Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:00
man,man,man, ik voorspel dat je man op een gegeven moment helemaal klaar is met door het stof gaan en zelf de stekker er uit trekt. Hij had wat kleine dingetjes over een schilderij wat niet mooi was of zo en je dendert er gewoon weer overheen, iets met de opvoeding en het derde ben ik vergeten. Op één of andere manier bepaal jij wat de beste opvoeding is, wat mooi is aan de muur, en wat hij mag voelen als ie een lekker wijf ziet.
Hij is naar de hoeren geweest en je hebt hem er niet uitgegooid maar wil door met je huwelijk maar je bepaalt nog steeds wat wel en niet kan. De kaart "jij bent de schuldige" kun je niet altijd blijven trekken, er komt een moment dat hij gewoon ook door wil met zijn leven. Je pakt hem zijn hoerenloperij af en daar mag je dus wel wat voor teruggeven (dat zal zijn redenering zijn), als jij dan nog steeds over zijn mening heen blijft walsen dan ben jij in zijn ogen niet meegegroeid. Raar trouwens dat iedereen vond dat hij niet over dat schilderij mocht zeiken terwijl hij er ook tegenaan moet kijken en het ook zijn huis is.
Hij is naar de hoeren geweest en je hebt hem er niet uitgegooid maar wil door met je huwelijk maar je bepaalt nog steeds wat wel en niet kan. De kaart "jij bent de schuldige" kun je niet altijd blijven trekken, er komt een moment dat hij gewoon ook door wil met zijn leven. Je pakt hem zijn hoerenloperij af en daar mag je dus wel wat voor teruggeven (dat zal zijn redenering zijn), als jij dan nog steeds over zijn mening heen blijft walsen dan ben jij in zijn ogen niet meegegroeid. Raar trouwens dat iedereen vond dat hij niet over dat schilderij mocht zeiken terwijl hij er ook tegenaan moet kijken en het ook zijn huis is.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:26
quote:Zeeland1970 schreef op 25 juni 2016 @ 11:27:
[...]
Ik denk dat je kunt kiezen voor de intentie om opnieuw vertrouwen in elkaar te willen gaan hebben. Maar er is ook een deel beschadigd, dat heeft tijd nodig om te helen. Ik heb daar geen 'garantie' voor dat dat idd ooit helemaal goed kan komen, maar ik wil dit wel en zal me er 100% voor inzetten. Wat versta je dan onder 'je er 100% procent voor inzetten' om hem te gaan vertrouwen?
Als dat daadwerkelijk is wat je wilt, dan kies je ervoor om hem te vertrouwen. Dat is 100%.
[...]
Ik denk dat je kunt kiezen voor de intentie om opnieuw vertrouwen in elkaar te willen gaan hebben. Maar er is ook een deel beschadigd, dat heeft tijd nodig om te helen. Ik heb daar geen 'garantie' voor dat dat idd ooit helemaal goed kan komen, maar ik wil dit wel en zal me er 100% voor inzetten. Wat versta je dan onder 'je er 100% procent voor inzetten' om hem te gaan vertrouwen?
Als dat daadwerkelijk is wat je wilt, dan kies je ervoor om hem te vertrouwen. Dat is 100%.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:33
Zoveel mensen, zoveel meningen.
Het lijkt mij compleet onzinnig om hem nu al weer te moeten of willen vertrouwen. Zo vlak nadat hij het gezin in ellende gestort heeft en bewezen heeft al jarenlang niet te vertrouwen geweest te zijn.
Juist je er bij neerleggen dat je hem voorlopig niet vertrouwt, en misschien wel nooit helemaal meer zult vertrouwen lijkt me rust geven. Je blijft, ondanks dat je hem niet kon vertrouwen en nu ook niet meer naïef kunt zijn.
Niet het vertrouwen in hém zal moeten groeien, maar het vertrouwen in jezelf.
En ik hoop voor je dat het over een paar jaar niet meer zo speelt, dat de onbetrouwbaarheid iets is uit het verleden. Dat je merkt dat het je niet meer zo bezig houdt en dat je gaandeweg er eigenlijk weer vanuit bent gaan gaan dat er geen bommen achter je rug geplaatst zijn.
