Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:03
Ligt er helemaal aan wat voor emoties en op basis van wat Hanke.
Slecht (voor je) is wanneer je niet naar jezelf luisterd of denkt ojee dta is slecht terwijl het juist goed voor je kan zijn.
Maar dat is wrsch. een patroon wat je je zelf hebt aan gewend.
Ik ken het.
Het is even vreemd maar uiteindelijk word keizen/opkomen voor je zelf eigen en stukken beter voor je.
Slecht (voor je) is wanneer je niet naar jezelf luisterd of denkt ojee dta is slecht terwijl het juist goed voor je kan zijn.
Maar dat is wrsch. een patroon wat je je zelf hebt aan gewend.
Ik ken het.
Het is even vreemd maar uiteindelijk word keizen/opkomen voor je zelf eigen en stukken beter voor je.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:05
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:18
Dat bedoel ik maar ElmerV.
Ik kwam mezelf ook tegen in me werk.
Al was ik aan de buitenlijn ik zag teveel wta me gene goed deed.
Kijk uit naar wat anders als dat lukt.
Ik weet het het ligt niet voor het oprapen maar dit gaat (wederom) ten koste van je zelf.
Zoek je KOMPAS.
En uiteindelijk VIND je het.
Stepbystep.
Niet te snel gewoon in jouw eigen ritme.
Overwin je 2strijd.
Ik kwam mezelf ook tegen in me werk.
Al was ik aan de buitenlijn ik zag teveel wta me gene goed deed.
Kijk uit naar wat anders als dat lukt.
Ik weet het het ligt niet voor het oprapen maar dit gaat (wederom) ten koste van je zelf.
Zoek je KOMPAS.
En uiteindelijk VIND je het.
Stepbystep.
Niet te snel gewoon in jouw eigen ritme.
Overwin je 2strijd.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:28
EV, wat bedoel je met tegenstrijdigheid? Dat invullen voor de ander, en dan dat stukje over eigen kompas?
Ik heb wel een beetje een waardeoordeel over sjachrijnig zijn. Ik vond het altijd vreselijk thuis als mensen sjachrijnig waren en dat dagen volhielden. Ik vond het niet kunnen. Ik woonde ook in dat huis en er kon ook best een beetje rekening met mij gehouden worden, ik had last van die nare sfeer dan.
Aan de ene kant verwonderde het me, dat een ander een emotie zo lang vast kan houden. Aan de andere kant ergerde ik me er ook aan.
En ongegeneerd uitvallen, dat kan ik me van mezelf niet herinneren. Je hebt gelijk Face, dat ik daardoor niet helemaal mijn grenzen bewaak. Maar het broedresultaat tot nu toe is dat ik de laatste tijd wel in de gaten heb, dat ik grenzen héb. Vind ik een belangrijke eerste stap. Maar of ik over mijn mores 'je mag niet lelijk doen' heen kan stappen, dat weet ik nog niet.
En die mores heeft denk ik er ook voor gezorgd dat ik zo lang gepest ben.
Ik heb wel een beetje een waardeoordeel over sjachrijnig zijn. Ik vond het altijd vreselijk thuis als mensen sjachrijnig waren en dat dagen volhielden. Ik vond het niet kunnen. Ik woonde ook in dat huis en er kon ook best een beetje rekening met mij gehouden worden, ik had last van die nare sfeer dan.
Aan de ene kant verwonderde het me, dat een ander een emotie zo lang vast kan houden. Aan de andere kant ergerde ik me er ook aan.
En ongegeneerd uitvallen, dat kan ik me van mezelf niet herinneren. Je hebt gelijk Face, dat ik daardoor niet helemaal mijn grenzen bewaak. Maar het broedresultaat tot nu toe is dat ik de laatste tijd wel in de gaten heb, dat ik grenzen héb. Vind ik een belangrijke eerste stap. Maar of ik over mijn mores 'je mag niet lelijk doen' heen kan stappen, dat weet ik nog niet.
