Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zaterdag 13 augustus 2016 om 08:03
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 07:37:
[...]
Klopt helemaal. Alleen waar ik meer op doel is dat ik het persoonlijk anders zou opvatten eerst. In jouw voorbeeld; ik zou volmondig ja hebben gezegd ( en er extreem overtuigd van zijn dat het klopt) en dan pas achteraf denken van oeps dat was niet helemaal wat hij bedoelde.
Oftewel echt alles of nietsAls jij je aan het verdiepen bent in Stumass-huizen neem ik aan dat je nog een stuk jonger bent dan ik. Ik heb die nuance inmiddels wat meer aangeleerd, dus houd moed.
[...]
Klopt helemaal. Alleen waar ik meer op doel is dat ik het persoonlijk anders zou opvatten eerst. In jouw voorbeeld; ik zou volmondig ja hebben gezegd ( en er extreem overtuigd van zijn dat het klopt) en dan pas achteraf denken van oeps dat was niet helemaal wat hij bedoelde.
Oftewel echt alles of nietsAls jij je aan het verdiepen bent in Stumass-huizen neem ik aan dat je nog een stuk jonger bent dan ik. Ik heb die nuance inmiddels wat meer aangeleerd, dus houd moed.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 13 augustus 2016 om 08:04
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 07:56:
Ervaren jullie ook positieve kanten aan autisme?
( even lekker positief op de vroege morgen)
Ik zie autisme niet als een 'ziekte' ofzo, maar als een pakketje eigenschappen, net zoals ik nog meer eigenschappen heb. En ik vind mezelf nogal goed gelukt, inclusief mijn autisme. Zonder autisme zou ik een ander mens zijn, mss ook leuk, maar niet mij.
Ik vind autisme wat dat betreft net zoiets als mijn lengte (1,90 m): een gegeven en niets meer dan dat.
Ervaren jullie ook positieve kanten aan autisme?
( even lekker positief op de vroege morgen)
Ik zie autisme niet als een 'ziekte' ofzo, maar als een pakketje eigenschappen, net zoals ik nog meer eigenschappen heb. En ik vind mezelf nogal goed gelukt, inclusief mijn autisme. Zonder autisme zou ik een ander mens zijn, mss ook leuk, maar niet mij.
Ik vind autisme wat dat betreft net zoiets als mijn lengte (1,90 m): een gegeven en niets meer dan dat.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 13 augustus 2016 om 08:42
zaterdag 13 augustus 2016 om 09:02
In dit geval staan de ja/nee-vragen ook nog eens op een formulier waarboven je streng wordt aangesproken wel eerlijk te zijn. Maar met onze bijlage kan het UWV er vast wel wat mee.
Het gevoel dat we positieve kanten door autisme hebben hebben mijn vrouw en ik niet. Het is alleen heel moeilijk eigenschappen te scheiden van de rest. Ik vind mijn humor wel leuk, maar anders was het ook mijn humor niet
. Ik zou echter liever wat knapper en vlotter zijn.
Het gevoel dat we positieve kanten door autisme hebben hebben mijn vrouw en ik niet. Het is alleen heel moeilijk eigenschappen te scheiden van de rest. Ik vind mijn humor wel leuk, maar anders was het ook mijn humor niet
. Ik zou echter liever wat knapper en vlotter zijn.
zaterdag 13 augustus 2016 om 09:27
quote:Solomio schreef op 13 augustus 2016 @ 08:03:
[...]
Als jij je aan het verdiepen bent in Stumass-huizen neem ik aan dat je nog een stuk jonger bent dan ik. Ik heb die nuance inmiddels wat meer aangeleerd, dus houd moed. Haha danku danku, ben inderdaad nog maar 19 dus alle tijd !
[...]
Als jij je aan het verdiepen bent in Stumass-huizen neem ik aan dat je nog een stuk jonger bent dan ik. Ik heb die nuance inmiddels wat meer aangeleerd, dus houd moed. Haha danku danku, ben inderdaad nog maar 19 dus alle tijd !
Wish you were beer
zaterdag 13 augustus 2016 om 09:33
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 09:28:
Wat fijn dat jullie je autisme zo kunnen accepteren, heeft dat lang geduurd of was het al zo toen je de diagnose kreeg?
Ik kreeg de diagnose toen ik 50 was (ik ben nu 52) en had toen al een lange weg met depressies en therapieën afgelegd waarin ik vooral geleerd heb mezelf te zien hoe ik ben en dat te waarderen.
Dat daar het etiket autisme op paste was prettig, omdat ik daardoor bijv extra hulp kon inroepen, maar het veranderde verder niets aan wie ik ben.
Wat fijn dat jullie je autisme zo kunnen accepteren, heeft dat lang geduurd of was het al zo toen je de diagnose kreeg?
Ik kreeg de diagnose toen ik 50 was (ik ben nu 52) en had toen al een lange weg met depressies en therapieën afgelegd waarin ik vooral geleerd heb mezelf te zien hoe ik ben en dat te waarderen.
Dat daar het etiket autisme op paste was prettig, omdat ik daardoor bijv extra hulp kon inroepen, maar het veranderde verder niets aan wie ik ben.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 13 augustus 2016 om 09:37
quote:Solomio schreef op 13 augustus 2016 @ 09:33:
[...]
Ik kreeg de diagnose toen ik 50 was (ik ben nu 52) en had toen al een lange weg met depressies en therapieën afgelegd waarin ik vooral geleerd heb mezelf te zien hoe ik ben en dat te waarderen.
