Relaties
alle pijlers
Fusie gezin komt niet van de grond
maandag 29 december 2008 om 17:14
Hoi allemaal,
Graag zou ik een advies willen hebben over hoe we verder moeten met ons samengesteld gezin.
Na mijn scheiding ben ik een nieuwe vriendin tegengekomen. De relatie met mijn vriendin is goed.
Maar, nu we samenwonen krijgen we ook te maken met de integratie tussen mij en haar kinderen, haar en mijn kinderen en de kinderen onderling. En dat gaat niet goed.
De relatie tussen mij en haar kinderen loopt redelijk goed. Ze wonen bij ons en ik zie ze dus regelmatig. Na een goede start en een korte dip gaat het nu best goed. Ik doe dingen met haar kids, de kids accepteren mij en spreken met mij over dingen.
Maar omgekeerd loopt het voor geen meter. Mijn vriendin sluit zich op in de slaapkamer wanneer mijn kinderen er zijn, alle kinderen zien op tegen het weekend dat we er met z'n allen zijn. Er wordt weinig samen gedaan en er is een situatie van wij tegen zij.
Wie heeft er ervaring met zo'n fusie gezin? En hoe ga je om met dit soort problemen?
Of verwacht ik teveel in te weinig tijd?
Stephano.
Graag zou ik een advies willen hebben over hoe we verder moeten met ons samengesteld gezin.
Na mijn scheiding ben ik een nieuwe vriendin tegengekomen. De relatie met mijn vriendin is goed.
Maar, nu we samenwonen krijgen we ook te maken met de integratie tussen mij en haar kinderen, haar en mijn kinderen en de kinderen onderling. En dat gaat niet goed.
De relatie tussen mij en haar kinderen loopt redelijk goed. Ze wonen bij ons en ik zie ze dus regelmatig. Na een goede start en een korte dip gaat het nu best goed. Ik doe dingen met haar kids, de kids accepteren mij en spreken met mij over dingen.
Maar omgekeerd loopt het voor geen meter. Mijn vriendin sluit zich op in de slaapkamer wanneer mijn kinderen er zijn, alle kinderen zien op tegen het weekend dat we er met z'n allen zijn. Er wordt weinig samen gedaan en er is een situatie van wij tegen zij.
Wie heeft er ervaring met zo'n fusie gezin? En hoe ga je om met dit soort problemen?
Of verwacht ik teveel in te weinig tijd?
Stephano.
maandag 29 december 2008 om 17:44
quote:lolapaloeza schreef op 29 december 2008 @ 17:41:
[...]
Dus als zijn kids er het hele weekend zijn, kan ze niet even een uurtje een boekje lezen? Er is een verschil tussen je open opstellen en 24/7 beschikbaar zijn. Het kan zijn dat TO het gedrag van zijn vriendin teveel wil sturen naar hoe hij denkt dat het goed is. Terwijl er meerdere manieren zijn om met dit soort situaties om te gaan.
Eigenlijk zie ik in de post van TO nog helemaal niet veel reden om een van de twee tot de " foute" te verklaren.Haar kids wonen bij hen. Voor die kids is er tijd en aandacht genoeg, de TO doet namelijk ook doordeweeks leuke dingen met haar kids. Waarom moet ze dan nét als zijn kids er zijn 'zich terugtrekken'? Ze zijn er maar een weekendje hoor.
[...]
Dus als zijn kids er het hele weekend zijn, kan ze niet even een uurtje een boekje lezen? Er is een verschil tussen je open opstellen en 24/7 beschikbaar zijn. Het kan zijn dat TO het gedrag van zijn vriendin teveel wil sturen naar hoe hij denkt dat het goed is. Terwijl er meerdere manieren zijn om met dit soort situaties om te gaan.
