Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zaterdag 4 oktober 2008 om 23:59
Lemmy, ik denk dat de kern van de schadelijke relaties waar we hier over schrijven, niet angst is maar ongelijkwaardigheid. Die ongelijkwaardigheid brengt wel vaak angst met zich mee - maar dat kan ook onduidelijke angst zijn, voor een toekomst alleen bijvoorbeeld, voor de mogelijkheid dat je een fout begaat, voor zijn reactie als je je grenzen aangeeft of de relatie verbreekt.
Ik ben nooit echt bang geweest voor mijn ex als ik hem tegenover me had. Dat ik echt dacht dat ik in gevaar was. Maar toch handelde ik uit angst. Angst voor ruzie, confrontatie, vervelende situaties voor de kinderen. Angst voor zijn manipulatie en emotionele chantage. Angst voor zijn afkeuring.
Ik blijf het verbazend vinden dat dit topic bedoeld lijkt te zijn voor de ergere gevallen. Volgens mij stikt het van de ongelijkwaardige relaties en van de grijze gebieden daarin en kunnen we daarover juist heel goed praten hier.
Ik ben nooit echt bang geweest voor mijn ex als ik hem tegenover me had. Dat ik echt dacht dat ik in gevaar was. Maar toch handelde ik uit angst. Angst voor ruzie, confrontatie, vervelende situaties voor de kinderen. Angst voor zijn manipulatie en emotionele chantage. Angst voor zijn afkeuring.
Ik blijf het verbazend vinden dat dit topic bedoeld lijkt te zijn voor de ergere gevallen. Volgens mij stikt het van de ongelijkwaardige relaties en van de grijze gebieden daarin en kunnen we daarover juist heel goed praten hier.
Ga in therapie!
zondag 5 oktober 2008 om 00:00
Tuurlijk is dat waar het om gaat, Dubio. Ik hoop alleen dat Nicole zich welkom blijft voelen hier, dat ze niet afgeschrikt wordt door de wat hardere reacties, en dat ze zich vrij blijft voelen om wat dan ook te posten over haar huidige en/of vorige relatie of wat dan ook. Dat ze niet het gevoel krijgt dat we het zat zijn of dat we gaan zeggen: tja, zie je nou wel....
Zo en nu heb ik wel weer genoeg gepraat voor Nicole, vanaf nu ben ik gewoon weer Lemmy.
Edit: bovenstaande was een reactie op de post van Dubio die eindigde met: 'is dat niet waar het om gaat, Lemmy?' - jij kunt echt veel sneller typen dan ik, Dubio!
Zo en nu heb ik wel weer genoeg gepraat voor Nicole, vanaf nu ben ik gewoon weer Lemmy.
Edit: bovenstaande was een reactie op de post van Dubio die eindigde met: 'is dat niet waar het om gaat, Lemmy?' - jij kunt echt veel sneller typen dan ik, Dubio!
zondag 5 oktober 2008 om 00:04
Ik heb niet zitten oogkleppen deze avond. Heb wel even lekker in de stad gehangen.
Lemmy, ik begrijp je reactie heel goed, maar.....
Deze week heb ik een hele duidelijke vraag aan Nicole hier gesteld, omdat zij op het 'narcisten' topic dat haar vriend sterk narcistische trekjes heeft.
Ik vraag me dan direct af waarom (buiten al het andere wat ze al besproken heeft) blijf je toch bij deze man?
De relatie met haar dochter gaat zwaar bagger en in de hulpverlening is naar voren gekomen, dat dochterlief heel veel moeite heeft met deze relatie.
Er is een groot verschil tussen jou en Nicole en dat is toch dat jij geen oogkleppen op hebt, maar met een zeer open vizier je problemen beschouwt en zeer zeker ook jouw rol in het geheel.
Lemmy, ik begrijp je reactie heel goed, maar.....
Deze week heb ik een hele duidelijke vraag aan Nicole hier gesteld, omdat zij op het 'narcisten' topic dat haar vriend sterk narcistische trekjes heeft.
Ik vraag me dan direct af waarom (buiten al het andere wat ze al besproken heeft) blijf je toch bij deze man?
De relatie met haar dochter gaat zwaar bagger en in de hulpverlening is naar voren gekomen, dat dochterlief heel veel moeite heeft met deze relatie.
