Relaties
alle pijlers
Al dat gebel en ge-sms in gezelschap
vrijdag 31 oktober 2008 om 09:38
Weet je waar ik me steeds meer aan erger? Dat als je met vrienden ergens bent dat ze soms voortdurend met hun mobiel in de weer zijn, piep piep, een sms die beantwoord moet worden. Piep, piep, een telefoontje dat uitgebreid beantwoord wordt. Natuurlijk kun je ergens op zitten wachten, maar je gaat toch niet als je bij iemand eet of in een cafe bent uitgebreid met je zus bellen? Ik vind het onbeschoft, dan zit je daar als derde een beetje voor je uit te kijken, slaat toch nergens op? Laatst was ik met twee vriendinnen en die zaten allebei te bellen, pffff! Hoe belangrijk kan het zijn?
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:08
verbazingwekkend dat jij trouwens weer met 'irritante kindertjes' op de proppen komt terwijl het over telefoontjes gaat.
Kan je je daar trouwens voor afsluiten in een restaurant, of ben jij zo iemand die de hele avond geergerd om zich heen kijkt, ten koste van je gezelschap tegen over je?
Kan je je daar trouwens voor afsluiten in een restaurant, of ben jij zo iemand die de hele avond geergerd om zich heen kijkt, ten koste van je gezelschap tegen over je?
anoniem_28460 wijzigde dit bericht op 31-10-2008 10:10
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:09
Ik ben van de zomer demonstratief opgestapt. Zat met een kennis op een terrasje, en op een gegeven moment ging haar telefoon. Was een vriendin van haar, waar ze dus een heel gesprek mee had over niets, op een gegeven moment werd er aan de andere kant van de lijn gevraagd 'wat ben je aan het doen?' en toen antwoorde ze met 'O, niks, zit op een terrasje'. Toen was voor mij de maat vol. Als ik 'niks' ben, ben ik klaar ook. Ben dus (hm, zonder te betalen) weggegaan. Ze belde me een kwartiertje later op (toen was haar gesprek afgelopen blijkbaar), met de vraag waarom ik weg was gegaan.
Heb ik haar niet geheel lieflijk ende tactisch verteld
Ze zeggen van alcohol dat het meer kapot maakt dan je lief is, maar die mobieltjes...dáár zouden ze eens een campagne voor moeten verzinnen!!
Heb ik haar niet geheel lieflijk ende tactisch verteld
Ze zeggen van alcohol dat het meer kapot maakt dan je lief is, maar die mobieltjes...dáár zouden ze eens een campagne voor moeten verzinnen!!
Om een kort verhaal lang te maken...
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:10
quote:sunlight schreef op 31 oktober 2008 @ 10:06:
[...]
Dat kan aan jouw uitgekozen gezelschap liggen, ik heb gewoon tijd voor mijn vriendinnen hoor.Ook als mijn kind erbij is. Misschien hebben ze die kinderen wel gewoon bij zich om jouw verhalen niet aan te horen Ik heb geen mensen in mijn vriendenkring met kinderen, maar mensen met kinderen (of dat nu in hun eigen huis is of elders) zitten continu met hun aandacht bij die kinderen ipv bij hun tafelgezelschap. Gesprekken zijn niet mogelijk omdat zo'n aandachtvretertje er elke keer tussendoor begint te miepen. Dat zie je ook als je zelf ergens zit en observeert. Daarom spreek ik nooit af met mensen die geen oppas voor hun kinderen hebben, dat vind ik zonde van mijn tijd.
[...]
Dat kan aan jouw uitgekozen gezelschap liggen, ik heb gewoon tijd voor mijn vriendinnen hoor.Ook als mijn kind erbij is. Misschien hebben ze die kinderen wel gewoon bij zich om jouw verhalen niet aan te horen Ik heb geen mensen in mijn vriendenkring met kinderen, maar mensen met kinderen (of dat nu in hun eigen huis is of elders) zitten continu met hun aandacht bij die kinderen ipv bij hun tafelgezelschap. Gesprekken zijn niet mogelijk omdat zo'n aandachtvretertje er elke keer tussendoor begint te miepen. Dat zie je ook als je zelf ergens zit en observeert. Daarom spreek ik nooit af met mensen die geen oppas voor hun kinderen hebben, dat vind ik zonde van mijn tijd.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:13
quote:elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:03:
[...]
