Kinderen
alle pijlers
Zwangerschapsmisselijkheid voorbode op depressie of angst?
zondag 14 december 2008 om 17:19
Hallo allemaal,
Ik ben zwanger en heb enorme last van zwangerschapsmisselijkheid. Moet veel overgeven en val de laatste dagen best veel af. Nu las ik ergens een artikel van iemand die laatst gepromoveerd is in het onderzoek naar zwangerschapsmisselijkheid. Ze kwam tot de conclusie dat zwangerschapsmisselijkheid er helemaal niet zomaar bijhoort:
Vaak wordt verondersteld dat dit ‘erbij hoort’, maar in feite geven de vrouwen daarmee een psychisch signaal af: ze lopen een hoog risico op depressieve en –angststoornissen tijdens de zwangerschap, wat kan leiden tot postnatale depressies.
Zo blijkt uit haar onderzoek dat de ernst van misselijkheid en braken tijdens de zwangerschap voornamelijk afhangt van psychologische factoren. Ernstige symptomen kunnen een teken zijn van psychopathologie, wat op zijn beurt de kans op angst en depressie verhoogt. Deze laatste twee zijn niet alleen een risico voor verloskundige, foetale en neonatale complicaties, maar ook voor een verstoorde ontwikkeling van het kind.
Ik vond het toch wel heftig om te lezen. Ik heb in het verleden een angststoornis gehad en moet er niet aan denken weer in deze gevoelens terug te vervallen. Wie van jullie kan bovenstaande beamen? Of heb je ondanks de misselijkheid uiteindelijk nergens last van gehad?
Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen...
Dufty
Bron: UvT
Ik ben zwanger en heb enorme last van zwangerschapsmisselijkheid. Moet veel overgeven en val de laatste dagen best veel af. Nu las ik ergens een artikel van iemand die laatst gepromoveerd is in het onderzoek naar zwangerschapsmisselijkheid. Ze kwam tot de conclusie dat zwangerschapsmisselijkheid er helemaal niet zomaar bijhoort:
Vaak wordt verondersteld dat dit ‘erbij hoort’, maar in feite geven de vrouwen daarmee een psychisch signaal af: ze lopen een hoog risico op depressieve en –angststoornissen tijdens de zwangerschap, wat kan leiden tot postnatale depressies.
Zo blijkt uit haar onderzoek dat de ernst van misselijkheid en braken tijdens de zwangerschap voornamelijk afhangt van psychologische factoren. Ernstige symptomen kunnen een teken zijn van psychopathologie, wat op zijn beurt de kans op angst en depressie verhoogt. Deze laatste twee zijn niet alleen een risico voor verloskundige, foetale en neonatale complicaties, maar ook voor een verstoorde ontwikkeling van het kind.
Ik vond het toch wel heftig om te lezen. Ik heb in het verleden een angststoornis gehad en moet er niet aan denken weer in deze gevoelens terug te vervallen. Wie van jullie kan bovenstaande beamen? Of heb je ondanks de misselijkheid uiteindelijk nergens last van gehad?
Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen...
Dufty
Bron: UvT
zondag 14 december 2008 om 17:26
Niet op bijdehand te doen, maar ik denk dat vooral het je zorgen maken over een eventuele depressie of angststoornis, de kans hierop vergroot.
Ik neem dit soort onderzoeken altijd met een korreltje zout. Voor je het weet wordt er volgend jaar een onderzoek uitgevoerd met totaal tegenstrijdige resultaten.
Ik neem dit soort onderzoeken altijd met een korreltje zout. Voor je het weet wordt er volgend jaar een onderzoek uitgevoerd met totaal tegenstrijdige resultaten.
The time is now
zondag 14 december 2008 om 17:28
quote:Banba schreef op 14 december 2008 @ 17:26:
Niet op bijdehand te doen, maar ik denk dat vooral het je zorgen maken over een eventuele depressie of angststoornis, de kans hierop vergroot.
