Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
vrijdag 6 mei 2016 om 19:51
quote:Renee_ schreef op 06 mei 2016 @ 15:37:
[...]
Misschien ook daarom juist goed om het er met mensen in je omgeving over te hebben die hem ook kennen.Geloof mij maar, slechts weinig mensen kunnen echt iets voor zich houden. En waarom dring je hier zo op aan. Laat haar. Ik vind dat ze groot gelijk heeft, mensen houden dit niet voor zich, neem dat maar van mij aan.
[...]
Misschien ook daarom juist goed om het er met mensen in je omgeving over te hebben die hem ook kennen.Geloof mij maar, slechts weinig mensen kunnen echt iets voor zich houden. En waarom dring je hier zo op aan. Laat haar. Ik vind dat ze groot gelijk heeft, mensen houden dit niet voor zich, neem dat maar van mij aan.
vrijdag 6 mei 2016 om 22:04
quote:Hoezitdit schreef op 06 mei 2016 @ 19:51:
[...]
Geloof mij maar, slechts weinig mensen kunnen echt iets voor zich houden. En waarom dring je hier zo op aan. Laat haar. Ik vind dat ze groot gelijk heeft, mensen houden dit niet voor zich, neem dat maar van mij aan.Daarnaast stel dat ze er samen uitkomen, dan zit je er niet op te wachten dat iemand anders het weet. Als ze van het kamp " gooi hem er uit" zijn, zijn ze vaak geïrriteerd dat het advies niet opgevolgd wordt. Of na een ruzietje wordt het met de hele goegemeente alsnog gedeeld. Ik zou er alleen mijn allerbeste vriendin mee vertrouwen, maar voor de rest? Echt niet.
[...]
Geloof mij maar, slechts weinig mensen kunnen echt iets voor zich houden. En waarom dring je hier zo op aan. Laat haar. Ik vind dat ze groot gelijk heeft, mensen houden dit niet voor zich, neem dat maar van mij aan.Daarnaast stel dat ze er samen uitkomen, dan zit je er niet op te wachten dat iemand anders het weet. Als ze van het kamp " gooi hem er uit" zijn, zijn ze vaak geïrriteerd dat het advies niet opgevolgd wordt. Of na een ruzietje wordt het met de hele goegemeente alsnog gedeeld. Ik zou er alleen mijn allerbeste vriendin mee vertrouwen, maar voor de rest? Echt niet.
vrijdag 6 mei 2016 om 22:24
quote:Antoon69 schreef op 06 mei 2016 @ 18:54:
[...]
Wie bedoel je met "we"? Een groepje even grote idioten als jij? Praat voor jezelf of beter hou helemaal je mond . Ik kan me helemaal vinden in haar. Een sterke wijze en lieve vrouw.Wie schreef dat de toon prettig was in dit topic??
[...]
Wie bedoel je met "we"? Een groepje even grote idioten als jij? Praat voor jezelf of beter hou helemaal je mond . Ik kan me helemaal vinden in haar. Een sterke wijze en lieve vrouw.Wie schreef dat de toon prettig was in dit topic??
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 6 mei 2016 om 22:28
Zeeland, vind het zo sneu voor je dat je het niet kunt delen met iemand irl. Als ik een vriendin van je was irl, zou ik je dit willen geven:
Een bloemetje, omdat je zo'n lief en mooi mens bent.
Een weekend in een Balinese spa, omdat je wel wat ontspanning kunt gebruiken.
Een wandeling op een mooie plek, waar je even niet na hoeft te denken.
En een arm om je heen!
Een bloemetje, omdat je zo'n lief en mooi mens bent.
Een weekend in een Balinese spa, omdat je wel wat ontspanning kunt gebruiken.
Een wandeling op een mooie plek, waar je even niet na hoeft te denken.
En een arm om je heen!
