Relaties
alle pijlers
Ik wil alleen op reis, maar man is het er niet mee eens.
maandag 27 oktober 2008 om 12:13
Hoi! Ik heb een tijdje gezocht tussen de andere onderwerpen, maar niets vergelijkbaars gevonden met mijn probleem, dus vandaar dat ik mijn eigen topic maar ben begonnen. Ik ben nu 4 jaar getrouwd met de man waar ik 6 jaar een relatie mee heb. We zijn gelukkig met elkaar en hebben samen een goedlopend bedrijfje. Nu heb ik al vanaf mijn 18e de wens om alleen een wereldreis maken. Door omstandigheden is het er nooit van gekomen. De laatste 2 jaar ben ik er toch weer erg mee bezig om dit eventueel alsnog te gaan doen. We hebben geen kinderen, dus het zou nu nog mooi kunnen voordat we er aan zouden beginnen, als het allemaal zou lukken natuurlijk. (ook niet meer vanzelfsprekend tegenwoordig) Maar goed, mijn man is het er niet mee eens. Hij kan niet zonder mij zegt hij en zeker niet zo'n lange periode.(3 maanden tot een half jaar) We hebben er laatst zo'n ruzie over gehad: hij heeft aangegeven, dat als ik dit wil doorzetten ik maar van hem moet scheiden. Ik hou heel veel van hem en wil hem niet kwijt, maar hij pakt als het ware mijn droom af. Wat moet ik toch doen?
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:10
@elninjoo: mijn relatie gaat voor mijn carriere. Dan maar geen promotie. Als ik zeker wist dat deze beroepskeuze mijn relatie in de weg zou staan, zocht ik wel wat anders, en dan heb ik echt niet het gevoel dat ik iets tekort kom.
Alleen is maar alleen, samen (in een goede relatie) ben je meer dan de som vd delen.
Ik vind dat het egoïsme sowieso doorslaat in deze maatschappij, en deze keuze (ik wil alleen op reis binnen een relatie) vind ik dus zeer egoïstisch.
Mijn vrouw en ik willen ook nog veel vd wereld zien, maar dat doen we samen. Je moet ook het vermoge hebben, om over een periode heen te kunnen kijken. Nu kan het ff niet (werk / kinderen bv), maar daar komt ook een eind aan (pensioen / kinderen de deur uit). Er zijn altijd opties.
En ik ben echt geen ouderwetse kerkganger, verre van zelfs.
Alleen is maar alleen, samen (in een goede relatie) ben je meer dan de som vd delen.
Ik vind dat het egoïsme sowieso doorslaat in deze maatschappij, en deze keuze (ik wil alleen op reis binnen een relatie) vind ik dus zeer egoïstisch.
Mijn vrouw en ik willen ook nog veel vd wereld zien, maar dat doen we samen. Je moet ook het vermoge hebben, om over een periode heen te kunnen kijken. Nu kan het ff niet (werk / kinderen bv), maar daar komt ook een eind aan (pensioen / kinderen de deur uit). Er zijn altijd opties.
En ik ben echt geen ouderwetse kerkganger, verre van zelfs.
Jullie vrouwen generaliseren allemaal zo....
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:15
quote:isabon schreef op 28 oktober 2008 @ 17:05:
[...]
Dat zal het punt ook niet zozeer zijn vermoed ik.
Ik denk dat de man het gewoon om andere redenen niet wil (vertrouwen, eenzaamheid, buiten spel gezet, angst, grens die hij zelf heeft gesteld, etc etc)
En dat lijkt me zijn goed recht.
Net als het TO haar goed recht is om te reizen.
Alleen kan het niet binnen deze relatie bewerkstelligd worden dat beiden er achter staan. Dus dan moet je kiezen. Relatie of reis, punt. Niet meer en niet minder.
begint het niet met er samen over communiceren,
en dat is hier volgens mij een groter probleem.
dreigen met een scheiding is natuurlijk niet echt constructieve communicatie en zo word het inderdaad haar keuze of haar inperking van vrijheid of zijn overwinning. Kortom, niet echt een wenselijke situatie binnen een relatie en een tijdbom in mijn ogen. Want nu is het de reis, straks is het wel wat anders.
De enige oplossing is dat ze hierover samen communiceren en dan tot een compromis, welke dan ook, waar beiden mee kunnen leven, komen.
[...]
Dat zal het punt ook niet zozeer zijn vermoed ik.
Ik denk dat de man het gewoon om andere redenen niet wil (vertrouwen, eenzaamheid, buiten spel gezet, angst, grens die hij zelf heeft gesteld, etc etc)
En dat lijkt me zijn goed recht.
Net als het TO haar goed recht is om te reizen.
Alleen kan het niet binnen deze relatie bewerkstelligd worden dat beiden er achter staan. Dus dan moet je kiezen. Relatie of reis, punt. Niet meer en niet minder.
begint het niet met er samen over communiceren,
en dat is hier volgens mij een groter probleem.
dreigen met een scheiding is natuurlijk niet echt constructieve communicatie en zo word het inderdaad haar keuze of haar inperking van vrijheid of zijn overwinning. Kortom, niet echt een wenselijke situatie binnen een relatie en een tijdbom in mijn ogen. Want nu is het de reis, straks is het wel wat anders.
De enige oplossing is dat ze hierover samen communiceren en dan tot een compromis, welke dan ook, waar beiden mee kunnen leven, komen.
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:20
Jawel zonlicht, maar ik krijg niet echt de indruk dat reisfan zelf tot zo veel communicatie bereid is. Ze wil hooguit de duur inperken, maar ze wil perse gaan.
