's net zo divers zijn als hetero's, niet één of andere aparte soort die je kunt herkennen aan hun stemhoogte, hobby's en carrièrekeuzes.
This is an unacceptable timeline
zaterdag 7 november 2015 om 14:25
Een modeverschijnsel??
Ik denk eerlijk gezegd dat je zoon die vriendin heeft gehad omdat hij niet zichzelf durfde te zijn; hij voelt dat jullie het niet zullen accepteren. En dan zijn jullie ook nog kwaad dat hij heeft 'gelogen'?
Als je je realiseert dat je kind niet zichzelf kan zijn, doordat jullie hem niet accepteren.... maakt dat dan niet dat je er anders over gaat denken? Dat snap ik helemaal niet; je wilt toch dat je kind gelukkig door het leven gaat en zichzelf kan ontdekken?
Ik denk eerlijk gezegd dat je zoon die vriendin heeft gehad omdat hij niet zichzelf durfde te zijn; hij voelt dat jullie het niet zullen accepteren. En dan zijn jullie ook nog kwaad dat hij heeft 'gelogen'?
Als je je realiseert dat je kind niet zichzelf kan zijn, doordat jullie hem niet accepteren.... maakt dat dan niet dat je er anders over gaat denken? Dat snap ik helemaal niet; je wilt toch dat je kind gelukkig door het leven gaat en zichzelf kan ontdekken?
zaterdag 7 november 2015 om 14:28
quote:malu3 schreef op 07 november 2015 @ 14:15:
Als mijn zoon mij zou vertellen dat hij homo is dan had ik:
a. dat allang zelf gedacht;
b. er geen seconde van wakker gelegen;
c. hem gesteund in alles.
Dat omdat ik onvoorwaardelijk van mijn kind houd en alleen maar wil dat hij gelukkig is. Of hij nou op een vrouw valt of op een man, dat is mij om het even. Geaardheid is geen keuze maar een gegeven.
Hier ook. Mijn ouders spraken vroeger net als iemand anders hier schreef al over als je later thuiskomt met een jongen/meisje, of ze zeiden partner.
Seksualiteit vind ik überhaupt niet zo belangrijk. Uit de kast komen vind ik iets vreemds. Als ik een relatie had gekregen met een vrouw had ik haar gewoon mee naar huis genomen en had mijn ouders niet eerst voorbereid. Dat je ouders dat nodig zouden hebben zou ik eigenlijk al treurig vinden.
Als mijn kind later in de leeftijd van vriendjes en vriendinnetjes komt, dan zie ik wel waar hij/zij mee thuis komt. Maakt me niets uit.
Als mijn zoon mij zou vertellen dat hij homo is dan had ik:
a. dat allang zelf gedacht;
b. er geen seconde van wakker gelegen;
c. hem gesteund in alles.
Dat omdat ik onvoorwaardelijk van mijn kind houd en alleen maar wil dat hij gelukkig is. Of hij nou op een vrouw valt of op een man, dat is mij om het even. Geaardheid is geen keuze maar een gegeven.
Hier ook. Mijn ouders spraken vroeger net als iemand anders hier schreef al over als je later thuiskomt met een jongen/meisje, of ze zeiden partner.
Seksualiteit vind ik überhaupt niet zo belangrijk. Uit de kast komen vind ik iets vreemds. Als ik een relatie had gekregen met een vrouw had ik haar gewoon mee naar huis genomen en had mijn ouders niet eerst voorbereid. Dat je ouders dat nodig zouden hebben zou ik eigenlijk al treurig vinden.
Als mijn kind later in de leeftijd van vriendjes en vriendinnetjes komt, dan zie ik wel waar hij/zij mee thuis komt. Maakt me niets uit.
zaterdag 7 november 2015 om 14:28
Mijn dochter vertelde op haar 14de dat ze dacht bi te zijn. In ons gezin is dat nooit een probleem geweest. Ik ervaar het ook niet als " iets moeten leren ervaren" Het is oprecht nooit een probleem geweest.
Sinds ruim een jaar heeft ze een relatie met een vrouw/meisje. Inmiddels is ze bijna 18. Leuke meid die hier graag en veel komt. Helaas is er ook veel verdriet dat ik mijn dochter graag had bespaard. De ouders van haar vriendin accepteren namelijk de geaardheid van hun dochter niet. Heel erg naar en verdrietig en het heeft op beide meiden heel veel effect. Mijn dochter is niet welkom bij haar vriendin thuis. Ze wordt er zwart gemaakt en de enkele keren dat ze er geweest is, zoveel mogelijk genegeerd. Daar heb ik als moeder ook veel verdriet van. Ik had ze zo graag een zorgeloze eerste verkering gegund.
