Relaties
alle pijlers
Ik weet het gewoon niet meer!
woensdag 12 november 2008 om 14:55
Hallo iedereen die dit leest... Ik probeer zo goed mogelijk te omschrijven wat er in me om gaat en wil graag advies/steun/hulp.
Ik heb nu ongeveer 1,5 jaar een relatie en deze relatie heeft echt zijn ups en zijn downs... Die ups en downs gaan ongeveer zo...
Het begint altijd met een raar gevoel in mijn onderbuik als het een aantal weken super goed tussen ons is gegaan, en nog geen paar dagen later is het dan helemaal mis.
Mijn vriend werkt 's nachts in de horeca en is in het weekend altijd weg. Geen probleem, maar wij hebben dus om leuke dingen te doen alleen doordeweeks en 's avonds. Wat neerkomt op samen seks, samen voor tv hangen en samen slapen. Tijd voor leuke dingen is er niet echt.
Daarbij is mijn vriend een ontzettende flirt (ook voor zijn werk) en na aandringen van mijn kant/ goed gesprek over dat ik zijn gesprekken nalas) om dit op msn etc. niet meer te doen, had hij beloofd alleen voor mij te gaan en dat hij niks wilde,
Maar na een aantal weken gaat hij daar toch weer mee bezig. Dat is het punt dat ik elke keer verdriet voel..... Geen jaloezie, maar steken in mijn hart omdat ik dan voel dat hij mij niet als enige ziet in zijn leven, ook al zegt hij dat hij wel alleen voor mij gaat.
Tegenwoordig geeft hij zelfs al telefoonnummers aan andere meiden via msn, zo van bel me effe! Ik snap dat gewoon niet meer. Want als ik hem er mee confronteer ( al 2 keer gedaan) zegt hij dat hij er niks mee bedoeld, met mij verder wil en het alleen doet uit verveling of gezelligheid. En dat hij toch wel contact mag houden met andere meiden....
Maar ik voel dan als ik die gesprekken lees ( beloofd het niet meer te doen, maar ja dat onderbuik gevoel was er alweer een paar dagen) zo;n verdriet, zo van IK WIL JE NIET DELEN, vraag ik dan teveel? Ik laat hem altijd vrij in zijn werk, eis (volgens mij) nooit zijn tijd op, maar WAAROM moet hij toch zo flirten?! En waarom lees ik dit alleen maar, wat hij verder doet weet ik gewoon niet...
Altijd vertrouw ik hem op zijn woord en diep in mijn hart weet ik ook wel dat hij niet vreemd gaat( dat zegt zelfs zijn beste vriend, dat hij echt gek op mij is), maar waarom wil hij dan die deurtjes bij andere meiden altijd open houden. ( voor mij heel veel meisjes gehad etc. Altijd flirten met meiden en dergelijk...)
Ik voel alleen maar het is niet eerlijk, het is niet eerlijk...
Nou ja, over die ups en downs verder, ik voel me die weken klote, zeg er niks van, omdat ik het stiekum lees, reageer het onbewust wel af op hem, hij zoekt nog meer contact met andere meiden, hij laat een steekje vallen en dan pak ik hem daarop.... We praten, hij zegt er niks mee te bedoelen en het gaat weer 3-4 weken goed tussen ons! dan spreek hij op msn alleen met mannelijke collega's etc. Verwijderd hij sommige meiden uit zijn lijst....
Wat wil deze jongen nou eigenlijk? zo graag hoor ik van hem wat hij wil, heb hem al zovaak gevraagd kies nou gewoon, voor een vrijgezel leven of kies voor mij! En elke keer kiest ie voor mij, maar is dit normaal? Wat moet ik hier toch mee zonder er zelf aan kapot te gaan?
Alvast bedankt voor jullie adviezen!
LO
Ik heb nu ongeveer 1,5 jaar een relatie en deze relatie heeft echt zijn ups en zijn downs... Die ups en downs gaan ongeveer zo...
Het begint altijd met een raar gevoel in mijn onderbuik als het een aantal weken super goed tussen ons is gegaan, en nog geen paar dagen later is het dan helemaal mis.
