Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
zaterdag 14 mei 2016 om 11:00
quote:Zeeland1970 schreef op 14 mei 2016 @ 10:51:
[...]
Waarvan precies? Van die prijs? Dat hij dat geld uitgeeft? Dat hij een ander verkiest boven mij? Dat hij deze sector op die manier 'sponsort'? Dat hij zijn lul in een nogal ingewerkte, ruwe k#t steekt? Dat roept idd geen mooie gevoelens op.
Dat zijn mensbeeld, ideeën over uitbuiting en gebruik van personeel zo anders zijn dan je dacht.
Dat zijn bekentenis niet alleen blootgaf dat hij qua eerlijkheid en seksuele trouw niet de man was die jij dacht dat hij was, maar ook blootgaf dat zijn normen en waarden heel anders zijn dan je dacht. Dat laatste zou voor mij namelijk het ergste van de drie zijn.
[...]
Waarvan precies? Van die prijs? Dat hij dat geld uitgeeft? Dat hij een ander verkiest boven mij? Dat hij deze sector op die manier 'sponsort'? Dat hij zijn lul in een nogal ingewerkte, ruwe k#t steekt? Dat roept idd geen mooie gevoelens op.
Dat zijn mensbeeld, ideeën over uitbuiting en gebruik van personeel zo anders zijn dan je dacht.
Dat zijn bekentenis niet alleen blootgaf dat hij qua eerlijkheid en seksuele trouw niet de man was die jij dacht dat hij was, maar ook blootgaf dat zijn normen en waarden heel anders zijn dan je dacht. Dat laatste zou voor mij namelijk het ergste van de drie zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 14 mei 2016 om 11:04
quote:S-Meds schreef op 14 mei 2016 @ 11:00:
[...]
Dat lijkt me heel verstandig. het is ook verstandig om je verwachtingspatroon bij te stellen. Net zo min als jij volledig kan begrijpen waarom hij naar de hoeren ging zal hij niet volledig kunnen begrijpen wat dit met jou doet.
Hmm..ja.
Mss. Nee, wrs.
Toch lijkt het me belangrijk om zo dicht mogelijk te proberen om elkaar hierin zo goed mogelijk te proberen te begrijpen. (In hoeverre dit uiteindelijk zal lukken, zonder over persoonlijke grenzen te gaan, zal nog duidelijk moeten worden)
[...]
Dat lijkt me heel verstandig. het is ook verstandig om je verwachtingspatroon bij te stellen. Net zo min als jij volledig kan begrijpen waarom hij naar de hoeren ging zal hij niet volledig kunnen begrijpen wat dit met jou doet.
Hmm..ja.
Mss. Nee, wrs.
Toch lijkt het me belangrijk om zo dicht mogelijk te proberen om elkaar hierin zo goed mogelijk te proberen te begrijpen. (In hoeverre dit uiteindelijk zal lukken, zonder over persoonlijke grenzen te gaan, zal nog duidelijk moeten worden)
zaterdag 14 mei 2016 om 11:13
quote:feow schreef op 14 mei 2016 @ 11:00:
[...]
Dat zijn mensbeeld, ideeën over uitbuiting en gebruik van personeel zo anders zijn dan je dacht.
Dat zijn bekentenis niet alleen blootgaf dat hij qua eerlijkheid en seksuele trouw niet de man was die jij dacht dat hij was, maar ook blootgaf dat zijn normen en waarden heel anders zijn dan je dacht. Dat laatste zou voor mij namelijk het ergste van de drie zijn.Ja dit bedoelde ik eigenlijk. Maar gezien de reactie van TO wil ze het hier nog niet over hebben.
[...]
Dat zijn mensbeeld, ideeën over uitbuiting en gebruik van personeel zo anders zijn dan je dacht.
Dat zijn bekentenis niet alleen blootgaf dat hij qua eerlijkheid en seksuele trouw niet de man was die jij dacht dat hij was, maar ook blootgaf dat zijn normen en waarden heel anders zijn dan je dacht. Dat laatste zou voor mij namelijk het ergste van de drie zijn.Ja dit bedoelde ik eigenlijk. Maar gezien de reactie van TO wil ze het hier nog niet over hebben.
zaterdag 14 mei 2016 om 11:16
"Maar gezien de reactie van TO wil ze het hier nog niet over hebben."
