Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
dinsdag 2 december 2008 om 12:59
Tsja, dan maar simpel
We zijn 23 pagina's verder, maar nog hebben we geen duidelijker beeld. Alleen wat losse feitjes: IQ, faalangst, de clown uithangen, niemand die rouwig om je zo uzij. Daar kun je niks mee. (en het is niks nieuws onder de zon)
Feit blijft: je doet A maar je wilt B. Dat geeft een rotgevoel bij jezelf. Nu kun je steeds vreemdere vormen van A gaan doen om aan dat slechte gevoel te ontsnappen, maar zolang je geen B doet blijf je in je depressie.
Dus doe B, of beter nog, stel je eisen bij. Misschien is C wat voor je. Of D. Of E....Nu hebben we het 23 pagina's lang over A gehad.
We zijn 23 pagina's verder, maar nog hebben we geen duidelijker beeld. Alleen wat losse feitjes: IQ, faalangst, de clown uithangen, niemand die rouwig om je zo uzij. Daar kun je niks mee. (en het is niks nieuws onder de zon)
Feit blijft: je doet A maar je wilt B. Dat geeft een rotgevoel bij jezelf. Nu kun je steeds vreemdere vormen van A gaan doen om aan dat slechte gevoel te ontsnappen, maar zolang je geen B doet blijf je in je depressie.
Dus doe B, of beter nog, stel je eisen bij. Misschien is C wat voor je. Of D. Of E....Nu hebben we het 23 pagina's lang over A gehad.
dinsdag 2 december 2008 om 13:01
quote:robo schreef op 02 december 2008 @ 11:16:
[...]
Het feit dat hij zo eerlijk is, gekoppeld aan het feit dat hij mij heeft laten janken en vloeken en schreeuwen om mijn verdriet dat hij mij "liet vallen" heeft de deur weer opengezet.
We tasten af, we zijn heel voorzichtig, maar er is weer een band.Robo, fijn om te lezen dat de deur weer is opengezet. De intense, hevige emoties op het 'afvallen' van steun van je naasten liggen nu mogelijk iets verder van je vandaan, en dat maakt het bij elkaar komen over het uiten van je gevoelens van die gebeurtenis van toen nu misschien wel iets makkelijker hanteerbaar. En dat kost tijd natuurlijk, waarin haast geen overhand hoeft te hebben inderdaad. Ik hoop dat jullie oprecht begrip voor elkaar kunnen hebben op de een of andere manier en misschien in de toekomst toch weer een mooie band kunnen opbouwen.
[...]
Het feit dat hij zo eerlijk is, gekoppeld aan het feit dat hij mij heeft laten janken en vloeken en schreeuwen om mijn verdriet dat hij mij "liet vallen" heeft de deur weer opengezet.
We tasten af, we zijn heel voorzichtig, maar er is weer een band.Robo, fijn om te lezen dat de deur weer is opengezet. De intense, hevige emoties op het 'afvallen' van steun van je naasten liggen nu mogelijk iets verder van je vandaan, en dat maakt het bij elkaar komen over het uiten van je gevoelens van die gebeurtenis van toen nu misschien wel iets makkelijker hanteerbaar. En dat kost tijd natuurlijk, waarin haast geen overhand hoeft te hebben inderdaad. Ik hoop dat jullie oprecht begrip voor elkaar kunnen hebben op de een of andere manier en misschien in de toekomst toch weer een mooie band kunnen opbouwen.
dinsdag 2 december 2008 om 13:06
Simpel werkt vaak het best.
Heb al gevraagd hoe het behandelplan voor BPS eruit ziet nu maar daar komt geen antwoord op. Iets in mij zegt dat Digitalis helemaal geen zin heeft in B en lekker blijft zwelgen bij A.
Zolang je niet B doet maar wel de gevolgen van B verwacht en daar oeverloos over wilt lullen, stoot je mensen uiteindelijk van je af.
