Relaties
alle pijlers
** Longdistance relationships deel 11 **
vrijdag 26 september 2008 om 23:03
En daar gaan we weer! Met of zonder longdistance
Isiss: getrouwd met R. uit Marokko. Is in BE gaan wonen om hem makkelijker deze kant op te krijgen. 2,5 jaar longdistance relatie gehad.Speeseend: relatie met J. uit Duitsland. Druk aan de studie. J komt vaak deze kant op of Spees gaat naar Duitsland.Cadi: helaas ook nog steeds legaal. Hij woont in Turkije, ook samen een kindje. De bedoeling is dat hij hierheen komt hij is ook net geslaagd voor zijn examen.Fille: longdistance relatie met Berliner (we hebben toch best nog veel legalen hier hoor). Hij woont in Duitsland. Toekomst waar en hoe nog onbekend. Misschien gaat fille naar Duitsland??Es1450: illegaal hier. Zorgt voor neverending scriptiestories, schoonfamilieverhalen en werkperikelen die heel saai zijn. (haar eigen woorden). Long-distance ervaring met een Panamees, maar ze woont nu samen met een Nederlander!Margaretha: jaren lang gelongdistanced (wat je wel niet allemaal kan met dit woord). Woont en werkt nu in Spanje vlakbij haar vriend.Rianneplaya: Long distance relatie gehad met een Mexicaan. Daar naar toe verhuisd en blijven hangen. Woont en werkt nu in Mexico waar ze geniet van het single leven.La Moon: Geen longdistance meer omdat ze de zon heeft opgezocht. Ze woont nu samen met haar vriend op de Canarische eilanden.Jooles: Heeft een relatie gehad met een Nederlander die in China ging wonen. Het is toen over gegaan (Chinees heeft nu bedacht dat ie terug wilt naar NL, maar met zn nieuwe liefde). Jooles is nog lekker vrijgezellig.Ine: Woonachtig in Tirol met haar zoon van 2. Had een relatie met een NL uit Noord Holland en dus long distance. Relatie is nu over, maar Ine is gezellig blijven hangen!Mezelf nog: findingnemo, relatie gehad met een Belgische Marokkaan en in Marokko gaan wonen. Sinds augustus 2008 mn zooi terug in NL en relatie over. Nu lekker vrijgezel.En beste nieuwe mensen, : wees welkom! Hopelijk kan je het een beetje volgen met deze intro.
Isiss: getrouwd met R. uit Marokko. Is in BE gaan wonen om hem makkelijker deze kant op te krijgen. 2,5 jaar longdistance relatie gehad.Speeseend: relatie met J. uit Duitsland. Druk aan de studie. J komt vaak deze kant op of Spees gaat naar Duitsland.Cadi: helaas ook nog steeds legaal. Hij woont in Turkije, ook samen een kindje. De bedoeling is dat hij hierheen komt hij is ook net geslaagd voor zijn examen.Fille: longdistance relatie met Berliner (we hebben toch best nog veel legalen hier hoor). Hij woont in Duitsland. Toekomst waar en hoe nog onbekend. Misschien gaat fille naar Duitsland??Es1450: illegaal hier. Zorgt voor neverending scriptiestories, schoonfamilieverhalen en werkperikelen die heel saai zijn. (haar eigen woorden). Long-distance ervaring met een Panamees, maar ze woont nu samen met een Nederlander!Margaretha: jaren lang gelongdistanced (wat je wel niet allemaal kan met dit woord). Woont en werkt nu in Spanje vlakbij haar vriend.Rianneplaya: Long distance relatie gehad met een Mexicaan. Daar naar toe verhuisd en blijven hangen. Woont en werkt nu in Mexico waar ze geniet van het single leven.La Moon: Geen longdistance meer omdat ze de zon heeft opgezocht. Ze woont nu samen met haar vriend op de Canarische eilanden.Jooles: Heeft een relatie gehad met een Nederlander die in China ging wonen. Het is toen over gegaan (Chinees heeft nu bedacht dat ie terug wilt naar NL, maar met zn nieuwe liefde). Jooles is nog lekker vrijgezellig.Ine: Woonachtig in Tirol met haar zoon van 2. Had een relatie met een NL uit Noord Holland en dus long distance. Relatie is nu over, maar Ine is gezellig blijven hangen!Mezelf nog: findingnemo, relatie gehad met een Belgische Marokkaan en in Marokko gaan wonen. Sinds augustus 2008 mn zooi terug in NL en relatie over. Nu lekker vrijgezel.En beste nieuwe mensen, : wees welkom! Hopelijk kan je het een beetje volgen met deze intro.
maandag 27 oktober 2008 om 13:20
OH Fille die bus, jakkie!!!!
Kikkerjet, bedankt voor de moeite!!! Ik ga die pagina meteen bekijken, ik ken alleen de Spaanse variant van OneWorld en dat is hacesfalta.org maar dat zijn baantjes van het kaliber kaarten met bejaarden. Ik wil best voor een ONG gaan werken (ligt een beetje aan de functie), maar wat me nou echt leuk lijkt is werken voor een commercieel bedrijf of consultancy dat werkt voor bv. de EU of de Wereldbank. Die geven geld uit voor ontwikkeling, bijvoorbeeld een x bedrag voor infrastructuur in Algerije, een x bedrag voor overheidshervormingen in Burkina Faso, ik noem maar wat, en dan wordt diegene die dat het best en efficientst kan doen gekozen om het project uit te voeren. Dat trekt me aan omdat ik weet dat commerciele bedrijven meestal efficienter werken dan ONG´s en (dus) meer bereiken.
Mijn scriptie ging over het promoten van good governance in derde landen door EU, VS en VN. Deze wordt gepubliceerd (ik hoop deze maand nog maar goed, mañana mañana ). Ik zou het super vinden als daar wat uit zou komen.
Een Nicaraguaan kan trouwens gewoon zonder visum drie maanden hierheen komen toch? Waarom doen jullie dat niet, dat is veel goedkoper en makkelijker waarschijnlijk?
Ik ben nog steeds niet fulltime aan het werk, werd gisteren gebeld dat ik eigenlijk vanmorgen maar weinig taken had (ja, dat dacht ik ook toen ze me die opgaven maar okee ) Nu hebben ze besloten dat ik dan beter deze week ´s ochtends een cursus kan volgen om het boekhoudprogramma onder de knie te krijgen. Daar ben ik erg voor in, heb er ook zin in, gewoon weer effe écht bezig zijn, in plaats van steeds kleine klusjes (en klein in de zin van faxen etc).
Dit weekend ben ik ziek geworden. Een jaar in Centraal Amerika, overal gegeten, bij mensen thuis, op straat, nooit ergens last van gehad, en nu in Spanje al drie keer sinds de zomer!!! Ik voelde me echt behoorlijk belabberd, heb overgegeven en de hele rataplan. Nu gaat het wel iets beter, dus het komt me ook goed uit dat ik vanochtend nog niet zo vroeg hoef te beginnen maar pas vanmiddag ga werken.
Kikkerjet, bedankt voor de moeite!!! Ik ga die pagina meteen bekijken, ik ken alleen de Spaanse variant van OneWorld en dat is hacesfalta.org maar dat zijn baantjes van het kaliber kaarten met bejaarden. Ik wil best voor een ONG gaan werken (ligt een beetje aan de functie), maar wat me nou echt leuk lijkt is werken voor een commercieel bedrijf of consultancy dat werkt voor bv. de EU of de Wereldbank. Die geven geld uit voor ontwikkeling, bijvoorbeeld een x bedrag voor infrastructuur in Algerije, een x bedrag voor overheidshervormingen in Burkina Faso, ik noem maar wat, en dan wordt diegene die dat het best en efficientst kan doen gekozen om het project uit te voeren. Dat trekt me aan omdat ik weet dat commerciele bedrijven meestal efficienter werken dan ONG´s en (dus) meer bereiken.
Mijn scriptie ging over het promoten van good governance in derde landen door EU, VS en VN. Deze wordt gepubliceerd (ik hoop deze maand nog maar goed, mañana mañana ). Ik zou het super vinden als daar wat uit zou komen.
Een Nicaraguaan kan trouwens gewoon zonder visum drie maanden hierheen komen toch? Waarom doen jullie dat niet, dat is veel goedkoper en makkelijker waarschijnlijk?
Ik ben nog steeds niet fulltime aan het werk, werd gisteren gebeld dat ik eigenlijk vanmorgen maar weinig taken had (ja, dat dacht ik ook toen ze me die opgaven maar okee ) Nu hebben ze besloten dat ik dan beter deze week ´s ochtends een cursus kan volgen om het boekhoudprogramma onder de knie te krijgen. Daar ben ik erg voor in, heb er ook zin in, gewoon weer effe écht bezig zijn, in plaats van steeds kleine klusjes (en klein in de zin van faxen etc).
Dit weekend ben ik ziek geworden. Een jaar in Centraal Amerika, overal gegeten, bij mensen thuis, op straat, nooit ergens last van gehad, en nu in Spanje al drie keer sinds de zomer!!! Ik voelde me echt behoorlijk belabberd, heb overgegeven en de hele rataplan. Nu gaat het wel iets beter, dus het komt me ook goed uit dat ik vanochtend nog niet zo vroeg hoef te beginnen maar pas vanmiddag ga werken.
dinsdag 28 oktober 2008 om 11:39
Zeg eens, waarom moest ik perse naar Alkmaar verhuizen, maar in Amsterdam blijven werken? Vanochtend een stroomstoring, dus geen treinen en op de ring Amsterdam een 'verkeersinfarct' door niet werkende stoplichten. Zo kun je toch nooit op tijd op je werk zijn? Al met al hebben wij er drie uur over gedaan. Was ook dom, we hadden veel eerder moeten besluiten om gewoon de ochtend thuis te blijven, maar op dat idee kwamen wij pas halverwege de files, die trouwens achter ons heel snel oplosten. Dat is niet eerlijk
Volgens mij ga ik een huis in Oost-Groningen zoeken en een bedrijf aan huis beginnen, zodat ik nooit meer in de trein of de snelweg op hoef....
Volgens mij ga ik een huis in Oost-Groningen zoeken en een bedrijf aan huis beginnen, zodat ik nooit meer in de trein of de snelweg op hoef....
woensdag 29 oktober 2008 om 13:07
Kotstende mensen? Vanochtend, een Belg, in mijn groep. Doodziek. Gisteren teveel gezopen. En let wel mensen: dit is dag 2 hier. Ziek dat hij was, ziek. Alles ondergekotst. En ik stond daar met mijn ontbijtbroodje. Gatver! Moest hem achterlaten vandaag.. Heb nog nooit iemand moeten achterlaten. Het goede nieuws is dat we weer eerst terug gaan naar dat hotel voordat we verder gaan, dus ik kan hem gelukkig daar gewoon weer oppikken.
Jooles: wilde al een heeeele tijd iets over Chinees schrijven. Toen je het net de eerste keer postte, maar toen waren er zo snel veel reacties en toen was het alweer "oud" nieuws. Maar nu kwam hij toch weer even ter sprake. Mijn eersste reactie was namelijk helemaal niet wat de rest allemaal schreef. Ik vond het niet stom. Tenminste, ik zie er het stomme wel van in en zou het helemaal niet leuk vinden als H (ik kan hem niet meer Habibi noemen want het is niet meer mijn schatje, weet niet voelt raar) dat nu naar me zou schrijven, maar op 1 of andere manier kan ik me voorstellen dat je dit laat weten aan iemand waarop het op deze manier is uitgegaan.En terwijl ik dit schrijf denk ik dat je hier helemaal niks aan hebt en dat ik ook niet kan uitleggen wat ik bedoel. maar goed, nu staat het er toch
Fille: in principe staat mijn terugreis gepland voor 8 februari. Maar ik heb nog geen werk in januari en weet niet zo goed wat ik ga doen als ik dat ook niet krijg hier. Ik kan namelijk voor 75 euro mijn datum wijzigen. Maar ik denk eerder dat ik dan ga rondreizen tot 8 februari. Of mss een yoga cursus, of een thaise massag cursus. Eigenlijk weet ik het al: terug ga ik dan niet, ik ga dan genietne hier. Ik zie het eigenlijk eerder gebeuren dat ik mijn ticket verlenge. Azie is zo relaxed! Nou ja, we zien wel.
Ik heb H nog gebeld (in het hotel met het telefoonnummer dat ik op mijn H-hotelijstje had staan en wat ik nu in 1000 stukjes heb verscheurd, dus nu heb ik, behalve als ik weer opnieuw op internet ga zoeken, geen telefoonnummers meer waar ik hem op kan bellen) dat we tegelijk in Hanoi waren en natuurlijk zat ik door te laten schemeren dat ik hem wilde zien (stom natuurlijk want doet alleen maar pijn)., Hij daarentegen zat smoejse te bedenken totdat ik zei: zeg gewoon dat je me niet wilt zien, geeft niks, dat is begrijpelijk.En toen zei hij met een hele diepe, zielige zucht: "ik denk niet dat ik je nog een keer kan laten gaan".. Pff. hij is gelukkig verstandiger dan ik.
Dus nu kom ik hem echt niet meer tegen. Hij heeft trouwens wel naar mijn ouders gemaild. Zet dat nog wel in de AK
En ine: leuke verhalen? Hier een kopietje van mijn blog:
(meiden: tis een lang verhaal, hoeft echt niet perse gelezen te worden en een aantal hebben het misschien al op mijn blog gezien. )
Wil je avontuur?! Raak dan je (enige) scootersleutel kwijt in the middle of nowhere bij de Chinese grens waar niemand Engels spreekt… Wil je dan frustratie? Vind je sleutel terug terwijl je net stad en land bent afgegaan om iemand te vinden die je slot kan vervangen en dat ook al gedaan heeft!
Bepakt en bezakt stapte Elfje (zo noem ik haar even) en ik donderdag op de scooter om 87 km te gaan rijden naar een prachtige mooie waterval die voor de helft in Vietnam en voor de helft in China ligt. De Lonely Planet schreef dat er geen accommodatie hier was, maar wij hadden hoop dat er misschien inmiddels wel wat was (de Lonely Planet is een jaar oud en volledig op dat ding vertrouwen is ook niet goed). En zo niet, dan gingen we wel dezelfde dag nog terug. We hadden in ons beste Vietnamees op een briefje geschreven: is dit de weg naar de waterval? Dus het moest goedkomen! Het was weer een prachtige route maar vrij hoog en daarom koud. Toen het ook nog ging regenen en we nog niet eens halverwege waren hebben we erover nagedacht om terug te gaan. Als het regent is de weg glad, je ziet geen bal met al die regendruppels in je ogen en je moet continue opletten voor overstekende kippen, waterbuffels, koeien, honden, fietsen, kinderen enz. Maar we wilden niet opgeven en dus gingen we verder verkleumd met af en toe een stop als het te hard regende. In de laatste “grote” plaats voor de watervallen vonden we een motel en met ons woordenlijstje (echt waar, we zitten in het gebied waar 1 op de 1000 mensen Engels spreekt) kwamen we overeen dat we daar konden slapen indien er niks bij de watervallen was. Wat een opluchting, in elk geval hoefde we niet dezelfde dag helemaal terug! Ergens ’s middags kwamen we eindelijk aan. Er bleek welgeteld 1 hotel te zijn (een houten huis met een aantal ieninmini kamers met een twijfelaar) die idioot veel geld vroeg voor Vietnamese begrippen. Dus besloten we eerst de waterval te bezoeken en dan terug naar het eerste motel te rijden.