Er is een groot verschil tussen jou en Nicole en dat is toch dat jij geen oogkleppen op hebt, maar met een zeer open vizier je problemen beschouwt en zeer zeker ook jouw rol in het geheel.
zondag 5 oktober 2008 om 00:09
zondag 5 oktober 2008 om 08:38
Ik vind zeker niet dat dit topic bedoeld is voor alleen vrouwen die geslagen werden o.i.d. Ik denk wel dat het bedoeld is voor relaties waarin structureel iets behoorlijk mis is. Op ongelijkwaardig gebied bedoel ik. Het is niet een topic waar je komt schrijven als het even niet zo lekker gaat denk ik. Er is wel degelijk meer aan de hand en dáár hebben we het hier over.
Maar het kan toch gebeuren dat je elkaar niet begrijpt? Dat woorden iets in je losmaken? Dat je nu eens niet reageert met een knuffel en een bloem maar dat je kritisch naar een ander reageert? Om de ander te wijzen op zaken? Om je eigen gevoel uit te drukken? We schrijven soms al jaren op topics als deze en zo nu en dan is het wel eens niet een en al begrip en pais en vree. Ik heb ook weleens een veeg gekregen en die kon ik goed hebben, ook al moest ik best slikken.
Niemand zit hier om een ander af te fakkelen en toch is er ook wel eens onbegrip, dat gaat ook weer over.
Maar het kan toch gebeuren dat je elkaar niet begrijpt? Dat woorden iets in je losmaken? Dat je nu eens niet reageert met een knuffel en een bloem maar dat je kritisch naar een ander reageert? Om de ander te wijzen op zaken? Om je eigen gevoel uit te drukken? We schrijven soms al jaren op topics als deze en zo nu en dan is het wel eens niet een en al begrip en pais en vree. Ik heb ook weleens een veeg gekregen en die kon ik goed hebben, ook al moest ik best slikken.
Niemand zit hier om een ander af te fakkelen en toch is er ook wel eens onbegrip, dat gaat ook weer over.
zondag 5 oktober 2008 om 10:43
Nee, Lemmy het was niet omdat Nicole ongelukkig is met deze relatie. Ik meen dat de essentie er toch in lag dat zij grote moeite had met de vriend als persoon (feitelijk waar Nicole hier ook over schrijft) en dat er afgesproken is dat hij en zij niet samen meer in een huis zijn. Volgens mij gaat zij dus naar haar vader toe wanneer hij komt.
zondag 5 oktober 2008 om 11:07
Als ik het me goed herinner, heeft de hulpverlening (van Nicoles dochter) expliciet aangegeven dat het in haar belang is dat Nicole deze relatie verbreekt. Maar misschien kan Nicole dit beter uitleggen?
Ik weet dat Nicole toen besloot de relatie op een lager pitje te zetten. Maar inmiddels zegt ze er weer volledig voor te gaan.
Nicole, hoe is het met je? Wat vind je van alle berichten over/aan jou die hier geschreven zijn?
liefs,
dubio
Ik weet dat Nicole toen besloot de relatie op een lager pitje te zetten. Maar inmiddels zegt ze er weer volledig voor te gaan.
Nicole, hoe is het met je? Wat vind je van alle berichten over/aan jou die hier geschreven zijn?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zondag 5 oktober 2008 om 11:35
Lemmy, de relatie van Nicole, en haar verhaal op dit moment, triggert me.
Ook in die relatie van me die ik nu als slecht genoeg betitel om hier mee te schrijven zaten meer dan genoeg goede momenten. Ik voelde me gek genoeg veilig bij hem, ik had het idee dat hij iets wezenlijks kon bijdragen voor de kinderen.
Ik was niet gek, dat wás er, naast alle ellende, ook.
Ook mijn ex vond dat ik moest veranderen, mondiger moest worden, de waarheid zeggen, weerwoord geven.
Jammer dat hij er totaal geen rekening mee hield dat ik dat bij hem moeilijk vond, dat zijn tegengas mij in mezelf terugsloeg.
Ik hoop dat al dit schrijven hier Nicole niet wegjaagt -integendeel- Ik hoop wel dat het eraan bijdraagt dat zij durft te denken aan waar ze nu in zit, aan wat ze echt zelf wil, en of deze relatie goed genoeg is voor haar en haar dochter.
Al is het maar dat ze door het lezen van dit topic het aandurft om haar partner te confronteren met dingen die haar tegenstaan.
