Relaties
alle pijlers
Graag hulp bij het geven van advies
zondag 30 november 2008 om 16:05
Beste vivavrouwen,
Ik zie hier regelmatig erg goed advies voorbij komen..om eerlijk te zijn, ik zou wel wat advies kunnen gebruiken.
Zojuist belde mijn zusje me en weet zelf geen goede raad te geven omdat ik vanuit mijn gevoel wil reageren en mijn verstand me even in de steek laat.
Sinds 5 maanden ben ik namelijk tante van het leukste neefje ter wereld (ja ik ben een beetje bevooroordeeld)
Mijn zusje is ongepland zwanger geraakt van haar vriend en hoewel er ze er allebei zeer snel heel blij mee waren en nu heel blij met hun kindje zijn, lijkt hun relatie gewoon niet te werken.
Ze waren niet zo lang samen toen ze zwanger raakte. Hoewel de intentie er voor beiden zeker is, het lukt gewoon niet.
Haar vriend lijkt er nog niet klaar voor te zijn om een gezin te hebben. Hij gaat bijna ieder weekend de hort op en besteedt weinig aandacht aan de kleine en mn zusje. Ze hebben er vaak genoeg over gesproken, maar er zit geen verbetering in. Hij heeft ook aangegeven niet te willen veranderen.
Het is helemaal geen onaardige slechte jongen, het is immers voor hem ook ee grote en onverwachte verandering, dus wil ook in deze niet te veel partij trekken. Ik zie ook dat hij op zijn manier zijn best doet, maar soms gaat het gewoon niet.
Ze komen er samen (op dit moment) niet uit en mijn zusje wil apart gaan wonen om te kijken of het dan beter gaat. De ruzies zijn namelijk heel heftig en dat is ook een hele slechte situatie voor een kind. Dat vind ik ook het hartverscheurende.
Nu mijn zusje heeft aangegeven weg te gaan, eist haar vriend dat hij hem drie en een halve dag per week krijgt en zij drie en een halve dag per week. Omdat hij een fulltime baan heeft komt dat er op neer dat hij hem 3 en een halve dag bij zijn moeder zou brengen. Uiteraard is dit niet echt een realistisch idee en ik geloof ook niet dat een rechter een dergelijke constructie zou toewijzen zeker niet bij een baby. Mijn zusje raakt ook helemaal in het paniek bij het idee.
Maar goed...voor het zover komt, ben je alweer een hele tijd verder en tot die tijd moet er ook naar een goede oplossing gezocht worden.
Mijn vraag is eigenlijk: "Wat op dit moment te doen?"
Mijn zusje zit nu bij familie en haar vriend is nu naar haar onderweg om de kleine mee te nemen. Dit wordt natuurlijk op dit moment allemaal in woede gezegd, dus ik moet nog maar zien hoe het afloopt, maar het is geen prettig idee.
Maar goed, hoe moet je hier nu mee omgaan? Hij is de vader en mijn zusje wil ook hem absoluut zijn kind niet afnemen.
Aan de andere kant wil zij haar kind ook niet voor lange tijd missen, zeker niet omdat zij weet dat hij geen idee heeft, hoe met een baby om te gaan. We zijn er wel bang voor dat hij in zijn woede hem wel meeneemt of dat er iets ergs gebeurt om dat mijn zusje en mijn familie dat probeert te voorkomen.
Ik weet ook niet wie wat voor rechten heeft. Hij heeft het kind (nog) niet erkend. Ze waren van plan om te trouwen dus zijn wel in ondertrouw en hij draagt zijn naam.
Het belangrijkste lijkt mij dat ze met elkaar blijven praten...ook al kunnen ze niet meer samen leven. Het belangrijkste is mijn neefje.
Het vervelende alleen is dat op dit moment bij beiden de woede en angst zo hoog zit, dat er geen redelijk gesprek te voeren valt.
Ze heeft mij al gevraagd hem te bellen, maar ik weet ook niet wat ik moet zeggen...
Mijn vraag is....wat kan ik doen om hen te helpen en /of wat voor advies kan ik geven?
Alvast bedankt...
Ik zie hier regelmatig erg goed advies voorbij komen..om eerlijk te zijn, ik zou wel wat advies kunnen gebruiken.
Zojuist belde mijn zusje me en weet zelf geen goede raad te geven omdat ik vanuit mijn gevoel wil reageren en mijn verstand me even in de steek laat.
Sinds 5 maanden ben ik namelijk tante van het leukste neefje ter wereld (ja ik ben een beetje bevooroordeeld)
Mijn zusje is ongepland zwanger geraakt van haar vriend en hoewel er ze er allebei zeer snel heel blij mee waren en nu heel blij met hun kindje zijn, lijkt hun relatie gewoon niet te werken.
Ze waren niet zo lang samen toen ze zwanger raakte. Hoewel de intentie er voor beiden zeker is, het lukt gewoon niet.
Haar vriend lijkt er nog niet klaar voor te zijn om een gezin te hebben. Hij gaat bijna ieder weekend de hort op en besteedt weinig aandacht aan de kleine en mn zusje. Ze hebben er vaak genoeg over gesproken, maar er zit geen verbetering in. Hij heeft ook aangegeven niet te willen veranderen.
