Relaties
alle pijlers
huis klaar, gevoel weg!
maandag 24 november 2008 om 10:32
Ik ben 32 woon in Friesland en al ruim 8 jaar samen met mijn vriend. We wonen 7 jaar samen en hebben sinds een jaar een ander huis. We zijn continue bezig geweest met kleine verbouwinkjes aan het huis. Nieuwe badkamer en zo. We waren ontzettend blij met het huis, onze droom en ook nog eens op een perfecte lokatie. Ik was gelukkig met hem en met ons huis. Nu is alles bijna klaar, helemaal volgens onze smaak en nu ben ik er sinds kort achter dat ik niet genoeg meer voor mijn vriend voel. Ik vind dit zo erg. Wat moet ik hiermee?
voer eendjes geen oorlog!
maandag 24 november 2008 om 12:47
Vooral je 2e posting, van 11.46 uur, zegt heel veel, vind ik. Het klinkt alsof hij geen respect voor je heeft. Je zegt dat hij jou als kind behandelt, maar in mijn beleving is hij hier het kind. En kind dat gaat "slaan" als hij zijn zin niet krijgt en jou letterlijk de deur uitgooit. Dat is niet normaal hoor. Gelukkig ga je dat zelf nu ook inzien.
Ik herken dit gedrag van je vriend: heb er zelf ook eentje gehad die zo was. Ik zou er niet van uit gaan dat hij veranderd. Ik ben toen met mn ex ook in therapie geweest. Nou ja, in therapie: 1x vond hij genoeg en volgens hem was het dikke onzin. Hij had totaal geen zin om aan zichzelf te werken. En jouw vriend komt een beetje hetzelfde op mij over.
Gelukkig kom je over als een sterke vrouw en lijk je geen dingen tegen je zin te doen. Ik hoop dat je sterk genoeg bent, om jezelf los van hem te maken. Ik ben uiteindelijk 8 jaar bij mijn ex gebleven en dat was echt een aantal jaren te lang. Ik hoop dat jij eerder een knoop door kunt hakken en dat je voor je eigen geluk kiest. En het klinkt alsof je al wel weet welke kant het opgaat...
Ik herken dit gedrag van je vriend: heb er zelf ook eentje gehad die zo was. Ik zou er niet van uit gaan dat hij veranderd. Ik ben toen met mn ex ook in therapie geweest. Nou ja, in therapie: 1x vond hij genoeg en volgens hem was het dikke onzin. Hij had totaal geen zin om aan zichzelf te werken. En jouw vriend komt een beetje hetzelfde op mij over.
Gelukkig kom je over als een sterke vrouw en lijk je geen dingen tegen je zin te doen. Ik hoop dat je sterk genoeg bent, om jezelf los van hem te maken. Ik ben uiteindelijk 8 jaar bij mijn ex gebleven en dat was echt een aantal jaren te lang. Ik hoop dat jij eerder een knoop door kunt hakken en dat je voor je eigen geluk kiest. En het klinkt alsof je al wel weet welke kant het opgaat...
maandag 24 november 2008 om 13:10
quote:ellen2_ schreef op 24 november 2008 @ 12:27:
Ik vind het een heel simplistisch gegeven dat "als de koek op is, is hij op". Alsof het dan nooit meer beter kan worden.
Newsflash: dat kan het vaak wel. Alleen moet je dan bereid zijn er opnieuw in te investeren. Als je verliefd op een ander bent ga je natuurlijk veel liever je roze wolk achterna dan te proberen je saai geworden relatie nieuw leven in te blazen.
Dat slaat even niet specifiek op TO hoor, maar meer op die algemene aanname dat als de lol er eenmaal af is, die nooit meer terugkomt.
Ik vind het een heel simplistisch gegeven dat "als de koek op is, is hij op". Alsof het dan nooit meer beter kan worden.
Newsflash: dat kan het vaak wel. Alleen moet je dan bereid zijn er opnieuw in te investeren. Als je verliefd op een ander bent ga je natuurlijk veel liever je roze wolk achterna dan te proberen je saai geworden relatie nieuw leven in te blazen.
