Relatiecrisis

Hannah: je bent twintig jaar en je hebt tot nu toe al 5 relaties gehad, van in totaal bijna 4 jaar... da's heel veel!



Ben je bang om alleen te zijn? Want diep in je hart weet je natuurlijk dat deze man niet goed voor je is he? Verspil nou niet je tijd en je energie en je liefde aan deze man!

Nee, Hannah, ga gewoon NIET!!!!!!

Ik lees nu dat ie al een aantal keer een slaande beweging heeft gemaakt, het kan nooit lang duren voor je de eerste tik te pakken heb, volgens mij!

En dat uitschelden tijdens een discussie, doet ie dat ook op z'n werk in de trant van: "hé eikel, wat ben jij een domme lul dat je dat programma niet goed kunt installeren, echt heb je soms nog nooit op school gezeten? Je kunt beter een andere carriere kiezen want hier ben je echt niet voor geschikt etc. etc.?"

Hannah, je bent nog zo jong, de wereld ligt nog aan je voeten meid! Ga dit nu niet verpesten door je eigenwaarde en zelfvertrouwen compleet de grond in te laten boren door deze man!

Hannah, dit is niet gezond dat jij je in allerlei bochten moet wringen.

Heb jij hem dat 1 x voor jou zien doen?

Zoek niet langer uitvluchten dat het ook aan jou ligt.

Deze vent deugt duidelijk NIET en dat zal NIET veranderen.

Het wordt alleen maar erger.

Volgens mij weet je al wel wat ji dit weekend moet doen.

Doen hoor meisje.

We staan hier allemaal achter je!

Go girl!

Wie denkt die jongen wel niet dat hij is? Dat hij de wijsheid in pacht heeft en jou kan heropvoeden terwijl hij zelf nog maar 28 is? Hij komt toch ook nog maar net kijken?



Ik hoop echt heel erg dat je de moed kunt opbrengen om voor jezelf te kiezen en bij hem weg te gaan, zo snel mogelijk. Hij kleineert je, kwetst je, maakt je bang, allemaal dingen die niet in een relatie thuishoren. Wat heeft hij je in vredesnaam te bieden? Een paar smsjes en een leuke uitstraling, waar nota bene een kwal van een vent achter schuilgaat. Er zijn zoveel mannen die zoveel meer te bieden hebben.

In je gezicht spugen?????????

Ik zou er trouwens ook niet eens meer naartoe gaan om het daar uit te maken. Dikke kans dat je er compleet overstuur vandaan komt omdat hij het gesprek waar jij zo tegenop ziet alleen maar aangrijpt als een kans om je nog eens ongelofelijk de grond in te boren en te intimideren. Op dat moment heeft hij toch niks meer te verliezen, dus ik denk dat de kans groot is dat hij zich meer dan ooit zal uitleven.



Ik weet dat het niet de relatie-etiquette-schoonheidsprijs verdient, maar in dit soort gevallen vind ik het volkomen gerechtvaardigd om het uit te maken via de telefoon of een brief. Het gaat nu niet alleen om hoe het hoort, het gaat ook om je zelfbehoud.

Hé Hannah, blijf nou thuis en ga voor mijn part het hele weekend hier op het forum huilen, praten, janken, zaniken, whatever maar: Je bent niet alleen!

Er zijn hier genoeg mensen die je aan willen horen en je uiteindelijk kunnen laten inzien dat dit niet goed voor je is.

Hoe is de relatie met je ouders/broers/zussen? Misschien kun je daar een keer terecht voor een warm bad en een kopje thee?

quote:hannah2708 schreef op 14 november 2008 @ 09:06:

[...]





Wil ook zeker niet beweren dat alles aan hem ligt. Volgens mij heb ik dat wel duidelijk gemaakt, het ligt er ook aan dat ik onzeker ben en dat ik mijn grenzen niet aangeef. Dat ik van alles probeer om iets goed te laten komen (discussie/ruzie) terwijl hij dat op dat moment niet wil waardoor ik in paniek raak en ik ook niet meer oké reageer. Ik ben na al die ruzies gewoon snel bang en dan reageer ik ook niet meer adequaat dat weet ik. Maar ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik wil er wel positief instaan, maar als hij, de dingen die ik fijn en prettig vind, niet wil doen om mij gerust te stellen (troosten, vasthouden) wordt het voor mij wel moeilijk.



Ik vind het wel heel knap dat je ondanks alles wil vechten voor je relatie. Dat werkt echter niet als hij zich zo blijft gedragen. Hij zal ook moeten vechten om dingen te verbeteren. En volgens mij vind hij het wel best zo. Als hij echt om je geeft, zou hij zeker moeten proberen jou zo nu en dan te troosten en vast te houden. Ook al is hij niet zo, hij zou dan toch echt moeite moeten doen om je in elk geval af en toe tegemoet te komen. Maar hij lijkt helemaal geen enkele stap in jou richting te willen doen, niet zijn best te willen doen om je in elk geval wat beter te laten voelen. Dat klopt gewoon niet in een relatie, het hoort geven en nemen te zijn. Als hij niet wil geven, lijkt me niet dat er sprake is van liefde.



quote:Hoe je ons omschrijft klopt ook wel. Hij stort zich ook in een relatie zegmaar alleen dit duurd een paar maanden en daarna wordt alles normaal. En ik hou er niet van als dingen saai en standaard worden dus ik hou ervan om de pit erin te houden, om elkaar nog te laten weten dat je elkaar leuk vind etc. En hij vind 't wel oké zo, je weet nu toch dat je elkaar leuk vind? Klopt ook wel maar vind niet dat na een jaar al die lieve dingetjes al moeten ophouden..