Hier gaat ze ook niet in op hoe ze zich erbij voelt, op liefde en de relatie, maar alleen op: ikwillet en ikwilletnu!
Soms is er geen compromis mogelijk.
Ik ben wel heel benieuwd naar de kant van het verhaal van reisfan-man
Hier gaat ze ook niet in op hoe ze zich erbij voelt, op liefde en de relatie, maar alleen op: ikwillet en ikwilletnu!
Soms is er geen compromis mogelijk.
Ik ben wel heel benieuwd naar de kant van het verhaal van reisfan-man
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:21
Als ik merkte dat mijn carrière of het najagen van een droom (zoals zo'n grote reis), mijn relatie zou schaden, zou ik voor mijn relatie kiezen, want ik hou heel veel van mijn vriend.
Als mijn relatie me dwingt tot die keuze, bijvoorbeeld door te dreigen met een scheiding, dan zou ik zeker voor die carrière (of reis of wat dan ook) kiezen, want dat zou voor mij een teken zijn dat mijn vriend niet zoveel van mij houdt.
Als mijn relatie me dwingt tot die keuze, bijvoorbeeld door te dreigen met een scheiding, dan zou ik zeker voor die carrière (of reis of wat dan ook) kiezen, want dat zou voor mij een teken zijn dat mijn vriend niet zoveel van mij houdt.
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:29
Ik heb ook een keuze gemaakt voor mijn relatie en toch is die uiteindelijk gestrand, juist door emotionele chantage en manipulatie en het staaltje wat ik hier zie vind ik erg treffend.
Vandaar dat juist dat mij zo opvalt.
Volgens mij is TO wel bereid tot compromissen maar is er nu geen communicatie hierover mogelijk. Ik heb het al eerder gezegd, een paar gesprekken met therapeut kan waarschijnlijk de motieven van beiden wel boven tafel krijgen. En dan is het nog vroeg genoeg om te kiezen.
Als dit doorgaat op deze manier ontstaat er een schadelijk patroon in deze relatie waarmee dus de afloop eigenlijk al duidelijk is. En dan liever nu dan pas als er inmiddels kinderen bij betrokken zijn.
Vandaar dat juist dat mij zo opvalt.
Volgens mij is TO wel bereid tot compromissen maar is er nu geen communicatie hierover mogelijk. Ik heb het al eerder gezegd, een paar gesprekken met therapeut kan waarschijnlijk de motieven van beiden wel boven tafel krijgen. En dan is het nog vroeg genoeg om te kiezen.
Als dit doorgaat op deze manier ontstaat er een schadelijk patroon in deze relatie waarmee dus de afloop eigenlijk al duidelijk is. En dan liever nu dan pas als er inmiddels kinderen bij betrokken zijn.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:42
En dat zijn alleen nog maar de 'emotionele' problemen. Ik zou er ook een probleem mee hebben dat mijn man me financieel 'alleen' achterlaat. Ik neem aan dat de TO haar andere parttime baantje opgeeft en er daardoor ook direct minder inkomen binnenkomt.En aparte rekeningen of niet, uiteindelijk komt het toch op een grote stapel binnen. Zij brengt 'niks' meer binnen, dus mag haar man het in zijn eentje financieel gaan doen.
Zelfs als de TO het hele bedrag voor haar reis zelf bij elkaar heeft gespaard, dan nog mist er ineens een inkomen. Een mogelijk gat wat haar man op moet vullen omdat de TO gaat reizen.
Indirect mag hij er dus ook nog eens voor meebetalen.
Daarnaast hebben ze een eigen zaak die NU goed draait. Met nadruk op nu. Maar de enorme recessie waar we in gaan schieten zal elke ondernemer direct in de portomonnee treffen.
Een reis is hoe dan ook niet meer dan een 'nice to have'... alles behalve een must have. En als je op je sterfbed alleen maar kan denken aan 'had ik nou maar die reis gemaakt' dan heb je in de rest van je leven iets goed fout gedaan als je leven zonder die reis niks is geweest. Dan zit het namelijk niet in die reis, maar puur tussen je oren
Zelfs als de TO het hele bedrag voor haar reis zelf bij elkaar heeft gespaard, dan nog mist er ineens een inkomen. Een mogelijk gat wat haar man op moet vullen omdat de TO gaat reizen.
Indirect mag hij er dus ook nog eens voor meebetalen.
Daarnaast hebben ze een eigen zaak die NU goed draait. Met nadruk op nu. Maar de enorme recessie waar we in gaan schieten zal elke ondernemer direct in de portomonnee treffen.
Een reis is hoe dan ook niet meer dan een 'nice to have'... alles behalve een must have. En als je op je sterfbed alleen maar kan denken aan 'had ik nou maar die reis gemaakt' dan heb je in de rest van je leven iets goed fout gedaan als je leven zonder die reis niks is geweest. Dan zit het namelijk niet in die reis, maar puur tussen je oren
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:35
quote:zonlicht2 schreef op 28 oktober 2008 @ 17:15:
begint het niet met er samen over communiceren,
en dat is hier volgens mij een groter probleem.
[...]
De enige oplossing is dat ze hierover samen communiceren en dan tot een compromis, welke dan ook, waar beiden mee kunnen leven, komen.
Eens. Op het moment kunnen ze er niet eens over praten zonder te ruziën. Kijk, dan ben je niet constructief bezig.