En die mores heeft denk ik er ook voor gezorgd dat ik zo lang gepest ben.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:37
De aanpak van pesten is de omgedraaide wereld ja. Het slachtoffer moet van alles en de pesters hoeven niets. Zij mogen gewoon doorgaan met wat ze doen. Heel erg. Het slachtoffer blijft met de littekens zitten.
Een paar jaar geleden ben ik terug gegaan naar mijn oude basisschool. Ik heb 2 leraren gesproken en ze verteld wat het pesten met mij heeft gedaan. Welke gevolgen ik er nog dagelijks aan ondervind. De ene 'wist het niet meer, want het was al zo lang geleden' en de ander dacht dat ik het thuis niet zo leuk had. (dat wisten ze dan weer wel.)
Toen ik vroeg wat ze nu dan doen als er kinderen gepest worden, kreeg ik niet echt een antwoord. Niets veranderd dus. Ik vind het heel erg dat er nog steeds elke dag kinderen naar school gaan die hetzelfde moeten meemaken als ik toen. Heel erg.
Een paar jaar geleden ben ik terug gegaan naar mijn oude basisschool. Ik heb 2 leraren gesproken en ze verteld wat het pesten met mij heeft gedaan. Welke gevolgen ik er nog dagelijks aan ondervind. De ene 'wist het niet meer, want het was al zo lang geleden' en de ander dacht dat ik het thuis niet zo leuk had. (dat wisten ze dan weer wel.)
Toen ik vroeg wat ze nu dan doen als er kinderen gepest worden, kreeg ik niet echt een antwoord. Niets veranderd dus. Ik vind het heel erg dat er nog steeds elke dag kinderen naar school gaan die hetzelfde moeten meemaken als ik toen. Heel erg.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:43
Hanke je 1 na laatste post herken ik wel
Ja vreemd at iemend zolang een emotie kan vasthouden(verbaas mezelf geregeld daar over trouwens ook).
En aan de andere kant denken ja hallo jij kan dat en ik dan???
Waarom jij nou niet Hanke denk je dan.
Omdat je denkt dat hoort niet/mag niet.gevolg>pestgedrag en of weg cijferen van jezelf.Het niet bewaken van je grenzen idd.
Het is een kunst an sich om uit te kienen hoe jij in een bepaalde situatie gewoon NEE kan zeggen.Zonder scheve gezichten.
Ik ben ook drukdoende hiermee hoor.
Het vergt wel even wat.
En tijd, is wat het kost.
Voor mij en hopelijk de rest ook,kostbare tijd voor een lekkerder leven dan waar we nu staan met al de krikkemakken en schade vandien.
Ja vreemd at iemend zolang een emotie kan vasthouden(verbaas mezelf geregeld daar over trouwens ook).
En aan de andere kant denken ja hallo jij kan dat en ik dan???
Waarom jij nou niet Hanke denk je dan.
Omdat je denkt dat hoort niet/mag niet.gevolg>pestgedrag en of weg cijferen van jezelf.Het niet bewaken van je grenzen idd.
Het is een kunst an sich om uit te kienen hoe jij in een bepaalde situatie gewoon NEE kan zeggen.Zonder scheve gezichten.
Ik ben ook drukdoende hiermee hoor.
Het vergt wel even wat.
En tijd, is wat het kost.
Voor mij en hopelijk de rest ook,kostbare tijd voor een lekkerder leven dan waar we nu staan met al de krikkemakken en schade vandien.
anoniem_44446 wijzigde dit bericht op 28-10-2008 18:45
Reden: verhuist naar laptop die niet koosjer werkt.
Reden: verhuist naar laptop die niet koosjer werkt.
% gewijzigd
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:56
Elske, wat ontzettend fijn dat je blijft komen. Ik was een beetje gespannen hoe je zou vinden dat het onderwerp pesten hier wordt besproken. Kennelijk is het prettig genoeg voor je om te reageren.
