Relaties
alle pijlers
Borderline en beloftes
maandag 3 november 2008 om 11:25
wat ik mij afvraag is in hoeverre hecht je waarde cq kun je waarde hechten aan iemand met borderline die een belofte doet?
Immers , iemand met borderline is erg stemminggevoelig en dat kan in ras tempo zo zijn.
Zijn er deskundigen of ervaringsdeskundigen onder jullie die me een antwoord op deze vraag kunnen geven?
Immers , iemand met borderline is erg stemminggevoelig en dat kan in ras tempo zo zijn.
Zijn er deskundigen of ervaringsdeskundigen onder jullie die me een antwoord op deze vraag kunnen geven?
maandag 3 november 2008 om 11:41
Hoi Poez en Kaatje.
Mijn vriend heeft borderline en heeft dat geaccepteerd, hoe moeilijk hij dat soms ook nog steeds vindt. Heeft ook therapie gehad (Linehan), desondanks trekt hij toezeggingen wel es weer in als zijn stemming omslaat.
Ik zie het gevecht wel dat hij levert met zichzelf en de situatie waarin hij op dat moment verkeert. Als ik hem wijs op zijn toezegging is vervolgens alles wat eerst mooi was nu foeilelijk etc... en beleeft hij mij vraag/opmerking als aanvallend en is er gelijk ruzie. Hij heeft geen medicatie.
Kaatje wat gebruik jij?
Mijn vriend heeft borderline en heeft dat geaccepteerd, hoe moeilijk hij dat soms ook nog steeds vindt. Heeft ook therapie gehad (Linehan), desondanks trekt hij toezeggingen wel es weer in als zijn stemming omslaat.
Ik zie het gevecht wel dat hij levert met zichzelf en de situatie waarin hij op dat moment verkeert. Als ik hem wijs op zijn toezegging is vervolgens alles wat eerst mooi was nu foeilelijk etc... en beleeft hij mij vraag/opmerking als aanvallend en is er gelijk ruzie. Hij heeft geen medicatie.
Kaatje wat gebruik jij?
maandag 3 november 2008 om 11:45
ik heb vanalles gehad maar nu zit ik al ruim 2 jaar op Cymbalta oftwel Duloxetine 60 mg per dag.
Ik durf niet te stoppen, ben bang dat ik dan weer zoals eerst wordt.
En ja, dat omslaan herken ik wel, ik moet dan gewoon even een time out voor mezelf nemen anders ga ik ook dingen zeggen en doen waar ik later spijt van heb. Maar het komt gelukkig bijna niet meer voor, ik kan me makkelijker over onbelangrijke dingen heerzetten.
Ik durf niet te stoppen, ben bang dat ik dan weer zoals eerst wordt.
En ja, dat omslaan herken ik wel, ik moet dan gewoon even een time out voor mezelf nemen anders ga ik ook dingen zeggen en doen waar ik later spijt van heb. Maar het komt gelukkig bijna niet meer voor, ik kan me makkelijker over onbelangrijke dingen heerzetten.
maandag 3 november 2008 om 11:46
Een vriendinnetje van mij heeft Borderline en zit al ruim 6 jaar in therapie. Zelf hecht ik geen waarde aan haar beloftes omdat zij deze nooit nakomt. Ik besef mij echter dat zij hier weinig aan kan doen (ze heeft echt geen idee dat dit vervelend kan zijn voor anderen.) en probeer niet al te hoge verwachten te hebben in de omgang met haar..... Helpt mij al een heel stuk.
maandag 3 november 2008 om 11:52
ik heb borderline en maak gewoon weinig beloftes als ik een belofte maak houd ik mij er meestal wel aan, wanneer ik mij er niet aan houd is dat meestal als het betrekking heeft op mijn gedrag. niet omdat ik het niet zou willen maar omdat het meestal beloftes zijn die opgelegd worden door andere en waar ik uit eindelijk dan mee akkoord ga om er vanaf te zijn. het is niet reëel te verwachten dat een belofte onder dwang stand houd, maar dat is mijn mening, en vooral een les voor mij niet akkoord te gaan met dingen die ik niet wil/kan.
borderline houd niet in dat je je niet kan inleven in een ander, wat iemand hier boven dus zegt dat haar vriendin geen besef heeft wat t breken van een belofte voor een ander doet kan ik het dus niet mee eens zijn.
(overigens denk ik sowieso dat het meer persoonsgebonden is hoe iemand met beloftes omgaat dan met wel/geen borderline)
borderline houd niet in dat je je niet kan inleven in een ander, wat iemand hier boven dus zegt dat haar vriendin geen besef heeft wat t breken van een belofte voor een ander doet kan ik het dus niet mee eens zijn.
