Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
maandag 2 mei 2016 om 12:02
quote:Nelladella1 schreef op 02 mei 2016 @ 11:43:
Hij heeft gewoon af en toe zin in iets anders. Het is denk ik niet ingewikkelder dan dat. Er zijn geen verklaringen, diepliggende oorzaken enz. Doodanalyseren is begrijpelijk maar zinloos.
Dit zal voor veel mannen gelden, ja. Maar als ik Zeeland zo lees is er toch meer aan de hand. Vergelijk met het met eten. We kennen allemaal wel dat we af en toe zin hebben in iets anders, af en toe te veel eten, zin hebben in iets heel slechts etc. Maar als je al jaren stiekem jezelf overeet, en je ervoor schaamt dan is er toch wel meer aan de hand.
Ook wat Zeeland zegt over dat hij het de eerste vier jaar niet deed in de relatie klopt hiermee. Dan is het allemaal nog nieuw, anders, je denkt dat je er af bent. Maar dan ga je 1 x voor de bijl.....schaamte, schuld. Maar ja, stiekem en niemand komt erachter. En voila, het oude patroon is weer opgepakt.
Zeeland is de enige die kan beslissen of ze het echt dood analyseert. Ik ben natuurlijk gekleurd door wat ik zelf heb meegemaakt, maar bij mijn partner was het ook een coping mechanism. Na therapie is hij ervan af geraakt en heeft de behoefte niet meer.
Hij heeft gewoon af en toe zin in iets anders. Het is denk ik niet ingewikkelder dan dat. Er zijn geen verklaringen, diepliggende oorzaken enz. Doodanalyseren is begrijpelijk maar zinloos.
Dit zal voor veel mannen gelden, ja. Maar als ik Zeeland zo lees is er toch meer aan de hand. Vergelijk met het met eten. We kennen allemaal wel dat we af en toe zin hebben in iets anders, af en toe te veel eten, zin hebben in iets heel slechts etc. Maar als je al jaren stiekem jezelf overeet, en je ervoor schaamt dan is er toch wel meer aan de hand.
Ook wat Zeeland zegt over dat hij het de eerste vier jaar niet deed in de relatie klopt hiermee. Dan is het allemaal nog nieuw, anders, je denkt dat je er af bent. Maar dan ga je 1 x voor de bijl.....schaamte, schuld. Maar ja, stiekem en niemand komt erachter. En voila, het oude patroon is weer opgepakt.
Zeeland is de enige die kan beslissen of ze het echt dood analyseert. Ik ben natuurlijk gekleurd door wat ik zelf heb meegemaakt, maar bij mijn partner was het ook een coping mechanism. Na therapie is hij ervan af geraakt en heeft de behoefte niet meer.
maandag 2 mei 2016 om 12:08
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 11:05:
[...]
Dat stukje 'straf' voor mij speelt denk ik wel een rol.
Als hij het over zijn hoerenbezoek heeft, lijkt het minder om lust te gaan en meer om frustratie, afreageren en boosheid. (Hoe krom ook.) Mogelijk voelt hij zich niet opgewassen tegen me..? (Verbaal?)
Dat stukje herken ik eerlijk gezegd wel . Ook ik ben verbaal een stuk sterker dan mijn man en dat is voor hem niet makkelijk. Echter begreep ik van jou dat jullie regelmatig goede gesprekken hadden en ik neem dan aan dat die op gelijkwaardige basis waren? Dan had hij toch aan kunnen geven wat hem zo aan jou frustreerde i.p.v. dit net zo lang op te kroppen tot hij geen andere uitweg zag dan zich af te reageren bij die "dames?
Maar ja, wij (en dus ook jij) kunnen niet in het hoofd van je man kijken en het is dus allemaal gokken wat hij destijds dacht en waarom hij dingen wel/niet deed. En dat is nu eigenlijk nog steeds het geval: misschien probeert hij allerlei uitspraken op je uit om te kijken welke je uiteindelijk pikt en daarmee ophoudt met vragen naar het waarom, omdat hij het zelf niet echt weet. Of misschien is het een doortrapte l*l, die denkt dat hij je zo kan bespelen dat je hem vergeeft en hij gewoon kan doorgaan zoals hij de afgelopen 20 jaar bezig is geweest.
De enige die echt weet hoe het zit is je man en je geeft aan dat hij op elk ander gebied altijd een goede partner is geweest, dus zou je moeten kunnen vertrouwen op wat hij je vertelt. Een dilemma, hoor!
[...]
Dat stukje 'straf' voor mij speelt denk ik wel een rol.
Als hij het over zijn hoerenbezoek heeft, lijkt het minder om lust te gaan en meer om frustratie, afreageren en boosheid. (Hoe krom ook.) Mogelijk voelt hij zich niet opgewassen tegen me..? (Verbaal?)
Dat stukje herken ik eerlijk gezegd wel . Ook ik ben verbaal een stuk sterker dan mijn man en dat is voor hem niet makkelijk. Echter begreep ik van jou dat jullie regelmatig goede gesprekken hadden en ik neem dan aan dat die op gelijkwaardige basis waren? Dan had hij toch aan kunnen geven wat hem zo aan jou frustreerde i.p.v. dit net zo lang op te kroppen tot hij geen andere uitweg zag dan zich af te reageren bij die "dames?
Maar ja, wij (en dus ook jij) kunnen niet in het hoofd van je man kijken en het is dus allemaal gokken wat hij destijds dacht en waarom hij dingen wel/niet deed. En dat is nu eigenlijk nog steeds het geval: misschien probeert hij allerlei uitspraken op je uit om te kijken welke je uiteindelijk pikt en daarmee ophoudt met vragen naar het waarom, omdat hij het zelf niet echt weet. Of misschien is het een doortrapte l*l, die denkt dat hij je zo kan bespelen dat je hem vergeeft en hij gewoon kan doorgaan zoals hij de afgelopen 20 jaar bezig is geweest.
De enige die echt weet hoe het zit is je man en je geeft aan dat hij op elk ander gebied altijd een goede partner is geweest, dus zou je moeten kunnen vertrouwen op wat hij je vertelt. Een dilemma, hoor!
maandag 2 mei 2016 om 12:13
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 11:20:
[...]
