Kinderen
alle pijlers
jong(begin 20 ) moeder willen worden, wie heeft dit ook?
maandag 22 december 2008 om 14:52
Haloo,
sinds 6 maandjes een hele lieve vriend en saampjes een kat sinds kort de laaste tijd begint bij ons beide het samenwoon gevoel te kriebelen en bij mij een extra het moedergevoel misschien omdat ik op dit moment maar een aantal uurtjes werk wat niet vast is maar toch ik ben 20 en mn vriend is al 31. En ik zou t niet leuk vinden zowel voormezelf mn kind en hem dat hij pas heel laat papa word. is het raar dat ik nu al aan kinderen denk en zijn er meer meiden van mijn leeftijd die daar aan denken.
GR
sinds 6 maandjes een hele lieve vriend en saampjes een kat sinds kort de laaste tijd begint bij ons beide het samenwoon gevoel te kriebelen en bij mij een extra het moedergevoel misschien omdat ik op dit moment maar een aantal uurtjes werk wat niet vast is maar toch ik ben 20 en mn vriend is al 31. En ik zou t niet leuk vinden zowel voormezelf mn kind en hem dat hij pas heel laat papa word. is het raar dat ik nu al aan kinderen denk en zijn er meer meiden van mijn leeftijd die daar aan denken.
GR
dinsdag 23 december 2008 om 19:49
ach, wat 'de mensen' al niet zeggen, pfff..
ik zou binnen een jaar alleenstaand zijn, bij de bevalling/darmkrampjes/tandenkrijgen/eenkennigefase/peuterpuberteitwhatever zou ik wel anders piepen, al mijn vrienden zouden in de kroeg staan en ik zielig thuis met een jankende baby, het kind zelf zou voor galg en rad opgroeien, ik zou helemaal niet meer aan mezelf toekomen, mijn ontwikkeling zou stilstaan, ik was zelf nog een kind, ik zou alle sociale aansluiting kwijtraken, ongelukje zeker, de arbeidsmarkt zou me uitkotsen, na het voorspelde (niet gebeurde) weglopen van man zou ik nooit een ander kunnen vinden, ik woonde toch niet in de bijlmer, hier is het adres van de abortuskliniek enzoverder.
toen kwam nummer twee, en toen begon het hele verhaal opnieuw met de toevoeging dat baby 1 zo'n makkelijk kindje was dat nummer 2 wel heul erg zou tegenvallen. en of het wel van dezelfde vader was?
ik zou binnen een jaar alleenstaand zijn, bij de bevalling/darmkrampjes/tandenkrijgen/eenkennigefase/peuterpuberteitwhatever zou ik wel anders piepen, al mijn vrienden zouden in de kroeg staan en ik zielig thuis met een jankende baby, het kind zelf zou voor galg en rad opgroeien, ik zou helemaal niet meer aan mezelf toekomen, mijn ontwikkeling zou stilstaan, ik was zelf nog een kind, ik zou alle sociale aansluiting kwijtraken, ongelukje zeker, de arbeidsmarkt zou me uitkotsen, na het voorspelde (niet gebeurde) weglopen van man zou ik nooit een ander kunnen vinden, ik woonde toch niet in de bijlmer, hier is het adres van de abortuskliniek enzoverder.
toen kwam nummer twee, en toen begon het hele verhaal opnieuw met de toevoeging dat baby 1 zo'n makkelijk kindje was dat nummer 2 wel heul erg zou tegenvallen. en of het wel van dezelfde vader was?
dinsdag 23 december 2008 om 19:54
quote:RosieRo schreef op 23 december 2008 @ 19:37:
okee, maar ik stel dus dat je niets hoeft te missen... ik zeg niets over mijn of jouw opvoedkwaliteiten hoor.
maar wij hadden gewoon niet alles perfect, we waren en zijn erg van als het kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Ik geloof stellig dat dat beter is voor kinderen dat het totale gespreide bedje wat veel ouders nastreven. Lukt toch niet, dus hey: go with the flow!
Ze krijgen er niks van als papa een keer tentamenstress heeft of als er drie keer achter elkaar macaroni met tomaat wordt gegeten omdat de centjes een beetje op zijn.