Dat zal ze ook niet doen. We hebben geen idee hoe de afweging van TO gaat zijn, en- voordat er weer een heisa ontstaat: DAT BEPAALT ZE HELEMAAL ZELF
!- maar vast lijkt te staan dat ze meer te verliezen heeft als ze weg gaat dan als ze blijft.
Dan zal ze noodgedwongen sommige vragen naast zich neer moeten leggen.
Dus je kunt lang wachten op bespiegelingen daaromtrent, kwejeebo.
Dat zal ze ook niet doen. We hebben geen idee hoe de afweging van TO gaat zijn, en- voordat er weer een heisa ontstaat: DAT BEPAALT ZE HELEMAAL ZELF
!- maar vast lijkt te staan dat ze meer te verliezen heeft als ze weg gaat dan als ze blijft.Dan zal ze noodgedwongen sommige vragen naast zich neer moeten leggen.
Dus je kunt lang wachten op bespiegelingen daaromtrent, kwejeebo.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 14 mei 2016 om 11:17
quote:Zeeland1970 schreef op 14 mei 2016 @ 11:04:
[...]
Hmm..ja.
Mss. Nee, wrs.
Toch lijkt het me belangrijk om zo dicht mogelijk te proberen om elkaar hierin zo goed mogelijk te proberen te begrijpen. (In hoeverre dit uiteindelijk zal lukken, zonder over persoonlijke grenzen te gaan, zal nog duidelijk moeten worden)
Waarin begrijp jij hem, nu eigenlijk?
En hij jou?
[...]
Hmm..ja.
Mss. Nee, wrs.
Toch lijkt het me belangrijk om zo dicht mogelijk te proberen om elkaar hierin zo goed mogelijk te proberen te begrijpen. (In hoeverre dit uiteindelijk zal lukken, zonder over persoonlijke grenzen te gaan, zal nog duidelijk moeten worden)
Waarin begrijp jij hem, nu eigenlijk?
En hij jou?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 14 mei 2016 om 11:26
Je vertelde dat de therapeut relatietherapie afraadde en om apart in therapie te gaan. In hoeverre is het dan verstandig om dan alles met elkaar te bespreken? Bij gebrek aan relatietherapie zelf daar in gaan wroeten. Niet dat er niks besproken moet worden, maar de die therapeut zal dat ook niet voor niks vertellen.
Je vertelde dat het zwaar voelt dat je man met zijn misère zo aan je hangt en het een extra last voor je vormt. Als hij al zijn gevoelens met jou bespreekt (net als zijn antwoord op hoe het met hem ging) dan blijft dat ook zo.
Je vertelde dat het zwaar voelt dat je man met zijn misère zo aan je hangt en het een extra last voor je vormt. Als hij al zijn gevoelens met jou bespreekt (net als zijn antwoord op hoe het met hem ging) dan blijft dat ook zo.
zaterdag 14 mei 2016 om 11:26
Linkje van Annie1964 miste een " : "
http://www.dsp-groep.nl/u ... van%20raamprostitutie.pdf
Pag. 20
En Zeeland: heel veel sterkte!
Ik snap je proces en vind dat je het heel goed doet, maar blijf er niet (te lang) in hangen, in kringetjes ronddraaien...
Dan sta je stil, en in deze situatie kost je dat ENOOOORMM veel energie.
Goed om te gaan praten met een professional. Om dingen op een rijtje te krijgen.
Maar analyseer het niet stuk. Het is niet alleen het verstandelijke. Je moet er ook achter zien te komen hoe je uiteindelijke gevoel is: kun je je hier nog goed en veilig bij voelen.
Kost het niet te veel, dat continue wantrouwen (dat er in mijn ogen altijd gaat blijven zijn).
Het gaat echt echt echt NOOIT meer worden zoals het was...
En wil je die nieuwe situatie met je man, een andere man in wezen, een ander huwelijk, of kies je voor alleen (met de kinderen) verder...