Het is helemaal geen onaardige slechte jongen, het is immers voor hem ook ee grote en onverwachte verandering, dus wil ook in deze niet te veel partij trekken. Ik zie ook dat hij op zijn manier zijn best doet, maar soms gaat het gewoon niet.
Ze komen er samen (op dit moment) niet uit en mijn zusje wil apart gaan wonen om te kijken of het dan beter gaat. De ruzies zijn namelijk heel heftig en dat is ook een hele slechte situatie voor een kind. Dat vind ik ook het hartverscheurende.
Nu mijn zusje heeft aangegeven weg te gaan, eist haar vriend dat hij hem drie en een halve dag per week krijgt en zij drie en een halve dag per week. Omdat hij een fulltime baan heeft komt dat er op neer dat hij hem 3 en een halve dag bij zijn moeder zou brengen. Uiteraard is dit niet echt een realistisch idee en ik geloof ook niet dat een rechter een dergelijke constructie zou toewijzen zeker niet bij een baby. Mijn zusje raakt ook helemaal in het paniek bij het idee.
Maar goed...voor het zover komt, ben je alweer een hele tijd verder en tot die tijd moet er ook naar een goede oplossing gezocht worden.
Mijn vraag is eigenlijk: "Wat op dit moment te doen?"
Mijn zusje zit nu bij familie en haar vriend is nu naar haar onderweg om de kleine mee te nemen. Dit wordt natuurlijk op dit moment allemaal in woede gezegd, dus ik moet nog maar zien hoe het afloopt, maar het is geen prettig idee.
Maar goed, hoe moet je hier nu mee omgaan? Hij is de vader en mijn zusje wil ook hem absoluut zijn kind niet afnemen.
Aan de andere kant wil zij haar kind ook niet voor lange tijd missen, zeker niet omdat zij weet dat hij geen idee heeft, hoe met een baby om te gaan. We zijn er wel bang voor dat hij in zijn woede hem wel meeneemt of dat er iets ergs gebeurt om dat mijn zusje en mijn familie dat probeert te voorkomen.
Ik weet ook niet wie wat voor rechten heeft. Hij heeft het kind (nog) niet erkend. Ze waren van plan om te trouwen dus zijn wel in ondertrouw en hij draagt zijn naam.
Het belangrijkste lijkt mij dat ze met elkaar blijven praten...ook al kunnen ze niet meer samen leven. Het belangrijkste is mijn neefje.
Het vervelende alleen is dat op dit moment bij beiden de woede en angst zo hoog zit, dat er geen redelijk gesprek te voeren valt.
Ze heeft mij al gevraagd hem te bellen, maar ik weet ook niet wat ik moet zeggen...
Mijn vraag is....wat kan ik doen om hen te helpen en /of wat voor advies kan ik geven?
Alvast bedankt...
zondag 30 november 2008 om 18:16
quote:toetyfroety schreef op 30 november 2008 @ 17:26:
Volgens mij moet je zus meteen naar een advocaat, daar een scheiding in gang zetten en meteen custody van het kindje.
Het is nog een veel te jong kind om weg te halen bij de moeder....zodra zij custody heeft kunnen er pas bezoekregelingen afgesproken worden ....en tot die tijd hoeft het kind dus helemaal niet naar de vader. Als hij het wil zien komt hij maar even op visite.
Als ze slim is vertelt ze de advocaat meteen even over zijn gedrag met uit gaan en stappen hele nachten....altijd goed om dit te melden.
Jaaaa, zo kom je dr samen uit... Wat een domme reactie.
Ze zijn niet getrouwd. Zij heeft al alleen ouderlijk gezag. Als je geen idee hebt waar je het over hebt, staat zo'n reactie nog dommer.
Een kind heeft recht op contact met zijn vader. Het is zijn vader hoor. Het is helemaal niet goed als je een jong kindje de kans ontzegd om een band met zijn niet-verzorgende ouder op te bouwen.
Volgens mij moet je zus meteen naar een advocaat, daar een scheiding in gang zetten en meteen custody van het kindje.
Het is nog een veel te jong kind om weg te halen bij de moeder....zodra zij custody heeft kunnen er pas bezoekregelingen afgesproken worden ....en tot die tijd hoeft het kind dus helemaal niet naar de vader. Als hij het wil zien komt hij maar even op visite.
Als ze slim is vertelt ze de advocaat meteen even over zijn gedrag met uit gaan en stappen hele nachten....altijd goed om dit te melden.
Jaaaa, zo kom je dr samen uit... Wat een domme reactie.
Ze zijn niet getrouwd. Zij heeft al alleen ouderlijk gezag. Als je geen idee hebt waar je het over hebt, staat zo'n reactie nog dommer.
Een kind heeft recht op contact met zijn vader. Het is zijn vader hoor. Het is helemaal niet goed als je een jong kindje de kans ontzegd om een band met zijn niet-verzorgende ouder op te bouwen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 30 november 2008 om 18:35
quote:wuiles schreef op 30 november 2008 @ 18:07:
Waarom denk je dat oma drieenhalve dag op je neefje zou moeten passen? De vader heeft sowieso twee dagen per week vrij en kan ook de derde avond voor de baby zorgen. Effectief zou oma dus circa tien uur per week oppassen. Dat is iets anders dan drieenhalve dag.