Ja, maar dat past niet met wat hij vertelt.
Hij heeft het over een obsessieve gedachte , een oplopende spanningsboog, iets waar hij intensief mee bezig was en uiteindelijk gaf het de doorslag dat hij boos en gefrustreerd vond dat 'hij daar recht op had!', aangezien hij (in zijn beleving) zo tekort kwam.
Klinkt niet als een gezellig verzetje.
Dan alsnog denk ik dat het waarom niet zo ingewikkeld is als hij het nu doet voorkomen (en jij geloof ik eigenlijk graag wil dat het is). Het is iets waar hij altijd mee bezig is geweest (dat stukje komt overeen met een verslaving) en als hij dan eens niet tevreden was met jou, ging'ie "lekker van bil met een hoer. Ha, puh.." Dat klinkt mij ook niet perse in de oren als een drang die hij niet kon stoppen. Iets in het huwelijk triggerde hem om het te gaan doen. Een verslaving is er gewoon, die hoeft niet getriggerd te worden. (Een alcoholist drinkt makkelijker wanneer er thuis iets rots gebeurt, maar drinkt óók als dat niet gebeurt.)
Ik zou het ook onverteerbaar vinden om te denken dat hij dit "gewoon deed omdat het kon", maar hoe meer ik lees, hoe meer ik de indruk krijg dat het toch zo is !
[...]
Ja, maar dat past niet met wat hij vertelt.
Hij heeft het over een obsessieve gedachte , een oplopende spanningsboog, iets waar hij intensief mee bezig was en uiteindelijk gaf het de doorslag dat hij boos en gefrustreerd vond dat 'hij daar recht op had!', aangezien hij (in zijn beleving) zo tekort kwam.
Klinkt niet als een gezellig verzetje.
Dan alsnog denk ik dat het waarom niet zo ingewikkeld is als hij het nu doet voorkomen (en jij geloof ik eigenlijk graag wil dat het is). Het is iets waar hij altijd mee bezig is geweest (dat stukje komt overeen met een verslaving) en als hij dan eens niet tevreden was met jou, ging'ie "lekker van bil met een hoer. Ha, puh.." Dat klinkt mij ook niet perse in de oren als een drang die hij niet kon stoppen. Iets in het huwelijk triggerde hem om het te gaan doen. Een verslaving is er gewoon, die hoeft niet getriggerd te worden. (Een alcoholist drinkt makkelijker wanneer er thuis iets rots gebeurt, maar drinkt óók als dat niet gebeurt.)
Ik zou het ook onverteerbaar vinden om te denken dat hij dit "gewoon deed omdat het kon", maar hoe meer ik lees, hoe meer ik de indruk krijg dat het toch zo is !
maandag 2 mei 2016 om 12:15
maandag 2 mei 2016 om 12:19
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 11:20:
[...]
Ja, maar dat past niet met wat hij vertelt.
Hij heeft het over een obsessieve gedachte , een oplopende spanningsboog, iets waar hij intensief mee bezig was en uiteindelijk gaf het de doorslag dat hij boos en gefrustreerd vond dat 'hij daar recht op had!', aangezien hij (in zijn beleving) zo tekort kwam.
Klinkt niet als een gezellig verzetje.
Dit is wat ik eerder ook suggereerde over de onderlinge verhoudingen, dat het op dit topic lijkt/even leek alsof hij zeg maar de broek aan heeft/beslissingen neemt etc in jullie relatie, maar dat hij zelf wellicht al jaren het gevoel heeft dat dat andersom het geval is, cq dat hij de zwakkere is oid. Het zal niet de eerste persoon zijn die voor zijn gevoel toch braaf alles doet wat er van hem verwacht wordt in een relatie en gezin en 'dus' vindt dat hij af en toe wel recht heeft op whatever wat voor verzetje. Natuurlijk een belachelijke redenatie en ook excuus om niet op een andere/constructieve manier om te gaan met je frustraties, maar heb het vaker gezien/gehoord.
Ben het dus eens met Anonimium dat hij toch echt zelf het patroon zal moeten doorbreken van zijn manier van omgaan met frustraties/spanningen en zijn wellicht ingebeelde zwakkere/onderdanige positie tov TO.
[...]
Ja, maar dat past niet met wat hij vertelt.
Hij heeft het over een obsessieve gedachte , een oplopende spanningsboog, iets waar hij intensief mee bezig was en uiteindelijk gaf het de doorslag dat hij boos en gefrustreerd vond dat 'hij daar recht op had!', aangezien hij (in zijn beleving) zo tekort kwam.
Klinkt niet als een gezellig verzetje.
Dit is wat ik eerder ook suggereerde over de onderlinge verhoudingen, dat het op dit topic lijkt/even leek alsof hij zeg maar de broek aan heeft/beslissingen neemt etc in jullie relatie, maar dat hij zelf wellicht al jaren het gevoel heeft dat dat andersom het geval is, cq dat hij de zwakkere is oid. Het zal niet de eerste persoon zijn die voor zijn gevoel toch braaf alles doet wat er van hem verwacht wordt in een relatie en gezin en 'dus' vindt dat hij af en toe wel recht heeft op whatever wat voor verzetje. Natuurlijk een belachelijke redenatie en ook excuus om niet op een andere/constructieve manier om te gaan met je frustraties, maar heb het vaker gezien/gehoord.
Ben het dus eens met Anonimium dat hij toch echt zelf het patroon zal moeten doorbreken van zijn manier van omgaan met frustraties/spanningen en zijn wellicht ingebeelde zwakkere/onderdanige positie tov TO.
maandag 2 mei 2016 om 12:21
quote:BWitched schreef op 02 mei 2016 @ 11:28:
[...]
Zie daar je uitleg. Meer redenen zijn er denk ik niet. Waarom hij zich zo afreageert? Ik denk dat hij dat zelf niet eens weet.
Misschien helpt het om iedere keer als je verzandt in "waarom?" in plaats van vragen te stellen vertelt hoe rot je je voelt. Want dat is effectief wat je eigenlijk wil.Heel mooi advies!
[...]
Zie daar je uitleg. Meer redenen zijn er denk ik niet. Waarom hij zich zo afreageert? Ik denk dat hij dat zelf niet eens weet.