Als je dan aan het eind van je leven terug zal kijken, kijk je dan tevreden terug? Of niet?
Een vraag die IK me altijd stel op moeilijke kruispunten in mijn leven, als ik keuzes moet maken:
'waarom NIET?' Dus 'waarom zou ik NIET...' En dan goed mijn gevoel voelen. MIJ helpt dat i.i.g. om het helder te krijgen.
http://www.dsp-groep.nl/u ... van%20raamprostitutie.pdf
Pag. 20
En Zeeland: heel veel sterkte!
Ik snap je proces en vind dat je het heel goed doet, maar blijf er niet (te lang) in hangen, in kringetjes ronddraaien...
Dan sta je stil, en in deze situatie kost je dat ENOOOORMM veel energie.
Goed om te gaan praten met een professional. Om dingen op een rijtje te krijgen.
Maar analyseer het niet stuk. Het is niet alleen het verstandelijke. Je moet er ook achter zien te komen hoe je uiteindelijke gevoel is: kun je je hier nog goed en veilig bij voelen.
Kost het niet te veel, dat continue wantrouwen (dat er in mijn ogen altijd gaat blijven zijn).
Het gaat echt echt echt NOOIT meer worden zoals het was...
En wil je die nieuwe situatie met je man, een andere man in wezen, een ander huwelijk, of kies je voor alleen (met de kinderen) verder...
Als je dan aan het eind van je leven terug zal kijken, kijk je dan tevreden terug? Of niet?
Een vraag die IK me altijd stel op moeilijke kruispunten in mijn leven, als ik keuzes moet maken:
'waarom NIET?' Dus 'waarom zou ik NIET...' En dan goed mijn gevoel voelen. MIJ helpt dat i.i.g. om het helder te krijgen.
't Komt allemaal goed!
zaterdag 14 mei 2016 om 11:34
Ik denk niet dat Zeeland oog en oorkleppen op heeft.
Dat zou haar manier van hier in staan 'minder' maken dan andere.
Ik denk alleen, zoals ik eerder schreef, dat een bewuste keuze berust - mijn mening- op wat meer bewustzijn van en reflectie op die eigen oog- en oorkleppen.
Dat zou haar manier van hier in staan 'minder' maken dan andere.
Ik denk alleen, zoals ik eerder schreef, dat een bewuste keuze berust - mijn mening- op wat meer bewustzijn van en reflectie op die eigen oog- en oorkleppen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 14 mei 2016 om 11:45
quote:Zeeland1970 schreef op 14 mei 2016 @ 10:43:
[...]
Ik denk dat je hierin wel een punt hebt. Voor de verwerking v mijn eigen stuk heb ik 2 dingen nodig nu: eerste is mijn gevoel kunnen delen, om te verwerken wat er gebeurd is, rouwverwerking zeg maar.
Tweede is van hem horen DAT hij daadwerkelijk begrijpt wat hij heeft aangericht.
Een derde is dat hij ook aan de slag gaat om dit stuk aan te pakken. Dat hij 100% de verantwoordelijkheid ervan op zich neemt. ZIJN aandeel om puin te ruimen op zich neemt.
(En ik het mijne) Maar over dit deel heb ik geen controle of zeggenschap.
Nu bespreek ik (bij gebrek aan andere luisteraars) alles met hem.
Ik realiseer me dat ik ook een andere 'luisteraar' nodig hebt. Een die verder weg staat en geen rol heeft in dit verhaal. Die ben ik aan het zoeken.
Gisteren bij de huisarts geweest, die heeft me uiteindelijk een paar namen van psychologenpraktijken gegeven, om eens op te googlen.Je had het toch al aan 1 vriendin verteld?
[...]
Ik denk dat je hierin wel een punt hebt. Voor de verwerking v mijn eigen stuk heb ik 2 dingen nodig nu: eerste is mijn gevoel kunnen delen, om te verwerken wat er gebeurd is, rouwverwerking zeg maar.
Tweede is van hem horen DAT hij daadwerkelijk begrijpt wat hij heeft aangericht.