(overigens denk ik sowieso dat het meer persoonsgebonden is hoe iemand met beloftes omgaat dan met wel/geen borderline)
maandag 3 november 2008 om 11:53
Kaatje,
Hoe was je voor medikatiegebruik dan? je hoeft geen details te geven maar globaal ? En die time out lukt dat goed?
Punt voor mij is dat ik samenwoon met deze meneer en dat hij soms ook beloftes doet aan kind en deze niet nakomt wanneer zij iets nagelaten heeft te doen wat ze heeft toegezegd naar hem of ons toe... Ik beleef dat bijna als een soort wraakneming van zijn kant.. en hij doet dat op niet mis te verstane manier.
Het ergste wat ik met hem heb meegemaakt is vreemdgaan en daarover zegt hij steeds: eens maar nooit weer en dat hij dit zelf niet meer wil. en als hij het niet meer wil zegt hij , wil hij het niet meer en gebeurt het dus ook niet weer.
Maar dan denk ik aan die wispelturigheid van het borderline hebben en dan heb ik toch vrees...
Over verwachtingen hebben: ik heb wel verwachtingen want ik heb een relatie met hem.
Hoe was je voor medikatiegebruik dan? je hoeft geen details te geven maar globaal ? En die time out lukt dat goed?
Punt voor mij is dat ik samenwoon met deze meneer en dat hij soms ook beloftes doet aan kind en deze niet nakomt wanneer zij iets nagelaten heeft te doen wat ze heeft toegezegd naar hem of ons toe... Ik beleef dat bijna als een soort wraakneming van zijn kant.. en hij doet dat op niet mis te verstane manier.
Het ergste wat ik met hem heb meegemaakt is vreemdgaan en daarover zegt hij steeds: eens maar nooit weer en dat hij dit zelf niet meer wil. en als hij het niet meer wil zegt hij , wil hij het niet meer en gebeurt het dus ook niet weer.
Maar dan denk ik aan die wispelturigheid van het borderline hebben en dan heb ik toch vrees...
Over verwachtingen hebben: ik heb wel verwachtingen want ik heb een relatie met hem.
maandag 3 november 2008 om 11:57
quote:gigaluilak schreef op 03 november 2008 @ 11:52:
ik heb borderline en maak gewoon weinig beloftes als ik een belofte maak houd ik mij er meestal wel aan, wanneer ik mij er niet aan houd is dat meestal als het betrekking heeft op mijn gedrag. niet omdat ik het niet zou willen maar omdat het meestal beloftes zijn die opgelegd worden door andere en waar ik uit eindelijk dan mee akkoord ga om er vanaf te zijn. dit herken ik wel van hem
het is niet reëel te verwachten dat een belofte onder dwang stand houd, maar dat is mijn mening,geloof ik ook niet in
en vooral een les voor mij niet akkoord te gaan met dingen die ik niet wil/kan.
borderline houd niet in dat je je niet kan inleven in een ander, wat iemand hier boven dus zegt dat haar vriendin geen besef heeft wat t breken van een belofte voor een ander doet kan ik het dus niet mee eens zijn.
(overigens denk ik sowieso dat het meer persoonsgebonden is hoe iemand met beloftes omgaat dan met wel/geen borderline)
ik heb borderline en maak gewoon weinig beloftes als ik een belofte maak houd ik mij er meestal wel aan, wanneer ik mij er niet aan houd is dat meestal als het betrekking heeft op mijn gedrag. niet omdat ik het niet zou willen maar omdat het meestal beloftes zijn die opgelegd worden door andere en waar ik uit eindelijk dan mee akkoord ga om er vanaf te zijn. dit herken ik wel van hem
het is niet reëel te verwachten dat een belofte onder dwang stand houd, maar dat is mijn mening,geloof ik ook niet in
en vooral een les voor mij niet akkoord te gaan met dingen die ik niet wil/kan.
borderline houd niet in dat je je niet kan inleven in een ander, wat iemand hier boven dus zegt dat haar vriendin geen besef heeft wat t breken van een belofte voor een ander doet kan ik het dus niet mee eens zijn.
(overigens denk ik sowieso dat het meer persoonsgebonden is hoe iemand met beloftes omgaat dan met wel/geen borderline)
maandag 3 november 2008 om 12:48
Ik vraag me af of met de juiste medicatie en therapie, iemand met borderline weer "normaal" kan functioneren....
Wanneer is er het moment dat er weer terugval is?
Helaas heb ik zelf niet zo'n leuke ervaring met iemand, die borderline heeft. Het is iemand, die continue over je grenzen heen stapt, stemmingswisselingen heeft, volgens haar regels leeft en iedereen moet zich daar maar aan aanpassen en behoorlijk in haar eigen wereldje leeft.