Ga maar eens na wat jouw reactie zou zijn als een vriendin van je steeds A doet maar B verwacht, keer op keer, jarenlang.
Heb al gevraagd hoe het behandelplan voor BPS eruit ziet nu maar daar komt geen antwoord op. Iets in mij zegt dat Digitalis helemaal geen zin heeft in B en lekker blijft zwelgen bij A.
Zolang je niet B doet maar wel de gevolgen van B verwacht en daar oeverloos over wilt lullen, stoot je mensen uiteindelijk van je af.
Ga maar eens na wat jouw reactie zou zijn als een vriendin van je steeds A doet maar B verwacht, keer op keer, jarenlang.
dinsdag 2 december 2008 om 13:10
quote:matamata schreef op 02 december 2008 @ 13:01:
Robo, fijn om te lezen dat de deur weer is opengezet. De intense, hevige emoties op het 'afvallen' van steun van je naasten liggen nu mogelijk iets verder van je vandaan, en dat maakt het bij elkaar komen over het uiten van je gevoelens van die gebeurtenis van toen nu misschien wel iets makkelijker hanteerbaar. En dat kost tijd natuurlijk, waarin haast geen overhand hoeft te hebben inderdaad. Ik hoop dat jullie oprecht begrip voor elkaar kunnen hebben op de een of andere manier en misschien in de toekomst toch weer een mooie band kunnen opbouwen.
Danjewel matamata, ik vind het echt lief dat je dat zegt!
En inderdaad, haast hoeft niet de overhand te hebben. Het feit dat er weer contact is lijkt soms al zo overweldigend! Vergeleken met drie jaar niets is dat echt al heel wat.
Ik ben trots op hem dat hij zo ver is gekomen dat hij het ondanks zijn schuldgevoel toch aandurfde om zich voor me open te stellen.
En trots op mezelf omdat ik ondanks mijn pijn hetzelfde heb gedurfd.
Robo, fijn om te lezen dat de deur weer is opengezet. De intense, hevige emoties op het 'afvallen' van steun van je naasten liggen nu mogelijk iets verder van je vandaan, en dat maakt het bij elkaar komen over het uiten van je gevoelens van die gebeurtenis van toen nu misschien wel iets makkelijker hanteerbaar. En dat kost tijd natuurlijk, waarin haast geen overhand hoeft te hebben inderdaad. Ik hoop dat jullie oprecht begrip voor elkaar kunnen hebben op de een of andere manier en misschien in de toekomst toch weer een mooie band kunnen opbouwen.
Danjewel matamata, ik vind het echt lief dat je dat zegt!
En inderdaad, haast hoeft niet de overhand te hebben. Het feit dat er weer contact is lijkt soms al zo overweldigend! Vergeleken met drie jaar niets is dat echt al heel wat.
Ik ben trots op hem dat hij zo ver is gekomen dat hij het ondanks zijn schuldgevoel toch aandurfde om zich voor me open te stellen.
En trots op mezelf omdat ik ondanks mijn pijn hetzelfde heb gedurfd.
dinsdag 2 december 2008 om 13:15
Johnny, juist omdat wij weten dat het niets nieuws onder de horizon is (al was het maar omdat menigeen zich erin herkent), weten wij ook wat je eraan kunt doen. De situatie waarin digi nu zit is niet zaligmakend, maar kan wel als comfortabel voelen omdat het bekend is. Het is lastig om daar uit te komen, hoe krom het ook klinkt.
Iedereen heeft zo zijn portie ellende te verwerken, om te gaan met allerlei moeilijke dingen, daar is digi verre van uniek in. Maar ervaringen delen kan een hoop opleveren.
Iedereen heeft zo zijn portie ellende te verwerken, om te gaan met allerlei moeilijke dingen, daar is digi verre van uniek in. Maar ervaringen delen kan een hoop opleveren.
dinsdag 2 december 2008 om 13:17
quote:Vl43inder schreef op 02 december 2008 @ 13:06:
Simpel werkt vaak het best.
