Relaties
alle pijlers
Man, 28 en misschien eerste vriendin
zaterdag 1 november 2008 om 21:43
Een kleine twee maanden geleden heb ik op een feestje een meisje ontmoet, we hebben een tijdje gezellig met elkaar gesproken en op een gegeven moment hadden we een discussie over iets waarover we allebei dachten gelijk te hebben. Om uit te kunnen vinden wie gelijk had hebben we e-mailadressen uitgewisseld en zo zijn we met elkaar in contact gebleven. Al snel werden de mails langer en langer, mailden we bijna dagelijks met elkaar en hadden we het over heel veel onderwerpen. Vervolgens met elkaar gaan ‘praten’ op msn en ook daar klikte het weer erg goed en we hebben echt uren met elkaar gepraat. Omdat dat zo goed klikte hebben we besloten om elkaar maar weer eens te zien. De eerste date heeft twee weken geleden plaatsgehad en ook dit ging erg goed. Inmiddels een tweede date en ook die was geslaagd We kunnen met elkaar praten, lachen, we ontdekken steeds meer overeenkomsten en het is duidelijk dat we elkaar echt heel erg leuk vinden. Dat blijkt op de dates, maar ook uit de mailtjes en de SMS’jes die we naar elkaar sturen.
Je zou dus verwachten dat er al wat gebeurd is tussen ons, maar dat is niet zo. Ik heb er over nagedacht hoe dat komt en ik denk dat we beiden het initiatief niet durven nemen. Zij verwacht denk ik dat ik dat doe en ik wil dat ook heel graag, maar op de een of andere manier durf ik niet en ik weet ook niet zo goed hoe ik dat moet doen. De reden daarvoor is dat ik inmiddels 28 ben, maar nog nooit een vriendin heb gehad, maagd ben en zelfs nog nooit gezoend heb. Hoe dat zo gekomen is, is moeilijk te zeggen, maar ik denk dat het een combinatie van pas later echt interesse in meisjes gekregen hebben, lang voornamelijk in mannenwerelden vertoefd en ik word bovendien niet snel verliefd en als ik dat niet ben dan hoeft het voor mij niet. Daar komt bij dat ik moeite hebt om contacten te leggen en sociaal gezien niet altijd even handig ben, al wordt dat naarmate ik ouder word veel beter en het is ook niet heel extreem. Het doet er ook niet echt meer toe hoe het zo ver gekomen is, het is nu eenmaal zo en ik kan het toch niet meer terugdraaien.
Ik wil echter niet dat mijn onervarenheid me nu het er eindelijk op lijkt dat ik eindelijk misschien een vriendin ga krijgen (natuurlijk is het nog erg vroeg omdat te zeggen, maar de voortekenen zien er heel goed uit) dat in de weg staat. Ik merk dat dit wel het geval is en ik vraag me af hoe ik dit aan moet pakken. Misschien is het wel het beste om haar te vertellen hoe het zit, maar ik ben bang dat dit haar afschrikt omdat het bepaald niet normaal is dat een 28-jarige jongen nog helemaal groen is. Dus ik vraag me af of dat wel slim is en sowieso vraag ik me af hoe vrouwen tegen die groenheid aankijken: is het een reden om niet aan een relatie te beginnen, of maakt het niet uit? Ik heb besloten er in ieder geval niet over te liegen en als ze ernaar vraagt dan zeg ik het eerlijk, maar ik wil er ergens niet over beginnen omdat ik het dan juist benadruk en dat lijkt me niet slim. Een andere optie is om de stoute schoenen aan te trekken en gewoon het initiatief te nemen op de volgende date, maar ik ben bang dat ik dan weer niet durf, maar ja, hoe zorg ik er voor dat ik het wel durf?