En natuurlijk ga ik heel erg van mezelf uit, zoals iedereen, bottomline. Ik heb op dit forum zeker een jaar mijn relatie lopen verdedigen. Heb me wel aangevallen gevoeld, nooit onwelkom.
En het schrijven op het forum heeft me heel erg geholpen om mijn ex te confronteren, mijn mening te uiten, uiteindelijk weg te gaan omdat het roeien tegen de stroom in bleek.
Die moeheid van Nicole triggert me ook want het is verdomde moeilijk om voor jezelf te kiezen als je twijfelt of je ooit de moeite van een keuze waard bent of als je bang bent dat je er in je eentje helemaal niks van gaat bakken.
Nicole, ik hoop dat je blijft schrijven en als dat op dit moment alleen maar klagen over je lot kan zijn dan moet het dat maar zijn.
Komt echt goed, ooit. Dat hoop ik wel.
Ook in die relatie van me die ik nu als slecht genoeg betitel om hier mee te schrijven zaten meer dan genoeg goede momenten. Ik voelde me gek genoeg veilig bij hem, ik had het idee dat hij iets wezenlijks kon bijdragen voor de kinderen.
Ik was niet gek, dat wás er, naast alle ellende, ook.
Ook mijn ex vond dat ik moest veranderen, mondiger moest worden, de waarheid zeggen, weerwoord geven.
Jammer dat hij er totaal geen rekening mee hield dat ik dat bij hem moeilijk vond, dat zijn tegengas mij in mezelf terugsloeg.
Ik hoop dat al dit schrijven hier Nicole niet wegjaagt -integendeel- Ik hoop wel dat het eraan bijdraagt dat zij durft te denken aan waar ze nu in zit, aan wat ze echt zelf wil, en of deze relatie goed genoeg is voor haar en haar dochter.
Al is het maar dat ze door het lezen van dit topic het aandurft om haar partner te confronteren met dingen die haar tegenstaan.
En natuurlijk ga ik heel erg van mezelf uit, zoals iedereen, bottomline. Ik heb op dit forum zeker een jaar mijn relatie lopen verdedigen. Heb me wel aangevallen gevoeld, nooit onwelkom.
En het schrijven op het forum heeft me heel erg geholpen om mijn ex te confronteren, mijn mening te uiten, uiteindelijk weg te gaan omdat het roeien tegen de stroom in bleek.
Die moeheid van Nicole triggert me ook want het is verdomde moeilijk om voor jezelf te kiezen als je twijfelt of je ooit de moeite van een keuze waard bent of als je bang bent dat je er in je eentje helemaal niks van gaat bakken.
Nicole, ik hoop dat je blijft schrijven en als dat op dit moment alleen maar klagen over je lot kan zijn dan moet het dat maar zijn.
Komt echt goed, ooit. Dat hoop ik wel.
zondag 5 oktober 2008 om 13:23
Ik ben ook benieuwd wat Nicole ervan vindt wat we allemaal geschreven hebben.
Blijkbaar staan we er iets verschillend in; jullie worden getriggerd door wat ze schrijft, ik minder. En wat jij zegt Eleonora, is natuurlijk ook gewoon okee; dat we het niet altijd eens hoeven te zijn met elkaar en dat het soms goed is als we elkaar ergens op wijzen, zoals jullie doen met Nicole. Ik wil jullie ook niet aanvallen, zeg ook niet dat jullie het verkeerd zien, maar ik zie het gewoon iets anders.
Ik weet niet genoeg van de situatie (vooral die rondom haar dochter) om met zekerheid te kunnen zeggen dat het beter is dat Nicole die relatie beeindigt. Dat hulpverlening heeft gezegd dat dat zo is, tja, ik weet niet of dat zoveel betekent, dat hangt ook van de capaciteiten van de betreffende hulpverleners af (ik heb zelf ervaringen met hulpverleners die vonden dat mijn relatie nog best kans van slagen had... en dat was nadat hij onze baby had geslagen). Dat haar relatie niet perfect is is mij ook wel duidelijk, ook ik heb wel eens mijn twijfels hier opgeschreven. Maar wie weet, met genoeg liefde en inzet van beide kanten...?