Er is een periode geweest dat ze o.a. labiel was, suicidaal, stemmen in haar hoofd, dronken was en geen juiste medicatie had. Heel moeilijk allemaal zeker als er kinderen in het spel zijn.
Wanneer is er het moment dat er weer terugval is?
Helaas heb ik zelf niet zo'n leuke ervaring met iemand, die borderline heeft. Het is iemand, die continue over je grenzen heen stapt, stemmingswisselingen heeft, volgens haar regels leeft en iedereen moet zich daar maar aan aanpassen en behoorlijk in haar eigen wereldje leeft.
Er is een periode geweest dat ze o.a. labiel was, suicidaal, stemmen in haar hoofd, dronken was en geen juiste medicatie had. Heel moeilijk allemaal zeker als er kinderen in het spel zijn.
maandag 3 november 2008 om 13:15
quote:whitley schreef op 03 november 2008 @ 12:48:
Ik vraag me af of met de juiste medicatie en therapie, iemand met borderline weer "normaal" kan functioneren....
Wanneer is er het moment dat er weer terugval is?
Helaas heb ik zelf niet zo'n leuke ervaring met iemand, die borderline heeft. Het is iemand, die continue over je grenzen heen stapt, stemmingswisselingen heeft, volgens haar regels leeft en iedereen moet zich daar maar aan aanpassen en behoorlijk in haar eigen wereldje leeft.
Er is een periode geweest dat ze o.a. labiel was, suicidaal, stemmen in haar hoofd, dronken was en geen juiste medicatie had. Heel moeilijk allemaal zeker als er kinderen in het spel zijn.
dat is heel erg pesoonsgebonden. hoe is die persoon, welke therapieën zijn er geweest (en afgemaakt!) welke medicatie, maar nog belangrijker de instelling van die persoon.
ik heb redelijk 'erg' borderline, en er zijn dagen dat ik niet 'moeilijk' wil doen en gewoon zijn hoe en wie ik ben, hoe krom dat ook moge zijn in een gewoon persoons ogen. toch weeg ik elke keer weer van alles af om wille van mijn partner, kinderen en familie.
medicijnen kunnen trouwens heel erg verkeerd vallen! ik ben namelijk niet echt suïcidaal van 'nature' (wel grenzen opzoeken daar in) en ben door verkeerde medicatie verkeert doorgeslagen daarin.
Ik vraag me af of met de juiste medicatie en therapie, iemand met borderline weer "normaal" kan functioneren....
Wanneer is er het moment dat er weer terugval is?
Helaas heb ik zelf niet zo'n leuke ervaring met iemand, die borderline heeft. Het is iemand, die continue over je grenzen heen stapt, stemmingswisselingen heeft, volgens haar regels leeft en iedereen moet zich daar maar aan aanpassen en behoorlijk in haar eigen wereldje leeft.
Er is een periode geweest dat ze o.a. labiel was, suicidaal, stemmen in haar hoofd, dronken was en geen juiste medicatie had. Heel moeilijk allemaal zeker als er kinderen in het spel zijn.
dat is heel erg pesoonsgebonden. hoe is die persoon, welke therapieën zijn er geweest (en afgemaakt!) welke medicatie, maar nog belangrijker de instelling van die persoon.
ik heb redelijk 'erg' borderline, en er zijn dagen dat ik niet 'moeilijk' wil doen en gewoon zijn hoe en wie ik ben, hoe krom dat ook moge zijn in een gewoon persoons ogen. toch weeg ik elke keer weer van alles af om wille van mijn partner, kinderen en familie.
medicijnen kunnen trouwens heel erg verkeerd vallen! ik ben namelijk niet echt suïcidaal van 'nature' (wel grenzen opzoeken daar in) en ben door verkeerde medicatie verkeert doorgeslagen daarin.
maandag 3 november 2008 om 13:54
hoi
Gigaluilak, petje af voor wat je doet om je goed te voelen tov jezelf maar ook goed te zijn voor je omgeving !!
Ik zie dat ook bij mijn vriend.
Ik heb er veel moeite mee hoe hij mij (en mijn dochter) kan devalueren (woorden en venijnige blikken). Soms kan hij ook moeilijk het kind-zijn van de kinderen zien en gaat over grenzen wat dat aangaat, gedraagt en denkt dan niet als ouder maar uit rottige opmerkingen en weigert op dat moment stil te staan bij de impact op de ander.
Woede-aanvallen...
Wat het vreemdgaan betreft van hem destijds , dat is voor mij ook nog een item. Hij heeft gezworen dat het nimmer meer gebeurt, maar zal hij daartoe in staat zijn, juist gelet op de impulsiviteit die iemand met bp kan hebben??
wat denken jullie als ervaringsdeskundigen in het licht van de borderline?
Ik (wij) loop/lopen soms echt op onze tenen..