Een derde is dat hij ook aan de slag gaat om dit stuk aan te pakken. Dat hij 100% de verantwoordelijkheid ervan op zich neemt. ZIJN aandeel om puin te ruimen op zich neemt.
(En ik het mijne) Maar over dit deel heb ik geen controle of zeggenschap.
Nu bespreek ik (bij gebrek aan andere luisteraars) alles met hem.
Ik realiseer me dat ik ook een andere 'luisteraar' nodig hebt. Een die verder weg staat en geen rol heeft in dit verhaal. Die ben ik aan het zoeken.
Gisteren bij de huisarts geweest, die heeft me uiteindelijk een paar namen van psychologenpraktijken gegeven, om eens op te googlen.Je had het toch al aan 1 vriendin verteld?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 mei 2016 om 12:12
quote:misia schreef op 14 mei 2016 @ 11:16:
"Maar gezien de reactie van TO wil ze het hier nog niet over hebben."
Dat zal ze ook niet doen. We hebben geen idee hoe de afweging van TO gaat zijn, en- voordat er weer een heisa ontstaat: DAT BEPAALT ZE HELEMAAL ZELF!- maar vast lijkt te staan dat ze meer te verliezen heeft als ze weg gaat dan als ze blijft.
Dan zal ze noodgedwongen sommige vragen naast zich neer moeten leggen.
Dus je kunt lang wachten op bespiegelingen daaromtrent, kwejeebo.
Naast zich neer leggen?
Of diep wegstoppen?
Lijkt me zeer ongezond op de lange termijn TO, maar dat kan ik niet staven met feiten of zo.
In de Volkskrant Magazine toevallig vanochtend het relaas van een hoerenloper gelezen. Misschien interessant om te lezen, iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal maar het is een verhaal en misschien een eerlijk verhaal? Want anoniem?
"Maar gezien de reactie van TO wil ze het hier nog niet over hebben."
Dat zal ze ook niet doen. We hebben geen idee hoe de afweging van TO gaat zijn, en- voordat er weer een heisa ontstaat: DAT BEPAALT ZE HELEMAAL ZELF
!- maar vast lijkt te staan dat ze meer te verliezen heeft als ze weg gaat dan als ze blijft.Dan zal ze noodgedwongen sommige vragen naast zich neer moeten leggen.
Dus je kunt lang wachten op bespiegelingen daaromtrent, kwejeebo.
Naast zich neer leggen?
Of diep wegstoppen?
Lijkt me zeer ongezond op de lange termijn TO, maar dat kan ik niet staven met feiten of zo.
In de Volkskrant Magazine toevallig vanochtend het relaas van een hoerenloper gelezen. Misschien interessant om te lezen, iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal maar het is een verhaal en misschien een eerlijk verhaal? Want anoniem?
zaterdag 14 mei 2016 om 12:14
Nogmaals: waarom mag jouw man wel 'liegen' over zijn therapiebezoeken naar jullie kinderen en jij niet? En is er geen budget voor jouw heling, maar wel voor die van jouw man.
Moet toch wel heel erg denken aan 'alles is voor Bassie". Kan jij op je werk ook niet een burn-out faken?? Of nee....jij doet niet aan liegen natuurlijk.
Krijg ook sterk het idee dat je nu zelf een beetje therapeut aan het spelen bent, met telkens weer die vragen, waar je het antwoord eigenlijk niet op wil horen. Dingen met hem bespreken.
Wat Einstein al zei: Als je telkens hetzelfde doet, moet je niet een ander resultaat verwachten.
Moet toch wel heel erg denken aan 'alles is voor Bassie". Kan jij op je werk ook niet een burn-out faken?? Of nee....jij doet niet aan liegen natuurlijk.
Krijg ook sterk het idee dat je nu zelf een beetje therapeut aan het spelen bent, met telkens weer die vragen, waar je het antwoord eigenlijk niet op wil horen. Dingen met hem bespreken.
Wat Einstein al zei: Als je telkens hetzelfde doet, moet je niet een ander resultaat verwachten.