Dat daar het etiket autisme op paste was prettig, omdat ik daardoor bijv extra hulp kon inroepen, maar het veranderde verder niets aan wie ik ben.
Jammer dat je je diagnose pas op je vijftigste kreeg.. had denk ik een hoop ellende/onbegrip bespaard als je het eerder had geweten.
Je hebt inderdaad gelijk dat het niks veranderd aan wie je bent. Het heeft nu alleen een naam. Persoonlijk vind ik het nog lastig om te accepteren aangezien ik een standaardbeeld van autisten in mijn hoofd heb en ik mezelf hier totaal niet bij vind passen. Ik kreeg mijn diagnose zo'n drie jaar geleden. Kwestie van tijd denk ik..
[...]
Ik kreeg de diagnose toen ik 50 was (ik ben nu 52) en had toen al een lange weg met depressies en therapieën afgelegd waarin ik vooral geleerd heb mezelf te zien hoe ik ben en dat te waarderen.
Dat daar het etiket autisme op paste was prettig, omdat ik daardoor bijv extra hulp kon inroepen, maar het veranderde verder niets aan wie ik ben.
Jammer dat je je diagnose pas op je vijftigste kreeg.. had denk ik een hoop ellende/onbegrip bespaard als je het eerder had geweten.
Je hebt inderdaad gelijk dat het niks veranderd aan wie je bent. Het heeft nu alleen een naam. Persoonlijk vind ik het nog lastig om te accepteren aangezien ik een standaardbeeld van autisten in mijn hoofd heb en ik mezelf hier totaal niet bij vind passen. Ik kreeg mijn diagnose zo'n drie jaar geleden. Kwestie van tijd denk ik..
Wish you were beer
zaterdag 13 augustus 2016 om 09:44
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 09:37:
[...]
Jammer dat je je diagnose pas op je vijftigste kreeg.. had denk ik een hoop ellende/onbegrip bespaard als je het eerder had geweten.
Je hebt inderdaad gelijk dat het niks veranderd aan wie je bent. Het heeft nu alleen een naam. Persoonlijk vind ik het nog lastig om te accepteren aangezien ik een standaardbeeld van autisten in mijn hoofd heb en ik mezelf hier totaal niet bij vind passen. Ik kreeg mijn diagnose zo'n drie jaar geleden. Kwestie van tijd denk ik..Ik maak er een soort levenswerk van om aan iedereen uit te leggen wat autisme is en waarom het zich bij iedereen weer anders uit. Want ook ik had een beeld bij autisme voordat mijn oudste de diagnose kreeg. Daarna ben ik me er pas in gaan verdiepen en werd me duidelijk dat ik het ook heb.
[...]
Jammer dat je je diagnose pas op je vijftigste kreeg.. had denk ik een hoop ellende/onbegrip bespaard als je het eerder had geweten.
Je hebt inderdaad gelijk dat het niks veranderd aan wie je bent. Het heeft nu alleen een naam. Persoonlijk vind ik het nog lastig om te accepteren aangezien ik een standaardbeeld van autisten in mijn hoofd heb en ik mezelf hier totaal niet bij vind passen. Ik kreeg mijn diagnose zo'n drie jaar geleden. Kwestie van tijd denk ik..Ik maak er een soort levenswerk van om aan iedereen uit te leggen wat autisme is en waarom het zich bij iedereen weer anders uit. Want ook ik had een beeld bij autisme voordat mijn oudste de diagnose kreeg. Daarna ben ik me er pas in gaan verdiepen en werd me duidelijk dat ik het ook heb.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 13 augustus 2016 om 11:43
quote:Solomio schreef op 13 augustus 2016 @ 09:44:
[...]
Ik maak er een soort levenswerk van om aan iedereen uit te leggen wat autisme is en waarom het zich bij iedereen weer anders uit. Want ook ik had een beeld bij autisme voordat mijn oudste de diagnose kreeg. Daarna ben ik me er pas in gaan verdiepen en werd me duidelijk dat ik het ook heb.Pff heftig zeg.. ik vind het wel heel tof van je dat je de moeite neemt en blijft doen om iedereen inhoud aan het begrip autisme te geven. Zijn maar weinig mensen die dit zo opvatten
[...]
Ik maak er een soort levenswerk van om aan iedereen uit te leggen wat autisme is en waarom het zich bij iedereen weer anders uit. Want ook ik had een beeld bij autisme voordat mijn oudste de diagnose kreeg. Daarna ben ik me er pas in gaan verdiepen en werd me duidelijk dat ik het ook heb.Pff heftig zeg.. ik vind het wel heel tof van je dat je de moeite neemt en blijft doen om iedereen inhoud aan het begrip autisme te geven. Zijn maar weinig mensen die dit zo opvatten
Wish you were beer
zaterdag 13 augustus 2016 om 16:27
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 06:27:
[...]
Toevallig, daar ga ik straks heen haha. Hoe is het bevallen?
Tja... Ik weet niet wat je precies wilt weten. Ik vond het heel leuk daar, maar is niet wat ik ervan verwacht had. In ieder geval kon ik met alle begeleiders goed overweg, omdat ze heel erg aansloten bij onze leefwereld. Dat vind ik best bijzonder, want heb genoeg begeleiding gehad in mijn jeugd en van de 10 mocht ik er meestal maar ééntje. Dus dat hadden ze daar in ieder geval wel goed voor elkaar.
