Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:44
quote:Janco schreef op 06 mei 2016 @ 00:40:
To. Ik reageer niet om je te pesten maar trek je kop uit het zand. Om het mooie uitzicht???? Echt meid. ....
asjeblieft
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het...
To. Ik reageer niet om je te pesten maar trek je kop uit het zand. Om het mooie uitzicht???? Echt meid. ....
asjeblieft
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het...
vrijdag 6 mei 2016 om 00:45
[quote]Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:35:
eh, ja, nou, ja, even ter aanvulling, dat hij gisteren dus op die vage plaats was, dat was, zo zei hij, om een heel andere reden. Gewoon, omdat dat daar een mooi plekje is, met mooi uitzicht. Om bij na te denken.
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
[/quo
Naïef? Nee hoor, je maakt iets mee dat andere vrouwen niet eens zien van hun man, jij weet ervan. Het is maar net wat je ermee wil doen. die keuze is bij jou. Blijf je bij hem en wantrouw je hem vanaf nu? Of neem je even een pauze.
Verkoop alles! Ga naar een leuk warm land! Wie doet je wat, je hebt nu genoeg gehad, begrijp je wat ik bedoel?
Je kunt uren dagen weken blijven puzzelen, alles willen weten 'waarom!' kom je niet achter hoor, feit is wel dat hij het doet, gedaan heeft en waarschijnlijk blijft doen. kan jij daar mee leven, wat wil jij?
eh, ja, nou, ja, even ter aanvulling, dat hij gisteren dus op die vage plaats was, dat was, zo zei hij, om een heel andere reden. Gewoon, omdat dat daar een mooi plekje is, met mooi uitzicht. Om bij na te denken.
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
[/quoNaïef? Nee hoor, je maakt iets mee dat andere vrouwen niet eens zien van hun man, jij weet ervan. Het is maar net wat je ermee wil doen. die keuze is bij jou. Blijf je bij hem en wantrouw je hem vanaf nu? Of neem je even een pauze.
Verkoop alles! Ga naar een leuk warm land! Wie doet je wat, je hebt nu genoeg gehad, begrijp je wat ik bedoel?
Je kunt uren dagen weken blijven puzzelen, alles willen weten 'waarom!' kom je niet achter hoor, feit is wel dat hij het doet, gedaan heeft en waarschijnlijk blijft doen. kan jij daar mee leven, wat wil jij?
vrijdag 6 mei 2016 om 00:47
Het was meer als reactie op de post van Janco die iets zei over de teksten van Wiebeltje: om aan te geven dat iedereen op zijn eigen manier reageert. De een heel praktisch en de ander zet meer aan tot diepzinnig nadenken.
Welke tips of adviezen je wilt oppikken, moet ieder op dat moment zelf maar inschatten.
Welke tips of adviezen je wilt oppikken, moet ieder op dat moment zelf maar inschatten.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:48
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:44:
[...]
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het...
Was hij met de wagen?
Tijd genoeg om gelijk wie op te pikken en het gelijk waar te doen ...
En vertelde hij waar ie heeft geslapen vorige nacht?
Ik wil je niet bang maken, maar ... met deze man kan je je dus aan alles verwachten.
[...]
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het...
Was hij met de wagen?
Tijd genoeg om gelijk wie op te pikken en het gelijk waar te doen ...
En vertelde hij waar ie heeft geslapen vorige nacht?
Ik wil je niet bang maken, maar ... met deze man kan je je dus aan alles verwachten.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:49
vrijdag 6 mei 2016 om 00:55
quote:Mietrot schreef op 06 mei 2016 @ 00:48:
[...]
Was hij met de wagen?
Tijd genoeg om gelijk wie op te pikken en het gelijk waar te doen ...
En vertelde hij waar ie heeft geslapen vorige nacht?
Ik wil je niet bang maken, maar ... met deze man kan je je dus aan alles verwachten.
Ja, met auto. En ja, qua tijd zou hij dat allemaal hebben kunnen doen.