Wij hebben nooit problemen gehad met de geaardheid van onze dochter. Ik zie hoe gelukkig ze is met haar vriendin en dat is waar ik blij van wordt. Het doet me pijn dat er regelmatig een zwarte wolk hangt over de relatie maar dat had in een hetero relatie net zo kunnen gebeuren.
Ik heb helaas geen tips hoe je je zoon kunt leren accepteren. Voor mij is het namelijk helemaal geen issue en ik kan me erg slecht inleven in de argumenten die je noemt. Je zoon is geen andere persoon omdat hij homo is, hij is en blijft je kind die jij het beste gunt. Hij zal het gelukkigste zijn als hij gewoon zich zelf kan zijn zonder zware, negatieve oordelen van zijn ouders. Sterkte.
Sinds ruim een jaar heeft ze een relatie met een vrouw/meisje. Inmiddels is ze bijna 18. Leuke meid die hier graag en veel komt. Helaas is er ook veel verdriet dat ik mijn dochter graag had bespaard. De ouders van haar vriendin accepteren namelijk de geaardheid van hun dochter niet. Heel erg naar en verdrietig en het heeft op beide meiden heel veel effect. Mijn dochter is niet welkom bij haar vriendin thuis. Ze wordt er zwart gemaakt en de enkele keren dat ze er geweest is, zoveel mogelijk genegeerd. Daar heb ik als moeder ook veel verdriet van. Ik had ze zo graag een zorgeloze eerste verkering gegund.
Wij hebben nooit problemen gehad met de geaardheid van onze dochter. Ik zie hoe gelukkig ze is met haar vriendin en dat is waar ik blij van wordt. Het doet me pijn dat er regelmatig een zwarte wolk hangt over de relatie maar dat had in een hetero relatie net zo kunnen gebeuren.
Ik heb helaas geen tips hoe je je zoon kunt leren accepteren. Voor mij is het namelijk helemaal geen issue en ik kan me erg slecht inleven in de argumenten die je noemt. Je zoon is geen andere persoon omdat hij homo is, hij is en blijft je kind die jij het beste gunt. Hij zal het gelukkigste zijn als hij gewoon zich zelf kan zijn zonder zware, negatieve oordelen van zijn ouders. Sterkte.
Before you assume, there is this thing called asking.
zaterdag 7 november 2015 om 14:28
quote:jamie09 schreef op 07 november 2015 @ 13:57:
....HOE jullie ertoe gekomen zijn om je kind te aanvaarden. Is dit voor iedereen iets wat er gewoon is en dus zo maar accepteert? Voor mij ligt dit moeilijker. Want als ik gewoon kon aanvaarden, had ik dit wel gedaan. Ik wil mijn zoon hierover niet verliezen.
.....
Jamie, het heeft niets te maken met aanvaarden en accepteren. Het heeft alles te maken met onvoorwaardelijk van je kind houden.
Op dit moment stellen zijn ouders voorwaarden aan hun liefde, hij moet hetero zijn, hij moet aan hun verwachtingen voldoen. Stel je eens voor hoe erg de afgelopen jaren voor hem geweest moeten zijn, sinds hij ontdekte verliefd te worden op jongens en niet op meisjes. Dat je schrijft dat hij het alleen tussendoor, als een soort grapje n.a.v. iets op televisie, ter sprake heeft durven brengen, dan breekt echt mijn hart voor die jongen.
....HOE jullie ertoe gekomen zijn om je kind te aanvaarden. Is dit voor iedereen iets wat er gewoon is en dus zo maar accepteert? Voor mij ligt dit moeilijker. Want als ik gewoon kon aanvaarden, had ik dit wel gedaan. Ik wil mijn zoon hierover niet verliezen.
.....
Jamie, het heeft niets te maken met aanvaarden en accepteren. Het heeft alles te maken met onvoorwaardelijk van je kind houden.