Misschien helpt het om iedere keer als je verzandt in "waarom?" in plaats van vragen te stellen vertelt hoe rot je je voelt. Want dat is effectief wat je eigenlijk wil.Heel mooi advies!
maandag 2 mei 2016 om 12:43
quote:Nelladella1 schreef op 02 mei 2016 @ 11:43:
Ik schrijf dit met de beste bedoelingen. Echt, ik snap dat je boos (laaiend) bent en het wil begrijpen. Een vriendin van mij zit in relatietherapie omdat haar man contact op internet zocht met andere vrouwen. Uiteindelijk heeft hij het zo gedraaid dat hij dat deed omdat hij constant aan haar verwachtingen wil voldoen en omdat hij zo veel van haar houdt. Nu begrijpt ze hem beter. Zelf denk ik natuurlijk 'Die man lult uit zijn nek, verzint iets wat aannemelijk klinkt en wat zij graag wil horen omdat hij haar helemaal niet kwijt wil'.
Dat zou natuurlijk ook kunnen, maar als ze echt een goede relatietherapeut hebben, zou hij/zij het toch doorhebben dat zijn verklaring vals zou zijn?
Ik schrijf dit met de beste bedoelingen. Echt, ik snap dat je boos (laaiend) bent en het wil begrijpen. Een vriendin van mij zit in relatietherapie omdat haar man contact op internet zocht met andere vrouwen. Uiteindelijk heeft hij het zo gedraaid dat hij dat deed omdat hij constant aan haar verwachtingen wil voldoen en omdat hij zo veel van haar houdt. Nu begrijpt ze hem beter. Zelf denk ik natuurlijk 'Die man lult uit zijn nek, verzint iets wat aannemelijk klinkt en wat zij graag wil horen omdat hij haar helemaal niet kwijt wil'.
Dat zou natuurlijk ook kunnen, maar als ze echt een goede relatietherapeut hebben, zou hij/zij het toch doorhebben dat zijn verklaring vals zou zijn?
maandag 2 mei 2016 om 12:44
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 09:37:
[...]
Klopt.
Aanvulling:
Gisteren suggereerde hij ineens juist dat ik wèl een aandeel zou hebben gehad in de problematiek. Hij legde voor de zoveelste keer uit hoe rot het voelde en hoe beschamend als hij naar de hoeren was geweest, Ik vroeg hem dan ook WAAROM hij dan in hemelsnaam GING, als het toch allemaal zo'n lijdensweg voor hem was.
Hij noemde toen 2 irritaties van hem over mij (!?), zei dat het mss geen goede oplossing was geweest om dan naar de hoeren te gaan, maar dat ons huwelijk echt niet zo koek en ei was.
Hij wilde nog gaan toelichten waar meneer zich allemaal nog meer aan gestoord had, maar dat was het punt waarop ik het afkapte en hem zei dat als DAT zijn insteek was, om MIJ de schuld te gaan geven van zijn jarenlange bedrog, als hij de verantwoordelijkheid zou gaan afschuiven op MIJ omdat ik bwvs het dopje niet op de tandpasta had gedaan, tig jaar geleden, dat hij dan per METEEN kon vertrekken. Dit valt naar mijn idee in de categorie aanval is de beste verdediging. Jammer, dat hij nu meent dat ook jij een aandeel hebt gehad in de problemen. Voor de duidelijkheid: indien en voor zover er problemen zouden zijn geweest in jullie huwelijk, dan had hij dat op dat moment kunnen aankaarten: eerlijk en open communicatie heet dat. Naar een DVP gaan is geen oplossing voor een eventueel probleem, het proberen af te schuiven op jou des te minder.
In slechts uiterst uitzonderlijke gevallen kan ik mij voorstellen dat een man/vrouw zijn gerief elders zoekt. Bijvoorbeeld als een van de partner(s) niet meer in staat blijkt om de ander enige vorm van affectie te tonen, bijvoorbeeld door een medische oorzaak, en de andere partner wel die behoefte heeft of wanneer beide partners in goed overleg afspreken een open relatie te hebben. In een dergelijk geval kan een DVP of en HVP wellicht uitkomst bieden. Maar als ik jou zo begrijp, was er op seksueel vlak niets mis in jullie relatie en als er dingen waren waarin hij meende dat jij toerekenbaar tekort schoot, had hij dit op dat moment kunnen aankaarten. Ik kan me voorstellen dat zo'n opmerking in het verkeerde keelgat schoot!
[...]
Klopt.
Aanvulling:
Gisteren suggereerde hij ineens juist dat ik wèl een aandeel zou hebben gehad in de problematiek. Hij legde voor de zoveelste keer uit hoe rot het voelde en hoe beschamend als hij naar de hoeren was geweest, Ik vroeg hem dan ook WAAROM hij dan in hemelsnaam GING, als het toch allemaal zo'n lijdensweg voor hem was.
Hij noemde toen 2 irritaties van hem over mij (!?), zei dat het mss geen goede oplossing was geweest om dan naar de hoeren te gaan, maar dat ons huwelijk echt niet zo koek en ei was.
Hij wilde nog gaan toelichten waar meneer zich allemaal nog meer aan gestoord had, maar dat was het punt waarop ik het afkapte en hem zei dat als DAT zijn insteek was, om MIJ de schuld te gaan geven van zijn jarenlange bedrog, als hij de verantwoordelijkheid zou gaan afschuiven op MIJ omdat ik bwvs het dopje niet op de tandpasta had gedaan, tig jaar geleden, dat hij dan per METEEN kon vertrekken. Dit valt naar mijn idee in de categorie aanval is de beste verdediging. Jammer, dat hij nu meent dat ook jij een aandeel hebt gehad in de problemen. Voor de duidelijkheid: indien en voor zover er problemen zouden zijn geweest in jullie huwelijk, dan had hij dat op dat moment kunnen aankaarten: eerlijk en open communicatie heet dat. Naar een DVP gaan is geen oplossing voor een eventueel probleem, het proberen af te schuiven op jou des te minder.