En weet je, een deel van me dacht ook meteen van: "tja, of hij het nou 24 of 25x doet. Zal me n worst wezen."
Ja, hotel hier in de buurt.
Hij zei dat dat nog duur was. Wel 100 euro.
Ik vroeg of dat in- of exclusief hoer was.
Kon hij niet zo om lachen.
[...]
Was hij met de wagen?
Tijd genoeg om gelijk wie op te pikken en het gelijk waar te doen ...
En vertelde hij waar ie heeft geslapen vorige nacht?
Ik wil je niet bang maken, maar ... met deze man kan je je dus aan alles verwachten.
Ja, met auto. En ja, qua tijd zou hij dat allemaal hebben kunnen doen.
En weet je, een deel van me dacht ook meteen van: "tja, of hij het nou 24 of 25x doet. Zal me n worst wezen."
Ja, hotel hier in de buurt.
Hij zei dat dat nog duur was. Wel 100 euro.
Ik vroeg of dat in- of exclusief hoer was.
Kon hij niet zo om lachen.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:59
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:49:
Quote: "Verkoop alles! Ga naar een leuk warm land! Wie doet je wat, je hebt nu genoeg gehad, begrijp je wat ik bedoel?"
Ja, ik weet wat je bedoelt. Heb daar ook even over gedagdroomd, voordat ik met n harde plof weer landde in de werkelijkheid van verantwoordelijkheden.Die kan je best eens omzeilen, als is het maar voor een weekend, ga er eens uit neem tijd voor jezelf. Dat heb je nodig, en sterker nog je kan beter relativeren vanaf een afstand.
Quote: "Verkoop alles! Ga naar een leuk warm land! Wie doet je wat, je hebt nu genoeg gehad, begrijp je wat ik bedoel?"
Ja, ik weet wat je bedoelt. Heb daar ook even over gedagdroomd, voordat ik met n harde plof weer landde in de werkelijkheid van verantwoordelijkheden.Die kan je best eens omzeilen, als is het maar voor een weekend, ga er eens uit neem tijd voor jezelf. Dat heb je nodig, en sterker nog je kan beter relativeren vanaf een afstand.
vrijdag 6 mei 2016 om 01:08
quote:Janco schreef op 06 mei 2016 @ 00:54:
Ja Gebruna. Helemaal eens. Maar soms leidt diepzinnig nadenken alleen maar tot onnodige analyses en zelfverwijt als gevolg.
Soms ..is het gewoon genoeg. Klaar.
Je kunt ook heel nuchter en praktisch denken: hoe deden vrouwen dat zo'n pakweg 30 jaar geleden?
Er waren toen wel werkende vrouwen, telefoons, scheiden was ook gewoon mogelijk.
Wat er toen nog niet was: mobiele telefoon, viva-forum, internet, volg-apps.
Er zullen jaarlijks vele duizenden/miljoenen ? hoerenbezoeken plaatsvinden. Sommige mannen zijn vrijgezel; de meesten zitten in een relatie. Een klein deel van die bezoeken komt uit / wordt opgebiecht.
Al die mensen "moeten" daar iets mee. Dus op zich is het geen uniek probleem; misschien maakt dit idee het iets "lichter"?
Ja Gebruna. Helemaal eens. Maar soms leidt diepzinnig nadenken alleen maar tot onnodige analyses en zelfverwijt als gevolg.
Soms ..is het gewoon genoeg. Klaar.
Je kunt ook heel nuchter en praktisch denken: hoe deden vrouwen dat zo'n pakweg 30 jaar geleden?
Er waren toen wel werkende vrouwen, telefoons, scheiden was ook gewoon mogelijk.
Wat er toen nog niet was: mobiele telefoon, viva-forum, internet, volg-apps.
Er zullen jaarlijks vele duizenden/miljoenen ? hoerenbezoeken plaatsvinden. Sommige mannen zijn vrijgezel; de meesten zitten in een relatie. Een klein deel van die bezoeken komt uit / wordt opgebiecht.