Hier komt nog bij dat ik hier ergens heel onzeker over ben en me niet kan voorstellen dat zo’n leuke, mooie meid mij leuk kan vinden. Dat klinkt alsof ik een soort minderwaardigheidscomplex heb, maar dat is niet zo, want op zich ben ik heel tevreden over mezelf: ik vind dat ik er best goed uitzie, ik ben goed verzorgd en gekleed, redelijk goede baan etc. en ik ben, al zeg ik het zelf, best een aardige vent. Maar toch ben ik op dit gebied heel onzeker en dat komt voor een groot deel door die onervarenheid. Eigenlijk ben ik wat dit betreft in zekere zin nog een 16-jarige puber met alle onzekerheden die daarbij horen, hoe stom het ook klinkt.
Kortom: ik heb jullie advies nodig. Moet ik het haar ‘gewoon’ zeggen? Hoe kijken jullie tegen die onervarenheid aan, is het iets om op af te knappen? Hoe moet ik het initiatief nemen? En wat kan ik aan die onzekerheid doen? Een heel aantal vragen dus, maar hopelijk kunnen jullie me een stukje op we helpen .
Je zou dus verwachten dat er al wat gebeurd is tussen ons, maar dat is niet zo. Ik heb er over nagedacht hoe dat komt en ik denk dat we beiden het initiatief niet durven nemen. Zij verwacht denk ik dat ik dat doe en ik wil dat ook heel graag, maar op de een of andere manier durf ik niet en ik weet ook niet zo goed hoe ik dat moet doen. De reden daarvoor is dat ik inmiddels 28 ben, maar nog nooit een vriendin heb gehad, maagd ben en zelfs nog nooit gezoend heb. Hoe dat zo gekomen is, is moeilijk te zeggen, maar ik denk dat het een combinatie van pas later echt interesse in meisjes gekregen hebben, lang voornamelijk in mannenwerelden vertoefd en ik word bovendien niet snel verliefd en als ik dat niet ben dan hoeft het voor mij niet. Daar komt bij dat ik moeite hebt om contacten te leggen en sociaal gezien niet altijd even handig ben, al wordt dat naarmate ik ouder word veel beter en het is ook niet heel extreem. Het doet er ook niet echt meer toe hoe het zo ver gekomen is, het is nu eenmaal zo en ik kan het toch niet meer terugdraaien.
Ik wil echter niet dat mijn onervarenheid me nu het er eindelijk op lijkt dat ik eindelijk misschien een vriendin ga krijgen (natuurlijk is het nog erg vroeg omdat te zeggen, maar de voortekenen zien er heel goed uit) dat in de weg staat. Ik merk dat dit wel het geval is en ik vraag me af hoe ik dit aan moet pakken. Misschien is het wel het beste om haar te vertellen hoe het zit, maar ik ben bang dat dit haar afschrikt omdat het bepaald niet normaal is dat een 28-jarige jongen nog helemaal groen is. Dus ik vraag me af of dat wel slim is en sowieso vraag ik me af hoe vrouwen tegen die groenheid aankijken: is het een reden om niet aan een relatie te beginnen, of maakt het niet uit? Ik heb besloten er in ieder geval niet over te liegen en als ze ernaar vraagt dan zeg ik het eerlijk, maar ik wil er ergens niet over beginnen omdat ik het dan juist benadruk en dat lijkt me niet slim. Een andere optie is om de stoute schoenen aan te trekken en gewoon het initiatief te nemen op de volgende date, maar ik ben bang dat ik dan weer niet durf, maar ja, hoe zorg ik er voor dat ik het wel durf?
Hier komt nog bij dat ik hier ergens heel onzeker over ben en me niet kan voorstellen dat zo’n leuke, mooie meid mij leuk kan vinden. Dat klinkt alsof ik een soort minderwaardigheidscomplex heb, maar dat is niet zo, want op zich ben ik heel tevreden over mezelf: ik vind dat ik er best goed uitzie, ik ben goed verzorgd en gekleed, redelijk goede baan etc. en ik ben, al zeg ik het zelf, best een aardige vent. Maar toch ben ik op dit gebied heel onzeker en dat komt voor een groot deel door die onervarenheid. Eigenlijk ben ik wat dit betreft in zekere zin nog een 16-jarige puber met alle onzekerheden die daarbij horen, hoe stom het ook klinkt.