Echter vond ik hun begeleiding niet optimaal, maar dat kan ook aan mij liggen. Zij gaan uit van jouw eigen mogelijkheden. Dat vind ik een goed principe, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Maar daardoor lieten ze me veel te veel los terwijl ik niet voor niets met begeleiding daar woonde. In het intakegesprek hebben we destijds aangegeven dat studeren voor mij altijd de laagste prioriteit heeft en ik pas iets ga doen als er heel veel van afhangt. Planningen maken kan ik prima, maar ze uitvoeren is niet zo mijn hobby. Was dus de bedoeling dat ze juist achter de uitvoering aan gingen zitten. Maar in plaats daarvan moedigden ze me aan om mijn sociale leven flink door te zetten (tuurlijk, ook belangrijk voor iemand met autisme) en remden ze mij daar totaal niet in. Dus was bijna iedere avond bij vrienden of de studievereniging en mijn studie schoot er bij in tot de herkansingen kwamen. Heb uiteindelijk al mijn jaren wel gewoon in één keer gehaald met de volle studiepunten, maar dat was niet door de begeleiding van Stumass maar omdat ik met druk ineens wel de juiste keuzes kon maken.
Mijn zelfstandigheid was overigens al behoorlijk hoog op het moment dat ik daar kwam wonen, dus op dat gebied heb ik niet veel begeleiding nodig gehad. Ik zag bij mijn huisgenoten wel dat die dat duidelijk wel nodig hadden en op dat gebied ook wel stappen maakten. Maar bij mij ging het vooral om het studiegedeelte en daar zijn ze in mijn ogen tekort geschoten.
Maar.... Heb het wel heel leuk gehad daar en hing altijd een hele leuke sfeer!
[...]
Toevallig, daar ga ik straks heen haha. Hoe is het bevallen?
Tja... Ik weet niet wat je precies wilt weten. Ik vond het heel leuk daar, maar is niet wat ik ervan verwacht had. In ieder geval kon ik met alle begeleiders goed overweg, omdat ze heel erg aansloten bij onze leefwereld. Dat vind ik best bijzonder, want heb genoeg begeleiding gehad in mijn jeugd en van de 10 mocht ik er meestal maar ééntje. Dus dat hadden ze daar in ieder geval wel goed voor elkaar.
Echter vond ik hun begeleiding niet optimaal, maar dat kan ook aan mij liggen. Zij gaan uit van jouw eigen mogelijkheden. Dat vind ik een goed principe, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Maar daardoor lieten ze me veel te veel los terwijl ik niet voor niets met begeleiding daar woonde. In het intakegesprek hebben we destijds aangegeven dat studeren voor mij altijd de laagste prioriteit heeft en ik pas iets ga doen als er heel veel van afhangt. Planningen maken kan ik prima, maar ze uitvoeren is niet zo mijn hobby. Was dus de bedoeling dat ze juist achter de uitvoering aan gingen zitten. Maar in plaats daarvan moedigden ze me aan om mijn sociale leven flink door te zetten (tuurlijk, ook belangrijk voor iemand met autisme) en remden ze mij daar totaal niet in. Dus was bijna iedere avond bij vrienden of de studievereniging en mijn studie schoot er bij in tot de herkansingen kwamen. Heb uiteindelijk al mijn jaren wel gewoon in één keer gehaald met de volle studiepunten, maar dat was niet door de begeleiding van Stumass maar omdat ik met druk ineens wel de juiste keuzes kon maken.
Mijn zelfstandigheid was overigens al behoorlijk hoog op het moment dat ik daar kwam wonen, dus op dat gebied heb ik niet veel begeleiding nodig gehad. Ik zag bij mijn huisgenoten wel dat die dat duidelijk wel nodig hadden en op dat gebied ook wel stappen maakten. Maar bij mij ging het vooral om het studiegedeelte en daar zijn ze in mijn ogen tekort geschoten.
Maar.... Heb het wel heel leuk gehad daar en hing altijd een hele leuke sfeer!
zaterdag 13 augustus 2016 om 16:31
quote:Tribal_Lautje schreef op 13 augustus 2016 @ 09:28:
Wat fijn dat jullie je autisme zo kunnen accepteren, heeft dat lang geduurd of was het al zo toen je de diagnose kreeg?Als ik mocht kiezen met of zonder autisme dan zou ik nog altijd zonder kiezen. Ondanks dat ik het volledig heb geaccepteerd. Ik heb de positieve punten namelijk nog niet echt ontdekt. Alles waar autisten in zouden moeten uitblinken, blink ik niet uit. En wat ik leuk vind daarin word ik beperkt door mijn autisme. Echter heb ik mijn diagnose al vrij jong gekregen en daarna een jaar opgenomen gezeten. Daar heb ik precies geleerd wat het voor mij inhoudt en waar mijn beperkingen liggen. Daarna echt nog wel een aantal keer een flinke crisis gehad, maar het gaat nu al ongeveer vijf jaar heel goed met me en dan kan ik het ook makkelijker accepteren en gewoon zien als wie ik ben.
Wat fijn dat jullie je autisme zo kunnen accepteren, heeft dat lang geduurd of was het al zo toen je de diagnose kreeg?Als ik mocht kiezen met of zonder autisme dan zou ik nog altijd zonder kiezen. Ondanks dat ik het volledig heb geaccepteerd. Ik heb de positieve punten namelijk nog niet echt ontdekt. Alles waar autisten in zouden moeten uitblinken, blink ik niet uit. En wat ik leuk vind daarin word ik beperkt door mijn autisme. Echter heb ik mijn diagnose al vrij jong gekregen en daarna een jaar opgenomen gezeten. Daar heb ik precies geleerd wat het voor mij inhoudt en waar mijn beperkingen liggen. Daarna echt nog wel een aantal keer een flinke crisis gehad, maar het gaat nu al ongeveer vijf jaar heel goed met me en dan kan ik het ook makkelijker accepteren en gewoon zien als wie ik ben.
zondag 14 augustus 2016 om 12:00
quote:MrsLady schreef op 13 augustus 2016 @ 16:31:
[...]