Het lijkt mij compleet onzinnig om hem nu al weer te moeten of willen vertrouwen. Zo vlak nadat hij het gezin in ellende gestort heeft en bewezen heeft al jarenlang niet te vertrouwen geweest te zijn.
Juist je er bij neerleggen dat je hem voorlopig niet vertrouwt, en misschien wel nooit helemaal meer zult vertrouwen lijkt me rust geven. Je blijft, ondanks dat je hem niet kon vertrouwen en nu ook niet meer naïef kunt zijn.
Niet het vertrouwen in hém zal moeten groeien, maar het vertrouwen in jezelf.
En ik hoop voor je dat het over een paar jaar niet meer zo speelt, dat de onbetrouwbaarheid iets is uit het verleden. Dat je merkt dat het je niet meer zo bezig houdt en dat je gaandeweg er eigenlijk weer vanuit bent gaan gaan dat er geen bommen achter je rug geplaatst zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:34
quote:Geronimo2 schreef op 25 juni 2016 @ 13:00:
. Raar trouwens dat iedereen vond dat hij niet over dat schilderij mocht zeiken terwijl hij er ook tegenaan moet kijken en het ook zijn huis is.Raar dat jij " iedereen " zegt terwijl dat zeker niet zo was. De meerderheid, dat wel.
. Raar trouwens dat iedereen vond dat hij niet over dat schilderij mocht zeiken terwijl hij er ook tegenaan moet kijken en het ook zijn huis is.Raar dat jij " iedereen " zegt terwijl dat zeker niet zo was. De meerderheid, dat wel.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:40
quote:feow schreef op 25 juni 2016 @ 13:33:
Zoveel mensen, zoveel meningen.
Het lijkt mij compleet onzinnig om hem nu al weer te moeten of willen vertrouwen. Zo vlak nadat hij het gezin in ellende gestort heeft en bewezen heeft al jarenlang niet te vertrouwen geweest te zijn.
Juist je er bij neerleggen dat je hem voorlopig niet vertrouwt, en misschien wel nooit helemaal meer zult vertrouwen lijkt me rust geven. Je blijft, ondanks dat je hem niet kon vertrouwen en nu ook niet meer naïef kunt zijn.
Niet het vertrouwen in hém zal moeten groeien, maar het vertrouwen in jezelf.
En ik hoop voor je dat het over een paar jaar niet meer zo speelt, dat de onbetrouwbaarheid iets is uit het verleden. Dat je merkt dat het je niet meer zo bezig houdt en dat je gaandeweg er eigenlijk weer vanuit bent gaan gaan dat er geen bommen achter je rug geplaatst zijn.Ik ben met je eens dat TO niet hoeft te kiezen om te vertrouwen in haar man. Ze kan ook gewoon kiezen om hem niet te vertrouwen en toch verder te gaan met hem. Dat heeft dan wel als consequentie dat ze niet hem gaat verwijten dat ze hem niet vertrouwt. En dan gaat ze niet steeds alles analyseren waarvan ze merkt dat het wantrouwen, jaloezie, onzekerheid, enz. oproept bij haar. Dan neemt ze dat als de prijs die ze betaalt voor een verder bevredigende relatie.
Zoveel mensen, zoveel meningen.
Het lijkt mij compleet onzinnig om hem nu al weer te moeten of willen vertrouwen. Zo vlak nadat hij het gezin in ellende gestort heeft en bewezen heeft al jarenlang niet te vertrouwen geweest te zijn.
Juist je er bij neerleggen dat je hem voorlopig niet vertrouwt, en misschien wel nooit helemaal meer zult vertrouwen lijkt me rust geven. Je blijft, ondanks dat je hem niet kon vertrouwen en nu ook niet meer naïef kunt zijn.
Niet het vertrouwen in hém zal moeten groeien, maar het vertrouwen in jezelf.
