Relaties
alle pijlers
Gevoel vs. Verstand
maandag 13 oktober 2008 om 19:49
Begrijp het wel. Als je weinig interesses deelt, dan ga je je eraan ergeren. Nou ja, ik wel in ieder geval Je kunt het accepteren of weggaan, meer smaken heb je niet. Ik heb ooit mijn inmiddels ex ook allerlei boeken gegeven. Ga maar eens lezen. Maar ja, hij begreep er niets van en vertelde de verhalen compleet verkeerd (het zou lachwekkend zijn als ik niet zo ontzettend geirriteerd was). Nu besef ik wel dat het een arrogante gedachte van me was, om iemand te willen veranderen.
Trouwens, die bekende TV-programma's ken ik ook niet, ik kijk nooit TV maar ik kijk gewoon even op de Entertainmentpijler om te zien what's going on Maar Lost en Heroes download ik weer wel in grote getale
Trouwens, die bekende TV-programma's ken ik ook niet, ik kijk nooit TV maar ik kijk gewoon even op de Entertainmentpijler om te zien what's going on Maar Lost en Heroes download ik weer wel in grote getale
woensdag 26 november 2008 om 15:40
Ik denk dat het een grote opluchting voor je kan zijn als je de relatie nu verbreekt. Het is mijns inziens een slecht teken als je na 6 maanden al zo loop te piekeren.
Ik denk dat je moet luisteren naar je gevoel, je intuïtie, en die lijkt te zeggen dat jullie niet zo goed bij elkaar passen, in verschillende werelden leven.
Je lijkt bang te zijn om de knoop door te hakken, om hem te kwetsen, om alleen te blijven.
Terwijl je hem alleen maar steeds meer zal kwetsen door langer bij hem te blijven. En jij vindt ooit wel iemand die beter bij je past, als je er echt aan toe bent.
Ik heb ook zo'n soort relatie gehad, het heeft me een jaar gekost om het uit te maken en wát was ik opgelucht! Ik heb nu een vriend die echt bij me past en waarmee ik oud wil worden. Dat wist ik al na een paar weken.
Ik denk dat je moet luisteren naar je gevoel, je intuïtie, en die lijkt te zeggen dat jullie niet zo goed bij elkaar passen, in verschillende werelden leven.
Je lijkt bang te zijn om de knoop door te hakken, om hem te kwetsen, om alleen te blijven.
Terwijl je hem alleen maar steeds meer zal kwetsen door langer bij hem te blijven. En jij vindt ooit wel iemand die beter bij je past, als je er echt aan toe bent.
Ik heb ook zo'n soort relatie gehad, het heeft me een jaar gekost om het uit te maken en wát was ik opgelucht! Ik heb nu een vriend die echt bij me past en waarmee ik oud wil worden. Dat wist ik al na een paar weken.
woensdag 26 november 2008 om 18:39
Hij kwam bij me en kwam niet terug op zijn 'deadline'. Zwak als ik in deze situatie heb ik het onderwerp ook niet aangesneden...(klopt Dippy, ik ben ook bang om een knoop door te hakken en kan het haast niet over mijn hart verkrijgen om hem pijn te doen door ermee te stoppen).
Blijft lastig. Ik ben er gewoon niet klaar voor, ofzoiets..
Blijft lastig. Ik ben er gewoon niet klaar voor, ofzoiets..
woensdag 26 november 2008 om 20:01
@Kym: misschien een lastig iets om voor te stellen: maar als je je eens voorstelt dat je pas net op de wereld bent of zo en totaal geen ideeen hebt over hoe een relatie 'zou moeten zijn' en je ook vergeet wat je tante heeft gezegd...voel je je dan gelukkig als je aan hem denkt? Wil je dan bij je zijn?
Ik vraag me namelijk af in hoeverre je twijfelt omdat je, als je bij hem bent, echt dingen mist en in je wezenlijke behoeften niet vervuld wordt en in hoeverre je te maken hebt met 'ratio-twijfels', de twijfels die gaan over wat je eerder bedacht had en hoe het allemaal 'hoort' te zijn voor jou.
Wat zijn voor jou wezenlijke behoeften in een relatie? hangen die samen met fasen en niveau? Of met andere dingen?