Ik neem dit soort onderzoeken altijd met een korreltje zout. Voor je het weet wordt er volgend jaar een onderzoek uitgevoerd met totaal tegenstrijdige resultaten.
Dit is niet zomaar een onderzoekje maar een promotieonderzoek hoor, hier mag je best wat wetenschappelijk gewicht aan geven. (sorry maar als promovenda moet ik dit even kwijt).
Ik dacht trouwens geen seconde na over depressies in de zwangerschap.
Niet op bijdehand te doen, maar ik denk dat vooral het je zorgen maken over een eventuele depressie of angststoornis, de kans hierop vergroot.
Ik neem dit soort onderzoeken altijd met een korreltje zout. Voor je het weet wordt er volgend jaar een onderzoek uitgevoerd met totaal tegenstrijdige resultaten.
Dit is niet zomaar een onderzoekje maar een promotieonderzoek hoor, hier mag je best wat wetenschappelijk gewicht aan geven. (sorry maar als promovenda moet ik dit even kwijt).
Ik dacht trouwens geen seconde na over depressies in de zwangerschap.
zondag 14 december 2008 om 17:29
Nou, ben echt niet misselijk geweest. Eerste paar weken heel lichtjes, niet echt serieus te nemen. En daarna totaal niet meer.
Toch was ik behoorlijk somber tijdens en na zwangerschap. Erna had je een PPD kunnen noemen. Dus gaat deze vergelijking dan ook op als je niet misselijk was? 1 +1 is niet automatisch 2 is mijn idee.
Maar goed, misschien krijg je meer reacties van vrouwen die wél sterk misselijk waren en dat je daar vooralsnog 'hoop' uit kunt putten. Want laat je vooral niet in de put praten door een artikel en áls je al sombere gevoelens hebt, is ook daar nog best wat aan te doen.
iig sterkte met de misselijkheid. Dat op zichzelf lijkt me geen pretje.
Toch was ik behoorlijk somber tijdens en na zwangerschap. Erna had je een PPD kunnen noemen. Dus gaat deze vergelijking dan ook op als je niet misselijk was? 1 +1 is niet automatisch 2 is mijn idee.
Maar goed, misschien krijg je meer reacties van vrouwen die wél sterk misselijk waren en dat je daar vooralsnog 'hoop' uit kunt putten. Want laat je vooral niet in de put praten door een artikel en áls je al sombere gevoelens hebt, is ook daar nog best wat aan te doen.
iig sterkte met de misselijkheid. Dat op zichzelf lijkt me geen pretje.
zondag 14 december 2008 om 17:32
quote:Zwieber schreef op 14 december 2008 @ 17:25:
Absoluut geen misselijkheid gehad maar wel een ppd...Ik was wel dood en dood moe en zeeeeeeeeeeer emotioneel in de zwangerschap.
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Wat ik me ook altijd afvraag is of je dat je "vatbaarder" bent voor iets dergelijks als je al te maken hebt gehad met depressieve/angstgevoelens. Of maakt dat totaal niet uit?
Duft
Absoluut geen misselijkheid gehad maar wel een ppd...Ik was wel dood en dood moe en zeeeeeeeeeeer emotioneel in de zwangerschap.
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Wat ik me ook altijd afvraag is of je dat je "vatbaarder" bent voor iets dergelijks als je al te maken hebt gehad met depressieve/angstgevoelens. Of maakt dat totaal niet uit?
Duft
zondag 14 december 2008 om 17:33
zondag 14 december 2008 om 17:34
quote:Lalie schreef op 14 december 2008 @ 17:32:
[...]
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Wat ik me ook altijd afvraag is of je dat je "vatbaarder" bent voor iets dergelijks als je al te maken hebt gehad met depressieve/angstgevoelens. Of maakt dat totaal niet uit?
Duft Ik was daarvoor nooit depressief in ieder geval. Het zijn echt die hormonen geweest die de baas waren. Je wordt gewoon een compleet ander mens. Ik denk wel dat als je al gevoelig bent voor depressie een zwangerschap dit eerder zal triggeren dan als je het niet bent.
