Relaties
alle pijlers
Vinyl weet het niet meer...
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:39
Dag lieve mensen hier,
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:11
quote:lonbonton schreef op 17 oktober 2008 @ 12:07:
Vinyl, je schrijft: "Hij hoefde mij niet te hebben, wilde zelfs eerst liever alleen en single blijven voorlopig."
Zo was het bij mij ook. Nog steeds trouwens. Ik hoefde eigenlijk helemaal geen relatie, liever niet zelfs. En dat brengt met zich mee dat de ander wel héél geduldig moet zijn. Maar als het dan goed zit, zit het ook echt goed.
Wat je schrijft over dat je hem al langer kent, zijn ouders ook, klinkt heel vertrouwd.
Probeer echt dat vertrouwen te houden, inderdaad beter niet beginnen over hoe lastig alles voor jou is, maar begrip hebben over hoe het nu is voor hem.
Dat kan ervoor zorgen dat je het gevoel krijgt dat hij alles bepaalt en jij maar moet afwachten, maar zo moet je het niet proberen te zien.
Hoe sterk de gevoelens van jullie ook zijn, voor hem is dit nu gewoon teveel.
Ik herken dat heel goed. Heb er ook nog steeds "last" van maar omdat mijn lief mij 'laat' (op geen enkele manier druk uitoefent) , trek ik juist naar hem toe en besef dat het wel heel speciaal is wat we hebben.
En goed naar jezelf luisteren, als de gedachte 'dat je maar moet afwachten' overheerst is het het gewoon niet.
Nee, ik ken hem niet langer, we hebben elkaar echt die keer voor het eerst gezien. Maar zijn ouders idd wel...
Ik hoop ook dat hij mij kan zien als dat rustpunt, en niet als druk ziet. Ik hoop het zo...
Vinyl, je schrijft: "Hij hoefde mij niet te hebben, wilde zelfs eerst liever alleen en single blijven voorlopig."
Zo was het bij mij ook. Nog steeds trouwens. Ik hoefde eigenlijk helemaal geen relatie, liever niet zelfs. En dat brengt met zich mee dat de ander wel héél geduldig moet zijn. Maar als het dan goed zit, zit het ook echt goed.
Wat je schrijft over dat je hem al langer kent, zijn ouders ook, klinkt heel vertrouwd.
Probeer echt dat vertrouwen te houden, inderdaad beter niet beginnen over hoe lastig alles voor jou is, maar begrip hebben over hoe het nu is voor hem.
Dat kan ervoor zorgen dat je het gevoel krijgt dat hij alles bepaalt en jij maar moet afwachten, maar zo moet je het niet proberen te zien.
Hoe sterk de gevoelens van jullie ook zijn, voor hem is dit nu gewoon teveel.
Ik herken dat heel goed. Heb er ook nog steeds "last" van maar omdat mijn lief mij 'laat' (op geen enkele manier druk uitoefent) , trek ik juist naar hem toe en besef dat het wel heel speciaal is wat we hebben.
En goed naar jezelf luisteren, als de gedachte 'dat je maar moet afwachten' overheerst is het het gewoon niet.
Nee, ik ken hem niet langer, we hebben elkaar echt die keer voor het eerst gezien. Maar zijn ouders idd wel...
Ik hoop ook dat hij mij kan zien als dat rustpunt, en niet als druk ziet. Ik hoop het zo...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:12
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:13
quote:Djoels schreef op 17 oktober 2008 @ 12:08:
Je weet pas over dat walgelijke verliefdsheidsgevoel, weten, voelen aan álles wat je in je hebt dat hij het is...als het je overkomt. Ik geloofde er namelijk ook niet in.
En dan overkomt het je. Ik geloof je Vinyl en god wat doet het pijn nu als het zo loopt.
Zijn al zoveel goede woorden gezegd. Houd vast aan je gevoel, maar ga nooit aan jezelf voorbij.
Nu zit ik weer te janken. Ja, ik ben redelijk nuchter, maar dit is gewoon een achtbaan, het is echt als de bliksem ingeslagen. Zo raar...
En daarom ook zo hard als dit zich dan voordoet...
Je weet pas over dat walgelijke verliefdsheidsgevoel, weten, voelen aan álles wat je in je hebt dat hij het is...als het je overkomt. Ik geloofde er namelijk ook niet in.
En dan overkomt het je. Ik geloof je Vinyl en god wat doet het pijn nu als het zo loopt.
Zijn al zoveel goede woorden gezegd. Houd vast aan je gevoel, maar ga nooit aan jezelf voorbij.
Nu zit ik weer te janken. Ja, ik ben redelijk nuchter, maar dit is gewoon een achtbaan, het is echt als de bliksem ingeslagen. Zo raar...