In slechts uiterst uitzonderlijke gevallen kan ik mij voorstellen dat een man/vrouw zijn gerief elders zoekt. Bijvoorbeeld als een van de partner(s) niet meer in staat blijkt om de ander enige vorm van affectie te tonen, bijvoorbeeld door een medische oorzaak, en de andere partner wel die behoefte heeft of wanneer beide partners in goed overleg afspreken een open relatie te hebben. In een dergelijk geval kan een DVP of en HVP wellicht uitkomst bieden. Maar als ik jou zo begrijp, was er op seksueel vlak niets mis in jullie relatie en als er dingen waren waarin hij meende dat jij toerekenbaar tekort schoot, had hij dit op dat moment kunnen aankaarten. Ik kan me voorstellen dat zo'n opmerking in het verkeerde keelgat schoot!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 2 mei 2016 om 13:02
quote:Nelladella1 schreef op 02 mei 2016 @ 11:43:
In mijn ogen maak je het allemaal veel te ingewikkeld. Je man weet van gekkigheid ook niet meer wat hij nog moet zeggen of hoe hij zich nog moet verantwoorden. Vandaar dat hij ineens weer met een verhaal over dat het ook aan jou lag komt. Bleek ook weer het verkeerde knopje, en dan draait hij het weer terug enz. enz.
.Ik vind vooral dat haar man het allemaal veel te ingewikkeld maakt. Hij lijkt zich inderdaad in allerlei bochten te draaien, terwijl hij wrs de grootste kans maakt op het behouden van zijn huwelijk als hij nou 'gewoon' eens heel eerlijk over van alles en nog wat gaat zijn, hoe erg die versie dan ook zal zijn of ook al is zijn antwoord 'ik weet het zelf eigenlijk allemaal niet eens.' Als hij verstoppertje blijft spelen, zullen zijn kansen op het behouden van het huwelijk alleen maar dalen vermoed ik zo. Maar goed, hij is doorgewinterd in liegen/ bedriegen, dus misschien is gewoon eerlijk zijn teveel gevraagd.
In mijn ogen maak je het allemaal veel te ingewikkeld. Je man weet van gekkigheid ook niet meer wat hij nog moet zeggen of hoe hij zich nog moet verantwoorden. Vandaar dat hij ineens weer met een verhaal over dat het ook aan jou lag komt. Bleek ook weer het verkeerde knopje, en dan draait hij het weer terug enz. enz.
.Ik vind vooral dat haar man het allemaal veel te ingewikkeld maakt. Hij lijkt zich inderdaad in allerlei bochten te draaien, terwijl hij wrs de grootste kans maakt op het behouden van zijn huwelijk als hij nou 'gewoon' eens heel eerlijk over van alles en nog wat gaat zijn, hoe erg die versie dan ook zal zijn of ook al is zijn antwoord 'ik weet het zelf eigenlijk allemaal niet eens.' Als hij verstoppertje blijft spelen, zullen zijn kansen op het behouden van het huwelijk alleen maar dalen vermoed ik zo. Maar goed, hij is doorgewinterd in liegen/ bedriegen, dus misschien is gewoon eerlijk zijn teveel gevraagd.
maandag 2 mei 2016 om 13:13
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat hij onvrede heeft over bepaalde dingen in jullie huwelijk. Dat is op zich heel gewoon. Hele volksstammen hebben dat. Mijn man baalt ook wel eens van mij of van het gezinsleven waar we met handen en voeten aan gebonden zijn. En dan is hij een paar dagen chagarijnig of zoekt een keer ruzie met mij en bespreekt zijn frustratie. Als ik er last van heb ga ik meer snoepen, 's avonds een wijntje drinken en niet alleen in het weekend. Zoek ruzie doe vervelend en praat. We doen van alles omdat het soms ook niet in 1x duidelijk is waar de frustratie vandaan komt, maar uiteindelijk praten we. en dealen we er mee op een manier waar we beide wat mee kunnen.
Hoe deed hij dat? en jij?
Ik ben trouwens verbaal ongeveer 120x sterker dan mijn man. Baalt hij ook wel eens van. Maar qua persoon zijn we absoluut aan elkaar gewaagd hoor, dat zit niet op woorden.
Allemaal smoesjes vind ik dit soort redenen. Calimero gedrag. Hou ik niet van.
Ik heb erg mee geprobeerd om het te begrijpen. Omdat ik het je zo gun TO, dat het te begrijpen is. Dat hij een goede reden heeft. Dat hij ondanks dit best ok is, en dat het allemaal wel goed komt. Maar hoe verder we komen in de tijd en met zijn reacties en gedrag, hoe meer ik weer terug kom bij mijn oorspronkelijke gevoel.
Sommige dingen WIL ik gewoon niet. Ongeacht wat, hoe of waarom. GEWOON NIET. En dit verhaal valt daar wat mij betreft echt ook onder.
en natuurlijk vind ik nog steeds dat jij het op je eigen manier moet doen. Ik hoop echter wel van harte dat je goed luistert naar je diepste zelf. En dat je daar ook weet dat jij ook, gewoon iets niet mag willen.
Hoe deed hij dat? en jij?
Ik ben trouwens verbaal ongeveer 120x sterker dan mijn man. Baalt hij ook wel eens van. Maar qua persoon zijn we absoluut aan elkaar gewaagd hoor, dat zit niet op woorden.
Allemaal smoesjes vind ik dit soort redenen. Calimero gedrag. Hou ik niet van.
Ik heb erg mee geprobeerd om het te begrijpen. Omdat ik het je zo gun TO, dat het te begrijpen is. Dat hij een goede reden heeft. Dat hij ondanks dit best ok is, en dat het allemaal wel goed komt. Maar hoe verder we komen in de tijd en met zijn reacties en gedrag, hoe meer ik weer terug kom bij mijn oorspronkelijke gevoel.
Sommige dingen WIL ik gewoon niet. Ongeacht wat, hoe of waarom. GEWOON NIET. En dit verhaal valt daar wat mij betreft echt ook onder.
en natuurlijk vind ik nog steeds dat jij het op je eigen manier moet doen. Ik hoop echter wel van harte dat je goed luistert naar je diepste zelf. En dat je daar ook weet dat jij ook, gewoon iets niet mag willen.
maandag 2 mei 2016 om 13:18
quote:Renee_ schreef op 02 mei 2016 @ 13:02:
[...]