Hier ook iemand die een vergelijkbaar probleem had. Ik ben gegaan. Minder lang dan ik eigenlijk wilde, maar wel gegaan. Relatie is inmiddels over (andere redenen, waaronder ook manipulatief gedrag) en ik ben blij dat ik het wel gedaan heb.
begint het niet met er samen over communiceren,
en dat is hier volgens mij een groter probleem.
[...]
De enige oplossing is dat ze hierover samen communiceren en dan tot een compromis, welke dan ook, waar beiden mee kunnen leven, komen.
Eens. Op het moment kunnen ze er niet eens over praten zonder te ruziën. Kijk, dan ben je niet constructief bezig.
Hier ook iemand die een vergelijkbaar probleem had. Ik ben gegaan. Minder lang dan ik eigenlijk wilde, maar wel gegaan. Relatie is inmiddels over (andere redenen, waaronder ook manipulatief gedrag) en ik ben blij dat ik het wel gedaan heb.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:33
Jeetje wat vreselijk veel reacties zeg! Bedankt allemaal. Graag wil ik nu zelf weer even reageren. Er zijn mensen die reageren alsof dit probleem in een keer nu weer boven komt. Maar ik ben er dus al 2 jaar mee bezig, weliswaar was mijn man er niet mee bekend toen we gingen trouwen, maar sommigen doen alsof ik zeer egoïstisch bezig ben, terwijl ik er nu dus 2 jaar mee bezig ben/het probeer bespreekbaar te maken, maar het niet heb doorgezet. Ik vraag jullie mening, omdat het een droomwens van me is. Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Als ik moet kiezen, kies ik voor mijn man, maar ik zal er altijd spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan. Maar misschien dient zich over 20 jaar wel weer een kans aan en inderdaad dan met zijn tweeën. Maar als er dan iets gebeurt, hij/ik word ziek of wat dan ook zal ik het altijd betreuren dat ik het niet gedaan heb denk ik. Nogmaals bedankt voor al jullie reacties.
dinsdag 28 oktober 2008 om 21:27
quote:reisfan schreef op 28 oktober 2008 @ 20:33:
Jeetje wat vreselijk veel reacties zeg! Bedankt allemaal. Graag wil ik nu zelf weer even reageren. Er zijn mensen die reageren alsof dit probleem in een keer nu weer boven komt. Maar ik ben er dus al 2 jaar mee bezig, weliswaar was mijn man er niet mee bekend toen we gingen trouwen, maar sommigen doen alsof ik zeer egoïstisch bezig ben, terwijl ik er nu dus 2 jaar mee bezig ben/het probeer bespreekbaar te maken, maar het niet heb doorgezet. Ik vraag jullie mening, omdat het een droomwens van me is. Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Als ik moet kiezen, kies ik voor mijn man, maar ik zal er altijd spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan. Maar misschien dient zich over 20 jaar wel weer een kans aan en inderdaad dan met zijn tweeën. Maar als er dan iets gebeurt, hij/ik word ziek of wat dan ook zal ik het altijd betreuren dat ik het niet gedaan heb denk ik. Nogmaals bedankt voor al jullie reacties.reisfan, hoe is je man er onder? zegt hij 'gebeurd niet' of is er met hem wel te praten over waaróm hij het niet ziet zitten, en wat jij kunt doen om het voor hem wél acceptabel te maken?
Jeetje wat vreselijk veel reacties zeg! Bedankt allemaal. Graag wil ik nu zelf weer even reageren. Er zijn mensen die reageren alsof dit probleem in een keer nu weer boven komt. Maar ik ben er dus al 2 jaar mee bezig, weliswaar was mijn man er niet mee bekend toen we gingen trouwen, maar sommigen doen alsof ik zeer egoïstisch bezig ben, terwijl ik er nu dus 2 jaar mee bezig ben/het probeer bespreekbaar te maken, maar het niet heb doorgezet. Ik vraag jullie mening, omdat het een droomwens van me is. Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Als ik moet kiezen, kies ik voor mijn man, maar ik zal er altijd spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan. Maar misschien dient zich over 20 jaar wel weer een kans aan en inderdaad dan met zijn tweeën. Maar als er dan iets gebeurt, hij/ik word ziek of wat dan ook zal ik het altijd betreuren dat ik het niet gedaan heb denk ik. Nogmaals bedankt voor al jullie reacties.reisfan, hoe is je man er onder? zegt hij 'gebeurd niet' of is er met hem wel te praten over waaróm hij het niet ziet zitten, en wat jij kunt doen om het voor hem wél acceptabel te maken?
dinsdag 28 oktober 2008 om 21:53
quote:reisfan schreef op 28 oktober 2008 @ 20:33:
Als ik moet kiezen, kies ik voor mijn man
Dan kies je voor zijn manipulatie. Allebei 'n beetje water bij de wijn doen, jij iets korter weg dan je in eerste instantie wilde, hij die je halverwege je reis komt vergezellen o.i.d.
quote:maar ik zal er altijd spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan.
Je hebt altijd meer spijt van dingen die je niet gedaan hebt dan van dingen die je wel gedaan hebt. Het verlangen blijft en als je wordt belemmerd het te vervullen gaat dat knagen.
quote:Maar misschien dient zich over 20 jaar wel weer een kans aan en inderdaad dan met zijn tweeën. Maar als er dan iets gebeurt, hij/ik word ziek of wat dan ook zal ik het altijd betreuren dat ik het niet gedaan heb denk ik.Stel niet uit tot in de toekomst wat je heel graag zou willen doen. Het leven is onvoorspelbaar en je weet niet of je het over een aantal jaar uberhaupt nog kunt doen. Niet alleen wat mogelijke gezondheidsproblemen betreft, maar wat als die crisis er voor zorgt dat we financieel allemaal 'n flinke stap terugmoeten en snoepreisjes niet meer mogelijk zijn?
