Relaties
alle pijlers
Vinyl weet het niet meer...
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:39
Dag lieve mensen hier,
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:46
quote:Evidenza schreef op 17 oktober 2008 @ 11:36:
[...]
Maar Vinyl, dat is precies wat ik juist zeg. Dat gevoel wat ontstaan is door mailen en bellen is er nog steeds. Alleen is dat het échte leven niet. Zodra je dat gevoel wil gaan toepassen in dat echte leven krijgen jullie te maken met hoe hij zijn verleden en heden moet gaan koppelen aan deze nieuwe relatie.
Ik twijfel niet aan jullie gevoel. Ik twijfel of dat overleeft in de real world.
Maar ik hoop oprecht voor je dat dit gaat werken. Ik denk dat het alleen kan als je een hele lange adem hebt en bereid bent om veel consessies te doen.
Hoe oud ben jij eigenlijk? En hij? Heb jij kinderen? Een kinderwens?
Klopt, hoe het nu gaat is in deze situatie gewoon moeilijk inpasbaar. We riepen van het begin af aan al: hadden we elkaar maar een jaar later ontmoet...
Ik ben 31, hij 34. Ik heb geen kinderen, wel een kinderwens.
Zijn kinderen zijn heel jong en ik vind het geen probleem dat ze er zijn. En het voelt ook niet, zoals Elninjoo stelt, alsof ik door die kinderen extra quality time nodig heb.
[...]
Maar Vinyl, dat is precies wat ik juist zeg. Dat gevoel wat ontstaan is door mailen en bellen is er nog steeds. Alleen is dat het échte leven niet. Zodra je dat gevoel wil gaan toepassen in dat echte leven krijgen jullie te maken met hoe hij zijn verleden en heden moet gaan koppelen aan deze nieuwe relatie.
Ik twijfel niet aan jullie gevoel. Ik twijfel of dat overleeft in de real world.
Maar ik hoop oprecht voor je dat dit gaat werken. Ik denk dat het alleen kan als je een hele lange adem hebt en bereid bent om veel consessies te doen.
Hoe oud ben jij eigenlijk? En hij? Heb jij kinderen? Een kinderwens?
Klopt, hoe het nu gaat is in deze situatie gewoon moeilijk inpasbaar. We riepen van het begin af aan al: hadden we elkaar maar een jaar later ontmoet...
Ik ben 31, hij 34. Ik heb geen kinderen, wel een kinderwens.
Zijn kinderen zijn heel jong en ik vind het geen probleem dat ze er zijn. En het voelt ook niet, zoals Elninjoo stelt, alsof ik door die kinderen extra quality time nodig heb.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:47
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:47
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 11:43:
Ik heb zelf meegemaakt dat iemand die mij 3 maanden lang zijn soulmate noemde, met wie ik lepeltje-lepeltje sliep en die mij zonder woorden aanvoelde en vice-versa, in 1 nacht 180 graden van koers veranderde en afstand hield 'vanwege persoonlijke omstandigheden', maanden lang, en maar heel af en toe af wilde spreken. Toen ik eenmaal mijn gevoel voor hem had afgesloten en een ander had leren kennen, wist hij blijkbaar ineens weer wat hij kwijtraakte, want toen was ik 'het' weer voor hem. Ik was de mooiste, de slimste, de liefste vrouw die hij ooit had ontmoet. Alleen was ik toen inmiddels 2 maanden zwanger van mijn nieuwe vriend. Echt, als ik je verhaal lees gaan al mijn alarmbellen rinkelen en zou ik je eigenlijk willen zeggen om heel hard weg te rennen, voordat je straks 2009 heel ongelukkig begint. Eigenlijk wil ik je dat niet aandoen, maar toch doe ik het. Pas alsjeblieft op, leg je ziel niet teveel bloot voor deze meneer ook al twijfel jij niet aan zijn goede bedoelingen en zijn gevoelens. Je verdient iemand die weet wat hij wil: jou. Jij bent te goed voor minder.Hier ben ik het overigens wel helemaal mee eens Alleen die alarmbellen niet zo. Maar goed, loop inderdaad niet te hard van stapel qua toekomst, want wat Drop zegt klopt; jij bent te goed voor minder.