Heb al gevraagd hoe het behandelplan voor BPS eruit ziet nu maar daar komt geen antwoord op. Iets in mij zegt dat Digitalis helemaal geen zin heeft in B en lekker blijft zwelgen bij A.
Zolang je niet B doet maar wel de gevolgen van B verwacht en daar oeverloos over wilt lullen, stoot je mensen uiteindelijk van je af.
Ga maar eens na wat jouw reactie zou zijn als een vriendin van je steeds A doet maar B verwacht, keer op keer, jarenlang.Jeez Vlinder, heb je PMS ofzo? Als je niet inhoudelijk mee wil doen met de discussie maar je loopt alleen maar af te zeiken, wat doe je hier dan nog? Ga je kat pesten ofzo.
Simpel werkt vaak het best.
Heb al gevraagd hoe het behandelplan voor BPS eruit ziet nu maar daar komt geen antwoord op. Iets in mij zegt dat Digitalis helemaal geen zin heeft in B en lekker blijft zwelgen bij A.
Zolang je niet B doet maar wel de gevolgen van B verwacht en daar oeverloos over wilt lullen, stoot je mensen uiteindelijk van je af.
Ga maar eens na wat jouw reactie zou zijn als een vriendin van je steeds A doet maar B verwacht, keer op keer, jarenlang.Jeez Vlinder, heb je PMS ofzo? Als je niet inhoudelijk mee wil doen met de discussie maar je loopt alleen maar af te zeiken, wat doe je hier dan nog? Ga je kat pesten ofzo.
dinsdag 2 december 2008 om 13:19
Robo dat getuigt van sterke persoonlijkheden. Dat je je eigen kwetsbaarheid aan de kant durft te zetten, om nader tot elkaar te komen. Hoe vaak dat het om die reden in een relatie fout kan gaan..alleen maar omdat we ons niet kwetsbaar durven op te stellen. Hopelijk is dit een begin van veel mooie momenten samen.
dinsdag 2 december 2008 om 13:22
Na inderdaad al dat 'oeverloze gelul' vind ik dat Vl43inder en JC degenen zijn die echt spijkers met koppen willen slaan.
Vl43inder slaat met haar laatste twee posts echt de spijker op de kop, vind ik.
Heeft totaal niets met PMS te maken (belachelijke opmerking trouwens) maar met nuchter verstand. En daar ontbreekt het Digitalis aan (ondanks haar hoge IQ waar ze zo over ophemelt).
Vl43inder slaat met haar laatste twee posts echt de spijker op de kop, vind ik.
Heeft totaal niets met PMS te maken (belachelijke opmerking trouwens) maar met nuchter verstand. En daar ontbreekt het Digitalis aan (ondanks haar hoge IQ waar ze zo over ophemelt).
dinsdag 2 december 2008 om 13:30
quote:Digitalis schreef op 02 december 2008 @ 10:59:
[...]
Het ligt ook niet geheel aan mij denk ik, maar meer een combinatie van factoren. En ik vertrouw mensen niet zo.
Ik weet niet in hoeverre ik last heb van BPS. Het kunnen ook bepaalde karaktertrekken zijn waar ik last van heb. Ik heb een psychiater en ik heb medicatie, dat is mijn behandelplan. Deze psychiater is ook directeur van een psychiatrisch ziekenhuis en heeft erg veel ervaring.