Kortom: ik heb jullie advies nodig. Moet ik het haar ‘gewoon’ zeggen? Hoe kijken jullie tegen die onervarenheid aan, is het iets om op af te knappen? Hoe moet ik het initiatief nemen? En wat kan ik aan die onzekerheid doen? Een heel aantal vragen dus, maar hopelijk kunnen jullie me een stukje op we helpen .
maandag 3 november 2008 om 10:18
maandag 3 november 2008 om 11:36
Voor mij is het ook zeker geen afknapper als een man niet zo ervaren is op seksueel gebied. Mijn man had, voor hij mij leerde kennen, nog nooit een relatie gehad. Hij was wel een paar keer met een meisje naar bed geweest en was dus geen maagd meer, maar bastte ook zeker niet van het zelfvertrouwen. Ik vond het juist een 'eer' om te weten dat hij mij bijzonder genoeg vond om een relatie mee aan te gaan, terwijl hij dat nog nooit voor iemand anders had gevoeld. De onervarenheid in bed is vanzelf goedgekomen, en is absoluut geen nadeel gebleken. Hij was stiknerveus de eerste keren, maar is nu de beste minnaar die ik me kan wensen. Ik heb het idee dat hij juist door die onervarenheid veel meer rekening met mij (mijn genot) houdt dan voorgaande partners, en dat bevalt prima!
O, en wat JWvB zegt: hij woonde wel al heel lang op zichzelf, dus hij had wel bewezen voor zichzelf te kunnen zorgen (want ik zou waarschijnlijk wel afgeknapt zijn als hij een moederskindje was wat nog altijd bij zijn moeder thuis zou wonen).
O, en wat JWvB zegt: hij woonde wel al heel lang op zichzelf, dus hij had wel bewezen voor zichzelf te kunnen zorgen (want ik zou waarschijnlijk wel afgeknapt zijn als hij een moederskindje was wat nog altijd bij zijn moeder thuis zou wonen).
woensdag 5 november 2008 om 12:50
woensdag 5 november 2008 om 23:05
Wat een herkenbaar verhaal,
Advies kan ik je niet geven, want ik zit in het zelfde schuitje. Ikzelf vind het op zijn minst vreemd, ik 29 jaar, nooit relaties gehad, wat in mijn geval dus ook betekent geen seks.
Onlangs een keer een date gehad, en worstel dan met dezelfde dingen als jij, wel vertellen/niet vertellen. Ik weet... eerlijkheid duurt het langst en wanneer iemand je echt leuk vindt zou het niet uit moeten maken. Toch ben ik zelf wel bang dat het voor mannen een afknapper is. Ik merk dat ik er niet erg open over ben, ook richting vriendinnen. Toch een soort gevoel van schaamte, misschien. Hoe dan ook, dit item gaat niet over mij, maar over jou, hoop dat zij ingaat op jouw uitnodiging en dat het uiteindelijk allemaal van zelf zal gaan!
Advies kan ik je niet geven, want ik zit in het zelfde schuitje. Ikzelf vind het op zijn minst vreemd, ik 29 jaar, nooit relaties gehad, wat in mijn geval dus ook betekent geen seks.
Onlangs een keer een date gehad, en worstel dan met dezelfde dingen als jij, wel vertellen/niet vertellen. Ik weet... eerlijkheid duurt het langst en wanneer iemand je echt leuk vindt zou het niet uit moeten maken. Toch ben ik zelf wel bang dat het voor mannen een afknapper is. Ik merk dat ik er niet erg open over ben, ook richting vriendinnen. Toch een soort gevoel van schaamte, misschien. Hoe dan ook, dit item gaat niet over mij, maar over jou, hoop dat zij ingaat op jouw uitnodiging en dat het uiteindelijk allemaal van zelf zal gaan!
woensdag 5 november 2008 om 23:30
Een goede vriend van mij was tot z'n 30ste relatieloos en maagd. Hij had daar zelf niet veel problemen mee, we hadden het er ook weleens over, en hij zegt eigenlijk hetzelfde als jij Thomas, in je openingspost. Nu heeft hij sinds een jaar of 2, 3 een (zowel seksueel als relationeel behoorlijk ervaren) vriendin. En dat gaat geweldig goed.