En ik hoop voor je dat het over een paar jaar niet meer zo speelt, dat de onbetrouwbaarheid iets is uit het verleden. Dat je merkt dat het je niet meer zo bezig houdt en dat je gaandeweg er eigenlijk weer vanuit bent gaan gaan dat er geen bommen achter je rug geplaatst zijn.Ik ben met je eens dat TO niet hoeft te kiezen om te vertrouwen in haar man. Ze kan ook gewoon kiezen om hem niet te vertrouwen en toch verder te gaan met hem. Dat heeft dan wel als consequentie dat ze niet hem gaat verwijten dat ze hem niet vertrouwt. En dan gaat ze niet steeds alles analyseren waarvan ze merkt dat het wantrouwen, jaloezie, onzekerheid, enz. oproept bij haar. Dan neemt ze dat als de prijs die ze betaalt voor een verder bevredigende relatie.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:43
Wat meds zegt over transparantie vind ik heel zinvol. Dat gaat vooral over belangrijke, noemenswaardige zaken. In het andere geval kan het juist ook veel onrust veroorzaken volgens mij. Of ervoor zorgen dat je weer teveel gaat nadenken en piekeren. Hou het simpel.
En vertrouwen, ja, dat is er of dat is er niet. Je kunt iemand niet half vertrouwen. Ik durf zelf niet te zeggen of het een keuze is, want ik vertrouw mijn man gewoon. Ik kan me zo voorstellen dat je jezelf een bepaalde tijd geeft om dit weer terug te vinden, en anders: exit.
Goed in ieder geval dat je een keuze hebt gemaakt.
En vertrouwen, ja, dat is er of dat is er niet. Je kunt iemand niet half vertrouwen. Ik durf zelf niet te zeggen of het een keuze is, want ik vertrouw mijn man gewoon. Ik kan me zo voorstellen dat je jezelf een bepaalde tijd geeft om dit weer terug te vinden, en anders: exit.
Goed in ieder geval dat je een keuze hebt gemaakt.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:44
zaterdag 25 juni 2016 om 13:47
quote:S-Meds schreef op 25 juni 2016 @ 11:25:
[...]
en dit is ook waar. vertrouwen is geen concreet ding dat je kan verzorgen of afbreken het is jouw perceptie van de ander en jouw afhankelijkheid van de ander en dan de relatie tussen die twee. Vertrouwen zit in jezelf. Je moet dus zelf beslissen of je iemand vertrouwt of niet
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.
[...]
en dit is ook waar. vertrouwen is geen concreet ding dat je kan verzorgen of afbreken het is jouw perceptie van de ander en jouw afhankelijkheid van de ander en dan de relatie tussen die twee. Vertrouwen zit in jezelf. Je moet dus zelf beslissen of je iemand vertrouwt of niet
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:51
Ik kan me zo slecht voorstellen dat jullie echt de opdracht hebben gekregen om elke dwarszittende scheet en aankomende oprisping aan elkaar te melden. Geven ze ook tips om het samen weer eens echt leuk te hebben ? En gaat me op zich niks aan natuurlijk, maar is er ook besproken dat jij er niet aan moet denken om te vrijen met je man?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 25 juni 2016 om 13:54
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 juni 2016 @ 13:44:
Ik vind het van de zotte dat je de doorstart, of de keus om niet weg te gaan, of het voortzetten van jullie huwelijk " het proces " noemt. Of bedoel je iets anders met dat woord?
Nee, niet het huwelijk, maar we zitten allebei in een ander 'proces' bedoel ik. Ik ben hard bezig met het herdefiniëren van wat ik wil voor mezelf, wat ik nodig heb van de ander in een relatie, in wat ik versta onder 'vertrouwen'. Hij heeft een ander proces. Meer in hoe hij omgaat met frustraties, met het weergeven van zijn wensen en behoeftes etc.
Dat is enerzijds een individueel proces, maar anderzijds is het ook belangrijk om hierover in contact te blijven met elkaar. Denk ik.
(Moet nu naar een familiefeest, vanavond weer online)
Ik vind het van de zotte dat je de doorstart, of de keus om niet weg te gaan, of het voortzetten van jullie huwelijk " het proces " noemt. Of bedoel je iets anders met dat woord?
Nee, niet het huwelijk, maar we zitten allebei in een ander 'proces' bedoel ik. Ik ben hard bezig met het herdefiniëren van wat ik wil voor mezelf, wat ik nodig heb van de ander in een relatie, in wat ik versta onder 'vertrouwen'. Hij heeft een ander proces. Meer in hoe hij omgaat met frustraties, met het weergeven van zijn wensen en behoeftes etc.
Dat is enerzijds een individueel proces, maar anderzijds is het ook belangrijk om hierover in contact te blijven met elkaar. Denk ik.