Vaak zijn de praktische oplossingen wel te vinden als iedereen weer rustig is. Dat is voor nu het allerbelangrijkste: rust en kalmte. Laat beide partijen bij hun eigen achterban uitrazen en laat elk uit de eigen familie een bemiddelaar kiezen. Die twee bemiddelaars kunnen de komende weken samenwerken en proberen de partijen weer aan één tafel te brengen. Ik denk dat dat voorlopig het hoogst haalbare zal zijn.
Dat is wat vader nu zegt. Hij zegt dat hij drie en een halve dag recht heeft omdat zijn zoontje 50% van hem is. Hij zegt dat hij dan vindt dat hij zelf mag weten wat hij dan met zijn kind doet. Hij zegt maling te hebben aan de regels, de wet en wat een rechter bepaalt.
Mijn zusje die nu voor het eerst moeder is raakt daarvan helemaal in paniek, het idee dat ze haar kind 3 en een halve dag zal moeten missen.
Maar goed, dit zijn dingen die nogmaals allemaal in emotie worden geroepen, zowel door zus als door vriend, dus ik wil daar ook helemaal geen partij in trekken.
Zus wilde graag advies van me en ik vind het zo moeilijk om dat op dit moment te geven. Ik snap haar angst om haar kind te moeten missen heel goed, maar snap ook heel goed dat vader bij zijn zoon wil zijn. Daarom is het ook zo moeilijk om beide partijen apart uit te laten razen. Haar vriend vindt dan dat zij hem bij zijn kind weghoudt.
Waarom denk je dat oma drieenhalve dag op je neefje zou moeten passen? De vader heeft sowieso twee dagen per week vrij en kan ook de derde avond voor de baby zorgen. Effectief zou oma dus circa tien uur per week oppassen. Dat is iets anders dan drieenhalve dag.
Vaak zijn de praktische oplossingen wel te vinden als iedereen weer rustig is. Dat is voor nu het allerbelangrijkste: rust en kalmte. Laat beide partijen bij hun eigen achterban uitrazen en laat elk uit de eigen familie een bemiddelaar kiezen. Die twee bemiddelaars kunnen de komende weken samenwerken en proberen de partijen weer aan één tafel te brengen. Ik denk dat dat voorlopig het hoogst haalbare zal zijn.
Dat is wat vader nu zegt. Hij zegt dat hij drie en een halve dag recht heeft omdat zijn zoontje 50% van hem is. Hij zegt dat hij dan vindt dat hij zelf mag weten wat hij dan met zijn kind doet. Hij zegt maling te hebben aan de regels, de wet en wat een rechter bepaalt.
Mijn zusje die nu voor het eerst moeder is raakt daarvan helemaal in paniek, het idee dat ze haar kind 3 en een halve dag zal moeten missen.
Maar goed, dit zijn dingen die nogmaals allemaal in emotie worden geroepen, zowel door zus als door vriend, dus ik wil daar ook helemaal geen partij in trekken.
Zus wilde graag advies van me en ik vind het zo moeilijk om dat op dit moment te geven. Ik snap haar angst om haar kind te moeten missen heel goed, maar snap ook heel goed dat vader bij zijn zoon wil zijn. Daarom is het ook zo moeilijk om beide partijen apart uit te laten razen. Haar vriend vindt dan dat zij hem bij zijn kind weghoudt.
zondag 30 november 2008 om 18:39
quote:so_what schreef op 30 november 2008 @ 18:35:
[...]
Dat is wat vader nu zegt. Hij zegt dat hij drie en een halve dag recht heeft omdat zijn zoontje 50% van hem is. Hij zegt dat hij dan vindt dat hij zelf mag weten wat hij dan met zijn kind doet. Hij zegt maling te hebben aan de regels, de wet en wat een rechter bepaalt.
Mijn zusje die nu voor het eerst moeder is raakt daarvan helemaal in paniek, het idee dat ze haar kind 3 en een halve dag zal moeten missen.
Maar goed, dit zijn dingen die nogmaals allemaal in emotie worden geroepen, zowel door zus als door vriend, dus ik wil daar ook helemaal geen partij in trekken.
Zus wilde graag advies van me en ik vind het zo moeilijk om dat op dit moment te geven. Ik snap haar angst om haar kind te moeten missen heel goed, maar snap ook heel goed dat vader bij zijn zoon wil zijn. Daarom is het ook zo moeilijk om beide partijen apart uit te laten razen. Haar vriend vindt dan dat zij hem bij zijn kind weghoudt.
Ik begrijp dat drieenhalf de helft is van zeven . Het gaat mij er nu om waarom jij stelt dat dat oma dus drieenhalve dag zou moeten oppassen terwijl vader ook bij een fulltime werkweek in staat moet zijn om twee dagen en een avond & nacht voor zijn zoon te zorgen.
En nogmaals: beide partijen moeten nu niet bij elkaar uitrazen maar afzonderlijk.