Als ik mocht kiezen met of zonder autisme dan zou ik nog altijd zonder kiezen. Ondanks dat ik het volledig heb geaccepteerd. Ik heb de positieve punten namelijk nog niet echt ontdekt. Alles waar autisten in zouden moeten uitblinken, blink ik niet uit. En wat ik leuk vind daarin word ik beperkt door mijn autisme. Echter heb ik mijn diagnose al vrij jong gekregen en daarna een jaar opgenomen gezeten. Daar heb ik precies geleerd wat het voor mij inhoudt en waar mijn beperkingen liggen. Daarna echt nog wel een aantal keer een flinke crisis gehad, maar het gaat nu al ongeveer vijf jaar heel goed met me en dan kan ik het ook makkelijker accepteren en gewoon zien als wie ik ben.
Dit. Autisten schijnen heel goed te zijn met computers en techniek. Ik ben zo A-technisch als ik weet niet wat en vind die dingen ook helemaal niet interessant. Het vak "Informatica" op scholen was een ramp. Dingen als posters maken en tekst op leuke plaatsen neerzetten. Ik kreeg het nooit zoals ik wilde. Handleidingen van gsm of tv snap ik nooit. Gelukkig is mijn oom heel technisch en doet hij zulke dingen voor me.
Qua beroepen heb ik best veel interesses, maar de meeste dingen gaan niet omdat dat Autisme in de weg zit. Ik vind dan ook confronterend als mensen zeggen tegen iemand: "Kies een beroep dat je leuk lijkt." Vroeger werd mij dat ook nog gezegd. De laatste jaren werd gezegd dat ik iets moet doen wat ik KAN. En dat botst nogal eens met wat ik leuk vind.
[...]
Als ik mocht kiezen met of zonder autisme dan zou ik nog altijd zonder kiezen. Ondanks dat ik het volledig heb geaccepteerd. Ik heb de positieve punten namelijk nog niet echt ontdekt. Alles waar autisten in zouden moeten uitblinken, blink ik niet uit. En wat ik leuk vind daarin word ik beperkt door mijn autisme. Echter heb ik mijn diagnose al vrij jong gekregen en daarna een jaar opgenomen gezeten. Daar heb ik precies geleerd wat het voor mij inhoudt en waar mijn beperkingen liggen. Daarna echt nog wel een aantal keer een flinke crisis gehad, maar het gaat nu al ongeveer vijf jaar heel goed met me en dan kan ik het ook makkelijker accepteren en gewoon zien als wie ik ben.
Dit. Autisten schijnen heel goed te zijn met computers en techniek. Ik ben zo A-technisch als ik weet niet wat en vind die dingen ook helemaal niet interessant. Het vak "Informatica" op scholen was een ramp. Dingen als posters maken en tekst op leuke plaatsen neerzetten. Ik kreeg het nooit zoals ik wilde. Handleidingen van gsm of tv snap ik nooit. Gelukkig is mijn oom heel technisch en doet hij zulke dingen voor me.
Qua beroepen heb ik best veel interesses, maar de meeste dingen gaan niet omdat dat Autisme in de weg zit. Ik vind dan ook confronterend als mensen zeggen tegen iemand: "Kies een beroep dat je leuk lijkt." Vroeger werd mij dat ook nog gezegd. De laatste jaren werd gezegd dat ik iets moet doen wat ik KAN. En dat botst nogal eens met wat ik leuk vind.
zondag 14 augustus 2016 om 12:24
quote:biobitch1984 schreef op 14 augustus 2016 @ 11:50:
Hmm ik heb 3 studies afgerond zonder hulp van een stumass of wat dan ook, ook allemaal op tijd e.d.
Ik twijfel vaak of ik wel naar die intake moet gaan, ik denk dat ze t idee toch weer afschieten. En ik weet nog steeds niet hoe t me gaat helpen.
Ik begrijp je twijfel, ik heb hetzelfde maar toch is er een reden waarom we dit willen denk ik.
Mijn reden is om meer duidelijkheid te krijgen waarom ik reageer zoals ik doe op bepaalde situaties en hopelijk op wat meer begrip vanuit mijn omgeving.
Ik heb me tot nu toe prima gered en oplossingen gezocht voor de dingen waar ik tegenaan liep.
ik ben wel bang dat er in de toekomst meer dingen zullen komen waar ik minder goed mee om zal kunnen gaan en daar lijkt het me wel handig voor om wat meer erover te leren en handvaten te krijgen.
En acceptatie voor mezelf dat ik zo mag zijn zoals ik ben want dat doe ik nog niet, er zit nog wel wat schaamte op sommige gebieden.
Wat zou jouw reden kunnen zijn om toch duidelijkheid te willen krijgen ?
Hmm ik heb 3 studies afgerond zonder hulp van een stumass of wat dan ook, ook allemaal op tijd e.d.
Ik twijfel vaak of ik wel naar die intake moet gaan, ik denk dat ze t idee toch weer afschieten. En ik weet nog steeds niet hoe t me gaat helpen.