Ik vind vooral dat haar man het allemaal veel te ingewikkeld maakt. Hij lijkt zich inderdaad in allerlei bochten te draaien, terwijl hij wrs de grootste kans maakt op het behouden van zijn huwelijk als hij nou 'gewoon' eens heel eerlijk over van alles en nog wat gaat zijn, hoe erg die versie dan ook zal zijn of ook al is zijn antwoord 'ik weet het zelf eigenlijk allemaal niet eens.' Als hij verstoppertje blijft spelen, zullen zijn kansen op het behouden van het huwelijk alleen maar dalen vermoed ik zo. Maar goed, hij is doorgewinterd in liegen/ bedriegen, dus misschien is gewoon eerlijk zijn teveel gevraagd.
Euhh..integendeel hoor, het is net andersom, hij houd wijselijk zijn mond.
Maar goed, we weten allemaal wel, dat deze hier niet zuiver is, was en dat ook nooit zal worden.
.
Ik kan lullen, en praten, maar diegene die hier maar blijven inpraten, en lullen, pff...
Man man, zo kun je alles wel goed praten.
Deze hier heeft nog veel meer gedaan,..dat is dan ook exact de reden dat hij zich zo manifesteert.
[...]
Ik vind vooral dat haar man het allemaal veel te ingewikkeld maakt. Hij lijkt zich inderdaad in allerlei bochten te draaien, terwijl hij wrs de grootste kans maakt op het behouden van zijn huwelijk als hij nou 'gewoon' eens heel eerlijk over van alles en nog wat gaat zijn, hoe erg die versie dan ook zal zijn of ook al is zijn antwoord 'ik weet het zelf eigenlijk allemaal niet eens.' Als hij verstoppertje blijft spelen, zullen zijn kansen op het behouden van het huwelijk alleen maar dalen vermoed ik zo. Maar goed, hij is doorgewinterd in liegen/ bedriegen, dus misschien is gewoon eerlijk zijn teveel gevraagd.
Euhh..integendeel hoor, het is net andersom, hij houd wijselijk zijn mond.
Maar goed, we weten allemaal wel, dat deze hier niet zuiver is, was en dat ook nooit zal worden.
.
Ik kan lullen, en praten, maar diegene die hier maar blijven inpraten, en lullen, pff...
Man man, zo kun je alles wel goed praten.
Deze hier heeft nog veel meer gedaan,..dat is dan ook exact de reden dat hij zich zo manifesteert.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
maandag 2 mei 2016 om 13:22
Helemaal eens met wat Rrinke zegt en volgens mij heeft het gedrag van Zeeland's man niets te maken met onvrede over het huwelijk en zelfs al zou dat zo zijn, dan is dit nog geen rechtvaardigingsgrond om plezier dan maar bij een DVP te zoeken. Bovendien hield, voor zover ik het goed begrepen heb, de onvrede niet verband met met problemen van seksuele aard. Die vlieger gaat dus wat mij betreft niet op.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 2 mei 2016 om 13:35
quote:BWitched schreef op 02 mei 2016 @ 11:28:
[...]
Zie daar je uitleg. Meer redenen zijn er denk ik niet. Waarom hij zich zo afreageert? Ik denk dat hij dat zelf niet eens weet.
Misschien helpt het om iedere keer als je verzandt in "waarom?" in plaats van vragen te stellen vertelt hoe rot je je voelt. Want dat is effectief wat je eigenlijk wil.
Ja. Goed punt.
En dat doe ik ook. Vertellen waar mij dit precies raakt. Wat ik het ergste vind. Wat de vragen zijn die nu in me opkomen. (Ben ik wel genoeg? Heb ik ergens in gefaald? Ben ik te erg 'ver-trut' in de loop der jaren? Wat is mijn aandeel, als die er is? Ben ik teveel met mezelf bezig geweest? Ken ik hem eigenlijk wel? Wat was echt? Waarom heb ik dit niet gezien? )
Het kwetst me dat hij me niet in vertrouwen heeft genomen. Toen zijn onvrede groeide. En hij ervoor koos om de oplossing bij andere vrouwen te zoeken.
[...]
Zie daar je uitleg. Meer redenen zijn er denk ik niet. Waarom hij zich zo afreageert? Ik denk dat hij dat zelf niet eens weet.
Misschien helpt het om iedere keer als je verzandt in "waarom?" in plaats van vragen te stellen vertelt hoe rot je je voelt. Want dat is effectief wat je eigenlijk wil.
Ja. Goed punt.
En dat doe ik ook. Vertellen waar mij dit precies raakt. Wat ik het ergste vind. Wat de vragen zijn die nu in me opkomen. (Ben ik wel genoeg? Heb ik ergens in gefaald? Ben ik te erg 'ver-trut' in de loop der jaren? Wat is mijn aandeel, als die er is? Ben ik teveel met mezelf bezig geweest? Ken ik hem eigenlijk wel? Wat was echt? Waarom heb ik dit niet gezien? )
Het kwetst me dat hij me niet in vertrouwen heeft genomen. Toen zijn onvrede groeide. En hij ervoor koos om de oplossing bij andere vrouwen te zoeken.
maandag 2 mei 2016 om 13:37
quote:rrinkje schreef op 02 mei 2016 @ 13:31:
zelfs al zouden er wel problemen zijn van sexuele aard. Dan is het nog geen vrijbrief of reden om het maar zo stiekem te doen.Dat niet, maar zoals je uit mijn vorige post hebt kunnen lezen kunnen er naar mijn mening in dat soort omstandigheden wel onderlinge afspraken gemaakt worden. Daar is in dit geval geen sprake van: alles stiekem en seksueel leek er niets aan de hand te zijn. Dat maakt het naar mijn idee nog wranger voor TO.
zelfs al zouden er wel problemen zijn van sexuele aard. Dan is het nog geen vrijbrief of reden om het maar zo stiekem te doen.Dat niet, maar zoals je uit mijn vorige post hebt kunnen lezen kunnen er naar mijn mening in dat soort omstandigheden wel onderlinge afspraken gemaakt worden. Daar is in dit geval geen sprake van: alles stiekem en seksueel leek er niets aan de hand te zijn. Dat maakt het naar mijn idee nog wranger voor TO.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 2 mei 2016 om 13:41
quote:rrinkje schreef op 02 mei 2016 @ 11:40:
het is een beetje dubbel he. Het heeft niks met de relatie te maken maar nu vindt/vond hij toch dat TO ergens ook wel een beetje verantwoordelijk is voor zijn gedrag?