Mijn vriend werkt 's nachts in de horeca en is in het weekend altijd weg. Geen probleem, maar wij hebben dus om leuke dingen te doen alleen doordeweeks en 's avonds. Wat neerkomt op samen seks, samen voor tv hangen en samen slapen. Tijd voor leuke dingen is er niet echt.
Daarbij is mijn vriend een ontzettende flirt (ook voor zijn werk) en na aandringen van mijn kant/ goed gesprek over dat ik zijn gesprekken nalas) om dit op msn etc. niet meer te doen, had hij beloofd alleen voor mij te gaan en dat hij niks wilde,
Maar na een aantal weken gaat hij daar toch weer mee bezig. Dat is het punt dat ik elke keer verdriet voel..... Geen jaloezie, maar steken in mijn hart omdat ik dan voel dat hij mij niet als enige ziet in zijn leven, ook al zegt hij dat hij wel alleen voor mij gaat.
Tegenwoordig geeft hij zelfs al telefoonnummers aan andere meiden via msn, zo van bel me effe! Ik snap dat gewoon niet meer. Want als ik hem er mee confronteer ( al 2 keer gedaan) zegt hij dat hij er niks mee bedoeld, met mij verder wil en het alleen doet uit verveling of gezelligheid. En dat hij toch wel contact mag houden met andere meiden....
Maar ik voel dan als ik die gesprekken lees ( beloofd het niet meer te doen, maar ja dat onderbuik gevoel was er alweer een paar dagen) zo;n verdriet, zo van IK WIL JE NIET DELEN, vraag ik dan teveel? Ik laat hem altijd vrij in zijn werk, eis (volgens mij) nooit zijn tijd op, maar WAAROM moet hij toch zo flirten?! En waarom lees ik dit alleen maar, wat hij verder doet weet ik gewoon niet...
Altijd vertrouw ik hem op zijn woord en diep in mijn hart weet ik ook wel dat hij niet vreemd gaat( dat zegt zelfs zijn beste vriend, dat hij echt gek op mij is), maar waarom wil hij dan die deurtjes bij andere meiden altijd open houden. ( voor mij heel veel meisjes gehad etc. Altijd flirten met meiden en dergelijk...)
Ik voel alleen maar het is niet eerlijk, het is niet eerlijk...
Nou ja, over die ups en downs verder, ik voel me die weken klote, zeg er niks van, omdat ik het stiekum lees, reageer het onbewust wel af op hem, hij zoekt nog meer contact met andere meiden, hij laat een steekje vallen en dan pak ik hem daarop.... We praten, hij zegt er niks mee te bedoelen en het gaat weer 3-4 weken goed tussen ons! dan spreek hij op msn alleen met mannelijke collega's etc. Verwijderd hij sommige meiden uit zijn lijst....
Wat wil deze jongen nou eigenlijk? zo graag hoor ik van hem wat hij wil, heb hem al zovaak gevraagd kies nou gewoon, voor een vrijgezel leven of kies voor mij! En elke keer kiest ie voor mij, maar is dit normaal? Wat moet ik hier toch mee zonder er zelf aan kapot te gaan?
Alvast bedankt voor jullie adviezen!
LO
donderdag 13 november 2008 om 11:07
Goh jouw verhaal lijkt echt sprekend op die van mij!
Ik had ruim 2 jaar een relatie met een jongen die ook een ontzettende flirt was. Hij was ook erg aantrekkelijk dus kreeg super veel aandacht van vrouwen.
Maar goed.. In het begin had ik dat geflirt nooit door, maar toch had ik een raar onderbuik gevoel. En nadat ik ook eens iets gevonden had in zijn telefoon en op msn werd dat gevoel steeds erger. Ik vertrouwde hem niet meer zo heel erg.
Ook deden we in het begin van onze relatie noooooit wat leuks samen, alleen maar sex en slapen..
Daarna zijn we gaan samenwonen, want ik wilde meer dan dat!
En hij ook, zei hij..
Ik wou ook zo graag dat ik de enige voor hem was! De liefste, mooiste en dat hij mij nooit meer kwijt zou willen.
Natuurlijk wil iedereen dat, maar bij mij werd het extra versterkt doordat ik niet echt het gevoel had dat hij dat voor mij voelde.