In de Lonely Planet stond dat je vroeger een politie rapport nodig had om de waterval te mogen betreden (aangezien je op Chinees grondgebied komt), maar die kon je nu gewoon daar ophalen.. En natuurlijk vertrouwde wij daar weer blindelings op, stom dus want die vriendelijke politieman zei dat je dat op moest halen in Cao Bang (waar we 5 uur geleden weg waren gereden..)! Gelukkig was de Vietnamese politie weer onder de indruk van twee blonde meisjes uit Nederland en mochten we na wat ah’s en oh’s en en een vriendelijke glimlach zonder politietoestemming doorlopen! Wat was het er mooi! Maar wat een verschil met de Chinese kant: grote hotels, horden mensen, bamboo vlotten met voor iedereen reddingsvesten, autootjes die op en neer van boven naar beneden mensen vervoerden, netjes aangelegde paden en fotostop momenten. De Vietnamese kant: 1 bamboovlot (zonder reddingsvesten dus in Vietnam mag je lekker verdrinken), 1 simpele bamboo brug om er te komen en dat was het. Maar het mocht de pret niet drukken, sterker nog in Vietnam was het leuker dan in China. Tot dat ene Nemo uit Nederland in Vietnam erachter kwam dat de plek waar de scootersleutel hoorde te zitten leeg was, geen scootersleutel! Overal gezocht: op het bamboovlot, de weg die we hadden gelopen, in de fototoetsel tas (waar die hoorde te zitten), in mijn buideltasje: maar niks! Opeens had ik het superwarm, poncho uit, sjaal af en puffen maar. Nog eens gekeken: niks! In mijn broekzakken misschien: niks! 3e keer dubbelcheck, maar nog steeds niks. Stonden we daar... En ik had het gedaan! China mochten we niet in en in Vietnam begreep niemand wat we wilden. En wij stonden maar te gebaren: sleutel kwijt, wat nu? Uiteindelijk leek het er op dat iemand hulp ging halen en dus bleven we daar wachten. Maar toen er na 30 minuten nog niemand was en we eigenlijk niet wisten of ze het goed begrepen hadden en het donker werd zijn we maar gaan lopen. Naar dat dure “hotel” om te kijken of daar iemand ons kon helpen. Dus stonden we 20 minuten later daar voor de deur, op nieuw met onze Lonely Planet: “we need a mechanic” en iedereen maar nee schudden. De moed zonk me echt in de schoenen. Ik bleef maar zeggen: “ze hebben ons daar gewoon achter gelaten, dat kan toch niet?!”. Uiteindelijk besloten we maar een kamer (kotje) te nemen en dan te wachten tot de volgende dag dat het licht zou worden. En toen opeens was daar de redder in nood! Een vietnamees mannetje die wenkte dat ik achterop kon. Terug naar de scooter, die nu opeens rijden kon zonder sleutel!! Elfje was achtergebleven in het hotel en ik reed de scooter terug. Maar die meneer gebaarde dat er nog bezine in moest dus schreeuwde ik dat even naar Elfje en weg was ik. Maar zo dichtbij was het niet en die redder in nood bleek een offciele-brommer-maker te zijn en ging het hele slot vervangen. Maar dat had ik niet tegen Elfje gezegd, ik wist het zelf niet eens. En er was geen bereik. En dus dacht ze dat ik of de weg kwijt was, of was opgegeten door een waterbuffel, of was gevallen, of was ontvoerd, of, of, of. Dus die zag groen van de zenuwen toen ik terug kwam. Niks geen waterbuffel of valpartijen, maar een nieuw slot voor 12.50 euro! Lekker wat gegeten daar, nagepraat, het kotje nog eens bekeken en toen besloten om te gaan slapen. Poncho opgehangen en opeens daar, op mijn rugzak ligt een sleutel. Dé sleutel! Boven op de rugzak @#@^&#@%^%@&%#^&@% Alsof iemand hem daar boven op had gelegd, een duiveltje. Hoe kan dat? Elfje zei na 5 minuten: “ik heb het losgelaten”. Maar ik, ik die nooit een sleutel kwijt raak, ik die altijd als ik al wat verlies het weer terug vindt, vindt die sleutel nadat we al die moeite hebben gedaan! Waar kwam dat stomme ding vandaan? Alles heb ik doorzocht, die poncho is meedere keren aan en uit geweest. Waar zat ie dan?!?!?
We zullen het nooit weten, ik ben weer een verhaal en een avontuur rijker. En terwijl ik dit schrijf zit ik naar keiharde muziek te luisteren, ligt Elfje naast me in een ieniemini twee persoonbedje met een klamboe terwijl de malariamuggen (ja, dit is toch een afgelegen gebied) ons om de oren zoemen. En heb ik een geweldig souvenier van Vietnam: een Vietnamese scootersleutel. Wie kan dat nu mee naar huis nemen?
De dag-nadat-de-scootersleutel-kwijt-is-geraakt-en-weer-teruggevonden...
...zijn we beroemdheden in het dorp rond de waterval. Iedereen heeft het over de-twee-meisjes-uit-Nederland-die-hun-sleutel-kwijt-waren. Althans dat denken we, want nog steeds spreekt er niemand Engels.(en natuurlijk heb ik Elfje verboden om te zeggen dat de sleutel weer is teruggevonden, want hoe veel zou ik me dan schamen..) Onze woordenschat Vietnamees breidt uit. We kunnen al tellen, iemands naam vragen, hallo en doei zeggen, vragen hoe het gaat en natuurlijk “we need a mechanic” Al met al was de hele sleutel-kwijt-raak-ervaring onzettend leuk. Elfje heeft haar beste nacht ooit geslapen in het kleine bedje sinds we hier zijn en het contact met handen en voeten met de mensen van het “hotel” was super!
Vroeg opgestaan en met de scooter naar een giga grote grot gereden.(waar 1 van de meisjes van het hotel bleek te werken, die zo blij was om ons te zien dat het meteen de hele dag al goed maakte) Omdat we zo vlak bij de waterval (en grot) hadden geslapen waren we ook de enigen die daar liepen. Heerlijk! Na de grot teruggereden naar de waterval waar iedereen ons begroetten en we het weer voor elkaar kregen om zonder politievergunning en zelfs zonder nog een keer entree te betalen, binnen te komen! De dag ervoor hadden we een mannetje boven op de waterval gezien en daar wilden wij ook weleens heen. Zo gezegd zo gedaan, al klauterend en glibberend naar boven om daar naast het bulderende water naar de Chinesen onder ons te zwaaien. Daarna teruggelibberd, zonder onze benen te breken, halleluja! Nog lekker gegeten daar, een potje geyathzeed (geyatzeet?) en toen a la Sandra, wat betekent: met een lege tank, teruggereden. Het was dus opnieuw spannend, zouden we op tijd ergens een benzinepomp vinden? Helaas ging de brommer ook steeds meer kuren vertonen. Gisteren was de snelheidsmeter en kilometerteller er al mee opgehouden en vandaag deed het knipperlicht naar links het niet meer. Toen we eindelijk een bezinepompjes hadden gevonden stond iedereen weer naar ons te staren. Maar dit keer niet omdat we leuke, blanke meisjes uit Nederland waren. Nee, over de grond, aan onze scooter hing een grote losse kabel.. van de voetrem. Nu viel de brommer echt uit elkaar! Dus nadat we getankt hadden, een mevrouw was zo aardig geweest de loshangende kabel met een touwtje aan de scooter te knopen, was ons volgende doel een Xe May zoeken, oftewel: brommer maker. 10 minuten later zaten we in een “garage” wat ook meteen de woonkamer was van deze mensen en weer 20 minuten later was de hele scooter weer gemaakt voor 0.25 eurocent. Het afzetten van toeristen hadden ze daar nog niet ontdekt. Net toen we dachten: nu is alles weer goed kwam de Xe May meneer erachter dat de helft van de spaken in het achterwiel afgebroken waren en dus los zaten.. en dat grapje zou meer geld kosten. We hebben even getwijfeld maar toen gekozen voor het risico: we hadden al genoeg geld aan dat ding uitgegeven en genoeg meegemaakt. Dus gingen we met een slingerend wiel de laatste 36km afleggen.
We hebben het veilig gehaald. Maar nu moest de scooter nog terug. Hoe gingen we uitleggen dat er nu opeens twee sleutels waren ipv van 1? Waarom de scooter compleet onder de blubber zat en waarom de helft van de spaken in het achterwiel ontbraken? Gelukkig hadden we nog niet betaald, stond er niks zwart op wit en konden ze ons dus niks maken. We zijn het hotel ingelopen hebben de helmen afgegeven, de sleutels erbij, geld erbij, aangewezen waar die stond en toen heel snel weggerend.
Jooles: wilde al een heeeele tijd iets over Chinees schrijven. Toen je het net de eerste keer postte, maar toen waren er zo snel veel reacties en toen was het alweer "oud" nieuws. Maar nu kwam hij toch weer even ter sprake. Mijn eersste reactie was namelijk helemaal niet wat de rest allemaal schreef. Ik vond het niet stom. Tenminste, ik zie er het stomme wel van in en zou het helemaal niet leuk vinden als H (ik kan hem niet meer Habibi noemen want het is niet meer mijn schatje, weet niet voelt raar) dat nu naar me zou schrijven, maar op 1 of andere manier kan ik me voorstellen dat je dit laat weten aan iemand waarop het op deze manier is uitgegaan.En terwijl ik dit schrijf denk ik dat je hier helemaal niks aan hebt en dat ik ook niet kan uitleggen wat ik bedoel. maar goed, nu staat het er toch
Fille: in principe staat mijn terugreis gepland voor 8 februari. Maar ik heb nog geen werk in januari en weet niet zo goed wat ik ga doen als ik dat ook niet krijg hier. Ik kan namelijk voor 75 euro mijn datum wijzigen. Maar ik denk eerder dat ik dan ga rondreizen tot 8 februari. Of mss een yoga cursus, of een thaise massag cursus. Eigenlijk weet ik het al: terug ga ik dan niet, ik ga dan genietne hier. Ik zie het eigenlijk eerder gebeuren dat ik mijn ticket verlenge. Azie is zo relaxed! Nou ja, we zien wel.
Ik heb H nog gebeld (in het hotel met het telefoonnummer dat ik op mijn H-hotelijstje had staan en wat ik nu in 1000 stukjes heb verscheurd, dus nu heb ik, behalve als ik weer opnieuw op internet ga zoeken, geen telefoonnummers meer waar ik hem op kan bellen) dat we tegelijk in Hanoi waren en natuurlijk zat ik door te laten schemeren dat ik hem wilde zien (stom natuurlijk want doet alleen maar pijn)., Hij daarentegen zat smoejse te bedenken totdat ik zei: zeg gewoon dat je me niet wilt zien, geeft niks, dat is begrijpelijk.En toen zei hij met een hele diepe, zielige zucht: "ik denk niet dat ik je nog een keer kan laten gaan".. Pff. hij is gelukkig verstandiger dan ik.
Dus nu kom ik hem echt niet meer tegen. Hij heeft trouwens wel naar mijn ouders gemaild. Zet dat nog wel in de AK
En ine: leuke verhalen? Hier een kopietje van mijn blog:
(meiden: tis een lang verhaal, hoeft echt niet perse gelezen te worden en een aantal hebben het misschien al op mijn blog gezien. )
Wil je avontuur?! Raak dan je (enige) scootersleutel kwijt in the middle of nowhere bij de Chinese grens waar niemand Engels spreekt… Wil je dan frustratie? Vind je sleutel terug terwijl je net stad en land bent afgegaan om iemand te vinden die je slot kan vervangen en dat ook al gedaan heeft!
Bepakt en bezakt stapte Elfje (zo noem ik haar even) en ik donderdag op de scooter om 87 km te gaan rijden naar een prachtige mooie waterval die voor de helft in Vietnam en voor de helft in China ligt. De Lonely Planet schreef dat er geen accommodatie hier was, maar wij hadden hoop dat er misschien inmiddels wel wat was (de Lonely Planet is een jaar oud en volledig op dat ding vertrouwen is ook niet goed). En zo niet, dan gingen we wel dezelfde dag nog terug. We hadden in ons beste Vietnamees op een briefje geschreven: is dit de weg naar de waterval? Dus het moest goedkomen! Het was weer een prachtige route maar vrij hoog en daarom koud. Toen het ook nog ging regenen en we nog niet eens halverwege waren hebben we erover nagedacht om terug te gaan. Als het regent is de weg glad, je ziet geen bal met al die regendruppels in je ogen en je moet continue opletten voor overstekende kippen, waterbuffels, koeien, honden, fietsen, kinderen enz. Maar we wilden niet opgeven en dus gingen we verder verkleumd met af en toe een stop als het te hard regende. In de laatste “grote” plaats voor de watervallen vonden we een motel en met ons woordenlijstje (echt waar, we zitten in het gebied waar 1 op de 1000 mensen Engels spreekt) kwamen we overeen dat we daar konden slapen indien er niks bij de watervallen was. Wat een opluchting, in elk geval hoefde we niet dezelfde dag helemaal terug! Ergens ’s middags kwamen we eindelijk aan. Er bleek welgeteld 1 hotel te zijn (een houten huis met een aantal ieninmini kamers met een twijfelaar) die idioot veel geld vroeg voor Vietnamese begrippen. Dus besloten we eerst de waterval te bezoeken en dan terug naar het eerste motel te rijden.
In de Lonely Planet stond dat je vroeger een politie rapport nodig had om de waterval te mogen betreden (aangezien je op Chinees grondgebied komt), maar die kon je nu gewoon daar ophalen.. En natuurlijk vertrouwde wij daar weer blindelings op, stom dus want die vriendelijke politieman zei dat je dat op moest halen in Cao Bang (waar we 5 uur geleden weg waren gereden..)! Gelukkig was de Vietnamese politie weer onder de indruk van twee blonde meisjes uit Nederland en mochten we na wat ah’s en oh’s en en een vriendelijke glimlach zonder politietoestemming doorlopen! Wat was het er mooi! Maar wat een verschil met de Chinese kant: grote hotels, horden mensen, bamboo vlotten met voor iedereen reddingsvesten, autootjes die op en neer van boven naar beneden mensen vervoerden, netjes aangelegde paden en fotostop momenten. De Vietnamese kant: 1 bamboovlot (zonder reddingsvesten dus in Vietnam mag je lekker verdrinken), 1 simpele bamboo brug om er te komen en dat was het. Maar het mocht de pret niet drukken, sterker nog in Vietnam was het leuker dan in China. Tot dat ene Nemo uit Nederland in Vietnam erachter kwam dat de plek waar de scootersleutel hoorde te zitten leeg was, geen scootersleutel! Overal gezocht: op het bamboovlot, de weg die we hadden gelopen, in de fototoetsel tas (waar die hoorde te zitten), in mijn buideltasje: maar niks! Opeens had ik het superwarm, poncho uit, sjaal af en puffen maar. Nog eens gekeken: niks! In mijn broekzakken misschien: niks! 3e keer dubbelcheck, maar nog steeds niks. Stonden we daar... En ik had het gedaan! China mochten we niet in en in Vietnam begreep niemand wat we wilden. En wij stonden maar te gebaren: sleutel kwijt, wat nu? Uiteindelijk leek het er op dat iemand hulp ging halen en dus bleven we daar wachten. Maar toen er na 30 minuten nog niemand was en we eigenlijk niet wisten of ze het goed begrepen hadden en het donker werd zijn we maar gaan lopen. Naar dat dure “hotel” om te kijken of daar iemand ons kon helpen. Dus stonden we 20 minuten later daar voor de deur, op nieuw met onze Lonely Planet: “we need a mechanic” en iedereen maar nee schudden. De moed zonk me echt in de schoenen. Ik bleef maar zeggen: “ze hebben ons daar gewoon achter gelaten, dat kan toch niet?!”. Uiteindelijk besloten we maar een kamer (kotje) te nemen en dan te wachten tot de volgende dag dat het licht zou worden. En toen opeens was daar de redder in nood! Een vietnamees mannetje die wenkte dat ik achterop kon. Terug naar de scooter, die nu opeens rijden kon zonder sleutel!! Elfje was achtergebleven in het hotel en ik reed de scooter terug. Maar die meneer gebaarde dat er nog bezine in moest dus schreeuwde ik dat even naar Elfje en weg was ik. Maar zo dichtbij was het niet en die redder in nood bleek een offciele-brommer-maker te zijn en ging het hele slot vervangen. Maar dat had ik niet tegen Elfje gezegd, ik wist het zelf niet eens. En er was geen bereik. En dus dacht ze dat ik of de weg kwijt was, of was opgegeten door een waterbuffel, of was gevallen, of was ontvoerd, of, of, of. Dus die zag groen van de zenuwen toen ik terug kwam. Niks geen waterbuffel of valpartijen, maar een nieuw slot voor 12.50 euro! Lekker wat gegeten daar, nagepraat, het kotje nog eens bekeken en toen besloten om te gaan slapen. Poncho opgehangen en opeens daar, op mijn rugzak ligt een sleutel. Dé sleutel! Boven op de rugzak @#@^&#@%^%@&%#^&@% Alsof iemand hem daar boven op had gelegd, een duiveltje. Hoe kan dat? Elfje zei na 5 minuten: “ik heb het losgelaten”. Maar ik, ik die nooit een sleutel kwijt raak, ik die altijd als ik al wat verlies het weer terug vindt, vindt die sleutel nadat we al die moeite hebben gedaan! Waar kwam dat stomme ding vandaan? Alles heb ik doorzocht, die poncho is meedere keren aan en uit geweest. Waar zat ie dan?!?!?
We zullen het nooit weten, ik ben weer een verhaal en een avontuur rijker. En terwijl ik dit schrijf zit ik naar keiharde muziek te luisteren, ligt Elfje naast me in een ieniemini twee persoonbedje met een klamboe terwijl de malariamuggen (ja, dit is toch een afgelegen gebied) ons om de oren zoemen. En heb ik een geweldig souvenier van Vietnam: een Vietnamese scootersleutel. Wie kan dat nu mee naar huis nemen?
De dag-nadat-de-scootersleutel-kwijt-is-geraakt-en-weer-teruggevonden...
...zijn we beroemdheden in het dorp rond de waterval. Iedereen heeft het over de-twee-meisjes-uit-Nederland-die-hun-sleutel-kwijt-waren. Althans dat denken we, want nog steeds spreekt er niemand Engels.(en natuurlijk heb ik Elfje verboden om te zeggen dat de sleutel weer is teruggevonden, want hoe veel zou ik me dan schamen..) Onze woordenschat Vietnamees breidt uit. We kunnen al tellen, iemands naam vragen, hallo en doei zeggen, vragen hoe het gaat en natuurlijk “we need a mechanic” Al met al was de hele sleutel-kwijt-raak-ervaring onzettend leuk. Elfje heeft haar beste nacht ooit geslapen in het kleine bedje sinds we hier zijn en het contact met handen en voeten met de mensen van het “hotel” was super!