Dat slaat even niet specifiek op TO hoor, maar meer op die algemene aanname dat als de lol er eenmaal af is, die nooit meer terugkomt.
maandag 24 november 2008 om 13:31
Marianne: dat klopt wat je zegt, hij is zelf een groot kind. Opnieuw investeren in mijn relatie lijk ik niet meer te kunnen. Echt saai of zo is mijn relatie trouwens ook niet, daar ligt het niet aan. Misschien juist teveel van het goede. Dat mijn vriend verandert geloof ik ook zeker (niet meer) Marianne! Ik neig toch echt naar stoppen, ondanks de goede dingen die we nog hebben. Ik vind het toch zielig voor hem als ik stop, dat gevoel heb ik nou eenmaal wel. Hij kijkt ook heel zielig als ik dat zeg. Hij vindt onze relatie erg belangrijk, maar ja gedraag je dan anders.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 24 november 2008 om 13:36
Tja het lijkt erop dat de passie eruit is, dat is heel normaal na 4 jaar en veel relaties breken dan. Je moet namelijk de volgende stap maken in een relatie, nu gaat het erom of je elkaar kan accepteren en of je echt kan geven en nemen. Het is niet voor niets dat het ontstaat na het kopen en verbouwen van een huis, dat is een grote stressfactor waarbij veel spanningen voorkomen. (staat na ziekte, scheiding en dood in de top 5 van stressveroorzakers) Het feit dat je nu gevoelens hebt voor een ander zegt niks over een ander. Stel je gaat met hem door, dan zit je na 4,5 jaar met deze man in hetzelfde schuitje. De ergernissen die je beschrijft hebben meer met onverdraagzaamheid te maken dan met je vriend. Kijk eens waarom je op hem viel
maandag 24 november 2008 om 13:46
Meds, het heeft niet alleen maar met onverdraagzaamheid te maken, sommige gedragingen gaan veel te ver waardoor je je niet lekker meer kunt voelen. Dat je zegt: kijk eens waarom je op hem viel dat is heel goed vind ik! Tsja....ik viel niet echt direct voor hem, hij heeft mij heel erg 'achterna gelopen' en het zorgzame (lekker koken), huishoudelijk vanalles doen, heel actief en super gezellig gaven denk ik de doorslag waarom ik ben gebleven. Zijn vrolijke, leuke, vlotte uitstraling deden me ook wel wat hoor! Dat trekt aan. Zijn andere kant maakte ik al snel ook mee en dat was schrikken. Hij is en was trouwens ook heel attent. Allemaal goede dingen, maar zijn dominante, agressieve kant is soms echt te erg voor mij. Sommige gedragingen zijn gewoon niet te verdragen.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 24 november 2008 om 14:15
HanZie, je hebt in zekere zin wel gelijk ja. Hij hoeft ook niet te veranderen al had ik dat in eerste instantie graag gewild om het beter met hem te hebben en dat onze relatie dan had kunnen blijven bestaan.....Je wilt soms graag iets veranderen wat niet blijkt te kunnen en wat ook niet goed is om te proberen. Heeft zeker ook wel met verdraagzaamheid te maken, maar sommige dingen verdraagt niemand (dingen stuk gooien, mij hard pakken en zo). Op zijn werk loopt hij er ook steeds tegenaan en weten ze vaak ook geen raad met hem. Hij zat vroeger ook al op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen. Is alleen maar goed geweest, maar heeft niet genoeg geholpen ben ik bang......Met drank kan ik helemaal uitkijken en dat doet hij gelukkig ook niet meer zoveel. Is er dan iets wat hem ergert dan ga maar weg staan want dan wordt het link. Het zijn momenten, maar sommige momenten hakken er bij mij erg in. Ik hoop dat hij iemand vindt die hem helemaal kan nemen zoals hij is of die er wel mee om kan gaan. Ik heb echt heel erg mijn best gedaan me aan te passen en me goed bij hem te voelen maar uiteindelijk is het me niet gelukt. Veel mensen zeggen er ook wat van tegen mij, zo van: dat je met zo iemand kunt leven en zo. Zelfs zijn moeder zegt: ben blij dat jij hem nu hebt want je wordt er gestoord van.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 24 november 2008 om 14:36
Als ik jou zo hoor Petit, dan weet ik niet zeker of er nog iets te redden valt.
Aan de andere kant denk ik dat veel stellen die samen een groot project aanpakken, zoals jullie met dit huis, na het project een beetje in een gat vallen.