Hierdoor ging ik super erg aan hem hangen. Maar ik kreeg het niet terug. Onze relatie was er ook 1 van hele hoge ups en downs. Als het goed was, was het ook heeel erg goed. Maar dat kon zo omslaan, door iets wat ik gevonden had of door andere dingen.
Uiteindelijk is deze relatie uitgegaan, met veel moeite van beide kanten. Hij kon mij niet geven wat ik wilde. Hij wilde zich achteraf nog niet zo erg binden. En hoe meer hij dat liet voelen, hoe erger ik mijzelf aan hem vastgreep. Daar werd ik ook doodongelukkig van..
Dus meid.. ik kan je niet echt een tip geven, maar het klinkt inderdaad alsof hij nog wat deurtjes wil open houden.
Misschien is hij er nog niet helemaal aan toe.
Heb je hem dit wel eens letterlijk gevraagd?
Ik had ruim 2 jaar een relatie met een jongen die ook een ontzettende flirt was. Hij was ook erg aantrekkelijk dus kreeg super veel aandacht van vrouwen.
Maar goed.. In het begin had ik dat geflirt nooit door, maar toch had ik een raar onderbuik gevoel. En nadat ik ook eens iets gevonden had in zijn telefoon en op msn werd dat gevoel steeds erger. Ik vertrouwde hem niet meer zo heel erg.
Ook deden we in het begin van onze relatie noooooit wat leuks samen, alleen maar sex en slapen..
Daarna zijn we gaan samenwonen, want ik wilde meer dan dat!
En hij ook, zei hij..
Ik wou ook zo graag dat ik de enige voor hem was! De liefste, mooiste en dat hij mij nooit meer kwijt zou willen.
Natuurlijk wil iedereen dat, maar bij mij werd het extra versterkt doordat ik niet echt het gevoel had dat hij dat voor mij voelde.
Hierdoor ging ik super erg aan hem hangen. Maar ik kreeg het niet terug. Onze relatie was er ook 1 van hele hoge ups en downs. Als het goed was, was het ook heeel erg goed. Maar dat kon zo omslaan, door iets wat ik gevonden had of door andere dingen.
Uiteindelijk is deze relatie uitgegaan, met veel moeite van beide kanten. Hij kon mij niet geven wat ik wilde. Hij wilde zich achteraf nog niet zo erg binden. En hoe meer hij dat liet voelen, hoe erger ik mijzelf aan hem vastgreep. Daar werd ik ook doodongelukkig van..
Dus meid.. ik kan je niet echt een tip geven, maar het klinkt inderdaad alsof hij nog wat deurtjes wil open houden.
Misschien is hij er nog niet helemaal aan toe.
Heb je hem dit wel eens letterlijk gevraagd?
donderdag 13 november 2008 om 14:31
Ik heb hem dat al zoo vaak gevraagd, en elke keer zegt ie ik hou zoveel van je en wil met jou verder....
Je bent mijn alles en ik GA alleen voor jou, wat wil je dan nog meer?!
En ik zit maar met dat onderbuik gevoel, dat rare gevoel in mijn maag wat maar niet weg gaat, wat betekent dat er toch echt wel iets is en dat het heus niet allemaal zo goed gaat... En hij moet dat toch ook voelen? Dat het niet helemaal super gaat.....
Ik heb aangegeven hem te missen gister en wat meer tijd samen te willen besteden, blijft hij gewoon vandaag nog de hele dag weg.... ( Gister naar zijn broer gegaan, daar geslapen en nu blijft hij daar maar, hij was 8 uur al wakker, had hier 10 uur al kunnen zijn)
Komt ie vanavond pas naar huis en dat terwijl hij weet dat ik vanavond weer weg ga en ik graag hem nog even wil zien....
( niet dat hij daar nog wat moet, zit maar wat op msn!)
(maar ondertussen sms't hij gister wel ik mis je en ik wil graag naast jou liggen)
Oh ja en dan maakt ie aan de telefoon ook nog even de opmerking dat hij het hele weekend bij vrienden blijft slapen omdat dat beter uitkomt....
Dus hij komt alleen 's middags als hij uitgeslapen even thuis, om daarna weer weg te kunnen!