Ik heb zelf meegemaakt dat iemand die mij 3 maanden lang zijn soulmate noemde, met wie ik lepeltje-lepeltje sliep en die mij zonder woorden aanvoelde en vice-versa, in 1 nacht 180 graden van koers veranderde en afstand hield 'vanwege persoonlijke omstandigheden', maanden lang, en maar heel af en toe af wilde spreken. Toen ik eenmaal mijn gevoel voor hem had afgesloten en een ander had leren kennen, wist hij blijkbaar ineens weer wat hij kwijtraakte, want toen was ik 'het' weer voor hem. Ik was de mooiste, de slimste, de liefste vrouw die hij ooit had ontmoet. Alleen was ik toen inmiddels 2 maanden zwanger van mijn nieuwe vriend. Echt, als ik je verhaal lees gaan al mijn alarmbellen rinkelen en zou ik je eigenlijk willen zeggen om heel hard weg te rennen, voordat je straks 2009 heel ongelukkig begint. Eigenlijk wil ik je dat niet aandoen, maar toch doe ik het. Pas alsjeblieft op, leg je ziel niet teveel bloot voor deze meneer ook al twijfel jij niet aan zijn goede bedoelingen en zijn gevoelens. Je verdient iemand die weet wat hij wil: jou. Jij bent te goed voor minder.Hier ben ik het overigens wel helemaal mee eens Alleen die alarmbellen niet zo. Maar goed, loop inderdaad niet te hard van stapel qua toekomst, want wat Drop zegt klopt; jij bent te goed voor minder.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:48
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 11:43:
Ik heb zelf meegemaakt dat iemand die mij 3 maanden lang zijn soulmate noemde, met wie ik lepeltje-lepeltje sliep en die mij zonder woorden aanvoelde en vice-versa, in 1 nacht 180 graden van koers veranderde en afstand hield 'vanwege persoonlijke omstandigheden', maanden lang, en maar heel af en toe af wilde spreken. Toen ik eenmaal mijn gevoel voor hem had afgesloten en een ander had leren kennen, wist hij blijkbaar ineens weer wat hij kwijtraakte, want toen was ik 'het' weer voor hem. Ik was de mooiste, de slimste, de liefste vrouw die hij ooit had ontmoet. Alleen was ik toen inmiddels 2 maanden zwanger van mijn nieuwe vriend. Echt, als ik je verhaal lees gaan al mijn alarmbellen rinkelen en zou ik je eigenlijk willen zeggen om heel hard weg te rennen, voordat je straks 2009 heel ongelukkig begint. Eigenlijk wil ik je dat niet aandoen, maar toch doe ik het. Pas alsjeblieft op, leg je ziel niet teveel bloot voor deze meneer ook al twijfel jij niet aan zijn goede bedoelingen en zijn gevoelens. Je verdient iemand die weet wat hij wil: jou. Jij bent te goed voor minder.
Klinkt stom, maar ik twijfel echt niet aan zijn oprechtheid.
Als dit nu niet werkt ligt dat aan de situatie en wat er allemaal in zijn hoofd speelt aan rouwprocessen. Niet aan zijn liefde voor mij,
Klinkt misschien naief, maar deze man vertrouw ik 100%.
Komt ook omdat ik zijn achtergrond ken denk ik. En zijn ouders.
Voelt heel vertrouwd...
Ik heb zelf meegemaakt dat iemand die mij 3 maanden lang zijn soulmate noemde, met wie ik lepeltje-lepeltje sliep en die mij zonder woorden aanvoelde en vice-versa, in 1 nacht 180 graden van koers veranderde en afstand hield 'vanwege persoonlijke omstandigheden', maanden lang, en maar heel af en toe af wilde spreken. Toen ik eenmaal mijn gevoel voor hem had afgesloten en een ander had leren kennen, wist hij blijkbaar ineens weer wat hij kwijtraakte, want toen was ik 'het' weer voor hem. Ik was de mooiste, de slimste, de liefste vrouw die hij ooit had ontmoet. Alleen was ik toen inmiddels 2 maanden zwanger van mijn nieuwe vriend. Echt, als ik je verhaal lees gaan al mijn alarmbellen rinkelen en zou ik je eigenlijk willen zeggen om heel hard weg te rennen, voordat je straks 2009 heel ongelukkig begint. Eigenlijk wil ik je dat niet aandoen, maar toch doe ik het. Pas alsjeblieft op, leg je ziel niet teveel bloot voor deze meneer ook al twijfel jij niet aan zijn goede bedoelingen en zijn gevoelens. Je verdient iemand die weet wat hij wil: jou. Jij bent te goed voor minder.
Klinkt stom, maar ik twijfel echt niet aan zijn oprechtheid.
Als dit nu niet werkt ligt dat aan de situatie en wat er allemaal in zijn hoofd speelt aan rouwprocessen. Niet aan zijn liefde voor mij,
Klinkt misschien naief, maar deze man vertrouw ik 100%.
Komt ook omdat ik zijn achtergrond ken denk ik. En zijn ouders.
Voelt heel vertrouwd...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:50
quote:Miss_Lemon schreef op 17 oktober 2008 @ 11:43:
Vinyl, ik kan eigenlijk niet beter verwoorden wat iedereen hier al gezegd heeft. Ik kan er hoogstens aan toevoegen dat als jullie voor elkaar bestemd zijn, het wel goed komt. Daar kan ik geen tijdspad aan vastplakken om het wachten makkelijker te maken maar ik denk dat als hij dezelfde gevoelens heeft als jij, hij na een periode waarin hij alles op orde kan maken, nog hetzelfde zal voelen. Alleen kan hij het nu wel uiten en er voor jou zijn.
Het enige advies wat ik je kan geven, is hem duidelijk maken dat je hem de ruimte wil geven die hij nodig heeft en er voor hem bent, maar wel binnen jouw grenzen. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat het moeilijk is om een radiostilte te hebben. Misschien kun je hem uitleggen dat je graag op de hoogte blijft hoe het met hem gaat en dan bijvoorbeeld het topic 'jullie' even zal laten rusten. Op die manier kan hij wel zijn ei kwijt bij jou maar hoeft hij even geen energie te steken in wat jullie hebben.
Hoop echt voor je dat alles goedkomt!
Dat is nu ook hoe ik het zie inderdaad. Dat is denk ik wat ik aankan en wat mijn grenzen ook zijn.
Alleen wat doe ik als hij morgen, wellicht in zijn somberheid, er helemaal mee kapt?