Gigaluilak, petje af voor wat je doet om je goed te voelen tov jezelf maar ook goed te zijn voor je omgeving !!
Ik zie dat ook bij mijn vriend.
Ik heb er veel moeite mee hoe hij mij (en mijn dochter) kan devalueren (woorden en venijnige blikken). Soms kan hij ook moeilijk het kind-zijn van de kinderen zien en gaat over grenzen wat dat aangaat, gedraagt en denkt dan niet als ouder maar uit rottige opmerkingen en weigert op dat moment stil te staan bij de impact op de ander.
Woede-aanvallen...
Wat het vreemdgaan betreft van hem destijds , dat is voor mij ook nog een item. Hij heeft gezworen dat het nimmer meer gebeurt, maar zal hij daartoe in staat zijn, juist gelet op de impulsiviteit die iemand met bp kan hebben??
wat denken jullie als ervaringsdeskundigen in het licht van de borderline?
Ik (wij) loop/lopen soms echt op onze tenen..
maandag 3 november 2008 om 14:25
nou ik wil wel met je mee denken hoor, maar ten eerste vind ik het moeilijk hier over te praten, er is toch angst afgerekend te worden op mijn daden en acties (en opmerkingen als mensen met borderline zouden geen kinderen mogen hebben helpen niet mee om zekerder te zijn van je zaak)
hij is vreemd gegaan als een soort wraak als ik dat goed begrijp? kan/wil je dat uitleggen?
verder wat betreft de kinderen, ik ken dat wel *schaam* en hoe lullig het soms ook is voor mijn kinderen, het is iets wat ik moet leren (en daar moet je bereid toe zijn, en ik weet dat ik bereid er toe ben, maar over jouw man kan ik niks zeggen)
woede aanvallen heb ik ook erg, maar 'gelukkig' vooral tegen mijn man. wat betreft de kinderen kan ik weleens verkeerd afslaan, maar ik leg het mijn kinderen (op hun niveau) uit en bied altijd mijn excuus aan. ik neem daar in mijn verantwoordelijkheid wel (en die neem ik duidelijk voor de kinderen ook op mij) de laatste tijd gaat het al veel beter, daar waar ik eerst tegen ze begon te scheeuwen (onmacht en uit angst voor verlies van mijn controlle maar ook deels aangeleert gedrag) nemen we nu een duidelijke time uit (we gaan allemaal even zelf wat doen en praten er daarna over en dan is het weer goed) en als dat niet werkt ga ik heel hard in mijn handen klappen. dat staat misschien raar maar het uit wel mijn boosheid naar de kinderen en is voor mij een uitlaat klep waarbij niemand beschadigt raakt, en dan niet eens de kinderen maar ik zelf :S)
nou ja misschien beetje onsamenhangend verhaal zo... en ik kan alleen vanuit mij zelf praten maar misschien heb je wat aan de inzichten van een ander met BPS
overigens mocht je echt dingen aan mij willen vragen van persoonlijke aard omdat je er misschien wat mee kan mag je mij ook mailen hoor
hij is vreemd gegaan als een soort wraak als ik dat goed begrijp? kan/wil je dat uitleggen?
verder wat betreft de kinderen, ik ken dat wel *schaam* en hoe lullig het soms ook is voor mijn kinderen, het is iets wat ik moet leren (en daar moet je bereid toe zijn, en ik weet dat ik bereid er toe ben, maar over jouw man kan ik niks zeggen)
woede aanvallen heb ik ook erg, maar 'gelukkig' vooral tegen mijn man. wat betreft de kinderen kan ik weleens verkeerd afslaan, maar ik leg het mijn kinderen (op hun niveau) uit en bied altijd mijn excuus aan. ik neem daar in mijn verantwoordelijkheid wel (en die neem ik duidelijk voor de kinderen ook op mij) de laatste tijd gaat het al veel beter, daar waar ik eerst tegen ze begon te scheeuwen (onmacht en uit angst voor verlies van mijn controlle maar ook deels aangeleert gedrag) nemen we nu een duidelijke time uit (we gaan allemaal even zelf wat doen en praten er daarna over en dan is het weer goed) en als dat niet werkt ga ik heel hard in mijn handen klappen. dat staat misschien raar maar het uit wel mijn boosheid naar de kinderen en is voor mij een uitlaat klep waarbij niemand beschadigt raakt, en dan niet eens de kinderen maar ik zelf :S)
nou ja misschien beetje onsamenhangend verhaal zo... en ik kan alleen vanuit mij zelf praten maar misschien heb je wat aan de inzichten van een ander met BPS
overigens mocht je echt dingen aan mij willen vragen van persoonlijke aard omdat je er misschien wat mee kan mag je mij ook mailen hoor
maandag 3 november 2008 om 14:44
maandag 3 november 2008 om 14:51
ik slik op dit moment niks; bij mij loopt t niet zo lekker qua hulp verlening maar das topic vervuiling
ik heb lexapro (10mg) en seroquel (800mg) geslikt en daarbij in wisselende dosis oxazepam, therazepam en nog wat andere (pillen/pammen) waarvan ik even niet op de naam kan komen.