Heb een keer een boek gelezen over mannen komen van mars en vrouwen van venus, dit is blijkbaar een bekend verschijnsel dat mannen zich soms ineens terugtrekken en dat je ze dan maar moet laten, maar voor mij is het echt vreselijk....
Want juist op de momenten dat ik wat extra aandacht en liefde verlang, laat hij me alleen...
waarom toch?!
Je bent mijn alles en ik GA alleen voor jou, wat wil je dan nog meer?!
En ik zit maar met dat onderbuik gevoel, dat rare gevoel in mijn maag wat maar niet weg gaat, wat betekent dat er toch echt wel iets is en dat het heus niet allemaal zo goed gaat... En hij moet dat toch ook voelen? Dat het niet helemaal super gaat.....
Ik heb aangegeven hem te missen gister en wat meer tijd samen te willen besteden, blijft hij gewoon vandaag nog de hele dag weg.... ( Gister naar zijn broer gegaan, daar geslapen en nu blijft hij daar maar, hij was 8 uur al wakker, had hier 10 uur al kunnen zijn)
Komt ie vanavond pas naar huis en dat terwijl hij weet dat ik vanavond weer weg ga en ik graag hem nog even wil zien....
( niet dat hij daar nog wat moet, zit maar wat op msn!)
(maar ondertussen sms't hij gister wel ik mis je en ik wil graag naast jou liggen)
Oh ja en dan maakt ie aan de telefoon ook nog even de opmerking dat hij het hele weekend bij vrienden blijft slapen omdat dat beter uitkomt....
Dus hij komt alleen 's middags als hij uitgeslapen even thuis, om daarna weer weg te kunnen!
Heb een keer een boek gelezen over mannen komen van mars en vrouwen van venus, dit is blijkbaar een bekend verschijnsel dat mannen zich soms ineens terugtrekken en dat je ze dan maar moet laten, maar voor mij is het echt vreselijk....
Want juist op de momenten dat ik wat extra aandacht en liefde verlang, laat hij me alleen...
waarom toch?!
donderdag 13 november 2008 om 15:01
quote:lorenalorena schreef op 12 november 2008 @ 16:24:
Lisalisa, en dat is nou juist tevens mijn angst en wat ik zo graag wil. Zoveel doe of laat ik voor hem uit liefde... En ik zou zo graag willen dat hij eens 1 keer inzag hoeveel ik voor hem doe en hoe weinig ik ervoor terug vraag...
Hoezo weinig ervoor terugvragen? Je zet jezelf hier wel lekker in de slachtofferrol. En slachtoffertje spelen gaat je zeker gen respect en liefde van je partner opleveren, maar medelijden in het gunstigste geval, en afschuw in het ergste. Jij wilt vooral waardering voor jouw offer, en dat ga je niet krijgen, omdat dat helemaal niet is wat hij van je wil of verwacht of vraagt. Als je nu gewoon eens zou stoppen met ddingen den of laten voor hem? als je nu eens gaat proberen om aan jezelf te denken en jezelf gelukkig te maken in plaats van een ander? waarom offer jij jezelf zo op en cijfer jij je weg. waarom moet hij inzien hoe geweldig je wel niet bent voor hem? Jouw grootste probleem lijkt mij een totaal gebrek aan zelfrespect en zelfwaardering, waardoor je die zoekt in je relatie. zo'n afhankelijk vrouwtje wordt een blok aan je been, dus niet raar dat ie steeds meer de vrijheid op zoekt en bij je weggaat, hij heeft genoeg van jouw zielige "Ik geef je alles en wat krijg ik als dank..." Stop met geven als je niks terugkrijgt.
Ik ben dan zo bang dat hij als hij weer een ander vriendinnetje krijgt waar het super mee gaat, hij nooooit hoeft te denken wat had ik het goed, want dan heeft hij het beter!
Goh lekker belangrijk. Hoe leuk en goed hebben jullie het nu echt samen? Hoe goed heb jij het nu? en als jij het met een ander beter zou hebben, dan gun je hem toch ook zijn geluk? Een relatie in stand houden uit angst omdat je partner misschien gelukkiger is met een ander lijkt mij een van de meest achterlijke redenen om in en relatie te blijven die je doodongelukkig maakt. Mischien heb jij het ook wel beter. of ben je ban dat je zielig aleen achterblijft en echt al helemaal afhankelijk van hem? nogmaals, waar is jouw zelfrespect?"