Of ermee stopt omdat hij me voor nu niet aan het lijntje wil houden?
Hij is wel iemand die een ander niet wil teleurstellen...
Vinyl, ik kan eigenlijk niet beter verwoorden wat iedereen hier al gezegd heeft. Ik kan er hoogstens aan toevoegen dat als jullie voor elkaar bestemd zijn, het wel goed komt. Daar kan ik geen tijdspad aan vastplakken om het wachten makkelijker te maken maar ik denk dat als hij dezelfde gevoelens heeft als jij, hij na een periode waarin hij alles op orde kan maken, nog hetzelfde zal voelen. Alleen kan hij het nu wel uiten en er voor jou zijn.
Het enige advies wat ik je kan geven, is hem duidelijk maken dat je hem de ruimte wil geven die hij nodig heeft en er voor hem bent, maar wel binnen jouw grenzen. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat het moeilijk is om een radiostilte te hebben. Misschien kun je hem uitleggen dat je graag op de hoogte blijft hoe het met hem gaat en dan bijvoorbeeld het topic 'jullie' even zal laten rusten. Op die manier kan hij wel zijn ei kwijt bij jou maar hoeft hij even geen energie te steken in wat jullie hebben.
Hoop echt voor je dat alles goedkomt!
Dat is nu ook hoe ik het zie inderdaad. Dat is denk ik wat ik aankan en wat mijn grenzen ook zijn.
Alleen wat doe ik als hij morgen, wellicht in zijn somberheid, er helemaal mee kapt?
Of ermee stopt omdat hij me voor nu niet aan het lijntje wil houden?
Hij is wel iemand die een ander niet wil teleurstellen...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:50
Je bent nu al bereid offers te brengen. Meid, niet doen. Nergens voor nodig.
Ik ben wellicht wat nuchter maar ik denk dat je aan de vooravond staat van een hele beroerde tijd. En dat je nu al moet beslissen dat je voor jezelf gaat zorgen ipv dat je bereid bent offers te brengen.
Je moet denk ik niet vergeten dat jij in de afgelopen tijd zijn enige lichtpuntje was. En dat daardoor zijn gevoel in een stroomversnelling is geraakt. Door de nuchterheid van het leven van alle dag en jullie relatie daarin te proberen passen, krijgt dat gevoel vast een tik. Als jij dan gaat trekken, duw je hem verder weg denk ik.
Nogmaals, als je een lange en geduldige adem hebt, zit het uit en wacht af wat er gebeurt.
Ik persoonlijk heb weinig geduld. Ik zou dus zélf het contact op een laag pitje zetten en hem vragen de boel eerst voor zichzelf op een rijtje te zetten.
Ik ben wellicht wat nuchter maar ik denk dat je aan de vooravond staat van een hele beroerde tijd. En dat je nu al moet beslissen dat je voor jezelf gaat zorgen ipv dat je bereid bent offers te brengen.
Je moet denk ik niet vergeten dat jij in de afgelopen tijd zijn enige lichtpuntje was. En dat daardoor zijn gevoel in een stroomversnelling is geraakt. Door de nuchterheid van het leven van alle dag en jullie relatie daarin te proberen passen, krijgt dat gevoel vast een tik. Als jij dan gaat trekken, duw je hem verder weg denk ik.
Nogmaals, als je een lange en geduldige adem hebt, zit het uit en wacht af wat er gebeurt.
Ik persoonlijk heb weinig geduld. Ik zou dus zélf het contact op een laag pitje zetten en hem vragen de boel eerst voor zichzelf op een rijtje te zetten.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:52
Alarmbellen omdat ik me echt driekwart jaar diepongelukkig heb gevoeld door hoe hij zich ineens opstelde. Na 3 maanden torenhoge pieken qua geluksgevoel draaide die piek zich om naar een heel diep dal. Ik was in mijn hoofd nergens anders meer mee bezig en tot op heden weet ik nog steeds niet of hij me nou voor de gek heeft gehouden of niet in die 3 maanden, en wat zijn reden was voor dat getouwtrek. Want dat soulmatesgevoel was zo sterk, dat ik het gevoel had dat ik in zijn hoofd zat, en hij in de mijne. Ik kon en kan me niet voorstellen dat dat nep was. Maar toch, hij was blijkbaar zo gecompliceerd of zijn leven was op dat moment zo gecompliceerd dat hij er niets mee kon. En dat zou ik Vinyl graag willen besparen. De omstandigheden waaronder dit alles plaatsvindt en de manier waarop hij dit nu aanpakt zijn in mijn ogen zo ongunstig, dat ik me echt afvraag of dit (op korte termijn) goed gaat komen.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:53
Vinyl, nog even voor je gesprek: het zou kunnen helpen als je hem het gevoel kan geven dat JIJ geen probleem voor hem bent. Hij heeft al problemen genoeg. Als je wensen of eisen voorlegt, ontstaat er misschien druk en ervaart hij dat als een probleem. Als je afstand kan nemen, hem ruimte geeft en gunt - daarvoor hoef je niet het contact te verbreken - dan heeft ie op dat vlak rust en weet hij ook dat, als hij contact met je zoekt, je niet aan hem gaat trekken.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:53
quote:Evidenza schreef op 17 oktober 2008 @ 11:50:
Je bent nu al bereid offers te brengen. Meid, niet doen. Nergens voor nodig.