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
vrijdag 6 mei 2016 om 22:32
Wat blijft het toch vreemd dat een man die dit grote geheim altijd zo zorgvuldig verborgen probeerde te houden, nu bij een wratje in de lies gelijk alles eruit gooit, zonder even anoniem onderzoek te laten doen waaruit zou blijken dat het niks bijzonders is. Is dat nou zo ondoordacht en impulsief of missen we nog informatie of een motivatie?
vrijdag 6 mei 2016 om 22:39
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 21:11:
Hij...was ineens weg. Net voor het avondeten.
Ik appte nog waar hij was.
(Nou, ik heb wel een vermoeden )
Zat met de kinderen aan tafel. Die durfden de voor de hand liggende vraag niet eens te stellen.
'Waar is papa eigenlijk..?'
Ik appte dat hij nog 10 minuten de tijd had om te reageren, en dat ik het dan zou vertellen.
Hij reageerde na ruim n half uur met dat ik maar moest uitleggen dat het even niet zo lekker ging. Dat hij de façade niet meer op kon houden.
Toen had ik al (kinderversie) uitgelegd dat we ruzie hadden. (Opvallend: oudste (15) zei meteen:"niet zeggen, niet zeggen, ik wil niet weten waarover..!"
Ze voelden zich schuldig toen ik zijn hamburger verdeelde over hun borden.
Ik heb hem geappt dat ik hoop dat hij ergens een slaapplaats heeft, dat ik hem vanavond niet hier thuis wil hebben. Dat er morgen weer een nieuwe dag is. Dat hij dan even aan moet bellen omdat ik het binnenslot erop doe in de nacht.
Hij appte terug dat het wat hem betrof over was. Dat hij terug zou komen morgen en dan zou blijven, want het was ook zijn huis. Dat we evt een mediator in konden schakelen.
Zojuist kwam hij nog gauw iets halen. Jongste vroeg nog van 'waar ga je heen papa?', maar hij bromde 'Ow, gewoon.. weg.' En is toen als een speer vertrokken.
Dus.
Dit...was het dan..?
20 jaar huwelijk? 2 kinderen..?
ECHT!?
Ik was even weg en lees dit nu pas. Oh, wat erg TO
Een pagina verder zie ik dat jullie nu samen in therapie gaan, en weer kunnen praten, zakelijk. Maar dit moment hierboven moet nogsteeds door je hoofd spelen en kan ook nogsteeds het definitieve eind zijn.
Heel veel sterkte!
Hij...was ineens weg. Net voor het avondeten.
Ik appte nog waar hij was.
(Nou, ik heb wel een vermoeden )
Zat met de kinderen aan tafel. Die durfden de voor de hand liggende vraag niet eens te stellen.
'Waar is papa eigenlijk..?'
Ik appte dat hij nog 10 minuten de tijd had om te reageren, en dat ik het dan zou vertellen.
Hij reageerde na ruim n half uur met dat ik maar moest uitleggen dat het even niet zo lekker ging. Dat hij de façade niet meer op kon houden.
Toen had ik al (kinderversie) uitgelegd dat we ruzie hadden. (Opvallend: oudste (15) zei meteen:"niet zeggen, niet zeggen, ik wil niet weten waarover..!"
Ze voelden zich schuldig toen ik zijn hamburger verdeelde over hun borden.
Ik heb hem geappt dat ik hoop dat hij ergens een slaapplaats heeft, dat ik hem vanavond niet hier thuis wil hebben. Dat er morgen weer een nieuwe dag is. Dat hij dan even aan moet bellen omdat ik het binnenslot erop doe in de nacht.
Hij appte terug dat het wat hem betrof over was. Dat hij terug zou komen morgen en dan zou blijven, want het was ook zijn huis. Dat we evt een mediator in konden schakelen.
Zojuist kwam hij nog gauw iets halen. Jongste vroeg nog van 'waar ga je heen papa?', maar hij bromde 'Ow, gewoon.. weg.' En is toen als een speer vertrokken.
Dus.
Dit...was het dan..?
20 jaar huwelijk? 2 kinderen..?
ECHT!?