Ik zie de situatie niet als echt acuut - met wat ik er van weet dan. Als Nicole het nog wat tijd wil geven, kan ik dat best begrijpen. Mocht over een tijdje toch blijken dat het niet beter gaat dan voelt ze zich misschien wel sterk genoeg om de knoop door te hakken en daar ook echt achter te staan, aangezien ze dan het gevoel heeft er alles aan gedaan te hebben - iets dat nu denk ik nog niet zo is.
Blijkbaar staan we er iets verschillend in; jullie worden getriggerd door wat ze schrijft, ik minder. En wat jij zegt Eleonora, is natuurlijk ook gewoon okee; dat we het niet altijd eens hoeven te zijn met elkaar en dat het soms goed is als we elkaar ergens op wijzen, zoals jullie doen met Nicole. Ik wil jullie ook niet aanvallen, zeg ook niet dat jullie het verkeerd zien, maar ik zie het gewoon iets anders.
Ik weet niet genoeg van de situatie (vooral die rondom haar dochter) om met zekerheid te kunnen zeggen dat het beter is dat Nicole die relatie beeindigt. Dat hulpverlening heeft gezegd dat dat zo is, tja, ik weet niet of dat zoveel betekent, dat hangt ook van de capaciteiten van de betreffende hulpverleners af (ik heb zelf ervaringen met hulpverleners die vonden dat mijn relatie nog best kans van slagen had... en dat was nadat hij onze baby had geslagen). Dat haar relatie niet perfect is is mij ook wel duidelijk, ook ik heb wel eens mijn twijfels hier opgeschreven. Maar wie weet, met genoeg liefde en inzet van beide kanten...?
Ik zie de situatie niet als echt acuut - met wat ik er van weet dan. Als Nicole het nog wat tijd wil geven, kan ik dat best begrijpen. Mocht over een tijdje toch blijken dat het niet beter gaat dan voelt ze zich misschien wel sterk genoeg om de knoop door te hakken en daar ook echt achter te staan, aangezien ze dan het gevoel heeft er alles aan gedaan te hebben - iets dat nu denk ik nog niet zo is.
zondag 5 oktober 2008 om 13:45
Ik vind het vooral een heel interessante discussie nu waarin ik merk dat ik, als moeder van pubers, er ook anders insta.
En je hoeft het inderdaad niet altijd met elkaar eens te zijn.
Erover praten maakt wel dat je erover na moet denken en je je meer bewust word. Ik snap de meeste van jullie reakties volkomen. Ik zou bijna zeggen, wacht maar tot je zelf pubers hebt
Dat hierin Nicole wat heftig reageert en voor zichzelf opkomt vind ik echt te begrijpen. Ik denk dat pubers en relaties zowiezo lastig is. Want als puber wil je dat niet zien, ook niet als je in een goede relatie zit. En het blijft en is dus een lastige scheidslijn, kiezen voor jezelf met opgroeiende pubers.
Wat ik het probleem hierbij vind is dat deze relatie, in mijn ogen, niet klopt. Echter, Nicole is degene die hierin de keuzes moet maken. En dat gaat ze ook echt wel doen. Maar ze moet de relatie niet gaan verbreken omdat haar dochter er niet om kan gaan. Want eerlijk gezegd, die is nu in zo'n fase dat die van elke relatie waarschijnlijk een probleem zou maken.
Voor mij is de kern echt Nicole zelf, zij moet bewuste keuzes gaan maken en niet maar door blijven modderen. En ik hoop dat dit wat wij hier allemaal schrijven ook haar helpt om bewuste keuzes te maken.
Gisteren heb ik hier thuis ook nog een interessant gesprek gehad, ga geen details geven, maar ging dus ook over dit soort onderwerpen. Welk voorbeeld wil je geven aan je puber en je eigen behoeften. En pas op het moment dat je er zelf mee moet dealen weet je wat je daar mee doet. Je kan van alles bedenken, maar meestal loopt het toch anders.
liefs Zonlicht
En je hoeft het inderdaad niet altijd met elkaar eens te zijn.
Erover praten maakt wel dat je erover na moet denken en je je meer bewust word. Ik snap de meeste van jullie reakties volkomen. Ik zou bijna zeggen, wacht maar tot je zelf pubers hebt
Dat hierin Nicole wat heftig reageert en voor zichzelf opkomt vind ik echt te begrijpen. Ik denk dat pubers en relaties zowiezo lastig is. Want als puber wil je dat niet zien, ook niet als je in een goede relatie zit. En het blijft en is dus een lastige scheidslijn, kiezen voor jezelf met opgroeiende pubers.