E ze krijgen er ook niks van om op sjouw genomen te worden naar festivals, strandenten en/of feestjes.
het advies aan TO om te wachten om 'eerst lekker zelf te genieten' ivm haar leeftijd vind ik een onzinadvies, mag toch?
qua relatie, tja, je weet ook niet of een 10jarig huwelijk stabiel is. een half jaar is erg kort, maargoed, TO zegt ook dat ze over een half jaar eerst wil samenwonen dus loopt wel los.
Nou ja goed, het ligt misschien wel aan mijn eigen instelling: ik ging voordat ik kinderen kreeg ook niet vaak uit maar nu is het eerder moeilijker geworden dan makkelijker. Dat is gewoon zo. Al neem je je kinderen mee dan moet je vantevoren nog steeds van alles meenemen en je kunt me niet vertellen dat je tot 3 uur 's nachts nog op het strand zat met kleine kinderen. Die vrijheid en onbezorgdheid die je had toen je nog geen kinderen had heb je nu niet meer.
Vanwege mijn zwangerschappen heb ik in totaal 3.5 jaar echt verrekte weinig kunnen doen en pas nu begin ik er lichamelijk een beetje bovenop te komen. Ik snap dat dat scenario natuurlijk lang niet voor iedereen geldt maar het is wel de reden dat mijn leven behoorlijk ingedut is qua activiteiten maar heel erg verrijkt door de komst van mijn kinderen. Tis alleen heel anders geworden en ik kan nu zeggen dat als ik eerder moeder was geworden (op mijn 20ste ofzo) ik veel had moeten missen wat ik nu niet heb hoeven missen. Scheelt ook dat ik pas mijn vriend op mijn 30ste heb leren kennen natuurlijk.
okee, maar ik stel dus dat je niets hoeft te missen... ik zeg niets over mijn of jouw opvoedkwaliteiten hoor.
maar wij hadden gewoon niet alles perfect, we waren en zijn erg van als het kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Ik geloof stellig dat dat beter is voor kinderen dat het totale gespreide bedje wat veel ouders nastreven. Lukt toch niet, dus hey: go with the flow!
Ze krijgen er niks van als papa een keer tentamenstress heeft of als er drie keer achter elkaar macaroni met tomaat wordt gegeten omdat de centjes een beetje op zijn.
E ze krijgen er ook niks van om op sjouw genomen te worden naar festivals, strandenten en/of feestjes.
het advies aan TO om te wachten om 'eerst lekker zelf te genieten' ivm haar leeftijd vind ik een onzinadvies, mag toch?
qua relatie, tja, je weet ook niet of een 10jarig huwelijk stabiel is. een half jaar is erg kort, maargoed, TO zegt ook dat ze over een half jaar eerst wil samenwonen dus loopt wel los.
Nou ja goed, het ligt misschien wel aan mijn eigen instelling: ik ging voordat ik kinderen kreeg ook niet vaak uit maar nu is het eerder moeilijker geworden dan makkelijker. Dat is gewoon zo. Al neem je je kinderen mee dan moet je vantevoren nog steeds van alles meenemen en je kunt me niet vertellen dat je tot 3 uur 's nachts nog op het strand zat met kleine kinderen. Die vrijheid en onbezorgdheid die je had toen je nog geen kinderen had heb je nu niet meer.
Vanwege mijn zwangerschappen heb ik in totaal 3.5 jaar echt verrekte weinig kunnen doen en pas nu begin ik er lichamelijk een beetje bovenop te komen. Ik snap dat dat scenario natuurlijk lang niet voor iedereen geldt maar het is wel de reden dat mijn leven behoorlijk ingedut is qua activiteiten maar heel erg verrijkt door de komst van mijn kinderen. Tis alleen heel anders geworden en ik kan nu zeggen dat als ik eerder moeder was geworden (op mijn 20ste ofzo) ik veel had moeten missen wat ik nu niet heb hoeven missen. Scheelt ook dat ik pas mijn vriend op mijn 30ste heb leren kennen natuurlijk.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 23 december 2008 om 19:56
quote:RosieRo schreef op 23 december 2008 @ 19:49:
ach, wat 'de mensen' al niet zeggen, pfff..