Ik ben wellicht wat nuchter maar ik denk dat je aan de vooravond staat van een hele beroerde tijd. En dat je nu al moet beslissen dat je voor jezelf gaat zorgen ipv dat je bereid bent offers te brengen.
Je moet denk ik niet vergeten dat jij in de afgelopen tijd zijn enige lichtpuntje was. En dat daardoor zijn gevoel in een stroomversnelling is geraakt. Door de nuchterheid van het leven van alle dag en jullie relatie daarin te proberen passen, krijgt dat gevoel vast een tik. Als jij dan gaat trekken, duw je hem verder weg denk ik.
Nogmaals, als je een lange en geduldige adem hebt, zit het uit en wacht af wat er gebeurt.
Ik persoonlijk heb weinig geduld. Ik zou dus zélf het contact op een laag pitje zetten en hem vragen de boel eerst voor zichzelf op een rijtje te zetten.
Hmm... er waren wel meer lichtpuntjes. Dat is het denk ik niet. Hij hoefde mij niet te hebben, wilde zelfs eerst liever alleen en single blijven voorlopig.
Met offers bedoel ik dat ik hem de tijd zal gunnen. Niet zwaarder hoor, het moet wel leuk blijven!
Je bent nu al bereid offers te brengen. Meid, niet doen. Nergens voor nodig.
Ik ben wellicht wat nuchter maar ik denk dat je aan de vooravond staat van een hele beroerde tijd. En dat je nu al moet beslissen dat je voor jezelf gaat zorgen ipv dat je bereid bent offers te brengen.
Je moet denk ik niet vergeten dat jij in de afgelopen tijd zijn enige lichtpuntje was. En dat daardoor zijn gevoel in een stroomversnelling is geraakt. Door de nuchterheid van het leven van alle dag en jullie relatie daarin te proberen passen, krijgt dat gevoel vast een tik. Als jij dan gaat trekken, duw je hem verder weg denk ik.
Nogmaals, als je een lange en geduldige adem hebt, zit het uit en wacht af wat er gebeurt.
Ik persoonlijk heb weinig geduld. Ik zou dus zélf het contact op een laag pitje zetten en hem vragen de boel eerst voor zichzelf op een rijtje te zetten.
Hmm... er waren wel meer lichtpuntjes. Dat is het denk ik niet. Hij hoefde mij niet te hebben, wilde zelfs eerst liever alleen en single blijven voorlopig.
Met offers bedoel ik dat ik hem de tijd zal gunnen. Niet zwaarder hoor, het moet wel leuk blijven!
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:54
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 11:52:
Maar toch, hij was blijkbaar zo gecompliceerd of zijn leven was op dat moment zo gecompliceerd dat hij er niets mee kon. En dat zou ik Vinyl graag willen besparen. Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.
Maar toch, hij was blijkbaar zo gecompliceerd of zijn leven was op dat moment zo gecompliceerd dat hij er niets mee kon. En dat zou ik Vinyl graag willen besparen. Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:55
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 11:52:
Alarmbellen omdat ik me echt driekwart jaar diepongelukkig heb gevoeld door hoe hij zich ineens opstelde. Na 3 maanden torenhoge pieken qua geluksgevoel draaide die piek zich om naar een heel diep dal. Ik was in mijn hoofd nergens anders meer mee bezig en tot op heden weet ik nog steeds niet of hij me nou voor de gek heeft gehouden of niet in die 3 maanden, en wat zijn reden was voor dat getouwtrek. Want dat soulmatesgevoel was zo sterk, dat ik het gevoel had dat ik in zijn hoofd zat, en hij in de mijne. Ik kon en kan me niet voorstellen dat dat nep was. Maar toch, hij was blijkbaar zo gecompliceerd of zijn leven was op dat moment zo gecompliceerd dat hij er niets mee kon. En dat zou ik Vinyl graag willen besparen. De omstandigheden waaronder dit alles plaatsvindt en de manier waarop hij dit nu aanpakt zijn in mijn ogen zo ongunstig, dat ik me echt afvraag of dit (op korte termijn) goed gaat komen.
Dat is wel herkenbaar ja...
Ik zal eerst morgen dan maar afwachten, hoe hij het brengt.
Zat hij ook in zo'n soort situatie?
Zijn aanpak vind ik niet ongunstig overigens. Ik vind het hem sieren dat hij zo open is en eerlijk en dat hij ook denkt aan hoe rot dit voor mij moet zijn...
Alarmbellen omdat ik me echt driekwart jaar diepongelukkig heb gevoeld door hoe hij zich ineens opstelde. Na 3 maanden torenhoge pieken qua geluksgevoel draaide die piek zich om naar een heel diep dal. Ik was in mijn hoofd nergens anders meer mee bezig en tot op heden weet ik nog steeds niet of hij me nou voor de gek heeft gehouden of niet in die 3 maanden, en wat zijn reden was voor dat getouwtrek. Want dat soulmatesgevoel was zo sterk, dat ik het gevoel had dat ik in zijn hoofd zat, en hij in de mijne. Ik kon en kan me niet voorstellen dat dat nep was. Maar toch, hij was blijkbaar zo gecompliceerd of zijn leven was op dat moment zo gecompliceerd dat hij er niets mee kon. En dat zou ik Vinyl graag willen besparen. De omstandigheden waaronder dit alles plaatsvindt en de manier waarop hij dit nu aanpakt zijn in mijn ogen zo ongunstig, dat ik me echt afvraag of dit (op korte termijn) goed gaat komen.