Dat vind ik ook als je in gezelschap bent van mensen met kleine kinderen. Die hebben ook hun aandacht niet bij de gesprekspartner maar bij het op de kleine letten. Dat is ook zonde van de tijd om mee af te spreken.Hahahaha Elninjoooooooooo dit gaat over telefoons en niet over jouw stokpaardje van kinderen. Als je niet op een kind let kan het zich ernstig verwonden of zelfs ergere dingen. Lijkt me niet een vergelijking met een mobiele telefoon. Maar moet toch altijd wel weer een beetje om je lachen dat je altijd weer de vergelijkking probeerd te maken.
[...]
Dat vind ik ook als je in gezelschap bent van mensen met kleine kinderen. Die hebben ook hun aandacht niet bij de gesprekspartner maar bij het op de kleine letten. Dat is ook zonde van de tijd om mee af te spreken.Hahahaha Elninjoooooooooo dit gaat over telefoons en niet over jouw stokpaardje van kinderen. Als je niet op een kind let kan het zich ernstig verwonden of zelfs ergere dingen. Lijkt me niet een vergelijking met een mobiele telefoon. Maar moet toch altijd wel weer een beetje om je lachen dat je altijd weer de vergelijkking probeerd te maken.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:13
Herken het uit mijn eigen vrienden- en familiekring helemaal niet; zou het dan toch de leeftijd zijn?
Maar gisteren in de trein....... In een stiltecoupé zitten 2 -uit het gesprek op te maken- collega's die het nogal met zichzelf hebben getroffen. Meisje zit ook steeds op luide toon te telefoneren; allemaal (uiteraard) mega-interessante en belangrijke gesprekken op het niveau van 'welke macaroni heb jij in huis' en 'vond je die trui van X ook zo lelijk?'.
Enfin, toen er na een aantal keren gekeken te hebben zonder resultaat door iemand de opmerking werd gemaakt of ze misschien ergens anders konden gaan zitten, omdat dit een stilte-coupé is, waar mensen graag rustig willen werken was madame hoogst beledigd.
Mocht je jezelf herkennen in dit verhaal: Ja, je was echt bloedirritant!!
Maar gisteren in de trein....... In een stiltecoupé zitten 2 -uit het gesprek op te maken- collega's die het nogal met zichzelf hebben getroffen. Meisje zit ook steeds op luide toon te telefoneren; allemaal (uiteraard) mega-interessante en belangrijke gesprekken op het niveau van 'welke macaroni heb jij in huis' en 'vond je die trui van X ook zo lelijk?'.
Enfin, toen er na een aantal keren gekeken te hebben zonder resultaat door iemand de opmerking werd gemaakt of ze misschien ergens anders konden gaan zitten, omdat dit een stilte-coupé is, waar mensen graag rustig willen werken was madame hoogst beledigd.
Mocht je jezelf herkennen in dit verhaal: Ja, je was echt bloedirritant!!
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:13
Ik kan me hier volledig bij aansluiten. Ik vind het vréselijk.
Ik heb zelf pas sinds kort een mobiel en heb deze eigenlijk nooit bij me. Alleen als ik bijvoorbeel 's avonds alleen met de auto op pad ga (lijkt me erg handig bij lekke band bv). Ik krijg dan ook regelmatig het 'verwijt' dat ik zo slecht bereikbaar ben. Alsof dat een verplichting is!
Ik vind dat zo'n onzin! Ik heb thuis een telefoon met voicemail, als ik er niet ben spreek je maar wat in.