(Moet nu naar een familiefeest, vanavond weer online)
zaterdag 25 juni 2016 om 13:56
quote:Zeeland1970 schreef op 25 juni 2016 @ 13:47:
[...]
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.
Ik vind dat een redenatie van iemand die niet kiezen wil en daarmee zichzelf saboteert.
Een jeugd waarin je niet veilig hebt leren hechten maakt kiezen om te vertrouwen lastiger. Omdat een dergelijke jeugd je angstig en onzeker kan maken. Die angst en onzekerheid zit in jezelf en daar kan niemand anders ook maar iets aan veranderen. Dat kun je alleen zelf.
Je kon - op het vlak van monogamie - de afgelopen jaren je man niet vertrouwen. Maar je vertrouwde hem wel en daarmee gaf je je relatie een 8. Vertrouwen heeft dus niets te maken met de realiteit.
[...]
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.
Ik vind dat een redenatie van iemand die niet kiezen wil en daarmee zichzelf saboteert.
Een jeugd waarin je niet veilig hebt leren hechten maakt kiezen om te vertrouwen lastiger. Omdat een dergelijke jeugd je angstig en onzeker kan maken. Die angst en onzekerheid zit in jezelf en daar kan niemand anders ook maar iets aan veranderen. Dat kun je alleen zelf.
Je kon - op het vlak van monogamie - de afgelopen jaren je man niet vertrouwen. Maar je vertrouwde hem wel en daarmee gaf je je relatie een 8. Vertrouwen heeft dus niets te maken met de realiteit.
zaterdag 25 juni 2016 om 14:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 juni 2016 @ 13:51:
Ik kan me zo slecht voorstellen dat jullie echt de opdracht hebben gekregen om elke dwarszittende scheet en aankomende oprisping aan elkaar te melden. [...]Dat gebeurt normaal gesproken ook niet. Hooguit wordt er afgesproken dat je op gezette tijden met elkaar specifiek praat over één kwestie waar je last van had/hebt om te leren met elkaar daarover in gesprek te gaan, naar elkaar te luisteren, elkaar in je waarde te laten en begrip te tonen. Het oplossen van de kwestie is dan geen doel.
Ik kan me zo slecht voorstellen dat jullie echt de opdracht hebben gekregen om elke dwarszittende scheet en aankomende oprisping aan elkaar te melden. [...]Dat gebeurt normaal gesproken ook niet. Hooguit wordt er afgesproken dat je op gezette tijden met elkaar specifiek praat over één kwestie waar je last van had/hebt om te leren met elkaar daarover in gesprek te gaan, naar elkaar te luisteren, elkaar in je waarde te laten en begrip te tonen. Het oplossen van de kwestie is dan geen doel.
zaterdag 25 juni 2016 om 14:53
Ik heb helemaal gemist dat To en partner samen bij een therapeut geweest zijn?
Volgens mij is daar helemaal geen sprake van hoor.
To, ik weet niet wat je studeert en wat je doet in de geestelijke hulpverlening? Het is een retorische vraag overigens.
Ik heb het gevoel dat je gewone boerenverstand is uitgeschakeld, evenals enig praktisch inzicht.
Je wilt wel andere meningen "wegen" en ermee "multiple choicen" en "voelen hoe je er over denkt", maar gewoon iets van iemand aannemen en uitproberen lijkt een brug te ver? Hoe moet ik dat zien? Weet jij het altijd beter? Weet jij op voorhand al wat bij je past en wat niet? Heb je gewoon geen zin in andere, nieuwe dingen proberen?
Ik heb het gevoel dat dat wat bij jou past niet meer zo werkt in deze relatie. Ik denk dat wat verandering voor jullie beiden heel verfrissend zou zijn. Jullie lijken in patronen vast te zitten die niet bespreekbaar zijn.
Nog even over dat schilderij, volgens mij was het maar een schilderijtje en inderdaad vind ik het gezeik van de man van TO. Ik denk dat zijn frustraties wel wat dieper zitten dan dat en over veel wezenlijker zaken gaan. Beter gooit hij dat er eens allemaal uit. In plaats van te gaan zitten leuteren over een sexscene op tv.
Volgens mij was de sex toch altijd goed trouwens?