Ik was even weg en lees dit nu pas. Oh, wat erg TO
Een pagina verder zie ik dat jullie nu samen in therapie gaan, en weer kunnen praten, zakelijk. Maar dit moment hierboven moet nogsteeds door je hoofd spelen en kan ook nogsteeds het definitieve eind zijn.
Heel veel sterkte!
vrijdag 6 mei 2016 om 22:44
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 00:35:
eh, ja, nou, ja, even ter aanvulling, dat hij gisteren dus op die vage plaats was, dat was, zo zei hij, om een heel andere reden. Gewoon, omdat dat daar een mooi plekje is, met mooi uitzicht. Om bij na te denken.
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
Sorry, ik ben dus aan het bijlezen, dus ook hierover:
waarom ben je dom? Je geloofd je partner... nu zegt een half forum van mensen die je niet kent dat hij daar 'natuurlijk' iets heel anders deed. Uit de vragen die je hem gesteld hebt begrijp ik dat je wel enige argwaan had, en dat je dit niet vertrouwd lijkt me heel normaal in deze situatie. Dus denken wat het halve forum denkt lijkt me totaal normaal. Maar... dat wil niet zeggen dat het halve forum daar gelijk in had. Het kan best dat hij echt alleen naar het uitzicht heeft gekeken op een plek die anders bekend staat. Het kan ook dat hij loog. Maar, jij bent niet dom. Echt, als je standaard de reactie van 20 onbekenden meer zou geloven dat je partner, dan zou er niets meer te redden zijn. Kan best zijn dat je die situatie nog eens bereikt. Maar in dit geval weet je gewoon niet wat waar was.
eh, ja, nou, ja, even ter aanvulling, dat hij gisteren dus op die vage plaats was, dat was, zo zei hij, om een heel andere reden. Gewoon, omdat dat daar een mooi plekje is, met mooi uitzicht. Om bij na te denken.
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
Sorry, ik ben dus aan het bijlezen, dus ook hierover:
waarom ben je dom? Je geloofd je partner... nu zegt een half forum van mensen die je niet kent dat hij daar 'natuurlijk' iets heel anders deed. Uit de vragen die je hem gesteld hebt begrijp ik dat je wel enige argwaan had, en dat je dit niet vertrouwd lijkt me heel normaal in deze situatie. Dus denken wat het halve forum denkt lijkt me totaal normaal. Maar... dat wil niet zeggen dat het halve forum daar gelijk in had. Het kan best dat hij echt alleen naar het uitzicht heeft gekeken op een plek die anders bekend staat. Het kan ook dat hij loog. Maar, jij bent niet dom. Echt, als je standaard de reactie van 20 onbekenden meer zou geloven dat je partner, dan zou er niets meer te redden zijn. Kan best zijn dat je die situatie nog eens bereikt. Maar in dit geval weet je gewoon niet wat waar was.
vrijdag 6 mei 2016 om 22:45
quote:Docteur_Phile schreef op 06 mei 2016 @ 22:32:
Wat blijft het toch vreemd dat een man die dit grote geheim altijd zo zorgvuldig verborgen probeerde te houden, nu bij een wratje in de lies gelijk alles eruit gooit, zonder even anoniem onderzoek te laten doen waaruit zou blijken dat het niks bijzonders is. Is dat nou zo ondoordacht en impulsief of missen we nog informatie of een motivatie?Dit is precies wat ik me ook afvroeg. Waarom de bom al laten ontploffen voordat je zelfs maar weet óf die wratjes wel van het hoerenbezoek komen?