Ik heb zelf pas sinds kort een mobiel en heb deze eigenlijk nooit bij me. Alleen als ik bijvoorbeel 's avonds alleen met de auto op pad ga (lijkt me erg handig bij lekke band bv). Ik krijg dan ook regelmatig het 'verwijt' dat ik zo slecht bereikbaar ben. Alsof dat een verplichting is!
Ik vind dat zo'n onzin! Ik heb thuis een telefoon met voicemail, als ik er niet ben spreek je maar wat in.
The time is now
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:13
quote:elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:10:
[...]
Ik heb geen mensen in mijn vriendenkring met kinderen, maar mensen met kinderen (of dat nu in hun eigen huis is of elders) zitten continu met hun aandacht bij die kinderen ipv bij hun tafelgezelschap. Gesprekken zijn niet mogelijk omdat zo'n aandachtvretertje er elke keer tussendoor begint te miepen. Das raar, je kent ze dus niet vanuit je persoonlijke omgeving, en dan toch zo stellig zeggen dat je het bloedirritant vindt om met die mensen af te spreken. Weird.
[...]
Ik heb geen mensen in mijn vriendenkring met kinderen, maar mensen met kinderen (of dat nu in hun eigen huis is of elders) zitten continu met hun aandacht bij die kinderen ipv bij hun tafelgezelschap. Gesprekken zijn niet mogelijk omdat zo'n aandachtvretertje er elke keer tussendoor begint te miepen. Das raar, je kent ze dus niet vanuit je persoonlijke omgeving, en dan toch zo stellig zeggen dat je het bloedirritant vindt om met die mensen af te spreken. Weird.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:17
Als die zelfde ouders niet op hun kids letten,en dus met jou in gesprek blijven en het kind wat uitvreet erger je je ook, want dan houden de ouders hun kinderen weer niet in de gaten, mijn kids zijn volwassen, maar ik zou met jou niet eens willen afspreken,je ergerd je aan mensen die roken, je ergerd je aan mensen met kinderen je ergerd je aan eventuele telefoontjes,of smsjes, nee jij bent fijn gezelschap.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:21
quote:sunlight schreef op 31 oktober 2008 @ 10:13:
[...]
Das raar, je kent ze dus niet vanuit je persoonlijke omgeving, en dan toch zo stellig zeggen dat je het bloedirritant vindt om met die mensen af te spreken. Weird.Toen ik begin 20 was had ik nog wel vrienden die toen aan de kids gingen, dus die ervaring heb ik wel zelf meegemaakt en vond zo'n doorlopende stoorzender veel irritanter dan iemand die een keertje de telefoon opneemt. Ook voor het mobiele tijdperk kon 't zijn dat je bij iemand was die gewoon thuis telefoon kreeg tenslotte.
[...]
Das raar, je kent ze dus niet vanuit je persoonlijke omgeving, en dan toch zo stellig zeggen dat je het bloedirritant vindt om met die mensen af te spreken. Weird.Toen ik begin 20 was had ik nog wel vrienden die toen aan de kids gingen, dus die ervaring heb ik wel zelf meegemaakt en vond zo'n doorlopende stoorzender veel irritanter dan iemand die een keertje de telefoon opneemt. Ook voor het mobiele tijdperk kon 't zijn dat je bij iemand was die gewoon thuis telefoon kreeg tenslotte.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:27
ach, elninjoo, het is gewoon grappig dat je niet eens hoeft te kijken wie het gesprek hier weer op de irritante kinderen weet te brengen, dat kan er op viva maar 1 zijn namelijk. Jij.
En nogmaals, het kan gewoon aan je eigen -onzorgvuldig dus in dit geval- gekozen gezelschap liggen. Niet alle ouders hoeven constant achter hun kids aan te zitten en n niet alle kinderen zijn stoorzenders. Maar dat dat aan je eigen gezelschap of vrienden ligt, kan er blijkbaar moeilijk in bij je.