Dit dus als hart onder de riem, je hoeft echt niet raar te zijn als je lang geen vriendin/seks hebt, en het kan absoluut nog helemaal goed komen. Dus ga d'rvoor, zou ik zeggen.
Dit dus als hart onder de riem, je hoeft echt niet raar te zijn als je lang geen vriendin/seks hebt, en het kan absoluut nog helemaal goed komen. Dus ga d'rvoor, zou ik zeggen.
zondag 9 november 2008 om 17:15
De volgende date gaat er heel binnenkort van komen, dat is nu afgesproken. Ergens heb ik wel het gevoel dat ik er enthouiaster over ben dan zij, maar misschien is dat ook wel weer mijn onzekerheid, omdat ik het amper kan geloven dat het dan echt zal gebeuren. Maar we zullen wel zien, ik ben in ieder geval verder gekomen dan ooit, ten minste bij een meisje dat ik echt heel leuk vind en dat geeft in ieder geval goede moed.
Jippie79: ik herken inderdaad alles wat je schrijft en ik herken ook dat gevoel van schaamte. Eigenlijk weet niemand hoe het precies zit, al zijn er denk ik wel mensen die het vermoeden. Ik praat er hoe dan ook nooit over. Het ergste vind ik trouwens niet dat het nog nooit gebeurd is, dat is wel jammer maar als ik zeker wist dat het nu over mijn part over een paar jaar goed zou komen zou ik er niet zo mee zitten. Mijn grootste angst is namelijk dat ik levenslang alleen blijf en dus ook nooit een gezin etc, zal hebben, terwijl ik dat op termijn wel heel graag wil. Maar ja, het heeft weinig zin om daar lang bij stil te staan, ik moet nu proberen om de volgende date een succes te maken en dat lukt natuurlijk niet door er extra druk op te leggen. We zullen zien.
Jippie79: ik herken inderdaad alles wat je schrijft en ik herken ook dat gevoel van schaamte. Eigenlijk weet niemand hoe het precies zit, al zijn er denk ik wel mensen die het vermoeden. Ik praat er hoe dan ook nooit over. Het ergste vind ik trouwens niet dat het nog nooit gebeurd is, dat is wel jammer maar als ik zeker wist dat het nu over mijn part over een paar jaar goed zou komen zou ik er niet zo mee zitten. Mijn grootste angst is namelijk dat ik levenslang alleen blijf en dus ook nooit een gezin etc, zal hebben, terwijl ik dat op termijn wel heel graag wil. Maar ja, het heeft weinig zin om daar lang bij stil te staan, ik moet nu proberen om de volgende date een succes te maken en dat lukt natuurlijk niet door er extra druk op te leggen. We zullen zien.
maandag 10 november 2008 om 22:46
dinsdag 11 november 2008 om 00:38
Hoi Thomas,
Het is eigenlijk net als met al die andere dingen die spannend zijn: hoe meer je ermee bezig bent, hoe enger het wordt. Ze heeft toch 'ja' gezegd? Dan vindt ze het in ieder geval een goed idee om je weer te zien. Probeer vooral niet haar gevoelens en gedachten in te vullen; haar gedrag op voorhand kapot analyseren lijkt me nogal dodelijk voor het vertrouwen in jezelf en in een avond met leuke afloop.
En even over dat gestuntel; dat vind ik echt onzin. Dat het de eerste keer is, wil helemaal niet zeggen dat het dus onhandig gefrunnik wordt. Misschien ben je gewoon een natuurtalent. Je schrijft in ieder geval veel beter dan de gemiddelde forummer, terwijl je pas 19 berichtjes hebt. Dat je dat even weet.
Het is eigenlijk net als met al die andere dingen die spannend zijn: hoe meer je ermee bezig bent, hoe enger het wordt. Ze heeft toch 'ja' gezegd? Dan vindt ze het in ieder geval een goed idee om je weer te zien. Probeer vooral niet haar gevoelens en gedachten in te vullen; haar gedrag op voorhand kapot analyseren lijkt me nogal dodelijk voor het vertrouwen in jezelf en in een avond met leuke afloop.
