Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zaterdag 7 mei 2016 om 10:23
quote:merano schreef op 07 mei 2016 @ 09:40:
[...]
Daar gaat-ie weer. NEE, het is niet zo dat 50% van de mannen dit doet.
Gelukkig niet.
En laten we eens ophouden om te beweren dat het gewoon normaal is om naar de hoeren te gaan. En dat vrouwen dat niet weten en eigenlijk ook niet hoeven te weten.Er zou geen porno of prostitutie meer zijn als er niet zoveel mannen heen gingen. Normaal? ja, omdat veel gaan dat kan je niet ontkennen want dat is een feit, leuk? wellicht niet perse.
[...]
Daar gaat-ie weer. NEE, het is niet zo dat 50% van de mannen dit doet.
Gelukkig niet.
En laten we eens ophouden om te beweren dat het gewoon normaal is om naar de hoeren te gaan. En dat vrouwen dat niet weten en eigenlijk ook niet hoeven te weten.Er zou geen porno of prostitutie meer zijn als er niet zoveel mannen heen gingen. Normaal? ja, omdat veel gaan dat kan je niet ontkennen want dat is een feit, leuk? wellicht niet perse.
zaterdag 7 mei 2016 om 10:24
zaterdag 7 mei 2016 om 10:25
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:50:
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.waarom voer je dit soort gesprekken niet bij de relatietherapeut? Het is een illusie te denken dat jullie je eigen therapeuten kunnen zijn. Raar dat het gesprek gaat over wat hij heeft "opgelopen" in het huwelijk. lijkt mij dat hij dat veel eerder ter sprake had moeten brengen en niet ineens als uitgekomen is dat hij herhaaldelijk uit de bocht is gevlogen
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.waarom voer je dit soort gesprekken niet bij de relatietherapeut? Het is een illusie te denken dat jullie je eigen therapeuten kunnen zijn. Raar dat het gesprek gaat over wat hij heeft "opgelopen" in het huwelijk. lijkt mij dat hij dat veel eerder ter sprake had moeten brengen en niet ineens als uitgekomen is dat hij herhaaldelijk uit de bocht is gevlogen
zaterdag 7 mei 2016 om 10:25
quote:swifty schreef op 07 mei 2016 @ 10:24:
Een op de vijf Nederlandse mannen heeft ooit in zijn leven seks met een prostituee gehad, terwijl een op de tien mannen geregeld een bezoekje aan een hoer brengt.
http://www.kennislink.nl/publicaties/ho ... -cijfersja dat is dus geen 50% van de getrouwde mannen.
Een op de vijf Nederlandse mannen heeft ooit in zijn leven seks met een prostituee gehad, terwijl een op de tien mannen geregeld een bezoekje aan een hoer brengt.
http://www.kennislink.nl/publicaties/ho ... -cijfersja dat is dus geen 50% van de getrouwde mannen.
zaterdag 7 mei 2016 om 10:28
quote:Geronimo2 schreef op 07 mei 2016 @ 10:21:
[...]
Wat een werkelijk onaardige reactie op sommige mensen hier. Dus iedereen die met je meekletst is oprecht in zijn bezorgdheid maar degene die een meer kritische benadering hebben gebruiken jullie kinderen als munitie? Dat is een hatelijke reactie want wat jullie problemen ook zijn, kinderen staan altijd voorop. Voor volwassenen is een paar weken crisis niets, voor kinderen voelt het oneindig lang. Jullie zijn het huis aan het opknappen, de sfeer is gespannen, er wordt niet geknuffeld, gekust of gelachen of gescheiden maar jullie slapen apart. Wat denk je nou, dat je kinderen gek zijn al zeggen ze niets? Die lopen op hun tenen, durven geen kick te geven omdat ze bang zijn dat hun gedrag de boel zal laten escaleren.
Het enige wat ik uit deze post haal is dat je weigert om kritisch te kijken naar je eigen handelingen en je eigen agenda. Ik geloof absoluut dat je in deze situatie zit maar ik blijf erbij dat je de situatie aan het uitbuiten bent en het VF je prima uitkomt. Het is een mening, net als andere een mening hebben (dat heb je op een forum). Je mag beledigd zijn enz. maar dat je kinderen gebruikt worden als munitie om op jou te kunnen schieten zegt meer over jou dan over degene die zich zorgen maken over je kinderen.eens. Ze wil eigenlijk alleen meningen die haar eigen gevoel/angst bevestigen. Dat zie ik zo langzamerhand. En er is een bepaalde struisvogelpolitiek/naieviteit mbt een aantal dingen zeer zeker ook mbt wat de kinderen doorhebben waar ik nu moe van ben. Maar thank God ik hoef er verder ook niks mee.