Everything you see I owe to spaghetti!
zaterdag 14 mei 2016 om 12:16
Is het niet wat te snel gegaan met conclusies trekken?
Dat seksverlaafd staat toch nog nog niet vast als officiële diagnose?
-aantal keer naar hoeren geweest, dus (?) seksverslaafd,... dus ziekte, ...dus moet in therapie daarvoor.
-therapeute ver weg, ...want gespecialiseerd in ontrouw, ...want aantoonbaar zijn schuld
-zoeken naar lotgenoten, ...want TO heeft in dit geheel de rol van slachtoffer
Het lijkt er op dat er al eerder (ook) andere zaken niet helemaal (of: helemaal niet) goed zaten.
Een rekensom van TO leerde dat het hoerenbezoek niet "slechts" 25 keer had plaatsgevonden, maar inclusief voorpret rekende TO uit dat het wel 200 keer geweest was.... Maar je kunt ook zeggen: gut, dat is dus 200 keer dat TO en haar man nogal langs elkaar heen leefden, geen verbondenheid hadden, elkaar niet echt "zagen". Etc.
Is het niet verstandig als een therapeut of communicatiespecialist met ieder van jullie (afzonderlijk) eens in kaart brengt hoe jullie het huwelijk (de onderlinge band, het vertrouwen, de communicatie, het man/vrouw zijn, etc.) allebei écht hebben ervaren?
Dat seksverlaafd staat toch nog nog niet vast als officiële diagnose?
-aantal keer naar hoeren geweest, dus (?) seksverslaafd,... dus ziekte, ...dus moet in therapie daarvoor.
-therapeute ver weg, ...want gespecialiseerd in ontrouw, ...want aantoonbaar zijn schuld
-zoeken naar lotgenoten, ...want TO heeft in dit geheel de rol van slachtoffer
Het lijkt er op dat er al eerder (ook) andere zaken niet helemaal (of: helemaal niet) goed zaten.
Een rekensom van TO leerde dat het hoerenbezoek niet "slechts" 25 keer had plaatsgevonden, maar inclusief voorpret rekende TO uit dat het wel 200 keer geweest was.... Maar je kunt ook zeggen: gut, dat is dus 200 keer dat TO en haar man nogal langs elkaar heen leefden, geen verbondenheid hadden, elkaar niet echt "zagen". Etc.
Is het niet verstandig als een therapeut of communicatiespecialist met ieder van jullie (afzonderlijk) eens in kaart brengt hoe jullie het huwelijk (de onderlinge band, het vertrouwen, de communicatie, het man/vrouw zijn, etc.) allebei écht hebben ervaren?
zaterdag 14 mei 2016 om 12:29
quote:Kwejeebo schreef op 14 mei 2016 @ 12:15:
Ja goed, ik ben het met leleen eens, het lijkt mij ook ongezond.
Misschien kan het, vragen naast je neer leggen, als in "aanvaarden wat je niet kunt veranderen".
Voor mij zou dat teveel gevraagd zijn.
Dat is aan jou TO, om daar eerlijk naar te kijken.
Dat is zo persoonlijk lijkt me. Dat heeft echt met je "zijn" te maken, hoe sta ik in het leven, hoe wil ik in het leven staan.
Als ik om me heen kijk lijkt het of heel veel mensen heel eenvoudig dat soort vragen naast zich neer kunnen leggen. Voor mij onbegrijpelijk, voor anderen kennelijk heel gewoon?
Ja goed, ik ben het met leleen eens, het lijkt mij ook ongezond.
Misschien kan het, vragen naast je neer leggen, als in "aanvaarden wat je niet kunt veranderen".
Voor mij zou dat teveel gevraagd zijn.
Dat is aan jou TO, om daar eerlijk naar te kijken.
Dat is zo persoonlijk lijkt me. Dat heeft echt met je "zijn" te maken, hoe sta ik in het leven, hoe wil ik in het leven staan.
Als ik om me heen kijk lijkt het of heel veel mensen heel eenvoudig dat soort vragen naast zich neer kunnen leggen. Voor mij onbegrijpelijk, voor anderen kennelijk heel gewoon?
zaterdag 14 mei 2016 om 12:33
[quote]Gebruna schreef op 14 mei 2016 @ 12:16:
Is het niet wat te snel gegaan met conclusies trekken?
