Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
woensdag 26 november 2008 om 14:31
Nee, vroeger wel maar nu ben ik er klaar mee. Nee die zegt niks, daar valt ook geen écht gesprek mee te voeren. toen ik vorig jaar zei dat ik ipv 1 x in de 2 weken zou komen, ik naar 1 x in de maand wilde kapte die het snel af met ja prima zelf weten punt. Zo van het is me om het even, terwijl hij vroeger altijd ruzie met mijn moeder maakte over hoe vaak ik kwam enzo.
woensdag 26 november 2008 om 14:33
Ach, lieve Bageerha, moeilijk, als er zo met jouw verjaardag wordt omgegaan. Ik vind het ook nog steeds niet prettig om mijn verjaardag te vieren - vond het altijd zo'n domper! Als ik het goed begrijp, heb je een "hele" (oudere) zus - ik bedoel met dezelfde vader en moeder al jij - en een halfzusje en (twee?) halfbroertjes? Heb je met je zus en je moeder wel een goede band?
En even geheel off topic: hoe ben je bij jouw nick gekomen? Ben erg nieuwsgierig...
Lieve Face, hoe is het vandaag met je?
En even geheel off topic: hoe ben je bij jouw nick gekomen? Ben erg nieuwsgierig...
Lieve Face, hoe is het vandaag met je?
woensdag 26 november 2008 om 14:45
Van jungle book alleen anders gespelt 
nee ik heb een halfzusje en 2 halfbroertjes. Ik vier mijn verjaardag ook niet meer! Bij mijn moeder ben ik enigst kind zeg maar. Ja met mijn broertjes heb ik een goede band met mijn zusje wat minder ze heeft borderline, het is soms moeilijk om onderscheid te maken tussen haarzelf en de borderline zeg maar. Met mijn mam heb ik echt een goede band, tuurlijk heeft zij ook der foutjes maar ik ook natuurlijk! Ik ben blij dat mijn moeder onvoorwaardelijk van mij houdt, dat maakt het gemis van de liefde van mijn vader toch nog een beetje goed! Hoe zit het bij jou ouders als ik mag vragen?
nee ik heb een halfzusje en 2 halfbroertjes. Ik vier mijn verjaardag ook niet meer! Bij mijn moeder ben ik enigst kind zeg maar. Ja met mijn broertjes heb ik een goede band met mijn zusje wat minder ze heeft borderline, het is soms moeilijk om onderscheid te maken tussen haarzelf en de borderline zeg maar. Met mijn mam heb ik echt een goede band, tuurlijk heeft zij ook der foutjes maar ik ook natuurlijk! Ik ben blij dat mijn moeder onvoorwaardelijk van mij houdt, dat maakt het gemis van de liefde van mijn vader toch nog een beetje goed! Hoe zit het bij jou ouders als ik mag vragen?
woensdag 26 november 2008 om 15:03
Ja hoor, dat mag je vragen! Het staat al eerder omschreven op dit topic, maar dan mag je X pagina's teruglezen, en ik kan me zo voorstellen dat je daar niet vrolijk van wordt.
De verkorte versie dan maar:
Ik heb al ruim twee jaar geen contact meer met mijn beide ouders. Ik noem ze ook geen pap / mam meer, maar gewoon bij hun voornaam als ik het over ze heb. Eigenlijk noem ik ze alleen nog ouders op dit topic.
Ik heb een super lieve broer (hier ook wel Artebroer genoemd), met wie ik lief en leed deel. Hij is echt een van mijn beste vrienden.
Er is in mijn jeugd een hoop gebeurd, maar de bom barste eigenlijk toen ze zeiden dat Arteman niet deugde, en dat ze hem altijd maar een *** hadden gevonden en gedoogden "omdat hij mij zo gelukkig maakt". Als er iemand een goed hart heeft, is het Arteman wel. Toen besefte ik pas, dat de manier waarop zij met mij omgaan, mij te veel kostte. Ik heb toen het contact verbroken.
