Kinderen
alle pijlers
kan van ene kind veel meer hebben
donderdag 11 december 2008 om 15:43
Hebben nou meer moeders dat, dat ze van hun ene kind meer kunnen hebben dan van hun andere?? Mijn oudste is 2,5 en kan niet zo goed alleen spelen. Hij zit me behoorlijk op mijn huid en ik raak daar best geirriteerd van. Mijn jongste is een half jaar, kan erg goed alleen spelen en van haar kan ik veel meer hebben. (De oudste heeft nooit goed alleen kunnen spelen, dus het is wel meer karakter dan leeftijd.) Ik vind het erg vervelend dat ik zo vaak kribbig reageer op de oudste want hij kan er ook niets aan doen dat hij meer op aandacht gericht is maar ik voel me vaak wel schuldig naar hem toe omdat ik dan weer zo kattig reageer en dat bij zijn zusje zelden doe. Herkent iemand dat? Moet ik mezelf dan toch meer wegcijferen en hopen dat het beter wordt met de jaren?
donderdag 11 december 2008 om 15:59
Herkenbaar hoor! Ik kan van mijn dochter van 5 ook veel minder hebben dan van haar broertje van 2,5.
Terwijl hij soms ook echt om achter het behang te plakken is. Maar dat wil niet zeggen dat ik minder van mijn dochter hou.
Niet meer of minder,maar wel anders...
Ook daar heb ik moeite mee gehad, dat dat kon... maar dat schijnt heel normaal te zijn.
Het moederschap is ook een leerproces. Komt heus wel goed. Niet vanzelf misschien,maar het komt wel.
En in jou geval is het ook nog eens zo dat je jongste nog een baby is en je oudste vol in de ontdekking, grenzen aan het verkennen en verleggen is. Hoort er allemaal bij.
Terwijl hij soms ook echt om achter het behang te plakken is. Maar dat wil niet zeggen dat ik minder van mijn dochter hou.
Niet meer of minder,maar wel anders...
Ook daar heb ik moeite mee gehad, dat dat kon... maar dat schijnt heel normaal te zijn.
Het moederschap is ook een leerproces. Komt heus wel goed. Niet vanzelf misschien,maar het komt wel.
En in jou geval is het ook nog eens zo dat je jongste nog een baby is en je oudste vol in de ontdekking, grenzen aan het verkennen en verleggen is. Hoort er allemaal bij.
donderdag 11 december 2008 om 16:02
Ik heb t ook wel, maar van de een kan ik bij andere dingen weer meer hebben als bij de ander; bv mijn oudste is heel zelfstandig wel de jongste net zwaan klef aan is, daar kan ik het verschrikkelijk van op mijn heupen krijgen. (en reageer ik dus kribbiger dan wanneer oudste 'stoort') bij de oudste kan ik het weer veel slechter hebben wanneer ze niet luisterd of dingen doet die ze niet mag. Op die manier is het toch weer 'gelijk'. heb jij misschien ook iets wat je van de oudste beter kan hebben dan van de jongste? (heeft overigens niks met evenveel houden van, meer met botsende karakters, denk ik )
donderdag 11 december 2008 om 18:37
Misschien helpt het als je een ander gezichtspunt inneemt? Je ene kind doet een groter beroep op je dan je andere kind. Als je andere kind op dezelfde manier aandacht zou vragen zou je er ook geïrriteerd van raken.
Het is dus niet echt dat je van je ene kind minder kan hebben. Als ze beiden eenzelfde beroep op je zouden doen, zou je van beiden evenveel kunnen hebben.
Het is dus niet echt dat je van je ene kind minder kan hebben. Als ze beiden eenzelfde beroep op je zouden doen, zou je van beiden evenveel kunnen hebben.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 12 december 2008 om 09:18
Ik zou de Gordonmethode lezen als ik jou was. Daar staat precies dit voorbeeld in! Dat je van het ene kind meer kunt hebben dan van het andere. En dat dat helemaal niet erg is, het ligt er gewoon aan hoe je er mee om gaat. De Gordonmethode is een opvoedmethode. Het boek heet 'Luisteren naar kinderen' of zoiets.
dinsdag 16 december 2008 om 21:55
dank je wel voor jullie reacties, het stelt me wel gerust! zo gek zijn mijn gevoelens dus niet. Ik heb de Gordonmethode een tijd geleden gelezen maar toen was de jongste er nog niet, misschien nog maar weer eens erbij pakken! Het meest idiote is haast nog wel dat ik het karakter van de oudste zo herken, ik ben denk ik een beetje hetzelfde... Daarom botst het een beetje denk ik. Ik zal inderdaad mijn gezichtspunt proberen te veranderen en kijken naar de behoeftes van elk kind.
Bedankt!
Bedankt!
dinsdag 16 december 2008 om 23:23
Ik het het hier ook met mijn dochter van 2 jaar en 9 maanden. Zij is een dametje met een pittig temperament! Om alles huilt ze, wanneer ze haar zin niet krijgt is het schreeuwen en krijsen pffffff. En mijn oudste zoon is toch zo'n makkelijk jochie, en ook nog eens heel zelfstandig voor zijn leeftijd. Ik hoef hem ook maar 1 keer iets te vragen of 1 keer te waarschuwen en hij luistert al. Bij mijn dochter gebeurt het na de 3e keer nog niet. En dan zet ik haar op de gang. Mijn jongste zoon is nu 14 maanden, kan bij hem er nog niet echt veel over zeggen. Alleen zie wel al dat hij heel makkelijk zichzelf kan vermaken. Mijn ervaring is beter allemaal jongens dan meiden met opvoeden. en tuurlijk hou je van evenveel, maar is zoals eerder gezegd een stukje karakter.
zaterdag 20 december 2008 om 13:22
Waar ik denk ik het bangst voor ben is dat ik mijn oudste kind niet laat zijn wie hij is, dat hij niet mag zijn wie hij is, namelijk een druk, enthousiast jochie dat erg veel aandacht vraagt maar ook verschrikkelijk gezellig is. Dat ik dus te veel nadruk leg op de negatieve kanten van zijn karakter (nml. veel aandacht vragen) en te weinig op de positieve kanten (veel van gezelligheid houden én goed kunnen aangeven waar hij behoefte aan heeft). Ik heb er moeite mee dat hij me zo 'claimt', maar weet niet goed mijn irritatie daarover te beheersen. De tip van 'eerst een half uur met hem spelen' werkt (tot nu toe in ieder geval) niet omdat hij daarna echt niet zelf verder gaat spelen... Iemand zei laatst tegen me dat hij reageert op mijn houding, maar hoe kan ik dat dan wijzigen?