ccfintana ik begrijp dat jij BPS hebt? om on topic te blijven; wat zijn jouw beloftes meestal waard?
ik heb lexapro (10mg) en seroquel (800mg) geslikt en daarbij in wisselende dosis oxazepam, therazepam en nog wat andere (pillen/pammen) waarvan ik even niet op de naam kan komen.
ccfintana ik begrijp dat jij BPS hebt? om on topic te blijven; wat zijn jouw beloftes meestal waard?
maandag 3 november 2008 om 14:59
maandag 3 november 2008 om 16:08
Giga:
bedankt voor je verhaal. En voor de duidelijkheid: ik ben niet 1 van degenen die zegt dat je geen kinderen moet nemen met iemand die borderline heeft.
Ik wist het vantevoren dat hij het heeft maar moeilijk is het wel.
Het vreemdgaan nee dat is zeker niet als wraakneming gedaan. Hij heeft een rotverleden (weinig tot geen hechting, veiligheid) en is ontspoord geweest. Toen we een relatie kregen was ik vrij snel zwanger (te snel achteraf zeker voor iemand met borderline heb ik gemerkt en zijn verleden) en juist na de geboorte en alle stress die er bij ons mee gepaard ging, zijn we mekaar in het jaar daaropvolgend een poos kwijt geweest zeg maar, konden niet echt bij elkaar terecht qua emoties,. zijn borderline maakte dat nog ingewikkelder. Hij zat in een situatie die hij niet kende, waarmee hij geen ervaring had en niet wist mee om te gaan,evenzo niet met de dochter die ik al had.
Teveel too much en in de stress waarin we beiden zaten en elkaar niet goed begrepen creeerde hij afstand door langere werkdagen te maken oa. en in die periode is hij vreemdgegaan ter ontlading, maar ook spanning zoekend, een luisterend objectief oor: een soort vlucht voor de stress van thuis eigenlijk.
Als hij uitvalt tegen de kinderen dan legt hij dat later ook wel uit aan ze op hun niveau het hoe en waarom en dat hij zich soms ook machteloos voelt. maar het moment zelve he? .... dat valt niet terug te draaien , de blikken en opmerkingen zijn er geweest.
Qua vreemdgaan excuus van zijn kant en vind zich een klootzak etc , maar in ruzies wel van zijn kant dat ik hem maar niet zo had moeten claimen in die tijd etc. dan was het wellicht niet gebeurd. Dubbel dus.
Nogmaals wat is zijn woord waard qua wispelturigheid met het oog op borderline wat dit item aangaat?
Ik voel me soms ook machteloos als ik hem zo zie, aantrekken en afstoten en tegelijkertijd voel ik me zo klein omdat hij me zo klein maakt en dat ik niks waard ben voor hem.
Voor de kinderen vind ik het ook soms een hard gelag.
Ik merk gewoon wel , als ik vergelijk met andere relaties die ik had, dat dit een heel aparte relatie is en dat er vaak gewikt en gewogen moet worden qua uitspraken en handelingen van onze kant naar hem toe.
Zo nodig ik liever niemand uit hier thuis wanneer ik weet dat hij er zo aan komt.... tsja ... als ik hem dat dan zeg, reageert hij : je maakt mij zo ook een boeman ! hij is dan en boos maar vooral (dat hoor ik dan later ) ook verdrietig.
Feit is wel dat ervaring leert dat als hier vriendin van mijn dochter op bezoek is en hij komt thuis dat hij nors kijkt en reageert... Het zit hem wat dat betreft dan in de voor hem niet verwachte situatie als hij thuiskomt
bedankt voor je verhaal. En voor de duidelijkheid: ik ben niet 1 van degenen die zegt dat je geen kinderen moet nemen met iemand die borderline heeft.
Ik wist het vantevoren dat hij het heeft maar moeilijk is het wel.
Het vreemdgaan nee dat is zeker niet als wraakneming gedaan. Hij heeft een rotverleden (weinig tot geen hechting, veiligheid) en is ontspoord geweest. Toen we een relatie kregen was ik vrij snel zwanger (te snel achteraf zeker voor iemand met borderline heb ik gemerkt en zijn verleden) en juist na de geboorte en alle stress die er bij ons mee gepaard ging, zijn we mekaar in het jaar daaropvolgend een poos kwijt geweest zeg maar, konden niet echt bij elkaar terecht qua emoties,. zijn borderline maakte dat nog ingewikkelder. Hij zat in een situatie die hij niet kende, waarmee hij geen ervaring had en niet wist mee om te gaan,evenzo niet met de dochter die ik al had.