Daar hebben ze niet altijd vrede mee, en regelmatig komt het dan ook voor dat er (deigende) brieven op de mat vallen enz.
Ik ben ook wel 10 jaar ouder als jij bent, en heb een hoop met ze meegemaakt. Zo'n beslissing maak je niet zomaar...
De verkorte versie dan maar:
Ik heb al ruim twee jaar geen contact meer met mijn beide ouders. Ik noem ze ook geen pap / mam meer, maar gewoon bij hun voornaam als ik het over ze heb. Eigenlijk noem ik ze alleen nog ouders op dit topic.
Ik heb een super lieve broer (hier ook wel Artebroer genoemd), met wie ik lief en leed deel. Hij is echt een van mijn beste vrienden.
Er is in mijn jeugd een hoop gebeurd, maar de bom barste eigenlijk toen ze zeiden dat Arteman niet deugde, en dat ze hem altijd maar een *** hadden gevonden en gedoogden "omdat hij mij zo gelukkig maakt". Als er iemand een goed hart heeft, is het Arteman wel. Toen besefte ik pas, dat de manier waarop zij met mij omgaan, mij te veel kostte. Ik heb toen het contact verbroken.
Daar hebben ze niet altijd vrede mee, en regelmatig komt het dan ook voor dat er (deigende) brieven op de mat vallen enz.
Ik ben ook wel 10 jaar ouder als jij bent, en heb een hoop met ze meegemaakt. Zo'n beslissing maak je niet zomaar...
woensdag 26 november 2008 om 15:17
Bageerha,
Ja lullig is dat als het om het even is,wat beteken je dan hé voor diegene(in dit geval je vader).
Iig. fijn dat je een goede band hebt met je moeder.
Dat om het even,oef dat had GM ook zo sterk.Joh geeft niets andere keer maar dan elkaar zien.Of mwah,maakt mij niet uit of ik je zolang niet zie,etctec.
Artemis,het gaat wel.Thnx.
Kregen net de rouwkaart binnen.
Ja dat lees je dan en dan....
Geloof dat ik de laatste 2dgn. gewoon doorga oid.Net of hij er nog is ofzo iets.
Zal na zaterdag anders zijn want zie ik dan echt dat hij daar ligt.Of ik ga kijken weet ik nog niet.
En ja dan zien we elkaar en dat word wel heftig denk ik.
Het feit dat mijn vader en ik onderling zo 3/4 elkaar zagen in het jaar, ik kwam daar niet graag vanwege 2de vrouw,het reizen naar hier was teveel voor hem hij werd snel moe dat vergde teveel) maakt ook dat het net is of het niet gebeurd is.
Maar goed,aan de andere kant heb ik wat jaartjes terug een gesprek met hem gehad over hoe ik me voelde.hij is gesloten, laat geen emotie zien maar toen huilde hij.Ja dat sloeg wel in bij me.Mede omdat ik daaruit ophaalde hij wete dondersgoed waar ik het over heb maar hij wilde niet anders,dat was zijn survive modus.
Daar haal ik mijn kracht nu maar uit dat ik toen al losliet van wat niet zou komen.Liefde ,gewoon van mijn vader.
Het is zo dubbel,ik vind hem een kloot hoe die deed zo die kon doen,ons kinderen nooit als volwassen zag,een ander het altijd beter deed wij waren maar niks gevoel, maar het is wel mijn vader.
Onderling broers en met zussen hebben we het er over en dat maatk dat we allen in hetzelfde schuitje zitten en dat de beste man,aanwezig maar helemaal niet aanwezig,er nu echt niet meer is.
Ja dna ga je de dingen terug halen hoe was het toen,en toen,en was hij echt zo nikser?Oja materialistisch gezien ontbrak het ons aan niets.Nou paas maar door,geef mij maar liefde.
Nou zo gaat het dus een beetje.
Richting zaterdag verwerken en dan we zien wel.