Ik begrijp je twijfel, ik heb hetzelfde maar toch is er een reden waarom we dit willen denk ik.
Mijn reden is om meer duidelijkheid te krijgen waarom ik reageer zoals ik doe op bepaalde situaties en hopelijk op wat meer begrip vanuit mijn omgeving.
Ik heb me tot nu toe prima gered en oplossingen gezocht voor de dingen waar ik tegenaan liep.
ik ben wel bang dat er in de toekomst meer dingen zullen komen waar ik minder goed mee om zal kunnen gaan en daar lijkt het me wel handig voor om wat meer erover te leren en handvaten te krijgen.
En acceptatie voor mezelf dat ik zo mag zijn zoals ik ben want dat doe ik nog niet, er zit nog wel wat schaamte op sommige gebieden.
Wat zou jouw reden kunnen zijn om toch duidelijkheid te willen krijgen ?
zondag 14 augustus 2016 om 12:58
Denk niet dat ik meer begrip ga krijgen uit mijn omgeving. Ik ben in dit traject terecht gekomen omdat ik al 16 jaar met een lichamelijke pijnklacht rondloop. Een deel van die klacht is op te lossen door ontspanning. En men denkt dat die ontspanning niet lukt omdat er dus iets psychisch met me is.
Ooit dacht ik dat ik ADD had, toen ik me daar op liet testen kreeg ik de mededeling dat ik dat niet had. Later toen ik dus voor mijn lochamelijke kwaal bij een seksuoloog kwam heeft die gespit in mijn dossier, daar stond in dat ik mogelijk een niet nader omschreven ontwikkelingsstoornis zou kunnen hebben oid. Mij is nooit wat verteld, ze hebben me gewoon weggestuurd met de mededeling dat issues met studeren gewoon bij de studentpsycholoog van de uni terecht kon en dat ik verder trots op mezelf moet zijn voor wat ik bereikt heb in het leven. En dat was bij een academisch ziekenhuis, die zouden het wel weten dacht ik.
Moet zeggen dat het toen ook goed met me ging, relatie, studie en bijbaan. Bezig met rijbewijs.
Oftewel ik wil niet weer weggestuurd worden als een aansteller, ik voelde me toen een tijdlang een aansteller en had besloten dat psychologie eigenlijk ook geen echte wetenschap is en dat ik en met mij andere mensen gewoon niet moeten zeuren en hun bijdrage aan de maatschappij moeten leveren. En zo ging het leven verder en heb ik later wel nog neurofeedbacktraining gehad zodat ik iig minder ADD achtige klachten had.
Ik had nooit verwacht dat een lichamelijke kwaal ,e weer op dat psychologische pad zou brengen en ik ben bang dat ik straks ingrijpende aanpassingen aan mijn leven moet gaan doen, waarvan ik misschien allang weet dat het nodig is. Maar ik ben gehecht aan mijn luxe leven. Ondanks dat ik soms weinig tijd heb om er vol van te genieten
Ooit dacht ik dat ik ADD had, toen ik me daar op liet testen kreeg ik de mededeling dat ik dat niet had. Later toen ik dus voor mijn lochamelijke kwaal bij een seksuoloog kwam heeft die gespit in mijn dossier, daar stond in dat ik mogelijk een niet nader omschreven ontwikkelingsstoornis zou kunnen hebben oid. Mij is nooit wat verteld, ze hebben me gewoon weggestuurd met de mededeling dat issues met studeren gewoon bij de studentpsycholoog van de uni terecht kon en dat ik verder trots op mezelf moet zijn voor wat ik bereikt heb in het leven. En dat was bij een academisch ziekenhuis, die zouden het wel weten dacht ik.
Moet zeggen dat het toen ook goed met me ging, relatie, studie en bijbaan. Bezig met rijbewijs.
Oftewel ik wil niet weer weggestuurd worden als een aansteller, ik voelde me toen een tijdlang een aansteller en had besloten dat psychologie eigenlijk ook geen echte wetenschap is en dat ik en met mij andere mensen gewoon niet moeten zeuren en hun bijdrage aan de maatschappij moeten leveren. En zo ging het leven verder en heb ik later wel nog neurofeedbacktraining gehad zodat ik iig minder ADD achtige klachten had.
Ik had nooit verwacht dat een lichamelijke kwaal ,e weer op dat psychologische pad zou brengen en ik ben bang dat ik straks ingrijpende aanpassingen aan mijn leven moet gaan doen, waarvan ik misschien allang weet dat het nodig is. Maar ik ben gehecht aan mijn luxe leven. Ondanks dat ik soms weinig tijd heb om er vol van te genieten
zondag 14 augustus 2016 om 15:38
Is het voor jezelf wel herkenbaar ''alle'' dingen die hier in het topic worden geschreven ?
Voor mij is dat juist een aanwijzing dat ik het in die richting moet zoeken, herkenbare dingen ook van vroeger.
Eindelijk voel ik me juist daardoor geen aansteller meer, dat idee heb ik namelijk ook lang gehad, waarom lukte het mij niet wat anderen wel konden ( energiegewijs ).
Nu moet ik wel zeggen dat iedere leeftijd andere ''problemen'' met zich meebrachten en soms ook jaren minimaal, niet opvallend dus.
Het verschil zat er ook nog in of in een relatie, kinderen enz, krijg je juist hulp daarvan en lijkt het minder of die hulp valt weg en je komt jezelf weer tegen.
Lastig uitleggen soms.
Ik hoop echt dat het je meer duidelijkheid gaat geven en pas daarna ga je kijken wat voor aanpassingen nodig zijn of misschien valt het mee met aanpassingen en zijn er andere oplossingen.