Teveel too much en in de stress waarin we beiden zaten en elkaar niet goed begrepen creeerde hij afstand door langere werkdagen te maken oa. en in die periode is hij vreemdgegaan ter ontlading, maar ook spanning zoekend, een luisterend objectief oor: een soort vlucht voor de stress van thuis eigenlijk.
Als hij uitvalt tegen de kinderen dan legt hij dat later ook wel uit aan ze op hun niveau het hoe en waarom en dat hij zich soms ook machteloos voelt. maar het moment zelve he? .... dat valt niet terug te draaien , de blikken en opmerkingen zijn er geweest.
Qua vreemdgaan excuus van zijn kant en vind zich een klootzak etc , maar in ruzies wel van zijn kant dat ik hem maar niet zo had moeten claimen in die tijd etc. dan was het wellicht niet gebeurd. Dubbel dus.
Nogmaals wat is zijn woord waard qua wispelturigheid met het oog op borderline wat dit item aangaat?
Ik voel me soms ook machteloos als ik hem zo zie, aantrekken en afstoten en tegelijkertijd voel ik me zo klein omdat hij me zo klein maakt en dat ik niks waard ben voor hem.
Voor de kinderen vind ik het ook soms een hard gelag.
Ik merk gewoon wel , als ik vergelijk met andere relaties die ik had, dat dit een heel aparte relatie is en dat er vaak gewikt en gewogen moet worden qua uitspraken en handelingen van onze kant naar hem toe.
Zo nodig ik liever niemand uit hier thuis wanneer ik weet dat hij er zo aan komt.... tsja ... als ik hem dat dan zeg, reageert hij : je maakt mij zo ook een boeman ! hij is dan en boos maar vooral (dat hoor ik dan later ) ook verdrietig.
Feit is wel dat ervaring leert dat als hier vriendin van mijn dochter op bezoek is en hij komt thuis dat hij nors kijkt en reageert... Het zit hem wat dat betreft dan in de voor hem niet verwachte situatie als hij thuiskomt
maandag 3 november 2008 om 16:28
nee ik weet dat jij dat niet zegt; ik weet dat er mensen zijn die aan de hand van vage en extreme verhalen die conclusie trekken zonder verder blikken of blozen mensen met borderline als een soort los geslagen rand figuren zien want iedereen kent wel iemand die... daar komt mijn angst om er echt open over te praten vandaan, ik praat er eigenlijk (zeker irl) zo goed als nooit over.
ik herken dingen uit je verhaal wel.
heb jij een cursus oid gevolgt voor omstanders? zo niet raad ik je dat wel aan. dat jij jezelf klein laat maken door hem is zeker niet goed.
wat betreft zijn belofte; ik blijf bij mijn mening, het waar maken van beloftes staat los van borderline. borderline kan een verklaring van (afwijkend) gedrag zijn, het is geen excuus en dat proef ik wel een beetje in jouw verhaal (maar dat kan ik mis hebben natuurlijk)
ik herken dingen uit je verhaal wel.
heb jij een cursus oid gevolgt voor omstanders? zo niet raad ik je dat wel aan. dat jij jezelf klein laat maken door hem is zeker niet goed.
wat betreft zijn belofte; ik blijf bij mijn mening, het waar maken van beloftes staat los van borderline. borderline kan een verklaring van (afwijkend) gedrag zijn, het is geen excuus en dat proef ik wel een beetje in jouw verhaal (maar dat kan ik mis hebben natuurlijk)
maandag 3 november 2008 om 16:34
Ik denk dat het niet nakomen van beloften eerder persoonsgebonden is. Heeft niet zozeer met BPS van doen.
Anyways, ik ben een ster in het ontwijken van beloften. Maar persoonsgebonden beloften kom ik dan wel na. Met instanties skippen heb ik geen moeite.
Het ligt helemaal aan de periode bij mij. Heb ik een goede periode, dan kom ik alles overijverig na. Slechte periode, opsluiting en geen zin in verplichtingen. Zal wel voor elk mens gelden denk ik zo.
Ik vind BPS nooit een excuus ergens voor eerlijk gezegd. Ik schrik ook een beetje van de tendens op het forum. Zo heb ik weleens voorbij zien komen: 'de slachtoffers van een borderliner'. Dan denk ik echt: wtf?
Anyways, ik ben een ster in het ontwijken van beloften. Maar persoonsgebonden beloften kom ik dan wel na. Met instanties skippen heb ik geen moeite.