[...]
Wat een werkelijk onaardige reactie op sommige mensen hier. Dus iedereen die met je meekletst is oprecht in zijn bezorgdheid maar degene die een meer kritische benadering hebben gebruiken jullie kinderen als munitie? Dat is een hatelijke reactie want wat jullie problemen ook zijn, kinderen staan altijd voorop. Voor volwassenen is een paar weken crisis niets, voor kinderen voelt het oneindig lang. Jullie zijn het huis aan het opknappen, de sfeer is gespannen, er wordt niet geknuffeld, gekust of gelachen of gescheiden maar jullie slapen apart. Wat denk je nou, dat je kinderen gek zijn al zeggen ze niets? Die lopen op hun tenen, durven geen kick te geven omdat ze bang zijn dat hun gedrag de boel zal laten escaleren.
Het enige wat ik uit deze post haal is dat je weigert om kritisch te kijken naar je eigen handelingen en je eigen agenda. Ik geloof absoluut dat je in deze situatie zit maar ik blijf erbij dat je de situatie aan het uitbuiten bent en het VF je prima uitkomt. Het is een mening, net als andere een mening hebben (dat heb je op een forum). Je mag beledigd zijn enz. maar dat je kinderen gebruikt worden als munitie om op jou te kunnen schieten zegt meer over jou dan over degene die zich zorgen maken over je kinderen.eens. Ze wil eigenlijk alleen meningen die haar eigen gevoel/angst bevestigen. Dat zie ik zo langzamerhand. En er is een bepaalde struisvogelpolitiek/naieviteit mbt een aantal dingen zeer zeker ook mbt wat de kinderen doorhebben waar ik nu moe van ben. Maar thank God ik hoef er verder ook niks mee.
zaterdag 7 mei 2016 om 10:29
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:50:
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.Welke verandering dan? Want zijn verklaring voor zijn prostitutie-bezoek is klaarblijkelijk nog steeds dat het aan jou/jullie huwelijk ligt? Bedoel je de verandering dat jij er nu min of meer voor openstaat om dat aan te horen? Omdat je toch ergens het idee hebt dat waar twee kijven hebben twee schuld?
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.Welke verandering dan? Want zijn verklaring voor zijn prostitutie-bezoek is klaarblijkelijk nog steeds dat het aan jou/jullie huwelijk ligt? Bedoel je de verandering dat jij er nu min of meer voor openstaat om dat aan te horen? Omdat je toch ergens het idee hebt dat waar twee kijven hebben twee schuld?
zaterdag 7 mei 2016 om 10:32
zaterdag 7 mei 2016 om 10:33
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:50:
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.Hij ging voor jullie huwelijk toch al naar de hoeren?
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.Hij ging voor jullie huwelijk toch al naar de hoeren?
zaterdag 7 mei 2016 om 10:37
ik kan het toch niet laten.
Als je je klem gezet voelt dan trek je je bek open en doe je er wat aan! Dan ga je niet vluchten in allerlei niet constructieve dingen!
dan denk ik inderdaad TO, WAAR liggen je grenzen??? Ik zou van me van zijn langzalzeleven dit nooit laten welgevallen, hoe klem gezet je ook bent.
wat voor karakter heb je dan? Beide eigenlijk. Ik zit in het nauw,ik voelmeklem gezet, ik ga me maar destructief gedragen en dat is dan soortvan logisch ofzo?
maar dit wilje vast niet horen. Dit is een oordeel.
Als je je klem gezet voelt dan trek je je bek open en doe je er wat aan! Dan ga je niet vluchten in allerlei niet constructieve dingen!
dan denk ik inderdaad TO, WAAR liggen je grenzen??? Ik zou van me van zijn langzalzeleven dit nooit laten welgevallen, hoe klem gezet je ook bent.
wat voor karakter heb je dan? Beide eigenlijk. Ik zit in het nauw,ik voelmeklem gezet, ik ga me maar destructief gedragen en dat is dan soortvan logisch ofzo?
maar dit wilje vast niet horen. Dit is een oordeel.
zaterdag 7 mei 2016 om 11:07
quote:Hoezitdit schreef op 07 mei 2016 @ 10:46:
Jammer dat de reacties van sommigen steeds harder worden omdat je niet de door hun gewenste actie onderneemt.