Al die mensen "moeten" daar iets mee. Dus op zich is het geen uniek probleem; misschien maakt dit idee het iets "lichter"?
vrijdag 6 mei 2016 om 01:30
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:25:
[...]
Ik snap dat zelf af en toe maar half. Vandaar dat ik het hier ook even uitschrijf; om te kijken hoe jullie dit zien. Jouw reactie is een duidelijke. Dank daarvoor. Dus toch een gevalletje grensoverschrijding en verantwoordelijkheid afschuiven.
Nou, of dat echt zo is weet ik niet, ik zou het iig idd voelen/zien als 'lekker makkelijk weer, neemt ie weer niet de verantwoordelijkheid,' maar ik ben benieuwd wat jouw gevoel is op zo'n moment. Gewoon neutraal of verbaasd of geirriteerd/boos?
Hopelijk kun je vannacht een beetje slapen
[...]
Ik snap dat zelf af en toe maar half. Vandaar dat ik het hier ook even uitschrijf; om te kijken hoe jullie dit zien. Jouw reactie is een duidelijke. Dank daarvoor. Dus toch een gevalletje grensoverschrijding en verantwoordelijkheid afschuiven.
Nou, of dat echt zo is weet ik niet, ik zou het iig idd voelen/zien als 'lekker makkelijk weer, neemt ie weer niet de verantwoordelijkheid,' maar ik ben benieuwd wat jouw gevoel is op zo'n moment. Gewoon neutraal of verbaasd of geirriteerd/boos?
Hopelijk kun je vannacht een beetje slapen
vrijdag 6 mei 2016 om 05:53
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:44:
[...]
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het... Dan stap je in de auto. En ga je kijken op die plek. Al is t maar om te kijken of in dit geval je gevoel klopt. En hij moet niet zo jammeren dat je 'm niet gelooft. Raar he daar heeft ie het godsamme zelf naar gemaakt. Door de radiostilte en het rare gedrag. Door ineens pleite te gaan terwijl jij notabene staat te koken. Had hij ook braaf zn bordje keeg kunnen eten en erna te voet even een stuk kunnen wandelen. Hij reageerde echter pas na een halfuur op je app. Ik vind het heel opvallend dat ie de volgende dag zo rustig was. Klinkt als druk van de ketel na het weer een veeg geven aan zo'n snol. Nog nooit iemand zo om zien draaien door een afgelegen patatkraam. Dan had ie ook naar de gele M kunnen rijden ook daar zijn blije kindertjes die ijsjes eten en nog lang en gelukkig dichtgroeien.
[...]
Tja.
Er waren vlgs hem helemaal geen prostituees daar, er was een frietkraam, en ouders met kinderen op fietsen, die een ijsje kwamen eten na het fietstochtje. (Het ligt aan een fietsroute)
...ik weet het... Dan stap je in de auto. En ga je kijken op die plek. Al is t maar om te kijken of in dit geval je gevoel klopt. En hij moet niet zo jammeren dat je 'm niet gelooft. Raar he daar heeft ie het godsamme zelf naar gemaakt. Door de radiostilte en het rare gedrag. Door ineens pleite te gaan terwijl jij notabene staat te koken. Had hij ook braaf zn bordje keeg kunnen eten en erna te voet even een stuk kunnen wandelen. Hij reageerde echter pas na een halfuur op je app. Ik vind het heel opvallend dat ie de volgende dag zo rustig was. Klinkt als druk van de ketel na het weer een veeg geven aan zo'n snol. Nog nooit iemand zo om zien draaien door een afgelegen patatkraam. Dan had ie ook naar de gele M kunnen rijden ook daar zijn blije kindertjes die ijsjes eten en nog lang en gelukkig dichtgroeien.