Laat het gewoon op je afkomen dat ga ik ook doen.
Morgen mijn eerste gesprek bij de psycholoog.
Voor mij is dat juist een aanwijzing dat ik het in die richting moet zoeken, herkenbare dingen ook van vroeger.
Eindelijk voel ik me juist daardoor geen aansteller meer, dat idee heb ik namelijk ook lang gehad, waarom lukte het mij niet wat anderen wel konden ( energiegewijs ).
Nu moet ik wel zeggen dat iedere leeftijd andere ''problemen'' met zich meebrachten en soms ook jaren minimaal, niet opvallend dus.
Het verschil zat er ook nog in of in een relatie, kinderen enz, krijg je juist hulp daarvan en lijkt het minder of die hulp valt weg en je komt jezelf weer tegen.
Lastig uitleggen soms.
Ik hoop echt dat het je meer duidelijkheid gaat geven en pas daarna ga je kijken wat voor aanpassingen nodig zijn of misschien valt het mee met aanpassingen en zijn er andere oplossingen.
Laat het gewoon op je afkomen dat ga ik ook doen.
Morgen mijn eerste gesprek bij de psycholoog.
maandag 15 augustus 2016 om 00:00
Spannend.. Succes morgen! Ik zou het afgelopen woensdag gehad meten hebben als wederom mijn werk niet in de weg zat. Nog anderhalf week wachten. Ik heb ook geen idee hoe ik me erop moet voorbereiden, en wat er gaat gebeuren.
Ja veel is wel herkenbaar, sommige dingen ook niet. Maar goed, in die twee jaar dat ik heb meegeschreven op een add forum had ik hetzelfd, de herkenbaarheid en de overtuiging. Ik vertrouw daar dus niet meer op.
Ja veel is wel herkenbaar, sommige dingen ook niet. Maar goed, in die twee jaar dat ik heb meegeschreven op een add forum had ik hetzelfd, de herkenbaarheid en de overtuiging. Ik vertrouw daar dus niet meer op.
maandag 15 augustus 2016 om 01:43
Ik heb hier nog nooit gereageerd maar wel meegelezen en een heleboel dingen die jullie zeggen zijn herkenbaar voor mij. Ik ben er op mijn 21ste pas achtergekomen dat ik autisme heb.
De psycholoog benadrukte steeds dat ik een zeer lichte vorm heb (wat ook verklaart dat het zo lang onopgemerkt bleef) maar ik vind dat een beetje een vreemde manier van aanduiden. Je hebt autisme of je hebt het niet, denk ik dan. Ik zie mijn autisme gewoon, zoals hierboven al mooi beschreven is, als een set eigenschappen die bij mij horen. En daarnaast heb ik nog talloze andere eigenschappen die helemaal niks met autisme te maken hebben.
Hebben jullie trouwens ook altijd een rusteloos gevoel de dagen voordat jullie naar een feestje gaan? Hoeveel feestjes ik ook bezoek, ik blijf het houden. Dagen van tevoren schrijf ik in een schrift een lijst van dingen die ik mee zal nemen in mijn tas, wat ik aan zal trekken, hoe laat ik weg zal gaan, hoe laat de bus vertrekt etc. Als ik dat allemaal vastgesteld heb, dan wordt het pas weer rustiger in mijn hoofd. Anders blijf ik steeds aan dat feestje denken. Ook al is het helemaal geen "belangrijk" feest. Het is in principe voor mij ook helemaal niet zo belangrijk wat ik aantrek en hoe laat ik exact het huis verlaat, maar toch moet ik dat allemaal van tevoren uitstippelen, want anders voel ik me ontzettend rusteloos en chaotisch. En dan ga ik er soms zelfs over twijfelen of ik wel moet gaan.. Meestal ga ik wel en plan ik dus alles, maar soms schat ik dingen dan alsnog fout in. Dan heb ik bijvoorbeeld veel te weinig tijd voor iets gepland of juist teveel. Wie herkent dit?
De psycholoog benadrukte steeds dat ik een zeer lichte vorm heb (wat ook verklaart dat het zo lang onopgemerkt bleef) maar ik vind dat een beetje een vreemde manier van aanduiden. Je hebt autisme of je hebt het niet, denk ik dan. Ik zie mijn autisme gewoon, zoals hierboven al mooi beschreven is, als een set eigenschappen die bij mij horen. En daarnaast heb ik nog talloze andere eigenschappen die helemaal niks met autisme te maken hebben.
Hebben jullie trouwens ook altijd een rusteloos gevoel de dagen voordat jullie naar een feestje gaan? Hoeveel feestjes ik ook bezoek, ik blijf het houden. Dagen van tevoren schrijf ik in een schrift een lijst van dingen die ik mee zal nemen in mijn tas, wat ik aan zal trekken, hoe laat ik weg zal gaan, hoe laat de bus vertrekt etc. Als ik dat allemaal vastgesteld heb, dan wordt het pas weer rustiger in mijn hoofd. Anders blijf ik steeds aan dat feestje denken. Ook al is het helemaal geen "belangrijk" feest. Het is in principe voor mij ook helemaal niet zo belangrijk wat ik aantrek en hoe laat ik exact het huis verlaat, maar toch moet ik dat allemaal van tevoren uitstippelen, want anders voel ik me ontzettend rusteloos en chaotisch. En dan ga ik er soms zelfs over twijfelen of ik wel moet gaan.. Meestal ga ik wel en plan ik dus alles, maar soms schat ik dingen dan alsnog fout in. Dan heb ik bijvoorbeeld veel te weinig tijd voor iets gepland of juist teveel. Wie herkent dit?
maandag 15 augustus 2016 om 04:36
@Tribal_Lautje:
Een positief effect van autisme is dat ik prima alleen kan zijn. Kan me niet voorstellen hoe lastig het moet zijn om die constante hunkering te voelen naar een relatie of sociaal contact.