(...).
Als hij zo gaat praten gaan mijn haren overeind staan. En dan kan hij 10x zijn excuses aanbieden, maar ergens hou ik dan toch de gedachte dat dit dus wel ergens in zijn hoofd zit.
.
Ja, dat heb ik dus ook.
Zo heeft hij dat wrs al die jaren ook goedgepraat naar zichzelf. Dat het indirect ook mijn 'schuld' is. Maar dat stuk kan/wil ik me niet eigen maken.
(Ookal kwel ik mezelf vervolgens met precies diezelfde vraag: ben IK hier schuldig aan?)
het is een beetje dubbel he. Het heeft niks met de relatie te maken maar nu vindt/vond hij toch dat TO ergens ook wel een beetje verantwoordelijk is voor zijn gedrag?
(...).
Als hij zo gaat praten gaan mijn haren overeind staan. En dan kan hij 10x zijn excuses aanbieden, maar ergens hou ik dan toch de gedachte dat dit dus wel ergens in zijn hoofd zit.
.
Ja, dat heb ik dus ook.
Zo heeft hij dat wrs al die jaren ook goedgepraat naar zichzelf. Dat het indirect ook mijn 'schuld' is. Maar dat stuk kan/wil ik me niet eigen maken.
(Ookal kwel ik mezelf vervolgens met precies diezelfde vraag: ben IK hier schuldig aan?)
maandag 2 mei 2016 om 13:44
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 13:35:
[...]
Het kwetst me dat hij me niet in vertrouwen heeft genomen. Toen zijn onvrede groeide. En hij ervoor koos om de oplossing bij andere vrouwen te zoeken.Niet gewoon bij een andere vrouw, maar bij een DVP nota bene..! Als hij nooit eerder onvrede heeft geuit is het wel zwak om daar nu mee te komen, nadat hij onvrijwillig heeft moeten opbiechten dat hij wratten heeft. Indien hij geen wratten zou hebben gehad, zo het eventuele problematiek nog steeds onder het tapijt geveegd hebben. Wel erg makkelijk om nu een eventuele oorzaak bij jou neer te leggen...
[...]
Het kwetst me dat hij me niet in vertrouwen heeft genomen. Toen zijn onvrede groeide. En hij ervoor koos om de oplossing bij andere vrouwen te zoeken.Niet gewoon bij een andere vrouw, maar bij een DVP nota bene..! Als hij nooit eerder onvrede heeft geuit is het wel zwak om daar nu mee te komen, nadat hij onvrijwillig heeft moeten opbiechten dat hij wratten heeft. Indien hij geen wratten zou hebben gehad, zo het eventuele problematiek nog steeds onder het tapijt geveegd hebben. Wel erg makkelijk om nu een eventuele oorzaak bij jou neer te leggen...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 2 mei 2016 om 13:45
quote:feow schreef op 02 mei 2016 @ 11:42:
Zeeland, je vies voelen en schuldig enz naar hoerenbezoek is heel normaal. Je kunt aan de mannen die rondlopen vaak zien of ze al op bezoek geweest zijn of nog moeten gaan. Niet aan de bobbel in de broek, maar aan het besmuikte gezicht. En toch is dat geen reden om niet wéér te gaan. (Kom ik weer met mijn voedselding: maar vergelijk het met het wegvreten van een hele reep chocolade of een zak drop)
Hij legt bij zijn uitleg de nadruk op dit stukje, terwijl de motivatie om te gaan geilheid is.Hmm. Ja. Kan. Of kwaadheid. Frustratie. Ik eet ook wel eens een chocoladereep uit een gevoel v leegte of boosheid, of omdat ik een klotedag op m'n werk had. Terwijl dat laatste stuk chocolade me dan alleen maar misselijk maakt.
Zeeland, je vies voelen en schuldig enz naar hoerenbezoek is heel normaal. Je kunt aan de mannen die rondlopen vaak zien of ze al op bezoek geweest zijn of nog moeten gaan. Niet aan de bobbel in de broek, maar aan het besmuikte gezicht. En toch is dat geen reden om niet wéér te gaan. (Kom ik weer met mijn voedselding: maar vergelijk het met het wegvreten van een hele reep chocolade of een zak drop)
Hij legt bij zijn uitleg de nadruk op dit stukje, terwijl de motivatie om te gaan geilheid is.Hmm. Ja. Kan. Of kwaadheid. Frustratie. Ik eet ook wel eens een chocoladereep uit een gevoel v leegte of boosheid, of omdat ik een klotedag op m'n werk had. Terwijl dat laatste stuk chocolade me dan alleen maar misselijk maakt.
maandag 2 mei 2016 om 13:47
quote:Zeeland1970 schreef op 02 mei 2016 @ 13:41:
[...]
Ja, dat heb ik dus ook.
Zo heeft hij dat wrs al die jaren ook goedgepraat naar zichzelf. Dat het indirect ook mijn 'schuld' is. Maar dat stuk kan/wil ik me niet eigen maken.
(Ookal kwel ik mezelf vervolgens met precies diezelfde vraag: ben IK hier schuldig aan?)
Wat zou volgens jou dat een goede reden zijn om jou schuldig te maken aan zijn acties? Dit kun je toch gewoon rationeel neersabelen?
Logisch vervolg is trouwens dat je het DUS ook niet kunt voorkomen in de toekomst.
Als er iets gaan veranderen dan is dat omdat hij dat wil. Misschien omdat hij nu heeft gezien wat hij er, naast een vol rubbertje en een vies gevoel, mee aanricht.
[...]
Ja, dat heb ik dus ook.
Zo heeft hij dat wrs al die jaren ook goedgepraat naar zichzelf. Dat het indirect ook mijn 'schuld' is. Maar dat stuk kan/wil ik me niet eigen maken.
(Ookal kwel ik mezelf vervolgens met precies diezelfde vraag: ben IK hier schuldig aan?)