En om even inhoudelijk erop in te gaan: wat een ontzettend nare reactie van de oud-leraren van je. Ik vind het niet kunnen. Op het werk met de peuters is zelfs laatst een nijntjeverhaaltje voorgelezen over pesten: hangoor. Ik ben er fel op, heb ooit een soort naschoolse opvang voor een bepaalde doelgroep gedaan. Toen ik daar zag dat iemand doelbewust werd gepest, was voor de pester daar het gat van de deur. Die hoefde die dag niet meer terug te komen.
En om even inhoudelijk erop in te gaan: wat een ontzettend nare reactie van de oud-leraren van je. Ik vind het niet kunnen. Op het werk met de peuters is zelfs laatst een nijntjeverhaaltje voorgelezen over pesten: hangoor. Ik ben er fel op, heb ooit een soort naschoolse opvang voor een bepaalde doelgroep gedaan. Toen ik daar zag dat iemand doelbewust werd gepest, was voor de pester daar het gat van de deur. Die hoefde die dag niet meer terug te komen.
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:03
In Belgie is er sinds een aantal jaren wetgeving over pesten op het werk, naar aanleiding van een zelfdoding van een postbode.
Elske, hartstikke stoer dat je je leraren hebt aangesproken. Ik weet niet of ik dat zou doen. Ergens vind ik het nl. wel terecht dat ik gepest ben.
Is dat een kronkel van me? Ik weet het niet, ik dééd raar en plakkerig, betweterig, was slecht in sport, had geen leuke kleding, slordig haar en ik wist niet hoe ik met andere kinderen om moest gaan. Dan bén ik toch stom?!
Elske, hartstikke stoer dat je je leraren hebt aangesproken. Ik weet niet of ik dat zou doen. Ergens vind ik het nl. wel terecht dat ik gepest ben.
Is dat een kronkel van me? Ik weet het niet, ik dééd raar en plakkerig, betweterig, was slecht in sport, had geen leuke kleding, slordig haar en ik wist niet hoe ik met andere kinderen om moest gaan. Dan bén ik toch stom?!
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:21
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:25
Elske er is idd. niets veranderd.
En naar de leraren stappen gaf jou een krachtig gevoel al kwam je gedesillusioneerd daarvan thuis.
Zij kunnen er niets mee want in feite legde je hun iets voor waar zij mee aan de slag zouden moeten maar stoppen het weg onder het mom van...niets eigenlijk.
Ze stonden met de bek vol tanden.Hadden geen (passend) aantwoord.
Harde waarheid wat je ze voorschotelde.
Hopelijk heeft het ze toch enigszins aan het denken gezet.
Hopelijk!
En naar de leraren stappen gaf jou een krachtig gevoel al kwam je gedesillusioneerd daarvan thuis.
Zij kunnen er niets mee want in feite legde je hun iets voor waar zij mee aan de slag zouden moeten maar stoppen het weg onder het mom van...niets eigenlijk.
Ze stonden met de bek vol tanden.Hadden geen (passend) aantwoord.
Harde waarheid wat je ze voorschotelde.
Hopelijk heeft het ze toch enigszins aan het denken gezet.
Hopelijk!
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:26
Hoi Hanke,
Ik heb zelf ook heel lang geloofd dat ik er zelf om vroeg, voornamelijk door mijn gedrag. Nu denk ik er anders over. Ieder kind heeft recht op een fijne schooltijd en een veilige omgeving op school. Het is de plicht van de school om hiervoor de zorgen. Ik was ook slecht in sport, kleren daar zal ook wel iets mee geweest zijn. Maar dat zijn geen redenen om een kind jarenlang te mishandelen. (zo zie ik het) De school had in moeten grijpen. Een kind van 6/7/8 jaar kan hier niks aan veranderen in zijn eentje.
Mijn gedrag (stil, onzeker, teruggetrokken, introvert) was juist een gevolg van het getreiter en gepest. Geen oorzaak, wat wel altijd gezegd werd. Zo denk ik over.