Op dit moment stellen zijn ouders voorwaarden aan hun liefde, hij moet hetero zijn, hij moet aan hun verwachtingen voldoen. Stel je eens voor hoe erg de afgelopen jaren voor hem geweest moeten zijn, sinds hij ontdekte verliefd te worden op jongens en niet op meisjes. Dat je schrijft dat hij het alleen tussendoor, als een soort grapje n.a.v. iets op televisie, ter sprake heeft durven brengen, dan breekt echt mijn hart voor die jongen.
zaterdag 7 november 2015 om 14:30
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 7 november 2015 om 14:31
quote:aquamarijne schreef op 07 november 2015 @ 14:28:
Mijn dochter vertelde op haar 14de dat ze dacht bi te zijn. In ons gezin is dat nooit een probleem geweest. Ik ervaar het ook niet als " iets moeten leren ervaren" Het is oprecht nooit een probleem geweest.
Sinds ruim een jaar heeft ze een relatie met een vrouw/meisje. Inmiddels is ze bijna 18. Leuke meid die hier graag en veel komt. Helaas is er ook veel verdriet dat ik mijn dochter graag had bespaard. De ouders van haar vriendin accepteren namelijk de geaardheid van hun dochter niet. Heel erg naar en verdrietig en het heeft op beide meiden heel veel effect. Mijn dochter is niet welkom bij haar vriendin thuis. Ze wordt er zwart gemaakt en de enkele keren dat ze er geweest is, zoveel mogelijk genegeerd. Daar heb ik als moeder ook veel verdriet van. Ik had ze zo graag een zorgeloze eerste verkering gegund.
Wij hebben nooit problemen gehad met de geaardheid van onze dochter. Ik zie hoe gelukkig ze is met haar vriendin en dat is waar ik blij van wordt. Het doet me pijn dat er regelmatig een zwarte wolk hangt over de relatie maar dat had in een hetero relatie net zo kunnen gebeuren.
Ik heb helaas geen tips hoe je je zoon kunt leren accepteren. Voor mij is het namelijk helemaal geen issue en ik kan me erg slecht inleven in de argumenten die je noemt. Je zoon is geen andere persoon omdat hij homo is, hij is en blijft je kind die jij het beste gunt. Hij zal het gelukkigste zijn als hij gewoon zich zelf kan zijn zonder zware, negatieve oordelen van zijn ouders. Sterkte.Ah wat sneu zeg, voor die meiden
Mijn dochter vertelde op haar 14de dat ze dacht bi te zijn. In ons gezin is dat nooit een probleem geweest. Ik ervaar het ook niet als " iets moeten leren ervaren" Het is oprecht nooit een probleem geweest.
Sinds ruim een jaar heeft ze een relatie met een vrouw/meisje. Inmiddels is ze bijna 18. Leuke meid die hier graag en veel komt. Helaas is er ook veel verdriet dat ik mijn dochter graag had bespaard. De ouders van haar vriendin accepteren namelijk de geaardheid van hun dochter niet. Heel erg naar en verdrietig en het heeft op beide meiden heel veel effect. Mijn dochter is niet welkom bij haar vriendin thuis. Ze wordt er zwart gemaakt en de enkele keren dat ze er geweest is, zoveel mogelijk genegeerd. Daar heb ik als moeder ook veel verdriet van. Ik had ze zo graag een zorgeloze eerste verkering gegund.
Wij hebben nooit problemen gehad met de geaardheid van onze dochter. Ik zie hoe gelukkig ze is met haar vriendin en dat is waar ik blij van wordt. Het doet me pijn dat er regelmatig een zwarte wolk hangt over de relatie maar dat had in een hetero relatie net zo kunnen gebeuren.
Ik heb helaas geen tips hoe je je zoon kunt leren accepteren. Voor mij is het namelijk helemaal geen issue en ik kan me erg slecht inleven in de argumenten die je noemt. Je zoon is geen andere persoon omdat hij homo is, hij is en blijft je kind die jij het beste gunt. Hij zal het gelukkigste zijn als hij gewoon zich zelf kan zijn zonder zware, negatieve oordelen van zijn ouders. Sterkte.Ah wat sneu zeg, voor die meiden
zaterdag 7 november 2015 om 14:31
Je valt je zoon lastig met jouw probleem.
Hij is gewoon wie hij is en je kan daar kort of lang tegen gaan vechten of over mokken, het veranderd niet.