Dat is wel herkenbaar ja...
Ik zal eerst morgen dan maar afwachten, hoe hij het brengt.
Zat hij ook in zo'n soort situatie?
Zijn aanpak vind ik niet ongunstig overigens. Ik vind het hem sieren dat hij zo open is en eerlijk en dat hij ook denkt aan hoe rot dit voor mij moet zijn...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:56
quote:thakinka schreef op 17 oktober 2008 @ 11:53:
Vinyl, nog even voor je gesprek: het zou kunnen helpen als je hem het gevoel kan geven dat JIJ geen probleem voor hem bent. Hij heeft al problemen genoeg. Als je wensen of eisen voorlegt, ontstaat er misschien druk en ervaart hij dat als een probleem. Als je afstand kan nemen, hem ruimte geeft en gunt - daarvoor hoef je niet het contact te verbreken - dan heeft ie op dat vlak rust en weet hij ook dat, als hij contact met je zoekt, je niet aan hem gaat trekken.
Ja, precies. Ik wil geen stressverhogende factor zijn nu in het verhaal. Die heeft hij al genoeg. Maar liever een rustpunt. Iemand die er is en achter hem staat.
Ik hoop dat hij dat ook graag wil.
Vinyl, nog even voor je gesprek: het zou kunnen helpen als je hem het gevoel kan geven dat JIJ geen probleem voor hem bent. Hij heeft al problemen genoeg. Als je wensen of eisen voorlegt, ontstaat er misschien druk en ervaart hij dat als een probleem. Als je afstand kan nemen, hem ruimte geeft en gunt - daarvoor hoef je niet het contact te verbreken - dan heeft ie op dat vlak rust en weet hij ook dat, als hij contact met je zoekt, je niet aan hem gaat trekken.
Ja, precies. Ik wil geen stressverhogende factor zijn nu in het verhaal. Die heeft hij al genoeg. Maar liever een rustpunt. Iemand die er is en achter hem staat.
Ik hoop dat hij dat ook graag wil.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:57
quote:Sarah Scott schreef op 17 oktober 2008 @ 11:54:
[...]
Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.Ja, dat heb ik nu ook. Alleen dan niet voluit, zoals nu. Maar even pas op de plaats. Even versnelling terug en eventueel een tijdje alleen per telefoon...
[...]
Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.Ja, dat heb ik nu ook. Alleen dan niet voluit, zoals nu. Maar even pas op de plaats. Even versnelling terug en eventueel een tijdje alleen per telefoon...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:57
quote:Sarah Scott schreef op 17 oktober 2008 @ 11:54:
[...]
Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.Punt is dat er twee moeten zijn die ervoor gaan, ze kan dat moeilijk in haar eentje doen. Niets is zo frustrerend wanneer je zelf voor 100% voor de ander gaat en die ander gaat er maar voor 25% voor, omdat de andere 75% nog aan andere dingen moet worden besteed.
[...]
Mee eens, maar toch zou ik zelf een andere keuze maken. Namelijk er toch voor gaan en kijken waar het schip strandt, wetende dat je wellicht na de tijd idd "gebroken" bent.Punt is dat er twee moeten zijn die ervoor gaan, ze kan dat moeilijk in haar eentje doen. Niets is zo frustrerend wanneer je zelf voor 100% voor de ander gaat en die ander gaat er maar voor 25% voor, omdat de andere 75% nog aan andere dingen moet worden besteed.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:57
Vinyl, ik heb niet alle reacties gelezen, alleen je openingspost.
Ik kan je alleen maar zeggen dat het best allemaal nog goed kan komen.
Ik ben zelf getrouwd met een man die gescheiden is en 2 kinderen heeft. Wij hadden ook allebei het gevoel dat dit het echt is, wij samen. En dat klopt nog steeds, we hebben nu ondertussen al 10 jaar een relatie, waarvan 6 jaar getrouwd. Ik heb ook het hele scheidingsproces van hem en zijn ex van dichtbij meegemaakt en dat is inderdaad allemaal heel erg verwarrend. Het is een rare situatie die je makkelijk aan het twijfelen kan brengen. Maar als hij echt van je houdt dan merk je dat snel genoeg. Probeer er gewoon voor hem te zijn als hij daar behoefte aan heeft (zonder jezelf weg te cijferen overigens).
En ik zal voor jullie duimen dat het allemaal snel weer goed voelt.
Ik kan je alleen maar zeggen dat het best allemaal nog goed kan komen.
Ik ben zelf getrouwd met een man die gescheiden is en 2 kinderen heeft. Wij hadden ook allebei het gevoel dat dit het echt is, wij samen. En dat klopt nog steeds, we hebben nu ondertussen al 10 jaar een relatie, waarvan 6 jaar getrouwd. Ik heb ook het hele scheidingsproces van hem en zijn ex van dichtbij meegemaakt en dat is inderdaad allemaal heel erg verwarrend. Het is een rare situatie die je makkelijk aan het twijfelen kan brengen. Maar als hij echt van je houdt dan merk je dat snel genoeg. Probeer er gewoon voor hem te zijn als hij daar behoefte aan heeft (zonder jezelf weg te cijferen overigens).