Je hebt lang en hard gewerkt om iets te bereiken. En dan komt dat moment dat het af is. Je hebt je doel bereikt. En dan? Dan kom je erachter dat alles, je hele leven nog precies hetzelfde is. Dat jullie nog precies hetzelfde zijn. Je doet nog exact dezelfde dingen als voorheen, alleen doe je dat nu in een mooiere omgeving.
Ergens zo lang mee bezig zijn, ergens zo naar toeleven, kan als het af is een enorme anticlimax zijn.
Weet je zeker dat je problemen met je vriend te maken hebben en niet met het gevoel dat je even niet weet wat je nu moet doen?
Aan de andere kant denk ik dat veel stellen die samen een groot project aanpakken, zoals jullie met dit huis, na het project een beetje in een gat vallen.
Je hebt lang en hard gewerkt om iets te bereiken. En dan komt dat moment dat het af is. Je hebt je doel bereikt. En dan? Dan kom je erachter dat alles, je hele leven nog precies hetzelfde is. Dat jullie nog precies hetzelfde zijn. Je doet nog exact dezelfde dingen als voorheen, alleen doe je dat nu in een mooiere omgeving.
Ergens zo lang mee bezig zijn, ergens zo naar toeleven, kan als het af is een enorme anticlimax zijn.
Weet je zeker dat je problemen met je vriend te maken hebben en niet met het gevoel dat je even niet weet wat je nu moet doen?
maandag 24 november 2008 om 16:22
Zijn gedrag heeft alles te maken met hoe jij je gedraagt. Als je geen grenzen aangeeft dan weet een ander niet wat wel of wat niet acceptabel is. De ander pakt zoveel ruimte als jij toelaat. Je zit heel erg in het hoekje van Hij dit en Hij dat. Maar je moet in dit soort situaties naar jezelf kijken. Je kan een ander niet veranderen maar jezelf wel. Wat wil ik, en wat wil ik daarvoor doen. Elke kerel blijkt na twee tot vier jaar een egoïstische hork.
dinsdag 25 november 2008 om 09:39
quote:meds schreef op 24 november 2008 @ 16:22:
Zijn gedrag heeft alles te maken met hoe jij je gedraagt. Als je geen grenzen aangeeft dan weet een ander niet wat wel of wat niet acceptabel is. De ander pakt zoveel ruimte als jij toelaat. Je zit heel erg in het hoekje van Hij dit en Hij dat. Maar je moet in dit soort situaties naar jezelf kijken. Je kan een ander niet veranderen maar jezelf wel. Wat wil ik, en wat wil ik daarvoor doen. Elke kerel blijkt na twee tot vier jaar een egoïstische hork.
Toevoeging: ...en iedere vrouw een zeikwijf....
Zijn gedrag heeft alles te maken met hoe jij je gedraagt. Als je geen grenzen aangeeft dan weet een ander niet wat wel of wat niet acceptabel is. De ander pakt zoveel ruimte als jij toelaat. Je zit heel erg in het hoekje van Hij dit en Hij dat. Maar je moet in dit soort situaties naar jezelf kijken. Je kan een ander niet veranderen maar jezelf wel. Wat wil ik, en wat wil ik daarvoor doen. Elke kerel blijkt na twee tot vier jaar een egoïstische hork.
Toevoeging: ...en iedere vrouw een zeikwijf....
dinsdag 25 november 2008 om 10:01
Yoyo, ik snap dat het zo klinkt. Vooral mijn vriend leeft heel erg voor geld en materieel. We leefden de afgelopen jaren min of meer voor alles mooi te hebben samen. Al konden we ook heel erg genieten van samen fietstochten maken en simpele dingen hoor, zeker wel! Ik ga nu ook wat meer van het materiele af stappen en terug naar de basis.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 25 november 2008 om 10:07
Lieve Petit. Uit medelijden bij hem blijven werkt niet. Daar word je zelf alleen maar ongelukkig van. Je moet ook aan je eigen geluk denken. Ik ben ook bij mn ex gebleven, omdat ik het zo zielig voor hem vond. Maar daarbij vergat ik mezelf en daardoor ging het op een gegeven moment heel erg slecht met mij. Ik denk dat jij wel weet/wel voelt wat je moet doen. En echt, er komt een moment dan gaat die knop bij jou om en pak je je spullen en dan ga je. Dan is die bekende druppel gevallen. En als je zover bent, dan voel je geen medelijden met hem.