Vraag je af Zeeland hoeveel je nog aan dit topic hebt...Dus als er geen juichende reacties meer komen van hoe ongelofelijk sterk het van haar is dat ze bij die hoerenloper man blijft en zich alles laat welgevallen, maar als er steeds meer kritische reacties komen, dan heeft ze niets aan dit topic?
Jammer dat de reacties van sommigen steeds harder worden omdat je niet de door hun gewenste actie onderneemt.
Vraag je af Zeeland hoeveel je nog aan dit topic hebt...Dus als er geen juichende reacties meer komen van hoe ongelofelijk sterk het van haar is dat ze bij die hoerenloper man blijft en zich alles laat welgevallen, maar als er steeds meer kritische reacties komen, dan heeft ze niets aan dit topic?
zaterdag 7 mei 2016 om 11:09
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:32:
Goedemorgen. Weer veel mensen met een straffe mening, zo te lezen. Ik schoot al meteen in de uitleg en verdedig-modus. Had al een stuk getypt om ze gerust te stellen over het welzijn vd jongens, tot het tot me doordrong dat het niet gaat om oprechte zorg om de kinderen. Het is slechts munitie op het pleidooi dat ik een slechte moeder, vrouw, (etc) zou zijn.
Heb mijn tekst maar weer verwijderd. Dit heeft geen zin. Welles-nietessen hierover.
Ik ga hier niet meer op in, omdat ik weet dat ik die discussie toch nooit kan winnen, en ik mijn energie nu liever in de voortgang hier thuis wil steken. Als je wil meelezen en je mening over DE SITUATIE wil geven, graag. Maar de 'meningen' die mijn intenties steeds in twijfel trekken wil ik niet blijven voeden door te reageren, uitleggen, verklaren of verdedigen.
De situatie is het voorbeeld wat jullie aan je kinderen meegeven. Maar iemand zei me ooit dat een slecht voorbeeld ook een voorbeeld is.
Ik kom uit een gezin waar er ook maar weer eens verbouwd werd als er crisis was of als mijn vader niet deed wat mijn moeder wilde. God...wat is dat huis verbouwd zeg. En als je echt denkt dat een puber van 15 niks doorheeft dan heb je het wel zo ontzettend mis.
Laat ik dan niet boos worden op jouw grenzenoprekgedrag, maar op het voorbeeld wat jullie voor jullie kinderen maken. Niet slaan met deuren, bij elkaar zitten en dingen aanpakken, maar muren witten. En af en toe verdwijnen. En misschien nog wel jarenlang bij ieder dingetje deze zaak weer uit de kast halen. En verongelijkt zijn en blijven.
Goedemorgen. Weer veel mensen met een straffe mening, zo te lezen. Ik schoot al meteen in de uitleg en verdedig-modus. Had al een stuk getypt om ze gerust te stellen over het welzijn vd jongens, tot het tot me doordrong dat het niet gaat om oprechte zorg om de kinderen. Het is slechts munitie op het pleidooi dat ik een slechte moeder, vrouw, (etc) zou zijn.
Heb mijn tekst maar weer verwijderd. Dit heeft geen zin. Welles-nietessen hierover.
Ik ga hier niet meer op in, omdat ik weet dat ik die discussie toch nooit kan winnen, en ik mijn energie nu liever in de voortgang hier thuis wil steken. Als je wil meelezen en je mening over DE SITUATIE wil geven, graag. Maar de 'meningen' die mijn intenties steeds in twijfel trekken wil ik niet blijven voeden door te reageren, uitleggen, verklaren of verdedigen.
De situatie is het voorbeeld wat jullie aan je kinderen meegeven. Maar iemand zei me ooit dat een slecht voorbeeld ook een voorbeeld is.
Ik kom uit een gezin waar er ook maar weer eens verbouwd werd als er crisis was of als mijn vader niet deed wat mijn moeder wilde. God...wat is dat huis verbouwd zeg. En als je echt denkt dat een puber van 15 niks doorheeft dan heb je het wel zo ontzettend mis.
Laat ik dan niet boos worden op jouw grenzenoprekgedrag, maar op het voorbeeld wat jullie voor jullie kinderen maken. Niet slaan met deuren, bij elkaar zitten en dingen aanpakken, maar muren witten. En af en toe verdwijnen. En misschien nog wel jarenlang bij ieder dingetje deze zaak weer uit de kast halen. En verongelijkt zijn en blijven.
Everything you see I owe to spaghetti!
zaterdag 7 mei 2016 om 11:20
Weet je wat ik het meeste verdrietig vind aan dit topic?