En ik zal voor jullie duimen dat het allemaal snel weer goed voelt.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:59
quote:Vinyl schreef op 17 oktober 2008 @ 11:55:
[...]
Dat is wel herkenbaar ja...
Ik zal eerst morgen dan maar afwachten, hoe hij het brengt.
Zat hij ook in zo'n soort situatie?
Zijn aanpak vind ik niet ongunstig overigens. Ik vind het hem sieren dat hij zo open is en eerlijk en dat hij ook denkt aan hoe rot dit voor mij moet zijn...Hij was niet getrouwd maar kwam wel uit een langdurige relatie, en woonde toentertijd net in zijn appartement. Had zijn leven nog niet in zijn eentje op de rit...
[...]
Dat is wel herkenbaar ja...
Ik zal eerst morgen dan maar afwachten, hoe hij het brengt.
Zat hij ook in zo'n soort situatie?
Zijn aanpak vind ik niet ongunstig overigens. Ik vind het hem sieren dat hij zo open is en eerlijk en dat hij ook denkt aan hoe rot dit voor mij moet zijn...Hij was niet getrouwd maar kwam wel uit een langdurige relatie, en woonde toentertijd net in zijn appartement. Had zijn leven nog niet in zijn eentje op de rit...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:00
quote:Vinyl schreef op 17 oktober 2008 @ 11:46:
[...]
Klopt, hoe het nu gaat is in deze situatie gewoon moeilijk inpasbaar. We riepen van het begin af aan al: hadden we elkaar maar een jaar later ontmoet...
Ik ben 31, hij 34. Ik heb geen kinderen, wel een kinderwens.
Zijn kinderen zijn heel jong en ik vind het geen probleem dat ze er zijn. En het voelt ook niet, zoals Elninjoo stelt, alsof ik door die kinderen extra quality time nodig heb.
Je zegt het zelf al! Hadden jullie elkaar maar een jaar later ontmoet. Dat heb je nog steeds zelf in de hand hoor. Zet het op een laag pitje, geef hem de tijd om uit te vogelen hoe het zit en wacht af. Waarmee ik niet bedoel dat je achter de geraniums moet gaan zitten maar juist dat je je eigen leven weer oppakt.
Nu nog even praktisch: Hoe zie je dat voor je? Twee hele jonge kinderen die vers uit een scheiding komen, een man die gescheiden is terwijl hij jonge kinderen heeft en jouw kinderwens?
Hij komt hier financieel beroerd uit waarschijnlijk. Hoe kijk je daar tegen aan als je de roze wolk even wegdenkt?
Vinyl, als je het gevoel even weg denkt blijft er in mijn optiek niet zoveel over. Nou ben ik dan ook een nuchteren klaas en verbaas ik me er vaak over hoe het mogelijk is dat gevoel zo'n enorm grote plaats inneemt bij het maken van heel belangrijke keuzes. En dat mensen op basis van alleen maar gevoel bereid zijn om zelfs na heel korte tijd al offers te willen brengen. Dat is toch geen goed begin?
Misschien vat je dit negatiever op dan ik het bedoel. Wat ik eigenlijk probeer is de andere kant te laten zien. Zoals ik denk dat het eruit ziet.
[...]
Klopt, hoe het nu gaat is in deze situatie gewoon moeilijk inpasbaar. We riepen van het begin af aan al: hadden we elkaar maar een jaar later ontmoet...
Ik ben 31, hij 34. Ik heb geen kinderen, wel een kinderwens.
Zijn kinderen zijn heel jong en ik vind het geen probleem dat ze er zijn. En het voelt ook niet, zoals Elninjoo stelt, alsof ik door die kinderen extra quality time nodig heb.
Je zegt het zelf al! Hadden jullie elkaar maar een jaar later ontmoet. Dat heb je nog steeds zelf in de hand hoor. Zet het op een laag pitje, geef hem de tijd om uit te vogelen hoe het zit en wacht af. Waarmee ik niet bedoel dat je achter de geraniums moet gaan zitten maar juist dat je je eigen leven weer oppakt.
Nu nog even praktisch: Hoe zie je dat voor je? Twee hele jonge kinderen die vers uit een scheiding komen, een man die gescheiden is terwijl hij jonge kinderen heeft en jouw kinderwens?
Hij komt hier financieel beroerd uit waarschijnlijk. Hoe kijk je daar tegen aan als je de roze wolk even wegdenkt?
Vinyl, als je het gevoel even weg denkt blijft er in mijn optiek niet zoveel over. Nou ben ik dan ook een nuchteren klaas en verbaas ik me er vaak over hoe het mogelijk is dat gevoel zo'n enorm grote plaats inneemt bij het maken van heel belangrijke keuzes. En dat mensen op basis van alleen maar gevoel bereid zijn om zelfs na heel korte tijd al offers te willen brengen. Dat is toch geen goed begin?
Misschien vat je dit negatiever op dan ik het bedoel. Wat ik eigenlijk probeer is de andere kant te laten zien. Zoals ik denk dat het eruit ziet.
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:00
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 11:59:
[...]
Hij was niet getrouwd maar kwam wel uit een langdurige relatie, en woonde toentertijd net in zijn appartement. Had zijn leven nog niet in zijn eentje op de rit...
Tsja, zelf denk ik dat het misschien toch anders is... ?