Dat hoeft hij ook niet, hij is namelijk niet op de wereld om aan jouw verwachtingen te voldoen, maar om zijn leven zo leuk mogelijk te maken en daar gelukkig van te worden.
En dat laatste zou jou ook gewoon gelukkig moeten maken.
Dat je dat niet wordt, dat zal je zelf moeten oplossen. Maar leg dat niet op zijn bord.
Hij is gewoon wie hij is en je kan daar kort of lang tegen gaan vechten of over mokken, het veranderd niet.
Dat hoeft hij ook niet, hij is namelijk niet op de wereld om aan jouw verwachtingen te voldoen, maar om zijn leven zo leuk mogelijk te maken en daar gelukkig van te worden.
En dat laatste zou jou ook gewoon gelukkig moeten maken.
Dat je dat niet wordt, dat zal je zelf moeten oplossen. Maar leg dat niet op zijn bord.
zaterdag 7 november 2015 om 14:31
De vriendin van mijn dochter heeft ook een jaar een vriendje gehad. Tegen beter weten in hoopte ze dat het zou wennen. Zo bang om verstoten te worden door haar ouders. Om haar ouders gelukkig te maken een jaar lang alsof gedaan. Kinderen kunnen ver gaan om hun ouders niet ongelukkig te zien.
Ik heb heel erg met haar te doen, zo treurig als je zelfs bij je ouders thuis niet jezelf kunt zijn.
Ik heb heel erg met haar te doen, zo treurig als je zelfs bij je ouders thuis niet jezelf kunt zijn.
Before you assume, there is this thing called asking.
zaterdag 7 november 2015 om 14:32
quote:Orangetree schreef op 07 november 2015 @ 14:18:
[...]
Vind je? Ik vind dat oprecht een ontzettend goed teken. Het laat zien dat we in Nederland echt de goede kant opgaan op het gebied van homo acceptatie. En we de bekrompen allesvrezers 'afkeuren'. Ik juich dat alleen maar toe. Ik vind het fijn om te weten dat er nog maar heel weinig plekken zijn in NL waar je dit en plein public kunt lopen verkondigen zonder dat jezelf wordt uitgerangeerd.
Ik vond het een stuk weerzinwekkender toen het gros van de mensen dacht als jij.+1
[...]
Vind je? Ik vind dat oprecht een ontzettend goed teken. Het laat zien dat we in Nederland echt de goede kant opgaan op het gebied van homo acceptatie. En we de bekrompen allesvrezers 'afkeuren'. Ik juich dat alleen maar toe. Ik vind het fijn om te weten dat er nog maar heel weinig plekken zijn in NL waar je dit en plein public kunt lopen verkondigen zonder dat jezelf wordt uitgerangeerd.
Ik vond het een stuk weerzinwekkender toen het gros van de mensen dacht als jij.+1
Het vivaforum heeft wel een hoop regels waar de werkelijkheid slecht in past. *Feow
zaterdag 7 november 2015 om 14:32
Maar welk toekomstbeeld wordt er ineens anders dan nu je zoon homo is?
Het huisje,boompje,beestje beeld?
Nou to wat ik al eerder schreef de homostellen in mijn omgeving leiden hele normale levens net als ieder ander..
Ze gaan naar hun werk,doen het huishouden,boodschappen,koken,gaan op vakantie,lachen,huilen,ruziën etc..
Niks bijzonders en heel burgerlijk en ik gok maar zo dat dat voor heel veel homostellen ook zo is.
Het huisje,boompje,beestje beeld?
Nou to wat ik al eerder schreef de homostellen in mijn omgeving leiden hele normale levens net als ieder ander..
Ze gaan naar hun werk,doen het huishouden,boodschappen,koken,gaan op vakantie,lachen,huilen,ruziën etc..
Niks bijzonders en heel burgerlijk en ik gok maar zo dat dat voor heel veel homostellen ook zo is.
zaterdag 7 november 2015 om 14:32
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat een onzin.
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat een onzin.
I'm no hero. I put my bra on one boob at a time like everyone else
zaterdag 7 november 2015 om 14:33
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat een onzin. NIEMAND wil dit? Hou het bij jezelf. Jij wil het niet. Ik ben erg gelukkig met mijn lesbische dochter.
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat een onzin. NIEMAND wil dit? Hou het bij jezelf. Jij wil het niet. Ik ben erg gelukkig met mijn lesbische dochter.