vrijdag 6 mei 2016 om 07:41
vrijdag 6 mei 2016 om 07:48
Natuurlijk was hij naar een hoer. Hij hield het niet meer en hij had het verdiend omdat hij zo hard geklust had en Zeeland niet. En hij heeft nog geen hulp of alternatieven. Dus zijn oplossing bij stress is een hoer. Hij heeft geen andere manier. Ik denk dat hij over twee weken wel weer een manier vindt om te gaan.
vrijdag 6 mei 2016 om 07:50
quote:Janco schreef op 06 mei 2016 @ 00:00:
Mooi hoor al die posts van Wiebeltje e.a. Brengen je alleen maar aan het wankelen. Nog verder graven in jezelf. Jezelf geweld aan doen. Kap toch met deze shit.
ben het hier ook wel mee eens. De feiten zijn er met de bijbehorende gevolgen, hoe lang wil je doorgaan met alles over anayseren, in jezelf gaan graven etc. Snap dat je 20 jaar niet zomaar op wil geven en dat is je te prijzen echt maar je stelt elke keer je grenzen bij om hem tegemoet te komen en zo hou je deze poppenkast zelf in stand. Wil je zo doorgaan met altijd op je hoede zijn waar hij nou weer is als hij niet thuis is, je afvragen of hij weer bij een hoer is, een partner die wispelturig is en er de ene keer wel voor willen gaan en dan weer twijfels hebben. Je maakt het hem wel erg makkelijk zo, hij kan ene keer dit zeggen en de deur uitlopen om vervolgens weer voor die deur te staan omdat hij weet dat jij toch wel weer zwicht voor zijn tranen etc.
Wil je zo verder leven. Ik vraag me soms weleens af wat je echte beweegreden is, hou je echt van hem of ben je bang om alleen verder te moeten of wil je koste wat kost, wetende dat hij eigenlijk niet wil maar bij elkaar blijven voor de kinderen. Geloof me, dat brengt meer schade toe aan je kinderen. En om hier achter te komen werkt het niet als jullie in 1 huis blijven wonen. stel eens duidelijke grenzen en blijf daarachter staan zonder deze elke keer bij te stellen.
Mooi hoor al die posts van Wiebeltje e.a. Brengen je alleen maar aan het wankelen. Nog verder graven in jezelf. Jezelf geweld aan doen. Kap toch met deze shit.
ben het hier ook wel mee eens. De feiten zijn er met de bijbehorende gevolgen, hoe lang wil je doorgaan met alles over anayseren, in jezelf gaan graven etc. Snap dat je 20 jaar niet zomaar op wil geven en dat is je te prijzen echt maar je stelt elke keer je grenzen bij om hem tegemoet te komen en zo hou je deze poppenkast zelf in stand. Wil je zo doorgaan met altijd op je hoede zijn waar hij nou weer is als hij niet thuis is, je afvragen of hij weer bij een hoer is, een partner die wispelturig is en er de ene keer wel voor willen gaan en dan weer twijfels hebben. Je maakt het hem wel erg makkelijk zo, hij kan ene keer dit zeggen en de deur uitlopen om vervolgens weer voor die deur te staan omdat hij weet dat jij toch wel weer zwicht voor zijn tranen etc.
Wil je zo verder leven. Ik vraag me soms weleens af wat je echte beweegreden is, hou je echt van hem of ben je bang om alleen verder te moeten of wil je koste wat kost, wetende dat hij eigenlijk niet wil maar bij elkaar blijven voor de kinderen. Geloof me, dat brengt meer schade toe aan je kinderen. En om hier achter te komen werkt het niet als jullie in 1 huis blijven wonen. stel eens duidelijke grenzen en blijf daarachter staan zonder deze elke keer bij te stellen.
vrijdag 6 mei 2016 om 08:09
Heftige reacties hier, is het allemaal onze grootste angst?????
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.
vrijdag 6 mei 2016 om 08:10
quote:ldbieepl schreef op 06 mei 2016 @ 08:09:
Heftige reacties hier, is het allemaal onze grootste angst?????