Wat ik het probleem hierbij vind is dat deze relatie, in mijn ogen, niet klopt. Echter, Nicole is degene die hierin de keuzes moet maken. En dat gaat ze ook echt wel doen. Maar ze moet de relatie niet gaan verbreken omdat haar dochter er niet om kan gaan. Want eerlijk gezegd, die is nu in zo'n fase dat die van elke relatie waarschijnlijk een probleem zou maken.
Voor mij is de kern echt Nicole zelf, zij moet bewuste keuzes gaan maken en niet maar door blijven modderen. En ik hoop dat dit wat wij hier allemaal schrijven ook haar helpt om bewuste keuzes te maken.
Gisteren heb ik hier thuis ook nog een interessant gesprek gehad, ga geen details geven, maar ging dus ook over dit soort onderwerpen. Welk voorbeeld wil je geven aan je puber en je eigen behoeften. En pas op het moment dat je er zelf mee moet dealen weet je wat je daar mee doet. Je kan van alles bedenken, maar meestal loopt het toch anders.
liefs Zonlicht
zondag 5 oktober 2008 om 14:21
Ik heb misschien de indruk gewekt dat ik vind dat Nicole de relatie moet verbreken. Dat vind ik niet, daarvoor ken ik haar niet goed genoeg en kan ik de situatie niet goed genoeg beoordelen. Ik vind ook niet dat de relatie klakkeloos moet worden verbroken omdat haar dochter er niet blij mee is en/of omdat de hulpverlening dat adviseert. Ik ben het met je eens, Lemmy, dat die er wel eens naast kunnen zitten. Maar het is wel een signaal om serieus te nemen.
Ik heb de indruk dat Nicole niet helemaal eerlijk is tegen zichzelf, tegen haar vriend en tegen haar dochter. Dat is absoluut geen kwade wil, dat is gewoon een manier om met de situatie om te gaan. Maar ik denk dat niemand daarbij gebaat is, en zeker Nicole niet.
Ik denk dat daarbij angsten meespelen. Het is aan Nicole om die onder ogen te zien. (Nicole, als je nou meeschrijft, kunnen wij ophouden met in de derde persoon over je te schrijven )
Ik heb de indruk dat Nicole niet helemaal eerlijk is tegen zichzelf, tegen haar vriend en tegen haar dochter. Dat is absoluut geen kwade wil, dat is gewoon een manier om met de situatie om te gaan. Maar ik denk dat niemand daarbij gebaat is, en zeker Nicole niet.
Ik denk dat daarbij angsten meespelen. Het is aan Nicole om die onder ogen te zien. (Nicole, als je nou meeschrijft, kunnen wij ophouden met in de derde persoon over je te schrijven )
Ga in therapie!
zondag 5 oktober 2008 om 14:54
Wat jij zegt Zonlicht, is precies waar ik ook aan gedacht heb; dat die dochter misschien wel in zo'n fase zit dat ze een probleem zou maken van welke relatie dan ook; zelfs als het zou zijn met de perfecte partner voor Nicole. En als het dan gaat om het goede voorbeeld zijn voor je puberende kind... ja, als de aversie van de dochter gegrond is is het goed om de relatie te verbreken, maar als dat niet zo is zou ik het juist een slecht voorbeeld vinden.
zondag 5 oktober 2008 om 15:27
Dat klopt Pom, maar soms is ze ook wel positief, ze heeft ook wel regelmatig een leuk weekend met hem samen volgens mij. Het vraagstuk is met name of de niet-goede dingen op te lossen zijn. In elke relatie vallen wel eens dingen voor die niet helemaal okee zijn (denk ik...) en in hoever vallen de dingen die gebeuren in Nicole's relatie onder 'toelaatbaar' voor haar?
Voor 'toelaatbaar' valt immers geen vaste richtlijn te bepalen, de één vindt het al te ver gaan als haar man naar andere vrouwen kijkt, terwijl de ander er goed mee kan leven dat haar man wel eens vreemdgaat. Om maar even een voorbeeld te noemen. Ik zie relaties om me heen waarvan ik denk: 'als ik zo zou moeten leven hield ik het niet vol', terwijl die mensen best gelukkig zijn samen, voor hen wegen de positieve dingen zwaarder. Anderen denken van mijn relatie misschien wel dat het niks voor hen zou zijn. Het is zó persoonlijk... dus wie ben ik om een oordeel te hebben? Ook al schrijft ze soms negatief.