En daarom ook zo hard als dit zich dan voordoet...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:15
quote:Bronny schreef op 17 oktober 2008 @ 12:12:
Pak eens een hand vol zand op het strand en knijp er hard in....het zand verdwijnt door alle kieren en je hand is zo leeg.
Maar als je je hand open houdt zal je zien dat het zand gewoon blijft liggen....
Laat hem weten dat hij welkom is en geef hem lucht, geef hem ruimte....
Klopt, en ik weet het ook wel.
Maar hoe? Hoe pak ik dat aan?
Ik vind het zo lastig om dat ook in de praktijk te brengen...
En wellicht is hij nu wel zo somber morgen dat hij dat niet eens ziet, dat er nog zonneschijn is na regen...
Pak eens een hand vol zand op het strand en knijp er hard in....het zand verdwijnt door alle kieren en je hand is zo leeg.
Maar als je je hand open houdt zal je zien dat het zand gewoon blijft liggen....
Laat hem weten dat hij welkom is en geef hem lucht, geef hem ruimte....
Klopt, en ik weet het ook wel.
Maar hoe? Hoe pak ik dat aan?
Ik vind het zo lastig om dat ook in de praktijk te brengen...
En wellicht is hij nu wel zo somber morgen dat hij dat niet eens ziet, dat er nog zonneschijn is na regen...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:37
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:42
Heej lieve Vinyl,
Na een paar huishoudelijke klusjes heb ik drie pagina's gemist en lees nu dat je toch even je eigen huis verlaat. Ik heb even gemist wie/wat er in Drenthe is, maar het zal een plek zijn waar je je goed voelt.
Succes met je telefoontje morgen. Ik hoop dat het duidelijkheid en rust zal geven, welke weg jullie ook inslaan.
Na een paar huishoudelijke klusjes heb ik drie pagina's gemist en lees nu dat je toch even je eigen huis verlaat. Ik heb even gemist wie/wat er in Drenthe is, maar het zal een plek zijn waar je je goed voelt.
Succes met je telefoontje morgen. Ik hoop dat het duidelijkheid en rust zal geven, welke weg jullie ook inslaan.
Peas on earth!
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:47
quote:es1450 schreef op 17 oktober 2008 @ 12:38:
Vinyl, zou het niet zo moeten zijn dat hij juist kracht en steun put uit het contact/de relatie met jou? Ipv dat hij jou als extra last ziet?
Was ook zo, ik gaf hem bergen energie... Hij straalde en stond fluitend te stofzuigen.
Alleen nu speelt er gewoon meer dan dat.... Hij loopt over en dat kan dan meer zijn dan dat het oplevert...
Vinyl, zou het niet zo moeten zijn dat hij juist kracht en steun put uit het contact/de relatie met jou? Ipv dat hij jou als extra last ziet?
Was ook zo, ik gaf hem bergen energie... Hij straalde en stond fluitend te stofzuigen.
Alleen nu speelt er gewoon meer dan dat.... Hij loopt over en dat kan dan meer zijn dan dat het oplevert...
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:49
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 17 oktober 2008 @ 12:42:
Heej lieve Vinyl,
Na een paar huishoudelijke klusjes heb ik drie pagina's gemist en lees nu dat je toch even je eigen huis verlaat. Ik heb even gemist wie/wat er in Drenthe is, maar het zal een plek zijn waar je je goed voelt.
Succes met je telefoontje morgen. Ik hoop dat het duidelijkheid en rust zal geven, welke weg jullie ook inslaan.
Ja, ik ga toch maar...
Daar woont familie van me en ben ik er altijd echt even uit. Zij hebben een huisje in de tuin waar ik ook alleen kan zijn als ik wil (daar slaap ik dan ook), dus lekker...
Dankjewel *SMAK*
Heej lieve Vinyl,
Na een paar huishoudelijke klusjes heb ik drie pagina's gemist en lees nu dat je toch even je eigen huis verlaat. Ik heb even gemist wie/wat er in Drenthe is, maar het zal een plek zijn waar je je goed voelt.
Succes met je telefoontje morgen. Ik hoop dat het duidelijkheid en rust zal geven, welke weg jullie ook inslaan.
Ja, ik ga toch maar...
Daar woont familie van me en ben ik er altijd echt even uit. Zij hebben een huisje in de tuin waar ik ook alleen kan zijn als ik wil (daar slaap ik dan ook), dus lekker...
Dankjewel *SMAK*
vrijdag 17 oktober 2008 om 12:56
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:02
Hoorde Phil Collins net op de radio, moest aan je verhaal denken; Hierbij een songtekst vol wijze raad voor jou!