Als ik moet kiezen, kies ik voor mijn man
Dan kies je voor zijn manipulatie. Allebei 'n beetje water bij de wijn doen, jij iets korter weg dan je in eerste instantie wilde, hij die je halverwege je reis komt vergezellen o.i.d.
quote:maar ik zal er altijd spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan.
Je hebt altijd meer spijt van dingen die je niet gedaan hebt dan van dingen die je wel gedaan hebt. Het verlangen blijft en als je wordt belemmerd het te vervullen gaat dat knagen.
quote:Maar misschien dient zich over 20 jaar wel weer een kans aan en inderdaad dan met zijn tweeën. Maar als er dan iets gebeurt, hij/ik word ziek of wat dan ook zal ik het altijd betreuren dat ik het niet gedaan heb denk ik.Stel niet uit tot in de toekomst wat je heel graag zou willen doen. Het leven is onvoorspelbaar en je weet niet of je het over een aantal jaar uberhaupt nog kunt doen. Niet alleen wat mogelijke gezondheidsproblemen betreft, maar wat als die crisis er voor zorgt dat we financieel allemaal 'n flinke stap terugmoeten en snoepreisjes niet meer mogelijk zijn?
dinsdag 28 oktober 2008 om 22:53
Ben ik nog in de jaren vijftig?
Ik zit echt met grote verbazing dit topic te lezen. Ik vond mezelf altijd heel conservatief als het op relaties aankomt (niet vreemdgaan, geen parenclubs) maar dit!?! Je partner een reis waar ze AL twee jaar van droomt ontzeggen 'omdat je niet alleen wil zijn'?
TO zegt dat ze nog nooit alleen is geweest. Het lijkt me logisch (en goed!) dat ze wil ervaren hoe het is om het in je eentje te moeten rooien. Dat is ontzettend goed voor je zelfbeeld en -vertrouwen.
Iedereen heeft het over de zaak, maar TO zegt dat haar man dat neit het probleem is. Hij zegt niet alleen te kunnen zijn. Waarom is deze eigenschap belangrijker dan de wens van TO om het een half jaartje in haar eentje proberen te rooien? En TO komt wel met compromissen. Ze zou eventueel zelfs 6 weken ipv 6 maanden weg willen.
Ik heb net even aan mijn vriend gevraagd of ik nu zo gek ben. Vriendlief vindt het het typische egocentrische gedrag van deze tijd om van je partner precies dat te verlangen wat jij wil en de partner te dumpen als die dat weigert.
Ik ben het zo ontzettend met hem eens! en dus totaal niet met opvattingen als deze:
quote:Burns schreef op 28 oktober 2008 @ 17:10:
Ik vind dat het egoïsme sowieso doorslaat in deze maatschappij, en deze keuze (ik wil alleen op reis binnen een relatie) vind ik dus zeer egoïstisch. .
Ik zit echt met grote verbazing dit topic te lezen. Ik vond mezelf altijd heel conservatief als het op relaties aankomt (niet vreemdgaan, geen parenclubs) maar dit!?! Je partner een reis waar ze AL twee jaar van droomt ontzeggen 'omdat je niet alleen wil zijn'?
TO zegt dat ze nog nooit alleen is geweest. Het lijkt me logisch (en goed!) dat ze wil ervaren hoe het is om het in je eentje te moeten rooien. Dat is ontzettend goed voor je zelfbeeld en -vertrouwen.
Iedereen heeft het over de zaak, maar TO zegt dat haar man dat neit het probleem is. Hij zegt niet alleen te kunnen zijn. Waarom is deze eigenschap belangrijker dan de wens van TO om het een half jaartje in haar eentje proberen te rooien? En TO komt wel met compromissen. Ze zou eventueel zelfs 6 weken ipv 6 maanden weg willen.
Ik heb net even aan mijn vriend gevraagd of ik nu zo gek ben. Vriendlief vindt het het typische egocentrische gedrag van deze tijd om van je partner precies dat te verlangen wat jij wil en de partner te dumpen als die dat weigert.
Ik ben het zo ontzettend met hem eens! en dus totaal niet met opvattingen als deze:
quote:Burns schreef op 28 oktober 2008 @ 17:10:
Ik vind dat het egoïsme sowieso doorslaat in deze maatschappij, en deze keuze (ik wil alleen op reis binnen een relatie) vind ik dus zeer egoïstisch. .
woensdag 29 oktober 2008 om 10:18
Mag je van hem helemaal niet alleen op reis? Zelfs niet 2 weken of een maandje? Als je nog nooit alleen op reis bent geweest is het dan misschien een idee om eerst wat korter op reis te gaan en bijv. naar 1 bestemming? Zowel voor jezelf als voor je man? Persoonlijk vind ik het erg egoistisch van hem aangezien jij al water bij de wijn wil doen.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:30
Er is een beetje weinig informatie om echt te bepalen wie hier nou egoïstisch is.
Ik snap die man wel, hij mag een paar maanden in zijn eentje het werk van anderhalve persoon doen, moet zijn vriendin missen en maar afwachten of ze niet totaal veranderd terugkomt, terwijl ondertussen de moeizaam opgebouwde bedrijfsreserve wordt weggereisd, midden in een crisis. Voor hem niet echt een situatie waar hij iets bij te winnen heeft. Dat dreigen met scheiden is volgens mij meer een paniekreactie dan een serieus dreigement.