De onmacht van dat mannen dit kunnen doen, zomaar...omdat ze even zin in , ja zin in..in wat eigenlijk?...want zelfs dat begrijp ik niet, ik begrijp bet niet.
Wil het graag begrijpen, maar begrijp het niet.
.
Dat maakt me verdrietig, echt hoor, nog steeds, niet alleen nu bij jou, toen bij mij, en nu bij zoveel vrouwen die dit overkomt.
.
Het maakt onze wereld zo verrot, zo inhoudsloos, zo gericht op je directe behoeftes vervulling, alsof daar de mens op gericht zou moeten zijn...mannen kunnen lullen zijn.
En tegelijk heb je ze zo lief.
Hoe kan dat?....hoe werkt het in godsnaam?..zoveel gelezen hierover, en nog na al die jaren heb ik het antwoord niet.
.
Ik zal hem ook wel niet krijgen, nooit he?..gewoon nooit.
Mischien met jou topic...maar zelfs dat denk ik niet, zie het somber in.
Ik zal mannen hier nooit in begrijpen, nooit.
Mischien dat ik dat eens zou moeten accepteren.
.
Maar dat zorgt voor veel tranen bij me.
Want ik vind het wel zo verrot gedrag, en naar mijn idee ben ik op de wereld gezet, om hem mooier te maken.
Nee, nooit zal ik dit accepteren, als ik zie hoe vrouwen hier in lijden.
Pijn hebben.
De onmacht van dat mannen dit kunnen doen, zomaar...omdat ze even zin in , ja zin in..in wat eigenlijk?...want zelfs dat begrijp ik niet, ik begrijp bet niet.
Wil het graag begrijpen, maar begrijp het niet.
.
Dat maakt me verdrietig, echt hoor, nog steeds, niet alleen nu bij jou, toen bij mij, en nu bij zoveel vrouwen die dit overkomt.
.
Het maakt onze wereld zo verrot, zo inhoudsloos, zo gericht op je directe behoeftes vervulling, alsof daar de mens op gericht zou moeten zijn...mannen kunnen lullen zijn.
En tegelijk heb je ze zo lief.
Hoe kan dat?....hoe werkt het in godsnaam?..zoveel gelezen hierover, en nog na al die jaren heb ik het antwoord niet.
.
Ik zal hem ook wel niet krijgen, nooit he?..gewoon nooit.
Mischien met jou topic...maar zelfs dat denk ik niet, zie het somber in.
Ik zal mannen hier nooit in begrijpen, nooit.
Mischien dat ik dat eens zou moeten accepteren.
.
Maar dat zorgt voor veel tranen bij me.
Want ik vind het wel zo verrot gedrag, en naar mijn idee ben ik op de wereld gezet, om hem mooier te maken.
Nee, nooit zal ik dit accepteren, als ik zie hoe vrouwen hier in lijden.
Pijn hebben.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
zaterdag 7 mei 2016 om 11:27
En dan zijn er notabene vrouwen, die dit aanbieden, die zich aanbieden!,
.
Huh?
.Terwijl wij vrouwen, weten van elkaar, hoe zeer we pijn hebben , als dit ons overkomt.
.
Iemand mischien een antwoord voor me?
Want wij werken hier zelf aan mee, krijgen er geld voor, kan maar zo he?...zo hoplakee, kleed mee en mooi, beetje leuk lachje op zetten...en here we go!!
Waarom werken wij vrouwen hier aan mee?
Ik ga mijn uggs aan doen, .daar lusten de mannen wel pap van!
.
Huh?
.Terwijl wij vrouwen, weten van elkaar, hoe zeer we pijn hebben , als dit ons overkomt.
.
Iemand mischien een antwoord voor me?
Want wij werken hier zelf aan mee, krijgen er geld voor, kan maar zo he?...zo hoplakee, kleed mee en mooi, beetje leuk lachje op zetten...en here we go!!
Waarom werken wij vrouwen hier aan mee?
Ik ga mijn uggs aan doen, .daar lusten de mannen wel pap van!
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
zaterdag 7 mei 2016 om 11:36
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:32:
Goedemorgen. Weer veel mensen met een straffe mening, zo te lezen. Ik schoot al meteen in de uitleg en verdedig-modus. Had al een stuk getypt om ze gerust te stellen over het welzijn vd jongens, tot het tot me doordrong dat het niet gaat om oprechte zorg om de kinderen. Het is slechts munitie op het pleidooi dat ik een slechte moeder, vrouw, (etc) zou zijn.
