Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:19
Ik ben ook zo'n braafje. Heb wel een waanzinnig lekkere neger thuis. Maar die leen ik niet uit.
Ik denk niet dat je gelukkig wordt van wraaknemen. En inderdaad wat zou je moeten doen om dit te evenaren?
Maar wat je schrijft over hoe nu dat is hoe ik er denk ik op zou reageren. Te pas en te onpas. Daarom denk ik nu dus van mezelf dat ik stoppen als mij dit zou overkomen.
Wat meds zegt is hoe het zou moeten wil dit nog een kans van slagen hebben.
Ik denk niet dat je gelukkig wordt van wraaknemen. En inderdaad wat zou je moeten doen om dit te evenaren?
Maar wat je schrijft over hoe nu dat is hoe ik er denk ik op zou reageren. Te pas en te onpas. Daarom denk ik nu dus van mezelf dat ik stoppen als mij dit zou overkomen.
Wat meds zegt is hoe het zou moeten wil dit nog een kans van slagen hebben.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:19
quote:feow schreef op 03 mei 2016 @ 15:15:
Ik ben het met je eens dat de balans wiebelt. Maar niet zoals jij het ziet.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.Mooi.
Ik ben het met je eens dat de balans wiebelt. Maar niet zoals jij het ziet.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.Mooi.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:21
quote:feow schreef op 03 mei 2016 @ 15:15:
Ik ben het met je eens dat de balans wiebelt. Maar niet zoals jij het ziet.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.heel erg waar. Mooi gezegd!
Ik ben het met je eens dat de balans wiebelt. Maar niet zoals jij het ziet.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.heel erg waar. Mooi gezegd!
dinsdag 3 mei 2016 om 15:46
quote:wiebeltje schreef op 03 mei 2016 @ 09:27:
Ja, dat houdt mij ook bezig. Wat ik al schreef: als jij stil kunt zijn, stil kunt staan, in verwondering, met nieuwsgierigheid, met walging soms, maar zonder zo hard te werken, zonder 'op te willen lossen', kun je zien en vooral ervaren wat jouw man doet om jullie eenheid als eenheid te behouden. En kun je zijn motivatie zien. Wíl hij wel veranderen? Als er geen lichamelijke ongemakken waren geweest, had hij je waarschijnlijk niets verteld. Dan was alles nog in het geheim geweest. Wat wil hij nu? Voor zichzelf? Voor jou? Voor jullie relatie? Voor jullie gezin? Als het gaat om zijn eigen leven? De weg naar hulp lijkt zo logisch, met welke 'diagnose' of reden dan ook. Maar wie bij jullie bewandelt die weg? Ik zie jou continu heel, heel hard werken. Dat in ieder geval. Ben je niet benieuwd wat er dan zichtbaar wordt? Hoe het er uit ziet als niet jíj voor het geheel zorgt, maar hij?Dat vind ik een hele waardevolle bijdrage, Wiebeltje!
Ja, dat houdt mij ook bezig. Wat ik al schreef: als jij stil kunt zijn, stil kunt staan, in verwondering, met nieuwsgierigheid, met walging soms, maar zonder zo hard te werken, zonder 'op te willen lossen', kun je zien en vooral ervaren wat jouw man doet om jullie eenheid als eenheid te behouden. En kun je zijn motivatie zien. Wíl hij wel veranderen? Als er geen lichamelijke ongemakken waren geweest, had hij je waarschijnlijk niets verteld. Dan was alles nog in het geheim geweest. Wat wil hij nu? Voor zichzelf? Voor jou? Voor jullie relatie? Voor jullie gezin? Als het gaat om zijn eigen leven? De weg naar hulp lijkt zo logisch, met welke 'diagnose' of reden dan ook. Maar wie bij jullie bewandelt die weg? Ik zie jou continu heel, heel hard werken. Dat in ieder geval. Ben je niet benieuwd wat er dan zichtbaar wordt? Hoe het er uit ziet als niet jíj voor het geheel zorgt, maar hij?Dat vind ik een hele waardevolle bijdrage, Wiebeltje!