Ik heb zelf ook heel lang geloofd dat ik er zelf om vroeg, voornamelijk door mijn gedrag. Nu denk ik er anders over. Ieder kind heeft recht op een fijne schooltijd en een veilige omgeving op school. Het is de plicht van de school om hiervoor de zorgen. Ik was ook slecht in sport, kleren daar zal ook wel iets mee geweest zijn. Maar dat zijn geen redenen om een kind jarenlang te mishandelen. (zo zie ik het) De school had in moeten grijpen. Een kind van 6/7/8 jaar kan hier niks aan veranderen in zijn eentje.
Mijn gedrag (stil, onzeker, teruggetrokken, introvert) was juist een gevolg van het getreiter en gepest. Geen oorzaak, wat wel altijd gezegd werd. Zo denk ik over.
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:35
Och lieve Hanke,
niemand verdient het om gepest te worden. Hoe je je ook gedraagt of kleedt of wat dan ook.....
Als anderen daarin een reden zien om te pesten, wil dat nog niet zeggen dat ze ook gelijk hebben.
Je hebt er recht op te zijn wie je bent zonder dat daar een waardeoordeel aan gegeven moet worden.
Dus ja, het is een kronkel, maar wel eentje die je (volkomen onterecht) is aangepraat.
niemand verdient het om gepest te worden. Hoe je je ook gedraagt of kleedt of wat dan ook.....
Als anderen daarin een reden zien om te pesten, wil dat nog niet zeggen dat ze ook gelijk hebben.
Je hebt er recht op te zijn wie je bent zonder dat daar een waardeoordeel aan gegeven moet worden.
Dus ja, het is een kronkel, maar wel eentje die je (volkomen onterecht) is aangepraat.
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:37
Elske mijn dochter was 7 toen ze sociale vaardigh.training kreeg ze daardoor omsloeg van stil naar een vechtersbaasje.
Wat haar gevormd heeft want toen kwam ze op voor zichzelf,werd aggressief en kreeg de klappen waarvan werd gezegt maar je doet het zelf.
Wat is nou goed vraag ik me af.
Iig. de pesters hebben aangepakt en trainigen te volgen dát is en blijft mijn mening maar dat word niet gedaan.
Zo al gezegt wer,zij zijn het die sociale stoornis hebben niet de slachtoffers.
Wat haar gevormd heeft want toen kwam ze op voor zichzelf,werd aggressief en kreeg de klappen waarvan werd gezegt maar je doet het zelf.
Wat is nou goed vraag ik me af.
Iig. de pesters hebben aangepakt en trainigen te volgen dát is en blijft mijn mening maar dat word niet gedaan.
Zo al gezegt wer,zij zijn het die sociale stoornis hebben niet de slachtoffers.
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:41
Hanke je handelde naar wat jij vond van jou zelf en het klote ervan is dat daar misbruik van gemaakt word/werd.
Niemand verdiend zoiets!!!
Iedereen mag zijn wie die wil/kan zijn.
Kinderen zijn loeihard,loeiard.
Ook tegen volwassene.Ja ElmerV die pubers achterin je auto zijn ook loeihard naar jou.
Bedenk dat het aan de groten ligt hoe die met hun kind omgaan.Een kind is maar een kind en weet niet beter.
En komen ze ooit tot besef dat wat ze doen niet okee is.
Oeps kom ik nu op voor de pesters?
Hum....geloof het wel hé?
Niemand verdiend zoiets!!!
Iedereen mag zijn wie die wil/kan zijn.
Kinderen zijn loeihard,loeiard.
Ook tegen volwassene.Ja ElmerV die pubers achterin je auto zijn ook loeihard naar jou.
Bedenk dat het aan de groten ligt hoe die met hun kind omgaan.Een kind is maar een kind en weet niet beter.
En komen ze ooit tot besef dat wat ze doen niet okee is.
Oeps kom ik nu op voor de pesters?
Hum....geloof het wel hé?
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:46
Ik denk ook dat pesten binnen een groep te maken heeft met de sfeer in die groep.
Als iedereen het gevoel heeft dat hij of zij er toe doet dan ontstaat veel minder snel de neiging om naar beneden te trappen.