Dat seksverlaafd staat toch nog nog niet vast als officiële diagnose?
-aantal keer naar hoeren geweest, dus (?) seksverslaafd,... dus ziekte, ...dus moet in therapie daarvoor.
-therapeute ver weg, ...want gespecialiseerd in ontrouw, ...want aantoonbaar zijn schuld
-zoeken naar lotgenoten, ...want TO heeft in dit geheel de rol van slachtoffer
Het lijkt er op dat er al eerder (ook) andere zaken niet helemaal (of: helemaal niet) goed zaten.
Een rekensom van TO leerde dat het hoerenbezoek niet "slechts" 25 keer had plaatsgevonden, maar inclusief voorpret rekende TO uit dat het wel 200 keer geweest was.... Maar je kunt ook zeggen: gut, dat is dus 200 keer dat TO en haar man nogal langs elkaar heen leefden, geen verbondenheid hadden, elkaar niet echt "zagen". Etc.
Is het niet verstandig als een therapeut of communicatiespecialist met ieder van jullie (afzonderlijk) eens in kaart brengt hoe jullie het huwelijk (de onderlinge band, het vertrouwen, de communicatie, het man/vrouw zijn, etc.) allebei écht hebben ervaren?[/quote]
Dat seksverslaafd is vastgesteld door TO zelf. En ergens begrijp ik dat ook wel, dat maakt het voor TO beter te verhapstukken dan wanneer man ronduit zou zeggen dat hij gewoon een lul was die er voor koos om zijn gezin te bedonderen omdat hij het zo lekker vond al die hoerenbezoekjes.
Man heeft meerdere keren gezegd dat hij al jaren een onvrede had in het huwelijk en het huwelijk helemaal niet al een dikke 8 heeft ervaren.
Dat gevoel mag er echter niet zijn. Als TO in haar huwelijk net zo heeft gestaan zoals ze hier in het topic laat zien , dan kan ik mij voorstellen dat je als partner op een gegeven moment je mond wel houdt als alles van tafel wordt geveegd.
Is het niet wat te snel gegaan met conclusies trekken?
Dat seksverlaafd staat toch nog nog niet vast als officiële diagnose?
-aantal keer naar hoeren geweest, dus (?) seksverslaafd,... dus ziekte, ...dus moet in therapie daarvoor.
-therapeute ver weg, ...want gespecialiseerd in ontrouw, ...want aantoonbaar zijn schuld
-zoeken naar lotgenoten, ...want TO heeft in dit geheel de rol van slachtoffer
Het lijkt er op dat er al eerder (ook) andere zaken niet helemaal (of: helemaal niet) goed zaten.
Een rekensom van TO leerde dat het hoerenbezoek niet "slechts" 25 keer had plaatsgevonden, maar inclusief voorpret rekende TO uit dat het wel 200 keer geweest was.... Maar je kunt ook zeggen: gut, dat is dus 200 keer dat TO en haar man nogal langs elkaar heen leefden, geen verbondenheid hadden, elkaar niet echt "zagen". Etc.
Is het niet verstandig als een therapeut of communicatiespecialist met ieder van jullie (afzonderlijk) eens in kaart brengt hoe jullie het huwelijk (de onderlinge band, het vertrouwen, de communicatie, het man/vrouw zijn, etc.) allebei écht hebben ervaren?[/quote]
Dat seksverslaafd is vastgesteld door TO zelf. En ergens begrijp ik dat ook wel, dat maakt het voor TO beter te verhapstukken dan wanneer man ronduit zou zeggen dat hij gewoon een lul was die er voor koos om zijn gezin te bedonderen omdat hij het zo lekker vond al die hoerenbezoekjes.
Man heeft meerdere keren gezegd dat hij al jaren een onvrede had in het huwelijk en het huwelijk helemaal niet al een dikke 8 heeft ervaren.