I need love, love
Ooh, ease my mind
And I need to find time
Someone to call mine
My mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
But it's a game of give and take
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
Just trust in a good time
No matter how long it takes
How many heartaches must I stand
Before I find the love to let me live again
Right now the only thing that keeps me hanging on
When I feel my strength, ooh, it's almost gone
I remember mama said
You can't hurry love
No you'll just have to wait
She said love don't come easy
It's a game of give and take
How long must I wait
How much more must I take
Before loneliness
Will cause my heart, heart to break?
No, I cant bear to live my life alone
I grow impatient for a love to call my own
But when I feel that I, I can't go on
Well, these precious words keep me hanging on
I remember mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
Well, it's a game of give and take
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
Just trust in a good time
No matter how long it takes, now break!
Now love, love don't come easy
But I keep on waiting
Anticipating for that soft voice
To talk to me at night
For some tender arms
Hold me tight
I keep waiting
Ooh, till that day
But it ain't easy (Love don't come easy)
No, you know it ain't easy
My mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
It's a game of give and take...
I need love, love
Ooh, ease my mind
And I need to find time
Someone to call mine
My mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
But it's a game of give and take
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
Just trust in a good time
No matter how long it takes
How many heartaches must I stand
Before I find the love to let me live again
Right now the only thing that keeps me hanging on
When I feel my strength, ooh, it's almost gone
I remember mama said
You can't hurry love
No you'll just have to wait
She said love don't come easy
It's a game of give and take
How long must I wait
How much more must I take
Before loneliness
Will cause my heart, heart to break?
No, I cant bear to live my life alone
I grow impatient for a love to call my own
But when I feel that I, I can't go on
Well, these precious words keep me hanging on
I remember mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
Well, it's a game of give and take
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
Just trust in a good time
No matter how long it takes, now break!
Now love, love don't come easy
But I keep on waiting
Anticipating for that soft voice
To talk to me at night
For some tender arms
Hold me tight
I keep waiting
Ooh, till that day
But it ain't easy (Love don't come easy)
No, you know it ain't easy
My mama said
You can't hurry love
No, you'll just have to wait
She said love don't come easy
It's a game of give and take...
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:03
quote:es1450 schreef op 17 oktober 2008 @ 12:56:
Ik zag al dat jij het zelf ook zei dat je hoopt dat jij hem energie geeft, maar wat ik (een beetje net als Dropje) alamerend vind, is dat hij je nu wegstoot ipv steun bij je te zoeken. Dat voelt voor mij niet goed.
Ik hoop voor je dat het goed komt. *knuffel*Hier de positivo onder ons weer; misschien wil hij Vinyl juist niet meesleuren in al deze problemen, en de liefde 'zuiver' houden
Ik zag al dat jij het zelf ook zei dat je hoopt dat jij hem energie geeft, maar wat ik (een beetje net als Dropje) alamerend vind, is dat hij je nu wegstoot ipv steun bij je te zoeken. Dat voelt voor mij niet goed.
Ik hoop voor je dat het goed komt. *knuffel*Hier de positivo onder ons weer; misschien wil hij Vinyl juist niet meesleuren in al deze problemen, en de liefde 'zuiver' houden
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:17
Ik heb een paar jaar geleden een latrelatie gehad met iemand die kersvers gescheiden was. Hij kon een kwartier vantevoren onze afspraak afzeggen omdat er een kind van hem voor de deur stond. Schuldgevoel tov zijn kinderen, niet willen vertellen dat hij al een nieuwe vriendin had, deed hem dan altijd kiezen voor zijn kinderen.
Hij had door een hele hoge alimentatie het financieel niet ruim, hij was nog zo in de verwerking dat hij afviel en somber was, en dus onvast met afspraken... geen gemakkelijk jaar! Dat me daarna deed zeggen: neem nooit een net gescheiden man meer.
Want toen hij eenmaal alles verwerkt had, financieel het wat beter had doordat er geld van hypotheek ed. vrijkwam, wilde hij wel eens genieten van zijn herwonnen vrijheid...
Dus als ik mag kiezen en ik zou nog terugkunnen: teveel complicaties. Eerste fase van verliefdheid moet leuk en ongecompliceerd zijn.
Daarbij vind ik dat jij Vinyl, nu al meteen in "het rekening houden met" stadium bent. Je kan hem nu niet voor je eigen problemen aanspreken. Je bent direct al de "gever", je hoopt dat hij energie van jou krijgt. Vind ik geen goede zaak, een relatie die zo begint.
Hij had door een hele hoge alimentatie het financieel niet ruim, hij was nog zo in de verwerking dat hij afviel en somber was, en dus onvast met afspraken... geen gemakkelijk jaar! Dat me daarna deed zeggen: neem nooit een net gescheiden man meer.