Ja lullig is dat als het om het even is,wat beteken je dan hé voor diegene(in dit geval je vader).
Iig. fijn dat je een goede band hebt met je moeder.
Dat om het even,oef dat had GM ook zo sterk.Joh geeft niets andere keer maar dan elkaar zien.Of mwah,maakt mij niet uit of ik je zolang niet zie,etctec.
Artemis,het gaat wel.Thnx.
Kregen net de rouwkaart binnen.
Ja dat lees je dan en dan....
Geloof dat ik de laatste 2dgn. gewoon doorga oid.Net of hij er nog is ofzo iets.
Zal na zaterdag anders zijn want zie ik dan echt dat hij daar ligt.Of ik ga kijken weet ik nog niet.
En ja dan zien we elkaar en dat word wel heftig denk ik.
Het feit dat mijn vader en ik onderling zo 3/4 elkaar zagen in het jaar, ik kwam daar niet graag vanwege 2de vrouw,het reizen naar hier was teveel voor hem hij werd snel moe dat vergde teveel) maakt ook dat het net is of het niet gebeurd is.
Maar goed,aan de andere kant heb ik wat jaartjes terug een gesprek met hem gehad over hoe ik me voelde.hij is gesloten, laat geen emotie zien maar toen huilde hij.Ja dat sloeg wel in bij me.Mede omdat ik daaruit ophaalde hij wete dondersgoed waar ik het over heb maar hij wilde niet anders,dat was zijn survive modus.
Daar haal ik mijn kracht nu maar uit dat ik toen al losliet van wat niet zou komen.Liefde ,gewoon van mijn vader.
Het is zo dubbel,ik vind hem een kloot hoe die deed zo die kon doen,ons kinderen nooit als volwassen zag,een ander het altijd beter deed wij waren maar niks gevoel, maar het is wel mijn vader.
Onderling broers en met zussen hebben we het er over en dat maatk dat we allen in hetzelfde schuitje zitten en dat de beste man,aanwezig maar helemaal niet aanwezig,er nu echt niet meer is.
Ja dna ga je de dingen terug halen hoe was het toen,en toen,en was hij echt zo nikser?Oja materialistisch gezien ontbrak het ons aan niets.Nou paas maar door,geef mij maar liefde.
Nou zo gaat het dus een beetje.
Richting zaterdag verwerken en dan we zien wel.
woensdag 26 november 2008 om 19:42
Oef nee dat zou ik hem niet kunnen geven die woorden bij zijn graf.Nu niet nooit niet.
Zo ik al zei hij was er en tegelijk ook gewoon niet.
En wie ik nu ben heeft veel te maken met hem maar mijn vader zal hij blijven, altijd.Ook al sloot hij zich nog zo af van ons kinderen.
Ik verdenk dat hij autistische trekken heeft, heb dat wel eerder gedacht.Maar nu zo zijn revue laten passeren,kon het zo zijn.Hij is van een 2-ling en komt uit een gezin van 11 kinderen waarvan 3 tweelingen.
Mijn zus zei dat ook al eens.Zo in zichzelf,zo weglopen voor moeilijkheden,graag de makkelijke weg kiezen en vooral weglopen van moeilijke situaties die hij het niet aan kon/aan wilde!
Hij was de 1 na oudste met zijn 2ling broer en is in die tijd (van niet praten en maar doen,geen school,als 13jarige aan het werk op het land))gewoon ondergesneeuwd in dat grote gezin.
Een starre moeder,nog starrere vader.
Het is ergens niet verwonderlijk.
Zeer pijnlijk en heb dáár dus verdriet om.
En zo verliep zijn leven,weglopen van rottigheid,goede zorgen maar geen liefde kunnen/willen geven want hij weet niet eens hoe te ontvangen.
Ik heb mijn ouders wel gezegt jullie vullen elkaar niet aan en dat heeft zijn weerga gehad op ons kinderen.