En even over dat gestuntel; dat vind ik echt onzin. Dat het de eerste keer is, wil helemaal niet zeggen dat het dus onhandig gefrunnik wordt. Misschien ben je gewoon een natuurtalent. Je schrijft in ieder geval veel beter dan de gemiddelde forummer, terwijl je pas 19 berichtjes hebt. Dat je dat even weet.
dinsdag 11 november 2008 om 11:32
Thomas, dat je omgeving niks weet van je maagd-zijn is toch normaal? Dat gaat in principe toch niemand wat aan? Het nu al aan haar vertellen lijkt me niet verstandig, want wat win je daarmee?
Als het eenmaal zover komt dat jullie in bed belanden is het nog vroeg genoeg om het, al dan niet, mee te delen. Maar hee, zoenen en vrijen zijn dingen die je instinctmatig kunt, de een is er beter in dan de ander, maar wie bepaalt wat goed is en wat niet? Alleen de ontvanger....toch?
Ik hoop dat jullie volgende date gezellig wordt, en ik hoop voor jou dat de verliefdheid wederzijds is. Succes ermee!
Setter
P.s.: ik vind dat je overkomt als een lief poepie, als ik nog vrijgezel was wou ik best met je uit!
Als het eenmaal zover komt dat jullie in bed belanden is het nog vroeg genoeg om het, al dan niet, mee te delen. Maar hee, zoenen en vrijen zijn dingen die je instinctmatig kunt, de een is er beter in dan de ander, maar wie bepaalt wat goed is en wat niet? Alleen de ontvanger....toch?
Ik hoop dat jullie volgende date gezellig wordt, en ik hoop voor jou dat de verliefdheid wederzijds is. Succes ermee!
Setter
P.s.: ik vind dat je overkomt als een lief poepie, als ik nog vrijgezel was wou ik best met je uit!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
donderdag 13 november 2008 om 20:51
De derde date is gisteren geweest en het gaat helaas niks worden. Ze heeft gezegd dat ze mij 'een hele lieve jongen' vindt maar niet meer dan dat. In eerste instantie wist ze het niet zeker en dacht ze dat er misschien meer in zat, maar uiteindelijk is ze tot de conclusie gekomen dat ze niet verder met me wil. Dus helaas houdt het op. Blijkbaar heb ik het toch verkeerd ingeschat of wellicht wat verkeerd gedaan, of misschien zat het er ook wel nooit echt in.
Voorlopig verandert er voor mij dus niets en dat is uiteraard een enorme teleurstelling. Ik hoop dat ik hier snel overheen kom en het over niet al te lange tijd wel 'raak' is. Maar voor hetzelfde geld duurt het weer een paar jaar voordat ik een kans krijg en dan zit ik nog steeds in hetzelfde schuitje van groenheid, niet weten hoe het aan te pakken en bang zijn om afgewezen te worden vanwege die groenheid. Helaas kan ik daar niks aan veranderen en moet ik maar afwachten hoe het loopt, maar soms denk ik weleens dat het voor mij niet weggelegd is en ik alleen moet blijven. Kon ik maar in de toekomst kijken en zien dat dat niet zo is...
Voorlopig verandert er voor mij dus niets en dat is uiteraard een enorme teleurstelling. Ik hoop dat ik hier snel overheen kom en het over niet al te lange tijd wel 'raak' is. Maar voor hetzelfde geld duurt het weer een paar jaar voordat ik een kans krijg en dan zit ik nog steeds in hetzelfde schuitje van groenheid, niet weten hoe het aan te pakken en bang zijn om afgewezen te worden vanwege die groenheid. Helaas kan ik daar niks aan veranderen en moet ik maar afwachten hoe het loopt, maar soms denk ik weleens dat het voor mij niet weggelegd is en ik alleen moet blijven. Kon ik maar in de toekomst kijken en zien dat dat niet zo is...
vrijdag 14 november 2008 om 10:37
vrijdag 14 november 2008 om 13:01
Hoi Thomas,
Hoopvol je topic meegelezen, maar wat jammer dat ze niet meer voor je voelt! Je komt over als een hele aardige man en zelf gaf ze al aan dat het daar niet aan ligt, dus ik hoop dat je inderdaad snel een keer echt aan de beurt bent in de liefde.