Ik vertoon me overigens wel sociaal wenselijk, omdat ik dat heb geleerd. Als kind kon ik dat nog niet zo goed (was wel heel populair). Had ik een tekening gemaakt, zei een klasgenootje: Goh Digi, wat mooi, jij kan echt goed tekenen! En dan zei ik: Ja, weet ik. Werkt niet echt. Ik luister ook altijd naar mensen hun verhalen, ook al boeit het me niet, maar uit beleefdheid. Ik geloof ook in wederkerigheid, althans, daar wil ik in geloven. Als cynicus ben ik dat geloof wel kwijtgeraakt.@Vl43inder, wat betreft het behandelplan heeft ze antwoord gegeven (zie boven). Ze schrijft dat haar behandelplan uit medicatie en de psychiater bestaat. Misschien is dan een betere vraag: wat is het behandelplan van de psychiater?
[...]
Het ligt ook niet geheel aan mij denk ik, maar meer een combinatie van factoren. En ik vertrouw mensen niet zo.
Ik weet niet in hoeverre ik last heb van BPS. Het kunnen ook bepaalde karaktertrekken zijn waar ik last van heb. Ik heb een psychiater en ik heb medicatie, dat is mijn behandelplan. Deze psychiater is ook directeur van een psychiatrisch ziekenhuis en heeft erg veel ervaring.
Ik vertoon me overigens wel sociaal wenselijk, omdat ik dat heb geleerd. Als kind kon ik dat nog niet zo goed (was wel heel populair). Had ik een tekening gemaakt, zei een klasgenootje: Goh Digi, wat mooi, jij kan echt goed tekenen! En dan zei ik: Ja, weet ik. Werkt niet echt. Ik luister ook altijd naar mensen hun verhalen, ook al boeit het me niet, maar uit beleefdheid. Ik geloof ook in wederkerigheid, althans, daar wil ik in geloven. Als cynicus ben ik dat geloof wel kwijtgeraakt.@Vl43inder, wat betreft het behandelplan heeft ze antwoord gegeven (zie boven). Ze schrijft dat haar behandelplan uit medicatie en de psychiater bestaat. Misschien is dan een betere vraag: wat is het behandelplan van de psychiater?
dinsdag 2 december 2008 om 13:34
Ow, Sunny kan nog steeds niet tegen mij omdat ik haar 5e dimensie afkraakte. Geeft niet, hoor.
Ik zit helegaar niet te zwelgen. Joh, ik heb 2 jaar logica gevolgd en kan dus heel logisch denken. Dit soort zaken zijn niet zo simpel, Vlinder. Dit zijn emoties en het is geen ratio.
Matamata, ik was altijd mijn vaders oogappel. Ik mocht bijvoorbeeld op zijn gitaar spelen, wat mijn broer niet mocht. De ruzie is ontstaan door mijn moeilijke puberteit, waar zowel hij als ik heel veel verdriet van hebben gehad. Mondjesmaat zijn we weer gaan praten en nu is het gewoon mijn allerliefste pappa, mijn voorbeeld, mijn held.
Prachtige post van Feliciaatje over mijn vader trouwens. Werd er even helemaal stil van. Dat moment staat voor altijd op mijn netvlies gedrukt. Zo pijnlijk.
JohnnyCake, als prostituee ben ik gewoon iemand die een behoefte vervult. Als autoverkoper word je buiten je job om toch ook niet nog steeds behandeld als autoverkoper? Elle (laten we haar zo maar noemen), dat is mij als prostituee, en Digi dat ben ik erbuiten. Ik snap je opmerking echt niet hoor. Dat je dat niet los kunt zien.
Ik zit helegaar niet te zwelgen. Joh, ik heb 2 jaar logica gevolgd en kan dus heel logisch denken. Dit soort zaken zijn niet zo simpel, Vlinder. Dit zijn emoties en het is geen ratio.
Matamata, ik was altijd mijn vaders oogappel. Ik mocht bijvoorbeeld op zijn gitaar spelen, wat mijn broer niet mocht. De ruzie is ontstaan door mijn moeilijke puberteit, waar zowel hij als ik heel veel verdriet van hebben gehad. Mondjesmaat zijn we weer gaan praten en nu is het gewoon mijn allerliefste pappa, mijn voorbeeld, mijn held.