Heb mijn tekst maar weer verwijderd. Dit heeft geen zin. Welles-nietessen hierover.
Ik ga hier niet meer op in, omdat ik weet dat ik die discussie toch nooit kan winnen, en ik mijn energie nu liever in de voortgang hier thuis wil steken. Als je wil meelezen en je mening over DE SITUATIE wil geven, graag. Maar de 'meningen' die mijn intenties steeds in twijfel trekken wil ik niet blijven voeden door te reageren, uitleggen, verklaren of verdedigen.
Onbegrip over je reacties en zelfgekozen weg (die je behoorlijk goed en netjes blijft verdedigen met jouw grenzen) zijn niet per definities veroordelingen. Tenminste, dat geloof ik niet. Maar het gaat dan ook niet over mij, dus die woorden raken mij vast ook minder.
Het is hoe dan ook geen discussie die jij kunt winnen of verliezen. Het zijn meningen, inzichten enz. En vast ook een voorproefje van wat je IRL tegen kunt komen.
Goedemorgen. Weer veel mensen met een straffe mening, zo te lezen. Ik schoot al meteen in de uitleg en verdedig-modus. Had al een stuk getypt om ze gerust te stellen over het welzijn vd jongens, tot het tot me doordrong dat het niet gaat om oprechte zorg om de kinderen. Het is slechts munitie op het pleidooi dat ik een slechte moeder, vrouw, (etc) zou zijn.
Heb mijn tekst maar weer verwijderd. Dit heeft geen zin. Welles-nietessen hierover.
Ik ga hier niet meer op in, omdat ik weet dat ik die discussie toch nooit kan winnen, en ik mijn energie nu liever in de voortgang hier thuis wil steken. Als je wil meelezen en je mening over DE SITUATIE wil geven, graag. Maar de 'meningen' die mijn intenties steeds in twijfel trekken wil ik niet blijven voeden door te reageren, uitleggen, verklaren of verdedigen.
Onbegrip over je reacties en zelfgekozen weg (die je behoorlijk goed en netjes blijft verdedigen met jouw grenzen) zijn niet per definities veroordelingen. Tenminste, dat geloof ik niet. Maar het gaat dan ook niet over mij, dus die woorden raken mij vast ook minder.
Het is hoe dan ook geen discussie die jij kunt winnen of verliezen. Het zijn meningen, inzichten enz. En vast ook een voorproefje van wat je IRL tegen kunt komen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 7 mei 2016 om 11:41
quote:polydox schreef op 07 mei 2016 @ 10:22:
[...]
Misselijke reactie en ik ben niet iemand die de lange posten van Suzy volledig leest, maar ik weet wel dat ze een keuze heeft gemaakt en gestopt is met haar man. En ze is niet in bitterheid verzand en heeft nog een goede verhouding met hem. Dat zouden meer mensen moeten kunnen, dan zouden er minder drama scheidingen zijn die behoorlijk traumatiserend kunnen zijn voor de kinderen. Ik vind het sterk!
Ik eigenlijk ook. Je moet voor jezelf het gevoel hebben dat je er alles aan hebt gedaan. Bij de 1 ligt die grens dus blijkbaar in je man na 20 jaar ineens tot de meest afgrijselijke man ter wereld te verklaren en zo verbitterd een scheiding in te gaan.
Vind ik geen manier. To zorgt ervoor dat de menselijke maat, het groteske beeld weer wat gekanteld kan worden.
Wat je ook doet, je moet iets samen tbv de kinderen en wellicht ook praktisch. Ik vind wat To doet heel stoer en volwassen.
Ik mag hopen dat ik in dezelfde situatie hetzelfde kan opbrengen.
[...]
Misselijke reactie en ik ben niet iemand die de lange posten van Suzy volledig leest, maar ik weet wel dat ze een keuze heeft gemaakt en gestopt is met haar man. En ze is niet in bitterheid verzand en heeft nog een goede verhouding met hem. Dat zouden meer mensen moeten kunnen, dan zouden er minder drama scheidingen zijn die behoorlijk traumatiserend kunnen zijn voor de kinderen. Ik vind het sterk!
Ik eigenlijk ook. Je moet voor jezelf het gevoel hebben dat je er alles aan hebt gedaan. Bij de 1 ligt die grens dus blijkbaar in je man na 20 jaar ineens tot de meest afgrijselijke man ter wereld te verklaren en zo verbitterd een scheiding in te gaan.
Vind ik geen manier. To zorgt ervoor dat de menselijke maat, het groteske beeld weer wat gekanteld kan worden.