dinsdag 3 mei 2016 om 15:51
quote:wiebeltje schreef op 03 mei 2016 @ 15:16:
Wel ja, wraakseks VOORSTELLEN?!!! Je bedoelt aan je man? Ja, dat moet je wel bedoelen. Lieverd, dan is het toch geen wraakseks meer? Zie je hoe jij vanuit jullie samen denkt? Vanuit hem? Zelfs bij zo iets als wraak willen nemen, 'even' komen te staan, sta je in de overlegstand. Het heeft mij de meeste tijd gekost om niet meer vanuit hem en voor hem en namens hem te denken, en om hem te geven. Dat laatste is nu zo, dat eerste lukt nog niet altijd (vijf jaar later, hij is de vader van mijn kinderen). Het zit zó in me. Het zit zó in jou. Mijn zus zei iets heel moois destijds: jij kunt heel goed de zee zijn, maar focus je nu op je eigen golf mogen zijn. Dat gun ik jou ook.
Mwah al was het alleen maar om zijn reactie te zien lijkt mij het wel een aardig idee.
Maar goed ik ben vrij kinderachtig ingesteld dus ik zou niet te veel van mij aantrekken.
Wel ja, wraakseks VOORSTELLEN?!!! Je bedoelt aan je man? Ja, dat moet je wel bedoelen. Lieverd, dan is het toch geen wraakseks meer? Zie je hoe jij vanuit jullie samen denkt? Vanuit hem? Zelfs bij zo iets als wraak willen nemen, 'even' komen te staan, sta je in de overlegstand. Het heeft mij de meeste tijd gekost om niet meer vanuit hem en voor hem en namens hem te denken, en om hem te geven. Dat laatste is nu zo, dat eerste lukt nog niet altijd (vijf jaar later, hij is de vader van mijn kinderen). Het zit zó in me. Het zit zó in jou. Mijn zus zei iets heel moois destijds: jij kunt heel goed de zee zijn, maar focus je nu op je eigen golf mogen zijn. Dat gun ik jou ook.
Mwah al was het alleen maar om zijn reactie te zien lijkt mij het wel een aardig idee.
Maar goed ik ben vrij kinderachtig ingesteld dus ik zou niet te veel van mij aantrekken.
dinsdag 3 mei 2016 om 16:07
quote:blijfgewoonbianca schreef op 03 mei 2016 @ 15:13:
[...]
Het is heel wat anders om er nu achter te komen dat de wereld niet vergaat bij geen- monogamie omdat dat niet hetgene is wat je dwars zit en jij eigenlijk ook al lang benieuwd was naar wat er nog meer te koop is en van daar uit verder te kijken, dan om te gaan doen wat je hem zo verwijt en ook stiekem dingen uit gaan vreten.
En als je vanaf nu bij alles wat niet lekker loopt zijn zondes voor zijn voeten gooit, dat gaat niet werken.
Eens.
En nu hij wél eerlijk is, hem daar alleen maar voor "afstraffen" zal hem in de toekomst niet leren dat eerlijkheid loont.
Dat is het dubbele ervan: dezelfde eerlijkheid die jou zo gekwetst heeft moeten "belonen", omdat hij niet vanaf het begin of eerder eerlijk is geweest tegen jou (en tegen zichzelf).
Wrok, wraak, haat enz zijn heel menselijke emoties, heel begrijpelijk dat ze door je hoofd gaan, maar eraan toegeven is jezelf ook in een spiraal naar beneden begeven.
Dan zou je hetzelfde doen als waarop je de ander veroordeelt, en leidt dus alleen maar tot zelfveroordeling (en je eigen integriteit verspelen).
Daar ga je je niks beter door voelen, alleen maar slechter, omdat je je eigen normen zou afwijzen (en die van hem aannemen).
Pijn met pijn bestrijden is al eeuwenlang niet de oplossing gebleken, in allerlei conflicten niet!
Wrok, wraak, vergelding en haat kaatsen uiteindelijk alleen maar op jezelf (terug).
levert nooit iets positiefs op imo, alleen maar meer verwijdering (ook verwijdering van jezelf).
Er (tzt, hopelijk ooit) boven uit kunnen stijgen en hoe jij uiteindelijk uit zo'n tegenslag opstaat, zal je meer zelfrespect, eigenwaarde en eigenliefde opleveren, die je ook in relatie tot anderen kunt inzetten.