En TO begrijp ik ook, als je nog geen kinderen hebt, lijkt het leven te stoppen als ze er eenmaal zijn (valt reuze mee hoor), dus ze heeft een nu of nooit gevoel. Bovendien is het fijn als je partner je steunt als je dingen wilt doen om jezelf te ontplooien.
Het probleem lijkt me eerder de communicatie dan het reizen. Als je als stel geen manier vindt om over dit soort dingen te praten, krijg je hoe dan ook problemen. Of omdat TO tóch op reis gaat, of omdat ze zich beknot voelt. Ik zou eerst dat maar oplossen.
En het is ook geen gek idee om eerst eens een week of twee, drie alleen weg te gaan. Alleen reizen kan heel leuk zijn, maar ook heel eenzaam en confronterend. Ik heb een aantal grote reizen alleen en een aantal reizen samen gemaakt, en ik vind samen toch eigenlijk stukken leuker.
Om 'jezelf te vinden' hoef je het in ieder geval niet doen. Reizen is het kersje op de taart, en thuis is de plek waar je echte leven ligt. Het is altijd goed om te zorgen dat de taart onder de kers zo lekker is dat je niet alleen voor de kersen hoeft te leven.
Ik snap die man wel, hij mag een paar maanden in zijn eentje het werk van anderhalve persoon doen, moet zijn vriendin missen en maar afwachten of ze niet totaal veranderd terugkomt, terwijl ondertussen de moeizaam opgebouwde bedrijfsreserve wordt weggereisd, midden in een crisis. Voor hem niet echt een situatie waar hij iets bij te winnen heeft. Dat dreigen met scheiden is volgens mij meer een paniekreactie dan een serieus dreigement.
En TO begrijp ik ook, als je nog geen kinderen hebt, lijkt het leven te stoppen als ze er eenmaal zijn (valt reuze mee hoor), dus ze heeft een nu of nooit gevoel. Bovendien is het fijn als je partner je steunt als je dingen wilt doen om jezelf te ontplooien.
Het probleem lijkt me eerder de communicatie dan het reizen. Als je als stel geen manier vindt om over dit soort dingen te praten, krijg je hoe dan ook problemen. Of omdat TO tóch op reis gaat, of omdat ze zich beknot voelt. Ik zou eerst dat maar oplossen.
En het is ook geen gek idee om eerst eens een week of twee, drie alleen weg te gaan. Alleen reizen kan heel leuk zijn, maar ook heel eenzaam en confronterend. Ik heb een aantal grote reizen alleen en een aantal reizen samen gemaakt, en ik vind samen toch eigenlijk stukken leuker.
Om 'jezelf te vinden' hoef je het in ieder geval niet doen. Reizen is het kersje op de taart, en thuis is de plek waar je echte leven ligt. Het is altijd goed om te zorgen dat de taart onder de kers zo lekker is dat je niet alleen voor de kersen hoeft te leven.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:31
woensdag 29 oktober 2008 om 17:00
Ik heb zelf, min of meer, voor deze keuze gestaan.
In het kader van mijn studie, kon ik een aantal maanden, in de VS werken. Dit sloot aan op mijn studie, echter het was geheel vrijblijvend, ik kreeg er geen extra studiepunten o.i.d. voor.
Ik (toen 19 jr.) had destijds een vriendin (18 jr.) die het niet zag zitten, dat ik 2 maanden weg was. Ik heb dat toch doorgezet, ondanks dat ik wist dat ze er verdriet van had.
De reis zelf en het werk waren schitterend, een unieke ervaring, die mij meteen een stuk volwassener gemaakt hebben.
Echter toen ik terug kwam, was ik een ander mens, dan voordat ik vertrokken was. Mijn relatie destijds, was dan ook snel ten einde.
Achteraf bekeken, had ik deze reis als vrijgezel moeten maken. Je doet er toch iemand verdriet mee....
In het kader van mijn studie, kon ik een aantal maanden, in de VS werken. Dit sloot aan op mijn studie, echter het was geheel vrijblijvend, ik kreeg er geen extra studiepunten o.i.d. voor.
Ik (toen 19 jr.) had destijds een vriendin (18 jr.) die het niet zag zitten, dat ik 2 maanden weg was. Ik heb dat toch doorgezet, ondanks dat ik wist dat ze er verdriet van had.
De reis zelf en het werk waren schitterend, een unieke ervaring, die mij meteen een stuk volwassener gemaakt hebben.
Echter toen ik terug kwam, was ik een ander mens, dan voordat ik vertrokken was. Mijn relatie destijds, was dan ook snel ten einde.
Achteraf bekeken, had ik deze reis als vrijgezel moeten maken. Je doet er toch iemand verdriet mee....
Jullie vrouwen generaliseren allemaal zo....
woensdag 29 oktober 2008 om 21:26
Lieve reisfan,
Herken je probleem. Ik ben zelf ook een half jaar weggeweest terwijl ik al samenwoonde. Vriendlief heeft al gauw heimwee en is zowat Nederland niet uit te krijgen. Ik ben uiteindelijk vijf maanden weggeweest en hij is me twee keer op komen zoeken.
De relatie is hierdoor NOG sterker geworden. Het was niet moeilijk hem trouw te blijven terwijl ik op een bountystrand lag, maar het was wel even wennen toen ik weer terugkwam. We hadden allebei een aantal maanden apart geleefd en weer samen zijn in ons (tweekamer)appartementje leverde wel een hoop spanning op.