ik zou binnen een jaar alleenstaand zijn, bij de bevalling/darmkrampjes/tandenkrijgen/eenkennigefase/peuterpuberteitwhatever zou ik wel anders piepen, al mijn vrienden zouden in de kroeg staan en ik zielig thuis met een jankende baby, het kind zelf zou voor galg en rad opgroeien, ik zou helemaal niet meer aan mezelf toekomen, mijn ontwikkeling zou stilstaan, ik was zelf nog een kind, ik zou alle sociale aansluiting kwijtraken, ongelukje zeker, de arbeidsmarkt zou me uitkotsen, na het voorspelde (niet gebeurde) weglopen van man zou ik nooit een ander kunnen vinden, ik woonde toch niet in de bijlmer, hier is het adres van de abortuskliniek enzoverder.
toen kwam nummer twee, en toen begon het hele verhaal opnieuw met de toevoeging dat baby 1 zo'n makkelijk kindje was dat nummer 2 wel heul erg zou tegenvallen. en of het wel van dezelfde vader was?Hmm, nu snap ik waarom je je keuze zo verdedigde. Deze opmerkingen zijn dan ook heel kwetsend.
ach, wat 'de mensen' al niet zeggen, pfff..
ik zou binnen een jaar alleenstaand zijn, bij de bevalling/darmkrampjes/tandenkrijgen/eenkennigefase/peuterpuberteitwhatever zou ik wel anders piepen, al mijn vrienden zouden in de kroeg staan en ik zielig thuis met een jankende baby, het kind zelf zou voor galg en rad opgroeien, ik zou helemaal niet meer aan mezelf toekomen, mijn ontwikkeling zou stilstaan, ik was zelf nog een kind, ik zou alle sociale aansluiting kwijtraken, ongelukje zeker, de arbeidsmarkt zou me uitkotsen, na het voorspelde (niet gebeurde) weglopen van man zou ik nooit een ander kunnen vinden, ik woonde toch niet in de bijlmer, hier is het adres van de abortuskliniek enzoverder.
toen kwam nummer twee, en toen begon het hele verhaal opnieuw met de toevoeging dat baby 1 zo'n makkelijk kindje was dat nummer 2 wel heul erg zou tegenvallen. en of het wel van dezelfde vader was?Hmm, nu snap ik waarom je je keuze zo verdedigde. Deze opmerkingen zijn dan ook heel kwetsend.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 23 december 2008 om 19:56
RosieRo, blij te lezen dat ik níet de enige ben waar niet alles perfect is.
Ik kreeg laatst daadwerkelijk op een feestje te horen dat het toch wel erg jammer was dat we al kinderen hadden terwijl we in een flat woonden, en erg zielig voor de kinderen ook. Daar hadden we toch beter even mee kunnen wachten......
Kom op zeg, als dát al zielig voor kinderen is.
Er werd ook alleen maar gevraagd of het een ongelukje was, zelfs bij de tweede Alsof je niet met je volle verstand kunt besluiten om een kind te krijgen vóór je 30e.
Wij zijn stabiel, hebben een goede relatie, zijn stapelgek op onze kinderen en werken hard voor ze. En de financieen zijn af en toe een zooitje, we hebben weleens stress om school of werk, maar ik vind het zo'n raar idee dat je alles af moet hebben voordat je aan kinderen begint omdat 'je dan kunt genieten'. Alsof je dan op je luie kont gaat zitten om van je kinderen te genieten. Het lijkt me dat je altijd genoeg hebt om je druk over te maken.
Ik kreeg laatst daadwerkelijk op een feestje te horen dat het toch wel erg jammer was dat we al kinderen hadden terwijl we in een flat woonden, en erg zielig voor de kinderen ook. Daar hadden we toch beter even mee kunnen wachten......
Kom op zeg, als dát al zielig voor kinderen is.
Er werd ook alleen maar gevraagd of het een ongelukje was, zelfs bij de tweede Alsof je niet met je volle verstand kunt besluiten om een kind te krijgen vóór je 30e.