Ik ken de gedachtes ook. "Het zou zo mooi kunnen zijn. Als ik maar beter mn best doe. We hebben alles wat ons hartje begeert, waarom ben ik dan toch niet gelukkig, ik moet gewoon proberen dat hij niet boos wordt, enz. enz."
Grote kans dat die momenten waar je het over hebt, ook steeds vaker komen en dat hij steeds onvoorspelbaarder wordt. Op een gegeven moment weet jij niet meer wat je moet doen om die momenten te voorkomen. Maar die momenten zijn ook niet te voorkomen, want het komt niet door jou, maar het zit in hem zelf. En je leven lang aanpassen en voorkomen dat hij die momenten krijgt, dat ga je niet redden. Je gaat steeds meer op je tenen lopen.
Ik ken de gedachtes ook. "Het zou zo mooi kunnen zijn. Als ik maar beter mn best doe. We hebben alles wat ons hartje begeert, waarom ben ik dan toch niet gelukkig, ik moet gewoon proberen dat hij niet boos wordt, enz. enz."
Grote kans dat die momenten waar je het over hebt, ook steeds vaker komen en dat hij steeds onvoorspelbaarder wordt. Op een gegeven moment weet jij niet meer wat je moet doen om die momenten te voorkomen. Maar die momenten zijn ook niet te voorkomen, want het komt niet door jou, maar het zit in hem zelf. En je leven lang aanpassen en voorkomen dat hij die momenten krijgt, dat ga je niet redden. Je gaat steeds meer op je tenen lopen.
dinsdag 25 november 2008 om 10:26
Vl43inder, je hebt zeker gelijk, maar het feit ligt er dat ik altijd mijn grenzen duidelijk aangeef en het ook zeg als ik iets anders zou willen. Het heeft alleen totaal geen zin! Ik ben heel veel veranderd, vroeger liet ik echt over me heen lopen, maar dat doe ik zeer zeker niet nu. Mijn vriend wil ik niet alleen maar afkraken, maar grenzen bestaan voor hem niet. Alles gaat té. Ik kan daar niet of lastig mee leven, misschien een ander wel! Dat ligt dan aan mij ja en ik kijk ook altijd kritisch naar mezelf wat ik doe en hoe ik ben. Ben ook zeker niet volmaakt. Ik heb wel heldere grenzen en die liggen heel anders dan die van hem. Heeft ook met onze heel verschillende achtergronden te maken lijkt me. Dat wil niet zeggen dat hij fout is of ik, maar het blijft irritaties geven. Ik heb me al heel veel aan hem aangepast trouwens! Mijn grenzen zijn al ruim verlegd en verder ga ik niet. Hij heeft zich veel minder wat dat betreft aan mij aangepast en hij houdt er geen rekening mee dat hij er vaak voor zorgt dat ik me schaam, ongemakkelijk voel of zonder respect behandeld voel. Als ik zeg: dat vind ik zo vervelend of zo dan zegt hij: hoe zo, dat maakt toch niet uit en dan krijg je een discussie die geen zin heeft. Aanpassen gaat van twee kanten, maar echt veranderen kun je iemand niet en dat wil ik ook niet. Ik waardeer zeker zijn goede kanten want die heeft hij ook veel, maar hij heeft echt een moeilijk karakter om mee te leven. Dat kan lijkt me. Het probleem waar ik erg tegenaan loop is dat hij ook niet leert van fouten. Op zijn werk kunnen ook alleen anderen fouten maken en moeten ze naar hem luisteren anders wordt hij kwaad. Ik heb hem aangeraden trainingen te gaan doen, want hij weet gewoon niet hoe je om moet gaan met dit soort dingen. Daar wil hij dan niks van weten, want hij is immers gewoon de baas en daar moeten ze maar naar luisteren. Gisteren nog een discussie gehad met zijn ouders. Zijn moeder zegt ook: hij luistert niet en wil niet luisteren. Hij loopt steeds tegen dezelfde problemen aan en die liggen dan op het vlak van 'het omgaan met mensen'. Als je in het buitenland in de gevangenis beland vanwege een uit de hand gelopen ruzie met je collega dan ga je wel te ver (is mijn mening dan weer). Hij kan moeilijk een stapje terug doen, alles is té.....Geen pure kritiek, zo bedoel ik dat niet, maar moeilijk om mee om te gaan voor mij. Dat kan zeker ook aan mij liggen, maar ik kom er niet verder mee als hij dat niet ziet/wil zien.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 25 november 2008 om 11:09
Petit, je vriend stelt zich wel heel star op. Meestal zit daar onmacht onder. Ik ben bang dat dit erg moeilijk te verhelpen is. Zodra hij zijn onmacht toegeeft stort hij als een kaartenhuis in elkaar.