En volgens mij heb jij die weg al ingezet, en niet voor de gemakkelijkste weg gekozen, iig probeert, waarvoor chapeau!
[...]
Het is heel wat anders om er nu achter te komen dat de wereld niet vergaat bij geen- monogamie omdat dat niet hetgene is wat je dwars zit en jij eigenlijk ook al lang benieuwd was naar wat er nog meer te koop is en van daar uit verder te kijken, dan om te gaan doen wat je hem zo verwijt en ook stiekem dingen uit gaan vreten.
En als je vanaf nu bij alles wat niet lekker loopt zijn zondes voor zijn voeten gooit, dat gaat niet werken.
Eens.
En nu hij wél eerlijk is, hem daar alleen maar voor "afstraffen" zal hem in de toekomst niet leren dat eerlijkheid loont.
Dat is het dubbele ervan: dezelfde eerlijkheid die jou zo gekwetst heeft moeten "belonen", omdat hij niet vanaf het begin of eerder eerlijk is geweest tegen jou (en tegen zichzelf).
Wrok, wraak, haat enz zijn heel menselijke emoties, heel begrijpelijk dat ze door je hoofd gaan, maar eraan toegeven is jezelf ook in een spiraal naar beneden begeven.
Dan zou je hetzelfde doen als waarop je de ander veroordeelt, en leidt dus alleen maar tot zelfveroordeling (en je eigen integriteit verspelen).
Daar ga je je niks beter door voelen, alleen maar slechter, omdat je je eigen normen zou afwijzen (en die van hem aannemen).
Pijn met pijn bestrijden is al eeuwenlang niet de oplossing gebleken, in allerlei conflicten niet!
Wrok, wraak, vergelding en haat kaatsen uiteindelijk alleen maar op jezelf (terug).
levert nooit iets positiefs op imo, alleen maar meer verwijdering (ook verwijdering van jezelf).
Er (tzt, hopelijk ooit) boven uit kunnen stijgen en hoe jij uiteindelijk uit zo'n tegenslag opstaat, zal je meer zelfrespect, eigenwaarde en eigenliefde opleveren, die je ook in relatie tot anderen kunt inzetten.
En volgens mij heb jij die weg al ingezet, en niet voor de gemakkelijkste weg gekozen, iig probeert, waarvoor chapeau!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 om 16:35
Met wraakseks vereffen je de rekening niet want je zou het hem meteen onder zijn neus wrijven en dat is het punt niet, het gaat om het liegen. Je zou dus vanaf nu een aantal keer per jaar wraakseks moeten hebben en dat 20 jaar en niets zeggen. Het enige wat interessant zou zijn hoe jij dat zou beleven, zou je moeite hebben met die dubbel rol of niet.
Een slachtoffer ben je, in deze situatie, alleen als jij je een slachtoffer voelt. Het is zoals Sabbaticalmeds zegt, je redt het alleen als je er een streep onder kan zetten en opnieuw kan starten met je huwelijk. Geen verwijten, geen doorzoeken van telefoons of trackers installeren, vertrouwen dat hij nooit meer zal liegen, je woede en achterdocht parkeren en het daar laten. De gedachte die jij zoekt is dezelfde die je had op je huwelijksdag, vol vertrouwen zeggen dat je wil, in voor en tegenspoed.
Een slachtoffer ben je, in deze situatie, alleen als jij je een slachtoffer voelt. Het is zoals Sabbaticalmeds zegt, je redt het alleen als je er een streep onder kan zetten en opnieuw kan starten met je huwelijk. Geen verwijten, geen doorzoeken van telefoons of trackers installeren, vertrouwen dat hij nooit meer zal liegen, je woede en achterdocht parkeren en het daar laten. De gedachte die jij zoekt is dezelfde die je had op je huwelijksdag, vol vertrouwen zeggen dat je wil, in voor en tegenspoed.
dinsdag 3 mei 2016 om 18:16
Ik ben ook ooit bedrogen door een man (andere situatie, maar toch). En achteraf gezien heb ik véél teveel geïnvesteerd. Ik had het idee dat ik hem eerst moet begrijpen, eerst concreet de situatie moest kennen voordat ik een oordeel kon vellen. Hij hield me "aan het lijntje" door steeds weer met een beetje extra uitleg te komen (wat ik bij jou ook lees), waardoor ik elke keer dacht dat we er bijna waren... dat de knoop wel doorgehakt zou worden als alle feiten op tafel lagen.