Vroeg opgestaan en met de scooter naar een giga grote grot gereden.(waar 1 van de meisjes van het hotel bleek te werken, die zo blij was om ons te zien dat het meteen de hele dag al goed maakte) Omdat we zo vlak bij de waterval (en grot) hadden geslapen waren we ook de enigen die daar liepen. Heerlijk! Na de grot teruggereden naar de waterval waar iedereen ons begroetten en we het weer voor elkaar kregen om zonder politievergunning en zelfs zonder nog een keer entree te betalen, binnen te komen! De dag ervoor hadden we een mannetje boven op de waterval gezien en daar wilden wij ook weleens heen. Zo gezegd zo gedaan, al klauterend en glibberend naar boven om daar naast het bulderende water naar de Chinesen onder ons te zwaaien. Daarna teruggelibberd, zonder onze benen te breken, halleluja! Nog lekker gegeten daar, een potje geyathzeed (geyatzeet?) en toen a la Sandra, wat betekent: met een lege tank, teruggereden. Het was dus opnieuw spannend, zouden we op tijd ergens een benzinepomp vinden? Helaas ging de brommer ook steeds meer kuren vertonen. Gisteren was de snelheidsmeter en kilometerteller er al mee opgehouden en vandaag deed het knipperlicht naar links het niet meer. Toen we eindelijk een bezinepompjes hadden gevonden stond iedereen weer naar ons te staren. Maar dit keer niet omdat we leuke, blanke meisjes uit Nederland waren. Nee, over de grond, aan onze scooter hing een grote losse kabel.. van de voetrem. Nu viel de brommer echt uit elkaar! Dus nadat we getankt hadden, een mevrouw was zo aardig geweest de loshangende kabel met een touwtje aan de scooter te knopen, was ons volgende doel een Xe May zoeken, oftewel: brommer maker. 10 minuten later zaten we in een “garage” wat ook meteen de woonkamer was van deze mensen en weer 20 minuten later was de hele scooter weer gemaakt voor 0.25 eurocent. Het afzetten van toeristen hadden ze daar nog niet ontdekt. Net toen we dachten: nu is alles weer goed kwam de Xe May meneer erachter dat de helft van de spaken in het achterwiel afgebroken waren en dus los zaten.. en dat grapje zou meer geld kosten. We hebben even getwijfeld maar toen gekozen voor het risico: we hadden al genoeg geld aan dat ding uitgegeven en genoeg meegemaakt. Dus gingen we met een slingerend wiel de laatste 36km afleggen.
We hebben het veilig gehaald. Maar nu moest de scooter nog terug. Hoe gingen we uitleggen dat er nu opeens twee sleutels waren ipv van 1? Waarom de scooter compleet onder de blubber zat en waarom de helft van de spaken in het achterwiel ontbraken? Gelukkig hadden we nog niet betaald, stond er niks zwart op wit en konden ze ons dus niks maken. We zijn het hotel ingelopen hebben de helmen afgegeven, de sleutels erbij, geld erbij, aangewezen waar die stond en toen heel snel weggerend.
woensdag 29 oktober 2008 om 18:50
Ik ben er weer!! Het was geweldig leuk!! Voor degene die ook op Facebook zitten, daar heb ik foto's staan. Jullie weten me wel te vinden (al weet ik dan weer niet of mijn foto's openbaar zijn). Het was echt leuk. We waren met z'n vijven, drie meiden en twee jongens. En die jongens hebben echt vanaf station Innsbruck (heenreis) tot we 's avonds hier uit de auto stapten, geouwehoerd. Niet een beetje, nee, non stop slap geouwehoer. We hebben echt de hele dag slap van het lachen rondgelopen. Zo grappig, die kerels.
Nog steeds als ik het met een van de meiden over sommige gebeurtenissen heb, moeten we zo hard lachen..
Jooles, wat grappig dat jij altijd veel skien hebt gekeken. Ik heb het werkelijk nooit gezien. Schaatsen wel, tour de france ook, maar skien niet. Dat heb ik hier pas geleerd. Ik vind het wel erg leuk, het is erg leuk om te kijken. En irl was het nog leuker! Zo bijzonder, die sfeer, al die mensen, de fantribune. We willen ook naar Kitzbuhel gaan en als het lukt naar Schladming. Schladming ligt hier vrij ver vandaan, dat is een beetje lastig misschien. Kitzbuhel ligt om de hoek .
Die date van je :S.. sukkel. Ik kan je wel uitnodigen om een weekendje hier rond te kijken, maar of je nou blij gaat worden van zo'n Tiroler.. vraag ik me dan ook weer af.
Isiss, 1.88!! Wow!! WOW! Dat is lang! Ik ben 'maar' 1.71.. Mooi vind ik het wel.. ik ben bij deze officieel jaloers! Is R veel kleiner dan jij bent??
Haha.. misschien komt dat vakantiesfeertje ook wel, omdat het hier een toeristengebied is. Alles staat in het teken van toeristen, zowel zomers als winters. Het creeert een soort verbondenheid tussen de dorpelingen, wat denk ik die bijzondere sfeer veroorzaakt. Het hele dorpsleven hangt af van de hoeveelheid gasten die er komen, dat is echt heel belangrijk.
Marg, HAHAHAHAHA! Die is leuk!!! Ja, het komt ook aardig in de buurt. Wij kijken er niet meer van op, van zo'n plaatje, zeg maar.. Er wordt regelmatig op de bar geslapen, dat is ook allemaal binnen bepaalde grenzen 'normaal'. Gekken.
Jammer dat die andere sollicitatie niet een succes was. Kan me voorstellen dat jouw baan nu ook niet iets is wat je tot je pensioen met hart en ziel kunt blijven doen . Maar geduld, het komt wel goed. Als je blijft zoeken en rond blijft kijken, komt er vanzelf een keer iemand die je verder kan helpen. Dat zul je zien!
Deedee, nee nog niet uit eten geweest. Meneer heeft geen tijd :S. Sukkel. Graag of niet hoor. Hij weet dat ik deze week nog tijd heb om naar Munchen te rijden en als hij er geen tijd voor heeft/behoefte aan heeft/moeite voor doet, bekijkt hij het maar. De tijd dat ik dan nog 100 smsjes stuurde, heb ik wel gehad. Hij heeft het druk met z'n werk, dat klopt wel en dat kan ik ook wel aan hem horen als hij belt. Maar nogmaals, graag of niet.
Toevallig heb ik met een vriendin van mijn collega gesproken. Zij werkt in het ziekenhuis en na een gesprek over haar werk, vroeg ze waarom ik eigenlijk niet solliciteerde. Tja.. ehm.. tja. Weet je, ik denk dat ik wel weet waarom niet. Omdat ik bang ben dat ik niet goed genoeg ben, dat mijn duits niet goed genoeg is, dat het er belachelijk uitziet als ik in mijn gebrekkige grammatica iets opschrijf, dat ik er te lang uit ben en te veel kennis verloren heb, dat ik het niet ga redden. Dat is de reden. Dat ik bang ben dat ze me uitlachen als ik kom solliciteren.
Werken in de horeca is veilig. Het is gezellig, er is een hoop lol en gekkigheid. Ik red me prima met het dialect en met mijn duits, mensen accepteren me, ik ben hier thuis. Als ik iets nieuws begin, is het weer zo onbekend!
Jee.. ik schrik er van wat ik hier allemaal zo even opschrijf. Het is echt wat ik me de afgelopen dagen bedacht heb. Het is echt zo. Maar ik weet ook dat ik het moet doen. Dat ik moet bellen en langs moet gaan. Wie weet wat er mogelijk is. Er is een goede kinderopvang bij, dus dat is ook geweldig handig. En het zou helemaal ideaal zijn als ik in de winterperiode onbetaald verlof kan krijgen.
Ze werkt trouwens fulltime (150-170 uur per maand, dacht ze) en verdiend 1700 euro. Huh? Dat is wel weinig voor een verpleegkundige.
Leuk, Nemo! Ik houd wel van lange verhalen!! Grappig, want als jullie zeggen dat mijn verhalen zo vakantie-achtig enzo zijn, denk ik.. huh? Dat is gewoon mijn leven, niks bijzonders.. En als ik jouw verhaal dan lees, denk ik.. JEE!! Wat bijzonder! Ik zie je daar zo rijden op je scooter, tenminste, in een omgeving die ik er dan maar bij bedenk zoals ik denk dat het daar zou kunnen zijn maar wat vast weer heel ander is . Waar kan ik je blog vinden? Of wil je dat in de AK zetten? Of staat het daar al?
Gisteravond heb ik een van die idioten uit Steiermark een mep verkocht. Ik, die nog geen vlieg doodslaat, heb een man een beste mep gegeven. Vlakke hand op wang. Zo. L*l.
Het hele dorp weet het ook al, dat is zo leuk in zo'n dorpie..
Wat was er aan de hand, die onbeschofte vlegel zat zomaar aan mijn rechterborst. Zomaar! Tja, en dan.. het zou per ongeluk geweest kunnen zijn. Dat was het niet, dat wist ik wel, maar er is ook nog zoiets van voordeel van de twijfel. Hij zei dat hij het niet gedaan had. Ik zei - in mijn beste duits en niemand begon te lachen dus het was ook best oke - dat hij zijn handen thuis moest houden en me niet aan moest raken en dat bij een volgende keer, hij een lel kon verwachten.
Tien minuten later staat hij weer naast me. En ja hoor! Hup, weer die hand vol op mijn borst. Nou ja!!! Ik bedenk me niet, draai me om en geef hem zo een pets in zijn gezicht. Afblijven, zei ik in het nederlands . De mensen die het zagen, moesten lachen en gaven me gelijk. En nu sta ik bekend als 'gevaarlijk'.
Mijn zoon komt dit weekend waarschijnlijk weer thuis!! Joehoe! En volgend weekend komt het au pair meisje, met haarverf
. Goede deal, of niet??
Ow, ow.. de hollander.
Hij komt. Voorjaarsvakantie. Nog 16 weken en 3 dagen. Jee.. Nu kan ik een lang verhaal vertellen, maar ik probeer het kort te houden. Ik klets alweer veel te lang.
Afgelopen vrijdag is hier een waarzegster geweest. Zij is vorig jaar ook geweest en voorspelde toen de crisis met mijn nu ex. Ik heb haar uitgelachen toen. Ze heeft tot in de meest bizarre details gelijk gehad. Echt. Ik heb er nog vaak aan gedacht, ze had echt gelijk. Hoe nuchter ik ook ben, hoe sceptisch, ze had gewoon hartstikke gelijk..
Nu was ze er dus vrijdag weer en toen begon ze over de hollander. We zullen elkaar weer zien. En ze vertelde nog een hoop andere dingen, die ik zelf had gedacht, maar niet zeker wist. En nu vertelde mijn vriendin dat hij komt. Hij heeft geboekt voor 3 mensen, hij en zijn zoons, denk ik. Ik moet hem vergeten, ik weet het, maar het lukt me nog steeds niet.. en ik ga hem zien. Dat weet ik zeker. Of op de piste, of in de apres ski tent van een goede vriend van mij (want daar zit hij standaard en ik ook..) of in zijn stamkroegje in het dorp.. Ik ben nu al zenuwachtig.. Stomme koe.
Nog steeds als ik het met een van de meiden over sommige gebeurtenissen heb, moeten we zo hard lachen..
Jooles, wat grappig dat jij altijd veel skien hebt gekeken. Ik heb het werkelijk nooit gezien. Schaatsen wel, tour de france ook, maar skien niet. Dat heb ik hier pas geleerd. Ik vind het wel erg leuk, het is erg leuk om te kijken. En irl was het nog leuker! Zo bijzonder, die sfeer, al die mensen, de fantribune. We willen ook naar Kitzbuhel gaan en als het lukt naar Schladming. Schladming ligt hier vrij ver vandaan, dat is een beetje lastig misschien. Kitzbuhel ligt om de hoek .
Die date van je :S.. sukkel. Ik kan je wel uitnodigen om een weekendje hier rond te kijken, maar of je nou blij gaat worden van zo'n Tiroler.. vraag ik me dan ook weer af.
Isiss, 1.88!! Wow!! WOW! Dat is lang! Ik ben 'maar' 1.71.. Mooi vind ik het wel.. ik ben bij deze officieel jaloers! Is R veel kleiner dan jij bent??
Haha.. misschien komt dat vakantiesfeertje ook wel, omdat het hier een toeristengebied is. Alles staat in het teken van toeristen, zowel zomers als winters. Het creeert een soort verbondenheid tussen de dorpelingen, wat denk ik die bijzondere sfeer veroorzaakt. Het hele dorpsleven hangt af van de hoeveelheid gasten die er komen, dat is echt heel belangrijk.
Marg, HAHAHAHAHA! Die is leuk!!! Ja, het komt ook aardig in de buurt. Wij kijken er niet meer van op, van zo'n plaatje, zeg maar.. Er wordt regelmatig op de bar geslapen, dat is ook allemaal binnen bepaalde grenzen 'normaal'. Gekken.
Jammer dat die andere sollicitatie niet een succes was. Kan me voorstellen dat jouw baan nu ook niet iets is wat je tot je pensioen met hart en ziel kunt blijven doen . Maar geduld, het komt wel goed. Als je blijft zoeken en rond blijft kijken, komt er vanzelf een keer iemand die je verder kan helpen. Dat zul je zien!
Deedee, nee nog niet uit eten geweest. Meneer heeft geen tijd :S. Sukkel. Graag of niet hoor. Hij weet dat ik deze week nog tijd heb om naar Munchen te rijden en als hij er geen tijd voor heeft/behoefte aan heeft/moeite voor doet, bekijkt hij het maar. De tijd dat ik dan nog 100 smsjes stuurde, heb ik wel gehad. Hij heeft het druk met z'n werk, dat klopt wel en dat kan ik ook wel aan hem horen als hij belt. Maar nogmaals, graag of niet.
Toevallig heb ik met een vriendin van mijn collega gesproken. Zij werkt in het ziekenhuis en na een gesprek over haar werk, vroeg ze waarom ik eigenlijk niet solliciteerde. Tja.. ehm.. tja. Weet je, ik denk dat ik wel weet waarom niet. Omdat ik bang ben dat ik niet goed genoeg ben, dat mijn duits niet goed genoeg is, dat het er belachelijk uitziet als ik in mijn gebrekkige grammatica iets opschrijf, dat ik er te lang uit ben en te veel kennis verloren heb, dat ik het niet ga redden. Dat is de reden. Dat ik bang ben dat ze me uitlachen als ik kom solliciteren.
Werken in de horeca is veilig. Het is gezellig, er is een hoop lol en gekkigheid. Ik red me prima met het dialect en met mijn duits, mensen accepteren me, ik ben hier thuis. Als ik iets nieuws begin, is het weer zo onbekend!
Jee.. ik schrik er van wat ik hier allemaal zo even opschrijf. Het is echt wat ik me de afgelopen dagen bedacht heb. Het is echt zo. Maar ik weet ook dat ik het moet doen. Dat ik moet bellen en langs moet gaan. Wie weet wat er mogelijk is. Er is een goede kinderopvang bij, dus dat is ook geweldig handig. En het zou helemaal ideaal zijn als ik in de winterperiode onbetaald verlof kan krijgen.
Ze werkt trouwens fulltime (150-170 uur per maand, dacht ze) en verdiend 1700 euro. Huh? Dat is wel weinig voor een verpleegkundige.
Leuk, Nemo! Ik houd wel van lange verhalen!! Grappig, want als jullie zeggen dat mijn verhalen zo vakantie-achtig enzo zijn, denk ik.. huh? Dat is gewoon mijn leven, niks bijzonders.. En als ik jouw verhaal dan lees, denk ik.. JEE!! Wat bijzonder! Ik zie je daar zo rijden op je scooter, tenminste, in een omgeving die ik er dan maar bij bedenk zoals ik denk dat het daar zou kunnen zijn maar wat vast weer heel ander is . Waar kan ik je blog vinden? Of wil je dat in de AK zetten? Of staat het daar al?
Gisteravond heb ik een van die idioten uit Steiermark een mep verkocht. Ik, die nog geen vlieg doodslaat, heb een man een beste mep gegeven. Vlakke hand op wang. Zo. L*l.
Het hele dorp weet het ook al, dat is zo leuk in zo'n dorpie..
Wat was er aan de hand, die onbeschofte vlegel zat zomaar aan mijn rechterborst. Zomaar! Tja, en dan.. het zou per ongeluk geweest kunnen zijn. Dat was het niet, dat wist ik wel, maar er is ook nog zoiets van voordeel van de twijfel. Hij zei dat hij het niet gedaan had. Ik zei - in mijn beste duits en niemand begon te lachen dus het was ook best oke - dat hij zijn handen thuis moest houden en me niet aan moest raken en dat bij een volgende keer, hij een lel kon verwachten.
Tien minuten later staat hij weer naast me. En ja hoor! Hup, weer die hand vol op mijn borst. Nou ja!!! Ik bedenk me niet, draai me om en geef hem zo een pets in zijn gezicht. Afblijven, zei ik in het nederlands . De mensen die het zagen, moesten lachen en gaven me gelijk. En nu sta ik bekend als 'gevaarlijk'.