Wat je ook doet, je moet iets samen tbv de kinderen en wellicht ook praktisch. Ik vind wat To doet heel stoer en volwassen.
Ik mag hopen dat ik in dezelfde situatie hetzelfde kan opbrengen.
zaterdag 7 mei 2016 om 11:52
quote:elle5460 schreef op 07 mei 2016 @ 11:27:
En dan zijn er notabene vrouwen, die dit aanbieden, die zich aanbieden!,
.
Huh?
.Terwijl wij vrouwen, weten van elkaar, hoe zeer we pijn hebben , als dit ons overkomt.
.
Iemand mischien een antwoord voor me?
Want wij werken hier zelf aan mee, krijgen er geld voor, kan maar zo he?...zo hoplakee, kleed mee en mooi, beetje leuk lachje op zetten...en here we go!!
Waarom werken wij vrouwen hier aan mee?
Ik ga mijn uggs aan doen, .daar lusten de mannen wel pap van!een groot deel van de prostituees zitten in het vak omdat ze gedwongen zijn door mensenhandelaren, armoede of trauma
En dan zijn er notabene vrouwen, die dit aanbieden, die zich aanbieden!,
.
Huh?
.Terwijl wij vrouwen, weten van elkaar, hoe zeer we pijn hebben , als dit ons overkomt.
.
Iemand mischien een antwoord voor me?
Want wij werken hier zelf aan mee, krijgen er geld voor, kan maar zo he?...zo hoplakee, kleed mee en mooi, beetje leuk lachje op zetten...en here we go!!
Waarom werken wij vrouwen hier aan mee?
Ik ga mijn uggs aan doen, .daar lusten de mannen wel pap van!een groot deel van de prostituees zitten in het vak omdat ze gedwongen zijn door mensenhandelaren, armoede of trauma
zaterdag 7 mei 2016 om 12:01
quote:feow schreef op 07 mei 2016 @ 11:36:
[...]
Onbegrip over je reacties en zelfgekozen weg (die je behoorlijk goed en netjes blijft verdedigen met jouw grenzen) zijn niet per definities veroordelingen. Tenminste, dat geloof ik niet. Maar het gaat dan ook niet over mij, dus die woorden raken mij vast ook minder.
Het is hoe dan ook geen discussie die jij kunt winnen of verliezen. Het zijn meningen, inzichten enz. En vast ook een voorproefje van wat je IRL tegen kunt komen.
Ja. Mss/wrs heb je gelijk.
En dat is mede de reden (naast dat het niet goed is vd kinderen om dit soort feiten v hun vader via via te horen) dat ik het irl ook aan niemand heb durven zeggen. Mensen zullen (weliswaar vanuit medeleven en goede intenties) heftig reageren. In een wankel evenwicht deze heftige reacties moeten kanaliseren, temperen, verklaren, verduidelijken, mss goedpraten (?), dat is eerder belastend dan ontlastend.
Mbt de jongens: hun belang staat voorop. Dat is iets waar we het beiden over eens zijn. Dit is een basis regel, een uitgangspunt. Waar dit ook op uit zal komen. Er is nu (meer) openheid. Er zijn gesprekjes met beiden geweest (individueel), afgestemd op hun niveau. Niet over de specifieke details, daarmee gaan we ze niet belasten. Maar wel over dat het niet zo goed gaat, dat er wat dingen spelen, los van hun, waarover we in gesprek zijn nu. Ze hebben wat vragen gesteld, zijn er mee bezig, en laten het ook weer los. We houden ze in het oog.
[...]
Onbegrip over je reacties en zelfgekozen weg (die je behoorlijk goed en netjes blijft verdedigen met jouw grenzen) zijn niet per definities veroordelingen. Tenminste, dat geloof ik niet. Maar het gaat dan ook niet over mij, dus die woorden raken mij vast ook minder.
Het is hoe dan ook geen discussie die jij kunt winnen of verliezen. Het zijn meningen, inzichten enz. En vast ook een voorproefje van wat je IRL tegen kunt komen.
Ja. Mss/wrs heb je gelijk.
En dat is mede de reden (naast dat het niet goed is vd kinderen om dit soort feiten v hun vader via via te horen) dat ik het irl ook aan niemand heb durven zeggen. Mensen zullen (weliswaar vanuit medeleven en goede intenties) heftig reageren. In een wankel evenwicht deze heftige reacties moeten kanaliseren, temperen, verklaren, verduidelijken, mss goedpraten (?), dat is eerder belastend dan ontlastend.