En ik denk dan, ik moet maar blijven, want misschien ligt het ook allemaal wel aan mij! Moet ik veranderen!En ja veranderen zou ik zeker overwegen. alleen niet voor hem en in zijn richting, maar voor jezelf. zorg dat je minder afhankelijk wordt van hem en van zijn waardering, ga dingen dioen waar jij blij van wordt in plaats van dingen te doen en te laten waar hij blij van wordt. Stop met jezelf opofferen en opzijzetten voor iemand die dat toch niet blijkt te waarderen en stop alle energie die je nu in hem stopt ens in jezelf. Misschien dat ie je dan wel weer interessant genoeg vind om leuke dingen met je te doen en tijd door te brengen, en anders vind je in jezelf de kracht om deze flippo te ruilen voor een echte droomprins.
Lisalisa, en dat is nou juist tevens mijn angst en wat ik zo graag wil. Zoveel doe of laat ik voor hem uit liefde... En ik zou zo graag willen dat hij eens 1 keer inzag hoeveel ik voor hem doe en hoe weinig ik ervoor terug vraag...
Hoezo weinig ervoor terugvragen? Je zet jezelf hier wel lekker in de slachtofferrol. En slachtoffertje spelen gaat je zeker gen respect en liefde van je partner opleveren, maar medelijden in het gunstigste geval, en afschuw in het ergste. Jij wilt vooral waardering voor jouw offer, en dat ga je niet krijgen, omdat dat helemaal niet is wat hij van je wil of verwacht of vraagt. Als je nu gewoon eens zou stoppen met ddingen den of laten voor hem? als je nu eens gaat proberen om aan jezelf te denken en jezelf gelukkig te maken in plaats van een ander? waarom offer jij jezelf zo op en cijfer jij je weg. waarom moet hij inzien hoe geweldig je wel niet bent voor hem? Jouw grootste probleem lijkt mij een totaal gebrek aan zelfrespect en zelfwaardering, waardoor je die zoekt in je relatie. zo'n afhankelijk vrouwtje wordt een blok aan je been, dus niet raar dat ie steeds meer de vrijheid op zoekt en bij je weggaat, hij heeft genoeg van jouw zielige "Ik geef je alles en wat krijg ik als dank..." Stop met geven als je niks terugkrijgt.
Ik ben dan zo bang dat hij als hij weer een ander vriendinnetje krijgt waar het super mee gaat, hij nooooit hoeft te denken wat had ik het goed, want dan heeft hij het beter!
Goh lekker belangrijk. Hoe leuk en goed hebben jullie het nu echt samen? Hoe goed heb jij het nu? en als jij het met een ander beter zou hebben, dan gun je hem toch ook zijn geluk? Een relatie in stand houden uit angst omdat je partner misschien gelukkiger is met een ander lijkt mij een van de meest achterlijke redenen om in en relatie te blijven die je doodongelukkig maakt. Mischien heb jij het ook wel beter. of ben je ban dat je zielig aleen achterblijft en echt al helemaal afhankelijk van hem? nogmaals, waar is jouw zelfrespect?"
En ik denk dan, ik moet maar blijven, want misschien ligt het ook allemaal wel aan mij! Moet ik veranderen!En ja veranderen zou ik zeker overwegen. alleen niet voor hem en in zijn richting, maar voor jezelf. zorg dat je minder afhankelijk wordt van hem en van zijn waardering, ga dingen dioen waar jij blij van wordt in plaats van dingen te doen en te laten waar hij blij van wordt. Stop met jezelf opofferen en opzijzetten voor iemand die dat toch niet blijkt te waarderen en stop alle energie die je nu in hem stopt ens in jezelf. Misschien dat ie je dan wel weer interessant genoeg vind om leuke dingen met je te doen en tijd door te brengen, en anders vind je in jezelf de kracht om deze flippo te ruilen voor een echte droomprins.
donderdag 13 november 2008 om 19:21
quote:lorenalorena schreef op 13 november 2008 @ 14:31:
Heb een keer een boek gelezen over mannen komen van mars en vrouwen van venus, dit is blijkbaar een bekend verschijnsel dat mannen zich soms ineens terugtrekken en dat je ze dan maar moet laten, maar voor mij is het echt vreselijk....