Prachtige post van Feliciaatje over mijn vader trouwens. Werd er even helemaal stil van. Dat moment staat voor altijd op mijn netvlies gedrukt. Zo pijnlijk.
JohnnyCake, als prostituee ben ik gewoon iemand die een behoefte vervult. Als autoverkoper word je buiten je job om toch ook niet nog steeds behandeld als autoverkoper? Elle (laten we haar zo maar noemen), dat is mij als prostituee, en Digi dat ben ik erbuiten. Ik snap je opmerking echt niet hoor. Dat je dat niet los kunt zien.
dinsdag 2 december 2008 om 13:37
Niet om te zeggen dat doen niet belangrijk is maar ik geloof dat een van de kernzaken nou juist is dat sommige mensen daadwerkelijk anders denken. Ik ben hier zelf ook vaak tegenaan gelopen. Dat betekent vaak ook dat je je problemen ook op jouw eigen manier moet benaderen en zo jouw type denken functioneler leert maken voor jezelf.
Dit klink allemaal uitermate vaag maar hoogbegaafdheid betekent serieus een andere manier van beschouwen, interpreteren en indelen in sommige opzichten. En daar is weinig begeleiding voor (iig voor mij toendertijd niet).
Je loopt daarin tegen twee dingen aan: geen begeleiding en veel onbegrip. En dat kan isoleren en vervreemden. Kan leiden tot zelfhaat want je hebt het aan jezelf te danken dat je er niet in past (terwijl het bottomline eigenlijk veel meer zegt over onverdraagzaamheid en een gebrek aan nieuwsgierigheid in anderen maar goed).
Ik geloof absoluut in de kracht van handelen, dat dat essentieel is. Maar ik vind het niet zo gek dat een gevoel van gebrek aan acceptatie die zich ook binnenin heeft genesteld de boel flink saboteert. Dan word je je eigen vijand.
Dit soort dingen zijn niet kleine bijzaakjes. Dit zijn een paar fundamentele punten in de perceptie van jezelf en de wereld. En dat beinvloedt je handelen enorm. Acceptatie van jezelf is daarin echt een sleutel, dan wordt het makkelijker.
Dit klink allemaal uitermate vaag maar hoogbegaafdheid betekent serieus een andere manier van beschouwen, interpreteren en indelen in sommige opzichten. En daar is weinig begeleiding voor (iig voor mij toendertijd niet).
Je loopt daarin tegen twee dingen aan: geen begeleiding en veel onbegrip. En dat kan isoleren en vervreemden. Kan leiden tot zelfhaat want je hebt het aan jezelf te danken dat je er niet in past (terwijl het bottomline eigenlijk veel meer zegt over onverdraagzaamheid en een gebrek aan nieuwsgierigheid in anderen maar goed).
Ik geloof absoluut in de kracht van handelen, dat dat essentieel is. Maar ik vind het niet zo gek dat een gevoel van gebrek aan acceptatie die zich ook binnenin heeft genesteld de boel flink saboteert. Dan word je je eigen vijand.
Dit soort dingen zijn niet kleine bijzaakjes. Dit zijn een paar fundamentele punten in de perceptie van jezelf en de wereld. En dat beinvloedt je handelen enorm. Acceptatie van jezelf is daarin echt een sleutel, dan wordt het makkelijker.
dinsdag 2 december 2008 om 13:39
dinsdag 2 december 2008 om 13:41
Ik ben erg met Digitalis begaan, maar ben het met Vlinder en JC eens. Het begint anders een hoog Brummetje gehalte te krijgen. No offence. Ik wil dit, maar ik ben eigenlijk bereid om het te doen en wil ook niet nadenken (dan weer te moe, dan weer gevallen, ontwijk ontwijk)
Digitalis. Je komt er niet zo. Je kan naar de psych, je kan met medicijnen dingen onderdrukken, maar DAARNAAST dien je zelf ook aan de slag te gaan. Zo niet, shit happens maar de gevolgen zijn voor jezelf. Je kiest de makkelijkste weg voor jou, want zoals JC stelt, in A blijven is minder moeilijk dan naar B gaan.