Ik had mijn ervaring niet willen missen. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn motto vooral is:
"Liefde is niet alles voor elkaar opgeven, maar elkaar alles gunnen."
Spreid je reis desnoods uit over een paar jaar en ga bijv. steeds zes weken. Ik kan me erg opwinden dat mensen dit egoistisch vinden. Het is een hartstikke mooie levenservaring en als je een goede relatie hebt, kan je best even allebei alleen zijn.
@Oriane: ik ben het met je eens dat een reis geen "must have" moet zijn, maar bij sommige mensen (waaronder TO en ikzelf) is het nu eenmaal een sterk verlangen. Niet omdat je leven zonder incompleet is, maar omdat je iets heel erg graag wil. Ik ben blij dat ik daar open met mijn vriend over heb kunnen praten en dat we allebei water bij de wijn hebben gedaan (ik betaalde bijv. mijn deel van de huur door en heb hem een ticket gegeven om me op te kunnen zoeken, terwijl hij eruit onderhandelde dat ik niet door het Midden-Oosten ging reizen (wat mijn oorspronkelijke plan was, maar wat vriendlief liever niet wilde)). Als je relatie standhoudt, is die er alleen maar sterker door geworden. Gaat je relatie uit, dan was het van te voren toch niet voorbestemd.
Ik vind het pas egoistisch als je zo moeilijk alleen kan zijn in een relatie, dat je je partner het recht op zelfontplooiing in een dergelijke ervaring eigenlijk ontzegt... Nogmaals: Liefde is niet alles voor elkaar opgeven, liefde is elkaar alles gunnen...
Herken je probleem. Ik ben zelf ook een half jaar weggeweest terwijl ik al samenwoonde. Vriendlief heeft al gauw heimwee en is zowat Nederland niet uit te krijgen. Ik ben uiteindelijk vijf maanden weggeweest en hij is me twee keer op komen zoeken.
De relatie is hierdoor NOG sterker geworden. Het was niet moeilijk hem trouw te blijven terwijl ik op een bountystrand lag, maar het was wel even wennen toen ik weer terugkwam. We hadden allebei een aantal maanden apart geleefd en weer samen zijn in ons (tweekamer)appartementje leverde wel een hoop spanning op.
Ik had mijn ervaring niet willen missen. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn motto vooral is:
"Liefde is niet alles voor elkaar opgeven, maar elkaar alles gunnen."
Spreid je reis desnoods uit over een paar jaar en ga bijv. steeds zes weken. Ik kan me erg opwinden dat mensen dit egoistisch vinden. Het is een hartstikke mooie levenservaring en als je een goede relatie hebt, kan je best even allebei alleen zijn.
@Oriane: ik ben het met je eens dat een reis geen "must have" moet zijn, maar bij sommige mensen (waaronder TO en ikzelf) is het nu eenmaal een sterk verlangen. Niet omdat je leven zonder incompleet is, maar omdat je iets heel erg graag wil. Ik ben blij dat ik daar open met mijn vriend over heb kunnen praten en dat we allebei water bij de wijn hebben gedaan (ik betaalde bijv. mijn deel van de huur door en heb hem een ticket gegeven om me op te kunnen zoeken, terwijl hij eruit onderhandelde dat ik niet door het Midden-Oosten ging reizen (wat mijn oorspronkelijke plan was, maar wat vriendlief liever niet wilde)). Als je relatie standhoudt, is die er alleen maar sterker door geworden. Gaat je relatie uit, dan was het van te voren toch niet voorbestemd.
Ik vind het pas egoistisch als je zo moeilijk alleen kan zijn in een relatie, dat je je partner het recht op zelfontplooiing in een dergelijke ervaring eigenlijk ontzegt... Nogmaals: Liefde is niet alles voor elkaar opgeven, liefde is elkaar alles gunnen...
woensdag 29 oktober 2008 om 21:59
Gunt jou man je niets ofzo? Dit is voor jou een superbelangrijke stap, iets dat je ervaren wilt hebben, iets essentieels in mijn ogen. Ik zou op reis gaan, en niet 6 weken maar lekker 3 maanden.
Als dit enigszins bespreekbaar was geweest en hij had laten blijken dat het heel moeilijk is maar hij wil tot een compromi komen dan had ik misschien 6 weken gezegd.
Ik denk trouwens niet dat hij echt van je wilt scheiden maar gewoon emotioneel chanteert. Mocht hij om zo'n lulrede alsnog besluiten om er een eind aan te maken dan is het echt een ongelovelijke eikel!
Het is OOK jou leven! niet alleen zijn leven.
Ook: stel dat jij zo ziek wordt dat je niet meer kan werken, of je besluit ander (in jou ogen leuker) werk te willen gaan doen, dan ziet je man jou ook niet meer elke dag volledig, wilt hij dan ook bij jou weg? Of wordt je dan verplicht dit werk te blijven doen.
Ja je relatie is een belangrijk onderdeel van je leven, maar ook je andere haalbare redelijke wensen! Hier moet op zijn minst over te onderhandelen zijn als je van elkaar houdt en elkaar het beste gunt, respecteerd!
Als dit enigszins bespreekbaar was geweest en hij had laten blijken dat het heel moeilijk is maar hij wil tot een compromi komen dan had ik misschien 6 weken gezegd.
Ik denk trouwens niet dat hij echt van je wilt scheiden maar gewoon emotioneel chanteert. Mocht hij om zo'n lulrede alsnog besluiten om er een eind aan te maken dan is het echt een ongelovelijke eikel!