Wij zijn stabiel, hebben een goede relatie, zijn stapelgek op onze kinderen en werken hard voor ze. En de financieen zijn af en toe een zooitje, we hebben weleens stress om school of werk, maar ik vind het zo'n raar idee dat je alles af moet hebben voordat je aan kinderen begint omdat 'je dan kunt genieten'. Alsof je dan op je luie kont gaat zitten om van je kinderen te genieten. Het lijkt me dat je altijd genoeg hebt om je druk over te maken.
dinsdag 23 december 2008 om 19:58
niet gemeen bedoeld maar fysiek ben je er sneller bovenop als je 20 bent...
en door onze manier van leven hadden we kinderen die werkelijk overal onder alle omstandigheden konden slapen dus of dat nou letterlijk drie uur op het strand was weet ik niet, maar het werd vaak genoeg laat (diep in de nacht) op diverse uitjes.
uiteraard gaat het makkelijker zonde rkinderen.
en door onze manier van leven hadden we kinderen die werkelijk overal onder alle omstandigheden konden slapen dus of dat nou letterlijk drie uur op het strand was weet ik niet, maar het werd vaak genoeg laat (diep in de nacht) op diverse uitjes.
uiteraard gaat het makkelijker zonde rkinderen.
dinsdag 23 december 2008 om 19:58
Louise, maar dat geldt toch niet voor iedereen? Ik heb 2 rotzwangerschappen gehad, vaak opgenomen geweest, jongste is veel te vroeg geboren, heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen, ik raakte daardoor mijn baan kwijt, manlief raakte zijn baan kwijt, enzovoorts, en toch ervaar ik in het geheel niet wat jij beschrijft. Het is soms best een moeilijke tijd geweest hoor, met zo'n zorgenkindje, maar ik zou het zo weer over doen.
dinsdag 23 december 2008 om 20:04
Ik had geen vaderwaardig vriendje rond mijn twintigste en vanwege mijn DES-verleden zou ik altijd wel een zware zwangerschap hebben gehad dus dat had niet uitgemaakt. Revalidatie nadien zou idd wel sneller zijn gegaan.
Maar ik moet ook zeggen dat ik die moedergevoelens zoals TO die heeft pas rond mijn dertigste ging voelen en om er nu aan te beginnen terwijl je helemaal geen voortplantingsdrang hebt lijkt mij ook niet de bedoeling.
En jij hebt denk ik echt makkelijke kinderen. Maakt niet uit hoe relaxed wij met ze om zouden hebben gegaan (hebben het echt wel geprobeerd hoor) maar dat heen en weer gesleep trekken zij niet.
Maar ik moet ook zeggen dat ik die moedergevoelens zoals TO die heeft pas rond mijn dertigste ging voelen en om er nu aan te beginnen terwijl je helemaal geen voortplantingsdrang hebt lijkt mij ook niet de bedoeling.
En jij hebt denk ik echt makkelijke kinderen. Maakt niet uit hoe relaxed wij met ze om zouden hebben gegaan (hebben het echt wel geprobeerd hoor) maar dat heen en weer gesleep trekken zij niet.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 23 december 2008 om 20:11
quote:Eowynn_ schreef op 23 december 2008 @ 19:58:
Louise, maar dat geldt toch niet voor iedereen? Ik heb 2 rotzwangerschappen gehad, vaak opgenomen geweest, jongste is veel te vroeg geboren, heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen, ik raakte daardoor mijn baan kwijt, manlief raakte zijn baan kwijt, enzovoorts, en toch ervaar ik in het geheel niet wat jij beschrijft. Het is soms best een moeilijke tijd geweest hoor, met zo'n zorgenkindje, maar ik zou het zo weer over doen.Tuurlijk ben je het naderhand weer zo vergeten (heb 15 weken en 17 weken plat moeten liggen, waarvan 3 weken in Trendelenburgpositie, werd op bed verschoont, mijn hele lichaam lag in de puree door o.a totaalruptuur en keizersnede en het heeft best lang geduurd voordat ik daar weer een beetje bovenop kwam) en zou het toch weer zo opnieuw willen doen (nou ja, liever onder andere omstandigheden) en ik heb ook gezegd dat dit scenario gelukkig lang niet voor iedereen geldt.