[...]
Dat is wat vader nu zegt. Hij zegt dat hij drie en een halve dag recht heeft omdat zijn zoontje 50% van hem is. Hij zegt dat hij dan vindt dat hij zelf mag weten wat hij dan met zijn kind doet. Hij zegt maling te hebben aan de regels, de wet en wat een rechter bepaalt.
Mijn zusje die nu voor het eerst moeder is raakt daarvan helemaal in paniek, het idee dat ze haar kind 3 en een halve dag zal moeten missen.
Maar goed, dit zijn dingen die nogmaals allemaal in emotie worden geroepen, zowel door zus als door vriend, dus ik wil daar ook helemaal geen partij in trekken.
Zus wilde graag advies van me en ik vind het zo moeilijk om dat op dit moment te geven. Ik snap haar angst om haar kind te moeten missen heel goed, maar snap ook heel goed dat vader bij zijn zoon wil zijn. Daarom is het ook zo moeilijk om beide partijen apart uit te laten razen. Haar vriend vindt dan dat zij hem bij zijn kind weghoudt.
Ik begrijp dat drieenhalf de helft is van zeven . Het gaat mij er nu om waarom jij stelt dat dat oma dus drieenhalve dag zou moeten oppassen terwijl vader ook bij een fulltime werkweek in staat moet zijn om twee dagen en een avond & nacht voor zijn zoon te zorgen.
En nogmaals: beide partijen moeten nu niet bij elkaar uitrazen maar afzonderlijk.
zondag 30 november 2008 om 18:46
quote:return_of_kreng schreef op 30 november 2008 @ 18:13:
Is jouw zus fulltime huismoeder? Of gaat het kindje nu ook al naar de opvang? Als jouw zus fulltime huismoeder is en kan blijven ( want als ze afhankelijk gaat worden van bijstand zal ze wel moeten gaan werken)dan lijkt het me niet echt handig dat kind bij oma is als het ook bij moeders kan zijn. Als het kind toch al naar de opvang gat, dan is het sowieso niet bij een ouder en vrag ik me af waarom het dan zo verkeerd is als het kind door de varder opgehaald en verzorgd word dan wanner het door de moeder gebeurt. Moeders kan en wil kind niet missen, maar dat geld mss voor vader net zo goed, en als moeder het kind maar bij zinch houdt, leert vader het niet ook.
Als het kindje alleen onder zijn werktijd bij oma is, en hij hem na werktijd weer ophaalt en verzorgt, hoe anders is dat dan dan bij een normale baby die een paar dagen in de week naar het KDV gaat?Op dit moment heeft ze nog geen werk. Ze is wel op zoek en het was de bedoeling dat hij 2 tot 3 dagen naar de kinderopvang zou gaan in de toekomst. Ze wil ook echt wel dat vader er bij betrokken wordt, ze houdt ook nog heel veel van hem maar op dit moment gaat het echt niet tussen die twee. We zijn zelf kinderen van gescheiden ouders en zijn heel blij dat mijn ouders voor co-ouderschap hebben gekozen. Wij waren alleen een stuk ouder.
Is jouw zus fulltime huismoeder? Of gaat het kindje nu ook al naar de opvang? Als jouw zus fulltime huismoeder is en kan blijven ( want als ze afhankelijk gaat worden van bijstand zal ze wel moeten gaan werken)dan lijkt het me niet echt handig dat kind bij oma is als het ook bij moeders kan zijn. Als het kind toch al naar de opvang gat, dan is het sowieso niet bij een ouder en vrag ik me af waarom het dan zo verkeerd is als het kind door de varder opgehaald en verzorgd word dan wanner het door de moeder gebeurt. Moeders kan en wil kind niet missen, maar dat geld mss voor vader net zo goed, en als moeder het kind maar bij zinch houdt, leert vader het niet ook.
Als het kindje alleen onder zijn werktijd bij oma is, en hij hem na werktijd weer ophaalt en verzorgt, hoe anders is dat dan dan bij een normale baby die een paar dagen in de week naar het KDV gaat?Op dit moment heeft ze nog geen werk. Ze is wel op zoek en het was de bedoeling dat hij 2 tot 3 dagen naar de kinderopvang zou gaan in de toekomst. Ze wil ook echt wel dat vader er bij betrokken wordt, ze houdt ook nog heel veel van hem maar op dit moment gaat het echt niet tussen die twee. We zijn zelf kinderen van gescheiden ouders en zijn heel blij dat mijn ouders voor co-ouderschap hebben gekozen. Wij waren alleen een stuk ouder.
zondag 30 november 2008 om 18:47
Vader heeft rechten, maar kan niet doen wat hij nu wil of dreigt te doen. Je zus heeft ouderlijk gezag dus voorlopig heeft hij geen zeggenschap, alleen recht op omgang.
Zolang vader onredelijk is en blijft roepen dat hij het kind mee gaat nemen, dat hij dat zelf mag bepalen en dat hij maling heeft aan de wet, zou ik als ik je zus was alleen omgang onder toezicht toestaan, dus bij familie. Het lijkt me niet raadzaam als zij daar bij is, gezien de conflicten. Eerst maar eens kalmeren en praten en dan zie je wel verder. Zolang hij dat nog niet kan, hem op afstand van je zus houden en niet toestaan dat hij de baby meeneemt.