Het is OOK jou leven! niet alleen zijn leven.
Ook: stel dat jij zo ziek wordt dat je niet meer kan werken, of je besluit ander (in jou ogen leuker) werk te willen gaan doen, dan ziet je man jou ook niet meer elke dag volledig, wilt hij dan ook bij jou weg? Of wordt je dan verplicht dit werk te blijven doen.
Ja je relatie is een belangrijk onderdeel van je leven, maar ook je andere haalbare redelijke wensen! Hier moet op zijn minst over te onderhandelen zijn als je van elkaar houdt en elkaar het beste gunt, respecteerd!
woensdag 29 oktober 2008 om 22:12
Even vanuit een ander perspectief:
Wat als reisfan terugkomt van wereldreis en manlief heeft die tijd niet stilgezeten (reisfan komt ook niet onveranderd terug) en manlief heeft een nieuwe liefde ontmoet.
Of wordt er verwacht dat hij maar smachtend al die tijd wacht op reisfan. Ook zijn leven gaat door.
Ik kan me best voorstellen dat de man van reisfan bang is voor de toekomst. Hij houdt van de persoon die reisfan nu is en weet niet of hij haar weer terugkijgt.
Als je van elkaar houdt, wil je toch ook graag bij elkaar zijn.
Wat als reisfan terugkomt van wereldreis en manlief heeft die tijd niet stilgezeten (reisfan komt ook niet onveranderd terug) en manlief heeft een nieuwe liefde ontmoet.
Of wordt er verwacht dat hij maar smachtend al die tijd wacht op reisfan. Ook zijn leven gaat door.
Ik kan me best voorstellen dat de man van reisfan bang is voor de toekomst. Hij houdt van de persoon die reisfan nu is en weet niet of hij haar weer terugkijgt.
Als je van elkaar houdt, wil je toch ook graag bij elkaar zijn.
woensdag 29 oktober 2008 om 22:44
quote:tove schreef op 29 oktober 2008 @ 21:59:
Gunt jou man je niets ofzo?
Oh wat heb ik een hekel aan deze prototype manipulatieve wijvenreactie. Pardon my french.
Sarcasmemodus aan:
Nee natuurlijk gunt de man van TO haar helemaal nooit wat want het is een kolerelijer natuurlijk omdat hij hier moeite me heeft. En een logisch gevolg daarvan is dat ze natuurlijk helemaal niks mag... en ook nooit wat gemogen heeft.
Sarcasmemodus uit...
Komt een beetje over als een puber die tegen zijn ouders zeg 'ik mag ook nooit wat'.....
Ik kan er heel slecht tegen als mensen dit soort dingen roepen of van die onzinkreten als 'ja maar anders hou je blijkbaar niet van me'. DAT is pas manipulatief.
Gunt jou man je niets ofzo?
Oh wat heb ik een hekel aan deze prototype manipulatieve wijvenreactie. Pardon my french.
Sarcasmemodus aan:
Nee natuurlijk gunt de man van TO haar helemaal nooit wat want het is een kolerelijer natuurlijk omdat hij hier moeite me heeft. En een logisch gevolg daarvan is dat ze natuurlijk helemaal niks mag... en ook nooit wat gemogen heeft.
Sarcasmemodus uit...
Komt een beetje over als een puber die tegen zijn ouders zeg 'ik mag ook nooit wat'.....
Ik kan er heel slecht tegen als mensen dit soort dingen roepen of van die onzinkreten als 'ja maar anders hou je blijkbaar niet van me'. DAT is pas manipulatief.
woensdag 29 oktober 2008 om 22:48
Overigens, waar ligt bij de dames van wie 'alles' mag de grens? Als er wel kinderen zijn? Al ze niet 6 maanden maar 3 jaar weg wil? Want he, wat is nu 3 jaar op een leven van 80 jaar. Als je partner wel 6 maanden gaat maar dan met die 'hele goede vriendin' met wie hij ooit samen op dat idee is gekomen, en jij wilt liever niet mee? Of is het dan toch ineens wel een ander verhaal en is het dan toch niet helemaal 'je moet hem/haar die vrijheid gunnen' voor 'die droom'...
woensdag 29 oktober 2008 om 23:04
quote:tove schreef op 29 oktober 2008 @ 21:59:
Gunt jou man je niets ofzo? Dit is voor jou een superbelangrijke stap, iets dat je ervaren wilt hebben, iets essentieels in mijn ogen. Ik zou op reis gaan, en niet 6 weken maar lekker 3 maanden.
Als dit enigszins bespreekbaar was geweest en hij had laten blijken dat het heel moeilijk is maar hij wil tot een compromi komen dan had ik misschien 6 weken gezegd.
Ik denk trouwens niet dat hij echt van je wilt scheiden maar gewoon emotioneel chanteert. Mocht hij om zo'n lulrede alsnog besluiten om er een eind aan te maken dan is het echt een ongelovelijke eikel!
Het is OOK jou leven! niet alleen zijn leven.
Ook: stel dat jij zo ziek wordt dat je niet meer kan werken, of je besluit ander (in jou ogen leuker) werk te willen gaan doen, dan ziet je man jou ook niet meer elke dag volledig, wilt hij dan ook bij jou weg? Of wordt je dan verplicht dit werk te blijven doen.
Ja je relatie is een belangrijk onderdeel van je leven, maar ook je andere haalbare redelijke wensen! Hier moet op zijn minst over te onderhandelen zijn als je van elkaar houdt en elkaar het beste gunt, respecteerd!Nou, ik vind 6 maanden alleen op pad gaan nou niet bepaald haalbaar in een relatie. Ga dan met zijn tweeen. Je hebt toch gekozen voor een leven samen?