Mijn vader was onbereikbaar voor ons allemaal en ook voor mijn moeder.En dat is vreselijk,want moeder bond de strijd aan met hem en wij keken toe, dag in dag uit onveilig gevoel.
En toen toen was daar de nieuwe dame en hij liet ons in de steek, zo hij altijd deed eigenlijk.
Hij kon het niet hij wilde ook niet.
Dat is behappen nu hij dood is.
Maar mss. ook juist een opening voor een nieuw begin.
En ik de bijl neer mag leggen nu van mijn zoektocht naar liefde van mijn vader.Die zich openbaarde in liefde zoeken bij onbereikbare mannen.Zoeken naar mijn vaders(moeders) liefde dus.
Zo ik al zei hij was er en tegelijk ook gewoon niet.
En wie ik nu ben heeft veel te maken met hem maar mijn vader zal hij blijven, altijd.Ook al sloot hij zich nog zo af van ons kinderen.
Ik verdenk dat hij autistische trekken heeft, heb dat wel eerder gedacht.Maar nu zo zijn revue laten passeren,kon het zo zijn.Hij is van een 2-ling en komt uit een gezin van 11 kinderen waarvan 3 tweelingen.
Mijn zus zei dat ook al eens.Zo in zichzelf,zo weglopen voor moeilijkheden,graag de makkelijke weg kiezen en vooral weglopen van moeilijke situaties die hij het niet aan kon/aan wilde!
Hij was de 1 na oudste met zijn 2ling broer en is in die tijd (van niet praten en maar doen,geen school,als 13jarige aan het werk op het land))gewoon ondergesneeuwd in dat grote gezin.
Een starre moeder,nog starrere vader.
Het is ergens niet verwonderlijk.
Zeer pijnlijk en heb dáár dus verdriet om.
En zo verliep zijn leven,weglopen van rottigheid,goede zorgen maar geen liefde kunnen/willen geven want hij weet niet eens hoe te ontvangen.
Ik heb mijn ouders wel gezegt jullie vullen elkaar niet aan en dat heeft zijn weerga gehad op ons kinderen.
Mijn vader was onbereikbaar voor ons allemaal en ook voor mijn moeder.En dat is vreselijk,want moeder bond de strijd aan met hem en wij keken toe, dag in dag uit onveilig gevoel.
En toen toen was daar de nieuwe dame en hij liet ons in de steek, zo hij altijd deed eigenlijk.
Hij kon het niet hij wilde ook niet.
Dat is behappen nu hij dood is.
Maar mss. ook juist een opening voor een nieuw begin.
En ik de bijl neer mag leggen nu van mijn zoektocht naar liefde van mijn vader.Die zich openbaarde in liefde zoeken bij onbereikbare mannen.Zoeken naar mijn vaders(moeders) liefde dus.
woensdag 26 november 2008 om 22:34
*Zwaait even naar Bagheera* welkom .
Ben uitgeteld (drukke dagen achter de rug) maar wilde even Face een hele dikke geven, denk veel aan je.
En hoe gaat het met je moeder GL? En idd, dat potje is van jou, lekker laten pruttelen en niemand mag eraan komen .
Dikke voor alle lieve, sterke vrouwen hier.
(f)
Ben uitgeteld (drukke dagen achter de rug) maar wilde even Face een hele dikke geven, denk veel aan je.
En hoe gaat het met je moeder GL? En idd, dat potje is van jou, lekker laten pruttelen en niemand mag eraan komen .
Dikke voor alle lieve, sterke vrouwen hier.
(f)
donderdag 27 november 2008 om 07:32
*komt even snel zwaaien tijdens een drukke week*
Face . Heel veel sterkte meid.
Bageerha, welkom!
En voor iedereen verder een en een fijne dag gewenst.
Face . Heel veel sterkte meid.
Bageerha, welkom!