Mijn zoon komt dit weekend waarschijnlijk weer thuis!! Joehoe! En volgend weekend komt het au pair meisje, met haarverf
. Goede deal, of niet??Ow, ow.. de hollander.
Hij komt. Voorjaarsvakantie. Nog 16 weken en 3 dagen. Jee.. Nu kan ik een lang verhaal vertellen, maar ik probeer het kort te houden. Ik klets alweer veel te lang.
Afgelopen vrijdag is hier een waarzegster geweest. Zij is vorig jaar ook geweest en voorspelde toen de crisis met mijn nu ex. Ik heb haar uitgelachen toen. Ze heeft tot in de meest bizarre details gelijk gehad. Echt. Ik heb er nog vaak aan gedacht, ze had echt gelijk. Hoe nuchter ik ook ben, hoe sceptisch, ze had gewoon hartstikke gelijk..
Nu was ze er dus vrijdag weer en toen begon ze over de hollander. We zullen elkaar weer zien. En ze vertelde nog een hoop andere dingen, die ik zelf had gedacht, maar niet zeker wist. En nu vertelde mijn vriendin dat hij komt. Hij heeft geboekt voor 3 mensen, hij en zijn zoons, denk ik. Ik moet hem vergeten, ik weet het, maar het lukt me nog steeds niet.. en ik ga hem zien. Dat weet ik zeker. Of op de piste, of in de apres ski tent van een goede vriend van mij (want daar zit hij standaard en ik ook..) of in zijn stamkroegje in het dorp.. Ik ben nu al zenuwachtig.. Stomme koe.
woensdag 29 oktober 2008 om 19:37
Wat een leuke verhalen allemaal Nemo. Klinkt echt geweldig. Nu wil ik daar ook weer heen Is het ook echt zo adembenemend mooi als ik denk? Heb je ook foto´s, ben zo benieuwd!!
Ine, gevaarlijk Goed bezig! Wat denkt die eikel wel niet zeg. En het skieen klinkt ook wel heel leuk. Zit er serieus over te denken om in februari een weekje naar europa te gaan, naar de kou!!! En dan lekker boarden. Kom ik je wel opzoeken in Tirol. Ga je sowieso nu even op facebook opzoeken. Ben wel benieuwd.
Hoe is het met je Marg? Nog steeds beroerd? Of fit genoeg voor je cursus? Had ook dat ik hier in Mexico nooit, nou ja, bijna nooit ziek wordt. En dan 2 weken Nederland en direct beroerd
Oost groningen es? Ik zou er nog even over nadenken. Mejor de spits en files. En zo slecht is het toch niet om dagje vrij te hebben op die manier??
Hier alles goed. Het is KOUD!!!!! Gister avond ben ik op stap geweest met een spijkerbroek, tshirt, trui, sjaal!!, laarzen en sokken aan. Het was namelijk maar 23 graden. Dus daarna heb ik mezelf even heel hard uitgelachen. Het voelde echt zo ontzettend koud aan, maar kom op zeg, 23 graden moet ik als hollandse toch wel aankunnen.
Nog 4 weken werken en dan ga ik weg! Kan niet wachten. Dit jaar kerst in honduras en O & N in Belize!!! Ben allemaal leuke dingen aan het plannen voor mijn groepje. Wil dat ze onvergetelijke feestdagen hebben!!
Daarnaast ben ik sinds een paar dagen helemaal verliefd op Buenos Aires. Had van mijn zusje de dvd´s van Julia´s Tango gekregen. Kent iemand dat? Echt zo´n ontzettend leuke serie. Speelt allemaal in Buenos Aires en ik wil er heen! Tango leren dansen
Ine, gevaarlijk
Goed bezig! Wat denkt die eikel wel niet zeg. En het skieen klinkt ook wel heel leuk. Zit er serieus over te denken om in februari een weekje naar europa te gaan, naar de kou!!! En dan lekker boarden. Kom ik je wel opzoeken in Tirol. Ga je sowieso nu even op facebook opzoeken. Ben wel benieuwd.Hoe is het met je Marg? Nog steeds beroerd? Of fit genoeg voor je cursus? Had ook dat ik hier in Mexico nooit, nou ja, bijna nooit ziek wordt. En dan 2 weken Nederland en direct beroerd
Oost groningen es? Ik zou er nog even over nadenken. Mejor de spits en files. En zo slecht is het toch niet om dagje vrij te hebben op die manier??
Hier alles goed. Het is KOUD!!!!! Gister avond ben ik op stap geweest met een spijkerbroek, tshirt, trui, sjaal!!, laarzen en sokken aan. Het was namelijk maar 23 graden. Dus daarna heb ik mezelf even heel hard uitgelachen. Het voelde echt zo ontzettend koud aan, maar kom op zeg, 23 graden moet ik als hollandse toch wel aankunnen.
Nog 4 weken werken en dan ga ik weg! Kan niet wachten. Dit jaar kerst in honduras en O & N in Belize!!! Ben allemaal leuke dingen aan het plannen voor mijn groepje. Wil dat ze onvergetelijke feestdagen hebben!!
Daarnaast ben ik sinds een paar dagen helemaal verliefd op Buenos Aires. Had van mijn zusje de dvd´s van Julia´s Tango gekregen. Kent iemand dat? Echt zo´n ontzettend leuke serie. Speelt allemaal in Buenos Aires en ik wil er heen! Tango leren dansen
woensdag 29 oktober 2008 om 21:50
Nemo: geweldig verhaal! Klinkt echt geweldig daar, als m'n spaarpotje in juni vol genoeg is misschien ook maar richting Azie (én de VS, én Kroatie, én als t kan naar Afrika, én..)
Rianne: ga je schamen! 23 graden en een sjaal!! ik wil wel met je ruilen is het wel weer gestopt met regenen inmiddels?
Ine: vind je nu wel een beetje aggressief overkomen Nee groot gelijk, wat denkt die idioot wel niet!
skien klinkt heel leuk, heb ik eigenlijk nooit gekeken op tv of iets, ben meer het type grote schaatsfan, maar J. kijkt idd wel skiën in de winter dus vermoed dat ik daar deze winter ook wel iets van meekrijg.
Margh: die foto is echt geweldig! waar vind je die dingen toch altijd? ben je weer beter inmiddels?
Ik ga even naar mijn verwarming kijken, maakt rare geluiden en een tijdje terug lekte ie ook.. Daarna lekker slapen want morgen weer vroeg aan t werk.
Trusten!
Rianne: ga je schamen! 23 graden en een sjaal!! ik wil wel met je ruilen is het wel weer gestopt met regenen inmiddels?
Ine: vind je nu wel een beetje aggressief overkomen Nee groot gelijk, wat denkt die idioot wel niet!
skien klinkt heel leuk, heb ik eigenlijk nooit gekeken op tv of iets, ben meer het type grote schaatsfan, maar J. kijkt idd wel skiën in de winter dus vermoed dat ik daar deze winter ook wel iets van meekrijg.
Margh: die foto is echt geweldig! waar vind je die dingen toch altijd? ben je weer beter inmiddels?
Ik ga even naar mijn verwarming kijken, maakt rare geluiden en een tijdje terug lekte ie ook.. Daarna lekker slapen want morgen weer vroeg aan t werk.
Trusten!
woensdag 29 oktober 2008 om 22:24
Oh Fille gatver door het gangpad!!!
Ik word trouwens zelf regelmatig ziek dus wat zit ik hier stom te doen . Ik neem altijd plastic zakjes mee die dicht zijn (na ervaring) en kan vrij geluidsloos kotsen geloof ik, als ik dan de zak meteen dichtknijp hoop ik dat mijn medereizigers het ook niet ruiken. Het is heel vervelend want je voelt je gewoon bagger, automatisch gaan er bij mij ook tranen stromen bv., en daarnaast voel je je super opgelaten over je medereizigers.
Toen ik naar Guate ging had ik echt een miljoen keer gekotst voor mijn overstap in de VS. Toen had ik een pilletje gepakt daar op het vliegveld en meteen weer uitgekotst. En toen moest ik dus nog een vliegtuig in. Ik vond het zo erg. Het ergste is, als het eten komt ga je kotsen, want dat eten, die geur, dat is voor jou associatie met misselijkheid. Maar er zaten twee zulke vriendelijke mannen naast mij, niet normaal, (ik had ze vantevoren gewaarschuwd dat ik misschien ziek kon worden) ze vonden het helemaal niet erg, en aten gewoon ook met smaak verder hahaha, ik vond het zelf bijna niet meer erg. Ik weet niet eens meer of ik toen echt overgegeven heb, zo relaxt was dat
Nemo, heerlijk verhaal!!! Keep em coming! Ik lees dat je erg geniet, pff het klinkt echt heeeeeerlijk daar, ik wou dat ik er ook naartoe kon!!!!!!!
Ine, over dat druk zijn. Een vriendin van mij is Mexicaanse en vertelde mij het volgende verhaal. Zij had een vent aan de haak geslagen die altijd druk was, nooit tijd kon maken, honderdmiljoen dingen moest doen, vaak vanalles afzegde, niet af kon spreken, etc. Het was wel te begrijpen, want hij had echt een drukke baan. En toen kreeg de vrijgezelle president van Mexico een relatie en ging zelfs trouwen. En hey, als de president van Mexico tijd kan maken voor de vrouw van zijn leven, hallo!!!! Dan kan iederéén het . Ik vond dat een prachtig verhaal en elke keer als ik iemand de smoes geen tijd hoor gebruiken denk ik En de president van Mexico dan!
En ga er gewoon voor, weer de verpleging in!!! Ik denk dat je zo gauw niet uitgelachen wordt, maar stel je even voor dat dat écht zou gebeuren. Wat dan? Wat is dan het ergste dat gebeurt? Dan gaat je leven gewoon verder zoals het nu is. Je kan er dus alleen maar bij winnen!
Leuk Rianne, die reizen die je plant!!! Ook leuk dat je moeite doet voor je groep, dat hoop je toch ook echt als je een reis boekt rond de feestdagen denk ik. Ikzelf vond de feestdagen in de tropen heel surrealistisch, maar wel een onvergetelijke ervaring. Voor jou is het natuurlijk anders, want jij hebt het nou al vaker gevierd, maar die mensen waarschijnlijk niet.
Toen ik trouwens effe na dat jaar terugging naar Guate op vakantie werd ik ook meteen ziek. Nu voel ik me wel weer okee, alleen wat heel erg is (voor mij dan ) is dat ik helemaal geen eetlust heb. Ik eet nu brood, rijst, vis en dat soort shit. Terwijl ik gek ben op eten, wakker word met het idee wat ga ik vandaag eten, heel graag kook etc. Alles lijkt me nu vies. Ik ben ook al drie kilo afgevallen
Maar hopelijk komt dat vanzelf terug. Vandaag heb ik echt met heel veel smaak de rijst die vriend had gemaakt opgegeten, dus dat is een begin.
Ik kan trouwens een beetje tango dansen!!!! Ik heb een cursus gevolgd en ging ook regelmatig naar soirees en dansavonden enzo. Ik vond het superleuk!!! Héél anders dan de andere latijnse dansen, het lijkt wel ballet (volgens mij vriend omdat die argentijnen zo stijf als een stok zijn ). Verder worden draaien enzo niet aangegeven met de handen, zoals in bv. salsa, maar via de schouders, de torso die draait zeg maar. Ga op cursus, het is echt super en je voelt je héél elegant (tot je in de spiegel kijkt natuurlijk hahaha ).
Die cursus van het werk kan nu toch pas volgende week dus nu werk ik nog steeds parttime. Positieve is dat ik nu elke ochtend met mijn vriend heb doorgebracht. Op wie ik trouwens helemaal opnieuw verliefd word nu hij aan het studeren is. Het klinkt heel duf maar ik kan gewoon niet anders dan super smilen als hij moeilijke wiskundige formules die ik maar half half snap op zit te lossen, en er dan opeens uitkomt, en dan bv. zijn vinger opsteekt zo van Aha! Eureka! Het is echt ideaal, want toen ik hem leerde kennen was hij meer een bad boy, wat ik toen ook leuk vond (en nu nog steeds wel aantrekkelijk), maar nu gaan we naar musea samen en zit hij moeilijke dingen op te lossen
(ja nemo ik zie het nu ook, ik ben echt charlotte ).
Maar ondertussen gaat alles me véélste langzaam, en heb ik vandaag The Secret nog maar eens bekeken
Ik word trouwens zelf regelmatig ziek dus wat zit ik hier stom te doen . Ik neem altijd plastic zakjes mee die dicht zijn (na ervaring) en kan vrij geluidsloos kotsen geloof ik, als ik dan de zak meteen dichtknijp hoop ik dat mijn medereizigers het ook niet ruiken. Het is heel vervelend want je voelt je gewoon bagger, automatisch gaan er bij mij ook tranen stromen bv., en daarnaast voel je je super opgelaten over je medereizigers.
Toen ik naar Guate ging had ik echt een miljoen keer gekotst voor mijn overstap in de VS. Toen had ik een pilletje gepakt daar op het vliegveld en meteen weer uitgekotst. En toen moest ik dus nog een vliegtuig in. Ik vond het zo erg. Het ergste is, als het eten komt ga je kotsen, want dat eten, die geur, dat is voor jou associatie met misselijkheid. Maar er zaten twee zulke vriendelijke mannen naast mij, niet normaal, (ik had ze vantevoren gewaarschuwd dat ik misschien ziek kon worden) ze vonden het helemaal niet erg, en aten gewoon ook met smaak verder hahaha, ik vond het zelf bijna niet meer erg. Ik weet niet eens meer of ik toen echt overgegeven heb, zo relaxt was dat
Nemo, heerlijk verhaal!!! Keep em coming! Ik lees dat je erg geniet, pff het klinkt echt heeeeeerlijk daar, ik wou dat ik er ook naartoe kon!!!!!!!
Ine, over dat druk zijn. Een vriendin van mij is Mexicaanse en vertelde mij het volgende verhaal. Zij had een vent aan de haak geslagen die altijd druk was, nooit tijd kon maken, honderdmiljoen dingen moest doen, vaak vanalles afzegde, niet af kon spreken, etc. Het was wel te begrijpen, want hij had echt een drukke baan. En toen kreeg de vrijgezelle president van Mexico een relatie en ging zelfs trouwen. En hey, als de president van Mexico tijd kan maken voor de vrouw van zijn leven, hallo!!!! Dan kan iederéén het . Ik vond dat een prachtig verhaal en elke keer als ik iemand de smoes geen tijd hoor gebruiken denk ik En de president van Mexico dan!
En ga er gewoon voor, weer de verpleging in!!! Ik denk dat je zo gauw niet uitgelachen wordt, maar stel je even voor dat dat écht zou gebeuren. Wat dan? Wat is dan het ergste dat gebeurt? Dan gaat je leven gewoon verder zoals het nu is. Je kan er dus alleen maar bij winnen!
Leuk Rianne, die reizen die je plant!!! Ook leuk dat je moeite doet voor je groep, dat hoop je toch ook echt als je een reis boekt rond de feestdagen denk ik. Ikzelf vond de feestdagen in de tropen heel surrealistisch, maar wel een onvergetelijke ervaring. Voor jou is het natuurlijk anders, want jij hebt het nou al vaker gevierd, maar die mensen waarschijnlijk niet.
Toen ik trouwens effe na dat jaar terugging naar Guate op vakantie werd ik ook meteen ziek. Nu voel ik me wel weer okee, alleen wat heel erg is (voor mij dan ) is dat ik helemaal geen eetlust heb. Ik eet nu brood, rijst, vis en dat soort shit. Terwijl ik gek ben op eten, wakker word met het idee wat ga ik vandaag eten, heel graag kook etc. Alles lijkt me nu vies. Ik ben ook al drie kilo afgevallen
Maar hopelijk komt dat vanzelf terug. Vandaag heb ik echt met heel veel smaak de rijst die vriend had gemaakt opgegeten, dus dat is een begin.
Ik kan trouwens een beetje tango dansen!!!! Ik heb een cursus gevolgd en ging ook regelmatig naar soirees en dansavonden enzo. Ik vond het superleuk!!! Héél anders dan de andere latijnse dansen, het lijkt wel ballet (volgens mij vriend omdat die argentijnen zo stijf als een stok zijn ). Verder worden draaien enzo niet aangegeven met de handen, zoals in bv. salsa, maar via de schouders, de torso die draait zeg maar. Ga op cursus, het is echt super en je voelt je héél elegant (tot je in de spiegel kijkt natuurlijk hahaha ).
Die cursus van het werk kan nu toch pas volgende week dus nu werk ik nog steeds parttime. Positieve is dat ik nu elke ochtend met mijn vriend heb doorgebracht. Op wie ik trouwens helemaal opnieuw verliefd word nu hij aan het studeren is. Het klinkt heel duf maar ik kan gewoon niet anders dan super smilen als hij moeilijke wiskundige formules die ik maar half half snap op zit te lossen, en er dan opeens uitkomt, en dan bv. zijn vinger opsteekt zo van Aha! Eureka! Het is echt ideaal, want toen ik hem leerde kennen was hij meer een bad boy, wat ik toen ook leuk vond (en nu nog steeds wel aantrekkelijk), maar nu gaan we naar musea samen en zit hij moeilijke dingen op te lossen
(ja nemo ik zie het nu ook, ik ben echt charlotte ).