Even een hart onder de riem (of eigenlijk een beetje een vreemd hart...) : Mijn zwager was 28 en had ook nog nooit verkering gehad of gevreen. Na een avondje stappen is zijn oude buurmeisje met hem mee naar huis gegaan en van dat ene avondje vonken en spetters is een klein jongetje gekomen, mijn neefje Lukas. Pa en ma hebben nooit iets gekregen verder, maar gaan wel op een leuke manier met elkaar om en hij is stapelgek op zijn zoon.
Een dikke knuffel, Lizzie
Hoopvol je topic meegelezen, maar wat jammer dat ze niet meer voor je voelt! Je komt over als een hele aardige man en zelf gaf ze al aan dat het daar niet aan ligt, dus ik hoop dat je inderdaad snel een keer echt aan de beurt bent in de liefde.
Even een hart onder de riem (of eigenlijk een beetje een vreemd hart...) : Mijn zwager was 28 en had ook nog nooit verkering gehad of gevreen. Na een avondje stappen is zijn oude buurmeisje met hem mee naar huis gegaan en van dat ene avondje vonken en spetters is een klein jongetje gekomen, mijn neefje Lukas. Pa en ma hebben nooit iets gekregen verder, maar gaan wel op een leuke manier met elkaar om en hij is stapelgek op zijn zoon.
Een dikke knuffel, Lizzie
vrijdag 14 november 2008 om 13:45
Hoi Thomas,
Wat jammer dat ze jouw gevoelens niet beantwoord.
Maar nu niet de moed laten zakken he!
Want het is heus niet zo dat dit "tekenend" is voor je hele relationele leven natuurlijk.
Iedereen is anders, dat is ook hier in dit topic duidelijk.
Blijf gewoon leuke dingen doen en mensen ontmoeten.
Tenslotte past op elk potje een deksel, maar binnen vind je geen nieuwe deksels...
Wat jammer dat ze jouw gevoelens niet beantwoord.
Maar nu niet de moed laten zakken he!
Want het is heus niet zo dat dit "tekenend" is voor je hele relationele leven natuurlijk.
Iedereen is anders, dat is ook hier in dit topic duidelijk.
Blijf gewoon leuke dingen doen en mensen ontmoeten.
Tenslotte past op elk potje een deksel, maar binnen vind je geen nieuwe deksels...
vrijdag 14 november 2008 om 18:51
Hallo Thomas,
Ik kan me voorstellen dat je hier flink van baalt, maar wel goed dat je op haar afgestapt bent!
Proberen niet al te lang te balen.... en wat de deksels betreft ben ik het helemaal met Aldebaran eens!
Wat betreft jouw angst om alleen te blijven, daar heb ik ook wel eens last van, maar ik blijf er in geloven dat het met de liefde wel goed komt. Het ene moment lukt dat beter dan het andere. Maar ik vermoed dat veel singles daar wel eens last van hebben.
Ik kan me voorstellen dat je hier flink van baalt, maar wel goed dat je op haar afgestapt bent!
Proberen niet al te lang te balen.... en wat de deksels betreft ben ik het helemaal met Aldebaran eens!