En nogmaals, het kan gewoon aan je eigen -onzorgvuldig dus in dit geval- gekozen gezelschap liggen. Niet alle ouders hoeven constant achter hun kids aan te zitten en n niet alle kinderen zijn stoorzenders. Maar dat dat aan je eigen gezelschap of vrienden ligt, kan er blijkbaar moeilijk in bij je.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:37
quote:sunlight schreef op 31 oktober 2008 @ 10:27:
ach, elninjoo, het is gewoon grappig dat je niet eens hoeft te kijken wie het gesprek hier weer op de irritante kinderen weet te brengen, dat kan er op viva maar 1 zijn namelijk. Jij.
En nogmaals, het kan gewoon aan je eigen -onzorgvuldig dus in dit geval- gekozen gezelschap liggen. Niet alle ouders hoeven constant achter hun kids aan te zitten en n niet alle kinderen zijn stoorzenders. Maar dat dat aan je eigen gezelschap of vrienden ligt, kan er blijkbaar moeilijk in bij je. Kinderen zijn net dieren, als ze voellen dat je een hekel aan ze hebt, gaan ze vanzelf wel vervelend gedrag vertonen.
ach, elninjoo, het is gewoon grappig dat je niet eens hoeft te kijken wie het gesprek hier weer op de irritante kinderen weet te brengen, dat kan er op viva maar 1 zijn namelijk. Jij.
En nogmaals, het kan gewoon aan je eigen -onzorgvuldig dus in dit geval- gekozen gezelschap liggen. Niet alle ouders hoeven constant achter hun kids aan te zitten en n niet alle kinderen zijn stoorzenders. Maar dat dat aan je eigen gezelschap of vrienden ligt, kan er blijkbaar moeilijk in bij je. Kinderen zijn net dieren, als ze voellen dat je een hekel aan ze hebt, gaan ze vanzelf wel vervelend gedrag vertonen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:39
quote:lindy schreef op 31 oktober 2008 @ 10:34:
omdat ze vinden dat je maar dag en nacht bereikbaar moet zijn. I don't think so. Zéker niet voor zakelijke dingen.
Mijn baas heeft mijn mobiele nummer niet eens van mij gekregen.
Ik neem mijn telefoon wél altijd mee, maar niet om bereikbaar te zijn (opnemen is 'n keuze tenslotte) maar om zelf te kunnen bereiken.
omdat ze vinden dat je maar dag en nacht bereikbaar moet zijn. I don't think so. Zéker niet voor zakelijke dingen.
Mijn baas heeft mijn mobiele nummer niet eens van mij gekregen.
Ik neem mijn telefoon wél altijd mee, maar niet om bereikbaar te zijn (opnemen is 'n keuze tenslotte) maar om zelf te kunnen bereiken.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:45
Eens met Sunlight, ik snap ook niet zo goed waarom velen zo hekel hebben aan een mobiel. En ja ik bel rustig in gezelschap in de winkel of waar dan ook. En daar heb ik mijn persoonlijke setje normen en waarde voor. In gezelschap hou ik het gesprek kort of wanneer ik het niet belangrijk vind neem ik niet op, smsje beantwoord ik indien het vereist is, aan de kassa leg ik mijn mobiel neer tot na het afrekenen en groet ondertussen vriendelijk de cassiere en in het restaurant (e.d.) zet ik hem op stil en heel fout, ik leg hem op tafel.
Het laatste doe ik omdat wanneer ik in een restaurant (e.d.) 9 van de 10 keer mijn zoon bij de oppas is. En ja, voor mijn zoon ben ik áltijd bereikbaar wanneer hij bij de oppas is.
(Nu hoor ik al het commentaar:"Hoe deden de moeders dat 20 jaar geleden dan?" Niet, konden ze niet, ik wel en daar maak ik graag en met plezier gebruik van.)
Het laatste doe ik omdat wanneer ik in een restaurant (e.d.) 9 van de 10 keer mijn zoon bij de oppas is. En ja, voor mijn zoon ben ik áltijd bereikbaar wanneer hij bij de oppas is.
(Nu hoor ik al het commentaar:"Hoe deden de moeders dat 20 jaar geleden dan?" Niet, konden ze niet, ik wel en daar maak ik graag en met plezier gebruik van.)