Want juist op de momenten dat ik wat extra aandacht en liefde verlang, laat hij me alleen...
waarom toch?!
Het antwoord is denk ik al een paar keer voorbij gekomen: "He's just not that in to you".
Ik geloof best dat ik echt van je houd en dat ie ook echt met je verder wil..... maar dan alleen als hij er niets voor op hoeft te geven...
Tja, wie wil dat nou niet? Lekker de hunk uithangen, z'n eigen ding doen,lekker flirten, slapen waar hij zin in heeft.... Als ie er een keer geen zin heeft in gedoe kan hij bij jou lekker huisje, boompje, beestje spelen.
Waarom zou hij kiezen? Als hij ook alles kan hebben?.... Jij bent niet meer geloofwaardig voor hem, wat hij ook doet je gaat toch niet bij hem weg, zal hij waarschijnlijk denken...
Schrijf je in bij relatieplanet ofzo..... ga lekker daten en stappen.... een nieuwe man is de beste remedie!
Heb een keer een boek gelezen over mannen komen van mars en vrouwen van venus, dit is blijkbaar een bekend verschijnsel dat mannen zich soms ineens terugtrekken en dat je ze dan maar moet laten, maar voor mij is het echt vreselijk....
Want juist op de momenten dat ik wat extra aandacht en liefde verlang, laat hij me alleen...
waarom toch?!
Het antwoord is denk ik al een paar keer voorbij gekomen: "He's just not that in to you".
Ik geloof best dat ik echt van je houd en dat ie ook echt met je verder wil..... maar dan alleen als hij er niets voor op hoeft te geven...
Tja, wie wil dat nou niet? Lekker de hunk uithangen, z'n eigen ding doen,lekker flirten, slapen waar hij zin in heeft.... Als ie er een keer geen zin heeft in gedoe kan hij bij jou lekker huisje, boompje, beestje spelen.
Waarom zou hij kiezen? Als hij ook alles kan hebben?.... Jij bent niet meer geloofwaardig voor hem, wat hij ook doet je gaat toch niet bij hem weg, zal hij waarschijnlijk denken...
Schrijf je in bij relatieplanet ofzo..... ga lekker daten en stappen.... een nieuwe man is de beste remedie!
donderdag 13 november 2008 om 20:54
quote:lorenalorena schreef op 12 november 2008 @ 15:31:
Ben ook heel verdrietig.... Omdat het juist de weken hiervoor zo goed ging en ik de laatste dagen alweer aan hem merkte dat het verandert... en nu las ik weer gesprekjes....
Ik weet het gewoon niet meer, wordt zo moe van die downs elke keer. Het breekt mijn hart en als ik me dan net weer lekker voel in onze relatie, open en hem het ook oprecht gun als ie een avondje wil stappen o.i.d. krijgen we weer dit... die dip!
Als ik dan in zo'n dip zit, voel ik me zo eenzaam, zo alleen! Het liefst ga ik naar mijn ouders en kom ik hier nooit meer terug, maar als ik dan denk aan de weken hiervoor denk ik, wat is toch de oorzaak dat er steeds zo'n dip ontstaat?! Ligt het niet gewoon aan mij denk ik dan?! Ik ben zo verliefd op die jongen maar wil gewoon samen er op uit, samen genieten, samen dingen doen! Niet ieder voor zich vanuit 1 huisje....
Wat dan samenwonen heet!
Hij is druk op zoek naar een baan voor overdag omdat hij zelf ook gek wordt van het vervelen... Hij zegt zelf ook dat hij afgelopen jaar zichzelf niet was, en dat dit niet door mij komt maar door omstandigheden i.v.m. het overlijden van zijn opa.
Dat het niks te maken heeft met mij, hij gaat hiervoor ook naar een psyg en het gaat dus ook wel ietsjes beter, maar het is nog niet zoals waar ik me lekker bij voel,....
dan wil hij in het weekend minder werken zodat we ook een "echt" weekend hebben zeg maar...