Daarnaast heb ik geen behoefte aan uiterlijk vertoon, al weet ik niet of dit gelinkt is aan autisme of mijn achtergrond.
Edit: En eerlijkheid. Heb een regelrechte afkeer van het leugenachtig gedrag en de hypocrisie die mensen vertonen. Al werkt dit ook in mijn nadeel, zo kom ik niet overeen met mijn huidige bazen waardoor ik hen mijd uit vrees hen te zullen uitschelden daar het toneelspel mij niet afgaat.
@abstract:
Uw laatste alinea is zeker herkenbaar. Het brengt rust om op voorhand te weten hoe de zaken zullen lopen zodat het onverwachte deels uitgesloten wordt en ik me wat kan voorbereiden op de gesprekken die komen. Maak me hier wel minder druk om dan vroeger, misschien wordt het allemaal wat milder met de leeftijd; Solomio weet daar vast meer over te zeggen.
Een positief effect van autisme is dat ik prima alleen kan zijn. Kan me niet voorstellen hoe lastig het moet zijn om die constante hunkering te voelen naar een relatie of sociaal contact.
Daarnaast heb ik geen behoefte aan uiterlijk vertoon, al weet ik niet of dit gelinkt is aan autisme of mijn achtergrond.
Edit: En eerlijkheid. Heb een regelrechte afkeer van het leugenachtig gedrag en de hypocrisie die mensen vertonen. Al werkt dit ook in mijn nadeel, zo kom ik niet overeen met mijn huidige bazen waardoor ik hen mijd uit vrees hen te zullen uitschelden daar het toneelspel mij niet afgaat.
@abstract:
Uw laatste alinea is zeker herkenbaar. Het brengt rust om op voorhand te weten hoe de zaken zullen lopen zodat het onverwachte deels uitgesloten wordt en ik me wat kan voorbereiden op de gesprekken die komen. Maak me hier wel minder druk om dan vroeger, misschien wordt het allemaal wat milder met de leeftijd; Solomio weet daar vast meer over te zeggen.
anoniem_262747 wijzigde dit bericht op 15-08-2016 05:07
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
maandag 15 augustus 2016 om 07:16
Als ik idd mocht kiezen tussen een leven met of zonder NLD, dan werd het zonder. De diagnose kreeg ik toen ik begin twintig was. De jaren daarvoor waren alles behalve makkelijk geweest en de diagnose kwam toch als een opluchting. Ik had meer moeite met het afgekeurd worden. Na drie mislukte opleidingen en het jarenlange pesten was ik gesloopt. Ik had het gevoel dat ik op alle punten had gefaald. Alleen mijn relatie hield stand, gelukkig. Door jarenlange therapie heb ik mezelf geaccepteerd en zie ik ook de fijne kanten van mijn leven. Er zijn altijd momenten dat ik het haat dat ik NLD heb. Maar ik kan het niet uitzetten en moet ermee leven. Ik kies er dan ook voor om er positief tegenaan te kijken. En heel vaak lukt dat. Ik ben gelukkig met mijn leven, ook dankzij mijn partner.
maandag 15 augustus 2016 om 10:38
quote:abstract schreef op 15 augustus 2016 @ 01:43:
De psycholoog benadrukte steeds dat ik een zeer lichte vorm heb (wat ook verklaart dat het zo lang onopgemerkt bleef) maar ik vind dat een beetje een vreemde manier van aanduiden. Je hebt autisme of je hebt het niet, denk ik dan. Ik zie mijn autisme gewoon, zoals hierboven al mooi beschreven is, als een set eigenschappen die bij mij horen. En daarnaast heb ik nog talloze andere eigenschappen die helemaal niks met autisme te maken hebben.
Hebben jullie trouwens ook altijd een rusteloos gevoel de dagen voordat jullie naar een feestje gaan? Hoeveel feestjes ik ook bezoek, ik blijf het houden. Dagen van tevoren schrijf ik in een schrift een lijst van dingen die ik mee zal nemen in mijn tas, wat ik aan zal trekken, hoe laat ik weg zal gaan, hoe laat de bus vertrekt etc. Als ik dat allemaal vastgesteld heb, dan wordt het pas weer rustiger in mijn hoofd. Anders blijf ik steeds aan dat feestje denken. Ook al is het helemaal geen "belangrijk" feest. Het is in principe voor mij ook helemaal niet zo belangrijk wat ik aantrek en hoe laat ik exact het huis verlaat, maar toch moet ik dat allemaal van tevoren uitstippelen, want anders voel ik me ontzettend rusteloos en chaotisch. En dan ga ik er soms zelfs over twijfelen of ik wel moet gaan.. Meestal ga ik wel en plan ik dus alles, maar soms schat ik dingen dan alsnog fout in. Dan heb ik bijvoorbeeld veel te weinig tijd voor iets gepland of juist teveel. Wie herkent dit?Als ik je onderste alinea lees vind ik het best wel extreem autistisch moet ik eerlijk bekennen. Voor een verjaardagsfeestje bedenk ik me zelfs vrij laat nog 'shit ik moet nog snel een kado halen voor vanavond' ik trek aan wat ik al aan heb, aangezien ik niet echt een modepopje ben enzo. Voor een bruiloft zal ik wel alvast bedenken en wassen wat ik aanwil, en bedenken hoe laat ik heen moet rijden (hoe lang is het rijden). Laatste bruiloft waar ik was had ik nogal stress, het was ongeveer 20 minuten rijden en ging 40 van te voren weg en was nog steeds bijna te laat (wel te laat voor het verwelkomen van het paar). Ik nam een andere route dan de snelste omdat ik die uit het hoofd ken maar ik kwam dus vast te staan bij een botenparade of iets dergelijks. Dan ga ik wel in tokkiemodus, vloeken.. Andere weggebruikers opjagen etc.