Dit kaartenhuis overeind houden is voor hem van levensbelang, een oerdrift.
Jij kunt daar niet veel aan veranderen, het is pikken en slikken of weggaan, zo ver mogelijk van hem vandaan! Hij zal je niet zomaar laten gaan, deze man heeft een enorme trukendoos om jou aan zich te binden.
Dat opscheppen over andere vrouwen die hem zo leuk zouden vinden is één van de trucs, trap er niet in. Deze man is onzeker tot en met.
Maar wat moet je ermee? Ik denk niet veel. Hij heeft jou kennelijk niet veel meer te bieden dan een trukendoos en een leuk huis. Het leven is echter meer dan dat. Ik weet niet of je ooit kinderen wilt, maar met deze man lijkt het me geen pretje. Hij wil de baas zijn, en niet deel uitmaken van een team samen met jou. Dat voorspelt een eenzame toekomst. Ik zou er mee stoppen als ik jou was. Zie het niet als weggegooide tijd, maar als een levensles. Je weet nu in elk geval heel goed wat je niet wilt en waarom, en dat is erg waardevol voor eventuele relatie (s) die nog gaan komen.
Sterkte ermee!
Dit kaartenhuis overeind houden is voor hem van levensbelang, een oerdrift.
Jij kunt daar niet veel aan veranderen, het is pikken en slikken of weggaan, zo ver mogelijk van hem vandaan! Hij zal je niet zomaar laten gaan, deze man heeft een enorme trukendoos om jou aan zich te binden.
Dat opscheppen over andere vrouwen die hem zo leuk zouden vinden is één van de trucs, trap er niet in. Deze man is onzeker tot en met.
Maar wat moet je ermee? Ik denk niet veel. Hij heeft jou kennelijk niet veel meer te bieden dan een trukendoos en een leuk huis. Het leven is echter meer dan dat. Ik weet niet of je ooit kinderen wilt, maar met deze man lijkt het me geen pretje. Hij wil de baas zijn, en niet deel uitmaken van een team samen met jou. Dat voorspelt een eenzame toekomst. Ik zou er mee stoppen als ik jou was. Zie het niet als weggegooide tijd, maar als een levensles. Je weet nu in elk geval heel goed wat je niet wilt en waarom, en dat is erg waardevol voor eventuele relatie (s) die nog gaan komen.
Sterkte ermee!
dinsdag 25 november 2008 om 11:34
Nell, het is onmacht ja, dat zie ik ook nu je het zegt. Hij is veel onzekerder dan hij doet vermoeden. Zijn onmacht wil, kan en durft hij niet toe te geven, dat is helemaal waar. Met zijn werk ook, daar gaat hij steeds op zijn neus, maar eigen fouten toegeven of toegeven dat hij iets niet aan kan zal hij nooooit doen. En dat terwijl hij het wel weet volgens mij. Dat opscheppen over andere vrouwen is ook een rottig iets ja. Gisteren lagen we in bed en dan zit hij nog even achter zijn computer en ziet een bekende Nederlandse vrouw en dan moet hij nog even zeggen: dat is toch een lekker ding he, hmm! Ik word dan kribbig en zin in sex heb ik dan al helemaal niet meer, maar daar is hij ook nogal dwingend in en dan moet ik me soms echt hard verzetten als ik echt niet wil! Is toch wat he! Hij snapt niet dat hij zoiets niet kan zeggen, want ik ben toch een soort maatje van hem waar hij alles tegen kan zeggen. Dat gaat vanzelf zegt hij dan......Net als met zijn vrienden. Praten met stoere vrienden of met mij is toch anders of heb ik het mis?? Nee, alles over 1 kam. Tsja dat kan niet vind ik, dat vind ik van zo weinig respect getuigen. Nog zoiets: ik ben sinds ik met hem omga ook bevriend geraakt met zijn vrienden. Ze zien mij echt als vriendin, maar hij zegt steeds als ik zeg dat het ook mijn vrienden zijn: nee, mijn vrienden en dat jij ze ook kent is leuk, maar het zijn niet jou eigen vrienden..... Ik heb er dus alleen mee te maken of zo omdat het van oorsprong zijn vrienden zijn. Ahum.....