Louise, maar dat geldt toch niet voor iedereen? Ik heb 2 rotzwangerschappen gehad, vaak opgenomen geweest, jongste is veel te vroeg geboren, heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen, ik raakte daardoor mijn baan kwijt, manlief raakte zijn baan kwijt, enzovoorts, en toch ervaar ik in het geheel niet wat jij beschrijft. Het is soms best een moeilijke tijd geweest hoor, met zo'n zorgenkindje, maar ik zou het zo weer over doen.Tuurlijk ben je het naderhand weer zo vergeten (heb 15 weken en 17 weken plat moeten liggen, waarvan 3 weken in Trendelenburgpositie, werd op bed verschoont, mijn hele lichaam lag in de puree door o.a totaalruptuur en keizersnede en het heeft best lang geduurd voordat ik daar weer een beetje bovenop kwam) en zou het toch weer zo opnieuw willen doen (nou ja, liever onder andere omstandigheden) en ik heb ook gezegd dat dit scenario gelukkig lang niet voor iedereen geldt.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 24 december 2008 om 10:25
Ik begrijp helemaal niet waarom hier wordt gesproken over wat een betere keuze is. Dat is toch voor iedereen anders?
En om dan te zeggen dat mensen die op latere leeftijd kinderen krijgen het nodig vinden om eerst helemaal los te gaan en zich volkomen uit te leven vind ik een belachelijke opmerking. Of 'oudere' ouders zich eerst helemaal lens leven en wachten op een perfect leventje (ook die opmerking vind ik denigrerend en gebaseerd op niets).
Het is toch geen kwestie van de ene keuze is goed en de andere is fout, laat iedereen het voor zich bepalen en laat iedereen in zijn waarde.
Rosie Ro, verschrikkelijk die opmerkingen, je vraagt je soms af hoe mensen het uberhaupt maar durven te denken!
En om dan te zeggen dat mensen die op latere leeftijd kinderen krijgen het nodig vinden om eerst helemaal los te gaan en zich volkomen uit te leven vind ik een belachelijke opmerking. Of 'oudere' ouders zich eerst helemaal lens leven en wachten op een perfect leventje (ook die opmerking vind ik denigrerend en gebaseerd op niets).
Het is toch geen kwestie van de ene keuze is goed en de andere is fout, laat iedereen het voor zich bepalen en laat iedereen in zijn waarde.
Rosie Ro, verschrikkelijk die opmerkingen, je vraagt je soms af hoe mensen het uberhaupt maar durven te denken!
woensdag 24 december 2008 om 10:35
je hebt wel gelijk anne, en uiteraard kan het ook makkelijk tot je 35ste duren voordat zich een goeie vader aandient.
er is geen beste optie, dat hangt van ieders eigen leven af.
En ja, al die opmerkingen krijg je dus meermalen en vaak van volslagen onbekenden te horen als jonge (19) moeder. En nog wel meer. Wildvreemden die altijd maar vragen of ik de oppas ben? Nee? Oh, wat zielig voor je!
Of: wel zwaar he, zo alleenstaand met een kindje? ( ??daar ging men dus zomaar vanuit, ben nooit alleenstaande moeder geeweest!!)
Zou een dertiger nooit te horen krijgen.
Sommige mensen die vroeger hel en verdoemenis voorspelden voor mij en mijn kinderen moeten nu toch echt constateren dat zij het werkelijk in alle opzichten prima doen. Het commentaar: nou, hebben jullie toch nog mazzel gehad!
Niks mazzel, we hebben het goed gedaan, ze staan sterk en gelukkig in hun leven niet door mazzel, maar door onze inspanningen. Pleurt op met je mazzel.
Leeftijd is gewoon niet echt HET issue als je graag kinderen wil, persoonlijkheid, partner, financiën, huis wel, of veel meer iig.
er is geen beste optie, dat hangt van ieders eigen leven af.
En ja, al die opmerkingen krijg je dus meermalen en vaak van volslagen onbekenden te horen als jonge (19) moeder. En nog wel meer. Wildvreemden die altijd maar vragen of ik de oppas ben? Nee? Oh, wat zielig voor je!