Eigenlijk zie ik in de post van TO nog helemaal niet veel reden om een van de twee tot de " foute" te verklaren.Haar kids wonen bij hen. Voor die kids is er tijd en aandacht genoeg, de TO doet namelijk ook doordeweeks leuke dingen met haar kids. Waarom moet ze dan nét als zijn kids er zijn 'zich terugtrekken'? Ze zijn er maar een weekendje hoor.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 29 december 2008 om 17:49
even mijn situatie (sorry voor het inbreken) maar ik ben moeder van een zoon van bijna 5 (19 januari) en ik heb een vriend met een tweeling van bijna 9 (1 februari) dus er is nogal wat leeftijdsverschil op dit moment. Ik moet wel even zeggen dat wij (nog) niet samenwonen maar we zijn wel vaak bij elkaar, zowel in mijn huis als in zijn huis. Dit geeft ook wel strubbelingen het blijven kinderen) maar ik (vrouw) heb me nog nooit opgesloten in mijn slaapkamer omdat ik het niet meer trok. Ik moet zeggen dat ik dit een rare situatie vindt hoor. Nogmaals, wij hebben ook strubbelingen maar ik probeer dat wel zoveel mogelijk met mijn kind en zijn kinderen uit te spreken en tot nu toe gaat dat goed. En de kinderen hebben ook de mogelijkheid om hun onvrede uit te spreken. Ik wil nog wel even teovoegen dat onze woongelegenheden dusdanig klein zijn dat ze dus zowel bij mij als bij vriend met zijn drieen op 1 kamer moeten. Maar we praten wel met elkaar misschien moeten jullie dat ook gaan doen (ik heb echt niet de wijsheid in pacht maar heb wel gemerkt dat dit werkt) Maar zoals eerder mensen zeiden, hoe oud zijn de kids en wat is de situatie precies?
dinsdag 30 december 2008 om 00:01
Doet me denken aan de situatie bij een vriendin van mij. Haar ex heeft zijn kinderen ook het weekend in huis. Samen met zijn nieuwe partner hebben ze ook een kind. Als de kinderen van mijn vriendin bij hun zijn, gaat ze vaak weg omdat ze het niet trekt. Niet naar de slaapkamer, maar het huis uit. De ex van mijn vriendin probeert daarnaast ook nog zoveel mogelijk met de kinderen ( ook hun kind) de deur uit te gaan, voor haar.
Mijn vriendin probeert niet te oordelen, maar het zit haar wel weer elke week dwars. En is altijd weer blij als haar kinderen weer bij haar thuis zijn.
Samengestelde gezinnen, ik geloof niet dat ik daar ooit aan wil beginnen.
Mijn vriendin probeert niet te oordelen, maar het zit haar wel weer elke week dwars. En is altijd weer blij als haar kinderen weer bij haar thuis zijn.
Samengestelde gezinnen, ik geloof niet dat ik daar ooit aan wil beginnen.
dinsdag 30 december 2008 om 00:48
dinsdag 30 december 2008 om 09:10
dinsdag 30 december 2008 om 09:18
quote:elninjoo schreef op 30 december 2008 @ 09:12:
de drukte misschien?
dat ze in 't weekend met dubbele bezetting in zo'n huis zitten, dat wordt misschien zelfs mensen die wel van kinderen houden teveel
Dat kan ik me voorstellen dat het te druk word maar daar hoeven die kinderen niet de dupe van te worden.
En al helemaal niet als je partner wel 24/7 je eigen kinderen om zich heen moet dulden.
de drukte misschien?
dat ze in 't weekend met dubbele bezetting in zo'n huis zitten, dat wordt misschien zelfs mensen die wel van kinderen houden teveel
Dat kan ik me voorstellen dat het te druk word maar daar hoeven die kinderen niet de dupe van te worden.
En al helemaal niet als je partner wel 24/7 je eigen kinderen om zich heen moet dulden.
dinsdag 30 december 2008 om 09:19
quote:HoiPippiLangkous schreef op 30 december 2008 @ 09:10:
Wat trekt ze dan niet stoeptegel? Dat zijn kids er zijn? Wat is het dan?
Want eerlijk gezegd, dat soort vrouwen kan ik wel iets doen. Hoe haal je het als volwassen vrouw in je kop om zo tegen kinderen te doen?
Wat bedoel je met 'dit soort vrouwen'?