Dat is een verschil van mening, en daar zou mee te leven moeten zijn mits je elkaars mening respecteert en elkaar op sommige punten iets tegemoet kan komen. Dat kan hij blijkbaar niet..



quote:Ik wou hem ook niet veranderen en ik dacht dat die boosheid etc niet een onderdeel van zn karakter zijn dus dan was het meer "rekening houden met mij, jezelf in de hand houden" dan jezelf veranderen. Je kunt je karakter niet veranderen maar wel je gewoontes.



Daar heb jij gelijk, het zou heel redelijk zijn als hij zijn manier van communiceren iets bij zou stellen, als jij aangeeft dat je moeite hebt met de manier waarop het nu gaat. Sterker nog, het lijkt me dat je dat graag doet als het betekent dat je vriendin zich niet meer doodongelukkig voelt voor/tijdens/na elke ruzie of discussie. Dat hij zich dat niet wil doen, zegt genoeg..



quote:Ik kan wel alleen zijn, voor hem was ik helemaal klaar met mannen, had er helemaal geen zin meer in, geen behoefte aan, voelde me sterk, was happy, met mezelf en met mn leven. En toen kwam hij en hij leek perfect, was echt de ware voor me.

Tot die ruzies, die doen me denken aan nare tijden van vroeger. Waardoor ik fel tegen schelden en boosheid en agressie ben.

Kan mijn grenzen alleen niet zo goed aangeven.

Verder wil ik nu niet alleen zijn omdat ik ergens nog hoop heb en dan is die stap zo groot zegmaar..



Je moet bij je zelf nagaan of die hoop er echt wel is.. Denk je dat hij ooit kan leren rekening met jou gevoelens te houden? Dat hij de wil op kan brengen om eraan te werken? Vraag het hem desnoods op de man af, ik heb zo'n vermoeden dat hij het prima vind zoals het is, en niet ook maar enige moeite wil doen om de situatie te veranderen. Wil hij dat wél, dan zou ik een relatietherapeut opzoeken, wil hij niet.. wegwezen. Dan wordt je alleen maar ongelukkiger tot je helemaal op bent.



quote:Als hij boos is begrijp ik gwn niet wat hij nou van me wil.

Boosheid ok maar wat wil je dan?? Hij wil dat ik mn excuses maak en dat we bedenken hoe ik zoiets nooooit weer kan doen zodat het nog een keer voorkomt. Dit vind ik onredelijk want als ik gewoon een x perongeluk iets fout heb gezegt maar dit echt niet zo bedoel is uitleg + sorry toch genoeg.. hoef ik het toch niet helemaal voor uit te pluizen. bij elk klein dingetje. Dus de communicatie is ook niet helemaal oké nee.



Nee, verre van okay. Ruzies horen bij een relatie en zijn niet erg, mits te uitgesproken kunnen worden. Niet iedereen kan op een goede manier ruzie maken, en hij heeft daar blijkbaar een probleem mee. Nogmaals, als hij eraan wil werken kan dat best goed komen, maar anders zal er volgens mij weinig veranderen.



Hoe graag je het ook wil, als alleen jij degene bent die vecht voor deze relatie dan lukt het niet. Het moet van twee kanten komen en hij wil zijn steentje niet bijdragen. Als hij dat niet wil, dan is het toch duidelijk dat deze man niet écht om je geeft? Liefde betekent ook dat je graag wil dat de ander gelukkig is, en hij lijkt er niet al te veel om te geven hoe jij je voelt. Wáárom wil je samen zijn met zo'n man?

Vanavond ga je dus niet maar morgen ga je wel?

Ik snap ook wel dat je er nu niet onmiddellijk een eind aan wil maken maar ik ben bang dat je niet de antwoorden gaat krijgen waar je op hoopt.

En dat je dan weer genoegen gaat nemen met minder.

Om even in te gaan op jullie seksuele probleem: ik vind het niet zo gek dat jij niet kan klaarkomen bij hem. Je kunt je niet laten gaan, je bent voortdurend op je hoede, en dat werkt door in jullie seksleven.

Ik snap ook écht niet waarom hij daar zo ontzettend agressief op reageert. Had je in vorige relaties ook problemen met seks?

Jammer dat je tweelingbroer een beetje van je afdrijft. Ik heb zelf ook een tweelingbroer en die woont aan de andere kant van de oceaan. Dat vind ik ook wel eens moeilijk maar we hebben wel goed contact met elkaar.

Fijn dat je zo'n lieve mamma en zussen hebt.

De relatie met je vader komt mij ook niet onbekend voor. Mijn vader heeft mij nooit geslagen maar agressie en boosheid is ook één van zijn zwakke kanten. Ik ben daardoor heeeeeel bewust op zoek gegaan naar een partner die compleet anders was dan mijn vader in dit opzicht. En dat is me gelukt, Hannah, dus het kan jou ook lukken en dan zul je (net als ik) de gelukkigste vrouw van de wereld worden!!!



Sterkte dit weekend en laat je niet klein krijgen!

Inderdaad een hele mooie, Hannah!

Die ga je ook vinden, Hannah, als je jezelf maar trouw blijft.

Hannah, is het ook een idee dat je zondag gaat? Want als uit het gesprek blijkt dat jullie de relatie willen stoppen dan moet je daar toch de nacht nog doorbrengen. Als je zondag gaat, kun je daarna ook gelijk weg gaan als je dat wilt.

Hoi Hannah,



Je moet echt bij hem weg hoe moeilijk het ook is. Hij is bezig om jou geestelijk kapot te maken. Je moet er nu mee stoppen nu je nog behoorlijk sterk in je schoenen staat, wie zegt hoe lang dit nog duurd?