Want toen hij eenmaal alles verwerkt had, financieel het wat beter had doordat er geld van hypotheek ed. vrijkwam, wilde hij wel eens genieten van zijn herwonnen vrijheid...
Dus als ik mag kiezen en ik zou nog terugkunnen: teveel complicaties. Eerste fase van verliefdheid moet leuk en ongecompliceerd zijn.
Daarbij vind ik dat jij Vinyl, nu al meteen in "het rekening houden met" stadium bent. Je kan hem nu niet voor je eigen problemen aanspreken. Je bent direct al de "gever", je hoopt dat hij energie van jou krijgt. Vind ik geen goede zaak, een relatie die zo begint.
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:21
Lieve Vinyl,
Waarom bel je hem vanavond niet? Jij zit anderhalve dag in de stress omdat je niet weet waar je aan toe bent.... Hij kan dan wel rust willen maar dat wil jij toch ook? Je hoeft hem niet te pushen maar duidelijkheid is in zo'n situatie toch niet teveel gevraagd? Op deze manier zit je al op het 'wachtbankje'? Hij bepaalt wanneer je niet mag storen/wanneer er weer contact mag zijn. Ik hoop echt voor je dat het allemaal positief uitpakt!
Syl
Waarom bel je hem vanavond niet? Jij zit anderhalve dag in de stress omdat je niet weet waar je aan toe bent.... Hij kan dan wel rust willen maar dat wil jij toch ook? Je hoeft hem niet te pushen maar duidelijkheid is in zo'n situatie toch niet teveel gevraagd? Op deze manier zit je al op het 'wachtbankje'? Hij bepaalt wanneer je niet mag storen/wanneer er weer contact mag zijn. Ik hoop echt voor je dat het allemaal positief uitpakt!
Syl
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:22
Dat laatste is niet zo. Wel nu, vanaf zondag, omdat hij een week rust wil.
Maar vrijdagavond heb ik nog mijn ziel en zaligheid bloot gegooid over iets in mijn jeugd wat ik nooit iemand eerder had verteld. Hij was er echt wel voor me. Wilde naar me luisteren, hield me vast.
Tot het moment dat het hem teveel werd, zat dat echt wel goed, gelukkig. Er moet nml wel balans zijn. Ik kom uit een relatie waar alles om de ander draaide, en daar zal ik voor waken!
Maar vrijdagavond heb ik nog mijn ziel en zaligheid bloot gegooid over iets in mijn jeugd wat ik nooit iemand eerder had verteld. Hij was er echt wel voor me. Wilde naar me luisteren, hield me vast.
Tot het moment dat het hem teveel werd, zat dat echt wel goed, gelukkig. Er moet nml wel balans zijn. Ik kom uit een relatie waar alles om de ander draaide, en daar zal ik voor waken!
vrijdag 17 oktober 2008 om 13:24
quote:Silvy schreef op 17 oktober 2008 @ 13:21:
Lieve Vinyl,
Waarom bel je hem vanavond niet? Jij zit anderhalve dag in de stress omdat je niet weet waar je aan toe bent.... Hij kan dan wel rust willen maar dat wil jij toch ook? Je hoeft hem niet te pushen maar duidelijkheid is in zo'n situatie toch niet teveel gevraagd? Op deze manier zit je al op het 'wachtbankje'? Hij bepaalt wanneer je niet mag storen/wanneer er weer contact mag zijn. Ik hoop echt voor je dat het allemaal positief uitpakt!
Syl
Ten eerste omdat hij om een week rust heeft gevraagd. Hem eerder bellen om duidelijkheid vind ik dan niet fair.
Ten tweede zou ik hem nu niet kunnen bellen. Hij zit thuis bij de kinderen en zij is er denk ik ook. Ik denk dat hij nu het moment heeft uitgekozen waarop we het beste ongestoord kunnen praten.
Die twee redenen...
Lieve Vinyl,
Waarom bel je hem vanavond niet? Jij zit anderhalve dag in de stress omdat je niet weet waar je aan toe bent.... Hij kan dan wel rust willen maar dat wil jij toch ook? Je hoeft hem niet te pushen maar duidelijkheid is in zo'n situatie toch niet teveel gevraagd? Op deze manier zit je al op het 'wachtbankje'? Hij bepaalt wanneer je niet mag storen/wanneer er weer contact mag zijn. Ik hoop echt voor je dat het allemaal positief uitpakt!
Syl
Ten eerste omdat hij om een week rust heeft gevraagd. Hem eerder bellen om duidelijkheid vind ik dan niet fair.
Ten tweede zou ik hem nu niet kunnen bellen. Hij zit thuis bij de kinderen en zij is er denk ik ook. Ik denk dat hij nu het moment heeft uitgekozen waarop we het beste ongestoord kunnen praten.
Die twee redenen...