Als biologische ouder kun je je vast herinneren dat je hebt moeten wennen aan de nieuwe samenstelling van je gezin als je een kind krijgt. Dat is voor stiefouders niet anders. Je moet wennen aan een ander ritme, aan andere karakters, aan minder privacy, aan andere gewoontes. Met dat verschil dat je als stiefouder kinderen krijgt die al áf zijn en die je minder kunt vormen dan eigen kinderen. Dat alles bij elkaar kan een zware wissel op je trekken maar zegt niets over je gevoelens voor die kinderen. In mijn ervaring kan het heel verstandig zijn om af en toe even afstand te nemen om daarna weer met frisse moed verder te gaan. Dat is iets wat je overigens heel goed aan kinderen kunt uitleggen. Sterker nog, in mijn ervaring zijn kinderen juist blij om te horen dat ook zij moeite mogen hebben met wennen aan elkaar. Zolang het doel, op een fijne manier samenleven, maar duidelijk blijft.
Ik blijf echter van mening dat we over de situatie bij TO weinig kunnen zeggen zolang we niet méér weten dan nu.
Wat trekt ze dan niet stoeptegel? Dat zijn kids er zijn? Wat is het dan?
Want eerlijk gezegd, dat soort vrouwen kan ik wel iets doen. Hoe haal je het als volwassen vrouw in je kop om zo tegen kinderen te doen?
Wat bedoel je met 'dit soort vrouwen'?
Als biologische ouder kun je je vast herinneren dat je hebt moeten wennen aan de nieuwe samenstelling van je gezin als je een kind krijgt. Dat is voor stiefouders niet anders. Je moet wennen aan een ander ritme, aan andere karakters, aan minder privacy, aan andere gewoontes. Met dat verschil dat je als stiefouder kinderen krijgt die al áf zijn en die je minder kunt vormen dan eigen kinderen. Dat alles bij elkaar kan een zware wissel op je trekken maar zegt niets over je gevoelens voor die kinderen. In mijn ervaring kan het heel verstandig zijn om af en toe even afstand te nemen om daarna weer met frisse moed verder te gaan. Dat is iets wat je overigens heel goed aan kinderen kunt uitleggen. Sterker nog, in mijn ervaring zijn kinderen juist blij om te horen dat ook zij moeite mogen hebben met wennen aan elkaar. Zolang het doel, op een fijne manier samenleven, maar duidelijk blijft.
Ik blijf echter van mening dat we over de situatie bij TO weinig kunnen zeggen zolang we niet méér weten dan nu.
dinsdag 30 december 2008 om 09:27
quote:superstar_2 schreef op 30 december 2008 @ 09:18:
[...]
Dat kan ik me voorstellen dat het te druk word maar daar hoeven die kinderen niet de dupe van te worden.
En al helemaal niet als je partner wel 24/7 je eigen kinderen om zich heen moet dulden.Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.
[...]
Dat kan ik me voorstellen dat het te druk word maar daar hoeven die kinderen niet de dupe van te worden.
En al helemaal niet als je partner wel 24/7 je eigen kinderen om zich heen moet dulden.Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.
dinsdag 30 december 2008 om 09:42
quote:elninjoo schreef op 30 december 2008 @ 09:27:
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.
Nou zoals in de OP staat sluit ze zich op in de slaapkamer,word er weinig samen gedaan en zien ze er tegen op om een heel weekend samen te zijn.
Geloof maar dat kinderen het merken als iemand ze liever niet dan wel in huis heeft al is het maar een weekend.
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.
Nou zoals in de OP staat sluit ze zich op in de slaapkamer,word er weinig samen gedaan en zien ze er tegen op om een heel weekend samen te zijn.
Geloof maar dat kinderen het merken als iemand ze liever niet dan wel in huis heeft al is het maar een weekend.
dinsdag 30 december 2008 om 09:53
Ik denk dat TO eens goed om de tafel moet gaan zitten met zijn partner om afspraken te maken hoe de weekenden ingedeeld gaan worden als zijn kinderen er zijn. Duidelijke afspraken maken. En ook samen met zijn allen leuke dingen doen, maar ook vader alleen met zijn kinderen weg af en toe (die aandacht hebben ze nodig)
Misschien kost het haar wel veel energie. Tja, dat is een investering die zij toch moet maken. Als het daarna beter wordt. En alle kinderen krijgen er meer plezier in. Dan lijkt het me dat wel waard.