Het ligt helemaal aan de periode bij mij. Heb ik een goede periode, dan kom ik alles overijverig na. Slechte periode, opsluiting en geen zin in verplichtingen. Zal wel voor elk mens gelden denk ik zo.
Ik vind BPS nooit een excuus ergens voor eerlijk gezegd. Ik schrik ook een beetje van de tendens op het forum. Zo heb ik weleens voorbij zien komen: 'de slachtoffers van een borderliner'. Dan denk ik echt: wtf?
maandag 3 november 2008 om 17:14
hoi,
Ik heb er veel over gelezen, al voor onze relatie aan en ik heb hem ook meegemaakt toen we nog vrienden waren.
Ben ook wel eens bij bijeenkomsten binnen de GGZ geweest over omstanders van mensen met bp maar trof daar helaas vooral vrouwen met bp aan of liever gezegd relaties van vrouwen met bp.
ook mijn vriend praat er irl met niemand over behalve met een vriendin die ik nog ken van school die ook borderline heeft. Samen waren ze een keer in gesprek over hun belevingen en hoe omstanders een situatie meemaakten. evgen later hadden ze beiden tranen in de ogen van herkenning.
Kortom ik denk er wel genoeg van te weten Giga. Wat is , dat ik me niet ondergeschikt wil voelen aan hem als hij in zijn slechte doen is, maar dat meestal niets zeggen of rustig blijven van mijn kant tijdens een hectiek moment voor hem de kalmte sneller doet terugkeren.
Digitalis: ook ik beschouw bp niet als excuus voor bepaalde gedragingen, maar wel als verklaring soms voor afwijkend gedrag van wat als normaal wordt beschouwd. Dat zeer zeker wel.
Moet ook zeggen dat hij er ook niet mee schermt in die zin als excuus gebruikt.
Niet nakomen van beloften ja zeer zeker persoonsgebonden maar dan nog, ben ik weer, die impulsiviteit die mensen met bp kunnne hebben, kan dat niet maken dat men alsnog weer dingen doet waarvan men eerder beloofde niet weer te zullen doen.
Als ik naar bp kijk, zie ik dat hij na een heftige ruzie (....) na die tijd er op terugkomt en dan uitleg geeft over zijn belevingen en dat hij beter op zijn tellen zal letten wat dat aangaat, tot 10 tellen als het ware (linehan) , ook een soort toezegging toch? en nog na zoveel tijd is die heftigheid er weer van hem naar mij (en soms kids) .
Moet wel zeggen dat de tussenliggende periodes tussen zeer heftige woede en rustige meer harmonische periodes steeds groter worden, dus zijn best doet hij zeker wel !!
Ik heb er veel over gelezen, al voor onze relatie aan en ik heb hem ook meegemaakt toen we nog vrienden waren.
Ben ook wel eens bij bijeenkomsten binnen de GGZ geweest over omstanders van mensen met bp maar trof daar helaas vooral vrouwen met bp aan of liever gezegd relaties van vrouwen met bp.
ook mijn vriend praat er irl met niemand over behalve met een vriendin die ik nog ken van school die ook borderline heeft. Samen waren ze een keer in gesprek over hun belevingen en hoe omstanders een situatie meemaakten. evgen later hadden ze beiden tranen in de ogen van herkenning.
Kortom ik denk er wel genoeg van te weten Giga. Wat is , dat ik me niet ondergeschikt wil voelen aan hem als hij in zijn slechte doen is, maar dat meestal niets zeggen of rustig blijven van mijn kant tijdens een hectiek moment voor hem de kalmte sneller doet terugkeren.
Digitalis: ook ik beschouw bp niet als excuus voor bepaalde gedragingen, maar wel als verklaring soms voor afwijkend gedrag van wat als normaal wordt beschouwd. Dat zeer zeker wel.
Moet ook zeggen dat hij er ook niet mee schermt in die zin als excuus gebruikt.
Niet nakomen van beloften ja zeer zeker persoonsgebonden maar dan nog, ben ik weer, die impulsiviteit die mensen met bp kunnne hebben, kan dat niet maken dat men alsnog weer dingen doet waarvan men eerder beloofde niet weer te zullen doen.
Als ik naar bp kijk, zie ik dat hij na een heftige ruzie (....) na die tijd er op terugkomt en dan uitleg geeft over zijn belevingen en dat hij beter op zijn tellen zal letten wat dat aangaat, tot 10 tellen als het ware (linehan) , ook een soort toezegging toch? en nog na zoveel tijd is die heftigheid er weer van hem naar mij (en soms kids) .