Wat blijft het toch vreemd dat een man die dit grote geheim altijd zo zorgvuldig verborgen probeerde te houden, nu bij een wratje in de lies gelijk alles eruit gooit, zonder even anoniem onderzoek te laten doen waaruit zou blijken dat het niks bijzonders is. Is dat nou zo ondoordacht en impulsief of missen we nog informatie of een motivatie?Dit is precies wat ik me ook afvroeg. Waarom de bom al laten ontploffen voordat je zelfs maar weet óf die wratjes wel van het hoerenbezoek komen?
vrijdag 6 mei 2016 om 22:45
quote:Docteur_Phile schreef op 06 mei 2016 @ 22:32:
Wat blijft het toch vreemd dat een man die dit grote geheim altijd zo zorgvuldig verborgen probeerde te houden, nu bij een wratje in de lies gelijk alles eruit gooit, zonder even anoniem onderzoek te laten doen waaruit zou blijken dat het niks bijzonders is. Is dat nou zo ondoordacht en impulsief of missen we nog informatie of een motivatie?Dit spookte mij ook door t hoofd vandaag. Ik dacht misschien wilde hij wel "betrapt" worden.
Wat blijft het toch vreemd dat een man die dit grote geheim altijd zo zorgvuldig verborgen probeerde te houden, nu bij een wratje in de lies gelijk alles eruit gooit, zonder even anoniem onderzoek te laten doen waaruit zou blijken dat het niks bijzonders is. Is dat nou zo ondoordacht en impulsief of missen we nog informatie of een motivatie?Dit spookte mij ook door t hoofd vandaag. Ik dacht misschien wilde hij wel "betrapt" worden.
vrijdag 6 mei 2016 om 22:52
quote:Janco schreef op 06 mei 2016 @ 00:00:
Mooi hoor al die posts van Wiebeltje e.a. Brengen je alleen maar aan het wankelen. Nog verder graven in jezelf. Jezelf geweld aan doen. Kap toch met deze shit.
Ik wil me niet bij Janco aansluiten, want dat je hier iemand (of meerdere) vind die begrijpt hoe je je voelt, die je kan/kunnen steunen etc lijkt me super waardevol.
Wat ik me nog wel voor ogen had, is dat je het niet in je directe omgeving wilde delen, om twee redenen:
1) dat het indirect bij de kinderen terechtkomt
2) dat mensen met een heel duidelijke mening een bepaalde kant op over je heen lopen, zodat je jezelf niet meer kan horen denken.
Na een paar pagina's met veel posts hier die in een bepaalde richting wijzen (ik las het, heel kort door de bocht als: het ligt aan je jeugd, hij heeft altijd tegen je gelogen en alleen aan zichzelf gedacht, kom op voor jezelf) lijkt het me van belang dat je je tweede punt in het oog houdt. Laat niet over je heen lopen door je man, helemaal mee eens! Maar laat je ook niets aanpraten op het forum, niet over jezelf, je jeugd etc, en niet over je man en 'hoe hij altijd het huwelijk heeft gezien'. Wellicht hebben bepaalde posters gelijk, maar misschien ook niet. Jij kent uiteindelijk jouzelf en je man het best, en kan er uit halen wat voor jou van waarde is.
Mooi hoor al die posts van Wiebeltje e.a. Brengen je alleen maar aan het wankelen. Nog verder graven in jezelf. Jezelf geweld aan doen. Kap toch met deze shit.
Ik wil me niet bij Janco aansluiten, want dat je hier iemand (of meerdere) vind die begrijpt hoe je je voelt, die je kan/kunnen steunen etc lijkt me super waardevol.
Wat ik me nog wel voor ogen had, is dat je het niet in je directe omgeving wilde delen, om twee redenen:
1) dat het indirect bij de kinderen terechtkomt
2) dat mensen met een heel duidelijke mening een bepaalde kant op over je heen lopen, zodat je jezelf niet meer kan horen denken.