Omdat deze man zoveel voor zijn kiezen heeft gekregen dat het bijna raar zou zijn als hij er niet van in de war zou raken...
[...]
Hij was niet getrouwd maar kwam wel uit een langdurige relatie, en woonde toentertijd net in zijn appartement. Had zijn leven nog niet in zijn eentje op de rit...
Tsja, zelf denk ik dat het misschien toch anders is... ?
Omdat deze man zoveel voor zijn kiezen heeft gekregen dat het bijna raar zou zijn als hij er niet van in de war zou raken...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:02
quote:Evidenza schreef op 17 oktober 2008 @ 12:00:
[...]
Je zegt het zelf al! Hadden jullie elkaar maar een jaar later ontmoet. Dat heb je nog steeds zelf in de hand hoor. Zet het op een laag pitje, geef hem de tijd om uit te vogelen hoe het zit en wacht af. Waarmee ik niet bedoel dat je achter de geraniums moet gaan zitten maar juist dat je je eigen leven weer oppakt.
Nu nog even praktisch: Hoe zie je dat voor je? Twee hele jonge kinderen die vers uit een scheiding komen, een man die gescheiden is terwijl hij jonge kinderen heeft en jouw kinderwens?
Hij komt hier financieel beroerd uit waarschijnlijk. Hoe kijk je daar tegen aan als je de roze wolk even wegdenkt?
Vinyl, als je het gevoel even weg denkt blijft er in mijn optiek niet zoveel over. Nou ben ik dan ook een nuchteren klaas en verbaas ik me er vaak over hoe het mogelijk is dat gevoel zo'n enorm grote plaats inneemt bij het maken van heel belangrijke keuzes. En dat mensen op basis van alleen maar gevoel bereid zijn om zelfs na heel korte tijd al offers te willen brengen. Dat is toch geen goed begin?
Misschien vat je dit negatiever op dan ik het bedoel. Wat ik eigenlijk probeer is de andere kant te laten zien. Zoals ik denk dat het eruit ziet.
Praktisch ben ik er niet zo bang voor. De alimentatie valt reuze mee. En ik verdien nu ook genoeg voor een eigen huis. Daarnaast zou ik het heerlijk vinden, kinderen om me heen. En mijn eigen kinderwens zou in de toekomst ook dan nog een plekje moeten krijgen. Maar dat is al helemaal niet iets om nu over te beslissen
Nuchter gezien volg ik je trouwens helemaal, maar als je ergens met je hart in zit is het zo anders...
[...]
Je zegt het zelf al! Hadden jullie elkaar maar een jaar later ontmoet. Dat heb je nog steeds zelf in de hand hoor. Zet het op een laag pitje, geef hem de tijd om uit te vogelen hoe het zit en wacht af. Waarmee ik niet bedoel dat je achter de geraniums moet gaan zitten maar juist dat je je eigen leven weer oppakt.
Nu nog even praktisch: Hoe zie je dat voor je? Twee hele jonge kinderen die vers uit een scheiding komen, een man die gescheiden is terwijl hij jonge kinderen heeft en jouw kinderwens?
Hij komt hier financieel beroerd uit waarschijnlijk. Hoe kijk je daar tegen aan als je de roze wolk even wegdenkt?
Vinyl, als je het gevoel even weg denkt blijft er in mijn optiek niet zoveel over. Nou ben ik dan ook een nuchteren klaas en verbaas ik me er vaak over hoe het mogelijk is dat gevoel zo'n enorm grote plaats inneemt bij het maken van heel belangrijke keuzes. En dat mensen op basis van alleen maar gevoel bereid zijn om zelfs na heel korte tijd al offers te willen brengen. Dat is toch geen goed begin?
Misschien vat je dit negatiever op dan ik het bedoel. Wat ik eigenlijk probeer is de andere kant te laten zien. Zoals ik denk dat het eruit ziet.
Praktisch ben ik er niet zo bang voor. De alimentatie valt reuze mee. En ik verdien nu ook genoeg voor een eigen huis. Daarnaast zou ik het heerlijk vinden, kinderen om me heen. En mijn eigen kinderwens zou in de toekomst ook dan nog een plekje moeten krijgen. Maar dat is al helemaal niet iets om nu over te beslissen
Nuchter gezien volg ik je trouwens helemaal, maar als je ergens met je hart in zit is het zo anders...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:03
quote:Vinyl schreef op 17 oktober 2008 @ 12:00:
[...]
Tsja, zelf denk ik dat het misschien toch anders is... ?
Omdat deze man zoveel voor zijn kiezen heeft gekregen dat het bijna raar zou zijn als hij er niet van in de war zou raken...Ik weet het niet meid, ik hoop dat dit anders is. Maar als ik je verhaal zo lees, moet er nog heel wat gebeuren in een aantal opzichten. Als het goed zit tussen jullie, zal het allemaal wel goed komen, al zijn er denk ik ook mannen die al die ellende heel goed kunnen delen met een nieuwe liefde, en die niet zo op een afstand houden. Ik houd mijn vingers gekruist voor je vandaag.
[...]
Tsja, zelf denk ik dat het misschien toch anders is... ?