Moet wel zeggen dat de tussenliggende periodes tussen zeer heftige woede en rustige meer harmonische periodes steeds groter worden, dus zijn best doet hij zeker wel !!
maandag 3 november 2008 om 17:42
ik geloof ook wel dat je er genoeg van af weet hoor, internet staat er vol mee.
hebben jullie afspraken gemaakt over wat jij of hij gaat doen als de situatie lijkt te gaan escaleren? kan zijn dat die afspraken een paar keer herzien moeten worden omdat het gewenste effect uit blijft.
ik beloof in 'leuke toestand' ook dingen die ik niet waar kan maken. ik zie dit zelf niet echt als het breken van beloftes overigens... ik heb bv belooft niet te schreeuwen tegen mijn man, of als we in een gesprek een time-out inlassen ik die ook echt in acht neem (ipv gaan zitten zuigen) het gaat beter maar het lukt niet altijd (zelfde at jij dus omschrijft) zie je dit echt als het breken van een belofte?
of je hem kan vertrouwen na zijn vreemdgaan (en niet meer vreemdgaan is wel een belofte) vind ik een hele moeilijke vraag; ik zie vreemdgaan namelijk niet iets wat in een impuls gebeurd (hangt van de situatie af natuurlijk maar meestal dan) dan ontmoet je iemand, spreek je bewust af, ga je zoenen, ga je met iemand mee naar huis (of op zoek naar een geschikte plek) en daar is weinig impulsiefs aan...
duidelijk grenzen aangeven, je krijgt niet de garantie dat hij niet meer vreemd gaat, ook niet dat hij het wel zal gaan doen. voor jezelf dus een lijn trekken en deze ook uiten; als jij vreemd gaat is het over (en ja je loopt het risico maar dat loop je bij een 'gezonde' man ook)
hebben jullie afspraken gemaakt over wat jij of hij gaat doen als de situatie lijkt te gaan escaleren? kan zijn dat die afspraken een paar keer herzien moeten worden omdat het gewenste effect uit blijft.
ik beloof in 'leuke toestand' ook dingen die ik niet waar kan maken. ik zie dit zelf niet echt als het breken van beloftes overigens... ik heb bv belooft niet te schreeuwen tegen mijn man, of als we in een gesprek een time-out inlassen ik die ook echt in acht neem (ipv gaan zitten zuigen) het gaat beter maar het lukt niet altijd (zelfde at jij dus omschrijft) zie je dit echt als het breken van een belofte?
of je hem kan vertrouwen na zijn vreemdgaan (en niet meer vreemdgaan is wel een belofte) vind ik een hele moeilijke vraag; ik zie vreemdgaan namelijk niet iets wat in een impuls gebeurd (hangt van de situatie af natuurlijk maar meestal dan) dan ontmoet je iemand, spreek je bewust af, ga je zoenen, ga je met iemand mee naar huis (of op zoek naar een geschikte plek) en daar is weinig impulsiefs aan...
duidelijk grenzen aangeven, je krijgt niet de garantie dat hij niet meer vreemd gaat, ook niet dat hij het wel zal gaan doen. voor jezelf dus een lijn trekken en deze ook uiten; als jij vreemd gaat is het over (en ja je loopt het risico maar dat loop je bij een 'gezonde' man ook)
maandag 3 november 2008 om 17:52
Ik vind BPS nooit een excuus ergens voor eerlijk gezegd. Ik schrik ook een beetje van de tendens op het forum. Zo heb ik weleens voorbij zien komen: 'de slachtoffers van een borderliner'. Dan denk ik echt: wtf?[/quote]
Maar even on-topic,ik vind dat er weinig afspraken te maken zijn met mensen met borderline maar dat is MIJN persoonlijke ervaring.
Maar even on-topic,ik vind dat er weinig afspraken te maken zijn met mensen met borderline maar dat is MIJN persoonlijke ervaring.
anoniem_40994 wijzigde dit bericht op 03-11-2008 19:38
Reden: weg ivm event herkenning
Reden: weg ivm event herkenning
% gewijzigd
maandag 3 november 2008 om 17:55
Ok Mormeltje, maar in hoeverre ligt dat aan de stoornis? Ik denk dat de kern ligt in andere karaktereigenschappen.
Ik weiger te geloven (of is dit nu typisch BPS?) dat ik een slecht mens zou zijn omdat ik toevallig dat stomme etiket heb. En dat er met mij geen afspraken te maken zouden zijn.
Ik vind je een leuke forummer Mormeltje, maar jouw generalisatie doet me een beetje zeer. Het is hetzelfde als je zou zeggen: Met negers vallen er geen afspraken te maken.
Ik weiger te geloven (of is dit nu typisch BPS?) dat ik een slecht mens zou zijn omdat ik toevallig dat stomme etiket heb. En dat er met mij geen afspraken te maken zouden zijn.
Ik vind je een leuke forummer Mormeltje, maar jouw generalisatie doet me een beetje zeer. Het is hetzelfde als je zou zeggen: Met negers vallen er geen afspraken te maken.