Ik vraag me namelijk af in hoeverre je twijfelt omdat je, als je bij hem bent, echt dingen mist en in je wezenlijke behoeften niet vervuld wordt en in hoeverre je te maken hebt met 'ratio-twijfels', de twijfels die gaan over wat je eerder bedacht had en hoe het allemaal 'hoort' te zijn voor jou.
Wat zijn voor jou wezenlijke behoeften in een relatie? hangen die samen met fasen en niveau? Of met andere dingen?
woensdag 26 november 2008 om 20:02
donderdag 27 november 2008 om 09:40
Je hebt ook gelijk Tjonge. Ik realiseer me dat ik vooral voor mijn eigen geluk moet kiezen, maar op de één of andere manier lukt het me nog niet goed. In gedachten lijk ik al wel meer los aan het laten te zijn, maar zodra ik hem weer zie of nadenk over een definitieve breuk, dan kunnen mijn gedachten weer met 180graden draaien. Dat maakt het niet fijn en dat ligt natuurlijk ook volkomen bij mezelf, dat besef ik.
Ondanks alles lijkt dit alles er wel voor te zorgen dat ik onbewust misschien een fase verder kom.
Ondanks alles lijkt dit alles er wel voor te zorgen dat ik onbewust misschien een fase verder kom.
zondag 30 november 2008 om 10:16
Hoi Matamata, lief dat je ernaar vraagt. Eigenlijk weinig verandering hier; behalve dat ik hem toch wel regelmatig weer heb gezien de afgelopen week en elke keer dat ik hem zag voelde dat weer fijn. Merkte dat ik mijn gewtijfel een beetje wegstopte en we hebben het er niet meer uitgebreid gehad. Of dat nu allemaal juist is weet ik niet, maar zo gaat dat nu eenmaal blijkbaar.
Nog steeds heb ik het gevoel van "we zien het wel" en mijn gevoel m.b.t onze relatie blijft met de dag wisselen.
Beetje lastig om antwoord te geven op je vraag dus..
Nog steeds heb ik het gevoel van "we zien het wel" en mijn gevoel m.b.t onze relatie blijft met de dag wisselen.
Beetje lastig om antwoord te geven op je vraag dus..
dinsdag 2 december 2008 om 23:29
Hey Kym,
Excuses voor de late reactie, maar ik weet eerlijk egzegd ook niet hoe te antwoorden. Het lijkt me in ieder geval een pluspunt dat je fijne gevoelens bij hem hebt, dat is toch wel een belangrijke basis die je in een relatie moet hebben. Wat betreft zit het wel goed. Veel plezier in ieder geval nog.
Excuses voor de late reactie, maar ik weet eerlijk egzegd ook niet hoe te antwoorden. Het lijkt me in ieder geval een pluspunt dat je fijne gevoelens bij hem hebt, dat is toch wel een belangrijke basis die je in een relatie moet hebben. Wat betreft zit het wel goed. Veel plezier in ieder geval nog.
dinsdag 2 december 2008 om 23:44
quote:Kym schreef op 27 november 2008 @ 09:40:
Je hebt ook gelijk Tjonge. Ik realiseer me dat ik vooral voor mijn eigen geluk moet kiezen, maar op de één of andere manier lukt het me nog niet goed. In gedachten lijk ik al wel meer los aan het laten te zijn, maar zodra ik hem weer zie of nadenk over een definitieve breuk, dan kunnen mijn gedachten weer met 180graden draaien. Ik lees hier net e.e.a. en ik moet zeggen, Kym, dat wat jij hier schrijft, dat heb ik dus ook! Wij latten al ruim 2 jaar; de tijd die we samen zijn: voelt goed. Als we niet samen zijn: wantrouwen richting hem (bang dat hij een ander zoekt; hij kan niet alleen zijn!) In gedachten heb ik de relatie al vaak verbroken, maar als ik hem aan de foon heb, of hem zie, dan smelt ik meestal weer...! Dus heel herkenbaar wat je hier schrijft! Sterkte. Ik denk dat het vanzelf komt, als je eraan toe bent. Dat maakt het niet fijn en dat ligt natuurlijk ook volkomen bij mezelf, dat besef ik.
Ondanks alles lijkt dit alles er wel voor te zorgen dat ik onbewust misschien een fase verder kom.