Nu begrijp ik dat ik hem en zijn daden toch nooit had kunnen begrijpen, zelfs nu x jaren later niet. Aangezien hij zichzelf ook niet begreep en nu zoveel jaren later nog steeds niet doet. En nu heb ik spijt van de tijd die ik daarna nog in hem heb gestoken. De urenlange gesprekken, het verdriet dat ik mezelf deed, het aan het lijntje houden, waarvóór. "Het is nooit te laat om te vechten" is simpelweg niet waar. Als iemand over je grenzen is gegaan dan kan het ook al te laat zijn.
Dat wilde ik je even meegeven. Doe ermee wat je wil. Ik heb niet in jouw situatie gezeten, dus daar kan ik niet over oordelen. Wens je veel sterkte.
Nu begrijp ik dat ik hem en zijn daden toch nooit had kunnen begrijpen, zelfs nu x jaren later niet. Aangezien hij zichzelf ook niet begreep en nu zoveel jaren later nog steeds niet doet. En nu heb ik spijt van de tijd die ik daarna nog in hem heb gestoken. De urenlange gesprekken, het verdriet dat ik mezelf deed, het aan het lijntje houden, waarvóór. "Het is nooit te laat om te vechten" is simpelweg niet waar. Als iemand over je grenzen is gegaan dan kan het ook al te laat zijn.
Dat wilde ik je even meegeven. Doe ermee wat je wil. Ik heb niet in jouw situatie gezeten, dus daar kan ik niet over oordelen. Wens je veel sterkte.
dinsdag 3 mei 2016 om 18:43
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 18:38:
[...]
das dan wel weer jammer!
Zo begon je natuurlijk je openingspost al : dat jij weleens een balletje opgegooid had over iets minder monogamie. Maar je man moest daar niets van hebben. Zei hij.
Maar volgens mij heb jij ook niet gezegd " nou, mij lijkt het wel wat " , toch ?
Komt dat betaald zetten nou totaal uit de lucht vallen als straf, of zit daar een " ik had gloeiendegloeiendegloeiende ook wel eens een vreemde lul willen hebben, maar nee, hoor....Hans Hoerenloper was zogenaamd zo monogaam. Ik had ook al - tig jaar mezelf uit kunnen leven als hij niet gelogen had " achter verstopt ?
[...]
das dan wel weer jammer!
Zo begon je natuurlijk je openingspost al : dat jij weleens een balletje opgegooid had over iets minder monogamie. Maar je man moest daar niets van hebben. Zei hij.
Maar volgens mij heb jij ook niet gezegd " nou, mij lijkt het wel wat " , toch ?
Komt dat betaald zetten nou totaal uit de lucht vallen als straf, of zit daar een " ik had gloeiendegloeiendegloeiende ook wel eens een vreemde lul willen hebben, maar nee, hoor....Hans Hoerenloper was zogenaamd zo monogaam. Ik had ook al - tig jaar mezelf uit kunnen leven als hij niet gelogen had " achter verstopt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 19:32
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 14:38:
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Hoe moet dat nu.
Dat is de grote vraag inderdaad. Ga je het trekken om dit achter je te laten en NOOIT meer op te rakelen wanneer het even niet lekker gaat tussen jullie?
Ik zelf zou het echt niet kunnen, maar ik had dan ook twee weken geleden al een scheiding in gang gezet. Al zou het dan nog zo'n leuke, lieve man geweest zijn buiten dit ene "foutje", ik weet van mezelf dat ik me hier nooit en te nimmer overheen zou kunnen zetten en ik hier altijd op terug zou blijven komen. Dat zou voor beiden geen leven meer zijn.
Je man mag in zijn handjes knijpen met zo'n vrouw als jij.
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Hoe moet dat nu.
Dat is de grote vraag inderdaad. Ga je het trekken om dit achter je te laten en NOOIT meer op te rakelen wanneer het even niet lekker gaat tussen jullie?