Gunt jou man je niets ofzo? Dit is voor jou een superbelangrijke stap, iets dat je ervaren wilt hebben, iets essentieels in mijn ogen. Ik zou op reis gaan, en niet 6 weken maar lekker 3 maanden.
Als dit enigszins bespreekbaar was geweest en hij had laten blijken dat het heel moeilijk is maar hij wil tot een compromi komen dan had ik misschien 6 weken gezegd.
Ik denk trouwens niet dat hij echt van je wilt scheiden maar gewoon emotioneel chanteert. Mocht hij om zo'n lulrede alsnog besluiten om er een eind aan te maken dan is het echt een ongelovelijke eikel!
Het is OOK jou leven! niet alleen zijn leven.
Ook: stel dat jij zo ziek wordt dat je niet meer kan werken, of je besluit ander (in jou ogen leuker) werk te willen gaan doen, dan ziet je man jou ook niet meer elke dag volledig, wilt hij dan ook bij jou weg? Of wordt je dan verplicht dit werk te blijven doen.
Ja je relatie is een belangrijk onderdeel van je leven, maar ook je andere haalbare redelijke wensen! Hier moet op zijn minst over te onderhandelen zijn als je van elkaar houdt en elkaar het beste gunt, respecteerd!Nou, ik vind 6 maanden alleen op pad gaan nou niet bepaald haalbaar in een relatie. Ga dan met zijn tweeen. Je hebt toch gekozen voor een leven samen?
woensdag 29 oktober 2008 om 23:06
quote:Oriane schreef op 29 oktober 2008 @ 22:48:
Overigens, waar ligt bij de dames van wie 'alles' mag de grens? Als er wel kinderen zijn? Al ze niet 6 maanden maar 3 jaar weg wil? Want he, wat is nu 3 jaar op een leven van 80 jaar. Als je partner wel 6 maanden gaat maar dan met die 'hele goede vriendin' met wie hij ooit samen op dat idee is gekomen, en jij wilt liever niet mee? Of is het dan toch ineens wel een ander verhaal en is het dan toch niet helemaal 'je moet hem/haar die vrijheid gunnen' voor 'die droom'...Noem me gerust ouderwets hoor, maar zeker als je getrouwd bent heb je heel duidelijk voor elkaar gekozen. Ik snap best dat je soms ook alleen ruimte nodig hebt, maar om nou 3 tot 6 maanden alleen met vakantie te gaan.....nee....ik zou ook niet staan juichen als mijn man met zo'n voorstel zou komen. Had dat dan aan het begin van de relatie gedaan.
Overigens, waar ligt bij de dames van wie 'alles' mag de grens? Als er wel kinderen zijn? Al ze niet 6 maanden maar 3 jaar weg wil? Want he, wat is nu 3 jaar op een leven van 80 jaar. Als je partner wel 6 maanden gaat maar dan met die 'hele goede vriendin' met wie hij ooit samen op dat idee is gekomen, en jij wilt liever niet mee? Of is het dan toch ineens wel een ander verhaal en is het dan toch niet helemaal 'je moet hem/haar die vrijheid gunnen' voor 'die droom'...Noem me gerust ouderwets hoor, maar zeker als je getrouwd bent heb je heel duidelijk voor elkaar gekozen. Ik snap best dat je soms ook alleen ruimte nodig hebt, maar om nou 3 tot 6 maanden alleen met vakantie te gaan.....nee....ik zou ook niet staan juichen als mijn man met zo'n voorstel zou komen. Had dat dan aan het begin van de relatie gedaan.
woensdag 29 oktober 2008 om 23:10
quote:traincha2 schreef op 29 oktober 2008 @ 23:06:
[...]
Noem me gerust ouderwets hoor, maar zeker als je getrouwd bent heb je heel duidelijk voor elkaar gekozen. Ik snap best dat je soms ook alleen ruimte nodig hebt, maar om nou 3 tot 6 maanden alleen met vakantie te gaan.....nee....ik zou ook niet staan juichen als mijn man met zo'n voorstel zou komen. Had dat dan aan het begin van de relatie gedaan.Ik noem je niet ouderwets, want dan zou ik het ook zijn. Ik denk namelijk hetzelfde. Alleen blijkbaar is dat een major 'no-no', dus ik vroeg me af of deze 'vrije' dames wel moeite zouden krijgen met die droom als het wel hun grens over zou gaan. . Ik denk dat je dan heel andere antwoorden krijgt en dat 'vrijheid-blijheid' ineens enorm relatief blijkt te zijn.
[...]
Noem me gerust ouderwets hoor, maar zeker als je getrouwd bent heb je heel duidelijk voor elkaar gekozen. Ik snap best dat je soms ook alleen ruimte nodig hebt, maar om nou 3 tot 6 maanden alleen met vakantie te gaan.....nee....ik zou ook niet staan juichen als mijn man met zo'n voorstel zou komen. Had dat dan aan het begin van de relatie gedaan.Ik noem je niet ouderwets, want dan zou ik het ook zijn. Ik denk namelijk hetzelfde. Alleen blijkbaar is dat een major 'no-no', dus ik vroeg me af of deze 'vrije' dames wel moeite zouden krijgen met die droom als het wel hun grens over zou gaan. . Ik denk dat je dan heel andere antwoorden krijgt en dat 'vrijheid-blijheid' ineens enorm relatief blijkt te zijn.