Misschien kost het haar wel veel energie. Tja, dat is een investering die zij toch moet maken. Als het daarna beter wordt. En alle kinderen krijgen er meer plezier in. Dan lijkt het me dat wel waard.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 30 december 2008 om 10:48
quote:elninjoo schreef op 30 december 2008 @ 09:27:
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.Als dat terugtrekken zich op een ontspannen manier voltrekt is er niks aan de hand lijkt mij. In de situatie van mijn vriendin gebeurd dit absoluut niet op een ontspannen manier. Er word met deuren gegooid ( door de vriendin van haar ex) , gestampt, gemokt, gescholden, vervolgens vertrekt zijn vriendin boos en overspannen de deur uit. Zonder de kinderen te laten weten waar ze naar toe gaat ( let wel, ook hun gezamenlijke dochter laat ze thuis) om uren later weer thuis te komen zonder dat iemand heeft geweten waar ze al die tijd is geweest. Mijn vriendin is hier al enkele keren getuige van geweest. Zij denkt inderdaad ook dat het de drukte is die haar overvalt, het ineens een huis moeten delen met stiefkinderen en vooral de aandacht natuurlijk. De vriendin van haar ex is nogal hals over kop gaan samen wonen met haar ex en we praten vaak over dit ik denk dat wil je een samengesteld gezin gaan vormen je heel goed moet nadenken wat de consequenties zijn , of je dat wil. Het verhaal van mijn vriendin staat niet op zichzelf, ik vraag me weleens af wat de stiefmoeders in kwestie zichzelf toch aan doen, waarom niet blijven latten ipv willen bewijzen ( zo komen stiefmoeders vaak over) dat het tussen hun en de ex wel werkt? ( en ondertussen dus niet werkt)
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.Als dat terugtrekken zich op een ontspannen manier voltrekt is er niks aan de hand lijkt mij. In de situatie van mijn vriendin gebeurd dit absoluut niet op een ontspannen manier. Er word met deuren gegooid ( door de vriendin van haar ex) , gestampt, gemokt, gescholden, vervolgens vertrekt zijn vriendin boos en overspannen de deur uit. Zonder de kinderen te laten weten waar ze naar toe gaat ( let wel, ook hun gezamenlijke dochter laat ze thuis) om uren later weer thuis te komen zonder dat iemand heeft geweten waar ze al die tijd is geweest. Mijn vriendin is hier al enkele keren getuige van geweest. Zij denkt inderdaad ook dat het de drukte is die haar overvalt, het ineens een huis moeten delen met stiefkinderen en vooral de aandacht natuurlijk. De vriendin van haar ex is nogal hals over kop gaan samen wonen met haar ex en we praten vaak over dit ik denk dat wil je een samengesteld gezin gaan vormen je heel goed moet nadenken wat de consequenties zijn , of je dat wil. Het verhaal van mijn vriendin staat niet op zichzelf, ik vraag me weleens af wat de stiefmoeders in kwestie zichzelf toch aan doen, waarom niet blijven latten ipv willen bewijzen ( zo komen stiefmoeders vaak over) dat het tussen hun en de ex wel werkt? ( en ondertussen dus niet werkt)
dinsdag 30 december 2008 om 10:49
Wuiles, ik heb zelf geen kinderen, ik wil ze niet eens. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je moet wennen. Helemaal aan andermans kinderen.
Maar je afzonderen door je in je slaapkamer op te sluiten? Zo'n sfeer creëren dat geen van de kids zin heeft in het weekend samen? Een wij/zij situatie in stand houden en niks ondernemen met die kinderen? Dan ben je zwaar kinderachtig bezig, klaar.
Er zit een heel groot verschil tussen zeggen 'zo, HPL gaat ff lezen op haar slaapkamer of uitgebreid in bad oid want het wordt wel erg druk. Over een uurtje ben ik weer terug' of tussen je opsluiten en alle dingen die ik in de vorige alinea beschreef.
Maar je afzonderen door je in je slaapkamer op te sluiten? Zo'n sfeer creëren dat geen van de kids zin heeft in het weekend samen? Een wij/zij situatie in stand houden en niks ondernemen met die kinderen? Dan ben je zwaar kinderachtig bezig, klaar.
Er zit een heel groot verschil tussen zeggen 'zo, HPL gaat ff lezen op haar slaapkamer of uitgebreid in bad oid want het wordt wel erg druk. Over een uurtje ben ik weer terug' of tussen je opsluiten en alle dingen die ik in de vorige alinea beschreef.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 30 december 2008 om 11:03
quote:elninjoo schreef op 30 december 2008 @ 09:27:
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.Dat zou zo zijn als die nieuwe partner zelf geen kinderen heeft, maar die zijn er in dit geval dus wel.