Na een paar pagina's met veel posts hier die in een bepaalde richting wijzen (ik las het, heel kort door de bocht als: het ligt aan je jeugd, hij heeft altijd tegen je gelogen en alleen aan zichzelf gedacht, kom op voor jezelf) lijkt het me van belang dat je je tweede punt in het oog houdt. Laat niet over je heen lopen door je man, helemaal mee eens! Maar laat je ook niets aanpraten op het forum, niet over jezelf, je jeugd etc, en niet over je man en 'hoe hij altijd het huwelijk heeft gezien'. Wellicht hebben bepaalde posters gelijk, maar misschien ook niet. Jij kent uiteindelijk jouzelf en je man het best, en kan er uit halen wat voor jou van waarde is.
vrijdag 6 mei 2016 om 23:15
quote:Ditto schreef op 06 mei 2016 @ 23:10:
Enora, in de OP staat dat hij eerst vertelde dat hij die wratten had en daarna ging hij pas naar de huisarts. Daarom vind ik het zo onlogisch.Ik zie wat je bedoelt. Eerst een zelfdiagnose en daar alles op opbiechten klinkt wel raar. Misschien was het alsnog paniek ofzo, leek het er heel erg op. Voor zover ik weet mag je (als arts dan ofcourse) de diagnose genitale wratten stellen op het oog. Een HPV test doen is niet standaard. Wellicht dat TO's man niet wist van die optie en dat hij dacht het virus sowieso te hebben. Ofzo ..
Enora, in de OP staat dat hij eerst vertelde dat hij die wratten had en daarna ging hij pas naar de huisarts. Daarom vind ik het zo onlogisch.Ik zie wat je bedoelt. Eerst een zelfdiagnose en daar alles op opbiechten klinkt wel raar. Misschien was het alsnog paniek ofzo, leek het er heel erg op. Voor zover ik weet mag je (als arts dan ofcourse) de diagnose genitale wratten stellen op het oog. Een HPV test doen is niet standaard. Wellicht dat TO's man niet wist van die optie en dat hij dacht het virus sowieso te hebben. Ofzo ..
vrijdag 6 mei 2016 om 23:42
"Laat niet over je heen lopen door je man, helemaal mee eens! Maar laat je ook niets aanpraten op het forum, niet over jezelf, je jeugd etc, en niet over je man en 'hoe hij altijd het huwelijk heeft gezien'. Wellicht hebben bepaalde posters gelijk, maar misschien ook niet. Jij kent uiteindelijk jouzelf en je man het best, en kan er uit halen wat voor jou van waarde is."
Ik vraag me onderhand af WIE iets anders beweert.......
Ik vraag me onderhand af WIE iets anders beweert.......
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 7 mei 2016 om 00:02
Aaaanne, dankjewel voor je bijlees -aanvullingen.
Sap, dankjewel voor de bloemen, massage, wandeling en arm, al is het maar online
Die vraag v waarom hij het na zoveel jaar ineens opbiechtte, terwijl hij het ook verborgen had kunnen houden (want het was, naar eigen zeggen 'nauwelijks zichtbaar'), of waarom hij niet eerst de diagnose tenminste had afgewacht, die vraag heb ik hem ook gesteld.
Hij zei dat hij er (na zelfdiagnose) al min of meer v overtuigd was dat het wel genitale wratten moesten zijn. Hij was gaan googlen en las eea over dat genitale wratten een bepaald hpv virus bij zich droegen. Hij las ook dat een bepaald hpv virus baarmoederhals kanker kon veroorzaken. Toen won zijn paniek/schuld gevoel het. Bovendien was de druk v schuld na al die jaren dermate opgelopen dat hij het niet langer voor zich wilde/kon houden.
(Overigens, over dat hpv virus, dat schijnt om verschillende vormen v het hpv virus te gaan, mijn ha legde uit dat er geen link was tussen deze 2 vormen. Dus al zou ik wèl genitale wratten hebben opgelopen, dan zou ik daardoor toch geen verhoogde kans hebben op baarmoederhals kanker)
Sap, dankjewel voor de bloemen, massage, wandeling en arm, al is het maar online
Die vraag v waarom hij het na zoveel jaar ineens opbiechtte, terwijl hij het ook verborgen had kunnen houden (want het was, naar eigen zeggen 'nauwelijks zichtbaar'), of waarom hij niet eerst de diagnose tenminste had afgewacht, die vraag heb ik hem ook gesteld.