Ik twijfel gewoon aan mezelf. omdat ik niet goed weet of IK degene ben die dingen fout doet.... maar ik heb al ZOVEEL veranderd aan mezelf, ben meer dan 10kg afgevallen, vriendinnen gemaakt, druk aan de studie bezig.... Wat moet ik nog meer doen?!Heb niet alle reacties gelezen maar dit zegt voor mij al heel erg veel. "Ik twijfel gewoon aan mezelf. omdat ik niet goed weet of IK degene ben die dingen fout doet.... maar ik heb al ZOVEEL veranderd aan mezelf, ben meer dan 10kg afgevallen, vriendinnen gemaakt, druk aan de studie bezig.... Wat moet ik nog meer doen?!" zeg je.. Jij hoeft ook niet iets anders te doen, jij moet zijn wie je bent. Hij blijft je kwetsen, hij weet waar jij zoveel pijn door hebt en hij stopt er niet mee. Jij houdt ontzettend veel van hem, maar houdt hij ook van jou? Wat je voor hem doet is echt superlief, Ikzelf ben ook 10 kg afgevallen etc dus ik weet hoe je je voelt. Je moet weten dat jij oké bent zoals je bent, hij weet dat hij niet oké bezig is en hij gaat door.
Dat zegt toch meer over hem dan over jou?
Ben ook heel verdrietig.... Omdat het juist de weken hiervoor zo goed ging en ik de laatste dagen alweer aan hem merkte dat het verandert... en nu las ik weer gesprekjes....
Ik weet het gewoon niet meer, wordt zo moe van die downs elke keer. Het breekt mijn hart en als ik me dan net weer lekker voel in onze relatie, open en hem het ook oprecht gun als ie een avondje wil stappen o.i.d. krijgen we weer dit... die dip!
Als ik dan in zo'n dip zit, voel ik me zo eenzaam, zo alleen! Het liefst ga ik naar mijn ouders en kom ik hier nooit meer terug, maar als ik dan denk aan de weken hiervoor denk ik, wat is toch de oorzaak dat er steeds zo'n dip ontstaat?! Ligt het niet gewoon aan mij denk ik dan?! Ik ben zo verliefd op die jongen maar wil gewoon samen er op uit, samen genieten, samen dingen doen! Niet ieder voor zich vanuit 1 huisje....
Wat dan samenwonen heet!
Hij is druk op zoek naar een baan voor overdag omdat hij zelf ook gek wordt van het vervelen... Hij zegt zelf ook dat hij afgelopen jaar zichzelf niet was, en dat dit niet door mij komt maar door omstandigheden i.v.m. het overlijden van zijn opa.
Dat het niks te maken heeft met mij, hij gaat hiervoor ook naar een psyg en het gaat dus ook wel ietsjes beter, maar het is nog niet zoals waar ik me lekker bij voel,....
dan wil hij in het weekend minder werken zodat we ook een "echt" weekend hebben zeg maar...
Ik twijfel gewoon aan mezelf. omdat ik niet goed weet of IK degene ben die dingen fout doet.... maar ik heb al ZOVEEL veranderd aan mezelf, ben meer dan 10kg afgevallen, vriendinnen gemaakt, druk aan de studie bezig.... Wat moet ik nog meer doen?!Heb niet alle reacties gelezen maar dit zegt voor mij al heel erg veel. "Ik twijfel gewoon aan mezelf. omdat ik niet goed weet of IK degene ben die dingen fout doet.... maar ik heb al ZOVEEL veranderd aan mezelf, ben meer dan 10kg afgevallen, vriendinnen gemaakt, druk aan de studie bezig.... Wat moet ik nog meer doen?!" zeg je.. Jij hoeft ook niet iets anders te doen, jij moet zijn wie je bent. Hij blijft je kwetsen, hij weet waar jij zoveel pijn door hebt en hij stopt er niet mee. Jij houdt ontzettend veel van hem, maar houdt hij ook van jou? Wat je voor hem doet is echt superlief, Ikzelf ben ook 10 kg afgevallen etc dus ik weet hoe je je voelt. Je moet weten dat jij oké bent zoals je bent, hij weet dat hij niet oké bezig is en hij gaat door.
Dat zegt toch meer over hem dan over jou?