Maar ondertussen gaat alles me véélste langzaam, en heb ik vandaag The Secret nog maar eens bekeken
woensdag 29 oktober 2008 om 22:33
Haha, Marg, laatste keer met Berliner was hij bezig met een technische tekening en ik ging naar het museum (wij verdelen de taken). Toen ik terugkwam liet hij me heel trots de tekening zien en ik écht niet welke drie lijntjes hij erbij gezet had. Maar hij was trots dus ik knikte enthousiast en boog me al 'goh'-end over de tekening. En ik vond hem zo leuk (Berliner dat is, niet de tekening).
En ik kots zelf heel makkelijk (bij iets vies, als ik teveel eet en dan een glas wijn drink, als ik te snel ontbijt) maar in de auto, trein, bus, vliegtuig heb ik er nooit last van. Behalve tijdens die nachtbus in Marokko dan.
En ik kots zelf heel makkelijk (bij iets vies, als ik teveel eet en dan een glas wijn drink, als ik te snel ontbijt) maar in de auto, trein, bus, vliegtuig heb ik er nooit last van. Behalve tijdens die nachtbus in Marokko dan.
donderdag 30 oktober 2008 om 07:43
Haha, Nemo, wat een verhaal! Dat zou een geweldig hoofdstuk in een reisboekje zijn (is dat niet iets voor jou, een reisboek schrijven, met alle avonturen etc, die je hebt beleefd?!)
Wb Chinees: Ik kan me op zich wel voorstellen, dat je er zo over denkt. Maar misschien moet ik er even bijvertellen, dat een tijdje geleden, toen we af en toe nog belden/skypten en ik de Duitser aan het daten was, ik vertelde, dat ik heel sjiek uit eten was geweest, maar er niet bij vertelde, dat dat met een date was. Dat vond ik niet nodig. Hij zei toen: zeker met een vent? Ik zei toen, dat dat idd zo was, maar dat ik het niet nodig vond om dat uitgebreid aan hem te vertellen, want ik zou het ook niet hoeven weten als hij aan het daten cq een nieuwe vriendin had. Dus hij wist dat ik er niet per se om te springen stond om het te horen. En dan nog, dan had ie gewoon kunnen zeggen: ik heb een nieuwe vriendin. Punt. Ipv: ze is zo geweldig en ik vind haar zo cool en zij ziet mij helemaal zitten etc. Vandaar. Maar dat is dan nu ook het laatste wat ik erover zeur
Wat een ranzige verhalen over dat kotsen allemaal trouwens! Zat net te ontbijten namelijk...
Ik kan trouwens maar heel slecht kotsen. Af en toe wel balen, als je bv idd héél misselijk bent of te veel hebt gedronken, lijkt het mij toch wel makkelijk om het er dan allemaal uit te gooien
Marg, beterschap verder! Wel positief idd dat je vriend nou zo vaak ziet!
Rianne, superleuk, die reizen plannen, lijkt me! Gaat zeker geweldig worden, ben wel een beetje jaloers, hoor! En al over 4 weken, heerlijk.
Ine, wat een verhalen weer! Ik moet er altijd zo om lachen hoe je het opschrijft! Wb een Tiroler: dank voor het aanbod, maar ik ga nu toch eerst in Nederland verder kijken, voordat ik weer ga ldr-en En wb dat skiën: kwam dus omdat we toen in Beieren woonden.
En nu maar eens tandenpoetsen etc, heb een drukke dag voor de boeg! Eerst van 9 tot 12 naar een open dag voor een artikel, daarna naar kantoor en vanuit kantoor naar een debat, dat om 20 uur begint, ook voor een artikel. Gaat zeker leuk worden!
Fijne dag allemaal!
Wb Chinees: Ik kan me op zich wel voorstellen, dat je er zo over denkt. Maar misschien moet ik er even bijvertellen, dat een tijdje geleden, toen we af en toe nog belden/skypten en ik de Duitser aan het daten was, ik vertelde, dat ik heel sjiek uit eten was geweest, maar er niet bij vertelde, dat dat met een date was. Dat vond ik niet nodig. Hij zei toen: zeker met een vent? Ik zei toen, dat dat idd zo was, maar dat ik het niet nodig vond om dat uitgebreid aan hem te vertellen, want ik zou het ook niet hoeven weten als hij aan het daten cq een nieuwe vriendin had. Dus hij wist dat ik er niet per se om te springen stond om het te horen. En dan nog, dan had ie gewoon kunnen zeggen: ik heb een nieuwe vriendin. Punt. Ipv: ze is zo geweldig en ik vind haar zo cool en zij ziet mij helemaal zitten etc. Vandaar. Maar dat is dan nu ook het laatste wat ik erover zeur
Wat een ranzige verhalen over dat kotsen allemaal trouwens! Zat net te ontbijten namelijk...
Ik kan trouwens maar heel slecht kotsen. Af en toe wel balen, als je bv idd héél misselijk bent of te veel hebt gedronken, lijkt het mij toch wel makkelijk om het er dan allemaal uit te gooien Marg, beterschap verder! Wel positief idd dat je vriend nou zo vaak ziet!
Rianne, superleuk, die reizen plannen, lijkt me! Gaat zeker geweldig worden, ben wel een beetje jaloers, hoor! En al over 4 weken, heerlijk.
Ine, wat een verhalen weer! Ik moet er altijd zo om lachen hoe je het opschrijft! Wb een Tiroler: dank voor het aanbod, maar ik ga nu toch eerst in Nederland verder kijken, voordat ik weer ga ldr-en En wb dat skiën: kwam dus omdat we toen in Beieren woonden.
En nu maar eens tandenpoetsen etc, heb een drukke dag voor de boeg! Eerst van 9 tot 12 naar een open dag voor een artikel, daarna naar kantoor en vanuit kantoor naar een debat, dat om 20 uur begint, ook voor een artikel. Gaat zeker leuk worden!
Fijne dag allemaal!
donderdag 30 oktober 2008 om 08:34
Goedemorgen!
Heb het afgelopen weken heel druk gehad in NL en nu moet ik alweer inpakken. Vanmiddag vlieg ik weer terug.
Ik beloof dat als ik terug ben ik even sociaal ga reageren op iedereen, maar ik moet nu (alweer) een beetje opschieten, want met inpakken moet ik nog beginnen en er gaat veeeel meer mee terug dan op de heenreis!
Morgen meer dus!
Heb het afgelopen weken heel druk gehad in NL en nu moet ik alweer inpakken. Vanmiddag vlieg ik weer terug.
Ik beloof dat als ik terug ben ik even sociaal ga reageren op iedereen, maar ik moet nu (alweer) een beetje opschieten, want met inpakken moet ik nog beginnen en er gaat veeeel meer mee terug dan op de heenreis!
Morgen meer dus!
donderdag 30 oktober 2008 om 18:19
Deedee: naar wat voor vacatures kijk je dan, eigenlijk? Iets in Z-A neem ik aan (heb 't gemist als je 't al eerder hebt geschreven).
(denk dat voorhoofdsholteonsteking min of meer over is, heb 'n heftige ab-kuur gehad, maar ik voel dat er nog wat sluimert en daar ben ik niet blij mee. Moet dan van de huisarts naar de kno-arts en ik vermoed al wat ie gaat zeggen, nml. 'n kaakspoeling. Heb ik ooit eerder gehad en 't was werkelijk waar afschuwelijk, misschien dat er in 16 jaar iets is veranderd in de techniek of weet ik veel, maar nu blijft ik zo lang mogelijk negeren dat ik nog iets voel in m'n hoofd)
Marg: geweldig foto!
Zorgt voor herkenbare situaties, en dan gelukkig niet ik zelf. Heb 'n aantal jaar in 'n studentenkroeg gewerkt waar vaak feesten waren als er studentensporttoernooien waren. Studentenkroeg had studentenprijzen (pilsje voor 1 euro (toen ik daar begon zelfs 75 eurocent), mixje voor 1,75 als ik 't goed heb) en dat konden sommige buitenlandse studenten niet handelen, en dan vooral die uit Scandinavië en GB. Ongelooflijk, die konden zo enorm zuipen, kotsen, doorzuipen en op 't einde in 'n hoek van de kroeg hangen. Of buiten op 't grasveld. Of in 'n wc. Of de garderobe. Of vul maar in.
Leuke tijd waar ik nooit meer naar terug wil.
En zelf ben ik totaal niet van 't kotsen. Denk altijd (gemiddeld zo 1 keer per 5 jaar denk ik, waarvan de laatste 10 jaar alleen door drank) dat ik dood ga dan. 't Gaat bij mij meestal mis in m'n darmen, m'n maag gelukkig nooit (en dat ga ik nu ook meteen even afkloppen op de massief eiken tafel).
Wel ellendig als je regelmatig reisziek bent lijkt me.
Nemo: goed verhaal . Had 'm al gelezen maar hij blijft wel erg leuk. Groep bevalt dus, op die ene kerel na? Alhoewel, als je 'm zo af en toe achter kan laten is dat niet zo'n probleem.
En heftig van H.
Ine: 1.88m is nu wel leuk, op m'n 13e vond ik 't minder geslaagd. Was op m'n 12e al 1.80m en dat is nogal groot op de basisschool. En in de brugklas. Voordeel is dat je niet als brugwup of o.i.d. wordt uitgescholden, maar ik wilde me wel altijd kleiner maken. Letterlijk ging dat niet, figuurlijk deed ik hard m'n best en dat is niet heel handig. Gelukkig is 't wel goedgekomen met me . Ik weet eigenlijk niet precies hoe groot R. is, als hij naast me staat zegt ie dat ie even groot is, ik denk dat ie ongeveer 1.85 is, maar hij zegt zelf 1.80. Tja. Stukje kleiner in ieder geval, en door m'n laarzen 'n cm of 10. Kon me vroeger echt niet vóórstellen dat ik 'n relatie zou hebben met iemand die kleiner is dan ikzelf, het idee alleen al! Maar deze vent bleek toch te leuk om te laten lopen. Denk dat 't scheelt dat ik 'm heb leren kennen toen ik op slippertjes liep en hij op sneakers, dan is 't bijna geen verschil.
Marg: wat cool, tango dansen! Ik tango alleen horizontaal op z'n Kjongs, verticaal nog nooit geprobeerd maar 't ziet er zo gaaf uit. Nou heb ik trouwens nog nooit van m'n leven dansles gehad (gevolg van lengte in brugklas, stak minimaal 'n kop boven die mennekes uit, vond ik zelf verschrikkelijk), maar lijkt me zo'n dans wel heel gaaf. Of eventueel iets salsa-achtigs, maar ik kan R. er nog niet van overtuigen.
Doe je 't samen met 't vriendje?
Eetlust komt meestal vanzelf wel terug hoor, al kan 't zijn dat er misschien iets blijft dat je nooit meer lust omdat je toen net misselijk werd. Heb ik met erwtensoep, kan 't intussen wel ruiken, maar bij 't idee van eten wordt ik weer 6, hangend boven 'n emmer.
Moon: goeie reis (al zul je waarschijnlijk wel al weer thuis zijn)!
Wat heb je allemaal meegenomen?
Jooles: je baan klinkt helemaal leuk! En jij klinkt ook helemaal leuk over je baan.
'k Ga koken. Nasi met saté.
(denk dat voorhoofdsholteonsteking min of meer over is, heb 'n heftige ab-kuur gehad, maar ik voel dat er nog wat sluimert en daar ben ik niet blij mee. Moet dan van de huisarts naar de kno-arts en ik vermoed al wat ie gaat zeggen, nml. 'n kaakspoeling. Heb ik ooit eerder gehad en 't was werkelijk waar afschuwelijk, misschien dat er in 16 jaar iets is veranderd in de techniek of weet ik veel, maar nu blijft ik zo lang mogelijk negeren dat ik nog iets voel in m'n hoofd)
Marg: geweldig foto!
Zorgt voor herkenbare situaties, en dan gelukkig niet ik zelf. Heb 'n aantal jaar in 'n studentenkroeg gewerkt waar vaak feesten waren als er studentensporttoernooien waren. Studentenkroeg had studentenprijzen (pilsje voor 1 euro (toen ik daar begon zelfs 75 eurocent), mixje voor 1,75 als ik 't goed heb) en dat konden sommige buitenlandse studenten niet handelen, en dan vooral die uit Scandinavië en GB. Ongelooflijk, die konden zo enorm zuipen, kotsen, doorzuipen en op 't einde in 'n hoek van de kroeg hangen. Of buiten op 't grasveld. Of in 'n wc. Of de garderobe. Of vul maar in.
Leuke tijd waar ik nooit meer naar terug wil.
En zelf ben ik totaal niet van 't kotsen. Denk altijd (gemiddeld zo 1 keer per 5 jaar denk ik, waarvan de laatste 10 jaar alleen door drank) dat ik dood ga dan. 't Gaat bij mij meestal mis in m'n darmen, m'n maag gelukkig nooit (en dat ga ik nu ook meteen even afkloppen op de massief eiken tafel).
Wel ellendig als je regelmatig reisziek bent lijkt me.
Nemo: goed verhaal . Had 'm al gelezen maar hij blijft wel erg leuk. Groep bevalt dus, op die ene kerel na? Alhoewel, als je 'm zo af en toe achter kan laten is dat niet zo'n probleem.
En heftig van H.
Ine: 1.88m is nu wel leuk, op m'n 13e vond ik 't minder geslaagd. Was op m'n 12e al 1.80m en dat is nogal groot op de basisschool. En in de brugklas. Voordeel is dat je niet als brugwup of o.i.d. wordt uitgescholden, maar ik wilde me wel altijd kleiner maken. Letterlijk ging dat niet, figuurlijk deed ik hard m'n best en dat is niet heel handig. Gelukkig is 't wel goedgekomen met me . Ik weet eigenlijk niet precies hoe groot R. is, als hij naast me staat zegt ie dat ie even groot is, ik denk dat ie ongeveer 1.85 is, maar hij zegt zelf 1.80. Tja. Stukje kleiner in ieder geval, en door m'n laarzen 'n cm of 10. Kon me vroeger echt niet vóórstellen dat ik 'n relatie zou hebben met iemand die kleiner is dan ikzelf, het idee alleen al! Maar deze vent bleek toch te leuk om te laten lopen. Denk dat 't scheelt dat ik 'm heb leren kennen toen ik op slippertjes liep en hij op sneakers, dan is 't bijna geen verschil.
Marg: wat cool, tango dansen! Ik tango alleen horizontaal op z'n Kjongs, verticaal nog nooit geprobeerd maar 't ziet er zo gaaf uit. Nou heb ik trouwens nog nooit van m'n leven dansles gehad (gevolg van lengte in brugklas, stak minimaal 'n kop boven die mennekes uit, vond ik zelf verschrikkelijk), maar lijkt me zo'n dans wel heel gaaf. Of eventueel iets salsa-achtigs, maar ik kan R. er nog niet van overtuigen.
Doe je 't samen met 't vriendje?
Eetlust komt meestal vanzelf wel terug hoor, al kan 't zijn dat er misschien iets blijft dat je nooit meer lust omdat je toen net misselijk werd. Heb ik met erwtensoep, kan 't intussen wel ruiken, maar bij 't idee van eten wordt ik weer 6, hangend boven 'n emmer.
Moon: goeie reis (al zul je waarschijnlijk wel al weer thuis zijn)!
Wat heb je allemaal meegenomen?
Jooles: je baan klinkt helemaal leuk! En jij klinkt ook helemaal leuk over je baan.
'k Ga koken. Nasi met saté.
donderdag 30 oktober 2008 om 22:54
Heeel veel plezier Es! Het is nu echt heerlijk weer hier. Niet te warm, niet te koud. Voor toeristen gewoon strand, korte broek, voor mensen die hier wonen trui en spijkerbroek
Geniet ervan!!!! Wil daarna precies horen waar je geweest bent.
Vandaag voor de honderdste keer naar migratie geweest en nog niet de juiste informatie gekregen. Grrrr. Wordt er helemaal gek van. Ten eerste, ze zijn nu al bijna 2 maanden bezig om in mijn werkvisum de 8 naar een 9 aan te passen. Snap dat dat heel moeilijk is, maar kom op zeg
Nu moest ik informatie hebben, dan moet je helemaal niet verwachten dat ze iets weten. Eigenlijk weet niemand hoe en wat. En dat is heel lastig. Ik moet mijn status veranderen om legaal te kunnen tourleaderen, maar niemand weet hoe dat moet en of het uberhaupt kan. Nu weer een ander formulier gekregen, wat achteraf ook weer niet het goede is. En daar sta je dan wel bijna 3 uur voor te wachten. Eikels.
Geniet ervan!!!! Wil daarna precies horen waar je geweest bent.