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.Of het argument nu houden van is of bang om alleen te zijn, daar kom je alleen achter door te voelen en te beredeneren.
Heftige reacties hier, is het allemaal onze grootste angst?????
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.Of het argument nu houden van is of bang om alleen te zijn, daar kom je alleen achter door te voelen en te beredeneren.
vrijdag 6 mei 2016 om 08:23
Ach lieverd, aan de ene kant heb ik bewondering voor je en aan de andere kant heb ik nog nooit iemand zijn hoofd zo diep in het zand zien steken. Je probeert uit te stellen om de waarheid onder ogen te zien, weg te kijken van wie je man eigenlijk is omdat je het liever niet wil geloven. Na eerst een complete psychoanalyse op je man te hebben losgelaten ga je verder bij je zelf. Wiebeltje stelt goede vragen maar je verdrinkt er in om voor je zelf weer de aandacht af te leiden van wat er eigenlijk aan de hand is.
Niets ten nadele van Wiebeltje maar je wil nu alles tegelijkertijd aanpakken zonder professionele begeleiding en je zakt steeds verder weg in een moeras van gedachten en pijn zonder uitgang in zicht. Je zit zo diep in gedachten dat het niet in je op is gekomen dat hij gisteren gewoon naar de hoeren is geweest, dat hij terugkomt en weer de voorwaarden maakt, dat hij wil dat jij de relatietherapeut regelt. Jij zegt dan wel nee maar weer is te zien dat hij je weer probeert te duwen in je rol als zijn ondergeschikte.
Ik krijg het idee dat je niet wil dat anderen het weten omdat je totale controle wil houden op hoe je wil denken en niet omdat je in jouw tempo wil denken. Ik heb niet gelezen wat er in je jeugd is gebeurd waarom je reageert zoals je reageert maar je beseft al wel dat het er mee te maken heeft dat hij je altijd in de steek mag laten als het hem uitkomt. Eigenlijk weet je dan ook al dat het niet in de haak is maar dat je wordt geleidt door angst en twijfel. Angst en twijfel zijn bergen die niet makkelijk te overwinnen zijn maar de teleurstelling in jezelf als je niet eens de stap naar die berg zet is desastreus voor je eigen zelfbeeld.
Stop die psychoanalyse op je zelf en hem en doe dat alleen nog maar als je in een spreekkamer zit want je denkt in cirkels. En hoe lief ook van Wiebeltje, je verwarring groeit alleen maar, je kan het één niet meer van het ander onderscheiden waardoor je ook niet meer weet wat je voelt of moet voelen.het wordt een brij waar niet meer doorheen te kauwen is. Daarnaast vraag ik me af of het geen tijd wordt om iemand in vertrouwen te nemen waar je oudste zoon goed mee op kan schieten. Iemand waar hij zijn zorgen bij kwijt kan want hij zal zijn zorgen en verdriet voor zich houden naar jou (een kind wat zijn moeder zo goed aanvoelt is gevoelig en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel) en hij moet met iemand die zorgen delen want hij voelt te veel en zegt te weinig en dat is te zwaar voor hem.
Kortom, verlies je niet in je zelf, probeer concreet te blijven, maar niettemin, een enorme knuffel
Niets ten nadele van Wiebeltje maar je wil nu alles tegelijkertijd aanpakken zonder professionele begeleiding en je zakt steeds verder weg in een moeras van gedachten en pijn zonder uitgang in zicht. Je zit zo diep in gedachten dat het niet in je op is gekomen dat hij gisteren gewoon naar de hoeren is geweest, dat hij terugkomt en weer de voorwaarden maakt, dat hij wil dat jij de relatietherapeut regelt. Jij zegt dan wel nee maar weer is te zien dat hij je weer probeert te duwen in je rol als zijn ondergeschikte.