Dat gevoel mag er echter niet zijn. Als TO in haar huwelijk net zo heeft gestaan zoals ze hier in het topic laat zien , dan kan ik mij voorstellen dat je als partner op een gegeven moment je mond wel houdt als alles van tafel wordt geveegd.
zaterdag 14 mei 2016 om 12:37
Dat rechtvaardigt natuurlijk nog niet dat iemand jarenlang liegt, bedriegt, geld uitgeeft aan hoeren, de gezondheid van z'n vrouw op het spel zet en meewerkt aan uitbuiting van vrouwen.
Met zo'n man kan en wil ik niet leven, al heeft het huwelijk 50 jaar geduurd. Ik kies dan écht voor mezelf, ik zou niet eens probéren het te begrijpen. Maargoed blijkbaar zijn er vrouwen die dat wel kunnen accepteren
Met zo'n man kan en wil ik niet leven, al heeft het huwelijk 50 jaar geduurd. Ik kies dan écht voor mezelf, ik zou niet eens probéren het te begrijpen. Maargoed blijkbaar zijn er vrouwen die dat wel kunnen accepteren
zaterdag 14 mei 2016 om 13:13
quote:Monti schreef op 14 mei 2016 @ 12:45:
Dat rechtvaardigt het inderdaad totaal niet. Maar blijkbaar is dat OOK iets wat meespeelt in dit huwelijk.
Precies. Stel dat het niks WAS, en nu niks IS, wat moet het dan WORDEN?
Dus het lijkt een zinnige actie om eerst in elk geval goed te onderzoeken wat het wás.
Wanneer zíjn signalen stelselmatig op de één of andere wijze ondersneeuwden en hij uiteindelijk alleen op deze manier (hoeren bezoeken) nog kans zag "voort te hobbelen" in dat huwelijk, dan zal geen enkele therapie of lotgenotengroep soelaas bieden.
Alleen daarom al zou het heel verhelderend kunnen zijn om iemand uit de directe omgeving in vertrouwen te nemen: iemand die de geschiedenis van het huwelijk van nabij heeft meegemaakt (en ook iets weet van de oorzaak/aanleiding van de eerdere relatietherapie en de eerdere burnout).
Dat rechtvaardigt het inderdaad totaal niet. Maar blijkbaar is dat OOK iets wat meespeelt in dit huwelijk.
Precies. Stel dat het niks WAS, en nu niks IS, wat moet het dan WORDEN?
Dus het lijkt een zinnige actie om eerst in elk geval goed te onderzoeken wat het wás.
Wanneer zíjn signalen stelselmatig op de één of andere wijze ondersneeuwden en hij uiteindelijk alleen op deze manier (hoeren bezoeken) nog kans zag "voort te hobbelen" in dat huwelijk, dan zal geen enkele therapie of lotgenotengroep soelaas bieden.
Alleen daarom al zou het heel verhelderend kunnen zijn om iemand uit de directe omgeving in vertrouwen te nemen: iemand die de geschiedenis van het huwelijk van nabij heeft meegemaakt (en ook iets weet van de oorzaak/aanleiding van de eerdere relatietherapie en de eerdere burnout).
zaterdag 14 mei 2016 om 13:19
zaterdag 14 mei 2016 om 14:07
Zeeland ik ben steeds van het 'neem je tijd' kamp geweest en nog steeds wel, maar ik krijg wel echt sterk de indruk dat je nu gewoon tijd aan het verspillen bent en zout in de wonden strooit. Je bent aan een stuk door aan het nadenken, analyseren en praten om het te gaan beseffen en 'het te begrijpen' en de pus uit de wond te laten lopen zoals je zelf zegt. Maar je stelt niet de goede vragen en je herhaalt jezelf de hele tijd (ook naar je man toe) in de hoop dat hij dan iets gaat doen wat gaat helpen. Maar wat? Hij kan het niet terugnemen.
Op welke manier wordt de situatie wezenlijk anders en beter als jij het begrijpt? En op welke manier wordt de situatie wezenlijk anders en beter als hij zich beseft wat hij heeft aangericht?