Als ze er beiden op korte termijn niet uitkomen met een mediator, dan is het raadzaam dat je zus een advocaat inschakeld voor advies en eventueel mediation.
De vader is overigens degene die aktie zal moeten ondernemen om middels een procedure een omgangsregeling te krijgen.
Zolang vader onredelijk is en blijft roepen dat hij het kind mee gaat nemen, dat hij dat zelf mag bepalen en dat hij maling heeft aan de wet, zou ik als ik je zus was alleen omgang onder toezicht toestaan, dus bij familie. Het lijkt me niet raadzaam als zij daar bij is, gezien de conflicten. Eerst maar eens kalmeren en praten en dan zie je wel verder. Zolang hij dat nog niet kan, hem op afstand van je zus houden en niet toestaan dat hij de baby meeneemt.
Als ze er beiden op korte termijn niet uitkomen met een mediator, dan is het raadzaam dat je zus een advocaat inschakeld voor advies en eventueel mediation.
De vader is overigens degene die aktie zal moeten ondernemen om middels een procedure een omgangsregeling te krijgen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 30 november 2008 om 18:51
quote:wuiles schreef op 30 november 2008 @ 18:39:
[...]
Ik begrijp dat drieenhalf de helft is van zeven . Het gaat mij er nu om waarom jij stelt dat dat oma dus drieenhalve dag zou moeten oppassen terwijl vader ook bij een fulltime werkweek in staat moet zijn om twee dagen en een avond & nacht voor zijn zoon te zorgen.
En nogmaals: beide partijen moeten nu niet bij elkaar uitrazen maar afzonderlijk.
Nogmaals dit is niet wat ik stel, dit is iets haar vriend heeft gezegd. Hij heeft zelf gezegd dat hij recht heeft op 50% en dat hij als hij werkt zijn zoon naar zijn moeder zal brengen.
Mijn zus wil wel uitrazen. Haar vriend wil dat ook maar beiden met kind en dat is wat het nu zo moeilijk maakt.
[...]
Ik begrijp dat drieenhalf de helft is van zeven . Het gaat mij er nu om waarom jij stelt dat dat oma dus drieenhalve dag zou moeten oppassen terwijl vader ook bij een fulltime werkweek in staat moet zijn om twee dagen en een avond & nacht voor zijn zoon te zorgen.
En nogmaals: beide partijen moeten nu niet bij elkaar uitrazen maar afzonderlijk.
Nogmaals dit is niet wat ik stel, dit is iets haar vriend heeft gezegd. Hij heeft zelf gezegd dat hij recht heeft op 50% en dat hij als hij werkt zijn zoon naar zijn moeder zal brengen.
Mijn zus wil wel uitrazen. Haar vriend wil dat ook maar beiden met kind en dat is wat het nu zo moeilijk maakt.
zondag 30 november 2008 om 18:56
Iedereen bedankt voor de reacties.
Ik hoop dat het allemaal gaat meevallen en dat er in boosheid geen domme dingen worden gedaan. Ik hoop dat er een goede tijdelijke oplossing komt zodat beiden kunnen uitrazen.
Ik wil me er niet in mengen, ik wil er zijn voor mn zus en het beste voor mijn neefje.
Bedankt voor de juridische achtergrondinfo, reacties mbt eigen ervaringen en ook de kritische vragen.
Ik ga mijn zusje dit laten lezen, daar heeft ze denk ik wel iets aan.
Ik hoop dat het allemaal gaat meevallen en dat er in boosheid geen domme dingen worden gedaan. Ik hoop dat er een goede tijdelijke oplossing komt zodat beiden kunnen uitrazen.
Ik wil me er niet in mengen, ik wil er zijn voor mn zus en het beste voor mijn neefje.
Bedankt voor de juridische achtergrondinfo, reacties mbt eigen ervaringen en ook de kritische vragen.
Ik ga mijn zusje dit laten lezen, daar heeft ze denk ik wel iets aan.
zondag 30 november 2008 om 19:10
Wat wellicht helpt is als je zus en haar ex afspreken even een weekje rust te nemen. Dat hij in die week op een tweetal momenten zijn zoon kan bezoeken bij familie. Dan weet hij waar hij voor nu aan toe is. Die man is hartstikke bang om zijn kind kwijt te raken, logisch dat hij door het lint gaat. Maar dat mag geen reden zijn om aan onredelijke eisen tegemoet te komen.
Je zus zou hem in die week een brief kunnen schrijven, waarin ze aangeeft dat ze niet van plan is om hem zijn kind af te nemen en dat ze graag het beste wil voor hun kindje. Maar wel in goed overleg.
Is het voor haar een optie dat als het jochie ietsje ouder is, hij wel een aantal dagen per week naar zijn vader kan? Dat zou ze hem dan kunnen schrijven; nu nog niet maar in de toekomst uitbouwen. Dat nu de baby nog zo klein is en zij liefst zelf voor hem zorgt zolang ze nog niet werkt en niet door de week naar oma wil brengen.