Ik krijg het idee dat je niet wil dat anderen het weten omdat je totale controle wil houden op hoe je wil denken en niet omdat je in jouw tempo wil denken. Ik heb niet gelezen wat er in je jeugd is gebeurd waarom je reageert zoals je reageert maar je beseft al wel dat het er mee te maken heeft dat hij je altijd in de steek mag laten als het hem uitkomt. Eigenlijk weet je dan ook al dat het niet in de haak is maar dat je wordt geleidt door angst en twijfel. Angst en twijfel zijn bergen die niet makkelijk te overwinnen zijn maar de teleurstelling in jezelf als je niet eens de stap naar die berg zet is desastreus voor je eigen zelfbeeld.
Stop die psychoanalyse op je zelf en hem en doe dat alleen nog maar als je in een spreekkamer zit want je denkt in cirkels. En hoe lief ook van Wiebeltje, je verwarring groeit alleen maar, je kan het één niet meer van het ander onderscheiden waardoor je ook niet meer weet wat je voelt of moet voelen.het wordt een brij waar niet meer doorheen te kauwen is. Daarnaast vraag ik me af of het geen tijd wordt om iemand in vertrouwen te nemen waar je oudste zoon goed mee op kan schieten. Iemand waar hij zijn zorgen bij kwijt kan want hij zal zijn zorgen en verdriet voor zich houden naar jou (een kind wat zijn moeder zo goed aanvoelt is gevoelig en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel) en hij moet met iemand die zorgen delen want hij voelt te veel en zegt te weinig en dat is te zwaar voor hem.
Kortom, verlies je niet in je zelf, probeer concreet te blijven, maar niettemin, een enorme knuffel
vrijdag 6 mei 2016 om 08:28
vrijdag 6 mei 2016 om 08:33
quote:wiebeltje schreef op 05 mei 2016 @ 23:06:
En Misia, stop met boos zijn. Geef je over. Wees niet woedend maar rustig en wijs. Hoe sterk heb je dat in je? Durf je je bitterheid achter je te laten? Durf je in tijd, ruimte en energie mee te gaan met wat nodig is? Ik zou je willen helen. Maar weet dat dat niet in mijn vermogen ligt. Besef jij hoe veel je voor een ander kunt betekenen als je beseft wat niet in jouw vermogen ligt? Jij wijze, beschadigde vrouw?
Wiebeltje, waar heb je het over? "Ik zou je willen helen."
Ik reageer volgens jou vanuit boosheid?
Ik denk dat het eerder onbegrip is, dat Zeeland manlief zo lang (en nog steeds) de hand boven het hoofd houdt.
En Misia, stop met boos zijn. Geef je over. Wees niet woedend maar rustig en wijs. Hoe sterk heb je dat in je? Durf je je bitterheid achter je te laten? Durf je in tijd, ruimte en energie mee te gaan met wat nodig is? Ik zou je willen helen. Maar weet dat dat niet in mijn vermogen ligt. Besef jij hoe veel je voor een ander kunt betekenen als je beseft wat niet in jouw vermogen ligt? Jij wijze, beschadigde vrouw?
Wiebeltje, waar heb je het over? "Ik zou je willen helen."
Ik reageer volgens jou vanuit boosheid?
Ik denk dat het eerder onbegrip is, dat Zeeland manlief zo lang (en nog steeds) de hand boven het hoofd houdt.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 6 mei 2016 om 08:43
quote:ldbieepl schreef op 06 mei 2016 @ 08:09:
Heftige reacties hier, is het allemaal onze grootste angst?????
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.
Maar heeft het niet te maken met wat er gebeurd in je huwelijk? Hier ook 20+ samen en een flinke crisis gehad waar de koffers klaar stonden maar gaat het om een periode, over een flinke misser of een huwelijk wat op drijfzand was gebouwd. Hoeveel kan en mag je naar je zelf uitleggen. Boven alles ben je een individu en niet de relatie. Als er een moment komt dat je bestaansrecht niet meer verder gaat dan partner zijn en je denkt dat het leven bestaat uit die relatie en niets anders dan ben je de weg goed kwijt. Leven voor een ander of het huwelijksinstituut is je grootste bezit kwijtraken namelijk je zelf. Als het geen keuze meer is maar de enige manier van overleven dan zou je juist de stekker er uit moeten trekken. Volgens mij gaat dat in tegen alles wat je juist tot mens maakt, een wezen dat in staat is om zelfstandig te kunnen handelen en denken.