[...]
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Wat ik me ook altijd afvraag is of je dat je "vatbaarder" bent voor iets dergelijks als je al te maken hebt gehad met depressieve/angstgevoelens. Of maakt dat totaal niet uit?
Duft Ik was daarvoor nooit depressief in ieder geval. Het zijn echt die hormonen geweest die de baas waren. Je wordt gewoon een compleet ander mens. Ik denk wel dat als je al gevoelig bent voor depressie een zwangerschap dit eerder zal triggeren dan als je het niet bent.
zondag 14 december 2008 om 17:35
Natuurlijk is dit niet zomaar een onderzoek, echter: er is altijd verschil tussen statistieken en het individu. Dat er een verband bestaat tussen zwangerschapsmisselijkheid en angststoornissen en depressie wil niet zeggen dat jouw misselijkheid daar een voorbode van is. Juist het feit dat je al eerder een angststoornis hebt gehad kan er verschil in maken: je kunt tijdig de symptomen herkennen, en tijdig aan de bel trekken, waardoor ernstigere situaties voorkomen kunnen worden. En natuurlijk kan het ook best zijn dat je helemaal nergens last van gaat hebben.
Probeer je niet teveel zorgen te maken. En hou op met googlen!
Probeer je niet teveel zorgen te maken. En hou op met googlen!
zondag 14 december 2008 om 17:35
Dankjulliewel voor de snelle reacties!
Ik neem dit soort onderzoeken normaal gesproken niet zo serieus, maar deze keer greep het me wel een beetje aan. Ook omdat nooit is aangetoond dat zw. misselijkheid ook echt met hormonen te maken heeft... Tsja, en na een paar dagen fulltime boven de pot hangen, word je sowieso niet vrolijk...
Ik neem dit soort onderzoeken normaal gesproken niet zo serieus, maar deze keer greep het me wel een beetje aan. Ook omdat nooit is aangetoond dat zw. misselijkheid ook echt met hormonen te maken heeft... Tsja, en na een paar dagen fulltime boven de pot hangen, word je sowieso niet vrolijk...
zondag 14 december 2008 om 17:37
quote:qwertu schreef op 14 december 2008 @ 17:33:
Ik ben ook niet misselijk geweest, anders dan door de zwangerschapsvergiftiging, maar heb wel een PPD gehad.
Ik dacht trouwens dat de opvatting dat zwangerschapsmisselijkheid veroorzaakt werd door psychologische factoren inmiddels achterhaald was?Is dat zo?
Ik ben ook niet misselijk geweest, anders dan door de zwangerschapsvergiftiging, maar heb wel een PPD gehad.
Ik dacht trouwens dat de opvatting dat zwangerschapsmisselijkheid veroorzaakt werd door psychologische factoren inmiddels achterhaald was?Is dat zo?
zondag 14 december 2008 om 17:38
quote:Lalie schreef op 14 december 2008 @ 17:32:
[...]
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Tja... of je kunt ook tijdens de zwangerschap al niet goed tegen de hormonen, dat kan ook nog eens natuurlijk. Ik kan niet goed tegen de pil, word er depressief en labiel van, merkte van de progesteron waarmee ik tijdens de zwangerschap behandeld werd dat ik er ook depressief van werd en vind het dus ook niet gek dat ik van mijn eigen hormonen soortgelijke gevoelens kreeg.
[...]
Ik heb er totaal geen verstand van, maar extreme vermoeidheid en zeer emotioneel reageren lijkt mij een meer "logische" oorzaak voor een ppd dan misselijkheid. Maar dat is mijn gevoel.
Tja... of je kunt ook tijdens de zwangerschap al niet goed tegen de hormonen, dat kan ook nog eens natuurlijk. Ik kan niet goed tegen de pil, word er depressief en labiel van, merkte van de progesteron waarmee ik tijdens de zwangerschap behandeld werd dat ik er ook depressief van werd en vind het dus ook niet gek dat ik van mijn eigen hormonen soortgelijke gevoelens kreeg.
zondag 14 december 2008 om 17:39
quote:Zwieber schreef op 14 december 2008 @ 17:34:
[...]Ik denk wel dat als je al gevoelig bent voor depressie een zwangerschap dit eerder zal triggeren dan als je het niet bent.