Mbt de jongens: hun belang staat voorop. Dat is iets waar we het beiden over eens zijn. Dit is een basis regel, een uitgangspunt. Waar dit ook op uit zal komen. Er is nu (meer) openheid. Er zijn gesprekjes met beiden geweest (individueel), afgestemd op hun niveau. Niet over de specifieke details, daarmee gaan we ze niet belasten. Maar wel over dat het niet zo goed gaat, dat er wat dingen spelen, los van hun, waarover we in gesprek zijn nu. Ze hebben wat vragen gesteld, zijn er mee bezig, en laten het ook weer los. We houden ze in het oog.
zaterdag 7 mei 2016 om 12:15
quote:Zeeland1970 schreef op 07 mei 2016 @ 09:50:
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.
Ter overweging: zodra je gaat praten over verklaringen dan ga je er dus van uit dat er een verklaring IS. En dus bijna een rechtvaardiging. 'Als jij de keukenkastjes niet zonder overleg zo onpraktisch indeelt, dán zou ik geen bommen onder ons huwelijk leggen'. Tja.
Terwijl het andersom is (disclaimer: volgens mij). Hij heeft zin in hoeren en zoekt er desnoods wel een reden of verklaring bij, zéker nu jij dat van hem vraagt/eist. Hoe harder hij met verklaringen moet komen, hoe meer hij zichzelf met niet-ter-zake-doende excuses en verwijten zal komen. (Waarschijnlijk komt hij niet met 'verklaringen' als: jij was zó mooi en lief en sexy vannacht dat ik in de mood kwam voor ...)
Dat hij naar de hoeren is gegaan is een feit. Dat hij dat stiekem heeft gedaan ook. Dat je hele huwelijk op zijn grondvesten schudt ook.
Je kunt ook kijken naar welke dingen je anders zou willen zien zónder dat je elk minpuntje gelijk verbindt aan 'en anders ga je ergens wratten scoren'
Gisteren weer een goed gesprek met elkaar gehad. Pijnlijk, maar goed. Over zijn beweegredenen. Zijn verklaring, hoe hij dingen ervaren heeft. Enerzijds is het nodig, heb ik het nodig, om dit te horen en begrijpen.
Anderzijds steekt het me, brandt het, en kan ik dit stuk niet verdragen. Omdat het zo verdomd dicht bij 'goed-praten' ligt. Zodra hij probeert uit te leggen wat hij heeft opgelopen, in ons huwelijk, voel ik dat ik dit ervaar als vergoelijking. Een deel v me kan het volgen, zoals hij omschrijft hoe hij zich klem gezet gevoeld heeft. Een ander deel van me wil hem bij zijn kraag pakken, hem door elkaar schudden en schreeuwen van MAAR DAN GA JE TOCH NOG STEEDS NIET NAAR DE HOEREN, LUL!!!!
Beide kanten benoemd.
Toch is het 'iets'.
Weer een nieuw stukje. Vorige week was dit er niet. KON dit er niet zijn.
Maar als we in relatie therapie eea willen gaan bespreken, dan zal die ruimte er wèl moeten zijn. Ik weet niet of ik het kan. Of dat gaat lukken.
Maar dit is toch weer een kleine verandering.
Ter overweging: zodra je gaat praten over verklaringen dan ga je er dus van uit dat er een verklaring IS. En dus bijna een rechtvaardiging. 'Als jij de keukenkastjes niet zonder overleg zo onpraktisch indeelt, dán zou ik geen bommen onder ons huwelijk leggen'. Tja.
Terwijl het andersom is (disclaimer: volgens mij). Hij heeft zin in hoeren en zoekt er desnoods wel een reden of verklaring bij, zéker nu jij dat van hem vraagt/eist. Hoe harder hij met verklaringen moet komen, hoe meer hij zichzelf met niet-ter-zake-doende excuses en verwijten zal komen. (Waarschijnlijk komt hij niet met 'verklaringen' als: jij was zó mooi en lief en sexy vannacht dat ik in de mood kwam voor ...)
Dat hij naar de hoeren is gegaan is een feit. Dat hij dat stiekem heeft gedaan ook. Dat je hele huwelijk op zijn grondvesten schudt ook.