Of: wel zwaar he, zo alleenstaand met een kindje? ( ??daar ging men dus zomaar vanuit, ben nooit alleenstaande moeder geeweest!!)
Zou een dertiger nooit te horen krijgen.
Sommige mensen die vroeger hel en verdoemenis voorspelden voor mij en mijn kinderen moeten nu toch echt constateren dat zij het werkelijk in alle opzichten prima doen. Het commentaar: nou, hebben jullie toch nog mazzel gehad!
Niks mazzel, we hebben het goed gedaan, ze staan sterk en gelukkig in hun leven niet door mazzel, maar door onze inspanningen. Pleurt op met je mazzel.
Leeftijd is gewoon niet echt HET issue als je graag kinderen wil, persoonlijkheid, partner, financiën, huis wel, of veel meer iig.
)
woensdag 24 december 2008 om 10:42
Dan val je toch van je stoel af he en zou je ze wel wat willen doen. En inderdaad, een moeder van 30 zal nooit die vragen/opmerkingen krijgen.
Er is ook een andere kant: Wordt het niet eens tijd, het zou je leuk staan, je weet toch dat je op je ...het meest vruchtbaar bent en dat je vruchtbaarheid na je...sterk afneemt. Mijn huisarts zei op mijn 29e dat ik maar eens aan kinderen moest beginnen. Medisch gezien snap ik het allemaal wel, maar er zijn inderdaad meerdere factoren.
Goed dat jij die ene vrouw bent die mazzel heeft gehad
Bizar.
Er is ook een andere kant: Wordt het niet eens tijd, het zou je leuk staan, je weet toch dat je op je ...het meest vruchtbaar bent en dat je vruchtbaarheid na je...sterk afneemt. Mijn huisarts zei op mijn 29e dat ik maar eens aan kinderen moest beginnen. Medisch gezien snap ik het allemaal wel, maar er zijn inderdaad meerdere factoren.
Goed dat jij die ene vrouw bent die mazzel heeft gehad
Bizar.
woensdag 24 december 2008 om 10:46
quote:Anne1973 schreef op 24 december 2008 @ 10:25:
Ik begrijp helemaal niet waarom hier wordt gesproken over wat een betere keuze is. Dat is toch voor iedereen anders?
En om dan te zeggen dat mensen die op latere leeftijd kinderen krijgen het nodig vinden om eerst helemaal los te gaan en zich volkomen uit te leven vind ik een belachelijke opmerking. Of 'oudere' ouders zich eerst helemaal lens leven en wachten op een perfect leventje (ook die opmerking vind ik denigrerend en gebaseerd op niets).
Het is toch geen kwestie van de ene keuze is goed en de andere is fout, laat iedereen het voor zich bepalen en laat iedereen in zijn waarde.
Het gaat hier ook helemaal niet over welke keuze het beste is. Dat is voor iedereen anders. Het gaat erom dat het door veel mensen normaal gevonden wordt om je mening te geven aan (begin) twintigers die aan kinderen beginnen. Zoals je zelf ook al zegt: laat iedereen in zijn waarde.
Ik begrijp helemaal niet waarom hier wordt gesproken over wat een betere keuze is. Dat is toch voor iedereen anders?
En om dan te zeggen dat mensen die op latere leeftijd kinderen krijgen het nodig vinden om eerst helemaal los te gaan en zich volkomen uit te leven vind ik een belachelijke opmerking. Of 'oudere' ouders zich eerst helemaal lens leven en wachten op een perfect leventje (ook die opmerking vind ik denigrerend en gebaseerd op niets).
Het is toch geen kwestie van de ene keuze is goed en de andere is fout, laat iedereen het voor zich bepalen en laat iedereen in zijn waarde.
Het gaat hier ook helemaal niet over welke keuze het beste is. Dat is voor iedereen anders. Het gaat erom dat het door veel mensen normaal gevonden wordt om je mening te geven aan (begin) twintigers die aan kinderen beginnen. Zoals je zelf ook al zegt: laat iedereen in zijn waarde.
woensdag 24 december 2008 om 10:49
Tja, opvoeden kan ik niet maar ik mazzel me er wel doorheen! 