En voor iedereen verder een en een fijne dag gewenst.
anoniem_25558 wijzigde dit bericht op 27-11-2008 07:39
Reden: oeps, naam verkeerd gespeld
Reden: oeps, naam verkeerd gespeld
% gewijzigd
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 27 november 2008 om 08:06
Och wat zijn jullie lief.
Heb het nodig.
Gister ineens zo'n vreselijke huilbui....van al wat passeerd nu.
M.n.hoe kan het dat mijn vader zo kon zijn.....
De aanleiding was>had broer aan de telefoon vanwege het programma zaterdag of ik daar tussen paste met wat ik wilde doen.
Het lied vond hij ontoepasselijk,zou alleen voor mij gelden,te persoonlijk.(ja und?).
Daar gaat het toch om dat IK dat graag wil doen?
Ja maar...de begrafenis is van zijn vrouw,wij hebben ons aan te passen.PARDON???Ja Face voor een laatste keer even flink slikken.
Per slot, hij liet ons in de steek.
Ja damn dat weet ik.
Nog wat praten over dat ik geregeld aan hem denk,me zorgen maak soms om hem(mijn broer dus,die verloor zijn vrouw plots uit het niets 4jr. terug,ze kreeg plots een ziekte maar kon er 80 mee worden,niet dus).
Nou dat was niet nodig want het vergaat hem nu goed en hij maakte zich ook geen zorgen om mij dus hoef ik dat ook niet te doen om hem.AUTCH.
Nee want je belt me nooit weet niet eens hoe het me nu werkelijk vergaat dat ik door een proces ga,verdriet achter me hoop te krijgen wat ik meezeul mijn leven lang al,om door te kunnen vanaf nu.
Einde van het liefje door zijn K opmerking, telefoongesprek afgerond met laat maar ik doe niets.Geeft niet.
En toen overviel me zo'n verdriet,meteen zus gebeld.
Ze heeft me kalmte kunnen brengen weer.
En nu?
Nu hoop ik dat ik een paar min. kan bemachtigen om het lied wat ik wilde doen op te zeggen in het nederlands.
Heb het nodig.
Gister ineens zo'n vreselijke huilbui....van al wat passeerd nu.
M.n.hoe kan het dat mijn vader zo kon zijn.....
De aanleiding was>had broer aan de telefoon vanwege het programma zaterdag of ik daar tussen paste met wat ik wilde doen.
Het lied vond hij ontoepasselijk,zou alleen voor mij gelden,te persoonlijk.(ja und?).
Daar gaat het toch om dat IK dat graag wil doen?
Ja maar...de begrafenis is van zijn vrouw,wij hebben ons aan te passen.PARDON???Ja Face voor een laatste keer even flink slikken.
Per slot, hij liet ons in de steek.
Ja damn dat weet ik.
Nog wat praten over dat ik geregeld aan hem denk,me zorgen maak soms om hem(mijn broer dus,die verloor zijn vrouw plots uit het niets 4jr. terug,ze kreeg plots een ziekte maar kon er 80 mee worden,niet dus).
Nou dat was niet nodig want het vergaat hem nu goed en hij maakte zich ook geen zorgen om mij dus hoef ik dat ook niet te doen om hem.AUTCH.
Nee want je belt me nooit weet niet eens hoe het me nu werkelijk vergaat dat ik door een proces ga,verdriet achter me hoop te krijgen wat ik meezeul mijn leven lang al,om door te kunnen vanaf nu.
Einde van het liefje door zijn K opmerking, telefoongesprek afgerond met laat maar ik doe niets.Geeft niet.
En toen overviel me zo'n verdriet,meteen zus gebeld.
Ze heeft me kalmte kunnen brengen weer.
En nu?
Nu hoop ik dat ik een paar min. kan bemachtigen om het lied wat ik wilde doen op te zeggen in het nederlands.
donderdag 27 november 2008 om 09:03
donderdag 27 november 2008 om 10:42
Ik kom ook even kijken. Het is druk in mijn hoofd, maar dan vooral met positieve dingen. Het tij lijkt gekeerd, het ene na het andere positieve nieuws en daar word ik helemaal hyper van.