Je zusje moet zich ook realiseren dat als ze zelf aan het werk wil, het misschien juist wel heel fijn is als haar zoon die 2 dagen in de week (los van de weekenden dus) door zijn oma opgevangen wordt en 's morgens en 's avonds door zijn vader. Dat geeft haar ook lucht en ruimte om te kunnen werken.
Je zus zou hem in die week een brief kunnen schrijven, waarin ze aangeeft dat ze niet van plan is om hem zijn kind af te nemen en dat ze graag het beste wil voor hun kindje. Maar wel in goed overleg.
Is het voor haar een optie dat als het jochie ietsje ouder is, hij wel een aantal dagen per week naar zijn vader kan? Dat zou ze hem dan kunnen schrijven; nu nog niet maar in de toekomst uitbouwen. Dat nu de baby nog zo klein is en zij liefst zelf voor hem zorgt zolang ze nog niet werkt en niet door de week naar oma wil brengen.
Je zusje moet zich ook realiseren dat als ze zelf aan het werk wil, het misschien juist wel heel fijn is als haar zoon die 2 dagen in de week (los van de weekenden dus) door zijn oma opgevangen wordt en 's morgens en 's avonds door zijn vader. Dat geeft haar ook lucht en ruimte om te kunnen werken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 30 november 2008 om 19:17
quote:Kimmetje80 schreef op 30 november 2008 @ 17:15:
Hoi so_what,
dat lijkt mijn verhaal wel!
Ik had, net als jouw zusje, erg veel moeite met de ongeinteresseerdheid van vriendlief, het stappen, het vluchtgedrag en de manier hoe hij omging met ons kind. Door zijn plotselinge behoefte aan vrijheid en mijn claimgedrag is de relatie op een heftige manier stukgelopen.
Ik vond mijn ex een slechte vader en heb hem daarom erg weinig verantwoordelijkheid gegeven. Hierdoor is hij juist nog meer gaan stappen en zich compleet gaan storten op werk en een nieuwe liefde. Achteraf heb ik spijt dat ik hem deze ruimte heb gegeven, want nu komt de complete zorg op mij neer. Een zware last.
Wat ik even wilde zeggen met dit berichtje is dat het heel makkelijk, en misschien gevoelsmatig het beste lijkt, deze papa buiten te sluiten, maar ik denk dat zijn poging om meer voor zijn kind te zorgen helemaal niet zo verkeerd is.
Vriend heeft zijn eigen verhaal met kind, eigenlijk staat je zusje hier buiten. Hij zal zelf moeten leren hoe om te gaan met een kind. Als zij het blijft oplossen, leert hij het nooit.
Zijn familie kan hierin helpen.
Wel zou ik proberen goede afspraken te maken over oppas/oma/aantal dagen etc. Voor een kind lijkt het me het meest ideale dat hij zoveel mogelijk tijd met zijn ouders doorbrengt, oma kan hierin een rol spelen, maar dat moet niet een te grote worden.
Heel veel sterkte en succes!
Ik vond dit een heel wijze reactie. Laat die eens lezen aan je zus!
Ik denk overigens dat een mediator een deze fase heel zinvol kan zijn. En natuurlijk kan je daar ook samen een omgangsregeling afspreken die je samen stap voor stap uitbouwt naar steeds langer en vaker.
Ik denk overigens niet dat de gedachte van je zus dat zij haar kind niet kan missen centraal moet staan. Het gaat niet om haar hier. Het gaat om hun kindje, dat het nodig heeft om tijdens het opgroeien nauw contact te hebben met allebei zijn ouders.
Ik kan me ook voorstellen dat haar ex in paniek is, omdat hij hun kind niet mee krijgt. Dat lijkt mee een reden om echt zo snel mogelijk naar een mediator te gaan, want zo escaleren dingen enorm. Snel afspraken maken dus.
Je schreef dat je zus bezorgd is, omdat hij geen idee zou hebben hoe hij met een baby om moet gaan. Daar zou je zijn moeder wel kunnen betrekken, zij heeft wel ervaring met baby's.
Hoi so_what,
dat lijkt mijn verhaal wel!
Ik had, net als jouw zusje, erg veel moeite met de ongeinteresseerdheid van vriendlief, het stappen, het vluchtgedrag en de manier hoe hij omging met ons kind. Door zijn plotselinge behoefte aan vrijheid en mijn claimgedrag is de relatie op een heftige manier stukgelopen.
Ik vond mijn ex een slechte vader en heb hem daarom erg weinig verantwoordelijkheid gegeven. Hierdoor is hij juist nog meer gaan stappen en zich compleet gaan storten op werk en een nieuwe liefde. Achteraf heb ik spijt dat ik hem deze ruimte heb gegeven, want nu komt de complete zorg op mij neer. Een zware last.
Wat ik even wilde zeggen met dit berichtje is dat het heel makkelijk, en misschien gevoelsmatig het beste lijkt, deze papa buiten te sluiten, maar ik denk dat zijn poging om meer voor zijn kind te zorgen helemaal niet zo verkeerd is.