Omdat deze man zoveel voor zijn kiezen heeft gekregen dat het bijna raar zou zijn als hij er niet van in de war zou raken...Ik weet het niet meid, ik hoop dat dit anders is. Maar als ik je verhaal zo lees, moet er nog heel wat gebeuren in een aantal opzichten. Als het goed zit tussen jullie, zal het allemaal wel goed komen, al zijn er denk ik ook mannen die al die ellende heel goed kunnen delen met een nieuwe liefde, en die niet zo op een afstand houden. Ik houd mijn vingers gekruist voor je vandaag.
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:05
quote:dropje schreef op 17 oktober 2008 @ 12:03:
[...]
Ik weet het niet meid, ik hoop dat dit anders is. Maar als ik je verhaal zo lees, moet er nog heel wat gebeuren in een aantal opzichten. Als het goed zit tussen jullie, zal het allemaal wel goed komen, al zijn er denk ik ook mannen die al die ellende heel goed kunnen delen met een nieuwe liefde, en die niet zo op een afstand houden. Ik houd mijn vingers gekruist voor je vandaag.
Mee eens, makkelijk zal het niet worden. Dat schreef hij me ook al eens. Dat het geen makkelijke situatie is. Maar dat we er samen wel komen, samen de wereld aankunnen.
En dat hoop ik. Dat hij me, op afstand, toelaat en het weer oppakt als hij de zon weer ziet...
De ellende kan hij wel met me delen, praten gaat heel goed, alleen de twee werelden breken hem nu zo op.
[...]
Ik weet het niet meid, ik hoop dat dit anders is. Maar als ik je verhaal zo lees, moet er nog heel wat gebeuren in een aantal opzichten. Als het goed zit tussen jullie, zal het allemaal wel goed komen, al zijn er denk ik ook mannen die al die ellende heel goed kunnen delen met een nieuwe liefde, en die niet zo op een afstand houden. Ik houd mijn vingers gekruist voor je vandaag.
Mee eens, makkelijk zal het niet worden. Dat schreef hij me ook al eens. Dat het geen makkelijke situatie is. Maar dat we er samen wel komen, samen de wereld aankunnen.
En dat hoop ik. Dat hij me, op afstand, toelaat en het weer oppakt als hij de zon weer ziet...
De ellende kan hij wel met me delen, praten gaat heel goed, alleen de twee werelden breken hem nu zo op.
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:07
Vinyl, je schrijft: "Hij hoefde mij niet te hebben, wilde zelfs eerst liever alleen en single blijven voorlopig."
Zo was het bij mij ook. Nog steeds trouwens. Ik hoefde eigenlijk helemaal geen relatie, liever niet zelfs. En dat brengt met zich mee dat de ander wel héél geduldig moet zijn. Maar als het dan goed zit, zit het ook echt goed.
Wat je schrijft over dat je hem al langer kent, zijn ouders ook, klinkt heel vertrouwd.
Probeer echt dat vertrouwen te houden, inderdaad beter niet beginnen over hoe lastig alles voor jou is, maar begrip hebben over hoe het nu is voor hem.
Dat kan ervoor zorgen dat je het gevoel krijgt dat hij alles bepaalt en jij maar moet afwachten, maar zo moet je het niet proberen te zien.
Hoe sterk de gevoelens van jullie ook zijn, voor hem is dit nu gewoon teveel.
Ik herken dat heel goed. Heb er ook nog steeds "last" van maar omdat mijn lief mij 'laat' (op geen enkele manier druk uitoefent) , trek ik juist naar hem toe en besef dat het wel heel speciaal is wat we hebben.
En goed naar jezelf luisteren, als de gedachte 'dat je maar moet afwachten' overheerst is het het gewoon niet.
Zo was het bij mij ook. Nog steeds trouwens. Ik hoefde eigenlijk helemaal geen relatie, liever niet zelfs. En dat brengt met zich mee dat de ander wel héél geduldig moet zijn. Maar als het dan goed zit, zit het ook echt goed.
Wat je schrijft over dat je hem al langer kent, zijn ouders ook, klinkt heel vertrouwd.
Probeer echt dat vertrouwen te houden, inderdaad beter niet beginnen over hoe lastig alles voor jou is, maar begrip hebben over hoe het nu is voor hem.
Dat kan ervoor zorgen dat je het gevoel krijgt dat hij alles bepaalt en jij maar moet afwachten, maar zo moet je het niet proberen te zien.
Hoe sterk de gevoelens van jullie ook zijn, voor hem is dit nu gewoon teveel.
Ik herken dat heel goed. Heb er ook nog steeds "last" van maar omdat mijn lief mij 'laat' (op geen enkele manier druk uitoefent) , trek ik juist naar hem toe en besef dat het wel heel speciaal is wat we hebben.
En goed naar jezelf luisteren, als de gedachte 'dat je maar moet afwachten' overheerst is het het gewoon niet.
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:08
Je weet pas over dat walgelijke verliefdsheidsgevoel, weten, voelen aan álles wat je in je hebt dat hij het is...als het je overkomt. Ik geloofde er namelijk ook niet in.
En dan overkomt het je. Ik geloof je Vinyl en god wat doet het pijn nu als het zo loopt.
Zijn al zoveel goede woorden gezegd. Houd vast aan je gevoel, maar ga nooit aan jezelf voorbij.
En dan overkomt het je. Ik geloof je Vinyl en god wat doet het pijn nu als het zo loopt.
Zijn al zoveel goede woorden gezegd. Houd vast aan je gevoel, maar ga nooit aan jezelf voorbij.
DTEEZ!