Voor 'toelaatbaar' valt immers geen vaste richtlijn te bepalen, de één vindt het al te ver gaan als haar man naar andere vrouwen kijkt, terwijl de ander er goed mee kan leven dat haar man wel eens vreemdgaat. Om maar even een voorbeeld te noemen. Ik zie relaties om me heen waarvan ik denk: 'als ik zo zou moeten leven hield ik het niet vol', terwijl die mensen best gelukkig zijn samen, voor hen wegen de positieve dingen zwaarder. Anderen denken van mijn relatie misschien wel dat het niks voor hen zou zijn. Het is zó persoonlijk... dus wie ben ik om een oordeel te hebben? Ook al schrijft ze soms negatief.
zondag 5 oktober 2008 om 15:27
Precies Pom. Hoe weten wij al deze dingen? Die verzinnen we toch zeker niet zelf?
Maar goed, wat wie dan ook doet met welke man moet ze helemaal zelf weten. Maar ik kan niet zo goed omgaan met informatie die duidelijk maakt dat de situatie nogal ellendig is maar waar je dan op een dag ineens over te horen krijgt dat het wat uitvergroot is en dat het allemaal wel meevalt. Dat geloof ik dan niet, sorry.
Maar goed, wat wie dan ook doet met welke man moet ze helemaal zelf weten. Maar ik kan niet zo goed omgaan met informatie die duidelijk maakt dat de situatie nogal ellendig is maar waar je dan op een dag ineens over te horen krijgt dat het wat uitvergroot is en dat het allemaal wel meevalt. Dat geloof ik dan niet, sorry.
zondag 5 oktober 2008 om 18:20
Klara, hoe gaat het met je?
Nicole
Zonlicht schrijft:
Voor mij is de kern echt Nicole zelf, zij moet bewuste keuzes gaan maken en niet maar door blijven modderen. En ik hoop dat dit wat wij hier allemaal schrijven ook haar helpt om bewuste keuzes te maken.
Ik hoop dat dit voor jou zo voelt, dat het allemaal bijdrages zijn die jou helpen je situatie en gevoelens te onderzoeken, om bewuste keuzes te kunnen maken.
Heb geprobeerd dit uit te leggen in mijn stukjes ook. Hoe ik dat zie.
Ik denk dat het belangrijk is naar die balans te kijken en wanneer jouw relatie alleen mogelijk is op een manier die eigenlijk niet door jouw gewenst is (niet openlijk, buiten je dochter om, terwijl je vriend steeds aangeeft dat hij je meer wil zien omdat hij anders te weinig van jouw kant ziet komen en aangeeft dan toch verder te willen kijken, of bijvoorbeeld het latten waarvan je aangeeft dat dit je opbreekt en veel energie kost, de zaken die het je moeilijk maken) dan is het de vraag, hoe nu verder.
Misschien heeft de relatie op zich wel een kans wanneer jullie er in goed overleg en wederzijds begrip voor gaan, maar wanneer het niet 'past' of lijkt te werken op deze manier zoals er alleen ruimte voor is binnen de andere omstandigheden, waar ligt dan jouw grens?
Wat ik ook nog even aan wil halen, is dat als je wilt reageren, of je dan nog steeds eigenlijk vindt dat je geen situaties meer kunt beschrijven hier die negatief zijn, omdat je vindt dat het niet netjes is wat je wel over hem schrijft.
Dat besluit van laatst is denk ik niet okee, wanneer je probeert juist alles zo helder mogelijk op een rij te krijgen. Dit topic gaat niet om uitvergroten wanneer je niet steeds een leuk moment tegenover een onprettig moment plaats, het gaat erom eerlijk te durven zijn over wat er zich afspeelt.
Het is veel. Ik moet ook echt aan je denken hoor.
Hoe ging het dit weekend met je dochter? Hebben jullie nog misschien samen een moment gehad?
Aan allen
Mijn dochter heeft dus waterpokken, zielig hoor. Ze doet nu alvast een dutje op de bank.
Hoe gaat het met Perel?