Vriend heeft zijn eigen verhaal met kind, eigenlijk staat je zusje hier buiten. Hij zal zelf moeten leren hoe om te gaan met een kind. Als zij het blijft oplossen, leert hij het nooit.
Zijn familie kan hierin helpen.
Wel zou ik proberen goede afspraken te maken over oppas/oma/aantal dagen etc. Voor een kind lijkt het me het meest ideale dat hij zoveel mogelijk tijd met zijn ouders doorbrengt, oma kan hierin een rol spelen, maar dat moet niet een te grote worden.
Heel veel sterkte en succes!
Ik vond dit een heel wijze reactie. Laat die eens lezen aan je zus!
Ik denk overigens dat een mediator een deze fase heel zinvol kan zijn. En natuurlijk kan je daar ook samen een omgangsregeling afspreken die je samen stap voor stap uitbouwt naar steeds langer en vaker.
Ik denk overigens niet dat de gedachte van je zus dat zij haar kind niet kan missen centraal moet staan. Het gaat niet om haar hier. Het gaat om hun kindje, dat het nodig heeft om tijdens het opgroeien nauw contact te hebben met allebei zijn ouders.
Ik kan me ook voorstellen dat haar ex in paniek is, omdat hij hun kind niet mee krijgt. Dat lijkt mee een reden om echt zo snel mogelijk naar een mediator te gaan, want zo escaleren dingen enorm. Snel afspraken maken dus.
Je schreef dat je zus bezorgd is, omdat hij geen idee zou hebben hoe hij met een baby om moet gaan. Daar zou je zijn moeder wel kunnen betrekken, zij heeft wel ervaring met baby's.
zondag 30 november 2008 om 20:05
Hoorde net dat de situatie tot zover gesust is...ik weet nog niet precies wat ze hebben besloten maar ze zijn nu samen en zijn redelijk rustig in gesprek dus ga niet storen.
Voor hem is het ook een rotsituatie, hij wil ook zijn kind niet missen natuurlijk. Voor beiden is het gewoon moeilijk. Maar ja het ergste vind ik het gewoon voor dat kleine lieve vrolijke kindje.
Je hoopt het beste voor hem en het beste is gewoon twee ouders zonder ruzie en spanningen.
Er worden vaak de ergste dingen geroepen in het heetst van de strijd die paniek veroorzaken. Ben blij dat het nu even rustig is want het doet me wel wat.
Poezewoes, oma is een hele lieve vrouw dus wat dat betreft is het (volgens mij) ook niet zo'n probleem als zij op zou passen. Het gaat er met name om dat ie nu nog zo klein is. Zus wil graag dat haar kind door vader en moeder opgevoed wordt en niet door oma. Maar goed, nu zit ik voor haar te denken..ze zullen er toch samen uit moeten komen.
Ik heb zus ge-smst dat ze als ze was gekalmeerd even hier moest lezen, onafhankelijk advies wordt misschien wat sneller aangenomen.
De post van kimmetje is inderdaad een van de posts die haar zal aanspreken omdat zij uit ervaring spreekt.
Wel fijn een forum en dat er ook zo snel wordt gereageerd! Ga me nu storten op een toets die ik morgen heb, die was ik door alles even helemaal vergeten
Voor hem is het ook een rotsituatie, hij wil ook zijn kind niet missen natuurlijk. Voor beiden is het gewoon moeilijk. Maar ja het ergste vind ik het gewoon voor dat kleine lieve vrolijke kindje.
Je hoopt het beste voor hem en het beste is gewoon twee ouders zonder ruzie en spanningen.
Er worden vaak de ergste dingen geroepen in het heetst van de strijd die paniek veroorzaken. Ben blij dat het nu even rustig is want het doet me wel wat.
Poezewoes, oma is een hele lieve vrouw dus wat dat betreft is het (volgens mij) ook niet zo'n probleem als zij op zou passen. Het gaat er met name om dat ie nu nog zo klein is. Zus wil graag dat haar kind door vader en moeder opgevoed wordt en niet door oma. Maar goed, nu zit ik voor haar te denken..ze zullen er toch samen uit moeten komen.
Ik heb zus ge-smst dat ze als ze was gekalmeerd even hier moest lezen, onafhankelijk advies wordt misschien wat sneller aangenomen.
De post van kimmetje is inderdaad een van de posts die haar zal aanspreken omdat zij uit ervaring spreekt.
Wel fijn een forum en dat er ook zo snel wordt gereageerd! Ga me nu storten op een toets die ik morgen heb, die was ik door alles even helemaal vergeten
maandag 1 december 2008 om 13:28
Wat een nare situaties zijn dat he? Ik hoop dat je zus er goed uitkomt met haar ex, vooral voor dat kleine mannetje.
Ik heb hetzelfde dilemma gezien bij mijn zwager, die sinds zijn dochter een half jaar is gescheiden leeft van zijn ex. Ik snap dat zijn ex het destijds heel moeilijk vond om de zorgen uit handen te geven. Op de één of andere manier denk je toch dat je dat als moeder het beste kunt. En in het geval van mijn zwager was dat ook zo, hij was er destijds lang niet zo handig in als zijn ex.