Angst is ook iets wat e kan cultiveren, het mooiste excuus om stil te blijven zitten, geen beslissingen te hoeven nemen, geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen en passief alles te ondergaan en de schuld leggen bij externen. Je maakt van je zelf een uitzonderingsgeval, want jij hebt dit en dat meegemaakt of je kan het niet want, blablabla. Er zijn maar weinig mensen wiens leven over rozen gaat en iedereen is bang voor het onbekende, voor de confrontatie met zichzelf, maar het aller stomste wat je kan doen is liegen tegen jezelf. Iedereen weet wanneer het niet meer klopt waar je mee bezig bent en iedereen weet wanneer je de grens overgaat wat je nog naar jezelf kan verantwoorden. Lang huwelijk, kinderen, het kan een reden zijn om meer energie in iets te steken maar het mag geen excuus zijn waar je je achter moet verbergen wanneer het eigenlijk over je eigen angst gaat.
Heftige reacties hier, is het allemaal onze grootste angst?????
Voor anderen stond ik ook altijd met mijn mening klaar. Hup eruit, dat laat je je toch niet aan doen!
Maar ik kom ook uit een lange relatie, waar het laatste jaar teveel is gebeurd, wat we niet hebben afgesproken (understatement).
Ik heb er ook de tijd voor genomen om te ontdekken wat ik wilde en niet hup eruit.
Je leven is , zoals eerder beschreven, zo verweven met elkaar. Zeker als er kinderen zijn.
Het kan uiteindelijk zijn dat TO de stekker eruit trekt, maar dan wel onderbouwd.Je snijdt niet ineens 20 jaar van je af, want zo voelt het.
Maar heeft het niet te maken met wat er gebeurd in je huwelijk? Hier ook 20+ samen en een flinke crisis gehad waar de koffers klaar stonden maar gaat het om een periode, over een flinke misser of een huwelijk wat op drijfzand was gebouwd. Hoeveel kan en mag je naar je zelf uitleggen. Boven alles ben je een individu en niet de relatie. Als er een moment komt dat je bestaansrecht niet meer verder gaat dan partner zijn en je denkt dat het leven bestaat uit die relatie en niets anders dan ben je de weg goed kwijt. Leven voor een ander of het huwelijksinstituut is je grootste bezit kwijtraken namelijk je zelf. Als het geen keuze meer is maar de enige manier van overleven dan zou je juist de stekker er uit moeten trekken. Volgens mij gaat dat in tegen alles wat je juist tot mens maakt, een wezen dat in staat is om zelfstandig te kunnen handelen en denken.
Angst is ook iets wat e kan cultiveren, het mooiste excuus om stil te blijven zitten, geen beslissingen te hoeven nemen, geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen en passief alles te ondergaan en de schuld leggen bij externen. Je maakt van je zelf een uitzonderingsgeval, want jij hebt dit en dat meegemaakt of je kan het niet want, blablabla. Er zijn maar weinig mensen wiens leven over rozen gaat en iedereen is bang voor het onbekende, voor de confrontatie met zichzelf, maar het aller stomste wat je kan doen is liegen tegen jezelf. Iedereen weet wanneer het niet meer klopt waar je mee bezig bent en iedereen weet wanneer je de grens overgaat wat je nog naar jezelf kan verantwoorden. Lang huwelijk, kinderen, het kan een reden zijn om meer energie in iets te steken maar het mag geen excuus zijn waar je je achter moet verbergen wanneer het eigenlijk over je eigen angst gaat.