[...]
Die kinderen worden toch niet de dupe als de partner zich terugtrekt/weggaat als zijn kinderen komen? Dan hebben die kids tijd om met hun vader door te brengen zonder dat de nieuwe vrouw er elke keer bij moet zijn. Lijkt me voor hen juist fijner, dan hoeven ze die enkele keer dat ze hun vader zien hem niet ook nog 'ns te delen met zijn nieuwe gezin.Dat zou zo zijn als die nieuwe partner zelf geen kinderen heeft, maar die zijn er in dit geval dus wel.
dinsdag 30 december 2008 om 11:41
Wat opmerkelijk dat iedereen zo over het "opsluiten in de slaapkamer" valt. Mijn vriend had het geschreven kunnen hebben...
Ik trok, toen ik nog geen eigen werkkamer had, me regelmatig terug in de slaapkamer. Even rust van alles, laptop op schoot, wat werk doen, lekker een boek lezen of kijken naar dat ene TV-programma waar ik zo'n zin in had. Soms ga ik weg. Op stap met een vriendin. En nu heb ik eigen kamer, waarin ik niet gestoord wordt. En ik ga bijvoorbeeld ook niet mee als hij met z'n Mini op vakantie gaat.
In het begin had m'n vriend daar wel moeite mee. In die fase had hij gezegd kunnen hebben "ze sluit zich op in de slaapkamer". (Zijn vertaling van: ik vind het niet leuk dat ze daar zit en niet bij ons)
Ik geloof niet dat Mini het ooit zo ervaren heeft. Die vindt het heerlijk: pappa voor zich alleen. En prettige bijkomstigheid is dat als ik er ben, ik er ook écht ben. Op een prettige manier, met positieve aandacht. Liever zó, dan overal bij aanwezig zijn tegen wil en dank in. Volgens mij zou ik er een heel sjacherijnige, boze stiefmoeder van worden. En dát vind ik dus niet kunnen. Ik vind het mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat zoiets niet gebeurt. Dat kan alleen als ik ook tijd en ruimte voor mezelf neem. Gelukkig is mijn vriend daar nu ook achter. Maar dat was best een worsteling voor het zover was.
Ik denk dat veel volwassenen in een samengesteld gezin het ambieren om snel weer een soort kerngezin te worden. Het schijnt gemiddeld zo'n 7 jaar te duren totdat iedereen z'n plek een beetje heeft gevonden.
Als je wat meer wilt lezen over wat je kunt verwachten en wat niet, zou ik eens rond gaan struinen op www.oudersenkinderen.nl
Ik trok, toen ik nog geen eigen werkkamer had, me regelmatig terug in de slaapkamer. Even rust van alles, laptop op schoot, wat werk doen, lekker een boek lezen of kijken naar dat ene TV-programma waar ik zo'n zin in had. Soms ga ik weg. Op stap met een vriendin. En nu heb ik eigen kamer, waarin ik niet gestoord wordt. En ik ga bijvoorbeeld ook niet mee als hij met z'n Mini op vakantie gaat.
In het begin had m'n vriend daar wel moeite mee. In die fase had hij gezegd kunnen hebben "ze sluit zich op in de slaapkamer". (Zijn vertaling van: ik vind het niet leuk dat ze daar zit en niet bij ons)
Ik geloof niet dat Mini het ooit zo ervaren heeft. Die vindt het heerlijk: pappa voor zich alleen. En prettige bijkomstigheid is dat als ik er ben, ik er ook écht ben. Op een prettige manier, met positieve aandacht. Liever zó, dan overal bij aanwezig zijn tegen wil en dank in. Volgens mij zou ik er een heel sjacherijnige, boze stiefmoeder van worden. En dát vind ik dus niet kunnen. Ik vind het mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat zoiets niet gebeurt. Dat kan alleen als ik ook tijd en ruimte voor mezelf neem. Gelukkig is mijn vriend daar nu ook achter. Maar dat was best een worsteling voor het zover was.
Ik denk dat veel volwassenen in een samengesteld gezin het ambieren om snel weer een soort kerngezin te worden. Het schijnt gemiddeld zo'n 7 jaar te duren totdat iedereen z'n plek een beetje heeft gevonden.