Ja, dat denk ik dus ook. Ben nu net zwanger en ik heb in het verleden te maken gehad met paniekaanvallen en vraag me dus af of dit straks de kop weer gaat opsteken. Ik ben niet depressief geweest, hoogtens dat die paniekgevoelens een somber gevoel opwekken.
Ik ben er trouwens niet bang voor dat het terugkomt.
[...]Ik denk wel dat als je al gevoelig bent voor depressie een zwangerschap dit eerder zal triggeren dan als je het niet bent.
Ja, dat denk ik dus ook. Ben nu net zwanger en ik heb in het verleden te maken gehad met paniekaanvallen en vraag me dus af of dit straks de kop weer gaat opsteken. Ik ben niet depressief geweest, hoogtens dat die paniekgevoelens een somber gevoel opwekken.
Ik ben er trouwens niet bang voor dat het terugkomt.
zondag 14 december 2008 om 17:40
quote:Zwieber schreef op 14 december 2008 @ 17:28:
[...]
Dit is niet zomaar een onderzoekje maar een promotieonderzoek hoor, hier mag je best wat wetenschappelijk gewicht aan geven. (sorry maar als promovenda moet ik dit even kwijt).
Sorry Zwieber! Mijn doel was om TO gerust te stellen niet om het werk van de dame in kwestie (of dat van jou) te ondermijnen.
[...]
Dit is niet zomaar een onderzoekje maar een promotieonderzoek hoor, hier mag je best wat wetenschappelijk gewicht aan geven. (sorry maar als promovenda moet ik dit even kwijt).
Sorry Zwieber! Mijn doel was om TO gerust te stellen niet om het werk van de dame in kwestie (of dat van jou) te ondermijnen.
The time is now
zondag 14 december 2008 om 17:40
zondag 14 december 2008 om 17:41
quote:dufty schreef op 14 december 2008 @ 17:37:
[...]
Is dat zo?Nou, dat vraag ik me nu af dus. Ik dacht van wel. Het lijkt me ook dat ze anders vrouwen die met uitdrogingsverschijnselen door zwangerschapsmisselijkheid ook langs de psychiater zouden sturen in plaats van ze medicatie en eet- en drinkadviezen mee te geven. Maar goed, ik ben geen arts, noch expert.
[...]
Is dat zo?Nou, dat vraag ik me nu af dus. Ik dacht van wel. Het lijkt me ook dat ze anders vrouwen die met uitdrogingsverschijnselen door zwangerschapsmisselijkheid ook langs de psychiater zouden sturen in plaats van ze medicatie en eet- en drinkadviezen mee te geven. Maar goed, ik ben geen arts, noch expert.
zondag 14 december 2008 om 17:44
Ik heb trouwens wel begrepen dat een angststoornis of depressie in het verleden de kans op PPD of postpartum psychose kan vergroten. Misschien is het in jouw geval handiger om contact op te nemen met een POP-poli als je je zorgen maakt dan zelf te gaan zoeken op internet naar onderzoeken die je niet goed kunt interpreteren en waarvan je de medische context en waarde niet kent of kunt inschatten.
zondag 14 december 2008 om 18:13
Ik ben de hele zwangerschap door ontzettend misselijk geweest en heb eigenlijk ook de hele zwangerschap door steeds momenten van afvallen gehad( eigenlijk omdat ik door de misselijkheid gewoon geen eten kon/wilde verdragen.
Ben nu 16 dgn mama en leef echt op een roze wolk( eigenlijk nooit van mezelf verwacht, maar toch is t zo).
Mijn zoontje is het mooiste wat me ooit is overkomen, en ik geniet echt van ieder moment met hem... ook van iedere nachtvoeding en poepluier... Nee hoor , hier (gelukkig) geen PPD.