Vandaag voor de honderdste keer naar migratie geweest en nog niet de juiste informatie gekregen. Grrrr. Wordt er helemaal gek van. Ten eerste, ze zijn nu al bijna 2 maanden bezig om in mijn werkvisum de 8 naar een 9 aan te passen. Snap dat dat heel moeilijk is, maar kom op zeg
Nu moest ik informatie hebben, dan moet je helemaal niet verwachten dat ze iets weten. Eigenlijk weet niemand hoe en wat. En dat is heel lastig. Ik moet mijn status veranderen om legaal te kunnen tourleaderen, maar niemand weet hoe dat moet en of het uberhaupt kan. Nu weer een ander formulier gekregen, wat achteraf ook weer niet het goede is. En daar sta je dan wel bijna 3 uur voor te wachten. Eikels.
vrijdag 31 oktober 2008 om 12:30
Ine heeft skischoenen gekocht. Geen gewone.. neeeeeee. Apres skischoenen!! Hahahahahaha!
Weet ik veel. Ik wil gewoon goede skischoenen. De eerste schoenen zaten veel te strak. Twee paar, mooie zwarte schoenen met weinig van die gespen, zaten prima! 170 euro, niks meer aan doen. Een bevriende 'bauleiter' (hij leidt de bouw van een nieuw hotel hier op de piste) gaat ski's voor me halen in Linz. Daar haalt hij bij een Atomic-leverancier ski's tegen inkoopsprijs (of had ik dat al verteld). Maar goed, ik haal gisteren mijn schoenen uit de auto, zodat hij ze mee kan nemen.
De bauleiter zat aan de bar in 'mijn kroeg' en naast hem een skileraar uit het dorp. Zij allebei slap van het lachen, bijna van hun krukken gevallen. Wat ik met die schoenen wilde. Apres skien??? Ehm, ja ook, maar ook skien. Nou, dat leek hun toch echt geen slim idee. Ze zijn te los, er zit te weinig stevigheid in omdat je ze niet goed aan kunt snoeren. De skileraar spreekt NL, dus hij mij in het NL goed uitleggen waar precies het probleem zat.
Dus moet ik vanmiddag weer terug, met bauleiter dit keer, zodat ik goede schoenen krijg.
Scharrel heb ik gedumpt! Eindelijk heb ik zelf eens een keer een knoop doorgehakt, ergens een punt achter gezet. En het voelt fijn! Ik zou hem opzoeken in Munchen, maar hij verschoof het steeds. Vorige week zei hij, dit weekend kan je komen. Niks gehoord, dus ik stuur een sms. Zegt hij; we moeten het nog een keer verschuiven, sorry. Ja, doei! Dat was de druppel, laat maar. Ik ben er wel als hij belt, maar andersom geldt dat blijkbaar niet en daar heb ik nu genoeg van. Meer dan genoeg!
Dus heb ik een sms gestuurd, graag of niet, ik ben er klaar mee, laat maar. En hij heeft niets meer laten horen, de sukkel. Tot mijn grote verbazing voelt het goed en heb ik er geen last van. In de winter heb ik tranen genoeg om hem gelaten, misschien dat dat het nu makkelijker maakt.
Ow Es, ik kom uit Oost Groningen. Ik zou zeggen: gewoon niet doen. Het is best leuk, mooie omgeving, goedkope huizen, maar.. er is weinig werk, lagere lonen en veel stugge mensen. Lekker in Alkmaar blijven!! Dicht bij zee, fijn toch?? Als ik ooit terug zou gaan naar NL, zou ik ook die kant op gaan, denk ik. Of Maastricht. Maar vlakbij de kust is het gewoon heerlijk.
Kan me wel voorstellen dat het frustrerend is, altijd maar die drukte van en naar je werk. Zou je niet een leuke baan dicht bij huis kunnen/willen zoeken?
Rianne, leuk!!! Je bent echt van harte welkom hoor. Kerstvakantie en voorjaarsvakantie zijn niet handig, maar verder heb ik eigenlijk altijd wel een plekje voor je vrij. Kun je goed snowboarden??
Leuk is dat he? Julia's Tango! Ik heb de eerste serie op DVD en de tweede serie heb ik in twee dagen op internet gekeken. Ik kon gewoon niet meer stoppen met kijken! Ik had een vriendin gevraagd of ze de DVD met de tweede serie voor me mee wilde nemen uit NL, maar ze kon hem niet meer vinden (was op het laatste moment). En toen kwam ik het een tijdje geleden tegen op internet! Heb jij beide series nu gezien?
Ik ben altijd een beetje jaloers als ik die beelden zie van dat B&B. Zo mooi en knus, lekker weer, de sfeer.. geweldig. En dan bedenk ik weer dat ik ook een soort B&B heb :S.. duh! Ik mag helemaal niet jaloers zijn, want ik woon ook schitterend.
Spees, je hebt geen idee hoe agressief ik ben . Ik mep ze er zo eentje op! Hahaha! Nee, het is echt de eerste keer in mijn leven dat ik iemand een mep gegeven heb. Iedereen spreekt me er op aan en maakt er grapjes over.. Op de bouw lachen ze hem nog altijd uit.. Goed zo. Moet hij maar van me afblijven! Ze geven mij in ieder geval allemaal gelijk!
Marg, je hebt gelijk hoor. Als iemand zegt geen tijd te hebben, klopt er iets niet. Als het goed zit, maak je tijd. Toch? Maar ik weet wel zeker dat het voor de hollander allemaal nog veel te vroeg was en zeker ook voor zijn kinderen. Misschien dat het nu allemaal iets rustiger is, daar. Dat zijn kinderen iets meer open staan voor een nieuwe relatie voor hun vader. Dat we nu wel een kans hebben. Want hoe lullig hij zich ook gedragen heeft, ik geloof nog steeds dat hij het ergens wel serieus meende. Anders bel je iemand niet 10 keer per dag, betaal je niet een telefoonrekening van 2500 euro, doe je geen moeite om stiekem een ontmoeting te regelen en risico's te nemen, zegt zijn beste vriend niet tegen mij dat de hollander lange tijd niet zo stalend en gelukkig had gezien. Ik was bij een telefoongesprek wat hij had met zijn zus, dat kun je niet toneelspelen, ik weet zeker dat hij het net zo te pakken had als ik. Zijn zus belde om te vragen hoe onze date was verlopen en hij glunderde toen hij haar vertelde hoe leuk we het hadden gehad en hoe verliefd hij weer was sinds heeeeeel lange tijd. Er was echt wel iets, iets moois. Maar misschien, net als bij jou Nemo, mag het niet zo zijn en kan ik het na zijn bezoek hier eindelijk afsluiten.
Er zal sowieso niet veel tijd voor ons samen zijn. Hij is met zijn zoons, denk ik. De oudste weet in ieder geval dat de geheime liefde van zijn vader een vrouw uit het dorp in tirol is waar zij altijd hun wintersportvakantie vieren. Zijn zoon weet niet wie ik ben, ook al heeft hij me wel een keer gezien en zelfs met me gesproken. Dat heeft de hollander hem ook verteld, dus zoon zal zeker zijn ogen en oren open houden om te kijken of hij mij kan spotten. Ik hoop dat het een geweldige week wordt met veel vlinders, maar vrees dat het een nare week met veel tranen gaat worden..
En nu ga ik mijn apresskischoenen ruilen!
Weet ik veel. Ik wil gewoon goede skischoenen. De eerste schoenen zaten veel te strak. Twee paar, mooie zwarte schoenen met weinig van die gespen, zaten prima! 170 euro, niks meer aan doen. Een bevriende 'bauleiter' (hij leidt de bouw van een nieuw hotel hier op de piste) gaat ski's voor me halen in Linz. Daar haalt hij bij een Atomic-leverancier ski's tegen inkoopsprijs (of had ik dat al verteld). Maar goed, ik haal gisteren mijn schoenen uit de auto, zodat hij ze mee kan nemen.
De bauleiter zat aan de bar in 'mijn kroeg' en naast hem een skileraar uit het dorp. Zij allebei slap van het lachen, bijna van hun krukken gevallen. Wat ik met die schoenen wilde. Apres skien??? Ehm, ja ook, maar ook skien. Nou, dat leek hun toch echt geen slim idee. Ze zijn te los, er zit te weinig stevigheid in omdat je ze niet goed aan kunt snoeren. De skileraar spreekt NL, dus hij mij in het NL goed uitleggen waar precies het probleem zat.
Dus moet ik vanmiddag weer terug, met bauleiter dit keer, zodat ik goede schoenen krijg.
Scharrel heb ik gedumpt! Eindelijk heb ik zelf eens een keer een knoop doorgehakt, ergens een punt achter gezet. En het voelt fijn! Ik zou hem opzoeken in Munchen, maar hij verschoof het steeds. Vorige week zei hij, dit weekend kan je komen. Niks gehoord, dus ik stuur een sms. Zegt hij; we moeten het nog een keer verschuiven, sorry. Ja, doei! Dat was de druppel, laat maar. Ik ben er wel als hij belt, maar andersom geldt dat blijkbaar niet en daar heb ik nu genoeg van. Meer dan genoeg!
Dus heb ik een sms gestuurd, graag of niet, ik ben er klaar mee, laat maar. En hij heeft niets meer laten horen, de sukkel. Tot mijn grote verbazing voelt het goed en heb ik er geen last van. In de winter heb ik tranen genoeg om hem gelaten, misschien dat dat het nu makkelijker maakt.
Ow Es, ik kom uit Oost Groningen. Ik zou zeggen: gewoon niet doen. Het is best leuk, mooie omgeving, goedkope huizen, maar.. er is weinig werk, lagere lonen en veel stugge mensen. Lekker in Alkmaar blijven!! Dicht bij zee, fijn toch?? Als ik ooit terug zou gaan naar NL, zou ik ook die kant op gaan, denk ik. Of Maastricht. Maar vlakbij de kust is het gewoon heerlijk.
Kan me wel voorstellen dat het frustrerend is, altijd maar die drukte van en naar je werk. Zou je niet een leuke baan dicht bij huis kunnen/willen zoeken?
Rianne, leuk!!! Je bent echt van harte welkom hoor. Kerstvakantie en voorjaarsvakantie zijn niet handig, maar verder heb ik eigenlijk altijd wel een plekje voor je vrij. Kun je goed snowboarden??
Leuk is dat he? Julia's Tango! Ik heb de eerste serie op DVD en de tweede serie heb ik in twee dagen op internet gekeken. Ik kon gewoon niet meer stoppen met kijken! Ik had een vriendin gevraagd of ze de DVD met de tweede serie voor me mee wilde nemen uit NL, maar ze kon hem niet meer vinden (was op het laatste moment). En toen kwam ik het een tijdje geleden tegen op internet! Heb jij beide series nu gezien?
Ik ben altijd een beetje jaloers als ik die beelden zie van dat B&B. Zo mooi en knus, lekker weer, de sfeer.. geweldig. En dan bedenk ik weer dat ik ook een soort B&B heb :S.. duh! Ik mag helemaal niet jaloers zijn, want ik woon ook schitterend.
Spees, je hebt geen idee hoe agressief ik ben . Ik mep ze er zo eentje op! Hahaha! Nee, het is echt de eerste keer in mijn leven dat ik iemand een mep gegeven heb. Iedereen spreekt me er op aan en maakt er grapjes over.. Op de bouw lachen ze hem nog altijd uit.. Goed zo. Moet hij maar van me afblijven! Ze geven mij in ieder geval allemaal gelijk!
Marg, je hebt gelijk hoor. Als iemand zegt geen tijd te hebben, klopt er iets niet. Als het goed zit, maak je tijd. Toch? Maar ik weet wel zeker dat het voor de hollander allemaal nog veel te vroeg was en zeker ook voor zijn kinderen. Misschien dat het nu allemaal iets rustiger is, daar. Dat zijn kinderen iets meer open staan voor een nieuwe relatie voor hun vader. Dat we nu wel een kans hebben. Want hoe lullig hij zich ook gedragen heeft, ik geloof nog steeds dat hij het ergens wel serieus meende. Anders bel je iemand niet 10 keer per dag, betaal je niet een telefoonrekening van 2500 euro, doe je geen moeite om stiekem een ontmoeting te regelen en risico's te nemen, zegt zijn beste vriend niet tegen mij dat de hollander lange tijd niet zo stalend en gelukkig had gezien. Ik was bij een telefoongesprek wat hij had met zijn zus, dat kun je niet toneelspelen, ik weet zeker dat hij het net zo te pakken had als ik. Zijn zus belde om te vragen hoe onze date was verlopen en hij glunderde toen hij haar vertelde hoe leuk we het hadden gehad en hoe verliefd hij weer was sinds heeeeeel lange tijd. Er was echt wel iets, iets moois. Maar misschien, net als bij jou Nemo, mag het niet zo zijn en kan ik het na zijn bezoek hier eindelijk afsluiten.
Er zal sowieso niet veel tijd voor ons samen zijn. Hij is met zijn zoons, denk ik. De oudste weet in ieder geval dat de geheime liefde van zijn vader een vrouw uit het dorp in tirol is waar zij altijd hun wintersportvakantie vieren. Zijn zoon weet niet wie ik ben, ook al heeft hij me wel een keer gezien en zelfs met me gesproken. Dat heeft de hollander hem ook verteld, dus zoon zal zeker zijn ogen en oren open houden om te kijken of hij mij kan spotten. Ik hoop dat het een geweldige week wordt met veel vlinders, maar vrees dat het een nare week met veel tranen gaat worden..
En nu ga ik mijn apresskischoenen ruilen!
vrijdag 31 oktober 2008 om 12:54
Jooles, ik ben het eens met jou dat het niet nodig was. Wat Nemo zegt klopt wel, je kan best zeggen Ik wilde je persoonlijk laten weten dat ik een nieuwe relatie heb oid, dat zou ik ook niet stom vinden, maar inderdaad dat gedwell daar zitten we niet op te wachten
Kotsen van drank vind ik verschrikkelijk. Ik heb het één keer gedaan toen ik ongeveer vijftien was, en dat was zo erg dat ik nooit meer zo dronken ben geworden. Tot een paar weken terug, ik ging stappen met vriend en zijn vrienden en werd me toch beroerd, allejezus, ik heb denk ik vier of vijf keer overgegeven en zelfs de volgende dag nog twee keer. Ik dacht zelfs dat iemand iets in mijn drankje had gedaan (maar dat komt waarschijnlijk doordat ik niet weet hoe het voelt om te kotsen van alcohol ). Ik schaam me kapot. Vriend was erg lief, hield de haren uit mijn gezicht, ging brood kopen, etc. Dat maakt het nog erger. Ik schaam de ogen uit mijn kop. Heb die vrienden sindsdien ook niet meer gezien, die zeiden wel dat het niet erg was, maar damn.
En kotsen van reisziekte vind ik trouwens niet zo erg. Ik heb me er gewoon bij neergelegd dat het een van de opties is. Ik voel me nooit of ik dood ga, gelukkig .
Eetlust is wel weer terug. Ik herken het wel dat je één ding niet meer lust, dat heb ik met poffertjes, heb ze een jaar of 10 niet gegeten.
Ik vind 1.88 trouwens heel mooi!!!! Ik ben hier vaak de langste en dat vind ik superleuk. Maar kan me voorstellen dat als je 12 bent het minder is (mijn broertje had dat ook, maar voor een meisje is het nog anders natuurlijk). Ik denk als je een paar cm. verschilt dat het niet uitmaakt wie groter is en wie kleiner. Mijn vriend is denk ik zon 1.80 en ik ben ongeveer 1.75, en met hakken ben ik soms groter. Een vriendin van mij heeft ongeveer jouw lengte en haar vriend is echt een cm. of tien korter dan ik, dat is dan wel weer een héél groot verschil. Maar idd stom om daar de liefde van je leven voor te laten lopen.
Tango doe ik trouwens niet met vriend, die kan dat niet (ik ook niet geweldig hoor). In Ned. had ik een vaste partner, en nu dans ik het nooit meer. In Mad. ben ik nog wel met een paar Argentijnen gaan dansen dat was superleuk! Salsa is heel leuk Isiss, je moet gewoon een keer een proefles nemen. Of een café binnenlopen waar een dansavond is, dan kan je kijken en misschien R. overtuigen. Ik wil hier ook graag les nemen want hoewel ik me best verdedig op de dansvloer, dans ik niet als een Cubaanse . Weet je wat me ook heel leuk lijkt om te leren? Rock en Roll.
Es, heel veel plezier!!!
Rianne, superfrustrerend!!!!! Eigenlijk moet je kijken of je niet iemand kent die iemand kent daar (zodat je niet in de rij hoeft). Heeft je baas geen contacten?
Ine, stoer!!!! Op het moment dat je gaat huilen om een scharrel is het sowieso mis denk ik (of het is geen scharrel meer maar een liefde ).Wanneer komt de Hollander? Ik denk ook dat het vooral aan zijn kinderen ligt en dat vind ik ook wel voor hem spreken, eigenlijk. Ik vind het wel gek dat hij half verteld heeft tegen zijn zoon wie het is, maar niet WIE het is. Daar zou ik als zoon wel gek van worden denk ik. Ben benieuwd hoe het afloopt!!!!
Hier alles goed, werken was gister leuk!!! Ein-de-lijk! Ik was echt blij. Vandaag heb ik uitgeslapen en uitgerust, ook heel lekker.