Ik weet het niet hoor, het is echt tijd voor de seksuoloog of de relatietherapie maar dat wil je niet. Want jullie zitten in een apart proces? En nu weer samen naar een familiefeestje. Bizar vind ik het. Leven met leugens en geheimen en onderhuidse nare zaken. Het lijkt me zeer ongezond.
Volgens mij is daar helemaal geen sprake van hoor.
To, ik weet niet wat je studeert en wat je doet in de geestelijke hulpverlening? Het is een retorische vraag overigens.
Ik heb het gevoel dat je gewone boerenverstand is uitgeschakeld, evenals enig praktisch inzicht.
Je wilt wel andere meningen "wegen" en ermee "multiple choicen" en "voelen hoe je er over denkt", maar gewoon iets van iemand aannemen en uitproberen lijkt een brug te ver? Hoe moet ik dat zien? Weet jij het altijd beter? Weet jij op voorhand al wat bij je past en wat niet? Heb je gewoon geen zin in andere, nieuwe dingen proberen?
Ik heb het gevoel dat dat wat bij jou past niet meer zo werkt in deze relatie. Ik denk dat wat verandering voor jullie beiden heel verfrissend zou zijn. Jullie lijken in patronen vast te zitten die niet bespreekbaar zijn.
Nog even over dat schilderij, volgens mij was het maar een schilderijtje en inderdaad vind ik het gezeik van de man van TO. Ik denk dat zijn frustraties wel wat dieper zitten dan dat en over veel wezenlijker zaken gaan. Beter gooit hij dat er eens allemaal uit. In plaats van te gaan zitten leuteren over een sexscene op tv.
Volgens mij was de sex toch altijd goed trouwens?
Ik weet het niet hoor, het is echt tijd voor de seksuoloog of de relatietherapie maar dat wil je niet. Want jullie zitten in een apart proces? En nu weer samen naar een familiefeestje. Bizar vind ik het. Leven met leugens en geheimen en onderhuidse nare zaken. Het lijkt me zeer ongezond.
zaterdag 25 juni 2016 om 15:09
quote:Zeeland1970 schreef op 25 juni 2016 @ 13:54:
[...]
Nee, niet het huwelijk, maar we zitten allebei in een ander 'proces' bedoel ik. Ik ben hard bezig met het herdefiniëren van wat ik wil voor mezelf, wat ik nodig heb van de ander in een relatie, in wat ik versta onder 'vertrouwen'. Hij heeft een ander proces. Meer in hoe hij omgaat met frustraties, met het weergeven van zijn wensen en behoeftes etc.
Dat is enerzijds een individueel proces, maar anderzijds is het ook belangrijk om hierover in contact te blijven met elkaar. Denk ik.
(Moet nu naar een familiefeest, vanavond weer online)Dat herdefiniëren, dat is wel interessant, je eerste definitie van vertrouwen was dat je een man wilde die niet vreemdging, geen geheimen voor je heeft en die open is binnen de relatie. Je herdefinitie is .........? Merk je zelf ook dat het eigenlijk steeds vager geklets wordt over hechtingsprocessen, herdefiniëring en dat je moet leren om te luisteren naar je verstand danwel gevoel? Echt, jullie doen maar wat, er zit geen structuur in, geen beslissing, geen overtuiging maar wel een hoop onbegrip naar de kinderen.
[...]
Nee, niet het huwelijk, maar we zitten allebei in een ander 'proces' bedoel ik. Ik ben hard bezig met het herdefiniëren van wat ik wil voor mezelf, wat ik nodig heb van de ander in een relatie, in wat ik versta onder 'vertrouwen'. Hij heeft een ander proces. Meer in hoe hij omgaat met frustraties, met het weergeven van zijn wensen en behoeftes etc.
Dat is enerzijds een individueel proces, maar anderzijds is het ook belangrijk om hierover in contact te blijven met elkaar. Denk ik.
(Moet nu naar een familiefeest, vanavond weer online)Dat herdefiniëren, dat is wel interessant, je eerste definitie van vertrouwen was dat je een man wilde die niet vreemdging, geen geheimen voor je heeft en die open is binnen de relatie. Je herdefinitie is .........? Merk je zelf ook dat het eigenlijk steeds vager geklets wordt over hechtingsprocessen, herdefiniëring en dat je moet leren om te luisteren naar je verstand danwel gevoel? Echt, jullie doen maar wat, er zit geen structuur in, geen beslissing, geen overtuiging maar wel een hoop onbegrip naar de kinderen.
zaterdag 25 juni 2016 om 15:54
quote:toiletrol schreef op 25 juni 2016 @ 13:56:
[...]