Je hebt ook gelijk Tjonge. Ik realiseer me dat ik vooral voor mijn eigen geluk moet kiezen, maar op de één of andere manier lukt het me nog niet goed. In gedachten lijk ik al wel meer los aan het laten te zijn, maar zodra ik hem weer zie of nadenk over een definitieve breuk, dan kunnen mijn gedachten weer met 180graden draaien. Ik lees hier net e.e.a. en ik moet zeggen, Kym, dat wat jij hier schrijft, dat heb ik dus ook! Wij latten al ruim 2 jaar; de tijd die we samen zijn: voelt goed. Als we niet samen zijn: wantrouwen richting hem (bang dat hij een ander zoekt; hij kan niet alleen zijn!) In gedachten heb ik de relatie al vaak verbroken, maar als ik hem aan de foon heb, of hem zie, dan smelt ik meestal weer...! Dus heel herkenbaar wat je hier schrijft! Sterkte. Ik denk dat het vanzelf komt, als je eraan toe bent. Dat maakt het niet fijn en dat ligt natuurlijk ook volkomen bij mezelf, dat besef ik.
Ondanks alles lijkt dit alles er wel voor te zorgen dat ik onbewust misschien een fase verder kom.
woensdag 3 december 2008 om 23:58
Erger je je echt zelf aan zijn gebrek aan kennis over bepaalde zaken op een manier waarop niet overheen is te stappen of is het meer een kwestie van plaatsvervangende schaamte, dat je je geneert hem voor te stellen aan je omgeving vanwege zijn mindere algemene ontwikkeling? In het eerste geval is er weinig hoop maar in het tweede geval zou je schijt aan je omgeving kunnen hebben helemaal voor hem gaan.
P.S. Ik weet ook niets van bekende Nederlanders want ik kijk nooit tv.
P.S. Ik weet ook niets van bekende Nederlanders want ik kijk nooit tv.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
maandag 8 december 2008 om 10:47
Pff, ben ik weer even: echt een best heftig weekend achter de rug. Een weekend waarin we weg waren met mijn familie. Heel spannend natuurlijk om hem te 'introduceren' (de meesten kenden hem nog niet) en te merken hoe het voor mij voelde om samen met hem te zijn met anderen. En tja, ondanks allerlei andere redenen die ervoor zorgden dat ik het intensief vond met zo'n grote club mensen merkte ik ook dat dit het niet is. Hij is niet de man van mijn leven. Ik merk dat ik de kartrekker ben en in veel opzichten té anders ben dan hij. En dat verschil, dat maakt dat ik het op de lange termijn niet ga trekken vrees ik.
Ik voel me leeg, maar weet eigenlijk wel wat me te doen staat. Alleen verder. Mijn eigen weg weer kiezen. Bijtanken.
Het doet zo'n pijn te bedenken dat dit het was, dat we niet bij elkaar horen en dat ik hem daar ook pijn mee zal doen. Maar ik kan niet meer, dit is niet goed voor me vrees ik.
Nu alleen nog een manier/moment vinden om die knoop ook werkelijk door te hakken.
Bah!
Ik voel me leeg, maar weet eigenlijk wel wat me te doen staat. Alleen verder. Mijn eigen weg weer kiezen. Bijtanken.
Het doet zo'n pijn te bedenken dat dit het was, dat we niet bij elkaar horen en dat ik hem daar ook pijn mee zal doen. Maar ik kan niet meer, dit is niet goed voor me vrees ik.
Nu alleen nog een manier/moment vinden om die knoop ook werkelijk door te hakken.
Bah!
vrijdag 12 december 2008 om 11:04
Als je't weet hoor ik het graag...
Het belangrijkste wat mijn coach me vertelde op dit vlak is dat een relatie iets is waarbij twee mensen betrokken zijn. Dat wist ik natuurlijk wel, maar wat ik deed was hetzelfde als wat jij nu doet: er zelf de hele tijd in m'n hoofd mee bezig zijn om tot een antwoord te komen en dat bij hem op z'n bordje te gooien. Nu besef ik dat dat niet eerlijk is. We moeten er samen uitkomen (of dat nu betekent dat we bij elkaar blijven of uit elkaar gaan). Gisteren heb ik dan ook lang met mijn vriend hierover gesproken en gewoon eerlijk mijn gedachten, angsten en gevoelens uitgesproken. Dat was al een opluchting. Als we nu uit elkaar gaan is het iets wat we samen doen en waar we samen achter staan. Waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar ok. We proberen het. Misschien is het voor jou / jullie ook goed om eerlijk met hem het gesprek aan te gaan. Dat maakt het moeilijker, zwaarder, maar ook eerlijker en puurder.