Wat zou volgens jou dat een goede reden zijn om jou schuldig te maken aan zijn acties? Dit kun je toch gewoon rationeel neersabelen?
Logisch vervolg is trouwens dat je het DUS ook niet kunt voorkomen in de toekomst.
Als er iets gaan veranderen dan is dat omdat hij dat wil. Misschien omdat hij nu heeft gezien wat hij er, naast een vol rubbertje en een vies gevoel, mee aanricht.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 2 mei 2016 om 13:49
quote:Anonimium schreef op 02 mei 2016 @ 12:02:
[...]
Dit zal voor veel mannen gelden, ja. Maar als ik Zeeland zo lees is er toch meer aan de hand. (....)
Ik ben natuurlijk gekleurd door wat ik zelf heb meegemaakt, maar bij mijn partner was het ook een coping mechanism. Na therapie is hij ervan af geraakt en heeft de behoefte niet meer.Hoe weet je dit OOIT zeker..?
[...]
Dit zal voor veel mannen gelden, ja. Maar als ik Zeeland zo lees is er toch meer aan de hand. (....)
Ik ben natuurlijk gekleurd door wat ik zelf heb meegemaakt, maar bij mijn partner was het ook een coping mechanism. Na therapie is hij ervan af geraakt en heeft de behoefte niet meer.Hoe weet je dit OOIT zeker..?
maandag 2 mei 2016 om 13:56
quote:TS_76 schreef op 02 mei 2016 @ 12:08:
[...]
Dat stukje herken ik wel . Ook ik ben verbaal een stuk sterker dan mijn man en dat is voor hem niet makkelijk. Echter begreep ik van jou dat jullie regelmatig goede gesprekken hadden en ik neem dan aan dat die op gelijkwaardige basis waren? Dan had hij toch aan kunnen geven wat hem zo aan jou frustreerde i.p.v. dit net zo lang op te kroppen tot hij geen andere uitweg zag dan zich af te reageren bij die "dames?
(...).
De enige die echt weet hoe het zit is je man en je geeft aan dat hij op elk ander gebied altijd een goede partner is geweest, dus zou je moeten kunnen vertrouwen op wat hij je vertelt. Een dilemma, hoor!Ja we hadden (hebben) ook regelmatig goede gesprekken. Gelijkwaardig. Dat vond ik ook een kracht v onze relatie. Maar dat lijkt/blijkt nu toch anders. Anders zou hij toch niet die noodzaak voelen om zich daar af te reageren? Dat is het dubbele, ik twijfel nu aan alles. Het gelijkwaardige, doe goede gesprekken, die waren voor mij... super. Dacht voor hem ook. Ik bespeurde nooit frustratie oid na zo'n gesprek. Wat was echt?
[...]
Dat stukje herken ik wel . Ook ik ben verbaal een stuk sterker dan mijn man en dat is voor hem niet makkelijk. Echter begreep ik van jou dat jullie regelmatig goede gesprekken hadden en ik neem dan aan dat die op gelijkwaardige basis waren? Dan had hij toch aan kunnen geven wat hem zo aan jou frustreerde i.p.v. dit net zo lang op te kroppen tot hij geen andere uitweg zag dan zich af te reageren bij die "dames?
(...).
De enige die echt weet hoe het zit is je man en je geeft aan dat hij op elk ander gebied altijd een goede partner is geweest, dus zou je moeten kunnen vertrouwen op wat hij je vertelt. Een dilemma, hoor!Ja we hadden (hebben) ook regelmatig goede gesprekken. Gelijkwaardig. Dat vond ik ook een kracht v onze relatie. Maar dat lijkt/blijkt nu toch anders. Anders zou hij toch niet die noodzaak voelen om zich daar af te reageren? Dat is het dubbele, ik twijfel nu aan alles. Het gelijkwaardige, doe goede gesprekken, die waren voor mij... super. Dacht voor hem ook. Ik bespeurde nooit frustratie oid na zo'n gesprek. Wat was echt?
maandag 2 mei 2016 om 14:01
quote:Enora schreef op 02 mei 2016 @ 12:13:
[...]
Dan alsnog denk ik dat het waarom niet zo ingewikkeld is als hij het nu doet voorkomen (en jij geloof ik eigenlijk graag wil dat het is). Het is iets waar hij altijd mee bezig is geweest (dat stukje komt overeen met een verslaving) en als hij dan eens niet tevreden was met jou, ging'ie "lekker van bil met een hoer. Ha, puh.." Dat klinkt mij ook niet perse in de oren als een drang die hij niet kon stoppen. Iets in het huwelijk triggerde hem om het te gaan doen. Een verslaving is er gewoon, die hoeft niet getriggerd te worden. (Een alcoholist drinkt makkelijker wanneer er thuis iets rots gebeurt, maar drinkt óók als dat niet gebeurt.)
Ik zou het ook onverteerbaar vinden om te denken dat hij dit "gewoon deed omdat het kon", maar hoe meer ik lees, hoe meer ik de indruk krijg dat het toch zo is !
Hij zegt ook dat het 'niks betekende', het 'was nooit iets emotioneel verbondens' , maar 'gewoon een vorm van zelfbevrediging die een stapje verder ging'.
Past dit in jouw theorie? En wat moet ik hier nu van vinden...? Ik weet het niet.
[...]
Dan alsnog denk ik dat het waarom niet zo ingewikkeld is als hij het nu doet voorkomen (en jij geloof ik eigenlijk graag wil dat het is). Het is iets waar hij altijd mee bezig is geweest (dat stukje komt overeen met een verslaving) en als hij dan eens niet tevreden was met jou, ging'ie "lekker van bil met een hoer. Ha, puh.." Dat klinkt mij ook niet perse in de oren als een drang die hij niet kon stoppen. Iets in het huwelijk triggerde hem om het te gaan doen. Een verslaving is er gewoon, die hoeft niet getriggerd te worden. (Een alcoholist drinkt makkelijker wanneer er thuis iets rots gebeurt, maar drinkt óók als dat niet gebeurt.)
Ik zou het ook onverteerbaar vinden om te denken dat hij dit "gewoon deed omdat het kon", maar hoe meer ik lees, hoe meer ik de indruk krijg dat het toch zo is !