Ik zelf zou het echt niet kunnen, maar ik had dan ook twee weken geleden al een scheiding in gang gezet. Al zou het dan nog zo'n leuke, lieve man geweest zijn buiten dit ene "foutje", ik weet van mezelf dat ik me hier nooit en te nimmer overheen zou kunnen zetten en ik hier altijd op terug zou blijven komen. Dat zou voor beiden geen leven meer zijn.
Je man mag in zijn handjes knijpen met zo'n vrouw als jij.
dinsdag 3 mei 2016 om 19:32
Bgb..!
Sorrie, schoot ff in de lach hoe je dat omschrijft..!
Nee, sorrie, ik heb godgloeiendegodgloeiende nooit gewenst dat ik met andere mannen wat kon uitvreten..!
Maakt me dat saai..? Misschien.
Ik heb nooit naar andere kontjes gegluurd, zoals sommige vrouwen wel eens grappen maken daarover. Heb het nooit warm gekregen bij het zien v strippende chippendales op tv.
Mijn seks leven speelde zich af met mijn man. Gewoon. In bed. En op de keukentafel. Bank. Tuin. Zwembad. Balkon. Invalidetoilet. Hoorcollegezaal. Sauna. Krollermoller museum.
Spannend? Ja.
Maar vreemdgaan..? Nee.
Kwam niet in me op.
dinsdag 3 mei 2016 om 19:36
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 19:32:
Mijn seks leven speelde zich af met mijn man. Gewoon. In bed. En op de keukentafel. Bank. Tuin. Balkon. Hoorcollegezaal. Sauna. Krollermoller museum.
Spannend? Ja.
Maar vreemdgaan..? Nee.
Kwam niet in me op.Je man had wat dat betreft niets te klagen zo te horen...
Mijn seks leven speelde zich af met mijn man. Gewoon. In bed. En op de keukentafel. Bank. Tuin. Balkon. Hoorcollegezaal. Sauna. Krollermoller museum.
Spannend? Ja.
Maar vreemdgaan..? Nee.
Kwam niet in me op.Je man had wat dat betreft niets te klagen zo te horen...
dinsdag 3 mei 2016 om 19:38
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 19:32:
Bgb..!
Sorrie, schoot ff in de lach hoe je dat omschrijft..!
Nee, sorrie, ik heb godgloeiendegodgloeiende nooit gewenst dat ik met andere mannen wat kon uitvreten..!
Maakt me dat saai..? Misschien.
Ik heb nooit naar andere kontjes gegluurd, zoals sommige vrouwen wel eens grappen maken daarover. Heb het nooit warm gekregen bij het zien v strippende chippendales op tv.
Mijn seks leven speelde zich af met mijn man. Gewoon. In bed. En op de keukentafel. Bank. Tuin. Balkon. Hoorcollegezaal. Sauna. Krollermoller museum.
Spannend? Ja.
Maar vreemdgaan..? Nee.
Kwam niet in me op.
Waarom sorry ? En hoezo saai? In wiens ogen ?
Ik zou haast zeggen " het was maar een vraag, hoor, ik krijg nu wel een beetje too much info ".
Je hoeft je hier aan niemand te bewijzen dat je weliswaar monogaam maar toch heel spannend was. Dat gevoel krijg ik nu een beetje, dat je dat aan het doen bent.
Maar ik vond het zo opvallend zoals je zelf ineens over ook vreemdgaan, gangbangs begon en daar nogal in leek te blijven hangen.
Bgb..!
Sorrie, schoot ff in de lach hoe je dat omschrijft..!
Nee, sorrie, ik heb godgloeiendegodgloeiende nooit gewenst dat ik met andere mannen wat kon uitvreten..!
Maakt me dat saai..? Misschien.
Ik heb nooit naar andere kontjes gegluurd, zoals sommige vrouwen wel eens grappen maken daarover. Heb het nooit warm gekregen bij het zien v strippende chippendales op tv.
Mijn seks leven speelde zich af met mijn man. Gewoon. In bed. En op de keukentafel. Bank. Tuin. Balkon. Hoorcollegezaal. Sauna. Krollermoller museum.
Spannend? Ja.
Maar vreemdgaan..? Nee.
Kwam niet in me op.