Maar hij heeft dus ook nooit de kans gehad om erin te groeien, want hij kreeg de zorg over zijn dochter niet. En als hij eens een poosje met zijn dochter alleen mocht zijn (nooit langer dan een dag), dan was dat nadat hij een waslijst instructies had gekregen en vanalles had moeten beloven. En achteraf zegt hij daarover:"het heeft nooit gevoeld alsof het ook mijn dochter was. Zij bepaalde alles en ik moest het slikken, anders kreeg ik haar niet te zien. Die dreiging hing me steeds boven het hoofd."
Inmiddels is mijn zwager een leuke Duitse tegengekomen en woont hij daar. Zijn dochter heeft hij al drie jaar niet gezien, hij heeft intussen met zijn nieuwe vrouw een meisje van 2. En daar zegt hij dus over:"nu weet ik eindelijk hoe het is om écht vader te zijn, dit is zo anders... ". En dat zie je ook. Hij is er heel serieus in en ik zie hem dingen doen waarvan ik niet wist dat hij het in zich had. Zo mooi om te zien!
Tsja, ik vind het natuurlijk wel een flapdrol, mijn zwager. Want als hij een beetje meer pit in zijn donder had gehad, had hij die vaderrol gewoon opgeeist, desnoods via de rechter.
Maar wat het meest verdrietig is: Hier in Nederland woont nu een meisje dat geen contact meer met haar vader heeft. Wat van haar vader nooit meer heeft leren kennen dan die man die haar af en toe kwam halen voor een pretuitje naar de dierentuin of de eendjes voeren.
Stel nu dat haar ouders verantwoordelijk genoeg waren geweest om goede afspraken te maken over het samen opvoeden van dit meisje... En dat zijn ex het op had kunnen brengen om het ook de accepteren dat hij soms dingen op zijn eigen manier deed... Het ook allemaal moest leren... Ik weet zeker dat het dan niet zo gelopen was. En dat dit meisje dan geen perfecte vader aan hem had gehad, maar wel één die er was. Net zo'n betrokken vader als zijn andere dochter nu heeft.
Het lijkt me heel moeilijk om een klein kindje van vijf maanden uit handen te geven. En om het te moeten missen. En ik vind dat je dat alleen moet doen als je weet dat je kind veilig is. Maar hiermee wil ik zeggen dat je met té beschermend zijn ook dingen stuk kunt maken als moeder.
Ik heb hetzelfde dilemma gezien bij mijn zwager, die sinds zijn dochter een half jaar is gescheiden leeft van zijn ex. Ik snap dat zijn ex het destijds heel moeilijk vond om de zorgen uit handen te geven. Op de één of andere manier denk je toch dat je dat als moeder het beste kunt. En in het geval van mijn zwager was dat ook zo, hij was er destijds lang niet zo handig in als zijn ex.
Maar hij heeft dus ook nooit de kans gehad om erin te groeien, want hij kreeg de zorg over zijn dochter niet. En als hij eens een poosje met zijn dochter alleen mocht zijn (nooit langer dan een dag), dan was dat nadat hij een waslijst instructies had gekregen en vanalles had moeten beloven. En achteraf zegt hij daarover:"het heeft nooit gevoeld alsof het ook mijn dochter was. Zij bepaalde alles en ik moest het slikken, anders kreeg ik haar niet te zien. Die dreiging hing me steeds boven het hoofd."
Inmiddels is mijn zwager een leuke Duitse tegengekomen en woont hij daar. Zijn dochter heeft hij al drie jaar niet gezien, hij heeft intussen met zijn nieuwe vrouw een meisje van 2. En daar zegt hij dus over:"nu weet ik eindelijk hoe het is om écht vader te zijn, dit is zo anders... ". En dat zie je ook. Hij is er heel serieus in en ik zie hem dingen doen waarvan ik niet wist dat hij het in zich had. Zo mooi om te zien!
Tsja, ik vind het natuurlijk wel een flapdrol, mijn zwager. Want als hij een beetje meer pit in zijn donder had gehad, had hij die vaderrol gewoon opgeeist, desnoods via de rechter.
Maar wat het meest verdrietig is: Hier in Nederland woont nu een meisje dat geen contact meer met haar vader heeft. Wat van haar vader nooit meer heeft leren kennen dan die man die haar af en toe kwam halen voor een pretuitje naar de dierentuin of de eendjes voeren.
Stel nu dat haar ouders verantwoordelijk genoeg waren geweest om goede afspraken te maken over het samen opvoeden van dit meisje... En dat zijn ex het op had kunnen brengen om het ook de accepteren dat hij soms dingen op zijn eigen manier deed... Het ook allemaal moest leren... Ik weet zeker dat het dan niet zo gelopen was. En dat dit meisje dan geen perfecte vader aan hem had gehad, maar wel één die er was. Net zo'n betrokken vader als zijn andere dochter nu heeft.
Het lijkt me heel moeilijk om een klein kindje van vijf maanden uit handen te geven. En om het te moeten missen. En ik vind dat je dat alleen moet doen als je weet dat je kind veilig is. Maar hiermee wil ik zeggen dat je met té beschermend zijn ook dingen stuk kunt maken als moeder.