Vertrouwen heeft dus niets te maken met de realiteit.
Dit, dus! L'enfer c'est les autres, zei Sartres. De realiteit is, dat de anderen altijd dingen doen waardoor jij je vrolijk, ongelukkig, gelukkig, ellendig en weet ik veel wat voelt. De realiteit is, dat de ander(en) jouw vertrouwen niet (kunnen) verdienen, maar dat jij een bepaalde mate van vertrouwen in de ander(en) hebt. Jij kunt kiezen, en dat doet ieder mens dagelijks bij het zien van en omgaan met anderen, of en in hoeverre je iemand vertrouwt. Die intuïtie, dat gevoel, zit in jou en het ligt niet aan de ander.
Kennelijk vertrouw jij je man, ondanks zijn verraad, nog voldoende om diepe gevoelens te bespreken. Daarmee lijkt jouw wantrouwige houding slechts een pose waarbij jij je nu comfortabel voelt.
Ik denk dat de houding van "voor-nu-kies-ik-ervoor-om-te-blijven" te maken heeft met dat jij hem hetzelfde gevoel van instabiliteit, verraad en wantrouwen wilt geven. Dat maakt dan twee onbetrouwbare partners in 1 huwelijk en dat is teveel. Wat bijna iedereen hier zegt, stop met onbetrouwbaar zijn, dat vraag je van je man ook, laat die pose los en voor het maximaal haalbare. Bevalt het uiteindelijk niet, dan kun je nog steeds je koffers pakken en weg gaan.
[...]
Vertrouwen heeft dus niets te maken met de realiteit.
Dit, dus! L'enfer c'est les autres, zei Sartres. De realiteit is, dat de anderen altijd dingen doen waardoor jij je vrolijk, ongelukkig, gelukkig, ellendig en weet ik veel wat voelt. De realiteit is, dat de ander(en) jouw vertrouwen niet (kunnen) verdienen, maar dat jij een bepaalde mate van vertrouwen in de ander(en) hebt. Jij kunt kiezen, en dat doet ieder mens dagelijks bij het zien van en omgaan met anderen, of en in hoeverre je iemand vertrouwt. Die intuïtie, dat gevoel, zit in jou en het ligt niet aan de ander.
Kennelijk vertrouw jij je man, ondanks zijn verraad, nog voldoende om diepe gevoelens te bespreken. Daarmee lijkt jouw wantrouwige houding slechts een pose waarbij jij je nu comfortabel voelt.
Ik denk dat de houding van "voor-nu-kies-ik-ervoor-om-te-blijven" te maken heeft met dat jij hem hetzelfde gevoel van instabiliteit, verraad en wantrouwen wilt geven. Dat maakt dan twee onbetrouwbare partners in 1 huwelijk en dat is teveel. Wat bijna iedereen hier zegt, stop met onbetrouwbaar zijn, dat vraag je van je man ook, laat die pose los en voor het maximaal haalbare. Bevalt het uiteindelijk niet, dan kun je nog steeds je koffers pakken en weg gaan.
zaterdag 25 juni 2016 om 16:38
Ja, die diepe gevoelens bespreken. Dat wilde ik niet meer, ik wilde niet dat hij die zo'n verraad pleegde, op mij, op zijn gezin, nog zag en hoorde wat ik voelde. Ik deelde niet meer, niets meer. Veel te kwetsbaar en hij had er geen recht op. Dus zat het er voor ons niet meer in. Maar die dus kwam later, best wel wat later. Een conclusie over hoe belangrijk vertrouwen is voor me. Ook al wou ik ZO GRAAG EN UIT ALLE MACHT onze (gezins)eenheid redden. Mooi wat je schrijft, Nomos. Geeft wat toen "blur" was nu een heldere structuur. Dank je.
zaterdag 25 juni 2016 om 17:14
quote:Zeeland1970 schreef op 25 juni 2016 @ 13:47:
[...]