Het gaat goed komen, kan haast ook niet anders na een hoop ellende. Face, geldt ook voor jou, het kan haast niet of het wordt beter.
Over een maand vertrekken we op vakantie, en ik heb rust nu ik heb besloten om neit in behandeling te gaan. De relatie loopt lekker (ik kijk naar de feiten, haha), en ik ben eruit dat ik ander werk ga zoeken. We denken erover na om een andere auto te kopen, iets wat ik nog nooit heb gedaan in mijn leven.
Het zijn van die kleine dingetjes, die voor mi zo bijzonder zijn.
Samen een auto kopen...zo blij als een kind. En ik hoorde dat het PGB rond gaat komen, dus meer kan ik me niet wensen.
Het is ook eng, dat alles goed gaat. Kan me niet voorstellen dat het zo blijft, maar ik moet erop vertrouwen.
Ik ben nu veel minder bezig met vroeger, ik denk omdat het nu zo goed gaat. Ik laat dat niet kapot maken door negativiteit, het krijgt geen kans. Maar ik leef nog steeds mee, ook al post ik wat minder. Komt vast wel weer een tijd dat ik me er meer mee bezig houd en van gedachten wil wisselen.
Zusje ben je met leuke dingen bezig?
Felicia, gaat het wel goed?
Hanke, ik zie je nog zo weinig? En missmara, hoe gaat het met je zwangerschap?
EV, jij lijkt ook minder te posten, is dat een goed teken??
Volgens mij gaat het met ons allemaal best goed?
Het gaat goed komen, kan haast ook niet anders na een hoop ellende. Face, geldt ook voor jou, het kan haast niet of het wordt beter.
Over een maand vertrekken we op vakantie, en ik heb rust nu ik heb besloten om neit in behandeling te gaan. De relatie loopt lekker (ik kijk naar de feiten, haha), en ik ben eruit dat ik ander werk ga zoeken. We denken erover na om een andere auto te kopen, iets wat ik nog nooit heb gedaan in mijn leven.
Het zijn van die kleine dingetjes, die voor mi zo bijzonder zijn.
Samen een auto kopen...zo blij als een kind. En ik hoorde dat het PGB rond gaat komen, dus meer kan ik me niet wensen.
Het is ook eng, dat alles goed gaat. Kan me niet voorstellen dat het zo blijft, maar ik moet erop vertrouwen.
Ik ben nu veel minder bezig met vroeger, ik denk omdat het nu zo goed gaat. Ik laat dat niet kapot maken door negativiteit, het krijgt geen kans. Maar ik leef nog steeds mee, ook al post ik wat minder. Komt vast wel weer een tijd dat ik me er meer mee bezig houd en van gedachten wil wisselen.
Zusje ben je met leuke dingen bezig?
Felicia, gaat het wel goed?
Hanke, ik zie je nog zo weinig? En missmara, hoe gaat het met je zwangerschap?
EV, jij lijkt ook minder te posten, is dat een goed teken??
Volgens mij gaat het met ons allemaal best goed?
donderdag 27 november 2008 om 11:23
EV,het balletje gaat rollen nu daadwerkelijk.Dat deed het al maar het plan wat opgesteld word is ook een fijne houvast en je de concrete hulp krijgt/word geboden die nodig is.
Lynne ik zie het daar wel.En anders ga ik in het voorjaar (wanneer de steen er hopelijk ligt en ik de libelle kan bevestigen op de steen)en dan alsnog mijn afscheid doe op mijn manier.
Heb ook geen trek in scene's zaterdag.Brrr.
Lynne ik zie het daar wel.En anders ga ik in het voorjaar (wanneer de steen er hopelijk ligt en ik de libelle kan bevestigen op de steen)en dan alsnog mijn afscheid doe op mijn manier.