Hij zegt ook dat het 'niks betekende', het 'was nooit iets emotioneel verbondens' , maar 'gewoon een vorm van zelfbevrediging die een stapje verder ging'.
Past dit in jouw theorie? En wat moet ik hier nu van vinden...? Ik weet het niet.
maandag 2 mei 2016 om 14:06
quote:Renee_ schreef op 02 mei 2016 @ 12:43:
[...]
Dat zou natuurlijk ook kunnen, maar als ze echt een goede relatietherapeut hebben, zou hij/zij het toch doorhebben dat zijn verklaring vals zou zijn?
Ach, valse verklaring, echte verklaring... waarheidsvinding is ingewikkeld.
Ik denk eerlijk gezegd dat een therapeut meer op zoek gaat naar een vorm waar beide partijen zich in kunnen vinden. Niet perse 'De Waarheid'.
Het gaat een therapeut toch om het herschikken v een onverteerbaar stuk, net zolang tot beide partijen ermee 'verder' kunnen. Het is geen detective. Het is een therapeut.
[...]
Dat zou natuurlijk ook kunnen, maar als ze echt een goede relatietherapeut hebben, zou hij/zij het toch doorhebben dat zijn verklaring vals zou zijn?
Ach, valse verklaring, echte verklaring... waarheidsvinding is ingewikkeld.
Ik denk eerlijk gezegd dat een therapeut meer op zoek gaat naar een vorm waar beide partijen zich in kunnen vinden. Niet perse 'De Waarheid'.
Het gaat een therapeut toch om het herschikken v een onverteerbaar stuk, net zolang tot beide partijen ermee 'verder' kunnen. Het is geen detective. Het is een therapeut.
maandag 2 mei 2016 om 14:10
Zeeland, jij schrijft ergens: "Omdat ik het ergens tot een 'logisch verhaal' wil maken."
En nu schrijft Nelladella: "Hij zal van alles verzinnen, tot hij op een verhaaltje stuit waar jij vrede mee hebt."
Dat is het precies.
Hij schiet met hagel en hoopt dat hij een keer raak schiet in de zin van dat jij het/hem dan begrijpt.
Ik zie jou weer loeihard werken. HIJ krijgt advies bij de huisarts, JIJ gaat er achteraan, nagaan of dat instituut een goede plek is. Hoe zou het voor je zijn als je het handelen, het stappen zetten, echt aan hem overlaat? Kun je meteen zien wat hij doet omdat HIJ het wil, en wat hij doet en zegt om JOU tevreden te stellen. Dat zou volgens mij een heel goede stap zijn, in welke richting dan ook.
De verantwoordelijkheid (of je iets nu begrijpt of niet begrijpt) laten liggen bij degene die 'm heeft en moet hebben.
En geloof me: als er dingen in een huwelijk/relatie zijn die iemand niet bevallen, probeer je die IN de relatie op te lossen. Zodra dat daar buiten gebeurt, met andere mensen (minnares, 'iemand met wie ik zo goed kan praten', een hoer) is dat per definitie niet een oplossing IN de relatie. De schuldvraag doet er niet toe. Je moet de problemen oplossen waar ze liggen, namelijk IN de relatie. Daar buiten is per definitie zinloos en maakt veel stuk. Jij staat nu met die brokstukken in je handen. Niet omdat jij dingen 'fout gedaan hebt', maar omdat je man de oplossing BUITEN jullie huwelijk heeft gezocht.
Als je zo niet in elkaar zit, als je graag zelf de verantwoordelijkheid neemt en trouw wilt zijn (aan jezelf en aan de ander) (en ik vermoed dat jij zo iemand bent) ga je dit alles PER DEFINITIE niet begrijpen. Maar zo lang jij zoekt, zal hij je dingen blijven aanreiken. Trial and error. Hij ziet vanzelf wel wat 'er in gaat' en wat niet, bij je. Ik denk dat dat begrip nooit komt. Je zult het nooit 'bevatten'. Simpelweg omdat het jouw manier van leven, van handelen, van omgaan met ongenoegen en problemen niet is.
En nu schrijft Nelladella: "Hij zal van alles verzinnen, tot hij op een verhaaltje stuit waar jij vrede mee hebt."
Dat is het precies.
Hij schiet met hagel en hoopt dat hij een keer raak schiet in de zin van dat jij het/hem dan begrijpt.
Ik zie jou weer loeihard werken. HIJ krijgt advies bij de huisarts, JIJ gaat er achteraan, nagaan of dat instituut een goede plek is. Hoe zou het voor je zijn als je het handelen, het stappen zetten, echt aan hem overlaat? Kun je meteen zien wat hij doet omdat HIJ het wil, en wat hij doet en zegt om JOU tevreden te stellen. Dat zou volgens mij een heel goede stap zijn, in welke richting dan ook.
De verantwoordelijkheid (of je iets nu begrijpt of niet begrijpt) laten liggen bij degene die 'm heeft en moet hebben.
En geloof me: als er dingen in een huwelijk/relatie zijn die iemand niet bevallen, probeer je die IN de relatie op te lossen. Zodra dat daar buiten gebeurt, met andere mensen (minnares, 'iemand met wie ik zo goed kan praten', een hoer) is dat per definitie niet een oplossing IN de relatie. De schuldvraag doet er niet toe. Je moet de problemen oplossen waar ze liggen, namelijk IN de relatie. Daar buiten is per definitie zinloos en maakt veel stuk. Jij staat nu met die brokstukken in je handen. Niet omdat jij dingen 'fout gedaan hebt', maar omdat je man de oplossing BUITEN jullie huwelijk heeft gezocht.
Als je zo niet in elkaar zit, als je graag zelf de verantwoordelijkheid neemt en trouw wilt zijn (aan jezelf en aan de ander) (en ik vermoed dat jij zo iemand bent) ga je dit alles PER DEFINITIE niet begrijpen. Maar zo lang jij zoekt, zal hij je dingen blijven aanreiken. Trial and error. Hij ziet vanzelf wel wat 'er in gaat' en wat niet, bij je. Ik denk dat dat begrip nooit komt. Je zult het nooit 'bevatten'. Simpelweg omdat het jouw manier van leven, van handelen, van omgaan met ongenoegen en problemen niet is.