Het is een stap uit iets bekend en zoals ik eerder schreef, walgelijk moeilijk. Maar je zal een beweging moeten maken.
Ik schreef eerder. Je wil iets. Wat heb je nodig om dat te bereiken. 1. psych, 2. medicijnen, 3.. vul maar in.
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
Digitalis. Je komt er niet zo. Je kan naar de psych, je kan met medicijnen dingen onderdrukken, maar DAARNAAST dien je zelf ook aan de slag te gaan. Zo niet, shit happens maar de gevolgen zijn voor jezelf. Je kiest de makkelijkste weg voor jou, want zoals JC stelt, in A blijven is minder moeilijk dan naar B gaan.
Het is een stap uit iets bekend en zoals ik eerder schreef, walgelijk moeilijk. Maar je zal een beweging moeten maken.
Ik schreef eerder. Je wil iets. Wat heb je nodig om dat te bereiken. 1. psych, 2. medicijnen, 3.. vul maar in.
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
dinsdag 2 december 2008 om 13:41
Goh Feli, waar haal je het toch allemaal vandaan. Zo wijs!
(We moeten trouwens gauw nog eens afspreken)
Ik denk dat het inderdaad de zelfacceptatie is. Ik accepteer mezelf niet, hence het afstraffen door te snijden. Jullie zetten me wel op een goede manier aan het denken. Ik voel me al wat beter. En ik weet dat ik het zelf moet doen, maar de psychiater en de pilletjes moeten mij behoeden voor de zware depressie. Want dat is echt de hel en dan komt er helemaal niks meer van terecht.
(We moeten trouwens gauw nog eens afspreken)
Ik denk dat het inderdaad de zelfacceptatie is. Ik accepteer mezelf niet, hence het afstraffen door te snijden. Jullie zetten me wel op een goede manier aan het denken. Ik voel me al wat beter. En ik weet dat ik het zelf moet doen, maar de psychiater en de pilletjes moeten mij behoeden voor de zware depressie. Want dat is echt de hel en dan komt er helemaal niks meer van terecht.
dinsdag 2 december 2008 om 13:44
Mijn god, denk je nu echt dat het daar mee te maken heeft Digitalis? Wake up!
Totaal offtopic, maar ik moet bij Vl43inder denken aan zo'n verloskundige waar je ECHT wat aan hebt, bij de bevalling van je kind. Niet zo'n jankerd die staat mee te janken en het zelf eigenlijk ook allemaal niet zo goed weet..., waardoor jij je nog ellendiger voelt en in dat cirkeltje rond blijft draaien. Niet lullen, maar poetsen, is wat zij schreef.
Vl43inder is juist zo'n iemand die je er uit wil halen. Althans, zo ervaar ik het.
Totaal offtopic, maar ik moet bij Vl43inder denken aan zo'n verloskundige waar je ECHT wat aan hebt, bij de bevalling van je kind. Niet zo'n jankerd die staat mee te janken en het zelf eigenlijk ook allemaal niet zo goed weet..., waardoor jij je nog ellendiger voelt en in dat cirkeltje rond blijft draaien. Niet lullen, maar poetsen, is wat zij schreef.
Vl43inder is juist zo'n iemand die je er uit wil halen. Althans, zo ervaar ik het.
dinsdag 2 december 2008 om 13:44
quote:domnaiefmutsje schreef op 02 december 2008 @ 13:41:
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
Wie zijn dan die gelijkgestemden die voor dat zwelg-sfeertje zorgen? (oprecht nieuwsgierig)
Dingen herkennen en vertellen over hoe jij zelf tot een oplossing bent gekomen is toch niet hetzelfde als zwelgen?