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.maar jij bent de enige die aan jouw beschadigde vertrouwen moet werken. Daar heb je je. man niet voor nodig. Ik vind je heel dubbel. Je zegt ik ga verder met mijn man, maar tegelijk zeg je - Voor Nu. Je zegt ik ga verder met mijn man maar ik vertrouw hem niet. Ik snap dat niet. Ga verder met je man en accepteer dat je hem niet vertrouwt. Dat is een keuze, als je dat niet kan accepteren dan rest je niets anders dan weggaan. En 'voor nu' hoef je er niet bij te zeggen, dat klinkt als: ik ga misschien met je verder maar misschien ook niet. Ga verder, totdat je niet meer verder gaat.
[...]
Ik denk dat je vermogen om een ander te kunnen vertrouwen grotendeels is opgebouwd in je jeugd (hechtingsontwikkeling). Het heeft te maken met je allereerste band met je eerste verzorgers/ouders. Maar het is daardoor GEEN statisch gegeven.
Ookal ben je 'veilig gehecht' in je jeugd, dan kunnen er later dingen gebeuren die dit basis vertrouwen beschadigen.
Andersom ook; ookal zou je onveilig gehecht zijn in je jeugd, dan nog is er mogelijkheid tot herstel in latere fases van je ontwikkeling, zelfs als adolescent of volwassene nog.
Ik wil maar zeggen: 'Vertrouwen hebben of geven' is geen statisch gegeven, maar iets dynamisch.
Je kunt er WEL aan werken. Aan bouwen. Bewust stappen zetten hierin, ( dus kiezen om iemand te willen gaan vertrouwen) maar ook eerlijk zijn in waar het (nog) beschadigd is.maar jij bent de enige die aan jouw beschadigde vertrouwen moet werken. Daar heb je je. man niet voor nodig. Ik vind je heel dubbel. Je zegt ik ga verder met mijn man, maar tegelijk zeg je - Voor Nu. Je zegt ik ga verder met mijn man maar ik vertrouw hem niet. Ik snap dat niet. Ga verder met je man en accepteer dat je hem niet vertrouwt. Dat is een keuze, als je dat niet kan accepteren dan rest je niets anders dan weggaan. En 'voor nu' hoef je er niet bij te zeggen, dat klinkt als: ik ga misschien met je verder maar misschien ook niet. Ga verder, totdat je niet meer verder gaat.
zaterdag 25 juni 2016 om 18:23
Hoe langer dit topic duurt hoe minder ik het volg... Wát een hoop gelul in de ruimte zeg! Van een onveilige jeugd tot aan herdefiniëren en 'stevige gesprekken'.
Je man is een lul, jij lijkt hem monddood te maken. Wil je blijven bij een hoerenloper? Blijf dan ook en accepteer alles wat je weet. Dat geouwehoer, volgens mij snap je er zelf ook geen hout meer van. Wat kunnen mensen het toch ingewikkeld maken
Je man is een lul, jij lijkt hem monddood te maken. Wil je blijven bij een hoerenloper? Blijf dan ook en accepteer alles wat je weet. Dat geouwehoer, volgens mij snap je er zelf ook geen hout meer van. Wat kunnen mensen het toch ingewikkeld maken
zaterdag 25 juni 2016 om 18:24
quote:Ieleen schreef op 25 juni 2016 @ 18:19:
Vaag geklets, dat bedoelde ik eigenlijk.
En dat "diepe gevoelens" "delen", ik vraag me af hoe diep dat gaat en of er ook echt "gedeeld" wordt.
Nou ja. De tijd zal het leren. Ik hoop dat jullie er allemaal een beetje goed uitkomen.je kan 'gevoel' niet eens delen. Je kan het uiten en de ander kan het naar kijken. Er wordt niks gedeeld. Delen kan je met een banaan niet met gevoel.
Vaag geklets, dat bedoelde ik eigenlijk.
En dat "diepe gevoelens" "delen", ik vraag me af hoe diep dat gaat en of er ook echt "gedeeld" wordt.
Nou ja. De tijd zal het leren. Ik hoop dat jullie er allemaal een beetje goed uitkomen.je kan 'gevoel' niet eens delen. Je kan het uiten en de ander kan het naar kijken. Er wordt niks gedeeld. Delen kan je met een banaan niet met gevoel.