Wat betreft jouw angst om alleen te blijven, daar heb ik ook wel eens last van, maar ik blijf er in geloven dat het met de liefde wel goed komt. Het ene moment lukt dat beter dan het andere. Maar ik vermoed dat veel singles daar wel eens last van hebben.
zaterdag 15 november 2008 om 12:39
Hallo Thomas,
Jammer joh dat het niets geworden is. Ik wil je eigenlijk wel even een hart onder de riem steken. Je grootste angst is het alleen achter blijven en het geen gezin kunnen stichten. Die angst is begrijpelijk; voor jou ziet op dit moment het leven er even zo uit. Maar bedenk dat het over een paar jaar helemaal anders kan zijn. Je komt over als een leuke, sympathieke en intellegente vent, dus er is ergens zeker weten iemand die jou helemaal leuk gaat vinden. Mijn man had voor mij niet echt relaties gehad; ook bij hem vonden ze hem een lieve man maar niets meer dan dat. Helemaal prima, want nu heb ik hem
Jammer joh dat het niets geworden is. Ik wil je eigenlijk wel even een hart onder de riem steken. Je grootste angst is het alleen achter blijven en het geen gezin kunnen stichten. Die angst is begrijpelijk; voor jou ziet op dit moment het leven er even zo uit. Maar bedenk dat het over een paar jaar helemaal anders kan zijn. Je komt over als een leuke, sympathieke en intellegente vent, dus er is ergens zeker weten iemand die jou helemaal leuk gaat vinden. Mijn man had voor mij niet echt relaties gehad; ook bij hem vonden ze hem een lieve man maar niets meer dan dat. Helemaal prima, want nu heb ik hem
zaterdag 15 november 2008 om 18:14
Dank voor jullie reacties.
Natuurlijk hebben jullie gelijk en het kan zeker nog goedkomen in de toekomst. Misschien snel, maar voor hetzelfde geld duurt het nog jaren en da zou toch wel heel jammer zijn. Ik heb nu al het idee dat ik heel wat gemist heb wat dit betreft, maar dat is nu eenmaal zo en valt niet meer te veranderen.
En ergens is er inderdaad de angstdat het niet meer goed zal komen. Dat komt denk ik doordat praktisch iedereen om mij heen heel makkelijk relaties lijkt te krijgen en ik zo ongeveer de enige lijk te zijn die dat maar niet lukt. Dan ga je toch aan jezelf twijfelen, hoewel dat natuurlijk niet moet. Hoe dan ook moet ik nu gewoon doorgaan en dan maar hopen dat het binnenkort wel zo mag zijn.
Natuurlijk hebben jullie gelijk en het kan zeker nog goedkomen in de toekomst. Misschien snel, maar voor hetzelfde geld duurt het nog jaren en da zou toch wel heel jammer zijn. Ik heb nu al het idee dat ik heel wat gemist heb wat dit betreft, maar dat is nu eenmaal zo en valt niet meer te veranderen.
En ergens is er inderdaad de angstdat het niet meer goed zal komen. Dat komt denk ik doordat praktisch iedereen om mij heen heel makkelijk relaties lijkt te krijgen en ik zo ongeveer de enige lijk te zijn die dat maar niet lukt. Dan ga je toch aan jezelf twijfelen, hoewel dat natuurlijk niet moet. Hoe dan ook moet ik nu gewoon doorgaan en dan maar hopen dat het binnenkort wel zo mag zijn.
zaterdag 15 november 2008 om 23:43
Jammer thomas dat er niet meer in zat, maar ja ze was wel eerlijk. En zoals al meer mensen hier zeggen, je komt symphatiek over, dus daar ligt het vast niet aan.
En verder over je laatste punt, dat mensen maar zo makkelijk relaties lijken te krijgen.... misschien moet je iets verder kijken. Er zijn ook genoeg relaties die maar gestart worden om niet alleen te zijn, of een soort van genoegen nemen met. Wellicht ben jij wat kritischer en meer op zoek naar een echte liefde. Tenminste zo werkt dat voor mij wel.
Hopelijk helpt dit je bepaalde dingen weer even wat meer in perspectief te zien
En verder over je laatste punt, dat mensen maar zo makkelijk relaties lijken te krijgen.... misschien moet je iets verder kijken. Er zijn ook genoeg relaties die maar gestart worden om niet alleen te zijn, of een soort van genoegen nemen met. Wellicht ben jij wat kritischer en meer op zoek naar een echte liefde. Tenminste zo werkt dat voor mij wel.
Hopelijk helpt dit je bepaalde dingen weer even wat meer in perspectief te zien