De psycholoog benadrukte steeds dat ik een zeer lichte vorm heb (wat ook verklaart dat het zo lang onopgemerkt bleef) maar ik vind dat een beetje een vreemde manier van aanduiden. Je hebt autisme of je hebt het niet, denk ik dan. Ik zie mijn autisme gewoon, zoals hierboven al mooi beschreven is, als een set eigenschappen die bij mij horen. En daarnaast heb ik nog talloze andere eigenschappen die helemaal niks met autisme te maken hebben.
Hebben jullie trouwens ook altijd een rusteloos gevoel de dagen voordat jullie naar een feestje gaan? Hoeveel feestjes ik ook bezoek, ik blijf het houden. Dagen van tevoren schrijf ik in een schrift een lijst van dingen die ik mee zal nemen in mijn tas, wat ik aan zal trekken, hoe laat ik weg zal gaan, hoe laat de bus vertrekt etc. Als ik dat allemaal vastgesteld heb, dan wordt het pas weer rustiger in mijn hoofd. Anders blijf ik steeds aan dat feestje denken. Ook al is het helemaal geen "belangrijk" feest. Het is in principe voor mij ook helemaal niet zo belangrijk wat ik aantrek en hoe laat ik exact het huis verlaat, maar toch moet ik dat allemaal van tevoren uitstippelen, want anders voel ik me ontzettend rusteloos en chaotisch. En dan ga ik er soms zelfs over twijfelen of ik wel moet gaan.. Meestal ga ik wel en plan ik dus alles, maar soms schat ik dingen dan alsnog fout in. Dan heb ik bijvoorbeeld veel te weinig tijd voor iets gepland of juist teveel. Wie herkent dit?Als ik je onderste alinea lees vind ik het best wel extreem autistisch moet ik eerlijk bekennen. Voor een verjaardagsfeestje bedenk ik me zelfs vrij laat nog 'shit ik moet nog snel een kado halen voor vanavond' ik trek aan wat ik al aan heb, aangezien ik niet echt een modepopje ben enzo. Voor een bruiloft zal ik wel alvast bedenken en wassen wat ik aanwil, en bedenken hoe laat ik heen moet rijden (hoe lang is het rijden). Laatste bruiloft waar ik was had ik nogal stress, het was ongeveer 20 minuten rijden en ging 40 van te voren weg en was nog steeds bijna te laat (wel te laat voor het verwelkomen van het paar). Ik nam een andere route dan de snelste omdat ik die uit het hoofd ken maar ik kwam dus vast te staan bij een botenparade of iets dergelijks. Dan ga ik wel in tokkiemodus, vloeken.. Andere weggebruikers opjagen etc.
maandag 15 augustus 2016 om 12:49
Eerste gesprek achter de rug, wel vermoeiend.
Over 3 weken vervolg gesprek.
Het is duidelijk wat ik wil en hij geeft toe dat hij dat specialisme niet heeft en moest nakijken waar dat wel was.
Maar even verteld waar hij kon kijken, daarop kreeg ik de opmerking dat ik het wel allemaal goed had onderzocht en uitgezocht.
Tja dat is nou juist wat ik graag doe, onderzoeken en controle houden.
Over 3 weken vervolg gesprek.
Het is duidelijk wat ik wil en hij geeft toe dat hij dat specialisme niet heeft en moest nakijken waar dat wel was.
Maar even verteld waar hij kon kijken, daarop kreeg ik de opmerking dat ik het wel allemaal goed had onderzocht en uitgezocht.
Tja dat is nou juist wat ik graag doe, onderzoeken en controle houden.
maandag 15 augustus 2016 om 12:59
quote:Autofan schreef op 15 augustus 2016 @ 01:20:
Hondenmens, heb je een leuke dag gehad gisteren met je vriendin?Het was heel gezellig. We zijn naar Zuidplein geweest. Beide geen kleren gekocht omdat de mode tegenviel. Denk niet de goede tijd van het jaar om te shoppen. Maar we hadden ook niet echt iets nodig. Maar nog wel andere dingen gekocht. En alleen maar lekkere dingen gegeten. Gebakje, poffertjes, Mc Donald's, bamihap. We waren er heel de dag zoet mee. Om 20:30 was ik weer thuis.
Hondenmens, heb je een leuke dag gehad gisteren met je vriendin?Het was heel gezellig. We zijn naar Zuidplein geweest. Beide geen kleren gekocht omdat de mode tegenviel. Denk niet de goede tijd van het jaar om te shoppen. Maar we hadden ook niet echt iets nodig. Maar nog wel andere dingen gekocht. En alleen maar lekkere dingen gegeten. Gebakje, poffertjes, Mc Donald's, bamihap. We waren er heel de dag zoet mee. Om 20:30 was ik weer thuis.