Die opmerkingen zijn ook kwetsend, ik ken een stel die dolgraag een kindje willen al vanaf dat zij 25 is en het lukt niet. Dan doet het pijn als mensen gaan zagen over vruchtbaarheid en 'tikt het biologische klokje nog niet?' als je dertig wordt.
Uiteindelijk was ze het beu dat een bepaald familielid er maar over bleef drammen en toen gooide ze eruit dat ze dolgraag wilde maar dat het gewoon niet lukte en of ze er nu eens over op kon houden?
De reactie: ik heb je toch gewaarschuwd, straks lukt het niet meer.
Grrr..en : auw!
Die opmerkingen zijn ook kwetsend, ik ken een stel die dolgraag een kindje willen al vanaf dat zij 25 is en het lukt niet. Dan doet het pijn als mensen gaan zagen over vruchtbaarheid en 'tikt het biologische klokje nog niet?' als je dertig wordt.
Uiteindelijk was ze het beu dat een bepaald familielid er maar over bleef drammen en toen gooide ze eruit dat ze dolgraag wilde maar dat het gewoon niet lukte en of ze er nu eens over op kon houden?
De reactie: ik heb je toch gewaarschuwd, straks lukt het niet meer.
Grrr..en : auw!
woensdag 24 december 2008 om 10:57
quote:Micky3 schreef op 24 december 2008 @ 10:46:
[...]
Het gaat hier ook helemaal niet over welke keuze het beste is. Dat is voor iedereen anders. Het gaat erom dat het door veel mensen normaal gevonden wordt om je mening te geven aan (begin) twintigers die aan kinderen beginnen. Zoals je zelf ook al zegt: laat iedereen in zijn waarde.
Dat begrijp ik, maar tegelijker tijd wordt het wel heel normaal gevonden om te zeggen dat je wanneer je op latere leeftijd kinderen krijgt je eerst zo nodig de beest hebt moeten uithangen en wilde zorgen dat je leventje perfect was. Dat is ook generalisatie, zonder de motivatie van mensen goed te hebben gelezen.
Bovendien zal je die uitspraken van mij ook niet horen naar de jondere moeders. Dat ik zelf een andere keuze heb gemaakt betekent niet dat dat voor een ander de juiste is, maar respecteer dan ook dat dat mijn keuze is geweest (niet jij persoonlijk).
Overigens Rosie Ro, de brutaliteit dat die mensen dan nog zo durven reageren. Wel herkenbaar. Wij zijn ook jaren bezig geweest en sommige mensen hebben echt een plaat voor de kop. Negeren is het beste, maar niet altijd makkelijk.
[...]
Het gaat hier ook helemaal niet over welke keuze het beste is. Dat is voor iedereen anders. Het gaat erom dat het door veel mensen normaal gevonden wordt om je mening te geven aan (begin) twintigers die aan kinderen beginnen. Zoals je zelf ook al zegt: laat iedereen in zijn waarde.
Dat begrijp ik, maar tegelijker tijd wordt het wel heel normaal gevonden om te zeggen dat je wanneer je op latere leeftijd kinderen krijgt je eerst zo nodig de beest hebt moeten uithangen en wilde zorgen dat je leventje perfect was. Dat is ook generalisatie, zonder de motivatie van mensen goed te hebben gelezen.
Bovendien zal je die uitspraken van mij ook niet horen naar de jondere moeders. Dat ik zelf een andere keuze heb gemaakt betekent niet dat dat voor een ander de juiste is, maar respecteer dan ook dat dat mijn keuze is geweest (niet jij persoonlijk).