Heb ook geen trek in scene's zaterdag.Brrr.
donderdag 27 november 2008 om 13:06
*zwaait blij terug naar alle zwaaiers*
Julus, ik lees wel mee hoor. Ik reageer alleen wat minder omdat het me goed gaat, ik minder met mijn ouders bezig ben en IRL initiatief neem, nieuwe dingen doe. Dat gaat me goed af, het scheelt al een heleboel als je de dingen vanuit zelfvertrouwen doet. I.p.v. me moe te piekeren na een activiteit, is er nu ruimte voor meer.
Wat fijn voor jou dat er rust komt, en dat het PGB is toegekend.
Face, heel veel sterkte in deze verwarrende dagen. Ik zou niet vrolijk worden van dat gesprek met je broer. Maar het geeft wel aan hoe je tov hem staat.
Bagheera, ook van mij een welkom. Mooie avatar trouwens!
Julus, ik lees wel mee hoor. Ik reageer alleen wat minder omdat het me goed gaat, ik minder met mijn ouders bezig ben en IRL initiatief neem, nieuwe dingen doe. Dat gaat me goed af, het scheelt al een heleboel als je de dingen vanuit zelfvertrouwen doet. I.p.v. me moe te piekeren na een activiteit, is er nu ruimte voor meer.
Wat fijn voor jou dat er rust komt, en dat het PGB is toegekend.
Face, heel veel sterkte in deze verwarrende dagen. Ik zou niet vrolijk worden van dat gesprek met je broer. Maar het geeft wel aan hoe je tov hem staat.
Bagheera, ook van mij een welkom. Mooie avatar trouwens!
donderdag 27 november 2008 om 18:45
Zoooo, eindelijk lekker bankhangen...
Julus, wat fijn om te lezen dat het goed gaat. En het zijn leuke dingen ja, naast een normale werkweek heb ik deze week een aantal bedrijfsborrels en -feestjes. Erg leuk en gezellig, maar ook een beetje vermoeiend. Maar goed, nog een dagje en dan lekker weekend . Dat is trouwens ook waarom ik zondag niet ben blijven eten ladies, ik gebruik de zondagavond altijd om op te laden voor de werkweek en dat was voor deze week echt even nodig.
EV, heel veel plezier dit weekend. Geniet ervan en neem gewoon de ruimte die je nodig hebt .
Julus, wat fijn om te lezen dat het goed gaat. En het zijn leuke dingen ja, naast een normale werkweek heb ik deze week een aantal bedrijfsborrels en -feestjes. Erg leuk en gezellig, maar ook een beetje vermoeiend. Maar goed, nog een dagje en dan lekker weekend . Dat is trouwens ook waarom ik zondag niet ben blijven eten ladies, ik gebruik de zondagavond altijd om op te laden voor de werkweek en dat was voor deze week echt even nodig.
EV, heel veel plezier dit weekend. Geniet ervan en neem gewoon de ruimte die je nodig hebt .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 27 november 2008 om 19:07
Hanke vind het zo fijn voor je dat het zoveel beter gaat.
Mooi hoor, hou dat vast.
Julus het zou heel goed zijn voor je om wat afstand te nemen bij dat andere topic.
Meerdere met je hoor er word zoveel omhoog gehaald en brengt je dusdanig aan het denken en twijfelen mss.
Pas op alsjeblieft.
Tuurlijk is het goed steun te vonden daar van en met elkaar.
Maar zo blijf je er zo mee bezig terwijl je best wel goede sprongen hebt gemaakt al toch samen met Julus-man.
Mooi hoor, hou dat vast.
Julus het zou heel goed zijn voor je om wat afstand te nemen bij dat andere topic.
Meerdere met je hoor er word zoveel omhoog gehaald en brengt je dusdanig aan het denken en twijfelen mss.
Pas op alsjeblieft.
Tuurlijk is het goed steun te vonden daar van en met elkaar.
Maar zo blijf je er zo mee bezig terwijl je best wel goede sprongen hebt gemaakt al toch samen met Julus-man.