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:49
quote:duet schreef op 31 oktober 2008 @ 09:42:
Ja! Gisteren was ik bij iemand op ziekenbezoek. We zaten met 5 personen in de woonkamer, waarvan er 4 steeds met hun mobiel bezig waren (ik dus niet). Een zat zelfs de hele tijd met een vriendin te sms-en, tijdens het gesprek. Ik vind dat zo gek!
Daar zeg ik ook rustig wat van - andersom vind ik het ook onbeleefd als je ergens komt en de TV staat aan (en blijft aan).
quote:sunlight schreef op 31 oktober 2008 @ 10:04:
Quote dogma:
Ik vind blijkbaar niet zo snel iets onbeschoft als ik het zo lees, leven en laten leven denk ik dan, whats the big deal?
Ik vind het aannemen van een telefoontje gewoon niet zo'n probleem. Als er toevallig iemand voorbij je tafel loopt die je kent, dan praat je toch ook even met die persoon? Vestig je toch ook je aandacht even niet op degene die tegenover je zit?Het verschil zit hem erin dat je tafelgenoot niet buitengesloten wordt bij een voorbijpasserende kennis. Die kan beide kanten van het gesprek volgen en over het algemeen duurt zo'n gesprek niet langer dan 3 zinnen.
Ja! Gisteren was ik bij iemand op ziekenbezoek. We zaten met 5 personen in de woonkamer, waarvan er 4 steeds met hun mobiel bezig waren (ik dus niet). Een zat zelfs de hele tijd met een vriendin te sms-en, tijdens het gesprek. Ik vind dat zo gek!
Daar zeg ik ook rustig wat van - andersom vind ik het ook onbeleefd als je ergens komt en de TV staat aan (en blijft aan).
quote:sunlight schreef op 31 oktober 2008 @ 10:04:
Quote dogma:
Ik vind blijkbaar niet zo snel iets onbeschoft als ik het zo lees, leven en laten leven denk ik dan, whats the big deal?
Ik vind het aannemen van een telefoontje gewoon niet zo'n probleem. Als er toevallig iemand voorbij je tafel loopt die je kent, dan praat je toch ook even met die persoon? Vestig je toch ook je aandacht even niet op degene die tegenover je zit?Het verschil zit hem erin dat je tafelgenoot niet buitengesloten wordt bij een voorbijpasserende kennis. Die kan beide kanten van het gesprek volgen en over het algemeen duurt zo'n gesprek niet langer dan 3 zinnen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:50
quote:elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:39:
[...]
Mijn baas heeft mijn mobiele nummer niet eens van mij gekregen.
Ik neem mijn telefoon wél altijd mee, maar niet om bereikbaar te zijn (opnemen is 'n keuze tenslotte) maar om zelf te kunnen bereiken.
Mijn werkgever heeft mijn mobiele nummer wel, maar dat komt omdat ik niet eens meer een vaste telefoon heb. Waarom dubbele kosten? (Al is dat nu wel anders aangezien je vaak gratis vaste telefoon bij internet krijgt, maar heb nu al een jaar of tien geen vaste aansluiting meer en ben daar aan gewend).
Maar ik druk mijn collega's gerust weg wanneer ik niet in de gelegenheid ben of geen zin heb. Opnemen is inderdaad een keuze en bij mij altijd een zeer bewuste keuze, ik neem absoluut niet zomaar alle telefoontjes aan. Vinden mensen ook raar. Ik doe bijvoorbeeld ook niet altijd de deur open wanneer er aangebeld wordt.
[...]
Mijn baas heeft mijn mobiele nummer niet eens van mij gekregen.
Ik neem mijn telefoon wél altijd mee, maar niet om bereikbaar te zijn (opnemen is 'n keuze tenslotte) maar om zelf te kunnen bereiken.
Mijn werkgever heeft mijn mobiele nummer wel, maar dat komt omdat ik niet eens meer een vaste telefoon heb. Waarom dubbele kosten? (Al is dat nu wel anders aangezien je vaak gratis vaste telefoon bij internet krijgt, maar heb nu al een jaar of tien geen vaste aansluiting meer en ben daar aan gewend).