Het belangrijkste wat mijn coach me vertelde op dit vlak is dat een relatie iets is waarbij twee mensen betrokken zijn. Dat wist ik natuurlijk wel, maar wat ik deed was hetzelfde als wat jij nu doet: er zelf de hele tijd in m'n hoofd mee bezig zijn om tot een antwoord te komen en dat bij hem op z'n bordje te gooien. Nu besef ik dat dat niet eerlijk is. We moeten er samen uitkomen (of dat nu betekent dat we bij elkaar blijven of uit elkaar gaan). Gisteren heb ik dan ook lang met mijn vriend hierover gesproken en gewoon eerlijk mijn gedachten, angsten en gevoelens uitgesproken. Dat was al een opluchting. Als we nu uit elkaar gaan is het iets wat we samen doen en waar we samen achter staan. Waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar ok. We proberen het. Misschien is het voor jou / jullie ook goed om eerlijk met hem het gesprek aan te gaan. Dat maakt het moeilijker, zwaarder, maar ook eerlijker en puurder.
zondag 14 december 2008 om 11:49
De kogel is door de kerk.
Ik heb er gisteren een punt achter gezet. Nu definitief. Pff, wat voelt dit raar. De manier waarop was niet zo aardig, want het onderwerp kwam ter sprake tijdens een chat met hem. Eerder op de dag had ik zijn verzoek om 'savonds af te spreken al afgewezen, omdat ik daadwerkelijk een weekend voor mezelf wilde. Nooit gedacht dat het zo snel zou gaan, namelijk diezelfde dag toch nog de conclusie.
Hij zegt me niet te snappen en vindt dat het mijn probleem is. Hij vindt dat ik niet zoveel na moet denken en er vertrouwen in moet hebben. Mijns inziens slaat ie dus compleet de plank mis, want dit is gewoon een gevoelskwestie natuurlijk.
Het was heel pijnlijk wel, want hij wilde me niet meer spreken en stuurde me als trap na nog een nogal haatdragende sms. Gelukkig kan ik dat wel plaatsen: zijn teleurstelling, woede, onmacht. Ik vind het vreselijk voor hem. Maar toch, nu ik er een nachtje over heb geslapen besef ik nu al die soort van 'opluchting' te voelen. Ik denk echt dat dit beter is voor mij en dus ook voor hem. Hij verdient iemand die er echt voor de volle 100% voor kan gaan en dat kan ik hem niet geven.
Vanochtend kreeg ik alweer een ander smsje, een veel mildere, dat doet me wel goed. Maar eigenlijk maak ik me ook wel zorgen om hem. Ik blijf het gevoel houden dat ik hem in de steek laat en gezien zijn omstandigheden voelt dat voor mij als een grote verantwoordelijkheid (wat natuurlijk ook niet helemaal reeel is misschien).Ik hoop niet dat hij terugvalt in oude patronen, want dat zou me nog meer verdriet doen.
Voor nu is het aan mij om de draad weer op te pakken. Een vrij lege kerst en oud&nieuw ingaan dus, maar op naar een fijn 2009.
Ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor de vele nuttige, lieve en herkenbare reacties die jullie me schreven. Heb ik erg fijn gevonden!
(f)
Ik heb er gisteren een punt achter gezet. Nu definitief. Pff, wat voelt dit raar. De manier waarop was niet zo aardig, want het onderwerp kwam ter sprake tijdens een chat met hem. Eerder op de dag had ik zijn verzoek om 'savonds af te spreken al afgewezen, omdat ik daadwerkelijk een weekend voor mezelf wilde. Nooit gedacht dat het zo snel zou gaan, namelijk diezelfde dag toch nog de conclusie.