Overigens Rosie Ro, de brutaliteit dat die mensen dan nog zo durven reageren. Wel herkenbaar. Wij zijn ook jaren bezig geweest en sommige mensen hebben echt een plaat voor de kop. Negeren is het beste, maar niet altijd makkelijk.
woensdag 24 december 2008 om 14:22
Het is idd zo dat vrouwen die rond de 20ste kinderen krijgen vaak te horen krijgen van, oh was het wel gepland? is het niet zwaar om zo jong al aan kinderen te beginnen? vind je het niet zonde dat je niet eerst hebt kunnen genieten? en ga zo maar door. Ik ben zelf nu 28 en heb 3 kinderen, en zie er ook nog eens jonger uit dan 28. Ik kreeg regelmatig te horen op het schoolplein van andere moeders van, goh wat leuk dat jij ook als oppasmoeder werkt. Ik zeg sorry? ja die twee andere kindjes pas jij daar niet op dan? Uh... nee dat zijn mijn eigen kinderen. Goh hoe oud ben jij dan? ik ben 28. Nou dan was jij er wel erg vroeg bij kreeg ik dan te horen. Dat geeft mij soms wel een rotgevoel eerlijk gezegd. Net aslof je op je 28e niet stabiel bent om voor 3 kinderen te zorgen. En nu werk ik inmidels wel als gastouder dus zien ze mij regelmatig lopen met 5 a 6 kinderen. Dan zie je ze echt verbazingwekkend kijken
woensdag 24 december 2008 om 14:28
god ja, 'dan was jij er wel vroeg bij zeg' *afkeuring*
heel herkenbaar.
ik maak er altijd grapjes over hoor, staan ze met hun bek vol tanden.
Van dezelfde vader? Goh, geen idee, mannen heb je nooit genoeg toch?
vroeg bij ja, want nu doet alles het nog he?
ook meermalen gehoord, zogenaamd als 'grapje' : vroeg rijp, vroeg rot!
Antwoord: beter vroeg rijp en vroeg rot dan lang goed blijven in het zuur he? (ook met een mierzoete glimlach)
heel herkenbaar.
ik maak er altijd grapjes over hoor, staan ze met hun bek vol tanden.
Van dezelfde vader? Goh, geen idee, mannen heb je nooit genoeg toch?
vroeg bij ja, want nu doet alles het nog he?
ook meermalen gehoord, zogenaamd als 'grapje' : vroeg rijp, vroeg rot!
Antwoord: beter vroeg rijp en vroeg rot dan lang goed blijven in het zuur he? (ook met een mierzoete glimlach)
woensdag 24 december 2008 om 16:34
Ik was 25 toen ik zwanger werd van mijn eerste kindje (geboren afgelopen november) en mijn god, de opmerkingen die ik toen kreeg en de rare gedachten van sommige 'vriendinnen'...(was ik niet veel te vroeg? Je hebt nog geen eigen huis? wat moet je nu met een baby? ga nog maar lekker reizen?) etc. Belachelijk.
woensdag 24 december 2008 om 20:02
Hoi sweetmel,
Het is niet vreemd dat je op je 20e al moedergevoelens krijgt. Zelf had ik ook op m'n 21e moedergevoelens. Wij hebben wel gewacht tot we de situatie stabiel genoeg vonden voor een kind, en dat was toen we een aantal jaar samenwoonden, allebei een baan hadden, en het belangrijkste, een stabiele relatie met genoeg liefde voor elkaar en de toekomstige kinderen.
Maar goed, dat was dus toen ik ruim 21 was. Ik raakte vrij snel zwanger van ons eerste kindje en werd op m'n 22e voor het eerst moeder.
De situatie hoeft niet ideaal te zijn om aan kinderen te beginnen, als de basis er maar is. (tijdje samenwonen, stabiele relatie, financien op een rijtje en allebei een kinderwens hebben).
Het is niet vreemd dat je op je 20e al moedergevoelens krijgt. Zelf had ik ook op m'n 21e moedergevoelens. Wij hebben wel gewacht tot we de situatie stabiel genoeg vonden voor een kind, en dat was toen we een aantal jaar samenwoonden, allebei een baan hadden, en het belangrijkste, een stabiele relatie met genoeg liefde voor elkaar en de toekomstige kinderen.
Maar goed, dat was dus toen ik ruim 21 was. Ik raakte vrij snel zwanger van ons eerste kindje en werd op m'n 22e voor het eerst moeder.
De situatie hoeft niet ideaal te zijn om aan kinderen te beginnen, als de basis er maar is. (tijdje samenwonen, stabiele relatie, financien op een rijtje en allebei een kinderwens hebben).