Maar ik druk mijn collega's gerust weg wanneer ik niet in de gelegenheid ben of geen zin heb. Opnemen is inderdaad een keuze en bij mij altijd een zeer bewuste keuze, ik neem absoluut niet zomaar alle telefoontjes aan. Vinden mensen ook raar. Ik doe bijvoorbeeld ook niet altijd de deur open wanneer er aangebeld wordt.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:53
Ik ben iemand die inderdaad overal bereikbaar wil zijn. Ik heb twee kinderen en een moeder waarvoor die bereikbaarheid noodzakelijk is. Maar ik zet hem wel altijd op trillen en zal in gezelschap geen hele gesprekken gaan beginnen. Als het niet dringend is zal ik altijd vragen of ik even kan terugbellen.
Dat moet wel kunnen toch?
Dat moet wel kunnen toch?
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:55
quote:Yayasister schreef op 31 oktober 2008 @ 10:45:
Soms heb ik het gevoel dat zo'n mobiel voor mensen bevestigt dat ze bestaan: kijk,ik word gebeld, kijk, ik krijg een sms, kijk, ik ben belangrijk.Je bedoelt dat je je dan zo lullig voelt, omdat jij nou nooit eens gebeld wordt of een sms'je krijgt?
Soms heb ik het gevoel dat zo'n mobiel voor mensen bevestigt dat ze bestaan: kijk,ik word gebeld, kijk, ik krijg een sms, kijk, ik ben belangrijk.Je bedoelt dat je je dan zo lullig voelt, omdat jij nou nooit eens gebeld wordt of een sms'je krijgt?
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:57
[quote]dogma schreef op 31 oktober 2008 @ 10:05:
En als ik autopech krijg, dan lost zich dat vanzelf wel op. Vroeger had ik ook geen mobiel.[/quote]
O ja, ik heb trouwens wel eens een lekker band gehad, 's avonds om 23.00 uur kwam uit mijn werk... zonder mobiel. Ik woon erg afgelegen en het gebeurde een half uur van mijn huis vandaan... in the middle of nowhere...
Lopen en lopen en liften... en ik werd meegenomen en thuis gebracht door een hele aardige jongen... alles lost zich toch op. ook zonder mobiel...
Ik ben niet snel bang, dat scheelt misschien ook.
En als ik autopech krijg, dan lost zich dat vanzelf wel op. Vroeger had ik ook geen mobiel.[/quote]
O ja, ik heb trouwens wel eens een lekker band gehad, 's avonds om 23.00 uur kwam uit mijn werk... zonder mobiel. Ik woon erg afgelegen en het gebeurde een half uur van mijn huis vandaan... in the middle of nowhere...
Lopen en lopen en liften... en ik werd meegenomen en thuis gebracht door een hele aardige jongen... alles lost zich toch op. ook zonder mobiel...
Ik ben niet snel bang, dat scheelt misschien ook.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:58
quote:isolde55 schreef op 31 oktober 2008 @ 10:53:
Ik ben iemand die inderdaad overal bereikbaar wil zijn. Ik heb twee kinderen en een moeder waarvoor die bereikbaarheid noodzakelijk is. Maar ik zet hem wel altijd op trillen en zal in gezelschap geen hele gesprekken gaan beginnen. Als het niet dringend is zal ik altijd vragen of ik even kan terugbellen.
Dat moet wel kunnen toch?
Moet kunnen hoor!
Ik ben iemand die inderdaad overal bereikbaar wil zijn. Ik heb twee kinderen en een moeder waarvoor die bereikbaarheid noodzakelijk is. Maar ik zet hem wel altijd op trillen en zal in gezelschap geen hele gesprekken gaan beginnen. Als het niet dringend is zal ik altijd vragen of ik even kan terugbellen.
Dat moet wel kunnen toch?
Moet kunnen hoor!
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:01