Kotsen van drank vind ik verschrikkelijk. Ik heb het één keer gedaan toen ik ongeveer vijftien was, en dat was zo erg dat ik nooit meer zo dronken ben geworden. Tot een paar weken terug, ik ging stappen met vriend en zijn vrienden en werd me toch beroerd, allejezus, ik heb denk ik vier of vijf keer overgegeven en zelfs de volgende dag nog twee keer. Ik dacht zelfs dat iemand iets in mijn drankje had gedaan (maar dat komt waarschijnlijk doordat ik niet weet hoe het voelt om te kotsen van alcohol ). Ik schaam me kapot. Vriend was erg lief, hield de haren uit mijn gezicht, ging brood kopen, etc. Dat maakt het nog erger. Ik schaam de ogen uit mijn kop. Heb die vrienden sindsdien ook niet meer gezien, die zeiden wel dat het niet erg was, maar damn.
En kotsen van reisziekte vind ik trouwens niet zo erg. Ik heb me er gewoon bij neergelegd dat het een van de opties is. Ik voel me nooit of ik dood ga, gelukkig .
Eetlust is wel weer terug. Ik herken het wel dat je één ding niet meer lust, dat heb ik met poffertjes, heb ze een jaar of 10 niet gegeten.
Ik vind 1.88 trouwens heel mooi!!!! Ik ben hier vaak de langste en dat vind ik superleuk. Maar kan me voorstellen dat als je 12 bent het minder is (mijn broertje had dat ook, maar voor een meisje is het nog anders natuurlijk). Ik denk als je een paar cm. verschilt dat het niet uitmaakt wie groter is en wie kleiner. Mijn vriend is denk ik zon 1.80 en ik ben ongeveer 1.75, en met hakken ben ik soms groter. Een vriendin van mij heeft ongeveer jouw lengte en haar vriend is echt een cm. of tien korter dan ik, dat is dan wel weer een héél groot verschil. Maar idd stom om daar de liefde van je leven voor te laten lopen.
Tango doe ik trouwens niet met vriend, die kan dat niet (ik ook niet geweldig hoor). In Ned. had ik een vaste partner, en nu dans ik het nooit meer. In Mad. ben ik nog wel met een paar Argentijnen gaan dansen dat was superleuk! Salsa is heel leuk Isiss, je moet gewoon een keer een proefles nemen. Of een café binnenlopen waar een dansavond is, dan kan je kijken en misschien R. overtuigen. Ik wil hier ook graag les nemen want hoewel ik me best verdedig op de dansvloer, dans ik niet als een Cubaanse . Weet je wat me ook heel leuk lijkt om te leren? Rock en Roll.
Es, heel veel plezier!!!
Rianne, superfrustrerend!!!!! Eigenlijk moet je kijken of je niet iemand kent die iemand kent daar (zodat je niet in de rij hoeft). Heeft je baas geen contacten?
Ine, stoer!!!! Op het moment dat je gaat huilen om een scharrel is het sowieso mis denk ik (of het is geen scharrel meer maar een liefde ).Wanneer komt de Hollander? Ik denk ook dat het vooral aan zijn kinderen ligt en dat vind ik ook wel voor hem spreken, eigenlijk. Ik vind het wel gek dat hij half verteld heeft tegen zijn zoon wie het is, maar niet WIE het is. Daar zou ik als zoon wel gek van worden denk ik. Ben benieuwd hoe het afloopt!!!!
Hier alles goed, werken was gister leuk!!! Ein-de-lijk! Ik was echt blij. Vandaag heb ik uitgeslapen en uitgerust, ook heel lekker.
vrijdag 31 oktober 2008 om 19:00
@Margaretha: you're welcome! Hoop dat er misschien iets voor je bij zit maar het schijnt nogal moeilijk te zijn om in Spanje in een NGO binnen te komen (lukt wel een stuk beter als je Engels spreekt). Ja klopt, dat hij geen visum nodig heeft om hier te komen dus dat is ook iets om aan te denken. Maar ik wilde zo graag in de winter naar de zon!
@Es: hele fijne vakantie toegewenst!
@FindingNemo: geweldig, jouw avonturen!
@Ine en Rianne: het zal best dat jullie leven zo is, maar het klinkt zo geweldig! Een beetje zoals ik me zou voorstellen zoals het zou zijn.
Ik heb eindelijk de cadeautjes van mijn liefje gekregen! Hij heeft erg zijn best gedaan want het is vrij moeilijk om wat te vinden in de stad waar hij woont (hij is speciaal naar andere plekken toegegaan om dingen voor mij te kopen). Het meest geweldige kado waren een stel sandaaltjes maar helaas helaas 3 maten te klein. Ik had hem nog wel mijn schoenmaat doorgegeven maar hij dacht dat wij ongeveer even grote voeten hadden...niet dus! (al vind ik het een hilarisch idee dat hij typische vrouwensandaaltjes geprobeerd heeft!). Ik denk dat ik er maar een muurdecoratie van maak of zo.
Het leven begint mij steeds weer toe te lachen. Had de laatste tijd wat tegenslagen gekend maar het gaat echt goed! Er zijn een aantal dingen opgelost voor mijn opleiding (helaas niet voor mij, maar wel voor toekomstige studenten) en ik ben met een geweldige cursus begonnen. Ik ben ook een beetje onrustig - ik kan er niet tegen dat ik op dingen moet wachten terwijl ik weet dat ik mij veel beter voel als ik actief bezig blijf.
Fijn weekend! Kikkerjet
@Es: hele fijne vakantie toegewenst!
@FindingNemo: geweldig, jouw avonturen!
@Ine en Rianne: het zal best dat jullie leven zo is, maar het klinkt zo geweldig! Een beetje zoals ik me zou voorstellen zoals het zou zijn.
Ik heb eindelijk de cadeautjes van mijn liefje gekregen! Hij heeft erg zijn best gedaan want het is vrij moeilijk om wat te vinden in de stad waar hij woont (hij is speciaal naar andere plekken toegegaan om dingen voor mij te kopen). Het meest geweldige kado waren een stel sandaaltjes maar helaas helaas 3 maten te klein. Ik had hem nog wel mijn schoenmaat doorgegeven maar hij dacht dat wij ongeveer even grote voeten hadden...niet dus! (al vind ik het een hilarisch idee dat hij typische vrouwensandaaltjes geprobeerd heeft!). Ik denk dat ik er maar een muurdecoratie van maak of zo.
Het leven begint mij steeds weer toe te lachen. Had de laatste tijd wat tegenslagen gekend maar het gaat echt goed! Er zijn een aantal dingen opgelost voor mijn opleiding (helaas niet voor mij, maar wel voor toekomstige studenten) en ik ben met een geweldige cursus begonnen. Ik ben ook een beetje onrustig - ik kan er niet tegen dat ik op dingen moet wachten terwijl ik weet dat ik mij veel beter voel als ik actief bezig blijf.
Fijn weekend! Kikkerjet
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:07
Es, te laat, maar toch: veel plezier! Geniet ervan!
Marg, wat fijn dat je je werk leuk vond. Wat een goede ontwikkeling. En tien jaar geen poffertjes! Arm kind, ze zijn zo lekker!
Ine, wauw, wat goed zeg. Qua dumpen. Ik kan me voorstellen dat als het een scharrel is je er een stuk langer in blijft hangen terwijl het je niet gelukkig maakt. Dus in die zin: goed dat je er zo kordaat een punt achter gezet hebt.
Rainne, irritant zeg.
Kikkerjet, ah zonde.
Marg, wat fijn dat je je werk leuk vond. Wat een goede ontwikkeling. En tien jaar geen poffertjes! Arm kind, ze zijn zo lekker!
Ine, wauw, wat goed zeg. Qua dumpen. Ik kan me voorstellen dat als het een scharrel is je er een stuk langer in blijft hangen terwijl het je niet gelukkig maakt. Dus in die zin: goed dat je er zo kordaat een punt achter gezet hebt.
Rainne, irritant zeg.
Kikkerjet, ah zonde.
zaterdag 1 november 2008 om 02:12
Ine, ik kom je opzoeken In februari. Mijn vader belde toenstraks dat hij wintersport geboekt heeft eind februari. Of ik mee wil. Hij betaald ook ticket naar Europa. Natuurlijk ga ik! Lekker weekje snowboarden!! Wilde je het vast laten weten, haha.
Later reageer ik op de rest. Moet nu verkleden voor Halloween. Samen met collega gaan we als Flavor Flav en New York, hahaha. Moet me sminken
In februari. Mijn vader belde toenstraks dat hij wintersport geboekt heeft eind februari. Of ik mee wil. Hij betaald ook ticket naar Europa. Natuurlijk ga ik! Lekker weekje snowboarden!! Wilde je het vast laten weten, haha. Later reageer ik op de rest. Moet nu verkleden voor Halloween. Samen met collega gaan we als Flavor Flav en New York, hahaha. Moet me sminken
zaterdag 1 november 2008 om 12:48
heb net even snel alles gelezen. Maar ben doodop. Nieuwe ronde, nieuwe kansen in de volgende plaats (dan kom ik weer reageren bedoel ik). Hier weer een kopietje van mijn blog (weer een lang verhaal en echt waar, als je het niet leest: geen probleem!!)
Blog staat nu weer in de AK, dan hoeft hier niet iedereen tegen die lap tekst aan te kijken
Een helse dag/ nacht/ dag
Soms heb je gewoon een beetje teveel avontuur. Een overdosis. Een over, over, overdosis!
(laat ik voordat ik begin even zeggen dat;
- er toen deze groep aan kwam 1 persoon misTte, die zat op een andere vlucht zonder dat ik het wist.
- De lift in het hotel niet werkte (met 7 verdiepingen)
- ik meteen iemand moest achterlaten die een kater had
- en de lift het nog steeds niet deed toen we in het hotel terugkwamen)
En dan is het vrijdag. Iedereen heeft een vrij dagje en 's avonds gaan we met de nachttrein van 23u naar Hue. De "kater-jongen" heeft zelf een tripje naar Halong Bay geboekt en zal 's avonds op tijd terug zijn.
Maar: het regent. Het regent, het regent, het regent, het regent. De straat staat blank. Tot je knieen. De recepte van het hotel: staat blank. Er drijft van alles voorbij en iedereen probeert maar er doorheen te komen. Dan gaat mijn telefoon: er is iemand gevallen. Krak zei de pols.
Ziekenhuis. De hele middag zit ik met deze mevrouw in het ziekenhuis. Ze reist alleen en dus vind ik het heel vervelend om haar achter te moeten laten wanneer blijkt dat ze onder volledige narcose geopereerd moet worden. Maar het kan niet anders, dus na een middag ziekenhuis zwem ik terug naar het hotel om uit te zoeken hoe we in hemelsnaam met onze tassen door de onstane rivier kunnen gaan om bij de bus te komen. En het blijft regenen. 1 voor 1 komen er verzopen/ kletsnatte Belgen binnen. Allemaal hebben ze een poging gedaan om de regen te trotseren, maar allemaal zijn ze doodop en dornat. We besluiten ons natte boedeltje te pakken en in een restaurantje in de buurt te gaan eten. Wonder boven wonder, ondanks dat de regen vrolijk doorgaat, werkt opeens de riolering beter (denken we) en verwijnt de rivier voor ons hotel. Dat is dan tenminste 1 probleem minder, mensen met een tas op wieltjes hoeven hun koffer niet als vlot te gebruiken.
Op naar het station wat, je raadt het al, onder water staat. Ook daar waden weer door het water terwijl Vietnamezen koffers boven hun hoofd naar binnen dragen. En al die tijd is er niemand bereikbaar van kantoor en kan niemand me vertellen wat er gebeurd, hoe het zit met de trein of extra hulp bieden met de tassen.
Op het station ervaar ik weer in volle glorie hoe Vietnamezen zijn als er een probleem is. Net zo irritant vriendelijk als altijd alsof er niks aan de hand is zonder dat ze je een antwoord kunnen geven. Je zou je aan hun lange haren door de stationshal willen trekken, of hun eigen ogen laten uitkrabben met hun eigen lange nagels (het is hier in de mode bij mannen om tenminste 1 lange nagel, meestal de pink, te hebben, maar dan bedoel ik ook makkeljk 10 cm). Niemand weet wat, niemand zegt wat.
Het is 22u. Het is 23u. Het is middernacht.
Er staat wel een trein, maar die moet eerst weg. Dan kan onze trein komen zeggen ze. Ik blijf maar bellen, ik blijf maar vragen.
Het wordt 1u, het wordt 2u.
En dan om 2.30u komt de trein! Halelulja! Allemaal kruipen we doodvermoeiend, maar blij, in ons kleine bedje in de slaaptrein. Om 3.00 kan het licht uit. Om 7.00 is het licht weer aan. Ik heb 4 uurtjes geslapen en hoor dat de trein hooguit een half uur heeft gereden en toen is gestopt. Vol goeie moed ga ik met mijn plattegrond op zoek naar een Vietnamees die me kan aanwijzen waar we zijn. De moed zakt me in de schoenen als hij rondom Hanoi zoekt waar we zitten! Hue is namelijk 12 uur met de trein.. en als we nog bij Hanoi zitten dan betekent dat dat we er niet voor 19u 's avonds gaan zijn. Als die trein gaat rijden.. en daar lijkt het niet op.
Ik ga op zoek naar mijn niet-aardige collega. Er zijn namelijk 2 dezelfde reizen aan de gang. Veel heb ik niet aan hem, maar samen proberen we kantoor te bereiken. We bellen de hele ochtend, we bedenken allerlei scenarios en elke keer als we denken een oplossing te hebben lichten we de groep in. Godzijdank heb ik een geweldige groep die snapt dat het weinig zin heeft om je druk te maken want het veranderd niks. Want de groep van mijn niet-aardige collega is een niet-aardige groep en die vatten het heel anders op.
Chris (de niet aardige-collega) en ik besluiten dat er maar 1 ding opzit: vliegen naar Hue! We gaan er mee aan de slag en er blijken nog tickets te zijn. (denk er nog even bij dat het nog steeds regent, ik 4 uur heb geslapen, alles nat is en we met 38 man per 4 in kleine kamertjes met 2 stapelbedden zitten). Ik probeer me ondertussen niet te ergeren aan de niet meewerkende Vietnamezen op kantoor.
Ik: the train is not going, we have a problem
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik: what do we do?
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik: we have to do something. We need to find tickets for the airplane.
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik tel tot tien.
We lichten onze groepen in, vertellen de extra kosten (want ja, als er onvoorziene omstandigheden zijn die niet de schuld zijn van koning aap, is het de klant die betaald.. altijd leuk om te vertellen) en iedereen gaat akkoord. We regelen dat er bussen komen en dat we naar het vliegtuig kunnen.
Ondertussen is mijn beltegoed op(wat ik verdorie zelf moet betalen) en ook mijn batterij van mijn telefoon is bijna op.
Maar ik heb nog een extra "probleem": de mevrouw met de gebroken pols die later zou komen. Ook met haar blijf ik in contact. Inmiddels terug in het hotel, met haar pols in het gips wacht ze af wat er gaat gebeuren.
Dus het plan is: bussen komen ons halen vanaf het station waar we staan, we rijden naar het vliegveld, vliegen naar Hue en gaan dan verder met het programma.
Er is telefoon: geen tickets meer beschkbaar voor Hue.
Zucht! Naar Danang dan? Ja, daar zijn nog stoelen voor beschikbaar, vandaar kunnen we dan met een bus verder naar Hue. Opnieuw kostenplaatje berekend, opnieuw groep ingelicht.
Om dit lange verhaal niet nog langer te maken: we "evacueren" iedereen uit de trein. Dat wil zeggen: in de stromende regen vanaf een trein op het spoor waarbij je de laatste meter uit de trein moet springen. De mannen helpen met de bagage, ik help in mijn poncho mensen het perron op (terwijl ik zelf net heel stoer, al zeg ik het zelf, met mijn backpack achter en mijn rugzak voorop, met een poncho, zelf de trein ben uitgekomen) (en natuurlijk is Chris nergens te bekennen).
Het is 11.30. Nog steeds regent het, en nog steeds is er niks 100% duidelijk. De bus zou ons moeten komen halen om naar het vliegveld te brengen, maar die komt maar niet.
Telefoon: "I'm very sorry but we don't have enough chairs anymore on the flight".
Er blijken nog wel stoelen te zijn voor 1 groep. We zullen er dan om moeten loten. We lichten de groep opnieuw in. Vlak daarna blijken er helemaal geen stoelen meer te zijn. We moeten met de bus naar Hue, dit duurt 10 uur. Dan komen de bussen. De chauffeurs zeggen dat het 20 uur duurt...
... ZUCHT!...
En elke keer weer moeten we mensen het slechte nieuws brengen en elke keer weer veranderen er dingen.
Ik verlies mijn geduld en word kwaad. Wat natuurijk niks helpt.
Inmiddels is het 14u? We besluiten de groepen te splitsen, ieder zijn eigen bus en dan kijken we verder. Wij besluiten eerst een hapje te gaan eten en te kijken of we mss niet morgenochtend kunnen vliegen. na een halve nacht in een trein, met een dag regen ervoor waar niemand heeft gedoucht is 15 tot 20 uur in een bus zitten geen aanlokkelijk idee.
En dus gaan we eerst eten, neemt de gids ons mee naar een super duur restaurant (waar ik natuurlijk weer kwaad word, maar wat achteraf zijn geld goed waard was en ik sorry heb gezegd) en wachten we daar of het mogelijk is om te vliegen.