Waarom sorry ? En hoezo saai? In wiens ogen ?
Ik zou haast zeggen " het was maar een vraag, hoor, ik krijg nu wel een beetje too much info ".
Je hoeft je hier aan niemand te bewijzen dat je weliswaar monogaam maar toch heel spannend was. Dat gevoel krijg ik nu een beetje, dat je dat aan het doen bent.
Maar ik vond het zo opvallend zoals je zelf ineens over ook vreemdgaan, gangbangs begon en daar nogal in leek te blijven hangen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 22:19
dinsdag 3 mei 2016 om 22:23
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 14:38:
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)
Je beschrijft mijn leven vd afgelopen tijd. Mn het "onterechte" verwijt "NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet! Zo kon ik op alles reageren, zowel verbaal als in mijn hoofd. Ik kon het niet vergeten, laat staan vergeven. Ik kon niet naar de toekomst kijken. Bleef er maar mee bezig. Voor mij geen leven. Nee ik ben geen slachtoffer. Hij is een leugenaar en ik ben eerlijk (zoals er eerder was beschreven.)
Daarom de stekker eruit, maar dat heeft een tijd geduurd bij mij.
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)
Je beschrijft mijn leven vd afgelopen tijd. Mn het "onterechte" verwijt "NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet! Zo kon ik op alles reageren, zowel verbaal als in mijn hoofd. Ik kon het niet vergeten, laat staan vergeven. Ik kon niet naar de toekomst kijken. Bleef er maar mee bezig. Voor mij geen leven. Nee ik ben geen slachtoffer. Hij is een leugenaar en ik ben eerlijk (zoals er eerder was beschreven.)
Daarom de stekker eruit, maar dat heeft een tijd geduurd bij mij.
dinsdag 3 mei 2016 om 22:25
Zeeland, ik lees nu een aantal dagen alleen maar mee en krijg het idee dat hetzelfde cirkeltje een paar keer rondgedraaid wordt. Jij blijft je afvragen waarom en hoe het kon dat er deze twee werelden naast elkaar bestonden. Ook logisch hoor, dat dat niet een twee drie bezonken is. Zoals het nu gaat, samen in huis rommelen, tijd om te praten als het nodig is en anders gewoon tijd voor jezelf lijkt het best te werken. Goed dat hij er zo hard aan werkt nu door naar die bijeenkomsten te gaan en al jouw vragen te proberen te beantwoorden. (Ik snap werkelijk niet waar de vragen vandaan komen van mensen die zeggen dat jij zo hard loopt en hij niets doet... ja, jij hebt veel op je bord nu, maar hij is toch echt zijn best aan het doen?)
Affijn, maar het lijkt me ook wel ergens vermoeiend, voor jullie beide, om zo snel mogelijk te proberen de waarom vraag te beantwoorden. Hij heeft het al gezegd, geprobeerd uit te leggen en hier zijn nog honderd andere varianten daarop langsgekomen. En wat jij je daarna afvraagt is: waarom?
Ik vraag me af of het misschien fijn is voor jullie beiden om eens een dagje wat anders te doen dan rommelen en vragen waarom, waarop een soortgelijk gesprek plaatsvind. Wellicht een strandwandeling of boswandeling?
Het is mooi weer, jullie hebben vrij. Je komt er ook even uit, want je schreef laatst dat jullie alleen nog in huis zijn geweest sinds 2 weken. En als wandelen is een erg prettige manier van praten soms.
Affijn, maar het lijkt me ook wel ergens vermoeiend, voor jullie beide, om zo snel mogelijk te proberen de waarom vraag te beantwoorden. Hij heeft het al gezegd, geprobeerd uit te leggen en hier zijn nog honderd andere varianten daarop langsgekomen. En wat jij je daarna afvraagt is: waarom?
Ik vraag me af of het misschien fijn is voor jullie beiden om eens een dagje wat anders te doen dan rommelen en vragen waarom, waarop een soortgelijk gesprek plaatsvind. Wellicht een strandwandeling of boswandeling?
Het is mooi weer, jullie hebben vrij. Je komt er ook even uit, want je schreef laatst dat jullie alleen nog in huis zijn geweest sinds 2 weken. En als wandelen is een erg prettige manier van praten soms.