Hij zegt me niet te snappen en vindt dat het mijn probleem is. Hij vindt dat ik niet zoveel na moet denken en er vertrouwen in moet hebben. Mijns inziens slaat ie dus compleet de plank mis, want dit is gewoon een gevoelskwestie natuurlijk.
Het was heel pijnlijk wel, want hij wilde me niet meer spreken en stuurde me als trap na nog een nogal haatdragende sms. Gelukkig kan ik dat wel plaatsen: zijn teleurstelling, woede, onmacht. Ik vind het vreselijk voor hem. Maar toch, nu ik er een nachtje over heb geslapen besef ik nu al die soort van 'opluchting' te voelen. Ik denk echt dat dit beter is voor mij en dus ook voor hem. Hij verdient iemand die er echt voor de volle 100% voor kan gaan en dat kan ik hem niet geven.
Vanochtend kreeg ik alweer een ander smsje, een veel mildere, dat doet me wel goed. Maar eigenlijk maak ik me ook wel zorgen om hem. Ik blijf het gevoel houden dat ik hem in de steek laat en gezien zijn omstandigheden voelt dat voor mij als een grote verantwoordelijkheid (wat natuurlijk ook niet helemaal reeel is misschien).Ik hoop niet dat hij terugvalt in oude patronen, want dat zou me nog meer verdriet doen.
Voor nu is het aan mij om de draad weer op te pakken. Een vrij lege kerst en oud&nieuw ingaan dus, maar op naar een fijn 2009.
Ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor de vele nuttige, lieve en herkenbare reacties die jullie me schreven. Heb ik erg fijn gevonden!
(f)
zondag 14 december 2008 om 11:54
Ik lees dit nu pas weer bij en heb dus een en ander gemist en was nog in de veronderstelling dat jullie 'n romantisch uitstapje naar Vlieland hadden gehad. Jammer dat 't zo is afgelopen, maar het is wat je zegt idd 'n gevoelskwestie en als je voor je gevoel niet bij hem past is dit gewoon 't beste. Sterkte Kym!
zondag 14 december 2008 om 11:57
zondag 14 december 2008 om 21:56
Even nog wat kwijt, want ik raak een beetje in de war (wat natuurlijk ook voorspelbaar was..).. Gister na nog een flinke trap na via sms kreeg ik al gauw nog een wat mildere sms van hem. Hij snapt het niet, maar leek het wel te accepteren. Wel zei hij dat hij mij niet in bed zou kunnen en willen missen (tja), wat me nogal verbaaste, omdat ik het een beetje een vage uitspraak vond.
We hebben het gehad over een dag dat hij nog wat spullen kan komen ophalen hier en waarop we nog face to face dingen kunnen bespreken als dat nodig zou zijn.
Nu stuurde hij me net een sms dat hij straks langskomt. Nog meer verbaasd reageerde ik met dat ik me afvroeg waarom, het rijmt immers totaal niet met wat er eerder gezegd/afgesproken is! Hi zegt me dat we best nog op 'die manier' met elkaar kunnen omgaan en dat ie me nog even vast wil houden.
Pfoe. Dit had ik nooit verwacht. Gister zei hij me nog dat ik hem met rust moest laten voorlopg en dat hij even zijn eigen weg moet vinden. Vandaag dus totaal anders. Het klinkt misschien heel erg raar, maar ik ben ook wel een beetje op mijn hoede: in welke toestand komt hij hierheen en waarom wilt ie dit?
We hebben het gehad over een dag dat hij nog wat spullen kan komen ophalen hier en waarop we nog face to face dingen kunnen bespreken als dat nodig zou zijn.
Nu stuurde hij me net een sms dat hij straks langskomt. Nog meer verbaasd reageerde ik met dat ik me afvroeg waarom, het rijmt immers totaal niet met wat er eerder gezegd/afgesproken is! Hi zegt me dat we best nog op 'die manier' met elkaar kunnen omgaan en dat ie me nog even vast wil houden.