Als je je goed voelt over jezelf heb je dat namelijk niet nodig. Pesters zijn over het algemeen heel onzeker en camoufleren dit door een ander tot "zwakkere" te bombarderen.
School moet m.i. zorgen dragen voor een veilig klimaat waarin iedereen zich gewenst en zelfredzaam voelt dus inderdaad Face, in zekere zin toch ook opkomen voor de pesters.....
Als iedereen het gevoel heeft dat hij of zij er toe doet dan ontstaat veel minder snel de neiging om naar beneden te trappen.
Als je je goed voelt over jezelf heb je dat namelijk niet nodig. Pesters zijn over het algemeen heel onzeker en camoufleren dit door een ander tot "zwakkere" te bombarderen.
School moet m.i. zorgen dragen voor een veilig klimaat waarin iedereen zich gewenst en zelfredzaam voelt dus inderdaad Face, in zekere zin toch ook opkomen voor de pesters.....
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:11
Poeh ben heel blij (ja ik zeg het nog maar eens ) met dit topic.
Geloof een week of 3/4 terug?Zat ik volledig in zak en as en met jullie gevonden te hebben en met de de dag voel ik me sterker worden.
Allemaal door jullie meiden.Elk met hun eigen verdriet en onmacht en gevecht.
Het gewoon hier kunnen zijn en elkaar steunen en helpen, lezen, reageren of even niet, ook goed.
De lezende ogen en het begrip, weten waar je het over hebt.
Ja een pak van mijn hart vind ik dat.
Het heeft me iig. een flink stuk de goede richting op gebracht.
Ben er bij lange nog niet maar het begin is er.
Geloof een week of 3/4 terug?Zat ik volledig in zak en as en met jullie gevonden te hebben en met de de dag voel ik me sterker worden.
Allemaal door jullie meiden.Elk met hun eigen verdriet en onmacht en gevecht.
Het gewoon hier kunnen zijn en elkaar steunen en helpen, lezen, reageren of even niet, ook goed.
De lezende ogen en het begrip, weten waar je het over hebt.
Ja een pak van mijn hart vind ik dat.
Het heeft me iig. een flink stuk de goede richting op gebracht.
Ben er bij lange nog niet maar het begin is er.
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:18
quote:Elmervrouw schreef op 28 oktober 2008 @ 20:10:
[...]
Omdat je je van binnen waardeloos voelt. Omdat datgene wat jij voelt en bent er niet toe doet. Geen verschil maakt. Alsof je niet bestaat.
Och ElmerV toch,verdrietig word ik hiervan.
Ik heb veel meegemaakt maar te denken dat verdien ik?Nee, nee dat nooit!
Daarom heb ik ook zo gevochten al die jaren, vanaf mijn kind zij al.
Ertegenin gaan,opkomen voor mijzelf.
Met alle f*cking verdriet vanbinnen.
Dat is wrsch. mijn innerlijke kracht die soms ver te zoeken is maar altijd op de achtergrond blijft en me een schop onder me kont geeft.
Want ik ben wél waard wat een ander ook doet of zegt!
ElmerV ban alsjeblieft zij die jou dat gevoel geven.Alsjeblieft!
[...]
Omdat je je van binnen waardeloos voelt. Omdat datgene wat jij voelt en bent er niet toe doet. Geen verschil maakt. Alsof je niet bestaat.
Och ElmerV toch,verdrietig word ik hiervan.
Ik heb veel meegemaakt maar te denken dat verdien ik?Nee, nee dat nooit!
Daarom heb ik ook zo gevochten al die jaren, vanaf mijn kind zij al.
Ertegenin gaan,opkomen voor mijzelf.
Met alle f*cking verdriet vanbinnen.
Dat is wrsch. mijn innerlijke kracht die soms ver te zoeken is maar altijd op de achtergrond blijft en me een schop onder me kont geeft.
Want ik ben wél waard wat een ander ook doet of zegt!
ElmerV ban alsjeblieft zij die jou dat gevoel geven.Alsjeblieft!