Hij zei dat hij er (na zelfdiagnose) al min of meer v overtuigd was dat het wel genitale wratten moesten zijn. Hij was gaan googlen en las eea over dat genitale wratten een bepaald hpv virus bij zich droegen. Hij las ook dat een bepaald hpv virus baarmoederhals kanker kon veroorzaken. Toen won zijn paniek/schuld gevoel het. Bovendien was de druk v schuld na al die jaren dermate opgelopen dat hij het niet langer voor zich wilde/kon houden.
(Overigens, over dat hpv virus, dat schijnt om verschillende vormen v het hpv virus te gaan, mijn ha legde uit dat er geen link was tussen deze 2 vormen. Dus al zou ik wèl genitale wratten hebben opgelopen, dan zou ik daardoor toch geen verhoogde kans hebben op baarmoederhals kanker)
zaterdag 7 mei 2016 om 00:19
Denk je echt dat je dit altijd voor je kinderen verborgen kan houden? Het is aan jou om er voor te zorgen dat je je zoon uitlegt dat zijn vader weliswaar naar de dvp's ( ik zou dan geen hoeren zeggen) en dat je je daardoor bedrogen voelt.
Ik voel wel een irritatie zo langzamerhand. Niet omdat je geen keuze maakt maar het begint iets onnozels te krijgen of je bent veel meer manipulatief dan verwacht. Ik denk ook dat dat is waarom sommige beginnen te twijfelen of dit echt is of een troltopic. Je kan je hier verbaal prima verdedigen,perfect aangeven wat je wel en niet wil, logica van anderen onderuit halen en ook goed van je afbijten.Als er echter open en bloot op tafel ligt dat je man je niet steunde tijdens je ziekte, 20 jaar naar de hoeren gaat, uit de slaapkamer vertrekt (en weer terugkomt vanwege een slecht logeerbed), een nacht weg blijft, jouw beschuldigd dat het jouw schuld is, dan ineens weet je het niet meer want hij kan ook lekker koken en de tuin goed aanharken. Je man maakt zich daarnaast schuldig aan het uitbuiten van vrouwen en haalt ziekteverwekkers in huis. Viva maakt reclame van je verhaal maar dat is weer goed voor de bespreekbaarheid volgens jou en je man mag lekker meelezen hier want dat laat jij je niet afpakken. Maar je wil er nog eens rustig over nadenken want hij heeft ook leuke kanten.
Ergens klopt het allemaal niet, het lijkt of je bijna geniet van je hoofdrol in dit drama want je laat het maar voortslepen. Je vindt de psychologische van Wiebeltje fantastisch en duikt er ook helemaal in terwijl iemand die helemaal stuk zit dat er of niet bij kan hebben of zo lamgeslagen is dat hij/zij het alleen nog maar kan aanhoren. De vrouwen die zich dit gedrag laten aanleunen zijn vaak niet de vrouwen die überhaupt van zich af kunnen bijten. Die schamen zich zo dat ze het misschien nog net hier durven schrijven maar afhaken als Viva het verhaal begint te promoten omdat ze echt vol schaamte zitten dat ze zich dit laten aanleunen maar zelfs dat voel je niet.
Iedereen heeft dezelfde logica ook al zijn we ons daar niet van bewust. Het enige wat bij jouw gedrag (gezien je achtergrond)logisch is dat je je nu een groot podium hebt waar je eindelijk gezien wordt en dat het je onbewust een kick geeft. Je hebt ook je eigen cliffhanger gecreëerd, "blijf ik wel, of blijf niet" om zo aandacht te blijven genereren. Mijn onderbuik zegt dat je niet van plan bent om bij hem weg te gaan maar dat je er wel een spelelement in hebt ontdekt wat een ander gevoel bij je bevredigd. Dat is aandacht, en je hebt alle macht en regie over je spel zolang familie en vrienden er buiten blijven en je denkt dat je je man in je macht hebt want hij kan hier meelezen dat je blijft twijfelen. Je speelt een gevaarlijk spel en je moet uitkijken dat je je hand niet overspeelt.