Als je wat meer wilt lezen over wat je kunt verwachten en wat niet, zou ik eens rond gaan struinen op www.oudersenkinderen.nl
dinsdag 30 december 2008 om 12:19
Strubbelingen lijken me niet meer dan normaal. Dat het soms heel moeilijk kan zijn, dat weet ik ook wel.
Dat de nieuwe partner die kids af en toe spuigzat is, snap ik volkomen. Dat je eens een weekend weggaat als zijn kids er zijn, logisch.
Maar dat je niet eens je best wilt doen, dat het 'voor geen meter loopt' (om de TO te quoten), dat zo'n vrouw de kids het gevoel geeft dat ze niet welkom zijn, dat vind ik te gek voor woorden.
Bij dat verhaal van Stoeptegel, over de mokkende partner die zomaar verdwijnt, daar word ik echt zo boos om. Wat denkt ze, dat de hele wereld om háár draait?
Dat de nieuwe partner die kids af en toe spuigzat is, snap ik volkomen. Dat je eens een weekend weggaat als zijn kids er zijn, logisch.
Maar dat je niet eens je best wilt doen, dat het 'voor geen meter loopt' (om de TO te quoten), dat zo'n vrouw de kids het gevoel geeft dat ze niet welkom zijn, dat vind ik te gek voor woorden.
Bij dat verhaal van Stoeptegel, over de mokkende partner die zomaar verdwijnt, daar word ik echt zo boos om. Wat denkt ze, dat de hele wereld om háár draait?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 30 december 2008 om 13:26
quote:kip7 schreef op 30 december 2008 @ 11:41:
Wat opmerkelijk dat iedereen zo over het "opsluiten in de slaapkamer" valt. Mijn vriend had het geschreven kunnen hebben...
Ik trok, toen ik nog geen eigen werkkamer had, me regelmatig terug in de slaapkamer.
Ik geloof niet dat Mini het ooit zo ervaren heeft. Die vindt het heerlijk: pappa voor zich alleen.
De kinderen van TO hebben papa niet voor zich alleen als zijn partner zich in de slaapkamer heeft teruggetrokken, de kinderen van zijn partner zijn er immers ook gewoon nog. IMHO hebben ze hun vader daardoor juist minder voor zich alleen, want ik neem aan dat TO zich ook met haar kinderen bezighoudt gedurende haar afwezigheid.
Ik hoop dat TO zelf ook nog een keer reageert, want hoewel we op Viva geen TO nodig hebben voor een goede discussie, maar alleen een OP, ben ik toch wel benieuwd hoe e.e.a. precies zit bij hun (hen? KW?).
Wat opmerkelijk dat iedereen zo over het "opsluiten in de slaapkamer" valt. Mijn vriend had het geschreven kunnen hebben...
Ik trok, toen ik nog geen eigen werkkamer had, me regelmatig terug in de slaapkamer.
Ik geloof niet dat Mini het ooit zo ervaren heeft. Die vindt het heerlijk: pappa voor zich alleen.
De kinderen van TO hebben papa niet voor zich alleen als zijn partner zich in de slaapkamer heeft teruggetrokken, de kinderen van zijn partner zijn er immers ook gewoon nog. IMHO hebben ze hun vader daardoor juist minder voor zich alleen, want ik neem aan dat TO zich ook met haar kinderen bezighoudt gedurende haar afwezigheid.
Ik hoop dat TO zelf ook nog een keer reageert, want hoewel we op Viva geen TO nodig hebben voor een goede discussie, maar alleen een OP, ben ik toch wel benieuwd hoe e.e.a. precies zit bij hun (hen? KW?).
dinsdag 30 december 2008 om 13:51
quote:HoiPippiLangkous schreef op 30 december 2008 @ 13:50:
Vraagje aan de moeders hier: zouden jullie het pikken als je nieuwe partner zo deed met jouw kids?Sterker nog ; ik zou niet gaan samen wonen voor mijn kinderen de deur uit zouden zijn .
Vraagje aan de moeders hier: zouden jullie het pikken als je nieuwe partner zo deed met jouw kids?Sterker nog ; ik zou niet gaan samen wonen voor mijn kinderen de deur uit zouden zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