Nicole
Zonlicht schrijft:
Voor mij is de kern echt Nicole zelf, zij moet bewuste keuzes gaan maken en niet maar door blijven modderen. En ik hoop dat dit wat wij hier allemaal schrijven ook haar helpt om bewuste keuzes te maken.
Ik hoop dat dit voor jou zo voelt, dat het allemaal bijdrages zijn die jou helpen je situatie en gevoelens te onderzoeken, om bewuste keuzes te kunnen maken.
Heb geprobeerd dit uit te leggen in mijn stukjes ook. Hoe ik dat zie.
Ik denk dat het belangrijk is naar die balans te kijken en wanneer jouw relatie alleen mogelijk is op een manier die eigenlijk niet door jouw gewenst is (niet openlijk, buiten je dochter om, terwijl je vriend steeds aangeeft dat hij je meer wil zien omdat hij anders te weinig van jouw kant ziet komen en aangeeft dan toch verder te willen kijken, of bijvoorbeeld het latten waarvan je aangeeft dat dit je opbreekt en veel energie kost, de zaken die het je moeilijk maken) dan is het de vraag, hoe nu verder.
Misschien heeft de relatie op zich wel een kans wanneer jullie er in goed overleg en wederzijds begrip voor gaan, maar wanneer het niet 'past' of lijkt te werken op deze manier zoals er alleen ruimte voor is binnen de andere omstandigheden, waar ligt dan jouw grens?
Wat ik ook nog even aan wil halen, is dat als je wilt reageren, of je dan nog steeds eigenlijk vindt dat je geen situaties meer kunt beschrijven hier die negatief zijn, omdat je vindt dat het niet netjes is wat je wel over hem schrijft.
Dat besluit van laatst is denk ik niet okee, wanneer je probeert juist alles zo helder mogelijk op een rij te krijgen. Dit topic gaat niet om uitvergroten wanneer je niet steeds een leuk moment tegenover een onprettig moment plaats, het gaat erom eerlijk te durven zijn over wat er zich afspeelt.
Het is veel. Ik moet ook echt aan je denken hoor.
Hoe ging het dit weekend met je dochter? Hebben jullie nog misschien samen een moment gehad?
Aan allen
Mijn dochter heeft dus waterpokken, zielig hoor. Ze doet nu alvast een dutje op de bank.
Hoe gaat het met Perel?
zondag 5 oktober 2008 om 18:31
Ies, ik was net in mijn ritme aan het komen. Wel gespannen, niet moe. Krijg ik een aanbod dat ik niet kan weigeren, werkgewijs.
Binnen een week of hooguit twee kan ik er meer over vertellen en dat doe ik dan ook.
Kinderen zijn zoals dat met jongens gaat als het gaat regenen en ze binnen moeten blijven een flinke storm, maar voor zover ik dat kan nagaan gaat het goed met ze.
Dikke knuf. Ik weet nog dondersgoed wat het is, 's avonds instorten en het gevoel hebben dat je nooit meer tot jezelf komt.
Je weet waar je het voor doet, he?
Binnen een week of hooguit twee kan ik er meer over vertellen en dat doe ik dan ook.
Kinderen zijn zoals dat met jongens gaat als het gaat regenen en ze binnen moeten blijven een flinke storm, maar voor zover ik dat kan nagaan gaat het goed met ze.
Dikke knuf. Ik weet nog dondersgoed wat het is, 's avonds instorten en het gevoel hebben dat je nooit meer tot jezelf komt.
Je weet waar je het voor doet, he?
zondag 5 oktober 2008 om 18:36
Spannend! Zie je het zitten? je hebt dus in korte tijd al echt wat laten zien.
Ben benieuwd.
Doe je de jongens de groeten van ons?
Ja, je weet waar je het voor doet.
Ik ben nu wel wat uitgerust hoor, na een paar dagen thuis en kalm aan met mijn dochter. Heb zin om morgen weer aan de slag te gaan, hebben een groot werkstuk, een belangrijke opdracht op school waar ik veel zin in heb ook.
Ben benieuwd.
Doe je de jongens de groeten van ons?
Ja, je weet waar je het voor doet.
Ik ben nu wel wat uitgerust hoor, na een paar dagen thuis en kalm aan met mijn dochter. Heb zin om morgen weer aan de slag te gaan, hebben een groot werkstuk, een belangrijke opdracht op school waar ik veel zin in heb ook.