Ik voel wel een irritatie zo langzamerhand. Niet omdat je geen keuze maakt maar het begint iets onnozels te krijgen of je bent veel meer manipulatief dan verwacht. Ik denk ook dat dat is waarom sommige beginnen te twijfelen of dit echt is of een troltopic. Je kan je hier verbaal prima verdedigen,perfect aangeven wat je wel en niet wil, logica van anderen onderuit halen en ook goed van je afbijten.Als er echter open en bloot op tafel ligt dat je man je niet steunde tijdens je ziekte, 20 jaar naar de hoeren gaat, uit de slaapkamer vertrekt (en weer terugkomt vanwege een slecht logeerbed), een nacht weg blijft, jouw beschuldigd dat het jouw schuld is, dan ineens weet je het niet meer want hij kan ook lekker koken en de tuin goed aanharken. Je man maakt zich daarnaast schuldig aan het uitbuiten van vrouwen en haalt ziekteverwekkers in huis. Viva maakt reclame van je verhaal maar dat is weer goed voor de bespreekbaarheid volgens jou en je man mag lekker meelezen hier want dat laat jij je niet afpakken. Maar je wil er nog eens rustig over nadenken want hij heeft ook leuke kanten.
Ergens klopt het allemaal niet, het lijkt of je bijna geniet van je hoofdrol in dit drama want je laat het maar voortslepen. Je vindt de psychologische van Wiebeltje fantastisch en duikt er ook helemaal in terwijl iemand die helemaal stuk zit dat er of niet bij kan hebben of zo lamgeslagen is dat hij/zij het alleen nog maar kan aanhoren. De vrouwen die zich dit gedrag laten aanleunen zijn vaak niet de vrouwen die überhaupt van zich af kunnen bijten. Die schamen zich zo dat ze het misschien nog net hier durven schrijven maar afhaken als Viva het verhaal begint te promoten omdat ze echt vol schaamte zitten dat ze zich dit laten aanleunen maar zelfs dat voel je niet.
Iedereen heeft dezelfde logica ook al zijn we ons daar niet van bewust. Het enige wat bij jouw gedrag (gezien je achtergrond)logisch is dat je je nu een groot podium hebt waar je eindelijk gezien wordt en dat het je onbewust een kick geeft. Je hebt ook je eigen cliffhanger gecreëerd, "blijf ik wel, of blijf niet" om zo aandacht te blijven genereren. Mijn onderbuik zegt dat je niet van plan bent om bij hem weg te gaan maar dat je er wel een spelelement in hebt ontdekt wat een ander gevoel bij je bevredigd. Dat is aandacht, en je hebt alle macht en regie over je spel zolang familie en vrienden er buiten blijven en je denkt dat je je man in je macht hebt want hij kan hier meelezen dat je blijft twijfelen. Je speelt een gevaarlijk spel en je moet uitkijken dat je je hand niet overspeelt.
zaterdag 7 mei 2016 om 00:20
Lieve Zeeland, dat geloof ik helemaal, dat hij vooral het niet meer voor zich wilde houden. Er wordt hier heel negatief geschreven over je man, terecht vaak, maar dan nog is hij wel je maatje. Hij voelt zich vast net zo rot als jij nu, maar dan al jaren, niet om het goed te praten maar hij heeft het er al veel langer moeilijk mee. Dat het nu uitgesproken is heeft vast een soort van opluchting bij hem geven.
zaterdag 7 mei 2016 om 00:32
"De vrouwen die zich dit gedrag laten aanleunen zijn vaak niet de vrouwen die überhaupt van zich af kunnen bijten."
Uche uche. Da's echt kul. Dat maak jij jezelf wijs. Ik denk omdat je heel erg graag gelijk wilt krijgen. En meer hier. Maar je kunt gewoon een heel sterk mens zijn en toch bij je partner blijven, na zo'n drama. Je dingen aan laten leunen, doet elk mens. Gelukkig wel zeg.