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 25 november 2008 om 11:41
Eens met Nell.
En Petit, dat klinkt echt niet goed, dat je je moet verzetten om te voorkomen dat hij zijn zin doordrukt in bed. Dat alleen al.
Ik denk ook niet dat deze man gaat veranderen, hij weet niet wat dat is, zelfreflectie.
Volgens mij hebben jouw twijfels niks te maken met 'te snel opgeven' in een relatie - ik denk dat het heel goed is dat jij nu dit punt bereikt. Dat je grens echt een keer in zicht komt. Wil je heel veel succes wensen.
En Petit, dat klinkt echt niet goed, dat je je moet verzetten om te voorkomen dat hij zijn zin doordrukt in bed. Dat alleen al.
Ik denk ook niet dat deze man gaat veranderen, hij weet niet wat dat is, zelfreflectie.
Volgens mij hebben jouw twijfels niks te maken met 'te snel opgeven' in een relatie - ik denk dat het heel goed is dat jij nu dit punt bereikt. Dat je grens echt een keer in zicht komt. Wil je heel veel succes wensen.
dinsdag 25 november 2008 om 11:47
Nell, zijn zin doordrukken probeert hij met alles. En alles wat hij wil moet NU direct. Geen rust. Zelfreflectie heeft hij niet nodig denkt hij. Nee, ik geef nooit snel op en dit heeft zelfs al te lang geduurd denk ik. Ik ben heel begrijpend en probeer me in te leven in hoe iemand anders denkt, maar als je steeds tegen je eigen grenzen aan loopt is het niet goed. Mijn grens is al lang en breed in zicht denk ik, alleen ik heb nog geen stappen genomen. Als ik nu zeg dat ik met hem stop sta ik vanavond op straat en geeft hij mijn spullen niet mee of hij wordt agressief. Ik ga het doen binnenkort op het juiste moment. Ik vertrek zonder al teveel poeha en laat daarna nog wel even wat horen denk ik. Ik ben nu echt bezig om actie te gaan nemen en ik sta er volledig achter.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 25 november 2008 om 12:41
Goed zo Petit. Heel veel sterkte. Je zult er geen spijt van krijgen. Ik ben op een gegeven moment (ik hoop trouwens dat jij wel veel eerder de stap durft te nemen dan ik) ook met stille trom vertrokken. Had al heel lang een tas met mn belangrijkste spullen klaarstaan. Heb de hond en die papieren en de auto meegenomen (waren van mij.) en ben gegaan. Ik durfde het ook niet te zeggen ivm agressie. Ik ben naar mn ouders gegaan. Ik hoop dat je ook iemand hebt waar je naar toe kan gaan. Toen ik eindelijk gegaan was, heb ik nooit meer achterom gekeken en ik heb nooit 1 seconde spijt gehad dat ik ben gegaan (wel dat ik niet eerder ben gegaan.) Natuurlijk moesten we nog wel dingen regelen. Mn overige spullen heb ik samen met iemand anders opgehaald. Ik durfde echt niet alleen te gaan. Was ook geen pretje om te doen. Na de 2e lading werd hij agressief en heb ik besloten hem verder de dingen te laten houden (toen had ik het belangrijkste in ieder geval al.) en ik vond mn eigen veiligheid belangrijker dan spullen. Verzekeringen en dat soort zaken heb ik allemaal alleen geregeld. Nooit meer contact met hem gehad. Nog wel af en toen over hem gedroomd. Dat ik weer terug was gegaan naar hem en in mn droom niet snapte hoe ik zo stom kon zijn, maar goed, dat zal verwerking geweest zijn.
Kies voor jezelf Petit, de wereld ligt aan je voeten en je zult jezelf weer terugvinden en ga er maar vanuit dat zo''n relatie jou geen 2e keer gebeurd.