Voor alle andere dames:jullie zijn fantastisch om zo open en eerlijk te praten over jullie PPD... en jullie zijn voor zover ik weet allemaal fantastische mama`s!
Ben nu 16 dgn mama en leef echt op een roze wolk( eigenlijk nooit van mezelf verwacht, maar toch is t zo).
Mijn zoontje is het mooiste wat me ooit is overkomen, en ik geniet echt van ieder moment met hem... ook van iedere nachtvoeding en poepluier... Nee hoor , hier (gelukkig) geen PPD.
Voor alle andere dames:jullie zijn fantastisch om zo open en eerlijk te praten over jullie PPD... en jullie zijn voor zover ik weet allemaal fantastische mama`s!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 14 december 2008 om 19:21
ik ben beide zwangerschappen kotsmisselijk geweest. Tijdens deze zwangerschap heb ik hier uiteindelijk medicatie voor gekregen. Echter geen depressie oid aan de orde.
Echter, de misselijke periode vond ik vreselijk. Ik voelde me fysiek zo lamlendig en futloos dat dit zeker op mijn humeur sloeg. Gewoon omdat ik geen energie had om lekker naar buiten te gaan, leuke dingen te doen enz. Lijkt mij als je al aanleg hebt voor depressies, angststoornissen etc dat dit niet bevorderlijk is. Kan me dus ergens wel een link voorstellen. Maar of dat alleen bij zwangerschapsmisselijk heid is. Denk dat als je er aanleg voor hebt, ziek zijn etc altijd wel een trigger kunnen zijn. Lichamelijk ongemak hangt denk ik wel nauw samen met je pychische gesteldheid.
Echter, de misselijke periode vond ik vreselijk. Ik voelde me fysiek zo lamlendig en futloos dat dit zeker op mijn humeur sloeg. Gewoon omdat ik geen energie had om lekker naar buiten te gaan, leuke dingen te doen enz. Lijkt mij als je al aanleg hebt voor depressies, angststoornissen etc dat dit niet bevorderlijk is. Kan me dus ergens wel een link voorstellen. Maar of dat alleen bij zwangerschapsmisselijk heid is. Denk dat als je er aanleg voor hebt, ziek zijn etc altijd wel een trigger kunnen zijn. Lichamelijk ongemak hangt denk ik wel nauw samen met je pychische gesteldheid.
zondag 14 december 2008 om 19:33
zondag 14 december 2008 om 20:04
Ik heb echt een superzwangerschap gehad, absoluut niet miselijk geweest en ook geen paniek of angsten. In het verleden wel wat last van zwak maagdarmkanaal gehad, oftewijl misselijk en soms diarree bij spannende dingen, nooit echt bij nagedacht. Maar helaas 3 maanden na de bevalling toch een ppd met paniekaanvallen. Ik merk wel bij mezelf dat als ik erg ga nadenken of angsten ed dat ik ook meer last krijg van angsten. Niet doen dus. Ben nu 30 weken zwanger van een tweede, slik trouwens wel medicijnen en gaat tot nu toe hatstikke goed, hoewel ik wel af en toe ineens bevangen kan worden door gevoelens van help!!!, hoe ga ik het straks met 2 ids redden.... Maar dat is niet meteen een depressie of een paniekaanval, maar een "normale"gedachte.
Moraal van dit verhaal... vooral balen van je misselijkheid, gat over het algemaan na een maand of 3 over. Het niet meteen koppelen aan paniekaanvallen of depressies, maar wel alert blijven.
Gefeliciteerd met je zwangerschap en hopelijk voel je je snel beter en kun je genieten van het feit dat je straks een kindje hebt.
Moraal van dit verhaal... vooral balen van je misselijkheid, gat over het algemaan na een maand of 3 over. Het niet meteen koppelen aan paniekaanvallen of depressies, maar wel alert blijven.
Gefeliciteerd met je zwangerschap en hopelijk voel je je snel beter en kun je genieten van het feit dat je straks een kindje hebt.
You can't have a rainbow without a little rain 