Before you assume, there is this thing called asking.
zaterdag 7 november 2015 om 14:34
TO, je vraagt hoe anderen 'zoiets' dan accepteren. Je schrijft dat jij dat niet kunt.
Mijn zoon heeft autisme. Toen we die diagnose kregen was dat voor mij niet iets wat ik wel/niet kon accepteren. Dat autisme maakt nl niet dat mijn zoon ineens iemand anders is. Hij is nog steeds X.
Kun je het zo zien? Je zoon is wie hij is, dat verandert toch niet? Je hebt toch niet ineens een ander kind? Zorgen over de toekomst van je kind, die hebben wel meer ouders, maar dat betekent toch niet dat je dan je kind niet kan accepteren. Die onvoorwaardelijke liefde maakt wat mij betreft dat er niets te accepteren valt.
Mijn zoon heeft autisme. Toen we die diagnose kregen was dat voor mij niet iets wat ik wel/niet kon accepteren. Dat autisme maakt nl niet dat mijn zoon ineens iemand anders is. Hij is nog steeds X.
Kun je het zo zien? Je zoon is wie hij is, dat verandert toch niet? Je hebt toch niet ineens een ander kind? Zorgen over de toekomst van je kind, die hebben wel meer ouders, maar dat betekent toch niet dat je dan je kind niet kan accepteren. Die onvoorwaardelijke liefde maakt wat mij betreft dat er niets te accepteren valt.
zaterdag 7 november 2015 om 14:35
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat.
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.Wat.
This is an unacceptable timeline
zaterdag 7 november 2015 om 14:35
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.wat een onzin
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.wat een onzin
zaterdag 7 november 2015 om 14:36
quote:Miskotto schreef op 07 november 2015 @ 14:30:
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Gelukkig dat je dat laatste eronder zet, want ik ben nog niet zwanger, maar als ik zwanger ben dan hoop ik dat er een MENSJE in mijn buik zit dat gezond is en verder kijk ik helemaal niet.
Het maakt me NIETS uit of mijn kind later thuis komt met iemand van hetzelfde, of het andere geslacht. Ook transgender zou ik niet erg vinden, of buitenlands, of religieus.
Als mijn kind gelukkig is en de relatie doet mijn kind geen kwaad (de partner slaat mijn kind niet, bijvoorbeeld), dan maakt het me helemaal niets uit met wie. Niets.
Jeetje ts, allereerst krijg je van mij een dikke , ik proef heel veel teleurstelling in jou OP, en mag het effe? Jullie gaan nu door een soort rouwperiode heen, jullie zullen je verwachtingen bij moeten stellen, en dat kan frustrerend zijn, je zoon zal met zijn vriend aan het kerstdiner aanschuiven ipv zijn vriendin, op verjaardagen zal jou zoon met zijn vriend aanwezig zijn, en ondertussen zal nieuwsgierige tante Bep een blik van verstandhouding uitwisselen met haar dochter, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Niemand hoeft jou erop te wijzen dat je het vroeg of laat zult moeten accepteren, maar als moeder heb jij het recht om iets van teleurstelling voelen, dat is een hele normale emotie dus laat het toe.
Vraag aan 1000 zwangere vrouwen of ze een homosexueel ( maar verder gezond) kind willen, en ze zullen allemaal neen zeggen. Want NIEMAND wil dit, zolang het de zoon of dochter van de buren is , dan is het goed, en mocht het ons overkomen, ach dat geeft dan niet, zolang ons kind maar gelukkig is, heel erg sociaal wenselijk allemaal, maar als we diep in ons hart kijken, dan willen we eigenlijk allemaal een Hetro Sexueel kind die lang en gelukkig leeft met zijn of haar partner.
Tot zover mijn mening.
Gelukkig dat je dat laatste eronder zet, want ik ben nog niet zwanger, maar als ik zwanger ben dan hoop ik dat er een MENSJE in mijn buik zit dat gezond is en verder kijk ik helemaal niet.
Het maakt me NIETS uit of mijn kind later thuis komt met iemand van hetzelfde, of het andere geslacht. Ook transgender zou ik niet erg vinden, of buitenlands, of religieus.
Als mijn kind gelukkig is en de relatie doet mijn kind geen kwaad (de partner slaat mijn kind niet, bijvoorbeeld), dan maakt het me helemaal niets uit met wie. Niets.
zaterdag 7 november 2015 om 14:36