Ik vind dat de manier waarop je dat zegt, niet helpend kan zijn omdat je een stereotype vrouw neerzet. Er is geen stereotype vrouw voor zoiets. Het is een vrij bijzondere situatie en de meeste mensen hebben tegenwoordig geen relaties van meer dan 20 jaar. Ik zie dat meer mensen doen, het gedrag van To of dat van haar man, in een mal proberen te gieten van een sterotype, daar is deze situatie net ff te bijzonder voor.
Uche uche. Da's echt kul. Dat maak jij jezelf wijs. Ik denk omdat je heel erg graag gelijk wilt krijgen. En meer hier. Maar je kunt gewoon een heel sterk mens zijn en toch bij je partner blijven, na zo'n drama. Je dingen aan laten leunen, doet elk mens. Gelukkig wel zeg.
Ik vind dat de manier waarop je dat zegt, niet helpend kan zijn omdat je een stereotype vrouw neerzet. Er is geen stereotype vrouw voor zoiets. Het is een vrij bijzondere situatie en de meeste mensen hebben tegenwoordig geen relaties van meer dan 20 jaar. Ik zie dat meer mensen doen, het gedrag van To of dat van haar man, in een mal proberen te gieten van een sterotype, daar is deze situatie net ff te bijzonder voor.
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
zaterdag 7 mei 2016 om 00:39
Effie, dat denk ik ook.
Geronimo2, het is niet mijn bedoeling geweest om toe te werken naar een spannende cliffhanger. Ik begrijp wel dat dit zo werkt, dat men nu -wat ongeduldig- wil weten hoe het 'afloopt '. Maar dat is helaas het verschil met de werkelijkheid. Die gaat minder snel.
Nouja, in mijn geval dan.
Want ik ga dit eerst onderzoeken. En voor iedereen die dat ervaart als een uitmelken van een verhaal, of een genieten van een podium, is vrij om af te haken. Ik bedoel dat niet lullig, maar ik schrijf om het voor mezelf helder te krijgen, en niet met het doel om een leesbaar logisch verhaal neer te zetten. Ik doe mijn best om het begrijpelijk te maken, wat ik voel en denk, maar als je vervolgens het niet 'geloofwaardig-genoeg' vindt, wat moet ik daar nou op zeggen?
En ja, mss kom ik mondig over op dit topic, tegen anonieme anderen, en lijkt dat tegenstrijdig met mijn in jouw ogen te weinig mondig zijn naar mijn man. Maar die man is '3D'. Hij is (was?) 20 jaar onderdeel van mij. Lief en leed. Dat. Dat is anders.
Geronimo2, het is niet mijn bedoeling geweest om toe te werken naar een spannende cliffhanger. Ik begrijp wel dat dit zo werkt, dat men nu -wat ongeduldig- wil weten hoe het 'afloopt '. Maar dat is helaas het verschil met de werkelijkheid. Die gaat minder snel.
Nouja, in mijn geval dan.
Want ik ga dit eerst onderzoeken. En voor iedereen die dat ervaart als een uitmelken van een verhaal, of een genieten van een podium, is vrij om af te haken. Ik bedoel dat niet lullig, maar ik schrijf om het voor mezelf helder te krijgen, en niet met het doel om een leesbaar logisch verhaal neer te zetten. Ik doe mijn best om het begrijpelijk te maken, wat ik voel en denk, maar als je vervolgens het niet 'geloofwaardig-genoeg' vindt, wat moet ik daar nou op zeggen?
En ja, mss kom ik mondig over op dit topic, tegen anonieme anderen, en lijkt dat tegenstrijdig met mijn in jouw ogen te weinig mondig zijn naar mijn man. Maar die man is '3D'. Hij is (was?) 20 jaar onderdeel van mij. Lief en leed. Dat. Dat is anders.