Kies voor jezelf Petit, de wereld ligt aan je voeten en je zult jezelf weer terugvinden en ga er maar vanuit dat zo''n relatie jou geen 2e keer gebeurd.
dinsdag 25 november 2008 om 12:43
Petit1968, misschien dat het komt doordat we zijn kant van het verhaal niet kunnen horen, maar je vriend lijkt me echt een onuitstaanbare vent!
Hij klinkt erg verwend. Als zijn moeder al zegt hij luistert toch niet, denk ik meteen, hij is gewoon nooit opgevoed, anders had ze hem wel leren luisteren toch.
Jou een beetje rondbevelen en zelfs agressief worden om onbenullige dingen, ik vind het echt een engerd! Het klinkt of alles op zijn manier moet, en jij af en toe wat probeert te stamelen maar er geen speld tussen krijgt. En tuurlijk, je moet ook je eigen mening verkondigen en je plek veroveren in jullie relatie, maar van hem hoeft dat niet. Hij vindt het wel lekker makkelijk zo.
En zielig voor hem??? Nou dat al helemaal niet. Moet ie maar eens normaal doen. Ik zou keihard wegrennen als ik jou was!
Hij klinkt erg verwend. Als zijn moeder al zegt hij luistert toch niet, denk ik meteen, hij is gewoon nooit opgevoed, anders had ze hem wel leren luisteren toch.
Jou een beetje rondbevelen en zelfs agressief worden om onbenullige dingen, ik vind het echt een engerd! Het klinkt of alles op zijn manier moet, en jij af en toe wat probeert te stamelen maar er geen speld tussen krijgt. En tuurlijk, je moet ook je eigen mening verkondigen en je plek veroveren in jullie relatie, maar van hem hoeft dat niet. Hij vindt het wel lekker makkelijk zo.
En zielig voor hem??? Nou dat al helemaal niet. Moet ie maar eens normaal doen. Ik zou keihard wegrennen als ik jou was!
dinsdag 25 november 2008 om 13:03
Oke je hebt nu de huidige vriend wel genoeg in een zwart daglicht gezet, nu is mijn vraag wat is jouw aandeel in het niet goed verlopen van de relatie en welke rol speelt de "andere" man. Het lijkt erop alsof je een excuus zoekt om weg te gaan. Je bent in je hoofd al weg, maar zoekt verdere onderbouwing om het voor jezelf en anderen recht te praten. Hoe eerlijk ben je dan bezig?? Verdient jouw vriend dit? Wat zou jij vinden als het andersom was?
dinsdag 25 november 2008 om 13:12
Petit, hoe staat het met die nieuwe liefde? Die 'iemand van vroeger' die je opeens weer helemaal boeit?quote:We waren ontzettend blij met het huis, onze droom en ook nog eens op een perfecte lokatie. Ik was gelukkig met hem en met ons huis.
Ik vind het een beetje moeilijk om jouw verhaal te lezen. Tot voor kort was je gelukkig schrijf je, maar nu som je wel duizend negatieve eigenschappen op. Hoe werkt dat precies? Ik snap dat je in een dipje terecht kunt komen na zo'n drukke verbouwing, maar het komt een beetje drastisch over op mij. Je dipje graaf je in twee pagina's uit tot een bodemloze put.
Ik bedoel, je krijgt nu reacties als van 'ik weet niet of er nog wat te redden valt' terwijl je tot voor kort nog zo gelukkig was met elkaar. Nu lijkt therapie mij ook een tikkeltje overdreven maar ik begrijp het idee erachter!
Ik vind het een beetje moeilijk om jouw verhaal te lezen. Tot voor kort was je gelukkig schrijf je, maar nu som je wel duizend negatieve eigenschappen op. Hoe werkt dat precies? Ik snap dat je in een dipje terecht kunt komen na zo'n drukke verbouwing, maar het komt een beetje drastisch over op mij. Je dipje graaf je in twee pagina's uit tot een bodemloze put.
Ik bedoel, je krijgt nu reacties als van 'ik weet niet of er nog wat te redden valt' terwijl je tot voor kort nog zo gelukkig was met elkaar. Nu lijkt therapie mij ook een tikkeltje overdreven maar ik begrijp het idee erachter!