Je kunt ook kijken naar welke dingen je anders zou willen zien zónder dat je elk minpuntje gelijk verbindt aan 'en anders ga je ergens wratten scoren'
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 7 mei 2016 om 12:16
]quote:Zeeland1970 schreef op 20 april 2016 @ 13:23:
In mijn eentje hier in dit huis wonen zal qua inkomen niet lukken. Financieel. Dus dan zullen we allemaal moeten verhuizen. Twee kleine mini flatjes dan wrs, want hij werkt 32 uur en ik 24 uur in een zeer lag betalende sector. Ik ben erg overgevoelig voor omgevingsgeluiden, moet er niet aan denken om ergens 4 hoog in een flatje met papieren muren te moeten zitten met een buurvrouw met 4 gillende kinderen als onderburen. Horror beeld! En dan? Als je dan uit elkaar bent? Geen idee hoe mijn leven dán wordt. Ik heb nu bijv een auto nodig voor mijn werk, maar die zal ik dan niet kunnen betalen. Wat dan? Co ouderschap? Een opgebroken gezin? Het voelt alsof mijn toekomst weg is. Alsof ik gestraft wordt voor iets dat buiten mijn schuld ligt. Het lijkt me een ingewikkelde wirwar van regelgeving. Dus hoe 'vrij' ben ik eigenlijk om daadwerkelijk te kunnen kiezen voor de optie om hem eruit te schoppen? Betekent dat dat ik dan een 2de baan moet nemen? )
Dit is de motivatie van TO om bij hem te blijven. Is je overgevoeligheid en geld/luxe een reden om bij een hoerenloper te blijven? Waar is je trots? Waar is je zelfvertrouwen?
Ik ben drie keer alles kwijt geraakt, maar at nog liever mijn eigen str*nt dan dat ik bleef. Rug recht, je ballen zoeken, schouders eronder: als je echt wil, is alles mogelijk!
In mijn eentje hier in dit huis wonen zal qua inkomen niet lukken. Financieel. Dus dan zullen we allemaal moeten verhuizen. Twee kleine mini flatjes dan wrs, want hij werkt 32 uur en ik 24 uur in een zeer lag betalende sector. Ik ben erg overgevoelig voor omgevingsgeluiden, moet er niet aan denken om ergens 4 hoog in een flatje met papieren muren te moeten zitten met een buurvrouw met 4 gillende kinderen als onderburen. Horror beeld! En dan? Als je dan uit elkaar bent? Geen idee hoe mijn leven dán wordt. Ik heb nu bijv een auto nodig voor mijn werk, maar die zal ik dan niet kunnen betalen. Wat dan? Co ouderschap? Een opgebroken gezin? Het voelt alsof mijn toekomst weg is. Alsof ik gestraft wordt voor iets dat buiten mijn schuld ligt. Het lijkt me een ingewikkelde wirwar van regelgeving. Dus hoe 'vrij' ben ik eigenlijk om daadwerkelijk te kunnen kiezen voor de optie om hem eruit te schoppen? Betekent dat dat ik dan een 2de baan moet nemen? )
Dit is de motivatie van TO om bij hem te blijven. Is je overgevoeligheid en geld/luxe een reden om bij een hoerenloper te blijven? Waar is je trots? Waar is je zelfvertrouwen?
Ik ben drie keer alles kwijt geraakt, maar at nog liever mijn eigen str*nt dan dat ik bleef. Rug recht, je ballen zoeken, schouders eronder: als je echt wil, is alles mogelijk!
zaterdag 7 mei 2016 om 12:29
Feow; idd, dat verschil tussen verklaren en rechtvaardigen, dat is een lastige! Daar bots ik ook tegenaan. Want, ja, ik wil het begrijpen, maar nee, ik kan en wil niet ontschuldigen. Ja, ik wil inzien hoe hij ertoe gekomen is, vanuit zijn gezichtspunt, maar nee, ik blijf tegelijkertijd vinden dat het op geen enkele manier 'goed' te praten is. (Rechtvaardigen) Dat is een dun scheidslijntje.
zaterdag 7 mei 2016 om 12:29
quote:viavia2013 schreef op 07 mei 2016 @ 12:16:
]
[...]
Dit is de motivatie van TO om bij hem te blijven. Is je overgevoeligheid en geld/luxe een reden om bij een hoerenloper te blijven? Waar is je trots? Waar is je zelfvertrouwen?
Ach, volgens een aantal vrouwelijke forummers in dit topic is TO erg sterk en stoer!
]
[...]
Dit is de motivatie van TO om bij hem te blijven. Is je overgevoeligheid en geld/luxe een reden om bij een hoerenloper te blijven? Waar is je trots? Waar is je zelfvertrouwen?
Ach, volgens een aantal vrouwelijke forummers in dit topic is TO erg sterk en stoer!