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
Wie zijn dan die gelijkgestemden die voor dat zwelg-sfeertje zorgen? (oprecht nieuwsgierig)
Dingen herkennen en vertellen over hoe jij zelf tot een oplossing bent gekomen is toch niet hetzelfde als zwelgen?
dinsdag 2 december 2008 om 13:44
quote:domnaiefmutsje schreef op 02 december 2008 @ 13:41:
Ik ben erg met Digitalis begaan, maar ben het met Vlinder en JC eens. Het begint anders een hoog Brummetje gehalte te krijgen. No offence. Ik wil dit, maar ik ben eigenlijk bereid om het te doen en wil ook niet nadenken (dan weer te moe, dan weer gevallen, ontwijk ontwijk)
Digitalis. Je komt er niet zo. Je kan naar de psych, je kan met medicijnen dingen onderdrukken, maar DAARNAAST dien je zelf ook aan de slag te gaan. Zo niet, shit happens maar de gevolgen zijn voor jezelf. Je kiest de makkelijkste weg voor jou, want zoals JC stelt, in A blijven is minder moeilijk dan naar B gaan.
Het is een stap uit iets bekend en zoals ik eerder schreef, walgelijk moeilijk. Maar je zal een beweging moeten maken.
Ik schreef eerder. Je wil iets. Wat heb je nodig om dat te bereiken. 1. psych, 2. medicijnen, 3.. vul maar in.
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
Wel een offence natuurlijk. Waar halen jullie vandaan dat ik zit te zwelgen? Ik voel me niet zielig hoor. En mevrouw Brummetje hoeft enkel een baan te zoeken, ik weet bij God niet hoe ik mijn positie moet veranderen. Dat is ietsje ingewikkelder, zeg maar. Wat ik exact wil, is ook niet te bepalen. Ja, gelukkig zijn. Ook zo'n vaag begrip. Als het een potje logica was, dan was ik na 1 post al klaar. Dit is echter anders.
Ik weet dus niet wat ik moet doen. Dat is geen kwestie van niet willen, dat is een kwestie van niet weten. Ik weet alleen dat ik mezelf help door in therapie te zijn en medicatie te slikken.
Ik ben erg met Digitalis begaan, maar ben het met Vlinder en JC eens. Het begint anders een hoog Brummetje gehalte te krijgen. No offence. Ik wil dit, maar ik ben eigenlijk bereid om het te doen en wil ook niet nadenken (dan weer te moe, dan weer gevallen, ontwijk ontwijk)
Digitalis. Je komt er niet zo. Je kan naar de psych, je kan met medicijnen dingen onderdrukken, maar DAARNAAST dien je zelf ook aan de slag te gaan. Zo niet, shit happens maar de gevolgen zijn voor jezelf. Je kiest de makkelijkste weg voor jou, want zoals JC stelt, in A blijven is minder moeilijk dan naar B gaan.
Het is een stap uit iets bekend en zoals ik eerder schreef, walgelijk moeilijk. Maar je zal een beweging moeten maken.
Ik schreef eerder. Je wil iets. Wat heb je nodig om dat te bereiken. 1. psych, 2. medicijnen, 3.. vul maar in.
Het krijgt allemaal een sfeertje dit topic waar je juist uit moet imo. Back to reality al is het lekkerder om met gelijkgestemde te blijven zwelgen.
Wel een offence natuurlijk. Waar halen jullie vandaan dat ik zit te zwelgen? Ik voel me niet zielig hoor. En mevrouw Brummetje hoeft enkel een baan te zoeken, ik weet bij God niet hoe ik mijn positie moet veranderen. Dat is ietsje ingewikkelder, zeg maar. Wat ik exact wil, is ook niet te bepalen. Ja, gelukkig zijn. Ook zo'n vaag begrip. Als het een potje logica was, dan was ik na 1 post al klaar. Dit is echter anders.