Pfoe. Dit had ik nooit verwacht. Gister zei hij me nog dat ik hem met rust moest laten voorlopg en dat hij even zijn eigen weg moet vinden. Vandaag dus totaal anders. Het klinkt misschien heel erg raar, maar ik ben ook wel een beetje op mijn hoede: in welke toestand komt hij hierheen en waarom wilt ie dit?
maandag 15 december 2008 om 13:02
Hey hoi,
Tja, wat moet ik ervan zeggen. Hij kwam met alle goede bedoelingen, was ontzettend lief en puur naar me en snapte zelfs ook wel dat ik het niet meer trok. Laten we het erop houden dat we vredig afscheid hebben genomen, vanochtend ging hij de deur uit, gaf me een zoen en liep met al zijn spullen de deur uit. Dit was het dan.
Zo'n raar gevoel. Ik voel me enerzijds leeg, maar anderzijds ook opgelucht. Ik heb geen idee hoe dit verder gaat, maar ik sta achter mijn besluit. Vanmiddag ga ik een ticket boeken en in maart ga ik op reis.
Tja, wat moet ik ervan zeggen. Hij kwam met alle goede bedoelingen, was ontzettend lief en puur naar me en snapte zelfs ook wel dat ik het niet meer trok. Laten we het erop houden dat we vredig afscheid hebben genomen, vanochtend ging hij de deur uit, gaf me een zoen en liep met al zijn spullen de deur uit. Dit was het dan.
Zo'n raar gevoel. Ik voel me enerzijds leeg, maar anderzijds ook opgelucht. Ik heb geen idee hoe dit verder gaat, maar ik sta achter mijn besluit. Vanmiddag ga ik een ticket boeken en in maart ga ik op reis.
vrijdag 9 januari 2009 om 01:23
Ik stond achter mijn besluit en wist niet hoe het verder zou gaan.
We zijn inmiddels een paar weken verder en ik zie hem nog steeds. Aanzienlijk minder dan voorheen, dat wel en het 'officiele' is er ook vanaf, maar verder..? Ik geloof niet meer in de liefde. Dit is (weer) mislukt en ik weet niet hoe het dan anders moet.
Hij had een toekomst met mij gewild en ik zag dat niet zitten. Nog steeds ken ik mijn redenen daarvoor en zie ik die nog, maar God, wat is het toch een warboel in mijn kop.
Soms slapen of eten we nog samen. En man, wat blijft het een heerlijk gevoel geven als ik me in zijn armen bevind en hij me door mijn haren strijkt. Omdat het vertrouwd is? Omdat ik me nog vreselijk tot hem aangetrokken voel? Of gewoon omdat ik eigenlijk zoveel verdriet heb omdat ik deze intimiteit nooit eerder zo met iemand ervaren heb en dat nu officieel heb verbroken.
Hij is bezig contact te zoeken met andere vrouwen, omdat hij graag een relatie wil hebben waar hij van op aan kan. Zijn goed recht. Maar een steek in mijn hart.
Ik ben nu al bang voor de dag dat hij me zal vertellen een ander ontmoet te hebben. De dag dat ik hem écht kwijt ben.
Wat een egoist ben ik! (wel met traantjes in haar bedje )
We zijn inmiddels een paar weken verder en ik zie hem nog steeds. Aanzienlijk minder dan voorheen, dat wel en het 'officiele' is er ook vanaf, maar verder..? Ik geloof niet meer in de liefde. Dit is (weer) mislukt en ik weet niet hoe het dan anders moet.
Hij had een toekomst met mij gewild en ik zag dat niet zitten. Nog steeds ken ik mijn redenen daarvoor en zie ik die nog, maar God, wat is het toch een warboel in mijn kop.
Soms slapen of eten we nog samen. En man, wat blijft het een heerlijk gevoel geven als ik me in zijn armen bevind en hij me door mijn haren strijkt. Omdat het vertrouwd is? Omdat ik me nog vreselijk tot hem aangetrokken voel? Of gewoon omdat ik eigenlijk zoveel verdriet heb omdat ik deze intimiteit nooit eerder zo met iemand ervaren heb en dat nu officieel heb verbroken.
Hij is bezig contact te zoeken met andere vrouwen, omdat hij graag een relatie wil hebben waar hij van op aan kan. Zijn goed recht. Maar een steek in mijn hart.
Ik ben nu al bang voor de dag dat hij me zal vertellen een ander ontmoet te hebben. De dag dat ik hem écht kwijt ben.
Wat een egoist ben ik! (wel met traantjes in haar bedje )