Ik weet niet hoe laat, ik denk om 15.30u komt het verlossende antwoord: we can fly!!!! Chris heb ik niks gezegd en die zitten dus momenteel in een bus richting Hue...
In dit verhaal heb ik nu nog niet eens 2 Fransen vermeld, uit Parijs.
Gisteren totaal verloren op het station. Wij hebben ze in de groep opgenomen en geholpen. Vanochtend ook met ons mee "geevacueerd" en ze waren aan het hopen met ons mee te kunnen. Ik heb ze mijn mobiel geleend, vertaald enz enz. Zij was helemaal in tranen, hij zat op zijn lip te bijten. Wat waren die verloren. In de bus bleek eigenlijk (toen we nog dachten met de bus verder te moeten) geen plek voor ze te zijn (althans, dan moest iemand zijn ruimte op geven) dus toen ik zei dat ik ze in Hanoi moest afzetten waren ze echt totaal in paniek. Yves (de katerjongen) zag het en allebei zeiden we dat we onze extra stoel wel op zouden geven en dat ze dan meekonden. Allebei de Fransen (ook de jongen!) moesten huilen. En dus moest ik ook bijna janken.
Nu heb ik er dus 2 vrienden bij en ben ik altijd welkom in Parijs
Het is nu droog. Ik hoop dat het zo blijft want als we morgen niet kunnen vliegen terwijl iedereen 138 dollar heeft bijbetaald (ook hett hotel voor vannacht was voor eigen kosten) dan word ik gek!
Ik heb ook nog foto's dus als je dit leest en ze staan er nog niet moet je heel even wachten.
Groetjes van een heel vermoeiende Nemo (die bidt dat we morgen op tijd kunnen vertrekken, de regen stopt, het daar niet regent, de excursie daar kan doorgaan en er vanaf nu niks meer fout gaat!!!!)
Blog staat nu weer in de AK, dan hoeft hier niet iedereen tegen die lap tekst aan te kijken
Een helse dag/ nacht/ dag
Soms heb je gewoon een beetje teveel avontuur. Een overdosis. Een over, over, overdosis!
(laat ik voordat ik begin even zeggen dat;
- er toen deze groep aan kwam 1 persoon misTte, die zat op een andere vlucht zonder dat ik het wist.
- De lift in het hotel niet werkte (met 7 verdiepingen)
- ik meteen iemand moest achterlaten die een kater had
- en de lift het nog steeds niet deed toen we in het hotel terugkwamen)
En dan is het vrijdag. Iedereen heeft een vrij dagje en 's avonds gaan we met de nachttrein van 23u naar Hue. De "kater-jongen" heeft zelf een tripje naar Halong Bay geboekt en zal 's avonds op tijd terug zijn.
Maar: het regent. Het regent, het regent, het regent, het regent. De straat staat blank. Tot je knieen. De recepte van het hotel: staat blank. Er drijft van alles voorbij en iedereen probeert maar er doorheen te komen. Dan gaat mijn telefoon: er is iemand gevallen. Krak zei de pols.
Ziekenhuis. De hele middag zit ik met deze mevrouw in het ziekenhuis. Ze reist alleen en dus vind ik het heel vervelend om haar achter te moeten laten wanneer blijkt dat ze onder volledige narcose geopereerd moet worden. Maar het kan niet anders, dus na een middag ziekenhuis zwem ik terug naar het hotel om uit te zoeken hoe we in hemelsnaam met onze tassen door de onstane rivier kunnen gaan om bij de bus te komen. En het blijft regenen. 1 voor 1 komen er verzopen/ kletsnatte Belgen binnen. Allemaal hebben ze een poging gedaan om de regen te trotseren, maar allemaal zijn ze doodop en dornat. We besluiten ons natte boedeltje te pakken en in een restaurantje in de buurt te gaan eten. Wonder boven wonder, ondanks dat de regen vrolijk doorgaat, werkt opeens de riolering beter (denken we) en verwijnt de rivier voor ons hotel. Dat is dan tenminste 1 probleem minder, mensen met een tas op wieltjes hoeven hun koffer niet als vlot te gebruiken.
Op naar het station wat, je raadt het al, onder water staat. Ook daar waden weer door het water terwijl Vietnamezen koffers boven hun hoofd naar binnen dragen. En al die tijd is er niemand bereikbaar van kantoor en kan niemand me vertellen wat er gebeurd, hoe het zit met de trein of extra hulp bieden met de tassen.
Op het station ervaar ik weer in volle glorie hoe Vietnamezen zijn als er een probleem is. Net zo irritant vriendelijk als altijd alsof er niks aan de hand is zonder dat ze je een antwoord kunnen geven. Je zou je aan hun lange haren door de stationshal willen trekken, of hun eigen ogen laten uitkrabben met hun eigen lange nagels (het is hier in de mode bij mannen om tenminste 1 lange nagel, meestal de pink, te hebben, maar dan bedoel ik ook makkeljk 10 cm). Niemand weet wat, niemand zegt wat.
Het is 22u. Het is 23u. Het is middernacht.
Er staat wel een trein, maar die moet eerst weg. Dan kan onze trein komen zeggen ze. Ik blijf maar bellen, ik blijf maar vragen.
Het wordt 1u, het wordt 2u.
En dan om 2.30u komt de trein! Halelulja! Allemaal kruipen we doodvermoeiend, maar blij, in ons kleine bedje in de slaaptrein. Om 3.00 kan het licht uit. Om 7.00 is het licht weer aan. Ik heb 4 uurtjes geslapen en hoor dat de trein hooguit een half uur heeft gereden en toen is gestopt. Vol goeie moed ga ik met mijn plattegrond op zoek naar een Vietnamees die me kan aanwijzen waar we zijn. De moed zakt me in de schoenen als hij rondom Hanoi zoekt waar we zitten! Hue is namelijk 12 uur met de trein.. en als we nog bij Hanoi zitten dan betekent dat dat we er niet voor 19u 's avonds gaan zijn. Als die trein gaat rijden.. en daar lijkt het niet op.
Ik ga op zoek naar mijn niet-aardige collega. Er zijn namelijk 2 dezelfde reizen aan de gang. Veel heb ik niet aan hem, maar samen proberen we kantoor te bereiken. We bellen de hele ochtend, we bedenken allerlei scenarios en elke keer als we denken een oplossing te hebben lichten we de groep in. Godzijdank heb ik een geweldige groep die snapt dat het weinig zin heeft om je druk te maken want het veranderd niks. Want de groep van mijn niet-aardige collega is een niet-aardige groep en die vatten het heel anders op.
Chris (de niet aardige-collega) en ik besluiten dat er maar 1 ding opzit: vliegen naar Hue! We gaan er mee aan de slag en er blijken nog tickets te zijn. (denk er nog even bij dat het nog steeds regent, ik 4 uur heb geslapen, alles nat is en we met 38 man per 4 in kleine kamertjes met 2 stapelbedden zitten). Ik probeer me ondertussen niet te ergeren aan de niet meewerkende Vietnamezen op kantoor.
Ik: the train is not going, we have a problem
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik: what do we do?
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik: we have to do something. We need to find tickets for the airplane.
Meneer de Vietnamees: oh, ooh, oh
Ik tel tot tien.
We lichten onze groepen in, vertellen de extra kosten (want ja, als er onvoorziene omstandigheden zijn die niet de schuld zijn van koning aap, is het de klant die betaald.. altijd leuk om te vertellen) en iedereen gaat akkoord. We regelen dat er bussen komen en dat we naar het vliegtuig kunnen.
Ondertussen is mijn beltegoed op(wat ik verdorie zelf moet betalen) en ook mijn batterij van mijn telefoon is bijna op.
Maar ik heb nog een extra "probleem": de mevrouw met de gebroken pols die later zou komen. Ook met haar blijf ik in contact. Inmiddels terug in het hotel, met haar pols in het gips wacht ze af wat er gaat gebeuren.
Dus het plan is: bussen komen ons halen vanaf het station waar we staan, we rijden naar het vliegveld, vliegen naar Hue en gaan dan verder met het programma.
Er is telefoon: geen tickets meer beschkbaar voor Hue.
Zucht! Naar Danang dan? Ja, daar zijn nog stoelen voor beschikbaar, vandaar kunnen we dan met een bus verder naar Hue. Opnieuw kostenplaatje berekend, opnieuw groep ingelicht.
Om dit lange verhaal niet nog langer te maken: we "evacueren" iedereen uit de trein. Dat wil zeggen: in de stromende regen vanaf een trein op het spoor waarbij je de laatste meter uit de trein moet springen. De mannen helpen met de bagage, ik help in mijn poncho mensen het perron op (terwijl ik zelf net heel stoer, al zeg ik het zelf, met mijn backpack achter en mijn rugzak voorop, met een poncho, zelf de trein ben uitgekomen) (en natuurlijk is Chris nergens te bekennen).
Het is 11.30. Nog steeds regent het, en nog steeds is er niks 100% duidelijk. De bus zou ons moeten komen halen om naar het vliegveld te brengen, maar die komt maar niet.
Telefoon: "I'm very sorry but we don't have enough chairs anymore on the flight".
Er blijken nog wel stoelen te zijn voor 1 groep. We zullen er dan om moeten loten. We lichten de groep opnieuw in. Vlak daarna blijken er helemaal geen stoelen meer te zijn. We moeten met de bus naar Hue, dit duurt 10 uur. Dan komen de bussen. De chauffeurs zeggen dat het 20 uur duurt...
... ZUCHT!...
En elke keer weer moeten we mensen het slechte nieuws brengen en elke keer weer veranderen er dingen.
Ik verlies mijn geduld en word kwaad. Wat natuurijk niks helpt.
Inmiddels is het 14u? We besluiten de groepen te splitsen, ieder zijn eigen bus en dan kijken we verder. Wij besluiten eerst een hapje te gaan eten en te kijken of we mss niet morgenochtend kunnen vliegen. na een halve nacht in een trein, met een dag regen ervoor waar niemand heeft gedoucht is 15 tot 20 uur in een bus zitten geen aanlokkelijk idee.
En dus gaan we eerst eten, neemt de gids ons mee naar een super duur restaurant (waar ik natuurlijk weer kwaad word, maar wat achteraf zijn geld goed waard was en ik sorry heb gezegd) en wachten we daar of het mogelijk is om te vliegen.
Ik weet niet hoe laat, ik denk om 15.30u komt het verlossende antwoord: we can fly!!!! Chris heb ik niks gezegd en die zitten dus momenteel in een bus richting Hue...
In dit verhaal heb ik nu nog niet eens 2 Fransen vermeld, uit Parijs.
Gisteren totaal verloren op het station. Wij hebben ze in de groep opgenomen en geholpen. Vanochtend ook met ons mee "geevacueerd" en ze waren aan het hopen met ons mee te kunnen. Ik heb ze mijn mobiel geleend, vertaald enz enz. Zij was helemaal in tranen, hij zat op zijn lip te bijten. Wat waren die verloren. In de bus bleek eigenlijk (toen we nog dachten met de bus verder te moeten) geen plek voor ze te zijn (althans, dan moest iemand zijn ruimte op geven) dus toen ik zei dat ik ze in Hanoi moest afzetten waren ze echt totaal in paniek. Yves (de katerjongen) zag het en allebei zeiden we dat we onze extra stoel wel op zouden geven en dat ze dan meekonden. Allebei de Fransen (ook de jongen!) moesten huilen. En dus moest ik ook bijna janken.
Nu heb ik er dus 2 vrienden bij en ben ik altijd welkom in Parijs
Het is nu droog. Ik hoop dat het zo blijft want als we morgen niet kunnen vliegen terwijl iedereen 138 dollar heeft bijbetaald (ook hett hotel voor vannacht was voor eigen kosten) dan word ik gek!
Ik heb ook nog foto's dus als je dit leest en ze staan er nog niet moet je heel even wachten.
Groetjes van een heel vermoeiende Nemo (die bidt dat we morgen op tijd kunnen vertrekken, de regen stopt, het daar niet regent, de excursie daar kan doorgaan en er vanaf nu niks meer fout gaat!!!!)
zaterdag 1 november 2008 om 13:02
Rianne!! Joehoeeeee!! Dat is leuk ! Wat gezellig!! Weet je waar je naartoe gaat met je vader?
Isiss, ik vind het ook mooi, zo'n lengte! Maar wat Marg ook zegt, als je een meisje van 12/13 bent, zit je daar niet zo op te wachten. Als je in de brugklas boven als je klasgenoten uit steekt, kan ik me heel goed voorstellen dat je je dan niet zo op je gemak voelt. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen!!
Kotsen van drank ken ik wel.. Afgelopen winter heb ik regelmatig naar het toilet moeten rennen. Niet dat ik me ladderzat gedronken had, maar ik kan die zoete rotzooi nooit zo goed verdragen. Flugerl (rode vodka met een scheut red bull, heel bekend) en jaegermeister gaan bij mij vaak mis. Vooral als ik ze een beetje door elkaar heb gedronken.
Ik vind het altijd zoooooooo smerig..
Van reisziekte kotsen is heel anders, daar kun je niets aan doen en is al vervelend genoeg voor diegene. Gelukkig heb ik nooit last van reisziekte of zeeziekte, dat scheelt een hoop (klopt snel af).
Kikkerjet, wat lief dat je vriend die cadeautjes had gestuurd! En de sandaaltjes . Heeft hij zulke kleine voeten dan?
Ik denk dat het wonen in het buitenland sowieso een extra dimensie geeft aan je 'normale' leven. Het is wel thuis en met alle zorgen en dingen vandien, maar ergens heeft het ook iets leuks. Door de taal, de mensen, de omgeving. Nu zijn Tirolers echt een volk op zich en dat maakt het ook wel dat het voelt alsof ik in een soort cartoon leef. Maar wel eentje waarin ik me thuis voel (dat zegt dan ook wel weer iets over mij.. haha).
Ben nog steeds blij met het dumpen!!! Hij heeft niets laten horen, dat zegt mij ook genoeg. Ik ben er echt klaar mee, ineens. Ineens was het genoeg geweest. Een goede keuze!!
Heb lekker uitgeslapen en ga nu nog maar een beetje rommelen in huis. Was opvouwen, was draaien, gordijnen ophangen, stofzuigen.. en als het goed is komt mijn kleine jongetje morgen weer thuis!!! Dat zou zo fijn zijn.. maar ik heb nog niet een definitief JA van mijn moeder gehad. Ik hoop het.
! Wat gezellig!! Weet je waar je naartoe gaat met je vader?Isiss, ik vind het ook mooi, zo'n lengte! Maar wat Marg ook zegt, als je een meisje van 12/13 bent, zit je daar niet zo op te wachten. Als je in de brugklas boven als je klasgenoten uit steekt, kan ik me heel goed voorstellen dat je je dan niet zo op je gemak voelt. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen!!
Kotsen van drank ken ik wel.. Afgelopen winter heb ik regelmatig naar het toilet moeten rennen. Niet dat ik me ladderzat gedronken had, maar ik kan die zoete rotzooi nooit zo goed verdragen. Flugerl (rode vodka met een scheut red bull, heel bekend) en jaegermeister gaan bij mij vaak mis. Vooral als ik ze een beetje door elkaar heb gedronken.
Ik vind het altijd zoooooooo smerig..
Van reisziekte kotsen is heel anders, daar kun je niets aan doen en is al vervelend genoeg voor diegene. Gelukkig heb ik nooit last van reisziekte of zeeziekte, dat scheelt een hoop (klopt snel af).
Kikkerjet, wat lief dat je vriend die cadeautjes had gestuurd! En de sandaaltjes . Heeft hij zulke kleine voeten dan?
Ik denk dat het wonen in het buitenland sowieso een extra dimensie geeft aan je 'normale' leven. Het is wel thuis en met alle zorgen en dingen vandien, maar ergens heeft het ook iets leuks. Door de taal, de mensen, de omgeving. Nu zijn Tirolers echt een volk op zich en dat maakt het ook wel dat het voelt alsof ik in een soort cartoon leef. Maar wel eentje waarin ik me thuis voel (dat zegt dan ook wel weer iets over mij.. haha).
Ben nog steeds blij met het dumpen!!! Hij heeft niets laten horen, dat zegt mij ook genoeg. Ik ben er echt klaar mee, ineens. Ineens was het genoeg geweest. Een goede keuze!!
Heb lekker uitgeslapen en ga nu nog maar een beetje rommelen in huis. Was opvouwen, was draaien, gordijnen ophangen, stofzuigen.. en als het goed is komt mijn kleine jongetje morgen weer thuis!!! Dat zou zo fijn zijn.. maar ik heb nog niet een definitief JA van mijn moeder gehad. Ik hoop het.
zaterdag 1 november 2008 om 13:12
Wow, Nemo, wat een verhaal!! Pfff! Gelukkig heb je begripvolle, lieve gasten, dat scheelt enorm. Als je dan ook nog een groep hebt met een of twee mensen die nogal negatief ingesteld zijn, is het helemaal verschrikkelijk. Met deze gasten kun je echt in je handjes knijpen!
Is het allemaal gelukt met het vervolg van de reis??
Is het allemaal gelukt met het vervolg van de reis??