Ik weet dus niet wat ik moet doen. Dat is geen kwestie van niet willen, dat is een kwestie van niet weten. Ik weet alleen dat ik mezelf help door in therapie te zijn en medicatie te slikken.
dinsdag 2 december 2008 om 13:45
quote:Digitalis schreef op 02 december 2008 @ 13:34:
JohnnyCake, als prostituee ben ik gewoon iemand die een behoefte vervult. Als autoverkoper word je buiten je job om toch ook niet nog steeds behandeld als autoverkoper? Elle (laten we haar zo maar noemen), dat is mij als prostituee, en Digi dat ben ik erbuiten. Ik snap je opmerking echt niet hoor. Dat je dat niet los kunt zien.
Mijn beste Digi, jij denkt om de een of andere reden dat je dit soort zaken los kunt zien. Prima. Klaag dan ook niet dat het niet echt wil lukken met je potjes en pannetjes.
Jij weet net zo goed als iedereen dat prostutie niet als normaal gezien wordt in deze maatschappij. Dat is geen waardeoordeel, dat is een feit. Jij weet dat dondersgoed. Verschuil daar dus niet achter. JOUW gedrag, JOUW toekomst. A en B.
JohnnyCake, als prostituee ben ik gewoon iemand die een behoefte vervult. Als autoverkoper word je buiten je job om toch ook niet nog steeds behandeld als autoverkoper? Elle (laten we haar zo maar noemen), dat is mij als prostituee, en Digi dat ben ik erbuiten. Ik snap je opmerking echt niet hoor. Dat je dat niet los kunt zien.
Mijn beste Digi, jij denkt om de een of andere reden dat je dit soort zaken los kunt zien. Prima. Klaag dan ook niet dat het niet echt wil lukken met je potjes en pannetjes.
Jij weet net zo goed als iedereen dat prostutie niet als normaal gezien wordt in deze maatschappij. Dat is geen waardeoordeel, dat is een feit. Jij weet dat dondersgoed. Verschuil daar dus niet achter. JOUW gedrag, JOUW toekomst. A en B.
dinsdag 2 december 2008 om 13:48
Ik vind iedereen hier juist heel realistisch. Down to earth. Niks zwelgen, want als je goed opgelet hebt, kun je zien dat ik bijv. ook kritisch blijf. Meejanken doe ik niet, maar me inleven wel. Niks mis mee lijkt me zo. Er zit een verschil tussen meejanken en de botte bijl, ik verkies de middenweg.
dinsdag 2 december 2008 om 13:49
In feite krijg je met dit soort dingen te maken dat je moet gaan begrijpen dat
wat de meerderheid vindt niet per se waar is
wat de minderheid vindt niet per se onwaar is
Nou is waar en onwaar hoe dan ook vaag, blijft een kwestie van perceptie. Maar ieder mens heeft recht op zijn of haar overtuigingen zolang je anderen er niet al teveel mee benadeelt (en ergernis bij de ander vind ik toch echt regelmatig het probleem van die ander ). En wat veel belangrijker is, zorg dat je overtuigingen voor je werken, je helpen, niet dat ze je remmen en saboteren. Daar kun je enorm in groeien. En door veranderen in je houding naar jezelf toe en anderen.
wat de meerderheid vindt niet per se waar is
wat de minderheid vindt niet per se onwaar is
Nou is waar en onwaar hoe dan ook vaag, blijft een kwestie van perceptie. Maar ieder mens heeft recht op zijn of haar overtuigingen zolang je anderen er niet al teveel mee benadeelt (en ergernis bij de ander vind ik toch echt regelmatig het probleem van die ander ). En wat veel belangrijker is, zorg dat je overtuigingen voor je werken, je helpen, niet dat ze je remmen en saboteren. Daar kun je enorm in groeien. En door veranderen in je houding naar jezelf toe en anderen.