Als je wil blijven denken, stel dan toch een keer andere vragen. Welke dingen maakten dat jij tevreden en gelukkig was met je man? Zijn die dingen er nog steeds? Zijn ze er ooit geweest? Zou je ook gelukkig en tevreden met hem kunnen zijn zonder die dingen? Wat vind je van de persoon die je man is nu je al deze extra informatie ook hebt? Zou je van die man kunnen gaan houden als je hem nu net zou ontmoeten? Wat doet het met je dat jouw man in staat is om op deze manier met vrouwen om te gaan en mogelijk bij te dragen aan hun uitbuiting/misbruik?
Maar ook: Waarom herhaal jij de geschiedenis door bij de dragen aan de instandhouding van een heel groot geheim terwijl je dat vroeger in je eigen jeugd als ontzettend zwaar hebt ervaren? Waarom wil je niet dat mensen anders over je man gaan denken? Ben je bang voor wat ze gaan denken? Waarom?
Kritisch nadenken over dit soort vragen, de balans opmaken en de waarheid (met alle gevoelens die daarbij komen) onder ogen zien en doorvoelen is de pus uit de wond laten lopen. En je hebt je man daar (tijdens dit deel van het proces) nog niet eens voor nodig. Je hebt nu genoeg informatie om dit zelf aan te gaan. En dat is doodeng, moeilijk, confronterend, misselijkmakend, onzeker. Maar wel nuttig en noodzakelijk.
Wat jij nu aan het doen bent met je focus op waarom hij het deed en hoe vaak en wanneer dan precies en je hoop dat hij op de een of andere manier nu iets kan zeggen of doen om dit beter te maken voor jou, is om de hete brij heendraaien en je verliezen in details. In zekere zin is het struisvogelgedrag. Je bent nog niet eens bij de wond. Maar als je zo doorgaat ben ik bang dat je er nog wel nieuwe wondjes bij gaat maken. Want dit is voor geen van jullie heilzaam en het trekt wel iedereen leeg.
Op welke manier wordt de situatie wezenlijk anders en beter als jij het begrijpt? En op welke manier wordt de situatie wezenlijk anders en beter als hij zich beseft wat hij heeft aangericht?
Als je wil blijven denken, stel dan toch een keer andere vragen. Welke dingen maakten dat jij tevreden en gelukkig was met je man? Zijn die dingen er nog steeds? Zijn ze er ooit geweest? Zou je ook gelukkig en tevreden met hem kunnen zijn zonder die dingen? Wat vind je van de persoon die je man is nu je al deze extra informatie ook hebt? Zou je van die man kunnen gaan houden als je hem nu net zou ontmoeten? Wat doet het met je dat jouw man in staat is om op deze manier met vrouwen om te gaan en mogelijk bij te dragen aan hun uitbuiting/misbruik?
Maar ook: Waarom herhaal jij de geschiedenis door bij de dragen aan de instandhouding van een heel groot geheim terwijl je dat vroeger in je eigen jeugd als ontzettend zwaar hebt ervaren? Waarom wil je niet dat mensen anders over je man gaan denken? Ben je bang voor wat ze gaan denken? Waarom?
Kritisch nadenken over dit soort vragen, de balans opmaken en de waarheid (met alle gevoelens die daarbij komen) onder ogen zien en doorvoelen is de pus uit de wond laten lopen. En je hebt je man daar (tijdens dit deel van het proces) nog niet eens voor nodig. Je hebt nu genoeg informatie om dit zelf aan te gaan. En dat is doodeng, moeilijk, confronterend, misselijkmakend, onzeker. Maar wel nuttig en noodzakelijk.
Wat jij nu aan het doen bent met je focus op waarom hij het deed en hoe vaak en wanneer dan precies en je hoop dat hij op de een of andere manier nu iets kan zeggen of doen om dit beter te maken voor jou, is om de hete brij heendraaien en je verliezen in details. In zekere zin is het struisvogelgedrag. Je bent nog niet eens bij de wond. Maar als je zo doorgaat ben ik bang dat je er nog wel nieuwe wondjes bij gaat maken. Want dit is voor geen van jullie heilzaam en het trekt wel iedereen leeg.
